Απρίλιος - Ιούλιος 1974 : Τα παρασκήνια του πραξικοπήματος στην Κύπρο. (Ο σχεδιασμός της CIA, για την ανατροπή του Μακαρίου και η ανοησία του Ιωαννίδη, που έβλεπε την Ένωση, την στιγμή που το NATO και ο Henry Kissinger ετοίμαζαν την διχοτόμηση).

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ", της 20/3/2011, αποκαλύπτει το κείμενο του εγγράφου της ΚΥΠ, για την σύσκεψη, στον Πόρο, όπου ο Δημήτριος Ιωαννίδης και η (φαινομενικά) αλλόκοτη πάρέα του, ολοκλήρωσαν τον τελικό σχεδιασμό του πραξικοπήματος, κατά του Μακαρίου, στην Κύπρο, στις 12/7/1974, τρεις ημέρες, πριν από την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος. Όλοι αυτοί, που αποτελούσαν αυτήν την αλλοπρόσαλλη παρέα, ίσως, να έβλεπαν να έρχεται η Ένωση, αλλά ο Henry Kissinger και το NATO είχαν άλλα σχέδια, αφού ετοίμαζαν την διχοτόμηση. Την οποία και επέβαλαν, τελικά, χωρίς ο "αόρατος δικτάτορας" να φέρει οποιαδήποτε αντίρρηση...




Με αφορμή την συμπλήρωση 40 ετών, από τον καυτό Αύγουστο του 1974 και την ολοκλήρωση και παγίωση, με την νέα τουρκική επίθεση, στις 14/8/1974, της εισβολής και κατάκτησης του 40%, περίπου, των εδαφών, στο βορειοανατολικό τμήμα της Κύπρου, ύστερα, από την επιτυχή αεροναυτική πολεμική επιχείρηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, της 20/7/1974, που, από απόβαση εξελίχθηκε, σε μια εύκολη και ευχερή αποβίβαση και αφού αναφερθήκαμε, εκτενώς, στα γεγονότα αυτά [δείτε το πρόσφατο δημοσίευμα, στο παρόν μπλογκ, με τίτλο : Ιούλιος - Αύγουστος 1974 : Η τουρκική απόβαση, στην Κύπρο, που εξελίχθηκε σε αποβίβαση. (Από την προδοσία της στρατιωτικής ηγεσίας, στην υποκριτική "απολογία" του Henry Kissinger και στο διχοτομικό σχέδιο του Helmut Sonnenfeldt) ], που μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν, χάρη, στην προδοσία της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία, παρέδωσε το νησί και τον ελληνικό πληθυσμό του, στις ορέξεις και τις επιθυμίες του εχθρού, καλόν είναι να πούμε ορισμένα πράγματα, για όσα έγιναν, πριν από την εισβολή, τα οποία, άλλωστε, είναι εκείνα, που έφεραν τους Τούρκους, στην Κύπρο.

Αυτή, μάλιστα, είναι και η συνήθης κριτική, που έχω δεχθεί και εξακολουθώ να δέχομαι, από όχι λίγους καλούς φίλους, οι οποίοι μου "καταλογίζουν" το γεγονός ότι, στο προαναφερθέν δημοσίευμά μου, αναφερόμενος, στην τουρκική εισβολή, παρέλειψα να μιλήσω, για όσα έγιναν, προηγουμένως. Οι φίλοι αυτοί δεν έχουν άδικο, αλλά καλόν είναι να μου επιτρέψουν να καθορίζω εγώ τις όποιες προτεραιότητες των δημοσιεύσεων, στις οποίες προβαίνω. Άλλωστε, πάντοτε, υπάρχει καιρός να μιλήσουμε, για όλα, όσα είναι ενδιαφέροντα. Αρκεί να είμαστε καλά και να μπορούμε να το πράττουμε. Και μετά, από όσα έγραψα, για την τουρκική εισβολή - τα οποία δυσαρέστησαν κάποια τουρκικά sites, που εξέφρασαν, με διάφορους τρόπους, την δυσαρέσκειά τους αυτή - ήλθε η ώρα, για να μιλήσουμε, για όσα έγιναν πριν, από την τουρκική εισβολή. Κυρίως, δηλαδή, για το πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου, στις 15 Ιουλίου 1974.

Το ποιοί και πότε, απόφάσισαν το πραξικόπημα, στην Κύπρο είναι, πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, γνωστό. 

Την απόφαση, για την ανατροπή του προέδρου Μακαρίου - πράξη η οποία ισοδυναμούσε, με εισβολή, κατά κυρίαρχου κράτους, αφού η υλοποίησή της είχε ανατεθεί στην ΕΛΔΥΚ -, την πήραν ο Φαίδων Γκιζίκης, ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο Γρηγόριος Μπονάνος και πάνω από όλους ο Δημήτριος Ιωαννίδης, που ήταν ο εισηγητής της ενέργειας και ο οποίος, με επιμονή, υποστήριζε ότι ο Μακάριος ήταν, εθνικά, επικίνδυνος. Αυτοί ήσαν εκείνοι, που αποφάσισαν το πραξικόπημα, για την ανατροπή του Μακαρίου.

Η τελική απόφαση ελήφθη, στις 30 Ιουνίου 1974 και η οριστική εντολή δόθηκε, στην διάρκεια σύσκεψης, που έγινε, στις 2 Ιουλίου 1974, μία ημέρα πριν ο Μακάριος παραδώσει την επιστολή του, προς τον πρόεδρο του δικτατορικού καθεστώτος στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, με την οποία ζητούσε την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών από την Κύπρο, αφού ο Μακάριος έβλεπε ότι το πραξικόπημα, εναντίον του, ήταν, καθ' οδόν. Και  αυτό δεν το έβλεπε χωρίς λόγο, αφού, όπως έχει καταθέσει ο Φαίδων Γκιζίκης, η απόφαση, για την διενέργεια του πραξικοπήματος, είχε ληφθεί, από τον Απρίλιο του 1974. Έτσι, οι διάφοροι ενδοιασμοί κάποιων στρατιωτικών στην Κύπρο, για την διενέργεια του πραξικοπήματος, καθώς και για την συμμετοχή της ΕΛΔΥΚ, σε αυτό, μια συμμετοχή η οποία θα αποτελούσε πρόκληση, για την Τουρκία απορρίφθηκαν, ως αβάσιμοι.

Ο σχεδιασμός της ανατροπής του Μακαρίου, μέσω πραξικοπήματος και της τραγελαφικής επιδίωξης (πραγματικής, ή φαινομενικής), εκ μέρους των, εν Ελλάδι, σχεδιαστών, για την ένωση της Κύπρου, με την Ελλάδα, στην τελευταία του φάση, ως προς τις λεπτομέρειές του, έχει καταστεί, πλέον, γνωστός, εδώ και περισσότερο από τρία χρόνια.

Ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας, τον Μάρτιο του 2011, αναφέρθηκε, ενώπιον της επιτροπής της κυπριακής βουλής, για τον φάκελλο της Κύπρου, σε ένα έγγραφο, που συντάχθηκε, στην ελληνική ΚΥΠ, αμέσως, μετά την μεταπολίτευση της 24/7/1974 και αποτελούσε μια απόρρητη ενημέρωση, που έγινε, στον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, (προφανώς, μετά από υπόδειξη του ιδίου), για όσα συνέβησαν, πριν το πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου και σχετίζονταν, με αυτό.  

Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, το όλο εγχείρημα, εναντίον του προέδρου Μακαρίου, σχεδιάστηκε, στην Αθήνα, από τον συνταγματάρχη Αντώνη Λέκκα, συμμαθητή του, τότε, "αόρατου δικτάτορα" Δημήτριου Ιωαννίδη. Το έγγραφο αυτό, μάλιστα, δημοσιεύτηκε, στις 20 Μαρτίου 2011 και στην εφημερίδα του Μάκη Κουρή "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" και είναι αλήθεια ότι τάραξε τα νερά και τις πεποιθήσεις, που, μέχρι τότε, γενικώς, επικρατούσαν, για το τί έγινε και το τί δεν έγινε, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, εκείνες τις θερμές ημέρες του Ιουλίου του 1974, που οδήγησαν, στο ολέθριο πραξικόπημα, που άνοιξε τον δρόμο, στην τουρκική εισβολή.

 

Ο Ζαχαρίας Κουλίας περιγράφει, με γλαφυρό τρόπο, ενώπιον της κυπριακής βουλής, το περιεχόμενο του εγγράφου της ελληνικής ΚΥΠ και την διενέργεια του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974. Το ελληνικό εκδοτικό κατεστημένο, μέσω του Χρήστου Λαμπράκη, δεν μπορούσε να μην είναι παρόν, στον σχεδιασμό...



Το σχέδιο αυτό, στο οποίο αναφέρεται ο ανώνυμος συντάκτης (ή οι ανώνυμοι συντάκτες) του εγγράφου, που παρέδωσε, στον Μακάριο, μετά την μεταπολίτευση της 24/7/1974, ο, τότε, πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και το οποίο έγγραφο διέσωσε και κατέθεσε, στην επιτροπή της κυπριακής βουλής, για τον φάκελο της Κύπρου, ο γραμματέας του Μακαρίου Ανδρέας Βωβίδης, δεν ήταν κάτι το νέο. Ούτε αποτελούσε μια καινοτομία. Από την εποχή, που ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν, στα πράγματα, ο διοικητής της ΕΣΑ Δημήτριος Ιωαννίδης, ο αντισυνταγματάρχης Μιχαήλ Πηλιχός, που υπρετούσε, στην ΕΣΑ και ήταν το δεξί χέρι του μετέπειτα "αόρατου δικτάτορα" του καθεστώτος του πραξικοπήματος της 25/11/1973 (και ο οποίος Πηλιχός πρωτοστατούσε, στο κέντρο επιχειρήσεων, στο ελληνικό Πεντάγωνο, που καθοδηγούσε τους πραξικοπηματίες, στην Κύπρο, το πρωΐ της 15/7/1974 και τις επόμενες ημέρες), ο συνταγματάρχης Ανδρέας Κονδύλης, που υπηρετούσε, στην Κύπρο και διάφοροι άλλοι, ήσαν τα νευραλγικά όργανα αυτού του σχεδίου του Αντώνιου Λέκκα. Αυτό, που δεν είχε συμβεί, μέχρι τον Ιούνιο του 1974, ήταν, απλώς, το ότι το σχέδιο αυτό δεν είχε ενεργοποιηθεί. Η προκατασκευασμένη, στην Αθήνα, ρήξη του Μακάριου, με την χούντα, τον Ιούνιο του 1974, ήταν που οδήγησε, στην ενεργοποίησή του.

Όπως προανέφερα, το έγγραφο της ΚΥΠ, που είναι δακτυλογραφημένο, είναι ανώνυμο. Δεν  έχει ούτε σφραγίδα της υπηρεσίας, που το εξέδωσε, ούτε όνομα συντάκτη (ή συντακτών). Και φυσικά, δεν χρειαζόταν να έχει κάποια τέτοια στοιχεία, στον βαθμό, που ο αποδέκτης της ενημέρωσης - ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - γνώριζε ποιός (και ποιοί) τον ενημέρωναν, όπως, επίσης και το γεγονός ότι η ανωνυμία, σε εκείνες τις δύσκολες εποχές, καθιστούσε πολύ περισσότερο εύκολη την πραγματική περιγραφή των όσων συνέβησαν, γύρω από τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου.

Ο ίδιος ο Μακάριος, άλλωστε, όταν απέκτησε το έγγραφο αυτό και ενημερώθηκε, για το περιεχόμενό του, δεν θέλησε να το κρατήσει. Ζήτησε, από τον Βωβίδη, να το καταστρέψει, μαζύ με πολλά άλλα, παρά την διαφωνία του γραμματέα του, ο οποίος επικαλέστηκε το αληθές γεγονός ότι αυτά τα έγγραφα αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της Ιστορίας της Κύπρου. Για την ακρίβεια, ήσαν η ίδια η καταγεγραμμένη Ιστορία της Κύπρου. Ο Μακάριος αντέκρουσε τον Βωβίδη, λέγοντας ότι, εάν τα έγγραφα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, θα ξεσπούσε νέος εμφύλιος πόλεμος.

Φυσικά, ο Μακάριος ήταν υπερβολικός. Μέσα, στον γενικό χαμό, που είχε ακολουθήσει την τουρκική κατάκτηση του καλοκαιριού του 1974 και το βαρύτατο πλήγμα, που είχε υποστεί ο κυπριακός ελληνισμός, δεν υπήρχαν τέτοια περιθώρια. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλησε να κάνει ο παμπόνηρος ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας ήταν το να κατασιγάσει τα πολιτικά πάθη, στο νησί, αλλά και - το κυριότερο - να αποκαταστήσει τις σχέσεις του, με τους εχθρούς του, στην Αθήνα, οι οποίοι δεν ήσαν λίγοι. Και οι οποίοι παρέμεναν ισχυροί.

Τελικά, ο Βωβίδης έκαψε τα έγγραφα, που ήθελε ο Μακάριος να καταστραφούν, πλην επτά εξ αυτών - ένα, εκ των οποίων, ήταν αυτό, που κατέθεσε ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας, στην κυπριακή Βουλή και πήρε τεράστιες διαστάσεις, αφού αποκαλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι, από την σκοτεινή πλευρά των γεγονότων, που αφορούν το πραξικόπημα της 15/7/1974, αφού, στον τελικό σχεδιασμό της ανατροπής του προέδρου της Κύπρου Μακαρίου, μαζύ με τους προαναφερθέντες, συμμετείχαν ο Νίκος Σαμψών - ο οποίος ήταν και η προσωπική επιλογή του Δημήτριου Ιωαννίδη, για την προεδρία της Κύπρου και έπαιξε τον ρόλο αυτόν, μέχρι την παράδοση της εξουσίας, από την χούντα των Αθηνών, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή -, ο εφοπλιστής Ανδρέας Ποταμιάνος και ο εκδότης των αθηναϊκών εφημερίδων "Το Βήμα" και "Τα Νέα" Χρήστος Λαμπράκης, ο οποίος εμφανίζεται ότι ήταν ο πολιτικός νους του όλου εγχειρήματος. Και προφανώς, ήταν.

Στις συσκέψεις, που γίνονταν στο ξενοδοχείο των Αθηνών "Εσπέρια", στην Αθήνα, ελάμβανε μέρος και ο επιστήθιος Ελληνοκύπριος φίλος του Ιωαννίδη, ο  Παντελής Δημητρίου, με σκοπό την υλοποίηση του σχεδίου και ο πρέσβης Τζων Σωσσίδης. Όπως λέει το έγγραφο της ΚΥΠ, η σύσκεψη "εγένετο τρεις ημέρας, προ του εγχειρήματος και μετέσχον, εις αυτήν, άπαντες, με συμμετοχή του αφιχθέντος, επίσης, εν συνεχεία Προέδρου κ. Σαμψών. Αύτη επραγματοποίηθη, εις την, εν Πόρω, πολυτελήν έπαυλιν του κ. Χ. Λαμπράκη, εις την οποίαν αρκετάς φοράς εφιλοξενείτο ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης"

Έτσι, λοιπόν, η τελευταία σύσκεψη, για την ανατροπή του Μακαρίου, πραγματοποιήθηκε, στην εξοχική κατοικία του Χρήστου Λαμπράκη, τρεις ημέρες, πριν από την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος, δηλαδή στις 12 Ιουλίου 1974, στον Πόρο και συμμετείχαν όλοι :

Ο Δημήτριος  Ιωαννίδης (ο οποίος, στο ενημερωτικό σημείωμα της ΚΥΠ, προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αποκαλείται ταξίαρχος, αποδεικνύοντας ότι το σημείωμα αυτό συντάχθηκε, μάλλον, πριν από την αποστρατεία του, η οποία έγινε, από τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στις 24/8/1974, ο οποίος του απένειμε και τον βαθμό του υποστρατήγου).

 Ο αντισυνταγματάρχης Μιχαήλ Πηλιχός, ο οποίος, όπως αναφέρεται, στο έγγραφο εκπροσωπούσε "εις πάσαν περίπτωσιν και ομιλών, εξ ονόματος του Αρχηγού (ως έλεγεν, υπονοών τον ταξίαρχον Ιωαννίδην)".

Ο συνταγματάρχης Ανδρέας Κονδύλης, ο οποίος γνώριζε, πολύ καλά, την επικρατούσα κατάσταση, στην Κύπρο, στο επίπεδο των στρατιωτικών δυνάμεων. 

Ο εφοπλιστής  Ανδρέας Ποταμιάνος, ο οποίος, επί πρωθυπουργίας του Γεωργίου Παπανδρέου και με την απόλυτη αποδοχή της κυβέρνησης των Η.Π.Α., είχε μεταφέρει την ελληνική μεραρχία, στην Κύπρο, ήταν γνωστός αντιμακαριακός και φίλος του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα.

