Μπορεί να τα καταφέρει και να επιβιώσει το MEΡA25; (Ο στρατηγικός κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πιθανός στρατηγικός ανταγωνιστής της Νέας Δημοκρατίας και η αντισυστημική "ευρωπαϊστική" ρητορική του Γιάννη Βαρουφάκη, η οποία, όμως, είναι εντάξιμη, στο καθεστώς του άτυπου 4ου Μνημονίου).

Ο Γιάννης Βαρουφάκης μάζεψε ψήφους, με όποιον τρόπο και όπως μπορούσε. Ανάμεσα, στα άλλα, επιστράτευσε και την Pamela Anderson, η οποία και αυτή βοήθησε όπως μπορούσε να βοηθήσει. (Είναι αυτό που λένε : "Μάζευε κι ας είν' και ρόγες")...







Ότι ο παμπόνηρος - αλλά συνάμα και αφελής, αφού κατέληξε να γίνει το κορόϊδο του Αλέξη Τσίπρα και των ορφανών του ελληνικού σταλινισμού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ - μετανεωτερικός μαρξιστής Γιάννης Βαρουφάκης κατάφερε, πρόωρα, να βρεθεί και πάλι, στο επίκεντρο της ελληνικής πολιτικής ζωής, είναι γεγονός. Δημιούργησε ένα πανευρωπαϊκών διαστάσεων κόμμα, το οποίο συμμετείχε και στις ελληνικές ευρωεκλογές, με το όνομα ΜΕΡΑ25, το οποίο, απρόσμενα και από το πουθενά, συγκέντρωσε ένα ποσοστό 2,99%, μαζεύοντας 169.293 ψήφους, με αποτέλεσμα, για 390 ψήφους, να μην πάρει το 3% και να μην εκπροσωπηθεί, μέσω της Σοφίας Σακοράφα, με 1 έδρα στην ευρωβουλή, την οποία, τελικά, πήρε η Νέα Δημοκρατία, με τον Θοδωρή Ζαγοράκη.

Ο ίδιος ο Γιάννης Βαρουφάκης, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε, στην εκλογική καμπάνια του κόμματος, στην Ελλάδα, δεν ήταν υποψήφιος, στις ελληνικές ευρωεκλογές της 26/5/2019. Κατέβηκε, με το ψηφοδέλτιο του γερμανικού παραρτήματος και απέτυχε να εκλεγεί. Η μη συμμετοχή του Γιάννη Βαρουφάκη, με το ΜΕΡΑ25, στην Ελλάδα, κατά την γνώμη μου, έπαιξε, από ό,τι φαίνεται, σημαντικό ρόλο, στο τελικό αποτέλεσμα, αφού θεωρώ δεδομένο ότι η συμμετοχή του, στο ψηφοδέλτιο του κόμματος και η μεγαλύτερη συμμετοχή του αρχηγού του, στην εκλογική καμπάνια, θα προσέλκυε πολύ περισσότερες ψήφους, από αυτές, που του έλειψαν, για να επιτύχει ένα ποσοστό, μεγαλύτερο του 3% και έτσι, να αντιμετωπίσει τις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, από έναν καλύτερο βατήρα εκκίνησης αυτής της νέας εκλογικής προσπάθειας, αφού θα αποκτούσε δικαίωμα, για πολύ περισσότερο χρόνο παρουσίασης των θέσεών του, στα συστημικά ΜΜΕ της χώρας μας.

Βέβαια, η, εκ των υστέρων, κριτική είναι, πάντα, εύκολη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει την αξία της. Την έχει. Και γι' αυτό πρέπει να γίνεται. Και αυτά, τα οποία διαπιστώνω, εδώ, είναι, απολύτως, βάσιμα, αν και ο ίδιος ο Γιάννης Βαρουφάκης προτίμησε να τα προσπεράσει και να μην επικεντρωθεί, σε αυτά. Προφανώς, δεν έχει άδικο, διότι έχει, μπροστά του, τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές και ως εκ τούτου, άλλα είναι αυτά, που επείγουν και όχι η δημόσια αυτοκριτική. Άλλωστε, τώρα, είναι και ο ίδιος υποψήφιος, γεγονός, που σημαίνει ότι το σφάλμα των ευρωεκλογών διορθώνεται, εκ των πραγμάτων, δίνοντας μια μεγαλύτερη δυναμική, στην προσπάθεια, για την διεύρυνση της εκλογικής βάσης του ΜΕΡΑ25.

Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν κάνει παιχνίδι μόνος του. Είναι προφανές ότι η πανευρωπαϊκή κομματική και εκλογική καμπάνια, στην οποία έχει επιδοθεί και στην οποία συνεχίζει να επιδίδεται, είναι πολύ ακριβή, για να στηρίζεται, σε αυτοχρηματοδότηση, ή σε συνεισφορές των κομματικών μελών και υποστηρικτών. Είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρχει σημαντική χρηματοδότηση αυτών των δραστηριοτήτων, η οποία δεν μπορεί να στηρίζεται, στην Δώρα Στράτου. Αυτό αποκλείεται.

Προφανώς, υπάρχουν άλλοι χρηματοδότες, οι οποίοι έχουν οικονομική επιφάνεια, στηρίζουν, οικονομικά, το πολιτικό εγχείρημα του Γιάννη Βαρουφάκη και υποστηρίζουν την πολιτική του ατζέντα, για τους δικούς τους λόγους. Κάπως έτσι, η πολιτική προσπάθεια του Έλληνα πρώην υπουργού Οικονομικών καταφέρνει και επιβιώνει. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Άλλωστε, όλα τα ανάλογα εγχειρήματα, στον αστικό πολιτικό κόσμο των καπιταλιστικών χωρών, έτσι δημιουργούνται και έτσι επιβιώνουν. Ως προς αυτό, το πολιτικό εγχείρημα του Γιάννη Βαρουφάκη δεν κομίζει κάτι καινούργιο.

Πέραν τούτου, άλλωστε, πάντα, ήταν ορατό ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης είχε πλάτες. Και οι πολιτικές πλάτες, τις οποίες είχε, από την εποχή, που τον είχαν προσεγγίσει ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς και η λοιπή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ήσαν οι πλάτες ενός φιλελεύθερου (με την αμερικανική πολιτική έννοια της λέξης, η οποία ταυτίζεται με την συστημική αριστερά των Η.Π.Α., η οποία συσσωματώνεται, στο Δημοκρατικό Κόμμα) πολιτικού κατεστημένου.

Την εποχή, που, μετά από παράκληση του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών, για να διαπραγματευθεί, με τους ευρωζωνίτες, στο Eurogroup και στα λοιπά fora, ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν ήταν μόνος του. Είχε γερές πλάτες, στην Ουάσινγκτων και ένα επιτελείο (James Galbraith, Joseph Stiglitz, Larry Summers κλπ), το οποίο τον υποστήριζε, σε όλους τους σχεδιασμούς του, ακόμη και εκείνους, που αφορούσαν την εισαγωγή ενός διπλού νομισματικού συστήματος, με την εισαγωγή των IOU's, παράλληλα, με το ευρώ, με τους οποίους σχεδιασμούς ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαφώνησαν και δεν του επέτρεψαν να εφαρμόσει, απομακρύνοντάς τον από την κυβέρνηση, στις 6/7/2015, αμέσως, μετά από το δημοψήφισμα της προηγούμενης ημέρας και την ευρεία επικράτηση του ΟΧΙ.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης και τότε, αποτελούσε, αλλά και τώρα, αποτελεί έναν εφιάλτη, για το κατεστημένο της ευρωζώνης και της "Ευρωπαϊκής Ένωσης".  Γι' αυτό και ήταν λυσσαλέα η προσπάθειά του να πείσει τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αποτελούσε τον αδύνατο κρίκο της αλυσίδας, να τον απομακρύνει, από το υπουργείο Οικονομικών, αφού ήταν ο μόνος τον οποίο, πραγματικά, φοβόντουσαν, επειδή είχε, πίσω του, την υποστήριξη μιας πραγματικής δύναμης, όπως αυτή της κυβέρνησης του Barack Hussein Obama, η οποία ήταν ακαταμάχητη και μπορούσε να ανατρέψει, ή να βλάψει, ανεπανόρθωτα, το ευρωζωνιτικό σχέδιο.

