Η ρωσοουκρανική κρίση, στην Αζοφική Θάλασσα, ο αργός στραγγαλισμός της ουκρανικής οικονομίας το ΝΑΤΟ και η εγκατάλειψη του Κιέβου στις διαθέσεις της ρωσικής ηγεσίας. (Αυτοί είναι οι νατοϊκοί. "Παλικαράδες", απέναντι στους αδύναμους και κότες, απέναντι, στους ισχυρούς).
Η περικύκλωση της Ουκρανίας, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, μέσα από έναν χάρτη, που παρουσίασε το ουκρανικό γενικό επιτελείο.
Αυτή η αργή ρωσική ανταπόκριση, στις κινήσεις των ΗΠΑ, που είναι χαρακτηριστική, από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, τον Φεβρουάριο του 2014, που ο Βλαντιμίρ Πούτιν άφησε τους Δυτικούς να ανατρέψουν, με όργανο τις ναζιστικές συμμορίες του Δεξιού Τομέα, τον εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς, μέχρι την επέμβαση, το 2015, στον συριακό πόλεμο, αλλά και την ουσιαστική ρωσική αδράνεια, στα Βαλκάνια, φαίνεται ότι, στην παρούσα φάση, διακόπτεται.
(Είναι γεγονός ότι η ρωσική ηγεσία ελέγχεται για την επίδειξη ασυγγνωστης αφέλειας, τότε που επέτρεψε την πραξικοπηματική ανατροπή του Γιανούκοβιτς. Πιστεύω να έχει βάλει μυαλό. Και φαίνεται να έχει βάλει).
Οι κινήσεις της Δύσης, στην Βαλκανική, με επίκεντρο την Σλαβομακεδονία, το Κόσοβο και την πρακτική ώθηση του σχεδιασμού της μεγάλης Αλβανίας, ωθούν, αμείλικτα, την ρωσική ηγεσία, στον παρατεταμένο και βασανιστικό οικονομικό στραγγαλισμό και σε μια μεταγενέστερη φάση, στον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας, αρχικά, στην Αζοφική Θάλασσα και αργότερα, σε ολόκληρη την Μαύρη Θάλασσα.
Κλείνοντας τα Στενά του Κερτς, στο ουκρανικό ναυτικό, η ρωσική ηγεσία, συνεχίζει αυτό που άρχισε, με την κατασκευή της τεράστιας γέφυρας, που ένωσε την Κριμαία, με την ηπειρωτική Ρωσία. Και αυτό, που άρχισε, είναι ο πρακτικός προσδιορισμός του συνόλου της Αζοφικής Θάλασσας, ως χώρου, που ελέγχεται, από την Μόσχα και ανήκει, στην Ρωσία.
Στην ουσία αυτό που έχει συμβεί, είναι ότι τα λιμάνια της Ουκρανίας, στο Μπερντιάνσκ και στην Μαριούπολη, που βρίσκονται, στην Αζοφική Θάλασσα, έχουν αποκλεισθεί, από το ρωσικό πολεμικό ναυτικό και δι' αυτού του τρόπου, όλο το θαλάσσιο εμπόριο, στην περιοχή, ελέγχεται, ασφυκτικά, από την Ρωσία η οποία επιτείνει την αποδιοργάνωση της ουκρανικής οικονομίας, σε συνδυασμό, με την διακομεταμιστική απεξάρτηση του ρωσικού φυσικού αερίου, από το ουκρανικό έδαφος και την απώλεια του αντίστοιχου εισοδήματος, για την Ουκρανία, που συνεπάγεται η απεξάρτηση αυτή (κάπου, γύρω, στο 5% του ουκρανικού ΑΕΠ). Και φυσικά, ο αποκλεισμός αυτός της Ουκρανίας, από το εμπόριο, στην Αζοφική, εάν συνεχισθεί, θα χειροτερεύσει, κατά πολύ τα πράγματα, για την οικονομία της χώρας αυτής.
Έτσι, το εάν και πότε (και υπό ποίες προϋποθέσεις) θα εισέρχεται και θα εξέρχεται οποιοδήποτε ουκρανικό, ή άλλης εθνικότητας, πλοίο, στην περιοχή της Αζοφικής Θάλασσας, μέσα από τα Στενά του Κέρτς, είναι, στην πράξη, πλέον, αρμοδιότητα της Ρωσίας. Και η άσκηση αυτής της έμπρακτης αρμοδιότητας, μπορεί να αμφισβητηθεί, μόνον, έμπρακτα.