Ο Χρήστος Λαμπράκης, ιδιοκτήτης και διευθυντής των καθημερινών εφημερίδων των Αθηνών «Βήμα» και «Νέα», ο οποίος, όπως είπαμε, περιγράφεται, στο έγγραφο αυτό, ως "ο πολιτικός νους του όλου εγχειρήματος, μεμυημένος, εις τον, εναντίον του Μακαρίου, σχεδιασμόν υπό αμφοτέρων των προσωπικών του φίλων Α. Ποταμιάνου και Ι. Σωσσίδη, κυρίως δε, του δευτέρου, όστις ήτο και ο διπλωματικός σύμβουλος εις το εγχείρημα Μακαρίου".

Ο Τζων Σωσσίδης, που συμμετείχε και αυτός στην τελική σύσκεψη δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Δεν ήταν καθόλου τυχαίος, αφού ήταν διπλωμάτης και στενότατος συνεργάτης του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και συμμετείχε, στις συνομιλίες της Γενεύης, όταν το καλοκαίρι του 1964 το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε θέσει, προς συζήτηση, το σχέδιο Άτσεσον, για το κυπριακό ζήτημα και το είχε απορρίψει ο Μακάριος, επικαλούμενος ότι είναι σχέδιο διπλής ένωσης και διχοτόμησης της Κύπρου, ενώ ο Σωσσίδης και ο Γεώργιος Παπανδρέου το θεωρούσαν, ως μια μορφή Ένωσης, με αντάλλαγμα την παραχώρηση μιας βάσης στην Τουρκία, στο νησί.

Ο Νίκος Σαμψών, που έφθασε, στον Πόρο, από την Κύπρο και συμμετείχε, στην σύσκεψη, δεν ήταν χωρίς γνώση, για το πραξικόπημα, όπως, εκ των υστέρων, παρουσιάστηκε, όλα αυτά τα χρόνια, που μεσολάβησαν, μέχρι την δημοσιοποίηση αυτού του εγγράφου.

Ο Παντελής Δημητρίου, ο οποίος, όπως είπαμε, ήταν επιστήθιος φίλος του Ιωαννίδη και όπως λέει το έγγραφο της ΚΥΠ "ήταν ο άνθρωπος, που ελάμβανε τας εντολάς του ταξίαρχου Ιωαννίδη και έδιδε τας οδηγίας, εις Κύπρον".



Ο Δημήτριος Ιωαννίδης (13/3/1923 - 16/8/2010), σε στιγμιότυπο, με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, κατά την διάρκεια της πολύκροτης δίκης τους. Ο "αόρατος δικτάτορας" και άμεσο ενεργούμενο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, για να βοηθήσει τον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό, για την προστασία του Ισραήλ, με δέλεαρ την πραγματοποίηση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, δεν έκανε τίποτε άλλο, από το να φέρει την Τουρκία, στην μεγαλόνησο. Από την οποία η ελίτ της γείτονος ουδόλως σκοπεύει να φύγει...



Όλοι αυτοί ήσαν, που πήραν τις τελικές αποφάσεις, για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος της 15/7/1974, το οποίο διηύθυναν, μέσα από μια συνεχή τηλεφωνική επαφή, με το ΓΕΕΦ (το Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς), ο "Μήτσος", δηλαδή ο Δημήτριος Ιωαννίδης και ο "Μιχάλης", δηλαδή ο Μιχάλης Πηλιχός. Αυτό που ενδιέφερε τον "Μήτσο", εκείνο το πρωϊνό της 15ης Ιουλίου, ήταν το κεφάλι του Μούσκου - του προέδρου και αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τον οποίο αποκαλούσε, με το κοσμικό του επώνυμο και ζητούσε να μάθει, εάν πέτυχε η απόπειρα της δολοφονίας του.

Τελικά, ούτε και αυτό δεν κατάφεραν οι άνθρωποι, που εκτελούσαν τις διαταγές του. Οι οποίοι, αργότερα, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, ισχυρίστηκαν ότι δεν ήθελαν να σκοτώσουν τον Μακάριο...

Το αστείο είναι ότι ο Ιωαννίδης και η παρέα του, αφού έκαναν το πραξικόπημα και αφού, στις 20/7/1974, πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή, την οποία αυτοί επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί, παραδίδοντας τον κυπριακό ελληνισμό, στα χέρια του εχθρού, είχαν - και εξακολουθούν να έχουν - το απύθμενο θράσος να κατηγορούν τον Μακάριο, ότι αυτός έφερε ... τους Τούρκους, στην Κύπρο, επικαλούμενοι την ομιλία του, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., η οποία πραγματοποιήθηκε, στις 19 Ιουλίου 1974, μία ημέρα, πριν γίνει η τουρκική απόβαση.

Ας δούμε το κείμενο της ομιλίας του Κυπρίου προέδρου, για να αντιληφθούμε το μέγεθος των ανοησιών, που λένε οι προδότες του κυπριακού ελληνισμού και οι σύγχρονοι πολιτικοί τους απόγονοι :



Μακάριος Γ' (Μιχαήλ Μούσκος : 13/8/1913 - 3/8/1977) Πρόεδρος της Κύπρου και αρχιεπίσκοπος. Έπραξε πολλά, τα οποία ήσαν και αντιφατικά. Πλην, όμως, δεν ήταν εκείνος, που έφερε τους εχθρούς - τους παλαιούς κατακτητές -, στο νησί. Κάθε άλλο...




"Θα ήθελα πρώτα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου, προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, για το έντονο ενδιαφέρον τους, ως προς την κρίσιμη κατάσταση, που δημιουργήθηκε, στην Κύπρο, μετά το πραξικόπημα, που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας και που υλοποίησαν οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν και διοικούν την κυπριακή εθνοφρουρά. 

Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, για τη συμφωνία του να αναβάλει τη συνεδρίαση αυτή, μέχρι την άφιξή μου, δίνοντάς μου, έτσι, την ευκαιρία να παρουσιασθώ, ενώπιόν του και να αναφερθώ, στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου.

Τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο, από την περασμένη Δευτέρα το πρωί, είναι μία πραγματική τραγωδία. Το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας παραβίασε, κατάφωρα, την ανεξαρτησία της Κύπρου. Χωρίς ίχνος σεβασμού, για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού, χωρίς ίχνος σεβασμού, για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Κύπρου, η ελληνική χούντα επεξέτεινε την δικτατορία, στο κυπριακό έδαφος. Είναι γεγονός, ότι, εδώ και λίγο καιρό, η πρόθεσή τους είχε γίνει φανερή. Ο κυπριακός λαός είχε την αίσθηση, εδώ και πολύ καιρό, ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα, από την ελληνική χούντα και η αίσθηση αυτή έγινε, ακόμη, εντονότερη τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", υποκινούμενη από την Αθήνα, πολλαπλασίασε τις βιαιότητές της. Ανέκαθεν γνώριζα, ότι η παράνομη αυτή οργάνωση είχε τις ρίζες και τις πηγές ανεφοδιασμού της, στην Αθήνα. 

Εδώ και καιρό αντιλήφθηκα, ότι οι Έλληνες, που υπηρετούσαν και διοικούσαν την εθνοφρουρά, στρατολογούσαν μέλη της οργάνωσης αυτής και την υποστήριζαν με διάφορους τρόπους, μέχρι που την βοηθούσαν να έχει πρόσβαση, στις αποθήκες πυρομαχικών της εθνοφρουράς. Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί έκαναν ανοικτή προπαγάνδα, υπέρ της παράνομης αυτής οργάνωσης, και μετέτρεψαν την εθνοφρουρά, από κρατικό όργανο, σε όργανο ανατροπής της εξουσίας. Κάθε φορά που, κατά καιρούς, παραπονέθηκα, στην Αθήνα, για την ανάρμοστη συμπεριφορά των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς, η απάντηση ήταν ότι, εάν παρουσίαζα ισχυρές αποδείξεις, οι ένοχοι θα ανακαλούντο, στην Ελλάδα. Από την όλη στάση της, μου δημουργήθηκε η ορθή εντύπωση, ότι η μόνιμη απάντησή της αποτελούσε προσποίηση αθωότητας. Εδώ και λίγες ημέρες έφθασαν έγγραφα, στα χέρια της αστυνομίας, που αποδεικνύουν, σαφέστατα, ότι η "ΕΟΚΑ Β" δεν ήταν, παρά ένα παράρτημα του καθεστώτος των Αθηνών.

Η κυβέρνηση των Αθηνών χορηγούσε οικονομική βοήθεια, για την συντήρηση της οργάνωσης, και της έδινε λεπτομερείς οδηγίες, για τις δραστηριότητές της. Θεώρησα αναγκαίο να στείλω μία επιστολή, στον πρόεδρο της Ελλάδας, στρατηγό Γκιζίκη, ζητώντας του να δώσει εντολή, για την κατάπαυση της βίας και της αιματοχυσίας και για την διάλυση της "ΕΟΚΑ Β". Επίσης, του ζήτησα να ανακληθούν οι Έλληνες της κυπριακής εθνοφρουράς, προσθέτοντας ότι σκοπεύω να μειώσω την αριθμητική δύναμη του σώματος αυτού και να το μετατρέψω, σε κρατικό όργανο. Είχα την εντύπωση, ότι το καθεστώς των Αθηνών δεν επιθυμούσε την μείωση των μελών της εθνοφρουράς, ούτε, βέβαια, την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών.

Ακολούθως, με επισκέφθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του, για να μου εξηγήσει, ότι η αριθμητική μείωση των μελών της εθνοφρουράς, ή η αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών, θα οδηγούσαν, στην εξασθένιση της κυπριακής άμυνας, σε περίπτωση τουρκικού κινδύνου. Αυτό το επιχείρημα, παρόλο που φαινόταν λογικό, δεν ήταν, καθόλου, πειστικό, διότι γνώριζα, ότι, πίσω από αυτό, εκρύβοντο άλλα συμφέροντα. Απάντησα ότι, όπως έδειχναν να εξελίσσονται τα πράγματα, θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο, από τον ελληνικό. Και όπως αποδείχθηκε, οι φόβοι μου ήσαν δικαιολογημένοι.

Το Σάββατο, 13 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε, στην Αθήνα, συνάντηση, υπό την προεδρία του στρατηγού Γκιζίκη, η οποία διήρκεσε πολλές ώρες. Παρόντες ήσαν ο Έλληνας διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, ο πρεσβευτής της Ελλάδας, στην Κύπρο, ο διοικητής της Εθνοφρουράς και άλλοι αξιωματούχοι. Σκοπός της συνάντησης αυτής ήταν να συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής μου. Το σχετικό ανακοινωθέν, που εξεδόθη, στο τέλος της συνάντησης, ανέφερε ότι η συνάντηση θα επαναληφθεί, στις 15 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα. Αυτή η αναφορά ήταν παραπλανητική. Διότι, ενώ την Δευτέρα περίμενα την απάντηση, στην επιστολή μου, η απάντηση, που ήρθε, ήταν το πραξικόπημα.

Την ημέρα εκείνη επέστρεψα, από την εξοχική μου κατοικία, στο βουνό Τρόοδος, όπου βρισκόμουν το Σαββατοκύριακο, και στις 8:00 π.μ., έφθασα στο γραφείο μου, στο προεδρικό μέγαρο. Μισή ώρα αργότερα, υποδέχθηκα, στην αίθουσα δεξιώσεων μία ομάδα αγοριών και κοριτσιών, μελών της Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας Καΐρου, που είχαν έρθει, στην Κύπρο, ως προσκεκλημένοι μου, για λίγες ημέρες. Καλά-καλά, δεν πρόλαβα να τους καλωσορίσω, όταν ακούσθηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, οι πυροβολισμοί πολλαπλασιάσθηκαν, και ένα μέλος της προεδρικής φρουράς, με πληροφόρησε ότι τεθωρακισμένα άρματα και οχήματα είχαν περάσει την έξω πύλη και ευρίσκοντο, ήδη, στο προαύλιο του προεδρικού μεγάρου, που εσείετο, από τους βομβαρδισμούς. Σύντομα, η κατάσταση έγινε κρίσιμη. Προσπάθησα να συνδεθώ, τηλεφωνικά, με το κτίριο της Κυπριακής Ραδιοφωνίας, για να στείλω ειδική ανακοίνωση ότι γινόταν επίθεση, στο προεδρικό μέγαρο, αλλά αντιλήφθηκα ότι οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν διακοπεί. Οι πυροβολισμοί αυξάνοντο, συνεχώς. Νομίζω, ότι σώθηκα, ως εκ θαύματος της θείας πρόνοιας. Όταν, πλέον, βρέθηκα, στην περιοχή της Πάφου, απέστειλα ραδιοφωνικό μήνυμα, στον λαό, από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, πληροφορώντας τον ότι είμαι ζωντανός και ότι θα αγωνισθώ, μαζί του, ενάντια στην δικτατορία, που προσπαθεί να επιβάλει το ελληνικό καθεστώς.

Δεν σκοπεύω να απασχολήσω περισσότερο τα αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου, με την προσωπική μου περιπέτεια. Απλώς, θα ήθελα να προσθέσω, ότι την δεύτερη ημέρα της ένοπλης επίθεσης τα τεθωρακισμένα κατευθύνθηκαν, προς την Πάφο, ενώ, ταυτόχρονα, ένα μικρό πολεμικό πλοίο της εθνοφρουράς άρχισε να βομβαρδίζει την μητρόπολη της Πάφου, όπου έμενα. Υπ'αυτές τις συνθήκες, θεώρησα φρονιμότερο να εγκαταλείψω την Κύπρο, παρά να πέσω, στα χέρια της ελληνικής χούντας.

Είμαι ευγνώμων στη βρετανική κυβέρνηση, που μου χορήγησε ελικόπτερο, το οποίο με μετέφερε, από την Πάφο, στις βρετανικές βάσεις και αεροπλάνο από τις βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας. Είμαι, επίσης, ευγνώμων, στον ειδικό αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα και στον διοικητή των ειδικών ειρηνευτικών δυνάμεων του Ο.Η.Ε., στην Κύπρο, για το ενδιαφέρον, που έδειξαν, για την ασφάλειά μου. Η παρουσία μου, στην αίθουσα αυτή, κατέστη δυνατή χάρις, στην βοήθεια της βρετανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων του Γενικού Γραμματέα, δρος Βαλντχάϊμ. Το ενδιαφέρον τους, για το άτομό μου, και για την κρίσιμη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η Κύπρος, με συγκινεί, ως τα μύχια της ψυχής μου.

Δεν γνωρίζω, ακόμη, όλες τις λεπτομέρειες της κρίσης, που δημιούργησε η ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση, στην Κύπρο. Φοβούμαι, ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μεγάλος και οι υλικές φθορές ανυπολόγιστες. Ωστόσο, πρωταρχικό μας μέλημα, την στιγμή αυτή, είναι να δοθεί ένα τέλος, στην τραγωδία.

Όταν έφθασα στο Λονδίνο, πληροφορήθηκα το περιεχόμενο της ομιλίας του εκπροσώπου της ελληνικής χούντας, στα Ηνωμένα Έθνη. Εξεπλάγην, με τον τρόπο που προσπαθούν να εξαπατήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Χωρίς καν να κοκκινίζει, από ντροπή, η ελληνική χούντα προσπαθεί να απλοποιήσει την κατάσταση, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει ανάμειξη, στην ένοπλη επίθεση και ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελούν ενδοκοινοτική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν τους ισχυρισμούς αυτούς. Το πραξικόπημα δεν έγινε υπό συνθήκες τέτοιες, που να το καθιστούν εσωτερικό ελληνοκυπριακό ζήτημα. Πρόκειται, σαφώς, για εισβολή, εκ των έξω, μαζί με κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Το λεγόμενο πραξικόπημα είναι δημιούργημα των Ελλήνων αξιωματικών, που αποτελούν και διοικούν την εθνοφρουρά. Πρέπει, επίσης, να τονίσω το ότι η ελληνική δύναμη, που αποτελείται, από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι βρίσκονται, στην Κύπρο, δυνάμει της Συνθήκης Συμμαχίας, διεδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο, στην επιθετική αυτή ενέργεια, κατά της Κύπρου. Η κατάληψη του αεροδρομίου έγινε, από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης, που έχει το στρατόπεδό της, κοντά στο αεροδρόμιο. Αρκεί να πούμε, στο σημείο αυτό, πως ορισμένες φωτογραφίες, που δημοσίευσε ο παγκόσμιος τύπος, έδειχναν τεθωρακισμένα, που ανήκουν στην ελληνική δύναμη. Από την άλλη πλευρά, Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην εθνοφρουρά, διηύθυναν τις επιχειρήσεις. Στις επιχειρήσεις αυτές στρατολογούσαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β", τα οποία εξόπλιζαν, με όπλα της εθνοφρουράς.