Οι θέσεις του Γιάννη Βαρουφάκη δεν αντιστοιχούν, σε αυτά, που απαιτεί μια νομισματική ένωση, σαν την ευρωζώνη και σε μια ατελέστατη οικονομική ένωση, σαν την "Ε.Ε.". Αντιστοιχούν, σε κάτι, πολύ ευρύτερο και ουσιαστικά, ανέφικτο, υπό τις παρούσες συνθήκες. Αντιστοιχούν, σε ένα ομοσπονδιακό ευρωπαϊκό κράτος, δηλαδή, σε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Wolfgang Schäuble του το είχε πει, ρητά και κατηγορηματικά : "Αυτά που λες, μπορεί να γίνουν, από άλλους, μετά από 15 χρόνια. Εμείς, τώρα, δεν υποστηρίζουμε αυτές τις θέσεις".

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, όπως φαίνεται, δεν έχει αλλάξει απόψεις. Και αυτές οι απόψεις εξακολουθούν να αποτελούν ένα βαρύτατο κίνδυνο, για το τωρινό κατεστημένο της ευρωζώνης και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, παρά το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών είναι, βαθύτατα "ευρωπαϊστής". Βέβαια, σφάλλει, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Ο Γιάννης Βαρουφάκης έχει θέσεις, οι οποίες παραμένουν, μέσα στον αποκαλούμενο "ευρωπαϊστικό" χώρο, παρά το γεγονός ότι κινούνται, στα όρια του αδιέξοδου σύγχρονου "ευρωπαϊσμού".

Ξεκινώντας, από αυτή την βάση εξέτασης των πραγμάτων, που αφορούν το ΜΕΡΑ25 και τον αρχηγό του, μπορούμε να κατανοήσουμε (και πάλι, εκ των υστέρων) τους λόγους της στροφής αυτού του τμήματος των ψηφοφόρων, που, στις περασμένες ευρωεκλογές, προτίμησαν, χωρίς τυμπανοκρουσίες και αφανώς, να δώσουν την ψήφο τους, στο κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη.

Η ουσιαστική ανυπαρξία - αυτά τα, πάνω από 3 και 1/2 χρόνια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ - της αντιμνημονιακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία υπήρξε αποτέλεσμα της βλακώδους μη σύστασης μιας απλής εκλογικής συμμαχίας της ΛΑΕ, του ΕΠΑΜ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, με αποτέλεσμα να μείνουν όλοι έξω από την βουλή (ενώ οποιαδήποτε εκλογική σύμπραξη, ανάμεσα στην ΛΑΕ και σε, έστω, ένα από τα άλλα δύο κόμματα, θα τους επέτρεπε να εισέλθουν, στην βουλή) και επέτρεψε, στον ΣΥΡΙΖΑ, να σχηματίσει κυβέρνηση, με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, η οποία δεν θα σχηματιζόταν, εάν αυτός ο εκλογικός συνασπισμός είχε εισέλθει, στην βουλή, αλλά και η συνεχιζόμενη ασυνεννοησία των κομματικών της φορέων, όλα αυτά τα χρόνια, που η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εφάρμοσε το 3ο Μνημόνιο, που υπέγραψε, είναι ένας, από τους λόγους, που ο Γιάννης Βαρουφάκης βρήκε έτοιμο το έδαφος, για να κερδίσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του χώρου αυτού.

Η ίδια η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα και τα τραγικά αδιέξοδά του, τα οποία οδήγησαν, το εντόπιο καθεστώς της χρεωδουλείας, το οποίο εκφραζόταν, πλέον, από τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, στην συνομολόγηση, με τους ευρωθεσμούς, του 4ου Μνημόνιου, το οποίο ονομάστηκε, ως "πρόγραμμα μεταμνημονιακής εποπτείας", επειδή τα συμβαλλόμενα μέρη δεν μπορούσαν και δεν επιθυμούσαν να το ονομάσουν, με το πραγματικό του όνομα, είναι ο δεύτερος λόγος, που οδήγησε αυτό το τμήμα των ψηφοφόρων, στο ΜΕΡΑ25, παρά την τεράστια έκταση της απογοήτευσης, που ενέσπειρε, σε ευρύτατα στρώματα του εκλογικού σώματος, η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και παρά το γεγονός ότι αυτή η απογοήτευση οδήγησε τα στρώματα αυτά, στον σχηματισμό της πεποίθησης ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, εκτός, από αυτά, που ορίζουν τα Μνημόνια και οι ευρωθεσμικοί δανειστές.