Όμως, σε αυτήν την έμπρακτη αμφισβήτηση της ασκούμενης αρμοδιότητας από τις ρωσικές αρχές, δεν μπορεί να προβεί το αδύναμο ουκρανικό πολεμικό ναυτικό και οι λοιπές ένοπλες δυνάμεις της χώρας αυτής. (Και δεν είναι βέβαιο ότι το επιθυμούν, κάτι που φάνηκε, το 2014, στην περίπτωση της Κριμαίας, όπου ο ουκρανικός στρατός απλώς, παραδόθηκε, στους Ρώσους).
Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι πανίσχυρες, έχουν περικυκλώσει την Ουκρανία, όπως δείχνει το παραπάνω σχεδίασμα του χάρτη της περιοχής και μπορούν να "καταπιούν" μέρος, ή το σύνολο του ουκρανικού χώρου, σε μικρό χρονικό διάστημα.
Εξ αιτίας αυτής της κατάστασης, που έχει διαμορφωθεί από τον συσχετισμό των στρατιωτικών δυνάμεων, στην περιοχή, ο Πέτρο Ποροσένκο ζήτησε την βοήθεια του ΝΑΤΟ, με την αποστολή ναυτικών δυνάμεων στην Αζοφική Θάλασσα, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο ρωσικός αποκλεισμός και η συντριπτική ναυτική υπέροχη του αντιπάλου.
Αυτή η κίνηση, βέβαια, δεν έχει έλθει στο κενό. Έχει ένα προοίμιο. Αμέσως, πριν την κρίση, στην Αζοφικη Θάλασσα, η παρούσα ουκρανική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ είχαν ανακοινώσει ότι θα έκαναν ναυτικά γυμνάσια, στην περιοχή. Αυτά τα γυμνάσια δεν πραγματοποιήθηκαν, επειδή η ρωσική ηγεσία κατέστησε σαφές ότι δεν επιθυμούσε και δεν επέτρεπε να γίνουν, λαμβάνοντας και τα απαραίτητα στρατιωτικά μέτρα.
Με δεδομένη την κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί, στην περιοχή της Κριμαίας, η έκκληση του ασκούντος τα καθήκοντα του προέδρου της Ουκρανίας έπεσε στο κενό. Το ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίθηκε, στο κάλεσμα του Πέτρο Ποροσένκο. Δεν έστειλε και δεν πρόκειται να στείλει ναυτικές δυνάμεις, στην Αζοφική. Το απαγορευτικό σήμα, που έχει βάλει η ρωσική ηγεσία δεν αφορά, στην παρούσα φάση, μόνο, το ουκρανικό ναυτικό. Αφορά και το ΝΑΤΟ.
Προσαρμοζόμενοι, σε αυτό το απαγορευτικό σήμα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, οι νατοϊκοί υποχρεώνονται να κάνουν το κορόϊδο. Ως γνωστοί χέστες, που είναι, γνωρίζουν ότι, εάν ανακατευθούν, στην Αζοφική, θα πέσει παλούκι. Αυτό σημαίνει ότι, απλούστατα, θα συντριβούν, με αποτέλεσμα οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις να κυριαρχήσουν, σε όλη την Μαύρη Θάλασσα, καταλαμβάνοντας όλα τα ουκρανικά παράλια, στην περιοχή, γεγονός, το οποίο θα οδηγήσει, σε ένα "the game is over", για τις ΗΠΑ και την Δύση.
Είναι προφανές ότι οι Δυτικοί προσπαθούν να πάρουν την ρεβάνς, για την ήττα των Βρετανών και των Γάλλων, στον κριμαϊκό πόλεμο του 1853 - 1856, αλλά είναι τόσο θρασυδειλοι, που αυτό επιθυμούν να το πράξουν, χωρίς να "βρέξουν κώλο". Χωρίς δηλαδή, να εμπλακούν, ένοπλα, οι ίδιοι. Προτιμούν αυτή την δουλειά να την κάνει η, πάντα, πρόθυμη ελίτ της ουκρανικής ακροδεξιάς, η οποία, με τον τρόπο, που πολιτεύεται, απλώς, βλάπτει την χώρα, τον πληθυσμό και τον ίδιο της τον εαυτό.
