Θα αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την επερχόμενη ήττα του, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019; (Η ανολοκλήρωτη κρατικοποίηση του κόμματος, οι εύθραυστοι δεσμοί του, με την κοινωνία των πολιτών και τα επερχόμενα αδιέξοδα).

Ιανουάριος 2015 - Φεβρουάριος 2019 : Όπως προκύπτει, από το παραπάνω σχήμα, η πορεία της εκλογικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε πολύ νωρίς. Αμέσως, μετά τις νικηφόρες βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, στις οποίες είχε πάρει το 35,46% ενός συρρικνωμένου (σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, χάνοντας 320.074 ψήφους) εκλογικού σώματος και σταθεροποιήθηκε, στο 23%, από τον Ιανουάριο του 2016, με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, για να μείνει, σε αυτό, περίπου, το ποσοστό, με μικρές διακυμάνσεις, μέχρι τις ευρωεκλογές της 26/5/2019. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι κράτησε αυτό το ποσοστό, αλλά το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ευοίωνο, αφού η απόστασή του, από την ΝΔ, θα διευρυνθεί και μπορεί, στις εκλογές του ερχόμενου μήνα, να φθάσει, ακόμη και τις 14 μονάδες.





Η επερχόμενη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, η οποία πρόκειται να αγγίξει τα όρια της εκλογικής συντριβής του σημερινού κυβερνητικού κόμματος, θέτει, επί τάπητος, το ζήτημα της μετεκλογικής του πορείας, ως κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα, το εάν θα μπορέσει να αντέξει την απομάκρυνσή του, από την κυβέρνηση και από την σύμφυσή του, με το κράτος, που δημιουργήθηκε, στα 4 και 1/2 χρόνια της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας.

Όπως έχουμε γράψει, το ποσοστό του 23,76%, που πήρε το κυβερνητικό κόμμα, στις ευρωεκλογές, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο, για τον παλαιό μικρό κομματικό σχηματισμό της ριζοσπαστικοφανούς αριστεράς, που κατάφερε, με αφορμή την ελληνική κρατική χρεωκοπία του 2010 και την σαρωτική οικονομική κρίση, που έφερε η υπαγωγή του πληθυσμού της χώρας, στο καθεστώς της νεοαποικιακής χρεωδουλείας των δύο πρώτων Μνημονίων, να αποκτήσει, ταχύτατα, μια μαζική εκλογική απήχηση και να αναρριχηθεί, στην κυβερνητική εξουσία, παρά το γεγονός ότι διέψευσε τις ελπίδες, που εξέθρεψε, στην ελληνική κοινωνία, με αποτέλεσμα την συντριβή των ευρωεκλογών της 26/5/2019 και αυτή, που έρχεται, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του, αυτό το σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο αποτελεί μια πολύ καλή βάση εκκίνησης, για την μετεκλογική του πορεία, αλλά αυτή η βάση δεν είναι ασφαλής, διότι δεν είναι μια στέρεη βάση.

Το κοινωνικό έδαφος, πάνω στο οποίο στηρίζεται αυτή η βάση του τωρινού κυβερνητικού κόμματος, που διογκώθηκε, μέσα στην κρίση και ενώ άρχισε η διαδικασία της συρρίκνωσής του, όχι μόνο δεν είναι παγιωμένη, αλλά είναι, απολύτως, ρευστή και ως εκ τούτου, υπόκειται σε μεταβολές και μετακινήσεις, οι οποίες, εάν δεν ελεγχθούν, μπορούν να καταστούν κατακλυσμιαίες και να οδηγήσουν το κόμμα αυτό, σε τόσο μικρά ποσοστά, τα οποία είναι δυνατόν να το εξαφανίσουν, από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Η πικρή αλήθεια, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι, ως κόμμα, δεν μπόρεσε, όλα αυτά τα χρόνια, να δεθεί, με την κοινωνία. Και το κυριότερο είναι ότι δεν μπόρεσε να δεθεί, με τα κοινωνικά στρώματα, που το ψήφισαν, από το 2012, μέχρι το 2015, αλλά ούτε και τώρα, με αυτούς που παρέμειναν, ως ψηφοφόροι του, στις ευρωεκλογές του προηγούμενου μήνα και φυσικά, δεν έχει ουσιαστικούς δεσμούς και με αυτούς, οι οποίοι προτίθενται να τον ψηφίσουν τον επόμενο μήνα.