Αυτή η αλυσίδα των γεγονότων είναι, που έθρεψε και θέριεψε την κάλπη της Νέας Δημοκρατίας, αφού ένα πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων οδηγήθηκε, στο σωστό συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας κορόϊδεψε την ελληνική κοινωνία και ότι για τον λόγο αυτόν πρέπει να τιμωρηθεί και να δικαιωθεί ο παλαιός συντηρητικός πολιτικός κόσμος. Κάπως έτσι, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη πρόκειται να κάνει περίπατο, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019 και θα σαρώσει, εκ νέου, τον ΣΥΡΙΖΑ, με έναν εκλογικό θρίαμβο, ο οποίος θα φθάσει και πιθανότατα, πρόκειται να ξεπεράσει, σε έκταση, τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, επί της Νέας Δημοκρατίας του Γεωργίου Ράλλη, στις βουλευτικές εκλογές της 18/10/1981.

Παρά ταύτα, όμως, αυτή η ίδια η αλυσίδα των γεγονότων έστρεψε ένα μικρό, αλλά και δυναμικό τμήμα των ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν έχασαν τις ελπίδες τους, για τον απεγκλωβισμό, από το καθεστώς της χρεωδουλοπαροικίας, που έχουν επιβάλει, στην ελληνική κοινωνία, οι ευρωθεσμοί και οι ντόπιοι "ευρωπαϊστές" συνεργάτες τους και στράφηκαν, μέσα στην απελπισία της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, στον Γιάννη Βαρουφάκη και το κόμμα του. Και αυτός είναι ο λόγος, που η δυναμική του κόμματος αυτού του ικανότατου πολιτικού showman, αντί να μειώνεται, μετά τις ευρωεκλογές, αυξάνει, παρά το γεγονός ότι αυτό φαίνεται, ως, πολιτικά, αφύσικο, αφού, συνήθως, τα μικρά κόμματα, που παίρνουν ψήφους, στις ευρωεκλογές, τις χάνουν, στις βουλευτικές εκλογές, που ακολουθούν.  

Επίσης, πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτό το ρυάκι των ψηφοφόρων, που μεγαλώνει το εκλογικό ρεύμα του ΜΕΡΑ25, δεν προέρχεται, μόνο από τον χώρο της εξακοινοβουλευτικής αντιμνημονιακής αριστεράς. Κάθε άλλο. Οι περισσότεροι, από αυτούς προέρχονται, από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, με την λογική του "στερνή μου γνώση να σ' είχα, πρώτα", αντιλαμβάνονται ότι ο οικονομικός σχεδιασμός του Γιάννη Βαρουφάκη, για την εισαγωγή των IOU's, ως παράλληλου νομίσματος, με το ευρώ, τον οποίο σχεδιασμό απέτρεψε ο Αλέξης Τσίπρας, υπακούοντας, στις εντολές του ευρωϊερατείου, μπορούσε να εφαρμοσθεί και να επιτύχει. Και αυτή την πεποίθηση των ανθρώπων αυτών έρχονται να ενισχύσουν οι συζητήσεις, στην Ιταλία, για την εισαγωγή των minibots, ως παράλληλου, με το ευρώ εσωτερικού νομίσματος της χώρας αυτής.

Είχε, όμως, πραγματικά, πιθανότητες να επιτύχει ο οικονομικός σχεδιασμός του Γιάννη Βαρουφάκη, για εισαγωγή δεύτερου εσωτερικού νομίσματος, παράλληλα, με το ευρώ;

Λαμβανομένων υπόψη των στηριγμάτων του πρώην υπουργού Οικονομικών, στην Ουάσινγκτων, ναι. Ο σχεδιασμός αυτός μπορούσε να είναι επιτυχής. 

Αυτή είναι η αλήθεια. Στην χειρότερη περίπτωση, αυτό που θα έκανε ο σχεδιασμός αυτός, είναι να αυξήσει το ονομαστικό και το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας. Και αυτό, σε συνθήκες βαριάς και μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, στην οποία είχαν ρίξει, την ελληνική οικονομία τα Μνημόνια, δεν είναι μικρό πράγμα. Καθόλου μικρό.

Η επιτυχία αυτού του σχεδιασμού, άλλωστε, ήταν και ο φόβος των ευρωζωνιτών, οι οποίοι έλαβαν, τότε, τις αποφάσεις τους, γνωρίζοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η λοιπή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν σκοπό να τραβήξουν, στα άκρα, την αντιπαράθεση, με τους ευρωθεσμούς. Ο Γιάννης Βαρουφάκης χρησιμοποιήθηκε, από τον Αλέξη Τσίπρα, ως ένα decoy και ως εκ τούτου, ήταν αναλώσιμος, με την κρυφή ελπίδα ότι θα ήταν δυνατόν, μέσω του πρώην υπουργού Οικονομικών, να οδηγήσει τους ευρωζωνίτες, σε συμβιβασμό. 