Αλλά όσα πράττει η ουκρανική ακροδεξιά και το δυσοίωνο και σκοτεινό μέλλον της, αφορούν την ίδια και αυτή είναι υπεύθυνη, για τις συνέπειες της άφρονος διαχείρισης και της διοίκησης της ουκρανικής κοινωνίας καθως και της απερίσκεπτης πολιτικής, την οποία ακολουθεί. Η ουσία της παρούσας ουκρανικής κρίσης βρίσκεται αλλού.
Οι ΗΠΑ και η Δύση δεν πρόκειται να κερδίσουν τον νέο κριμαϊκό πόλεμο. Τον έχουν, ήδη, χάσει. Απλώς, δεν θέλουν να το παραδεχθούν.
Στην πραγματικότητα, αυτό που πληρώνουν και το οποίο θα εξακολουθησουν να πληρώνουν οι ΗΠΑ και η Δύση, όσον αφορά την βαρύτατη βλάβη της σχέσης τους, με την Ρωσία, είναι η αήθης αθέτηση της υπόσχεσης όλων τους, το 1991, προς τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ, στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Μιας υπόσχεσης, που, μετά την προεδρία του George Bush senior, πετάχτηκε, στα σκουπίδια.
Βέβαια, αυτού του είδους οι υποσχέσεις, στην διεθνή πολιτική, είναι σύνηθες να αθετούνται, ευθύς ως αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης και προφανώς, ο Μπόρις Γέλτσιν και οι ρωσικές κυβερνήσεις είχαν την υποχρέωση να μην επιτρέψουν την αθέτηση αυτής της άτυπης, πλην όμως, ουσιαστικής και κρίσιμης συμφωνίας, εκ μέρους των Αμερικανών και των Δυτικών.
Όμως, οι Δυτικοί δεν δικαιολογούνται να διαμαρτύρονται. Μπορούν να το κάνουν, για προπαγανδιστικούς λόγους, απευθυνόμενοι, στους ανενημέρωτους και στους αφελείς, αλλά η πικρή γι' αυτούς, αλήθεια είναι ότι η συμπεριφορά της Ρωσίας είναι δικαιολογημένη και στηρίζεται, σε μια πραγματική βάση, ως στρατηγική και τακτική άμυνα, έναντι της στρατηγικής επιθετικότητας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ως παραμάγαζου της Ουάσινγκτων.
Αυτή είναι η δύσκολη πραγματικότητα, στην Αζοφική και στην Μαύρη Θάλασσα. Οι Ρώσοι, από το τέλος του περασμένου καλοκαιριού, έχουν εντατικοποιήσει την στρατιωτική παρουσία τους, στην περιοχή, ενώ το ΝΑΤΟ αποπειράθηκε να επιβάλει την παρουσία του, στην Αζοφική, αλλά έπεσε, σε ρωσικό απαγορευτικό και έκανε άτακτη υποχώρηση, αφήνοντας τον Πέτρο Ποροσένκο και την ελίτ του Κιέβου, χωρίς κάλυψη, απέναντι στην ρωσική δύναμη και στις επιδιώξεις της Μόσχας.
Μάλιστα, ο κωμικοτραγικός Jens Stoltenberg άφησε, στα κρύα του λουτρού, την ομάδα, που ασκεί τα τρέχοντα καθήκοντα ηγεσίας, στην Ουκρανία, καλώντας τις δύο πλευρές σε... αυτοσυγκράτηση και ζητώντας τους να εργασθούν, για την αποκλιμάκωση της έντασης! (Οι τύποι αυτοί είναι απίστευτοι. Αφού έθρεψαν τις ελπίδες του Ποροσένκο και της ομάδας του, με τις σχεδιαζόμενες ασκήσεις των ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, στην Αζοφική Θάλασσα, τους εγκαταλείπουν και τώρα, παριστάνουν τους ανήξερους, τους ουδέτερους και - μέσω της Angela Merkel - τους ... μεσολαβητές! Για να εισπράξουν την ωμή άρνηση του Σεργκέϊ Λαβρώφ).
Αυτοί είναι οι νατοϊκοί. Παλικάραδες, απέναντι, στους αδύναμους και κότες, απέναντι στους ισχυρούς. Γι' αυτό, οι μέλλουσες εξελίξεις πρόκειται να είναι, άκρως, ενδιαφέρουσες. Προβλέπονται γέλια, μετά πόνου και δακρύων, από τις αντιδράσεις των Δυτικών.
Εδώ, θα είμαστε, για να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις αυτές και να γελάσουμε, με τα καμώματα των νατοϊκών.
Σχόλια