1974 - 2019 ΠΑΣΟΚ : Από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και τους νεωτερικούς προβληματισμούς, στην προδοσία με την αποδοχή των καταστροφικών στρατηγικών επιλογών του καραμανλισμού και της ολιγαρχίας και από εκεί στο pasokisation και στην πολιτική, κοινωνική και εκλογική κονιορτοποίηση.

Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, 23 χρόνια, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, που το ίδρυσε, αλλά και με αφορμή τον προχθεσινό αιφνίδιο θάνατο του Ροβέρτου Σπυρόπουλου, ο οποίος υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Κινήματος αυτού, το οποίο, με την πάροδο του χρόνου μετεξελίχθηκε, σε ένα, καθαρά, καθεστωτικό κόμμα της εντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας, το οποίο μετατράπηκε, μέσω μιας πλειάδας εκ των στελεχών του, σε μια πηγή πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς, παραμένει, πάντοτε, επίκαιρη, παρά την θεαματική εγκατάλειψή της, από την πασοκική γραφειοκρατία, που εξετράφη, όλα αυτά τα χρόνια, για να μεταστραφεί, στην πορεία του χρόνου, σε gauleiter και υπηρέτη των ξένων συμφερόντων.

Τελικά, μέσα από μια, ουδόλως, μη αναμενόμενη πανουργία της Ιστορίας, το κίνημα αυτό, που διακήρυσσε ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να εισέλθει, στην ΕΟΚ, διότι η υλοποίηση αυτής της στρατηγικής επιλογής της συντηρητικής παράταξης και του καραμανλισμού "θα μετατρέψει τους Έλληνες, σε γκαρσόνια των ξένων", υπέταξε την ελληνική κοινωνία, στα ξένα συμφέροντα, μετατρέποντας την χώρα, σε μια αέναη και χωρίς ορατό τέλος, αποικία χρέους, εντάσσοντας την ελληνική οικονομία, στο ευρώ και την ζώνη του, καταργώντας το τοπικό μας νόμισμα - την δραχμή - και μετατρέποντας το, κατά 85%, μαλακό δραχμικό δημόσιο (αλλά και ιδιωτικό) χρέος της χώρας, το οποίο μπορούσε, εύκολα, με την κοπή χρήματος, στο τοπικό νομισματοκοπείο, να πληρωθεί, σε ένα χρέος, κατά 100%, εκφρασμένο, στο σκληρό ευρώ, το οποίο χρέος, πλέον, δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί, επειδή οι ελληνικές αρχές δεν έχουν καμμία δυνατότητα να επηρεάσουν την παραγωγή και την κυκλοφορία του νομίσματος αυτού, το οποίο λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, διότι οι αποφάσεις, για την τύχη του, λαμβάνονται από την μπατιροτραπεζοκρατία της Φραγκφούρτης και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών και άλλων επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται, στον ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο χώρο.

Το, τραγικά, αστείο, στην όλη υπόθεση, που αφορά το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι, εκείνον τον καιρό της ίδρυσής του, μέσα στα πλαίσια της θεωρητικής του συγκρότησης, ως ενός νεωτερικού μαρξιστικού κόμματος, είχαν αναπτυχθεί πολύ ενδιαφέρουσες αναζητήσεις και προβληματισμοί, οι οποίοι, για την, μετά την κατάρρευση της επτάχρονης δικτατορίας, εποχή, υπήρξαν, απολύτως πρωτοπόροι, παρά το γεγονός ότι ήσαν αντιγραφές των εμπειριών αγώνων, που δόθηκαν, σε άλλες κοινωνίες της καπιταλιστικής Δύσης, αλλά και ως αντιγραφές της κριτικής στον δογματισμό, που επικρατούσε, στο στρατόπεδο του "υπαρκτού σοσιαλισμού", τον οποίο αποτελούσαν, τότε, η "Σοβιετική Ένωση" του Λεονίντ Μπρέζνιεφ και οι χώρες του ανατολικού μπλοκ.