Εάν δεχθούμε πως δεν είχαν ανάμειξη οι Έλληνες αξιωματικοί της εθνοφρουράς, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι, μεταξύ των νεκρών, υπήρχαν και Έλληνες αξιωματικοί, που η σορός τους μεταφέρθηκε και κηδεύθηκε, στην Ελλάδα; Εάν δεχθούμε πως το πραξικόπημα δεν έγινε, από Έλληνες αξιωματικούς, πώς εξηγούνται οι νυκτερινές πτήσεις των ελληνικών αεροσκαφών, που μετέφεραν, στην Κύπρο, προσωπικό, με πολιτικά και επέστρεφαν, με νεκρούς και πληγωμένους; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε, από την ελληνική χούντα και εκτελέστηκε, από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης, στην Κύπρο. Άλλωστε, όλος ο παγκόσμιος τύπος περιέγραψε το πραξικόπημα, ακριβώς, έτσι.

Το πραξικόπημα προκάλεσε μεγάλη αιματοχυσία και αφαίρεσε την ζωή πολλών ανθρώπων. Αντιμετωπίσθηκε, με την αποφασιστική αντίσταση των νομίμων δυνάμεων ασφαλείας και του ελληνοκυπριακού λαού. Μπορώ να πω, με βεβαιότητα, ότι η αντίσταση και η αντίδραση του ελληνοκυπριακού λαού, ενάντια στους συνωμότες, θα συνεχισθεί, μέχρι να αποκατασταθούν η ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο κυπριακός λαός ποτέ δεν θα υποκύψει, στην δικτατορία, ακόμη κι αν, προς το παρόν, υπερισχύει η βάρβαρη βία των τεθωρακισμένων.

Μετά το πραξικόπημα, οι πράκτορες του ελληνικού καθεστώτος, στην Κύπρο, διόρισαν πρόεδρο έναν πασίγνωστο κακοποιό, τον Νίκο Σαμψών, ο οποίος, με τη σειρά του, διόρισε υπουργούς γνωστά κακοποιά στοιχεία και οπαδούς της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β".

Μπορεί να ισχυρίζονται μερικοί ότι όσα συνέβησαν, στην Κύπρο, αποτελούν επανάσταση, και ότι η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε, με βάση τον επαναστατικό νόμο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν υπήρξε επανάσταση, στην Κύπρο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερική υπόθεση. Υπήρξε εισβολή, που παραβίασε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται, όσο θα υπάρχουν Έληνες αξιωματικοί, στην Κύπρο. Οι συνέπειες της εισβολής αυτής θα είναι καταλυτικές, για την Κύπρο, εάν δεν επανέλθουμε, στην συνταγματική ομαλότητα και εάν δεν αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες.

Με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας ανακοίνωσε, χθες, την βαθμιαία αντικατάσταση των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς. Το θέμα, όμως, δεν είναι η αντικατάστασή τους, αλλά η αποχώρησή τους. Η κίνηση αντικατάστασής τους σημαίνει παραδοχή, ότι οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν, τώρα, στην εθνοφρουρά, είναι οι ίδιοι, με εκείνους, που έκαναν το πραξικόπημα. Όμως, οι αξιωματικοί αυτοί δεν ενήργησαν, με δική τους πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν εντολής των Αθηνών, και η αντικατάστασή τους θα γίνει, πάλι, με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η εθνοφρουρά θα παραμείνει, για πάντα, όργανο του ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος. Είμαι βέβαιος, ότι τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αντιλαμβάνονται το τέχνασμα αυτό.

Μπορεί να λεχθεί, πως η κυπριακή κυβέρνηση ήταν αυτή, που ζήτησε από τους Έλληνες αξιωματικούς να επανδρώσουν την εθνοφρουρά. Μετά λύπης μου, ομολογώ, ότι ήταν λάθος μου να τους εμπιστευθώ τόσο πολύ, διότι έκαναν κατάχρηση της εμπιστοσύνης μου αυτής και αντί να βοηθήσουν, στην προάσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, έγιναν οι ίδιοι εισβολείς.

Επί μακρό χρονικό διάστημα, διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με σκοπό την εξεύρεση ειρηνικής λύσης για το Κυπριακό, πράγμα, που, επανειλημμένως, έχει απασχολήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Ο αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα και δύο συνταγματολόγοι, από την Ελλάδα και την Τουρκία, παρακολούθησαν τις συνομιλίες αυτές. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δύο φορές τον χρόνο ανανέωσε την θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε., στην Κύπρο, εκφράζοντας, κάθε φορά, την ελπίδα του, για την σύντομη εξεύρεση λύσεως του προβλήματος. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι, μέχρι σήμερα, σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος, στις συνομιλίες. Πώς μπορούσε, όμως, να υπάρξει πρόοδος, όταν η πολιτική της Αθήνας, για την Κύπρο, ήταν διπρόσωπη; Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει, πως οι συνομιλίες διεξήγοντο, με βάση την ανεξαρτησία. Το καθεστώς των Αθηνών συμφώνησε σε αυτό, και επανειλημμένα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η θέση της Ελλάδας, στο ζήτημα, είναι σαφής.

Αν αυτό ήταν αλήθεια, γιατί, τότε, το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας δημιούργησε και υποστήριξε την τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", που είχε στόχο την ένωση της Κύπρου, με την Ελλάδα και της οποίας τα μέλη αυτοαποκαλούντο "ενωτικοί"; Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί, με κατηγορούσαν, συνεχώς, πως, ενώ η Ένωση ήταν δυνατή, εγώ υπονόμευα την πραγματοποίησή της. Όταν κάποιος τους υπενθύμιζε ότι η Ελλάδα είχε ξεκαθαρίσει την θέση της, πάνω σε αυτό το θέμα, και ότι υποστήριζε την ανεξαρτησία, η απάντησή τους ήταν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία, στα λόγια των διπλωματών. Υπό τοιαύτας συνθήκας, πώς μπορούσαν οι συνομιλίες να φθάσουν, σε θετικό αποτέλεσμα; Η διπρόσωπη πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήταν ένα, από τα σημαντικότερα εμπόδια, στην πρόοδο των συνομιλιών.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, που επικρατούν στην Κύπρο, δεν δύναμαι να προβλέψω το μέλλον των συνομιλιών. Θα έλεγα, μάλλον, πως δεν υπάρχει μέλλον. Οποιαδήποτε συμφωνία, που θα μπορούσε να επιτευχθεί, δεν θα ήταν έγκυρη, διότι δεν υπάρχει εκλεγμένη ηγεσία, για να χειρισθεί το θέμα. Το πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας αποτελεί ανάσχεση της πορείας των συνομιλιών, προς μία λύση. Επίσης, θα δημιουργήσει μία μόνιμη πηγή ανωμαλίας, στην Κύπρο, οι συνέπειες της οποίας θα είναι βαθύτατες και μακρόχρονες, εάν επιτραπεί η κατάσταση αυτή να συνεχισθεί, έστω και για βραχύ χρονικό διάστημα.

Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος, στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε, με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων, που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν, χωρίς καθυστέρηση, η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου.

Όπως ανέφερα, ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη, στην Κύπρο. Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να καλέσει το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς, που υπηρετούν, στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος, στην εισβολή τους, στην Κύπρο.

Πιστεύω, με όσα στοιχεία παρέθεσα, ενώπιόν σας, να σας έδωσα μία ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Δεν έχω αμφιβολία, πως μία αρμόζουσα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέσει τέλος, στην εισβολή, και θα αποκαταστήσει την παραβιασμένη ανεξαρτησία της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού".



Παρά τα όσα λέγονται, εύκολα, από όσους δεν έχουν διαβάσει το κείμενο του λόγου του Μακαρίου, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει, ούτε μία, έστω, αναφορά, του Μακαρίου, στην αναγκαιότητα οποιασδήποτε στρατιωτικής, ή άλλης επέμβασης, της Τουρκίας, στην Κύπρο,  μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.

Ο Μακάριος μπορεί να είχε πολλά μειονεκτήματα, τα οποία, προφανώς, ενισχύθηκαν, από την, περίπου, πλήρη και σχεδόν, απόλυτη εξουσία, που είχε, στο νησί, η οποία ενισχυόταν και από την πνευματική εξουσία, που ασκούσε, ως θρησκευτικός ηγέτης των Ελλήνων της Κύπρου.

Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι, στα νειάτα του, ο, μετέπειτα, ποιμενάρχης του κυπριακού ελληνισμού είχε ένα, αρκετά, "σκοτεινό" παρελθόν, αφού, όπως έχει γραφεί, όταν έμενε στο Θησείο, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην Ελλάδα, είχε καθημερινές επαφές, ως κληρικός, με τον εφημέριο της Μονής Πετράκη "Πατέρα Δημήτριο", ο οποίος ήταν Βρετανός κατάσκοπος και υπαρχηγός της SIS (Special Inteligence Service) στην Ελλάδα, (πρόκειται, για τον λόρδο David Balfour), ενώ, παράλληλα, εξομολογούσε τα μέλη του ΕΔΕΣ, στην Αθήνα, πριν ανεβούν, στα βουνά, προκειμένου να αναλάβουν ανταρτική δράση, αλλά πολλοί, από τους εξομολογούμενους έπεφταν, στην συνέχεια, αμέσως, στα χέρια των Γερμανών, οι οποίοι, προφανώς, δεν θα είχαν αφήσει να περάσει απαρατήρητη η παρουσία, στην κατεχόμενη Αθήνα, ενός νεαρού κληρικού, ο οποίος σπούδαζε Θεολογία και ήταν υπήκοος του βρετανικού στέμματος, που κυριαρχούσε, σε μια περιοχή (όπως συνέβαινε, τότε, με την Κύπρο), η οποία βρισκόταν, υπό αποικιοκρατικό καθεστώς.

Προφανώς, ο Μακάριος υπήρξε πατριώτης - έτσι όπως αντιλαμβανόταν εκείνος τον πατριωτισμό, τον οποίον, σε έναν μεγάλο βαθμό, ταύτιζε, με την δική του προσωπική και πολιτική θέση, μέσα στο όποιο κρατικό σχήμα του ελληνισμού επρόκειτο να υπηρετήσει. Όσο η προσωπική του διαδρομή, για μια μορφή ενεργού πολιτικής εθναρχίας, στην Ελλάδα, ήταν, εκτός συζητήσεως, επειδή το ελλαδικό πολιτικό κατεστημένο δεν ήθελε να του παραχωρήσει, μια ανάλογη θέση, με εκείνην, που παραχώρησαν, το 1910, στον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο στρατηγός Νικόλαος Ζορμπάς και η ηγεσία του "Στρατιωτικού Συνδέσμου", ύστερα, από το κίνημα στο Γουδή, το 1909, ο Μακάριος, ο οποίος δεν συμβιβαζόταν, με τον ρόλο του ηγέτη, της ελλαδικής, ή της κυπριακής εκκλησίας, περιοριζόταν, στον ρόλο του ηγέτη του κυπριακού ελληνισμού και της Κύπρου, κάνοντας, πάντοτε, εκείνες τις συμμαχίες, που ενίσχυαν τον ίδιο. Και αυτό το έπραττε, χωρίς δισταγμό.

Γι' αυτόν τον λόγο και παρά τις όποιες συγκρούσεις του, με τους Βρετανούς, πάντοτε, είχε την εύνοιά τους, αφού είναι προφανές ότι, σε κάποια φάση (ή, ορθότερα, κάποιες φάσεις) της ζωής του, όπως αυτή, που προηγουμένως, περιέγραψα και ο ίδιος ο Μακάριος υπηρέτησε τα βρετανικά συμφέροντα, πιθανότατα, ακόμη και από θέσεις, οι οποίες να τον ενέταξαν, στο payroll της βρετανικής κατασκοπείας. Το πόσο αγαπημένος υπήρξε των Βρετανών, το αποκαλύπτει η γνωστή φράση του τελευταίου αποικιακού κυβερνήτη της Κύπρου, Baron Caradon Hugh Foot, ο οποίος δήλωσε, ξεκάθαρα, ότι "η κύρια προσπάθεια μας ήταν να βρούμε λύση, που να προβλέπει την επαναφορά του Μακαρίου, στο νησί και την απομάκρυνση του στρατηγού Γρίβα".

Πολλά ήσαν, λοιπόν, τα μειονεκτήματα, που είχε και απίστευτες υπήρξαν οι υπόγειες και σκοτεινές διαδρομές, που ακολούθησε ο Μακάριος

Ανόητος, όμως, δεν ήταν. Γνώριζε, πολύ καλά, ότι οποιαδήποτε πρόσκληση, στην Τουρκία να επέμβει, στην Κύπρο, ως εγγυήτρια δύναμη, πέρα από το γεγονός ότι θα αντιμετωπιζόταν, ως (και θα ήταν) προδοσία, θα υπονόμευε την εξουσία του, στο νησί και θα τον καθιστούσε όμηρο της τουρκικής ελίτ, μαζύ με το σύνολο του κυπριακού ελληνισμού. Ως εκ τούτου, ήταν αδύνατο να απευθύνει μια τέτοια πρόσκληση, στην Τουρκία. Και φυσικά, μια τέτοια πρόσκληση ουδέποτε την απηύθυνε, ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.

Όλα τα άλλα, τα οποία είπε, ο Μακάριος, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όσο και αν δεν είναι αρεστά, αποτελούσαν μιαν αδυσώπητη πραγματικότητα.

Το ελληνικό δικτατορικό καθεστώς, το οποίο δυστυχώς, εκπροσωπούσε, διεθνώς, το ελληνικό κράτος, το οποίο και δέσμευε, με τις πράξεις της, η ελληνική κυβέρνηση εκείνης της εποχής, όπως και τα όργανά της, στην Κύπρο, παραβίασε, κάθε διεθνή κανόνα και χρησιμοποίησε τις ελληνικές δυνάμεις, που βρίσκονταν, στο νησί, για να ανατρέψει την νόμιμη κυβέρνηση του τόπου, πραγματοποιώντας, μιαν αντισυμβατική στρατιωτική εκτροπή, η οποία εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της εξωτερικής εισβολής, κατά του κυπριακού κράτους.

Για την πραγματοποίηση αυτού του στρατιωτικού εγχειρήματος, το οποίο ισοδυναμούσε, με κήρυξη πολέμου, όπως είναι φυσικό, δεν είχε ερωτηθεί - γι' αυτό και το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, κατά του Μακαρίου, εστερείτο οποιασδήποτε λαϊκής νομιμοποίησης - και δεν είχε συμφωνήσει η ελληνική κοινότητα της Κύπρου, η οποία ενεπλάκη, σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος, μαζύ με τις βαρβαρότητες, που διέπραξαν οι πραξικοπηματίες, κατά των Τουρκοκυπρίων, βοήθησε, τα μάλα, στην απρόσκοπτη πραγματοποίηση της τουρκικής εισβολής, πέντε ημέρες, μετά το πραξικόπημα, καθώς και στην εδραίωση και επέκταση του, αρχικά, μικρού προγεφυρώματος των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων - μαζύ, φυσικά, με την προδοτική απόφαση της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, εκείνης της εποχής, να μην αποτρέψει, με την χρήση στρατιωτικών μέσων, την τουρκική αεροναυτική απόβαση και να μην καταβυθίσει το σύνολο του τουρκικού στόλου, που επιχειρούσε την απόβαση, στην Κύπρο. Μια αποτροπή και μια καταβύθιση, που, η δικτατορική κυβέρνηση των Αθηνών, μπορούσε να τις πράξει, με ευχέρεια.




Αλλά, όπως έχουμε πει, η στρατιωτική ηγεσία εκείνης της εποχής ήταν υπηρέτρια άλλων συμφερόντων. Εξυπηρετούσε και πρακτόρευε τα αμερικανικά συμφέροντα και τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, τα οποία περιγράφονται, πολύ καλά, από το παραπάνω έγγραφο του ΝΑΤΟ, το οποίο αποδίδεται στον, τότε, Γενικό του Γραμματέα, τον Γιόζεφ Λουνς και το οποίο, πριν, ακόμη, από το πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή, ήδη, από την 12η Ιουλίου 1974, περιγράφει και τις δύο αυτές ενέργειες (την τουρκική εισβολή και την απομάκρυνση του Μακαρίου, από την εξουσία), ως εγκεκριμένες, από την Συμμαχία.

Όσο και αν αμφισβητείται το παραπάνω έγγραφο, ακόμη και αν είναι προϊόν κατασκευής και πλαστογραφίας, η ουσία της πολιτικής της νατοϊκής συμμαχίας δεν αλλάζει, αφού αυτή η πολιτική ήταν, που εξυπηρετήθηκε, από όλα όσα συνέβησαν την περίοδο Ιουλίου - Αυγούστου 1974. Και φυσικά, εξακολουθεί αυτή η πολιτική - έστω και αν είναι διαφοροποιημένη, σε, επί μέρους, στοιχεία της -, ακόμη, να εξυπηρετείται, αφού η Κύπρος βρίσκεται, υπό την ουσιαστική κατοχή δυνάμεων χωρών, οι οποίες είναι ουσιώδη μέλη της νατοϊκής συμμαχίας.