Δεν είναι, μόνο, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκε, από την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, στο να μπει, όπως και τα κόμματα του παλαιού αστικού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), στην διαδικασία της κρατικοποίησής του, η οποία, άλλωστε, η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί. Επίσης, δεν είναι, μόνο του, το γεγονός ότι η κομματική νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ εντάχθηκε, στο κράτος, γεγονός το οποίο κατήργησε τα καθοδηγητικά κομματικά όργανα και το μετέτρεψε σε ένα κόμμα, στο οποίο, πλέον, όλες τις αποφάσεις τις λαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα.

Το κυριότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε μακριά, από την κοινωνία των πολιτών, η κοινωνία, με την σειρά της, παρέμεινε μακριά, από αυτόν. 

Όλες οι εκλογές, που έγιναν, σε όλα τα σωματεία (συνδικαλιστικά και λοιπά) και σε όλους τους  συλλογικούς μηχανισμούς, που συναρθρώνουν την ελληνική κοινωνία (κοινότητες, δήμοι, περιφέρειες), κατέδειξαν αυτό, που είναι σαφές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι ψηφίζεται, ακόμη και τώρα, από 1.343.816 ψηφοφόρους, δεν έχει συσσωματώσει τους ψηφοφόρους αυτούς, που, εκλογικά, τον ψηφίζουν, αλλά, κομματικά, στην μεγίστη πλειοψηφία τους, όχι, μόνο, δεν ταυτίζονται, μαζύ του, αλλά και αποφεύγουν κάτι τέτοιο, ενώ, παράλληλα, δεν υπάρχει κανείς να τους συγκρατήσει (κόμμα, συνδικαλιστικές και μετωπικές οργανώσεις κλπ).

Το γιατί συνέβη αυτό, δεν είναι πολύ δύσκολο να το εντοπίσουμε. Η απάντηση, στο ερώτημα βρίσκεται, στην "κωλοτούμπα" του Ιουλίου του 2015. Βρίσκεται, δηλαδή, στο σημείο εκείνο, κατά το οποίο διακόπηκε η εξελισσόμενη γοργή διαδικασία της κομματικής ταύτισης ενός πολύ μεγάλου - ενός τεράστιου - τμήματος του πληθυσμού της χώρας, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια διακοπή, η οποία ήταν απότομη και απέκτησε μόνιμα χαρακτηριστικά, ως αποτέλεσμα της διάψευσης των ελπίδων, που η κοινωνία είχε και οι οποίες αφορούσαν την απαλλαγή της από τον μνημονιακό ζυγό, ο οποίος, όπως διαπίστωσε, παρέμεινε.

Και μπορεί, μεν, τον Σεπτέμβριο του 2015, με βαριά καρδιά, ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος (1.925.904 ψηφοφόροι) να έδωσε την ψήφο του, στον ΣΥΡΙΖΑ, που διέψευσε τις ελπίδες όλων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί ταυτίστηκαν κομματικά, μαζύ του. Κάθε άλλο.

Οι ψήφοι, που έλαβε, τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήσαν ψήφοι επιβράβευσης των ψευδών, που έσπειρε, ή επιβεβαίωσης της μνημονιακής μεταστροφής του, παρά τα όσα, προπαγανδιστικά, έλεγαν οι συριζαίοι νομενκλατουρίστες. Ήσαν ψήφοι, που του δόθηκαν, διότι στα μάτια των ψηφοφόρων αυτών δεν υπήρχε άλλη καλύτερη εναλλακτική λύση.

Από εκεί και πέρα, η γοργή εκλογική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δεδομένη και καταγράφεται, ήδη, αμέσως μετά, τις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, από τις αρχές Οκτωβρίου του 2015, όταν, οι πολίτες έλαβαν τα εκκαθαριστικά σημειώματα του ΕΝΦΙΑ, που τους εστάλησαν, από το υπουργείο Οικονομικών, αφού, πλέον, οι εκλογές είχαν διεξαχθεί, όπως δείχνει το γράφημα της Public Issue, με το οποίο αρχίζει το παρόν κείμενο.