Η ελπίδα αυτή, βέβαια, ήταν φρούδα, αφού οι ευρωζωνίτες γνώριζαν ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι "ευρωπαϊστικές" αυταπάτες, στις οποίες αυτοί ήσαν δέσμιοι, αποτελούσαν τον αδύνατο κρίκο της αλυσίδας. Έτσι, το κατεστημένο της ευρωζώνης δεν έκανε πίσω και φυσικά, δεν έπεσε έξω.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν είχε σκοπό και δεν επρόκειτο να κάνει πίσω. Θα ριψοκινδύνευε, εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας ότι οι κινήσεις του θα μπορούσαν να βγάλουν - υποτίθεται προσωρινά, - την Ελλάδα από την ευρωζώνη, την ίδια στιγμή, που και αυτός και οι ευρωζωνίτες ήξεραν ότι μια τέτοια αλυσίδα εξελίξεων, θα οδηγούσε την ευρωζώνη, σε ένα χαοτικό εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, όπως φαίνεται, από την επιμονή του να μιλάει, για το (και να επιτίθεται στο) καθεστώς της χρεωδουλείας, και το - ανομολόγητο - 4ο Μνημόνιο, που επέβαλαν, οι ευρωθεσμοί, στην χώρα μας, μέχρι, τουλάχιστον, το 2060 (και το 2116), εξακολουθεί να μην έχει σκοπό να κάνει πίσω. Όμως, τώρα, δεν βρίσκεται, στην κυβέρνηση και η πραγματοποίηση των στόχων του θα πάρει μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού η επερχόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έχει μπροστά της έναν χρονικό ορίζοντα τετραετίας.

Τώρα, όμως, βρίσκεται στα πρόθυρα και κτυπάει την πόρτα της ελληνικής βουλής, την οποία, όπως φαίνεται, θα του ανοίξει το εκλογικό σώμα, που προτίθεται να του δώσει την ψήφο του. Και φυσικά, το πρώτο βήμα είναι, πάντοτε, η αρχή ενός δεύτερου ταξιδιού, προς την εξουσία, την οποία επιδιώκει ο Γιάννης Βαρουφάκης, με όχημα το ΜΕΡΑ25.

Όπως φαίνεται και από το παραπάνω σχήμα, που αφορά, την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών της 26/5/2019, όπου υπολογιζόταν ότι το ΜΕΡΑ 25 θα αποσπούσε μία ποσοστιαία μονάδα, από το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτικών εκλογών της 20/9/2015 (στην πραγματικότητα πήρε κάτι παραπάνω) , στην παρούσα φάση του εκλογικού αγώνα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί τον άμεσο τακτικό κίνδυνο, για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι, από αυτό το κόμμα, που το ΜΕΡΑ25 αντλεί ψήφους, οι οποίοι προστίθενται, σε εκείνους, οι οποίοι προτίμησαν το κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη, στις περασμένες ευρωεκλογές. 

Το πόσους ψηφοφόρους μπορεί το ΜΕΡΑ25 να αποσπάσει, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι, που θα φανεί, μετά το κλείσιμο των καλπών, στις 7 Ιουλίου. Ο Γιάννης Βαρουφάκης, ως βαθύτατος γνώστης των οικονομικών θεμάτων, αλλά και των παρασκηνίων, που εξελίχθηκαν, κατά το χρονικό διάστημα, στο οποίο ήταν μέλος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και ως εξαίρετος showman, μπορεί να πάρει ένα ποσοστό της τάξεως του 3,5% (με τάσεις διεύρυνσης) και να καταστεί το outsider των βουλευτικών εκλογών, απευθυνόμενος, με την εικόνα του αντισυστημικού, σε ένα αριστερό κοινό, εντός και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχει απορρίψει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, λόγω της υποταγής του, στους ευρωθεσμούς.  