Και όταν μιλώ, για ουσιώδη μέλη της νατοϊκής συμμαχίας, δεν αναφέρομαι, στο ελληνικό κράτος, το οποίο, ως μπανανία και ως αποικία χρέους, που έχει καταντήσει, μετά την χρεωκοπία του, τον Απρίλιο του 2010, δεν μπορεί - και πλέον, δεν επιθυμεί - να ασκεί οποιονδήποτε έλεγχο, στην Κύπρο. Ομιλώ, για την Τουρκία, η οποία είναι ο, περίπου, απόλυτος κυρίαρχος, στο νησί και την Βρετανία, η οποία, με τις στρατιωτικές βάσεις της, στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια, ασκεί, για χάρη του ΝΑΤΟ, κάποια (όχι ασήμαντα) υπολείμματα της παλαιάς αυτοκρατορικής της πολιτικής.

Για το γεγονός αυτό, που έχει να κάνει, με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, στην κυπριακή τραγωδία δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν είναι, μόνο, το γεγονός του χάρτη, που σχεδίασε η CIA, στις 13 Αυγούστου 1974, με την διχοτομημένη Κύπρο και το σχέδιο Sonnenfeldt, για την ανεμπόδιστη νέα επίθεση του τουρκικού στρατού, στην Κύπρο, για τα οποία μιλήσαμε, στο δημοσίευμά μου, της 20/7/2014. 

Στις 30 Ιουλίου 1974, δεκαπέντε ημέρες, πριν από την νέα τουρκική επίθεση, στο νησί, που ολοκλήρωσε και παγίωσε, εδώ και 40 χρόνια, την τουρκική κατάκτηση, ο, τότε, πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε, απεγνωσμένα, την έκτακτη σύγκληση του συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, για να αποτρέψει αυτή την επίθεση, η οποία θα επέκτεινε και θα στερέωνε την τουρκική κατοχή, στα εδάφη της Κύπρου. Ο Joseph Luns, όμως και η νατοϊκή ηγεσία, άλλα σχεδίαζαν και άφησαν την ελληνική κυβέρνηση, στα κρύα του λουτρού, αφού ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ αρνήθηκε την σύγκληση του συμβουλίου, επειδή ο ίδιος δεν θα παρευρισκόταν, αφού θα αναχωρούσε ... για διακοπές και δεν θα παρίσταντο, επίσης, οι περισσότεροι υπουργοί Εξωτερικών, λόγω άλλων απασχολήσεών τους, ή λόγω ... διακοπών, όπως ειπώθηκε, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Τίποτε, από όλα αυτά, δεν ήταν μη αναμενόμενο. Η νατοϊκή συμμαχία, ως κομπάρσος των Η.Π.Α., έκανε αυτό, που επιθυμούσε ο Henry Kissinger και το επιτελείο του. Άλλωστε, η CIA, μαζύ με τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, στην Αθήνα, από τον Μάρτιο του 1974, είχαν προβεί, σε όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες, έτσι ώστε, έναν μήνα, μετά - όπως κατέθεσε ο πρόεδρος του δικτατορικού καθεστώτος στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης -, να ληφθεί η πρώτη απόφαση, για την διενέργεια του πραξικοπήματος, στην Κύπρο.

Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του Οκτωβρίου του 1973, κατέστη σαφές ότι το Ισραήλ δεν είχε την δυνατότητα να διεξαγάγει νικηφόρους πολέμους κατά των συνασπισμένων αραβικών κρατών. Σε εκείνον τον πόλεμο, μάλιστα, εάν δεν είχε την άμεση και ενεργή υποστήριξη των Η.Π.Α., θα κατέρρεε και διαλυόταν, στα εξ ων συνετέθη (μια κατάσταση, η οποία παραμένει τέτοια, ακόμη και σήμερα και δεν πρόκειται να αλλάξει, στο μέλλον, εκτός, ίσως, εάν η ισραηλινή ελίτ καταφύγει, σε πολλαπλά πυρηνικά κτυπήματα - εάν τα μπορεί). Η αλήθεια, για το Ισραήλ είναι, ακόμη, χειρότερη, διότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, έστω και με δύο, μόνο, αραβικά κράτη, όπως είναι η Αίγυπτος και η Συρία, παρά το γεγονός ότι έχει καλύτερο πολεμικό εξοπλισμό, αμερικανικής προελεύσεως, έναντι του μετρίου σοβιετικού πολεμικού εξοπλισμού, που είχαν αυτές οι δύο αραβικές χώρες, το 1973 και ο οποίος, έκτοτε, έχει αλλάξει, προς το πολύ καλύτερο, αφού, κυρίως, η Αίγυπτος, έχει διαφοροποιήσει τις πηγές της προέλευσής του.

Για τον λόγο αυτόν, χρειαζόταν η Κύπρος, ως σταθερό ορμητήριο, ενώ η Ελλάδα, μετά την άρνηση του Γεώργιου Παπαδόπουλου και του Σπύρου Μαρκεζίνη, να επιτρέψουν την χρησιμοποίηση του ελληνικού εναέριου χώρου, από τις Η.Π.Α., για τον ανεφοδιασμό του Ισραήλ, στον πόλεμο του Οκτωβρίου του 1973, είχε επανέλθει, στην πλήρη υποταγή, στα κελεύσματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, με το πραξικόπημα, που διενήργησε, το τοπικό κλιμάκιο της CIA, υπό τον διαβόητο Gust Avrakotos, στην Αθήνα, στις 25/11/1973, με όργανο τον Δημήτριο Ιωαννίδη.

Έτσι, ο Μακάριος, ο οποίος και αυτός δεν δεχόταν την μετατροπή ολόκληρης της Κύπρου, σε νατοϊκή βάση, έπρεπε να βγει, από την μέση. Το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. (Henry Kissinger και James Schlesinger), παρά τις όποιες διαφορές τους, που προέκυψαν, στην τελική φάση υλοποίησης του σχεδίου και την τελική επικράτηση των απόψεων του Henry Kissinger - αφού ο, υπό κατάρρευση, λόγω του σκανδάλου του Watergate, πρόεδρος των Η.Π.Α. Richard Nixon, ενδιαφερόταν, μόνο, για την προσωπική του τύχη και είχε παραδώσει τα κλειδιά της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας, στον Henry Kissinger - εξετέλεσαν το σχέδιό τους, καθοδηγώντας τον Δημήτριο Ιωαννίδη να προβεί στην ενίσχυση της ΕΟΚΑ Β' και να σχεδιάσει και να υλοποιήσει την ανατροπή του Μακαρίου.

Όπως φαίνεται, εκείνη την εποχή, οι σχετικές επαφές έγιναν, στον "Κυανό Σταυρό", μια κλινική, που βρίσκεται, απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία, στην Αθήνα και ανήκε, στον εβραϊκής καταγωγής Ζακ Αλαζράκη, που είχε παντρευτεί την αδελφή του Ιωαννίδη. Μέσα, από εκείνες τις επαφές, προέκυψε μια συμφωνία, η οποία προέβλεπε, τον εξοπλισμό και την υποστήριξη της ΕΟΚΑ Β', από την ΕΛΔΥΚ, την ανατροπή του Μακαρίου και την ένωση της Κύπρου, με την Ελλάδα, στην οποία η Τουρκία - υποτίθεται ότι - δεν θα αντιδρούσε, παρά μόνον, για τους τύπους.


Μετά, από όλα αυτά, ο αμερικανονατοϊκός σχεδιασμός πήρε μπροστά. Έτσι, λήφθηκε, τον Απρίλιο του 1974, η απόφαση, για την ανατροπή του Μακαρίου, η οποία υλοποιήθηκε, στην πορεία, αμέσως, μόλις δόθηκε (κατασκευάστηκε) η πρώτη ευκαιρία.

Μόνο, που η Τουρκία βρήκε, έτσι και την δική της ευκαιρία να εισβάλει, στην Κύπρο, χωρίς να βρεθεί κανείς να την σταματήσει. Όταν, μάλιστα, στις 20 Ιουλίου 1974, δηλαδή την ημέρα της τουρκικής απόβασης, στο νησί, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας James Schlesinger αποφάσισε να στείλει τον 6ο Στόλο, στα θαλάσσια νερά, μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, για να εμποδίσει την τουρκική απόβαση - ανταποκρινόμενος, προφανώς, στον αρχικό σχεδιασμό, που είχε συμφωνηθεί, με τον Ιωαννίδη - ο Henry Kissinger, με δική του παρέμβαση, ανέτρεψε αυτή την ενέργεια, με αποτέλεσμα, ο επί κεφαλής του 6ου αμερικανικού στόλου να διατάξει αλλαγή πορείας.

Η τύχη της Κύπρου είχε κριθεί...

Σχόλια

Ο χρήστης NF είπε…
1) Ο Μακαριος ουδεποτε κερδισε τιμιες εκλογες μετα το 1959 και ειχε εγκαταστησει ενα ημιδικτατορικο καθεστως στην Κυπρο το οποιο εξαπελυε φοβερους διωγμους κατα των πολιτικων του αντιπαλων.

2) Ο Ιωαννιδης μαγειρευε την ανατροπη του Μακαριου μηνες πριν, αλλα δισταζε, και μονο μετα την επιστολη-προκληση του Μακαριου στις 2/7/1974 ελαβε την οριστικη αποφαση.

3) Το πραξικοπημα ηταν η ΑΦΟΡΜΗ και οχι η ΑΙΤΙΑ της εισβολης. Αν δεν ειχε γινει το πραξικοπημα, οι Τουρκοι θα εβρικαν αλλη αφορμη. Ισως θα ειχαν επιτεθει και νωριτερα, αλλα δεν διεθεταν αρκετα αμφιβια μεσα (Α/Φ, Ε/Π και αποβατικα πλοια) τα οποια απεκτησαν σε επαρκεις αριθμους μονο στις αρχες της δεκαετιας του 1970.

3) Η Αμερικανικη Κυβερνηση του 1974 βοηθησε αποφασιστικα τους Τουρκους να νικησουν, και αυτο ειναι το βρωμικο μυστικο του φακελλου της Κυπρου. Ομως η Αμερικανικη Κυβερνηση του 1964-1966 θελησε να επιτυχει τη ..... «μετατροπή ολόκληρης της Κύπρου, σε νατοϊκή βάση» δια της ΕΝΩΣΗΣ με την ΝΑΤΟικη Ελλαδα, την οποια και προσεφερε, αλλα την απερριψαν ο Μακαριος και οι Ανθενωτικοι.
Λεπτομερειες στο εξαιρετικο βιβλιο του Αντη Ροδιτη «Κουραγιο Πηνελοπη». Εκδοσεις Αρμος.

Το αρθρο λεει κατι το οποιο ειναι οχι απλα ανακριβες, αλλα σκετο αποκυημα φαντασιας .

και δεν είχε συμφωνήσει η ελληνική κοινότητα της Κύπρου, η οποία ενεπλάκη, σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος, μαζύ με τις βαρβαρότητες, που διέπραξαν οι πραξικοπηματίες, κατά των Τουρκοκυπρίων, βοήθησε, τα μάλα, στην απρόσκοπτη πραγματοποίηση της τουρκικής εισβολής...

Στις 15-19 Ιουλιου 1974 , οι πραξικοπηματιες δεν εριξαν ουτε εναν πυροβολισμο κατα των Τουρκοκυπριων, οι οποιοι αλλωστε ηταν απομονωμενοι στους οχυρωμενους θυλακες τους, και δεν επηρρεαστηκαν καθολου.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο Μακάριος δεν ήταν “άγγελος”. Κάθε άλλο. Οι δικές του ευθύνες είναι τεράστιες, για όσα συνέβησαν, πριν το πραξικόπημα της 15/7/1974. Αλλά είχε το βασικό πλεονέκτημα ότι ήταν αυτός, που εξέφραζε την νομιμότητα, στο νησί. Και αυτό ήταν καθοριστικό.

Το να τον ανατρέψεις, με πραξικόπημα, δεν ήταν κάτι, που δυνατόν να γίνει, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις και άνευ συγκρουσιακών διεθνών επιπλοκών, αφού οι προκάτοχοι των Άγγλων κατακτητές ζητούσαν την αφορμή - όπως λες -, για να εισβάλουν. Και αυτή η αφορμή δόθηκε, από τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι, όχι από τον Ιούνιο του 1974, αλλά, από τον Απρίλιο του 1974, είχαν πάρει την πρώτη απόφαση, για την ανατροπή του Μακαρίου, χάρη της εξυπηρέτησης του αμερικανονατοϊκού σχεδιασμού, για την προστασία του Ισραήλ, από μια νέα συνδυασμένη επίθεση των αραβικών κρατών. Αυτή είναι η αλήθεια, που ξεχνάς, αγαπητέ φίλε.

Όσον αφορά το, εάν οι απόγονοι των παλαιών Οθωμανών κατακτητών θα εύρισκαν άλλη αφορμή, για εισβολή, αυτό είναι ένα ζήτημα, το οποίο είναι αμφιλεγόμενο, αφού κάθε συγκυρία έχει την δική της δυναμική και εξαρτάται, από τον χρόνο επέλευσης των γεγονότων, την ισορροπία των δυνάμεων και τις ευρύτερες διεθνείς σχέσεις. Ως εκ τούτου, δεν είναι δεδομένες, ούτε η δυνατότητα, ούτε η επιτυχία ενός ανάλογου τουρκικού στρατιωτικού εγχειρήματος, στην Κύπρο, σε μια άλλη εποχή, εάν δεν είχε πραγματοποιηθεί η εισβολή του Ιουλίου του 1974

Και οι "δικοί μας" δεν ήσαν και τόσο "καλά παιδιά". Κάθε άλλο.

"Καθώς υποχωρούσαμε πέρασα με την μονάδα μου μέσα από τα Τουρκικά χωριά Sandallar και Murat Aga. Αυτό που αντίκρυσα ήταν τόσο φρικιαστικό που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αντρες της ΕΟΚΑ Β΄άνοιγαν τάφρους με μπουλντόζες και έθαβαν δεκάδες Τουρκοκύπριους που είχαν εκτελέσει λίγο νωρίτερα. Μεταξύ των νεκρών υπήρχαν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Ακουσα έναν Ελληνα ένοπλο να λέει: "Κάναμε το καθήκον μας".

Κομμάτι, από συνέντευξη στην εφημερίδα "Χαραυγή", του Ελληνοκύπριου οπλίτη Νίκου Γενία, που υπηρετούσε, σε στρατιωτική μονάδα, στην Κερύνεια.

Υπάρχει θέμα...
Ο χρήστης NF είπε…
Θα μου επιτρεψετε να εχω αμφιβολιες για καποια «στοιχεια» της ΑΚΕΛικης φυλλαδας Χαραυγη.

Δεν θα γραψω εδω για το θεμα των σποραδικων –και σπασμωδικων- ελληνικων αντιποινων στις μαζικες τουρκικες θηριωδιες. Θα υπενθυμισω ομως οτι τα υποτιθεμενα εληνικα αντιποινα που αναφερετε τοποθετουνται χρονικα στις 14-16 Αυγουστου, αμεσως μετα την εκτοξευση του Αττίλα ΙΙ.
Συνεπως δεν εγιναν στις 15-19 Ιουλιου, και δεν μπορειτε να ισχυριζεστε οτι χρησιμευσαν ως αφορμη για την εισβολη.

Αν δεν ειχε γινει η τουρκικη επιθεση τον Ιουλιο του 1974, θα γινοταν στη συνεχεια, και πιθανον με ακομα καλυτερες προοπτικες, διοτι η μακαριακη πολιτικη νομοτελειακα εκει οδηγουσε:
Ο Μακαριος, που υπονομευε με καθε τροπο την Εθνοφρουρα απο το 1968, θα προχωρουσε στην αντικατασταση της με το «Εφεδρικον Σωμα», το οποιο ηταν καλη φρουρα πραιτωριανων, αλλα εντελως ακαταλληλο για τακτικο πολεμο. Επισης οι κακες παρεες με τους Σοβιετικους και τις ενοπλες παλαιστινιακες ομαδες θα εξελισσονταν σε ανοικτη συμμαχια, εξαγριωνοντας ακομα περισσοτερο τις ΗΠΑ. Η Κυπρος θα εμενε χωρις αμυνα, και με τον αμερικανικο γιγαντα να ειναι εξω φρενων μαζι της.

Οι Τουρκοι θα χρειαζονταν μονο μια καλη αφορμη. Δεν τους την εδιναν οι Ελληνες; Κανενα προβλημα, θα την δημιουργουσαν μονοι τους. Θα εστηναν ενα συμβαν οπως εκαναν το Μαρτιο του 1962 ή το Δεκεμβριο του 1963 στη Λευκωσια. Η φαντασια δεν τους ελειπε, και το ειχαν αποδειξει.