Ένα αξιόλογο δείγμα αυτού του νεωτερικού και συνάμα ριζοσπαστικού προβληματισμού, που αναπτύχθηκε, μέσα στο ΠΑΣΟΚ αποτελεί και το παραπάνω κείμενο της Βάσως Παπανδρέου, με το οποίο το συγκεκριμένο νεαρό στέλεχος του Κινήματος (άσχετα από το πού ξεκίνησε και το πού, εν τέλει, κατέληξε η, εν λόγω, πολιτικός, η οποία, εκτός από μετρέσα του Ανδρέα Παπανδρέου, υπηρέτησε, πιστά, τα συμφέροντα των κυρίαρχων εκπροσώπων του εγχώριου καπιταλιστικού συστήματος, φθάνοντας, στο σημείο να υπονομεύσει, μαζύ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και να ανατρέψει την κυβέρνηση του ανόητου ΓΑΠ, όταν ο τότε πρωθυπουργός, τον Οκτώβριο του 2011, είχε κάνει την μόνη σωστή κίνησή του και είχε αποφασίσει να διεξαγάγει δημοψήφισμα, το οποίο, στην ουσία του, επρόκειτο να αφορά την παραμονή της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, ή την έξοδό της από αυτήν) προσπαθεί να ανιχνεύσει τις τάσεις του σύγχρονου μονοπωλιακού (γραφειοκρατικού) καπιταλισμού, στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης. 

Ας δούμε, όμως, το κείμενο αυτής της Ιδρυτικής Διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ - της λεγόμενης Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 -, για να συγκρίνουμε και να συνειδητοποιήσουμε τα τεράστια εγκλήματα, που διέπραξε η πασοκική νομενκλατούρα, σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, την οποία, κυριολεκτικά, εξαπάτησε, για να λάβει, ως απάντηση, από αυτήν, την, απολύτως, δίκαιη κοινωνική και εκλογική κατακρήμνιση, που υπέστη, αμέσως, μετά την ελληνική κρατική χρεωκοπία του 2010, η οποία υπήρξε έργο δικό της και ήταν αποτέλεσμα της ανοικτής προδοσίας των θέσεων αυτής της Ιδρυτικής Διακήρυξης, με την υιοθέτηση των στρατηγικών επιλογών του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου, τα συμφέροντα της οποίας, πιστά, υπηρέτησαν οι καθεστωτικοποιημένοι γραφειοκράτες του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ : 





"Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.

Ομως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δεν δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.

Είναι βαθιά η ανησυχία του ελληνικού Λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν -το γρηγορότερο δυνατό- από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Οτι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.

Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.

Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρον της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ηρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων.

Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι, ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον.

Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του Λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η Μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου.

Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.

Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.

Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος, που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Ελληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας.

Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις του. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.

Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Εθνους και στην υπηρεσία του Λαού.
Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν.

Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου, που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού, αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας.

Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής.

Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας.

Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Ελληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα.

Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Ελληνες.

Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.

Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.

Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία -από τη βάση μέχρι την ηγεσία-, με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν.

Και το πρόγραμμα και τα οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία, με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.

Εχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος, που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους.

Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.

Η σημερινή διακήρυξή μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του Ελληνικού Λαού. Εχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο.

Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Ελληνες.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.

Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας, που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερη στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου.

Ως στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικάνικου κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό ο αγώνας του Λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:

α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπεύθυνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Αμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας, καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.
δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.
στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Αμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Εθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από τη νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.

Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει ως προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:

1 Κάθε εξουσία πηγάζει από το Λαό, εκφράζει το Λαό και υπηρετεί το Λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.

2 Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του Λαού μας.

3 Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο Χάρτης των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη, που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται.

4 Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.

5 Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.

6 Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες.

7 Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου Λαού.

8 Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.

9 Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα του Ελληνικού Λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.

10 Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του Ελληνικού Λαού. Ως χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς συνασπισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, ως προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.

11 Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

12 Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α) Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα, που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β) Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας, που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ) Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
δ) Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε) Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ) Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Ελληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ) Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Ελληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η) Ενα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Ελληνες.
θ) Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
ι) Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.

Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού -εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών-, η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Ετσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα".


Τα χάλια του σημερινού ΠΑΣΟΚ, το οποίο μετεξελίσσεται, σε ΚΙΝΑΛ, σε σχέση με τις ιδρυτικές διακηρύξεις του, είναι, απολύτως, εμφανή. Και εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε, με κάποιες πεπαλαιωμένες θέσεις του (πρώην) Κινήματος, οι οποίες έπρεπε να αφεθούν, στην άκρη, λόγω κάποιας σειράς γεγονότων, η οποία τις είχε καταστήσει ανεπίκαιρες, ανεδαφικές και εκτός πραγματικότητας.