Όμως, η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης λειτουργεί, ως μαγνήτης ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν βρίσκονται, μόνο, στον χώρο της αριστεράς και αυτό λειτουργεί, υπέρ της εκλογικής προσπάθειας του κόμματος αυτού, το οποίο, άλλωστε, με τις υποψηφιότητες, που κατεβάζει (όπως αυτή του γνωστού φιλελεύθερου Τάκη Μίχα), δεν επιθυμεί να ταυτιστεί, αποκλειστικά, με τον χώρο της αριστεράς. Η επιτυχία - μικρή, ή μεγάλη - αυτής της προσπάθειας του Γιάννη Βαρουφάκη θα φανεί, μετά το κλείσιμο των καλπών.

Αλλά, πέρα από τακτικός κίνδυνος, για τον ΣΥΡΙΖΑ, στον αγώνα, για την άγρα ψήφων, ο Γιάννης Βαρουφάκης θα καταστεί και στρατηγικός κίνδυνος, μετεκλογικά, εάν καταφέρει να εισέλθει, στην επόμενη βουλή. Και αυτό είναι το χειρότερο, για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Η πικρή αλήθεια, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, είναι ότι, μετά την δεύτερη και μεγαλύτερη συντριβή, που τους περιμένει το βράδυ της 7ης Ιουλίου, το κόμμα αυτό και ο αρχηγός του, ύστερα από την ανολοκλήρωτη κρατικοποίηση των στελεχών του και με δεδομένη την μικρή, έως ελάχιστη εμβέλεια του κομματικού του μηχανισμού, ο οποίος είναι αποκομμένος, από τους αρμούς της ελληνικής κοινωνίας, θα βρεθούν, ενώπιον ενός επικίνδυνου κομματικού ανταγωνιστή, τον οποίον θα αντιπροσωπεύσουν το ΜΕΡΑ25 και ο Γιάννης Βαρουφάκης, αφού ο πρώην υπουργός Οικονομικών έχει, ως τηλεοπτικός σταρ και ως δυναμικός και πειστικός αφηγητής, μια θεαματική παρουσία, η οποία είναι, πραγματικά, ασυναγώνιστη και στην οποία ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει τις δυνατότητες, για να αντιπαρατεθεί.

Κάπως έτσι, άλλωστε, μπορεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών να πάρει την προσωπική του εκδίκηση, από τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που τον χρησιμοποίησαν, στον σχεδιασμό τους, για μια ελεγχόμενη και εν πολλοίς, εικονική σύγκρουση, με τους ευρωζωνίτες και στην συνέχεια, τον πέταξαν, τον Ιούλιο του 2015, στον κάλαθο των αχρήστων.

Μια τέτοια εξέλιξη, η οποία μπορεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, στην περαιτέρω συρρίκνωση και στην πολιτική και εκλογική απαξίωση, με δεδομένη την, εκ κεκτημένης ταχύτητας, αποτυχία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού αυτή η πολιτική θα κινηθεί, στις μνημονιακές ράγες, που έχουν κατασκευάσει οι ευρωθεσμοί, είναι πολύ πιθανό να καταστήσει τον Γιάννη Βαρουφάκη και το ΜΕΡΑ25, έναν νέο στρατηγικό ανταγωνιστή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, στον αγώνα, για την κυβερνητική εξουσία, παρά το γεγονός ότι η "αντισυστημική" ρητορική του είναι προσαρμόσιμη και στα πλαίσια του 4ου Μνημονίου, το οποίο είναι σαφές (σύμφωνα και με την "ευρωπαϊστική" λογική) ότι χρειάζεται μια σοβαρή αναπροσαρμογή, η οποία, όμως, δεν θα γίνει όσο τα πράγματα μένουν, ως έχουν.

Κάπως έτσι, εάν τα πράγματα πάρουν αυτή την φορά, ο Γιάννης Βαρουφάκης θα πάρει την εκδίκησή του και από τους ευρωζωνίτες, τον ύπνο των οποίων πρόκειται να ταράξει, εκ νέου, παρά το γεγονός ότι η "ευρωπαϊστική" συλλογιστική του είναι προσαρμόσιμη και στο υπάρχον πλαίσιο της "Ε.Ε.", το οποίο είναι προφανές ότι χρειάζεται αναμόρφωση, η οποία, όμως, δεν θα προκύψει όσο τα πράγματα μένουν, ως έχουν.

Το τί πρόκειται να συμβεί, θα εξαρτηθεί, από τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου. 

Και φυσικά, είναι απαραίτητο η βουλή, που θα προκύψει από αυτές τις εκλογές, να μην έχει την μνημονιακή μονοτονία της προηγούμενης.