Αποφευγετε το ακανθωδες ερωτημα: Οταν το 1964-1966, οι....Αμερικανοι(ΝΑΙ!) επιδιωκαν τη ΝΑΤΟποίηση της Κυπρου δια της ΕΝΩΣΗΣ με την ΝΑΤΟϊκη Ελλαδα, γιατι ο Μακαριος και οι Ανθενωτικοι εκαναν τους δυσκολους;

ΥΓ: Προσπαθηστε να εμφανιζετε τα σχολια κατω απο το κυριο κειμενο. Οι αναγνωστες πιθανον να θεωρησουν ενδιαφεροντα τα οσα λεμε.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Με το "θα", δεν μπορούμε να γράψουμε την Ιστορία. Μπορούμε, σίγουρα, να κάνουμε υποθέσεις εργασίας, γύρω από την Ιστορία. Αλλά, αυτό δεν είναι Ιστορία.

Προφανώς και το ΑΚΕΛ έχει τις δικές του πολλές "αμαρτίες" - με πρώτη, το γεγονός ότι δεν έλαβε μέρος στον αντιαποικιακό και εθνικοαπελευθερωτικό του 1955 - 1959. Και όχι, μόνο, δεν έλαβε μέρος στον αγώνα αυτόν, αλλά ήταν και αντίθετο, αβαντάροντας την βρετανική αποικιακή διοίκηση. Δυστυχώς.

Το ΑΚΕΛ, το 1955, ήταν υπεύθυνο, για την αποκάλυψη της ταυτότητας του στρατηγού Γρίβα, την εποχή, που η αποικιακή διοίκηση έψαχνε να βρει ποιός ήταν ο "Διγενής", που της έκαιγε την γούνα. Και αυτό το έκανε, μέσω του δημοσιογραφικού του οργάνου, το οποίο έγραψε ότι : "Το Φλεβάρη του 1955 πιάστηκε από τους Άγγλους το βενζινόπλοιο «Άγιος Γεώργιος», που ο καπετάνιος τους στον πόλεμο ήταν στην υπηρεσία των Βρετανών. Μαζί του πιάστηκαν και ο Σωκράτης Λοιζίδης, παλιός πράκτορας της Intelligence Service και τώρα του FBI. Στην τσάντα του Λοιζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε το καταστατικό μίας ψευδοπατριωτικής οργάνωσης που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΕΟΚΑ. Η οργάνωση αυτή έχει επικεφαλής ένα γνωστό ψευτοπαλληκαρά, αξιωματικό Χίτη, τον Γρίβα, που μετά την Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες. Πρόκειται για τον ψευτο-Διγενή που οι Άγγλοι τον κυνηγάνε, μα δεν τον πιάνουν και φυσικά τα όπλα που μαζεύει προορίζονται ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον Κυπριακό λαό".

Εκείνη την εποχή το ΑΚΕΛ ακολουθούσε την γραμμή του Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος έλεγε ότι ο “Γρίβας ρίχνει στρακαστρούκες” και ότι ήταν καλύτερα η Κύπρος να βρίσκεται, κάτω από την αγγλική διοίκηση, παρά να περάσει, στην αμερικανική κυριαρχία. Και η ηγεσία του ΑΚΕΛ έπραξε, όσα έπραξε, για να εξυπηρετήσει αυτήν την πολιτική, η οποία ήταν η πολιτική της "Ε.Σ.Σ.Δ."

Αλλά το να λέμε ότι το ΑΚΕΛ έχει άδικο, δια βίου, σε όσα γράφει, δεν είναι σωστό. Άλλωστε, η συγκεκριμένη μαρτυρία, που παρουσίασα, είναι ενός επώνυμου οπλίτη, του Νίκου Γενία, που υπηρετούσε, στην Κυρήνεια και προφανώς, αφορά το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974, όταν οι ελληνικές δυνάμεις εγκατέλειπαν, άρον-άρον, την περιοχή. Αν ο Γενίας δεν λέει την αλήθεια, ή η διήγησή του αφορά άλλη εποχή να το δούμε. Θα το ξαναψάξω.

Όμως, κακά τα ψέματα, ο σχεδιασμός υπήρχε. Η εφημερίδα των Αθηνών "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" δημοσιεύτηκε, στις 26 Φεβρουαρίου 1981, μια συνέντευξη του Νίκου Σαμψών, στην οποία, ο παλαιός αγωνιστής του αντιαποικιακού και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ήταν απερίφραστος, ως προς τους στόχους του, με το πραξικόπημα της 15/7/1974 : "Εάν δεν είχε επέμβει η Τουρκία θα είχα δικηρύξει την Ενωση και θα είχα εξοντώσει όλους τους Τούρκους της Κύπρου". Δεν βοηθάει, λοιπόν, το να κρύβουμε την αλήθεια.

Επίσης, έγγραφα, που έπεσαν στα χέρια του τουρκικού στρατού, τον Ιούλιο 1974, αποδεικνύουν την ύπαρξη του σχεδίου "ΗΦΑΙΣΤΟΣ", που εφαρμόσθηκε, από τους πραξικοπηματίες και της ΕΟΚΑ Β', κατά των Τουρκοκυπρίων.

Σε ένα από τα έγγραφα αυτά, με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1974, προσδιορίζεται ο τρόπος εξαφάνισης των νεκρών Τουρκοκύπριων. Για να χάνονται τα ίχνη τους, τα σώματα πρέπει να θάβονται, κοντά σε τουρκικά νεκροταφεία και έτσι να δίνεται η εντύπωση ότι πέθαναν, από φυσικά αίτια.

Δυστυχώς, πρόκειται για όσα εφαρμόστηκαν και το 1963, όταν εξοντώθηκαν οι Τούρκοι κάτοικοι του Αγίου Βασιλείου.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Το χειρότερο κομμάτι αυτού του σχεδίου ήταν η ψυχολογική προπαρασκευή και η προτροπή (όλες οι σχετικές προετοιμασίες ολοκληρώθηκαν στις 10/6/1974), που έγινε στους Έλληνες της Κύπρου, για την συμμετοχή, στις σφαγές και τις εκτελέσεις να συμμετάσχουν στις σφαγές.

Έτσι, ειδικές ομάδες εφόδου που αποτελούνταν, από ελλαδίτες και Έλληνες της Κύπρου, χωρίς στολή και πολιτικές ταυτότητες, ήσαν έτοιμες γιά δράση. Μάλιστα, ένα άλλο έγγραφο ντοκουμέντο (με αριθ. 10) αναφέρει, με τα ονόματά τους, τους εκπαιδευμένους άνδρες και τους αξιωματικούς, που είχαν την ευθύνη των ομάδων αυτών.

Για το σχέδιο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, την επιχειρησιακή ευθύνη είχε η ΕΛΔΥΚ, με την έγκριση, φυσικά του ελληνικού ΓΕΣ, αφού αξιωματικοί, από την Ελλάδα, πλαισίωναν τις ένοπλες ομάδες. Το κόστος της επιχείρησης είχε επιμεριστεί στα Υπουργεία Εσωτερικών και Άμυνας.

Για τα έγγραφα αυτά, τα οποία ουδέποτε κατέστησαν γνωστά και δεν συζητήθηκαν, στην Ελλάδα, μίλησε πρώτος ο Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος είπε, τον Αύγουστο του 1974, μετά την τρίτη φάση της τουρκικής κατάκτησης του νησιού, σχετικά, με αυτά τα ντοκουμέντα : "Εγγραφα που έπεσαν στα χέρια μας και ομολογίες Ελλήνων αξιωματικών που αιχμαλωτίσθηκαν, αποδεικνύουν πως λίγο πριν την Τουρκική επέμβαση, στα τέλη Ιουλίου 1974, οι πραξικοπηματίες του Σαμψών είχαν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο ολικής εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων και άμεσης Ενωσης της Κύπρου με την Ελλάδα".

Ο Ντενκτάς έχει τα δικά του κρίματα, στο Κυπριακό. Αλλά, εδώ, δεν φαίνεται να λέει ψέματα, αφού είναι προφανές ότι στα χέρια των Τούρκων, μετά τον Αύγουστο του 1974 είχαν, έπεσαν γραπτά ντοκουμέντα του όλου σχεδιασμού. Και γι’ αυτά η ελληνική πλευρά έχει τηρήσει πλήρη σιγή, η οποία είναι ουσιαστική αποδοχή.

Δυστυχώς.

Αλλά, ας δούμε και την «περίφημη» επιστολή του Μακάριου, προς τον Γκιζίκη, που χρησιμοποιήθηκε, ως αφορμή του πραξικοπήματος :

«Κύριε Πρόεδρε,

Μετά βαθείας θλίψεως είμαι υποχρεωμένος να εκθέσω προς υμάς ωρισμένας απαραδέκτους εν Κύπρω καταστάσεις και γεγονότα, δια τα οποία θεωρώ υπεύθυνον την Ελληνικήν Κυβέρνησιν.

Από της λαθραίας αφίξεως εις Κύπρον του Στρατηγού Γρίβα, κατά Σεπτέμβριον του 1971, εκυκλοφόρουν φήμαι και υπήρχον βάσιμοι ενδείξεις, ότι ούτος ήλθεν εις Κύπρον κατά προτροπήν και ενθάρρυνσιν ωρισμένων εν Αθήναις κύκλων. Βέβαιον πάντως είναι, ότι ο Γρίβας, από των πρώτων ημερών της ενταύθα αφίξεώς του, είχεν επαφήν μετά υπηρετούντων εις την Εθνικήν Φρουράν αξιωματικών εξ Ελλάδος, παρά των οποίων έτυχε βοηθείας και συμπαραστάσεως εις την προσπάθειάν του να σχηματίση παράνομον οργάνωσιν και να αγωνισθή, δήθεν, δια την Ένωσιν. Και κατήρτησε την εγκληματικήν οργάνωσιν "ΕΟΚΑ Β", η οποία κατέστη αιτία και πηγή πολλών δεινών δια την Κύπρον. Γνωστή είναι η δράσις της οργανώσεως αυτής, η οποία, υπό πατριωτικόν μανδύαν και ενωτικήν συνθηματολόγησιν, διέπραξε πολιτικάς δολοφονίας και πολλά άλλα εγκλήματα. Η στελεχουμένη και ελεγχομένη υπό Ελλήνων αξιωματικών Εθνική Φρουρά υπήρξεν εξ αρχής ο εις έμψυχον και άψυχον υλικόν κυριώτερος τροφοδότης της "ΕΟΚΑ Β", της οποίας τα μέλη και οι υποστηρικταί έλαβον τον εύφημoν τίτλον και αυτοαπεκλήθησαν "ενωτικοί" και "ενωτική παράταξις".

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
«Πολλάκις διηρωτήθην, διατί μία παράνομος και επιζήμιος εθνικώς οργάνωσις, η οποία επιφέρει διαιρέσεις και διχονοίας, διανοίγει ρήγματα εις το εσωτερικόν μας μέτωπον και οδηγεί τον Κυπριακόν Ελληνισμόν προς εμψύλιον σπαραγμόν, υποστηρίζεται υπό Ελλήνων αξιωματικών. Και πλειστάκις επίσης διηρωτήθην, κατά πόσον η τοιαύτη υποστήριξις τυγχάνει της εγκρίσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Έκαμα διαφόρους σκέψεις και υποθετικούς συλλογισμούς, δια να εύρω λογικήν απάντησιν εις τας απορίας και τα ερωτήματά μου. Ουδεμία απάντησις, υπό οιασδήποτε προϋποθέσεις και συλλογισμούς, ήτο δυνατόν να στηριχθή επί λογικής βάσεως. Αλλ'αδιάψευστον πραγματικότητα αποτελεί η υποστήριξις της "ΕΟΚΑ Β" υπό Ελλήνων αξιωματικών. Τα εις διαφόρους περιοχάς της νήσου στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς και οι πλησίον αυτών χώροι κατακοσμούνται με συνθήματα υπέρ του Γρίβα και της "ΕΟΚΑ Β", ως και με συνθήματα κατά της Κυπριακής Κυβερνήσεως, και ιδιαιτέρως κατ'εμού. Εντός των στρατοπέδων της Εθνικής Φρουράς, απροκάλυπτος πολλάκις είναι η υπό των Ελλήνων αξιωματικών προπαγάνδα υπέρ της "ΕΟΚΑ Β". Γνωστόν και αδιάψευστον είναι επίσης το γεγονός, ότι ο αντιπολιτευόμενος και υποστηρίζων την εγκληματικήν δραστηριότητα της "ΕΟΚΑ Β" κυπριακός τύπος, έχων πηγήν χρηματοδοτήσεως τας Αθήνας, λαμβάνει καθοδήγησιν και γραμμήν από τους υπευθύνους του 20υ Επιτελικού Γραφείου και του εν Κύπρω Κλιμακίου της Ελληνικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Κ.Υ.Π.).

Είναι αληθές ότι, οσάκις διεβιβάζοντο υπ'εμού παράπονα προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν, δια την στάσιν και συμπεριφοράν ωρισμένων αξιωματικών, είχον την απάντησιν ότι δεν έπρεπε να διστάζω όπως καταγγέλλω αυτούς ονομαστικώς και αναφέρω τας συγκεκριμένας κατ'αυτών κατηγορίας, δια να ανακαλώνται εκ Κύπρου. Εις μίαν μόνον περίπτωσιν έπραξα τούτο. Μού είναι δυσάρεοτον το τοιούτον έργον. Αλλά και το κακόν δεν θεραπεύεται δια της κατ'αυτόν τον τρόπον αντιμετωπίσεώς του. Σημασίαν έχει η εκρίζωσις και πρόληψις του κακού, και ουχί απλώς η αντιμετώπισις των εκ τούτου επιπτώσεων.

Λυπούμαι να είπω, κύριε Πρόεδρε, ότι η ρίζα του κακού είναι πολύ βαθεία και φθάνει μέχρις Αθηνών. Εκείθεν τροφοδοτείται και εκείθεν συντηρείται και απλούται αναπτυσσόμενον το δένδρον του κακού, του οποίου τους πικρούς καρπούς γεύεται σήμερόν ο Κυπριακός Ελληνισμός. Και δια να είμαι απολύτως σαφής, λέγω ότι στελέχη του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδος υποστηρίζουν και κατευθύνουν την δραστηριότητα της τρομοκρατικής οργανώσεως "ΕΟΚΑ Β". Εντεύθεν εξηγείται και η ανάμιξις Ελλήνων αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς εις την παρανομίαν, την συνωμοσίαν και εις άλλας απαραδέκτους καταστάσεις. Περί της ενοχής των κύκλων του στρατιωτικού καθεστώτος καταμαρτυρούν έγγραφα, τα οποία ευρέθησαν προσφάτως εις την κατοχήν ιθυνόντων στελεχών της "ΕΟΚΑ Β". Εκ του Εθνικού Κέντρου απεστέλλοντο αφθόνως χρήματα δια την συντήρησιν της οργανώσεως, εδίδοντο εντολαί δια την αρχηγίαν, μετά τον θάνατον του Γρίβα και την ανάκλησιν του μετ'αυτού ελθόντος εις Κύπρον ταγματάρχου Καρούσου, γενικώς δε εξ Αθηνών κατηυθύνοντο τα πάντα. Η γνησιότης των εγγράφων τούτων δεν είναι δυνατόν να τεθή εν αμφιβόλω, διότι και τα δακτυλογραφημένα εξ αυτών έχουν διορθώσεις δια χειρός γενομένας και γνωστός είναι ο γραφικός χαρακτήρ του γράψαντος. Ενδεικτικώς επισυνάπτω έν τοιούτον έγγραφον.

Είχον πάντοτε ως αρχήν και επανειλημμένως εδήλωσα, ότι η συνεργασία μου μετά της εκάστοτε Ελληνικής Κυβερνήσεως αποτελεί δι'εμέ εθνικόν καθήκον. Το εθνικόν συμφέρον υπαγορεύει την αρμονικήν και στενήν συνεργασίαν Αθηνών και Λευκωσίας. Οιαδήποτε και αν ήτο η Κυβέρνησις της Ελλάδος, ήτο δι'εμέ η Κυβέρνησις της Μητρός Πατρίδος και έπρεπε να συνεργάζωμαι μετ'αυτής. Δεν δύναμαι να είπω ότι τρέφω ιδιαιτέραν συμπάθειαν προς στρατιωτικά καθεστώτα, και μάλιστα εις την Ελλάδα, την χώραν, η οποία εγέννησε και ελίκνισε την δημοκρατίαν.