Εδώ έχουμε να κάνουμε, με θέσεις, οι οποίες, όχι, μόνο, έχουν σχέση με την τωρινή πραγματικότητα, αλλά είναι, απολύτως, επίκαιρες και η υλοποίησή τους, αποτελεί άμεση και αδήριτη αναγκαιότητα, για την ίδια την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας και την αποτίναξη του νεοαποικιακού ζυγού της χρεωδουλείας,  ο οποίος έχει επιβληθεί, στον ελληνικό λαό, με την άμεση πρωτοβουλία και την ουσιώδη πρωτέργεια της πασοκικής νομενκλατούρας.





Το ΠΑΣΟΚ, μετατρεπόμενο, σε ένα καθεστωτικό κόμμα, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, αλλά και της γραφειοκρατίας του, ενεπλάκη, σε μια σειρά σκανδάλων - μεγαλύτερων, ή μικρότερων -, αλλά, όπως φαίνεται, πάντα, προσοδοφόρων. Ο θάνατος του Ροβέρτου Σπυρόπουλου, μου θύμησε ένα από τα μικρά περιστατικά των απατών, που διεπράχθησαν, κατά την σημιτική περίοδο, το οποίο έζησα εγώ ο ίδιος.

Αφού μας "δούλεψαν", επί πολύν καιρό, στο Κ.Ε.Κ./Ο.Π.Α., ότι θα μας δώσουν μεταπτυχιακά, στο τέλος μας κορόϊδεψαν και μας έδωσαν απλά πιστοποιητικά, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Λίγες ημέρες πριν από την καταστροφική ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη (σε αντίθεση, με την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, η οποία είχε, ως κεντρικό της στόχο την αποσύνδεση της χώρας, από τους πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα της ελληνικής κοινωνίας να προγραμματίζει την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας), ο εκ των συνιδρυτών του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, επί της υφυπουργίας του οποίου και όπως φαίνεται, με την βοήθειά του, διενεργήθηκε αυτή η απάτη και ο οποίος, από ριζοσπαστικό συνδικαλιστικό στέλεχος του Κινήματος, το οποίο έδωσε - ή υποτίθεται ότι έδωσε - αγώνες, για την εργατική αυτοδιαχείριση, κατέστη, στην πορεία των χρόνων, από την γλυκειά Κίρκη της εξουσίας, μια σκοτεινή φυσιογνωμία ενός νομενκλατουρίστα εξουσιαστή, έβγαλε, μάλιστα και ένα γενικόλογο και ως εκ τούτου, μπουρδολογικό λογίδριο, για την κοινωνική ασφάλιση, την οποία το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη (που και αυτός υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος) αποπειράθηκε να διαλύσει, για να επαινέσει το καταστροφικό έργο του ιδίου και της κυβέρνησης, στην οποία μετείχε, τότε, ως υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Βέβαια, τα αποτελέσματα του ολέθριου αυτού έργου, τα ζούμε, εντονότατα, εδώ και μία δεκαετία και θα εξακολουθήσουμε να τα ζούμε, για δεκαετίες, όσο η χώρα δεν απεγκλωβίζεται από την ευρωζώνη και την "Ε.Ε.". Για όσο δηλαδή, δεν ακολουθεί τις σχετικές προβλέψεις της Ιδρυτικής Διακήρυξης, τις οποίες η νομενκλατούρα των γερόντων του ΠΑΣΟΚ πέταξε, στα σκουπίδια, καταστρέφοντας την ελληνική οικονομία, προς ίδιον και απολύτως, ιδιοτελές όφελος.

Το ότι τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (ο Κώστας Λαλιώτης, ο Γιώργος Γεννηματάς, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Γιάννης Σουλαδάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Θανάσης Τσούρας, ο Απόστολος Κακλαμάνης κλπ), έπεσαν έξω, σε όλες τους προβλέψεις, στις οποίες προέβησαν, μετά την εγκατάλειψη της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Κινήματος, και την υιοθέτηση της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας - της οποίας η παραπάνω αφίσα εκείνης της εποχής και το περιεχόμενό της μας κάνει να γελάμε, μετά δακρύων, με τις ολέθριες αστειότητες των προπαγανδιστικών ισχυρισμών της κομματικής ναυαρχίδας της συντηρητικής παράταξης -, απλώς, δείχνει την στρατηγική βλακεία όλων τους, αφού έβαλαν όλα τα αυγά, που είχαν, σε ένα και μόνο καλάθι - αυτό της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (και μετέπειτα, της ευρωζώνης) -, την οποία, ορθότατα και με πολύ πάθος, είχαν πολεμήσει, με τον ισχυρισμό ότι αυτή η εσφαλμένη στρατηγική επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή επρόκειτο να οδηγήσει την ελληνική οικονομία και κοινωνία, στην καταστροφή.