Το πρόβλημα, για τον ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, δεν είναι, απλώς και μόνον, ότι η αστραπιαία μνημονιακή μεταστροφή του, τον Ιούλιο του 2015, διέκοψε, απότομα και έριξε στα τάρταρα την κομματική ταύτιση των ψηφοφόρων του, με το κυβερνητικό κόμμα. Είναι ότι και εκείνοι, που απέμειναν να ψηφίζουν το κόμμα αυτό, παρέμειναν επιφυλακτικοί και δεν ταυτίστηκαν, με αυτό.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ διότι αυτή η άρνηση της κομματικής ταύτισης αυτού του τμήματος του εκλογικού σώματος, με το κόμμα, που ψήφισε και θα ψηφίσει, στις επερχόμενες εκλογές, το καθιστά επιρρεπές, σε άλλες κομματικές επιρροές, με πρώτη και καλύτερη την επιρροή, που πρόκειται να ασκήσει το ΜΕΡΑ25 του Γιάννη Βαρουφάκη, το οποίο, όπως φαίνεται, έχει προσελκύσει - και θα συνεχίσει να προσελκύει - ψηφοφόρους, όχι, μόνο, από την καταρρεύσασα ΛΑΕ, αλλά, κυρίως, από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά και άλλοι κομματικοί σχηματισμοί μπορεί να μειώσουν την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η βέβαιη πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας, όπως και η, περίπου, βέβαιη κατάκτηση της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας, από το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιθανότατα, θα προσελκύσει ένα τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι, κομματικά, ταυτισμένοι μαζύ του.

Επίσης, σε βάθος χρόνου, είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει και μια διαρροή ψηφοφόρων, προς το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, παρά το γεγονός ότι αυτός ο χώρος αντιμετωπίζει, τώρα, τις δυσκολίες, που έχουν προκύψει, από το τεράστιο άγος των Μνημονίων της χρεωδουλείας, στην οποία ενέπλεξε την ελληνική κοινωνία.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν μπόρεσε, μέχρι τώρα, να δέσει τους ψηφοφόρους του, διότι δεν έπραξε αυτό, που έπραξε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, στις ημέρες της δικής του ανόδου. Δεν τόλμησε να ανοιχθεί, στην κοινωνία, με αποτέλεσμα το τμήμα της εκείνο, που εξακολουθεί να ψηφίζει το κυβερνητικό κόμμα, να μην έχει την απαιτούμενη επαφή, με αυτό.

Με κάπου 30.000 κομματικά μέλη, που αντιστοιχούν, στο 2,23% των τωρινών του ψηφοφόρων, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να συνεχίσει, εσαεί, να ασκεί την ίδια εκλογική επιρροή, που ασκεί, τώρα, σε αυτούς. 

Και φυσικά, χωρίς το απαραίτητο άνοιγμα των κομματικών πυλών, στην κοινωνία, η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη, διότι, χωρίς οργανωτικούς δεσμούς, με την κοινωνία, η πολιτική και εκλογική προτίμηση των πολιτών, προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ατονίσει και θα παύσει να υφίσταται. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε η εκλογική του επιρροή παραμένει συρρικνωμένη (παρά την δεδομένη σταθερότητά της, σε αυτά τα χαμηλά επίπεδα, κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 2015 - Μαΐου 2019), αφού οι δεσμοί του με τους ψηφοφόρους του είναι εύθραυστοι και ως εκ τούτου, η πολιτική του επιρροή παραμένει ευάλωτη. 

Βέβαια, οι βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου θα δείξουν το, κατά πόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντέξει και το εάν υποστεί νέα συρρίκνωση, ή όχι.

Αλλά, εάν, μετά τις εκλογές, δεν αλλάξουν τα δεδομένα, που έχουν να κάνουν, με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, που παραπαίει, από το κυβερνητικό κόμμα, θα μείνουν λίγα πράγματα. Πολύ λίγα. 

Ελάχιστα...