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
“Αλλά και εις αυτήν την περίπτωσιν δεν παρεξέκλινα της αρχής μου περί συνεργασίας. Αντιλαμβάνεσθε όμως, κύριε Πρόεδρε, τας θλιβεράς σκέψεις αι οποίαι βασανιστικώς με απασχολούν, κατόπιν της διαπιστώσεως, ότι άνθρωποι της Κυβερνήσεως της Ελλάδος εξυφαίνουν αδιαλείπτως κατ'εμού συνωμοσίας και, όπερ το χειρότερον, διαιρούν και εξωθούν τον Κυπριακόν Ελληνισμόν εις την δι'αλληλοσπαραγμού καταστροφήν. Ουχί άπαξ μέχρι τούδε ησθάνθην, και εις τινας περιπτώσεις σχεδόν εψηλάφησα, εκτεινομένην αοράτως εξ Αθηνών χείρα, αναζητούσαν προς αφανισμόν την ανθρωπίνην ύπαρξίν μου. Χάριν, όμως, εθνικής σκοπιμότητος, ετήρησα σιγήν. Και αυτό ακόμη το πονηρόν πνεύμα, υπό του οποίου εκυριεύθησαν οι τρεις καθαιρεθέντες Κύπριοι Μητροπολίται, οι μεγάλην κρίσιν προκαλέσαντες εν τη Εκκλησία, είχε πηγήν εκπορεύσεώς του τας Αθήνας. Ουδέν όμως, εν προκειμένω, είπον. Σκέπτομαι μόνον και διαλογίζομαι, προς τί πάντα ταύτα. Θα εξηκολούθουν δε να τηρώ σιγήν περί της ευθύνης και του ρόλου της Ελληνικής Κυβερνήσεως εις το σημερινόν δράμα της Κύπρου, εάν επί της σκηνής του δράματος ήμην ο μόνος πάσχων. Αλλ'η συγκάλυψις και η σιωπή δεν επιτρέπονται, όταν πάσχη ολόκληρος ο Κυπριακός Ελληνισμός, όταν Έλληνες αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, κατά προτροπήν εξ Αθηνών, υποστηρίζουν την "ΕΟΚΑ Β" εις εγκληματικήν δραστηριότητα, περιλαμβάνουσαν πολιτικάς δολοφονίας και, γενικώς, αποσκοπούσαν εις την διάλυσιν του κράτους.

Εις την προσπάθειαν διαλύσεως της κρατικής υποστάσεως της Κύπρου, μεγάλη είναι η ευθύνη της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Το Κυπριακόν κράτος πρέπει να διαλυθή μόνον εις περίπτωσιν Ενώσεως. Μη καθισταμένης, όμως, εφικτής της Ενώσεως, επιβάλλεται η ιοχυροποίησις της κρατικής υποστάσεως της Κύπρου. Η Ελληνική Κυβέρνησις, δια της όλης στάσεώς της έναντι του θέματος της Εθνικής Φρουράς, ασκεί καταλυτικήν πολιτικήν επί του Κυπριακού κράτους. Προ μηνών, το εξ Ελλήνων αξιωματικών αποτελούμενον Γενικόν Επιτελείον της Εθνικής Φρουράς υπέβαλεν εις την Κυπριακήν Κυβέρνησιν, προς έγκρισιν, κατάλογον υποψηφίων δοκίμων εφέδρων αξιωματικών, οίτινες θα εφοίτων εις ειδικήν οχολήν, δια να υπηρετήσουν ακολούθως, κατά την διάρκειαν της στρατιωτικής θητείας των, ως αξιωματικοί. Εκ του υποβληθέντος καταλόγου, δεν ενεκρίθησαν υπό του Υπουργικού Συμβουλίου πεντήκοντα επτά εκ των υποψηφίων. Ειδοποιήθη περί τούτου γραπτώς το Γενικόν Επιτελείον. Παρά ταύτα, κατόπιν οδηγιών εξ Αθηνών, το Επιτελείον ουδόλως έλαβεν υπ'όψιν την απόφασιν του Υπουργικού Συμβουλίου, έχοντος, βάσει νόμου, το απόλυτον δικαίωμα διορισμού αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς. Ενεργούν ασυδότως και αυθαιρέτως, το Γενικόν Επιτελείον κατεπάτησε νόμους, περιφρόνησε την απόφασιν της Κυπριακής Κυβερνήσεως, και ενέγραψεν εις την Σχολήν Αξιωματικών τους μη εγκριθέντας υποψηφίους. Απολύτως απαράδεκτη, θεωρώ την τοιαύτην στάσιν του εκ της Ελληνικής Κυβερνήσεως εξαρτωμένου Γενικού Επιτελείου της Εθνικής Φρουράς. Η Εθνική Φρουρά είναι όργανον του Κυπριακού κράτους και υπ'αυτού πρέπει να ελέγχεται, και ουχί εξ Αθηνών. Η θεωρία περί ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου έχει την συναισθηματικήν πλευράν της. Αλλ'εν τη πραγματικότητι διάφορος είναι η κατάστασις. Η Εθνική Φρουρά, ως έχουν σήμερον η σύνθεσις και η στελέχωσίς της, εξετράπη του σκοπού της και κατέστη εκτροφείον παρανόμων, κέντρον συνωμοσιών κατά του κράτους και πηγή τροφοδοσίας της "ΕΟΚΑ Β". Αρκεί να λεχθεί ότι, κατά την προσφάτως ενταθείσαν τρομοκρατικήν δραστηριότητα της "ΕΟΚΑ Β", αυτοκίνητα της Εθνικής Φρουράς μετέφερον οπλισμόν και μετεκίνουν εν ασφαλεία μέλη της οργανώσεως, των οποίων επέκειτο η σύλληψις.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Και δια την εκτροπήν αυτήν της Εθνικής Φρουράς απόλυτον την ευθύνην έχουν Έλληνες αξιωματικοί, μερικοί των οποίων είναι από ποδών μέχρι κεφαλής αναμεμιγμένοι και συμμέτοχοι εις την δραστηριότητα της "ΕΟΚΑ Β". Και εις τούτο ευθύνης άμοιρον δεν είναι το Εθνικόν Κέντρον. Ηδύνατο η Ελληνική Κυβέρνησις, δι'απλού νεύματός της, να θέση τέρμα εις την θλιβεράν αυτήν κατάστασιν. Ηδύνατο το Εθνικόν Κέντρον να διατάξη τον τερματισμόν της βίας και της τρομοκρατίας υπό της "ΕΟΚΑ Β", διότι εξ Αθηνών αντλεί η οργάνωσις τα μέσα συντηρήσεως και την δύναμίν της, ως εγγράφως μαρτυρούν τεκμήρια και αποδείξεις. Δεν έπραξεν, όμως, τούτο η Ελληνική Κυβέρνησις. Ως ένδειξιν μιας ανεπιτρέπτου καταστάσεως σημειώ ενταύθα παρενθετικώς, ότι και εις Αθήνας ανεγράφησαν προσφάτως συνθήματα κατ'εμού και υπέρ της "ΕΟΚΑ Β", εις τους τοίχους ναών και άλλων κτιρίων, συμπεριλαμβανομένου και του κτιρίου της Κυπριακής Πρεσβείας. Και η Ελληνική Κυβέρνησις, καίτοι γνωρίζει τους δράστας, ουδενός επεδίωξε την σύλληψιν και την τιμωρίαν, ανεχομένη κατ'αυτόν τον τρόπον προπαγάνδαν υπέρ της "ΕΟΚΑ Β".

Πολλά έχω να είπω, κύριε Πρόεδρε, αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να μακρηγορήσω περισσότερον. Και δια να καταλήξω, διαβιβάζω ότι η υπό Ελλήνων αξιωματικών στελεχουμένη Εθνική Φρουρά, της οποίας το κατάντημα εκλόνισε την προς αυτήν εμπιστοσύνην του Κυπριακού λαού, θα αναδιαρθρωθή επί νέας βάσεως. Εμείωσα την στρατιωτικήν θητείαν, δια να ελαττωθή η οροφή της Εθνικής Φρουράς και το μέγεθος του κακού. Πιθανώς να παρατηρηθή, ότι η ελάττωσις της δυνάμεως της Εθνικής Φρουράς, λόγω συντμήσεως της στρατιωτικής θητείας, δεν καθιστά αυτήν ικανήν να ανταποκριθή εις την αποστολήν της εν περιπτώσει εθνικού κινδύνου. Δια λόγους, τους οποίους δεν επιθυμώ ενταύθα να εκθέσω, δεν συμμερίζομαι αυτήν την άποψιν. Και θα παρεκάλουν, όπως ανακληθούν οι στελεχούντες την Εθνικήν Φρουράν αξιωματικοί εξ Ελλάδος. Η παραμονή των εις την Εθνικήν Φρουράν και η υπ'αυτών διοίκησίς της θα είναι επιζήμιος εις τας σχέσεις Αθηνών και Λευκωσίας. Θα ήμην, εν τούτοις, ευτυχής, εάν ηθέλετε να αποστείλητε εις Κύπρον περί τους εκατόν αξιωματικούς, ως εκπαιδευτάς και στρατιωτικούς συμβούλους, δια να βοηθήσουν εις την αναδιοργάνωσιν και αναδιάρθρωσιν των ενόπλων δυνάμεων της Κύπρου. Ελπίζω, εν τω μεταξύ, να εδόθησαν εντολαί εξ Αθηνών εις την "ΕΟΚΑ Β" όπως τερματίση την δραστηριότητά της, καίτοι, εφ'όσον αύτη δεν διαλύεται οριστικώς, δεν αποκλείεται νέον κύμα βίας και δολοφονιών.

Θλίβομαι, κύριε Πρόεδρε, διότι ευρέθην εις την ανάγκην να είπω πολλά δυσάρεστα, δια να περιγράψω εις αδράς γραμμάς, με γλώσσαν ωμής ειλικρινείας, την από μακρού υφισταμένην εν Κύπρω αξιοθρήνητον κατάστασιν. Τούτο, όμως, επιβάλλει το εθνικόν συμφέρον, το οποίον έχω πάντοτε γνώμονα όλων των ενεργειών μου. Δεν επιθυμώ διακοπήν της συνεργασίας μου μετά της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Δέον, όμως, να ληφθή υπ'όψιν, ότι δεν είμαι διωρισμένος νομάρχης ή τοποτηρητής εν Κύπρω της Ελληνικής Κυβερνήσεως, αλλ'εκλεγμένος ηγέτης μεγάλου τμήματος του Ελληνισμού και απαιτώ ανάλογον προς εμέ συμπεριφοράν του Εθνικού Κέντρου.

Το περιεχόμενον της παρούσης δεν είναι απόρρητον.

Μετ'εγκαρδίων ευχών,

Ο Κύπρου Μακάριος

2.7.1974


Ειλικρινά, ψάχνω να βρω το πού είχε άδικο, σε όσα γράφει ο Μακάριος και δυσκολεύομαι.

Ήταν, προφανώς, ιδιοτελής και φίλαρχος. Αλλά, τότε, είχε δίκιο. (Το κυπριακό κράτος έπρεπε να διαλυθεί, μόνον, στην περίπτωση της Ένωσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, έπρεπε να ενδυναμωθεί...

Έστω και αν, ίσως, είχε άδικο το 1964...


Ο χρήστης NF είπε…
Αμφιβαλλω οτι ο Σαμψων ειπε ποτε τετοιο πραγμα, δεν τον συνεφερε αλλωστε.Και δεν εχω δει τετοιο ισχυρισμο σε καμμια συνεντευξη του. Κανετε καλυτερο ελεγχο των πηγων σας, και τοποθετηστε με ακριβεια χρονικα τα υποτιθεμενα γεονοτα στα τουρκοκυπριακα χωρια.

Το Σχεδιο Εσωτερικης Ασφαλειας «ΣΕΑ Ηφαιστος 1974» δεν ηταν παρα ενα επιτελικο σχεδιο του ΓΕΕΦ σε περιπτωση επικειμενης τουρκικης επιθεσης. Ηταν προπαρασκευαστικη ενεργεια του Σχεδιου Αμυνας Κυπρου «ΣΑΚ Αφροδιτη-1973». Αφορουσε την στρατιωτικη καταληψη των τουρκοκυπριακων θυλακων, που οι Τουρκοκυπριοι ειχαν μετατρεψει σε οχυρωμενα προγεφυρωματα, επανδρωμενα με 10.000 ενοπλους «Μουτζαχιντ», τους οποιους το ΓΕΕΦ προφανως δεν ηθελε να εχει στα νωτα του οταν θα κατεφθανε η τουρκικη αποβατικη δυναμη.
Ενα αθωο επιτελικο σχεδιο λοιπον, και οχι σχεδιο οργανωμενης εξοντωσης 100,000 ανθρωπων που επλασε η φαντασια σας. Συστηνω περισσοτερη προσοχη και λιγοτερη επιπολαιοτητα. (με το συμπαθιο....)

Ο Μακαριος στην επιστολη του δεν κανει τιποτε αλλο παρα να κατασκευαζει αφορμες διαλυσης της Εθνοφρουρας και να δαιμονοποιει την αλλη πλευρα στον Κυπριακο Εμφυλιο του 1972-1974, τον οποιο ο ιδιος ειχε προκαλεσει με τους τρομερους διωγμους ολων οσων των αντιπολιτευονταν, και ιδιως της Ενωτικης Παραταξεως.

Η Εθνοφρουρα το 1965 ειχε 15000 ανδρες. Το 1973 ο Μακαριος την ειχε μειωσει σε 85000 ανδρες. Με τη μειωση που ανηγγειλε στον Γκιζικη, θα θα επεφτε σε 4500 ανδρες και θα εμενε διχως αξιωματικους. Την ιδια ωρα ομως, οι Τουρκοκυπριοι στους θυλακες τους ειχαν οργανωσει δικη τους πολεμκη δυναμη, και ειχαν επιβαλλει στους νεους τους τετραετη στρατιωτικη θητεια, με αποτελεσμα να εχουν υπο τα οπλα 10.000 ανδρες!!!
Διορθωνω αυτα που εγραψα πριν. Αν δεν γινοταν το πραξικοπημα, δεν θα γινοταν η εισβολη, διοτι δεν θα χρειαζοταν να γινει η εισβολη. Οι Τουρκοκυπριοι θα καταλαμβαναν την Κυπρο απο μονοι τους!

Αποφευγετε οπως ο διαολος το λιβανι δυο ερωτηματα μου:
1) Οταν το 1964-1966, οι....Αμερικανοι επιδιωκαν τη ΝΑΤΟποίηση της Κυπρου δια της ΕΝΩΣΗΣ με την ΝΑΤΟϊκη Ελλαδα, γιατι ο Μακαριος και οι Ανθενωτικοι εκαναν τους δυσκολους;
2) Ποιες τιμιες και αδιαβλητες εκλογες κερδσε ο Μακαριος , εκτος απο εκεινες του 1959 που διεξηγαγαν οι Βρεττανοι; Για να δουμε δηλαδη τι ειδους δημοκρατικη νομιμοποιηση ειχε......
Ο χρήστης NF είπε…
Ο Μακαριος λοιπον εχθρευοταν την Εθνοφρουρα και τους Ελλαδσιτες αξιωματικους. Και απο ποιον ανεμενε την υπερασπιση της Κυπρου;

Καποτε ειχα ακουσει συνεντευξη του μακαριτη Μιχαλη Παπακωνσταντινου, που ηταν υφυπουργος Αμυνας το 1964-1965 και ΥΠΕΞ το 1992-1993, και ο οποιος ειπε οτι οταν καποτε εκανε στον Μακαριο αυτο ακριβως το ερωτημα, «Ποιος θα υπερασπισει την Κυπρο;» εκεινος του απαντησε:
«Εχω δυο στηριγματα, την ΕΣΣΔ και τον Τριτο Κοσμο».

Τα σχολια περιττευουν. Περιμενε τη σωτηρια απο τον Σοβιετικο Στολο, και τους Αιγυπτιους!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Για τους νεκρούς Τουρκοκύπριους άμαχους του Μουράταγα και του Σανταλλάρ, κατά την υποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων, μίλησε ο οπλίτης Γενίας, ο οποίος υπηρετούσε την θητεία του, στην Κυρήνεια. Αυτή η υποχώρηση, για την οποία γίνεται λόγος, πρέπει να συνέβη το πρωϊνό της 20/7/1974, με την τουρκική εισβολή και - λογικά - τότε πρέπει να έγινε και η ταφή των νεκρών αυτών. Κάθε άλλη άποψη συζητήσιμη - αν ο άνθρωπος αυτός ψεύδεται, ή αν η μαρτυρία του αφορά, περιστατικά, που συνέβησαν, μετέπειτα.

Αλλά, δεν είναι μόνον αυτό το περιστατικό. Όπως έχω γράψει, ο Ραούφ Ντενκτάς έκανε ρητή αναφορά, για εφαρμογή σχεδίου εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων, από τους πραξικοπηματίες του Νίκου Σαμψών, λίγο πριν, από την τουρκική εισβολή.

Ο Νίκος Σαμψών είτε τον συνέφερε, είτε όχι, τα είπε, τα περί της εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή τα πίστευε. Και γενικώς, ο παλαιός ηρωικός και αδιάλλακτος μαχητής, στον αντιαποικιακό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, της περιόδου 1955 - 1959 διεκατείχετο, από έναν αυθορμητισμό, ο οποίος ήταν έκδηλος και τον οποίο, δύσκολα, μπορούσε να τον συγκρατήσει.