Από εκεί και πέρα, η pasokisation, δηλαδή η κοινωνική, πολιτική και εκλογική καταστροφή του ΠΑΣΟΚ, ως κόμματος, υπήρξε κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο. Μπορεί να καθυστέρησε, αλλά ήλθε, αφού το κόμμα, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, με την έλευση της ελληνικής και της ευρωζωνικής κρίσης, τον Απρίλιο του 2010, επέλεξε να συνεχίσει την αδιέξοδη πορεία του, προς την πλήρη και απόλυτη απομάκρυνση, από τις ορθότατες και, ιστορικά, δικαιωμένες πολιτικές θέσεις της Ιδρυτικής του Διακήρυξης, όσον αφορά την μη συμμετοχή της Ελλάδας, στους οικονομικούς συνασπισμούς, που βλάπτουν την εθνική ανεξαρτησία την εθνική κυριαρχία και την ταχύρρυθμη οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας. 

'Ετσι, η νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ, υπέστη, δικαίως, τον κοινωνικό και εκλογικό απορφανισμό του κόμματός της, απομακρυνόμενη, από τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, αφού επέλεξε να υλοποιήσει την ολοκλήρωση της υποδούλωσης της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, έτσι όπως αυτό συμπυκνώνεται, στην ευρωμπατιροτραπεζοκρατία και τους διαπνεόμενους, από έναν στυγνό νεομπρεζνιεφικό δογματισμό, κανόνες της, για την λειτουργία της ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης και δεδομένο τον σχεδιασμό, για την επέκτασή τους, στην "Ευρωπαϊκή Ένωση", η οποία, όσο περνάει ο καιρός θυμίζει, ολοένα και περισσότερο και εξομοιώνεται, με την αλήστου μνήμης "Σοβιετική Ένωση", η οποία, ουσιαστικά, είναι η ομογάλακτη αδελφή της, αλλά και η μήτρα, που την γέννησε. 

Εδώ είναι που εντοπίζεται η πλήρης ανικανότητα της πασοκικής γεροντοκρατίας και των νεαρών απογόνων της, που, ως σύνολο, συνωστίζονται, στον γραφειοκρατικό πασοκικό μικρόκοσμο της Χαριλάου Τρικούπη, να αποτινάξουν το τεράστιο βάρος της πολιτικής ανυποληψίας, που έχει δημιουργήσει η καταστροφική πολιτική πρακτική τους, κατά την διάρκεια της τελευταίας 20ετίας και η πεισματική άρνησή τους, να αλλάξουν πορεία και να επανασυνδεθούν, με τις ορθές και σοφές θέσεις της διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, που αφορούν την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας, την κυριαρχία του ελληνικού λαού, αλλά και την - κατά το δυνατόν - κοινωνική του απελευθέρωση.  

Και φυσικά, αυτή η πείσμων επιμονή της πασοκικής νομενκλατούρας, στην προδοσία των ιδρυτικών αρχών του Κινήματος θα συνεχίσει να κρατάει το κόμμα αυτό, στα επίπεδα ενός μικρομεσαίου κόμματος, το οποίο, όσο θα περνάει ο καιρός, θα θυμίζει περισσότερο απόκομμα, παρά κόμμα.

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατάντησε, στα τωρινά χάλια του και βρίσκεται, σε μια προθανάτια κατάσταση, είναι άξιο της τύχης του.

Όπως και η πασοκική νομενκλατούρα των προδοτών και των ανίκανων να προβούν, στις, πάντοτε, αναγκαίες επαναπροσεγγίσεις των παλαιών ορθών και πάντοτε, επίκαιρων στρατηγικών πολιτικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες δικαιώθηκαν, ιστορικά, ακριβώς, τότε, που αυτή η δράκα των ανοήτων εγκατέλειψε τις θέσεις αυτές.

Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί είναι άξιοι της τύχης τους...