Απλώς, ο Σαμψών έπεσε και αυτός θύμα της απίστευτης εξαπάτησης και της προδοσίας, που υπέστη από το ελληνικό γενικό επιτελείο ενόπλων δυνάμεων και τον Ιωαννίδη.

Όσον αφορά το σχέδιο "ΗΦΑΙΣΤΟΣ", είναι προφανές - και δεν το συζητώ καν - ότι η ελληνική εθνοφρουρά, στο νησί έπρεπε να έχει ένα πλήρες σχέδιο αντιμετώπισης και εξουδετέρωσης των ένοπλων παραστρατιωτικών της ΤΜΤ, σε περίπτωση τουρκικής εισβολής, στην Κύπρο. Αλλά, εδώ, δεν μιλάμε, για ένα σχέδιο προληπτικής στρατιωτικής δράσης, που βρισκόταν μέσα σε ένα επιτελικό γραφείο. Μιλάμε, για ένα σχέδιο, το οποίο έλαβε σάρκα και οστά, μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, πριν ακόμη, από το πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου, εν όψει μιας τουρκικής εισβολής, την οποία οι αξιωματικοί της εθνοφρουράς ανέμεναν, ως απάντηση, στο σχεδιαζόμενο πραξικόπημα, παρά το γεγονός ότι η Αθήνα (ακούγοντας τις διαβεβαιώσεις του Gust Avrakotos και της παρέας του, στο ελληνικό κλιμάκιο της CIA) τους έλεγε ότι η Τουρκία δεν θα επέμβει.

Ως εκ τούτου, δεν είναι το ίδιο το σχέδιο "ΗΦΑΙΣΤΟΣ", που φταίει - στο μέτρο που δεν προέβλεπε (εάν δεν προέβλεπε) εγκλήματα, κατά αμάχων. Φταίει η συγκεκριμένη εφαρμογή του. Δηλαδή φταίνε εκείνοι που το εφάρμοσαν, έτσι, όπως το εφάρμοσαν. Διότι άλλο πράγμα είναι να εξουδετερώνεις ένοπλους παραστρατιωτικούς και εντελώς, άλλο πράγμα είναι να σκοτώνεις και άμαχο πληθυσμό.

Ο εμφύλιος των Ελλήνων της Κύπρου, για τον οποίο κάνεις λόγο, αναφερόμενος, στην περίοδο 1972 – 1974, ήταν, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό – σε έναν καθοριστικό βαθμό - προϊόν της διαρκούς υπονόμευσης του Μακαρίου, από την ελληνική στρατιωτική δικτατορία, είτε αυτή ήταν υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, είτε, υπό τον Δημήτριο Ιωαννίδη. Η ΕΟΚΑ Β’, δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς την ενίσχυση, από την Αθήνα και την κυπριακή εθνοφρουρά. Προφανώς και ο Μακάριος έπαιξε τον δικό του ρόλο στην όλη ιστορία και έχει τις δικές του ευθύνες. Αλλά, κακά τα ψέματα, βρισκόταν, σε άμυνα και δεν ήταν διορισμένος νομάρχης, ή τοποτηρητής του ελληνικού κράτους (και της δικτατορίας), όπως έγραψε, στον Γκιζίκη, αλλά εκλεγμένος ηγέτης ενός σημαντικού τμήματος του ελληνισμού. Και σε αυτό είχε δίκιο, διότι αυτός (καλώς, ή κακώς) εξέφραζε την νομιμότητα, στην Κύπρο, ενώ οι δικτάτορες εξέφραζαν, στην Ελλάδα, την παρανομία, την οποία είχαν ονομάσει, ως "επανάσταση", προκειμένου να της προσδώσουν, μια πρωτογενή νομιμοποίηση.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Όσον αφορά την δημοκρατική νομιμοποίηση του Μακαρίου, γνωρίζεις – υποθέτω πολύ καλύτερα από εμένα – ότι ο Μακάριος, μετά την πρώτη εκλογή του, ως προέδρου της Κύπρου, στις 13/12/1959 (στην οποία είχε αντίπαλο τον Ιωάννη Κληρίδη και ο οποίος, δεδομένου ότι απέναντί του είχε τον πνευματικό ηγέτη των Ελλήνων της Κύπρου, πήγε πολύ καλά, αφού απέσπασε, με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ, το 32,92% των ψήφων), πήρε παράταση, στην θητεία του αυτή - που, κανονικά, έληγε το 1965 -, μέχρι το 1968. Και αυτό έγινε, με ψήφισμα της βουλής των αντιπροσώπων.

Στις προεδρικές εκλογές της 25/2/1968, που έγιναν, σε βαρύ κλίμα, με αντεγκλήσεις και προπηλακισμούς, από τους μακαριακούς (ο Μακάριος ήξερε να βουτάει, μέσα στον βούρκο, παρά το ιερατικό του σχήμα, ακόμη και όταν αυτό ήταν αχρείαστο), ο Τάκης Ευδόκας, ο ανθυποψήφιος του αρχιεπισκόπου, για την προεδρία της Κύπρου έλαβε, μόλις το 3,74%. Πέρα, από τις όποιες ασχήμιες των μακαριακών και των ακελιτών, που υποστήριξαν τον Μακάριο, το γιατί συνέβη αυτό, το περιέγραψε ο ίδιος ο Τάκης Ευδόκας, στις 17/2/2013, σε συνέντευξή του, στην εφημερίδα των Αθηνών "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", με τα εξής, πολύ παραστατικά – και αληθή – λόγια :
«Στη συντριπτική του πλειοψηφία ο λαός δεν σκεφτόταν ανεξάρτητα. Η προσωπολατρία ήταν τόσο μεγάλη που επισκίαζε το ιδεολογικό περιεχόμενο».

Με αυτήν την λογική και μέσα από την πραγματική κατάσταση, που δημιουργούσε αυτή η λογική, ο Μακάριος ανακηρύχθηκε πρόεδρος και στις 18/2/1973, αφού ήταν ο μόνος υποψήφιος, για την προεδρία.

Αυτό που συνέβαινε, στην ελληνική κυπριακή πολιτική ζωή, με τον Μακάριο, ήταν κάτι, που δεν μπορούσε να αντιμετωπισθεί, με συμβατικά μέσα, ούτε με συνήθεις τρόπους. Με αυτό, ή συμβιβαζόσουν (όπως έκανε, π.χ. το ΑΚΕΛ – και όχι μόνο) και κέρδιζες πόντους, στην νομή της εξουσίας, είτε περνούσες, σε αντισυμβατικές και αντισυνταγματικές συμπεριφορές.

Ποιό ήταν αυτό, το οποίο έκανε τον Μακάριο ακαταμάχητο, μέσα στα πλαίσια του κλασικού αστικού δημοκρατικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού;

Ήταν το απλούστατο γεγονός ότι ο Μακάριος δεν υπήρξε συνήθης πολιτικός ηγέτης. Και αυτό που, τον έκανε ασυνήθιστο πολιτικό ηγέτη, δεν ήταν τα όποια ατομικά του προσόντα, τα οποία ήσαν, απολύτως, υπαρκτά, αλλά έπαιξαν έναν, προφανώς, ενισχυτικό, αλλά, παράλληλα και δευτερεύοντα ρόλο, στο πολιτικό έργο του Μακαρίου.

Αυτό, που έκανε τον Μακάριο να κυριαρχήσει, στην πολιτική ζωή του ελληνισμού της Κύπρου, ήταν το, συντριπτικά, καταθλιπτικό, για τους όποιους αντιπάλους του, γεγονός ότι ήταν, πρωτίστως, ο θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης του κυπριακού ελληνισμού, μέσω της εθναρχίας, που ως θεσμός, είχε τις ρίζες του, στην οθωμανική και μετέπειτα, στην αγγλική Κατοχή του νησιού.

Έτσι ο Μακάριος έπαιζε, εν ού παικτοίς. Δεν υπήρχε δυνατότητα να αντιμετωπισθεί πολιτικά. Γι’ αυτό και όλοι, σχεδόν, οι αστοί πολιτικοί και όλα σχεδόν τα αστικά πολιτικά κόμματα μπήκαν μέσα στα ράσα του. Όταν, μάλιστα, ο Μακάριος συμμάχησε, με το ΑΚΕΛ – αν και ο ίδιος ήταν σφοδρός αντικομμουνιστής και συντηρητικός -, για λόγους, που είχαν να κάνουν, με ζητήματα εσωτερικής πολιτικής τακτικής, διεθνών ισορροπιών και με την στερέωση της παντοδυναμίας του, στο νησί, ο Μακάριος ήταν, πλέον, ακαταμάχητος.


Αυτό ήταν, που δεν μπορούσαν να χωνέψουν οι όποιοι αντίπαλοί του, οι οποίοι έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να τα βάλουν, με έναν «εκπρόσωπο του Θεού, επί της γης». Με αυτό, δηλαδή, που εμφανιζόταν ότι ήταν ο Μακάριος, ο οποίος είχε, στην τσέπη του, μέσα από τον εκκλησιαστικό μηχανισμό και την πίστη του απλού λαού, την ψήφο των θεοσεβούμενων και συντηρητικών ψηφοφόρων.

Και δεν είχαν άδικο, που δεν μπορούσαν να το χωνέψουν. Αλλά…
Ο χρήστης NF είπε…
Αμφισβητω και παλι ότι το ειπε αυτό ο Σαμψων και θα το αποδειξω αργοτερα, αν και το βαρος της αποδειξης θα επρεπε να πεφτει σε εσας.

Tα χωρια Murat Aga (Μαραθα) και Santallar (Σανδαλαρης) βρισκονται στην επαρχια Αμμοχωστου! Και οι μοναδες της Κυρηνειας όπως αυτή του οπλιτη Γενία, δεν θα μπορουσαν να είναι εκει το πρωι της 20/7/1974, αρα συλλαμβανεται ψευδομενος.

Κατι εγινε προφανως σε αυτά τα μικρα χωρια, αλλα δεν είναι της ωρας να το συζητησουμε.

Τα επιτελικα σχεδια προβλπεουν σειρα πολύ συγκεκριμενων, λεπτομερως καθορισμενων ενεργειων, και επομενως με έναν μονο τροπο μπορουν να εφαρμοστουν, αυτόν που τα ιδια περιγραφουν. Το επιχειρημα «εφαρμοστηκε με άλλο τροπο» δεν αντεχει σε σοβαρη κριτικη.

Την ΕΟΚΑ Β την ιδρυσε ο Γρίβας, ο οποιος απεχθανοταν τους Απριλιανούς. Μονο μετα το θανατο του (Ιανουαριος του 1974) η ΕΟΚΑ Β τεθηκε υπο τον ελεγχο της Αθηνας, αλλα ειχε ηττηθει πια από τους Μακαριακους.

Οι προεδρικες εκλογες επρεπε να γινουν το 1965. Η ανωμαλη κατασταση λογω της τουρκανταρσιας εληξε το φθινοπωρο του 1964. Γιατι καθυστερησαν κατά 3 ολοκληρα χρονια οι εκλογες; Μαλλον διοτι παρουσης της ελλαδικης Μεραρχιας και του Γριβα δεν ηταν ευκολη υποθεση τα εκλογικα αισχη κατά των Ενωτικων.

Όπως καλως γνωριζετε, σε καμμια δημοκρατικη χωρα ο κυβερνητικος υποψηφιος δεν πηρε ποτε 96 % σε αδιαβλητες εκλογες, οσο χαρισματικος και αν ηταν. Δεν υπαρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ τετοιο παραδειγμα στην ιστορια της συγχρονης δημοκρατιας. Οι εκλογες ηταν νοθες. Ξερετε επισης καλα τις συνθηκες τρομοκρατιας υπο τις οποιες διεξηγαγε τον αγωνα του ο Ευδοκας.
Γνωριζετε επισης τη φυλακιση του Ευδοκα από το Μακαριακο καθεστως το 1970 επειδη εγραψε ένα αρθρο στο οποιο επεκρινε τον Μακαριο. Η φυλακιση του Αρχηγου της Αντιπολιτευσης επειδη.....κανει αντιπολιτευση,(!) είναι κατι που γινεται σε λατινοαμερικανικες δικτατοριες, αλλα όχι σε σοβαρα δημοκρατικα κρατη.
Προφανως ο Ευδοκας και οι Ενωτικοι δεν ηταν διατεθειμενοι να λαβουν μερος σε άλλη μια εκλογη-κωμωδια το 1973, ουτε να φανε και άλλο ξυλο και γιαουρτια από τους μακαριακους τραμπουκους.

Αποφευγετε και παλι να απαντησετε: Οταν το 1964-1966, οι....Αμερικανοι επιδιωκαν τη ΝΑΤΟποίηση της Κυπρου δια της ΕΝΩΣΗΣ με την ΝΑΤΟϊκη Ελλαδα, γιατι ο Μακαριος και οι Ανθενωτικοι εκαναν τους δυσκολους;

ΥΓ¨: Κουϊζ. Ποιες εστειλε στους κυπριους τα οπλα με τα οποια αμυνθηκαν εναντια στην τουρκανταρσια του 1963, και μαλλιστα κρυφα από τους Αβερωφ-Καραμανλη ; Για να σας βοηθησω, ηταν ενας ταγματαρχης της ΚΥΠ, να δεις πώς τον λεγανε......
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
1. Όσα γράφεις, για την κατάθεση Γενία, είναι σοβαρά. Και θα τα έχω υπόψη μου.

2. Τα σχέδια, τις περισσότερες φορές, τροποποιούνται, στην πράξη (όταν δεν προβλέπουν αυτά, που πραγματοποιούνται). Και με το "ΗΦΑΙΣΤΟΣ", έτσι φαίνεται ότι συνέβη - αν το σχέδιο αυτό δεν προέβλεπε από την αρχή, την εξόντωση άμαχου πληθυσμού.

3. Μιλάς για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Αυτός έστειλε όπλα, στην Κύπρο.

Ο Παπαδόπουλος πήγε, εκείνη την εποχή, μυστικά, στην Κύπρο - το λιγότερο - δύο φορές, με σκοπό την ίδρυση και τον εξοπλισμό παραστρατιωτικών οργανώσεων και συμφώνησε, με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη να εξοπλίσει την "Εθνική Οργάνωση Κυπρίων" (τον "Ακρίτα"), πιθανώς, εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης - αν και αυτό δεν είναι βέβαιο (η δική μου προσωπική γνώμη είναι ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου γνώριζε τα πάντα και αυτός έστειλε εκεί τον Παπαδόπουλο).

Αυτό, που είναι βέβαιο, είναι το ότι ο Μακάριος το ήξερε και το είχε εγκρίνει, αφού έχει κάνει και σχετική αναφορά, σε επιστολή του, προς τον, τότε, πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, στον οποίο έγραψε ότι : "Διαθέτομεν μίαν δυναμικήν Οργάνωσιν, την οποίας τα εκπαιδευθέντα μέλη ανέρχονται εις πέραν των 5.000 άνδρες".

Στην επιστολή αυτή, της 1/3/1964, ο Μακάριος (στην οποία ανέφερε, επίσης, - για να τα λέμε όλα - ότι : "Ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνίαι θα απετέλουν μόνιμον καθεστώς") έγραφε, ακόμη, ότι χρησιμοποιήθηκε η πείρα των Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ (αναφέρεται, πρωτίστως, στον Ιωαννίδη, που υπηρετούσε, στην ΕΛΔΥΚ), καθώς, επίσης, και έκανε αναφορά σε "εφοδιασμό δι' υλικού εξ Ελλάδος".

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (που, τότε, είχε επαφές και με τον Βάσο Λυσσαρίδη, ο οποίος ηγείτο δικών του ένοπλων ομάδων), όμως, δεν ήταν μόνος, αφού ο Δημήτριος Ιωαννίδης ήταν ο καθοδηγητής της Οργάνωσης και εξόπλισε και τις ομάδες του Νίκου Σαμψών, οι οποίες έδρασαν, ανεξάρτητα, από την Οργάνωση.

Όλα αυτά, όμως, δυστυχώς, στην πορεία και με την εξέλιξη των πραγμάτων, στην Κύπρο, χάνουν την σημασία τους, αφού και οι δύο έβλαψαν το ίδιο την Συρία - για να θυμηθούμε τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Ο μεν ένας, με την απόσυρση της Μεραρχίας και ο δεύτερος, με το πραξικόπημα της 15/7/1974 και την υποταγή του, στην - από τον ίδιο - διορισμένη στρατιωτική ηγεσία, στην οποία επέτρεψε να αφήσει την μεγαλόνησο, στα χέρια των Τούρκων.

4. Για το 1964 και το σχέδιο Άτσεσον, αυτό που έχω να πω είναι ότι, το ίδιο το σχέδιο είναι αμφιλεγόμενο, ως προς τις προβλέψεις του. Η δημιουργία της τουρκικής βάσης, στην περιοχή της Κυρήνειας, ουσιαστικά, έφερνε τους Τούρκους της Μικράς Ασίας, στην Κύπρο, αφού αυτή η βάση θα γινόταν προγεφύρωμα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Επίσης, η αλήθεια είναι ότι η τουρκική πλευρά δεν το αποδέχτηκε, παρά τα όσα λέγονται.

Ο Μακάριος, πέρα από τις επιφυλάξεις του, για τις προβλέψεις του σχεδίου Άτσεσον (που βρήκαν ευήκοα ώτα και στον Ανδρέα Παπανδρέου), είδε ότι απειλείτο και ο ίδιος, πολιτικά και διαπραγματευόταν, ουσιαστικά, την δική του πολιτική θέση, μέσα στο - υποτιθέμενο - ενιαίο κρατικό σχήμα, που θα εδημιουργείτο, με την Ένωση της Κύπρου, με την Ελλάδα, εάν το σχέδιο Άτσεσον προχωρούσε, έτσι όπως εμφανιζόταν ότι ήταν.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Αυτή η θέση, για τον Μακάριο, δεν μπορούσε - δεν ήθελε - να είναι η θέση του απλού αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ή του αρχιεπισκόπου της Κύπρου. Ο Μακάριος ήθελε επέκταση της Εθναρχίας, στην Ελλάδα. Δηλαδή μια κεντρική πολιτική θέση, την οποία όμως, δεν ήταν διατεθειμένη να του παραχωρήσει η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ.

Έτσι, υπό αυτές τις συνθήκες, αυτή την θέση του την εξασφάλιζε η παραμονή του, ως ηγέτη του κυπριακού ελληνισμού. Και αυτή την θέση του εξασφάλισε η συμμαχία του με το ΑΚΕΛ.

5. Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνω ότι ο Μακάριος ήταν, πολιτικά, ακαταμάχητος. Μπήκε, βαθιά, μέσα στον πολιτικό βούρκο και υπήρξε σκληρός και αμείλικτος, εξ αιτίας του χαρακτήρα του και λόγω της εθναρχικής του θέσης, που του εξασφάλιζε η ιερατική του ιδιότητα και η αντίστοιχη ιδιότητά του, ως θρησκευτικού ηγέτη των Ελλήνων της Κύπρου. Οι αντίπαλοί του, όποιοι και αν ήσαν, όσο αγνά κίνητρα και αν είχαν, ήσαν χαμένοι, στον εκλογικό ανταγωνισμό, με αυτόν.

Η λυπηρή αλήθεια είναι ότι η πολιτικοοικονομική άρχουσα τάξη των Αθηνών έπρεπε να εξασφαλίσει μια περίοπτη θέση, στον Μακάριο (ανάλογη με εκείνην που επιφύλαξε, στον Ελευθέριο Βενιζέλο, όπως έχω γράψει, στο άρθρο, για το οποίο συζητάμε). Δεν ήταν διατεθειμένη να πράξει κάτι τέτοιο. Και δεν το έπραξε.

6. Αυτά η δικτατορία έπρεπε να τα λάβει υπόψη της, να τα σεβαστεί και να δώσει τόπο, στην οργή. Δυστυχώς, έπραξε τα, εντελώς, αντίθετα.

Με τραγικά αποτελέσματα...


Ο χρήστης NF είπε…
Σε οτι αφορα το σχεδιο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, συνιστω να παραδεχτειτε απλως οτι σφαλλατε, αντι να επικαλειστε επιχειρηματα τραβηγμενα απο τα μαλλια.

Τα οπλα σταλθηκαν απο τον Παπαδοπουλο το 1963 εν αγνοια της Κυβερνησης Καραμανλη για να αμυνθει η Κυπρος στην επικειμενη τουρκανταρσια. Επομενως τα πραγματα δεν ειναι οπως τα λετε.

Απεδειξα με στοιχεια οτι ο Μακαριος ειχε εγκαταστησει ημιδικτατορικο καθεστως, χωρις δημοκρατικη νομιμοποιηση, οτι ουδεποτε κερδισε τιμιες εκλογες μετα το 1959, και οτι ειχε μια ενοχλητικη συνηθεια να φυλακιζει οσους του εκαναν αντιπολιτευση. Αντιπαρερχομαι επομενως τα περι «πολιτικα ακαταμαχητου ηγετη».

Λετε οτι η Τουρκια δεν αποδεχτηκε το σχεδιο Ατσεσον. Το σχεδιο Ατσεσον της εδινε μια εκταση στην Καρπασια, ιση με το 4,5 % της Κυπρου ως στρατιωτικη βαση. Και ομως το ειχε ουσιαστικα αποδεχτει, και ολη συζητηση ηταν αν η βαση θα ηταν κυριαρχη ή με εκμισθωση 50 ετων. Τον Αυγουστο του 1964 οι Τουρκοι ηταν σε δυσμενεστατη θεση: Ο Τζονσον τους ειχε ουσιαστικα αφαιρεσει τη δυνατοτητα στρατιωτικης αντιδρασης (επιστολη Τζονσον σε Ινονου 5/6/1964) , η δε Ενωση ηταν de facto πραγματικοτητα, εφοσον απο τον Ιουνιο του 1964, η Κυπρος βρισκοταν υπο τον στρατιωτικο ελεγχο της Ελληνικης Μεραρχιας. Το ειχαν παρει σχεδον αποφαση οτι ηττηθηκαν, και εδιναν μαχη οπισθοφυλακων.

Λετε οτι η βαση στην Καρπασια θα εδινε προγεφυρωμα στους Τουρκους . Το νησι ομως θα γεμιζε Ελληνικο Στρατο, που θα «εφραζε» ευκολα τον στενο λαιμο της Καρπασιας με λιγες δυναμεις. Η Ελλαδα θα εγκαθιστουσε αεροναυτικες βασεις που θα καλυπταν το νησι απο αερος και θαλασσης. Εξαλλου τουρκικα «προγεφυρωματα» υπηρχαν ηδη. Τι ηταν δηλαδη ο θυλακας Λευκωσιας-Αγυρτας;

Αλλα το 1965-1966 μας προσεφερθη η Ενωση με ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ορους απο το σχεδιο Ατσεσον.Και παλι την απερριψαν ο Μακαριος και οι Ανθενωτικοι. Θα επανελθω με στοιχεια.

Εχετε απολυτο δικαιο στο εξης. Το αθηναϊκο κατεστημενο δεν εκανε αρκετα για να κολακευσει την απιστευση αρχομανια, κενοδοξια, και φιλαρχια του. Το καλυτερο που του προσεφεραν ηταν να τον κανουν Αρχιεπισκοπο Αθηνων. Οταν ολα εδειχναν οτι η Ενωση ηταν προ των πυλων, ο Μακαριος ρωτησε της Αθηνα αν μπορουσε να γινει αντιβασιλιας. Και τι του απαντησαν; «Δεν προβλεπεται απο το Συνταγμα». Αν ειναι δυνατον! Δυσκολο ηταν να του φτιαξουν μια διακοσμητικη πολιτειακη θεση; Τι φοβηθηκαν, μηπως θιχτει ο Κοκός ;
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο διάβολος, συνήθως, κρύβεται, στις λεπτομέρειες. Ως εκ τούτου, η τελική συμφωνία, γύρω από το σχέδιο Άτσεσον, δεν υπήρξε, προφανώς και εξ αιτίας αυτών των λεπτομερειών. Ας δούμε κάποιες από αυτές :

Το εάν θα παρέμενε η ελληνική μεραρχία στην Κύπρο, ακόμη και αν η (υπόλοιπη) Κύπρος προσχωρούσε, στο ελληνικό κράτος, δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Η τύχη της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας, στο νησί, θα ήταν μέρος της συμφωνίας, αφού οι Τούρκοι θα έθεταν ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης του νησιού, ή, έστω, μιας περίπου ισοδύναμης στρατιωτικής παρουσίας. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εγκαταστήσει, με το έτσι θέλω, αεροναυτικές δυνάμεις, στην Κύπρο, σε εκείνο το αριθμητικό μέγεθος, που αυτή θα επιθυμούσε.

Η επίσημη θεσμοποίηση της επέκτασης της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας, μέσω της βάσης της, θα της έδινε την άκοπη δυνατότητα απόβασης, στο νησί, χωρίς να μπορεί η Ελλάδα να κάνει πολλά πράγματα - εκτός από πόλεμο, στον οποίο η Τουρκία θα είχε το πλεονέκτημα όχι μόνο της κοντινής απόστασης, από την Κύπρο, αλλά και το πλεονέκτημα της πλήρους στρατιωτικής και αεροναυτικής παρουσίας, εντός Κύπρου, αφού αυτή η βάση, δεν θα ήταν, μόνο, ναυτική και στρατιωτική.

Η έκταση και οι λειτουργίες της βάσης, που θα παρεχωρείτο στην Τουρκία, ήσαν και αυτές ένα πολύ αμφιλεγόμενο ζήτημα. Θα ήταν, μόνο, στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική, ή θα περιλάμβανε και εκτάσεις, οι οποίες θα περιλάμβαναν και μη στρατιωτικές χρήσεις και θα χρησίμευαν, για μια πρώτη φάση της διχοτόμησης της Κύπρου, με την συγκέντρωση ενός τμήματος της τουρκοκυπριακής κοινότητας, εκεί.

Η ίδια η τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, από μόνη της. Ποιά θα ήταν η τύχη της; Θα "μετακόμιζε", στην Τουρκία (κάτι που η Τουρκία δεν ήθελε, ούτε να το ακούσει, αφού έχανε τα ερείσματά της στο νησί και την δικαιολογητική βάση της, εκεί, παρουσίας της); Παρά τα όσα λέγονται, η τουρκοκυπριακή κοινότητα θα έμενε, στην Κύπρο. Και θα έμενε, με το καθεστώς της κοινότητας και με προβλέψεις, για την προστασία της, από την Τουρκία.

Εδώ, μάλιστα, ετίθετο και ένα καίριο ζήτημα, που αφορύσε την θεσμική ένταξή της τουρκοκυπριακής κοινότητας, στο ενιαίο ελληνικό κράτος, αφού το καθεστώς των συμφωνιών γύρω από το σχέδιο Άτσεσον, είχε ένα τελείως διαφορετικό προϋπάρχον πλαίσιο λειτουργίας, από εκείνο της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία αντιμετωπίζει τον μη ελληνικό πληθυσμό της δυτικής Θράκης, ως θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα, δίχως οποιεσδήποτε εξωτερικές εγγυήσεις, ενώ οι Τούρκοι της Κύπρου είχαν - και θα διατηρούσαν και στο ενιαίο ελληνικό κράτος, μετά την Ένωση - ένα καθεστώς κοινότητας, με εξωτερικές εγγυήσεις.

Αυτά και πολλά άλλα, ήσαν λεπτομέρειες, οι οποίες δεν ήσαν εύκολες, γύρω, από το σχέδιο Άτσεσον, το οποίο δεν μπορούσε να προχωρήσει, παρά μόνο, ως μια συγκαλυμένη μορφή διχοτόμησης του νησιού, η οποία αποτελούσε την ουσιαστική πολιτική των Η.Π.Α. (Όπως, άλλωστε, είπε ο Τζώρτζ Μπωλλ : "Εδώ δεν ήλθαμε να ενώσουμε. Ήλθαμε να χωρίσουμε").
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Πέρα από όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο Άτσεσον δεν το εδέχθη, ούτε η Τουρκία. Όπως λέει ο Τζων Σωσσίδης, μετά από αυτό, οι "ιδιωτικές απόψεις" του Άτσεσον, ως προς το τί έπρεπε να πράξει η ελληνική πλευρά, ήσαν :

"(1) Να εξασφαλίσωμεν τον πληρέστερον δυνατόν έλεγχον της Κύπρου υπο του Ελληνικού Στρατού, ούτως ώστε να στερηθεί ο Αρχιεπίσκποπος πάσης στρατιωτικής δυνάμεως και να μη δύναται να εκτελή επιχειρήσεις του είδους της Μανσούρας, συνεπαγομένας τον κίνδυνον τουρκικής επεμβάσεως.

(2) Να καταλάβη ο Ελληνικός Στρατός άπαντα τα στρατηγικά σημεία της νήσου και να αποδείξη, εν συνεχεία, δια της στάσεως του την διαφοράν μεταξύ της Ελληνικής και της Κυπριακής διοικήσεως, ως και τα πλεονεκτήματα, τα οποία θα συνεπήγετο δια τους Τουρκοκυπρίους η Ένωσις της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατ’αυτόν τον τρόπον θα επήρχετο σταδιακώς και ύφεσις εις τας ελληνοτουρκικάς σχέσεις και

(3) Να εγκαθιδρυθή βαθμιαίως "De Facto" καθεστώς Ελληνικής Διοικήσεως εις την Κύπρον, ώστε να καταστή βραδύτερον δυνατή η κήρυξις της Ενώσεως και επισήμως, χωρίς να χρειασθή προγενεστέρα συνεννοήσις μετά των Τούρκων και παρά την αντίδρασιν του Αρχιεπισκόπου, όστις, κατά τον συνομιλητήν μου, θα πράξη το παν, δια να την ματαιώση".


Πέρα, λοιπόν, από το όποιο προσωπικό δίκιο (το οποίο θα μπορούσε να αντμετωπισθεί και ως αδιάφορο) του Μακαρίου, ο οποίος παρηγκωνίζετο, η ουσία της υπόθεσης είναι ότι, για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ύπαρξη της ελληνικής μεραρχίας, στο νησί. Γι' αυτό, άλλωστε και εστάλη εκεί.

Το 1967, όμως, η δικτατορία, εν συνόλω (Γ. Παπαδόπουλος, Δ. Ιωαννίδης κλπ), χρησιμοποιώντας, ως φόβητρο τις απειλές της Τουρκίας, για πόλεμο, απέσυρε την μεραρχία, από την Κύπρο, προκειμένου, οι, επί κεφαλής, του δικτατορικού καθεστώτος να εξυπηρετήσουν τα αμερικανονατοϊκά συμφέροντα.

Έτσι, η προδοσία, μέσω της παράδοσης της Κύπρου, στις επιθυμίες της Τουρκίας, ετέθη εν λειτουργία, για να συντελεσθεί και να ολοκληρωθεί, λίγα χρόνια, αργότερα.

Δυστυχώς...
Ο χρήστης NF είπε…
Στο σχεδιο Ατσεσον δεν προβλεποταν κανενας στρατιωτικος περιορισμος εις βαρος των Ελληνικων Ενοπλων Δυναμεων στην Κυπρο, και η σχετικη αποψη προφανως δεν στηριζεται πουθενα. Ο Ελληνικος Στρατος θα μπορουσε να φραξει τη στενοτατη ελληνοτουρκικη μεθοριο στην Καρπασια με ελαχιστες δυναμεις.

Το 1964 η πολιτικη των ΗΠΑ στην Κυπρο προεβλεπε «Ελλας 96%, Τουρκια 4 %». Αυτά ηταν τοτε τα..... «διχοτομικα σχεδια των ΗΠΑ». Το 1974 η πολιτικη των ΗΠΑ ειχε αλλαξει, και βεβαιως προωθησαν τη διχοτομηση.

Κανετε προσπαθεια να περιγραψετε μειονεκτηματα του σχεδιου Ατσεσον, καποια πραγματικα καικαποια εντελως φανταστικα. Ωστοσο το 1965-1966 ηταν δυνατη η Ενωση με ακομα καλυτερους ορους, και οι Τουρκοι συζητουσαν για το 1 % μολις της Κυπρου, αλλα και παλι τα χαλασε ο Μακαριος με τους ανθενωτικους του.

Δεν βλεπω κατι μεμπτο σε οσα αναφερει ο Σωσσιδης . Η Μεραρχια απεσταλλη για να προστατευσει το νησι από τους Τουρκους. Οι Αμερικανοι προτειναν μετα και άλλη πιθανη χρηση της, δηλαδη να επιβαλλει πλαγιως την Ενωση στο Μακαριο και την ανθενωτικη παραταξη. Μηπως επρεπε να τους ακουσουμε;

Ο Παπαδοπουλος δεχθηκε να αποσυρει τη Μεραρχια από την Κυπρο, φοβουμενος την αναμετρηση με την Τουρκια, και εχει πολύ σοβαρες ευθυνες για αυτό. Ωστοσο οι Απριλιανοι δικτατορες, υλοποιησαν αμεσως μετα ένα πολύ μεγαλο εξοπλιστικο προγραμμα, χαρη στο οποιο η Ελλαδα διεθετε αεροναυτικη υπεροπλια το 1974. Το πώς και γιατι δεν τη χρησιμοποιησε είναι το βρωμικο μυστικο του «Φακελλου.»

Η φραση «προδοσια» υπονοει ότι σκοπιμως και εκ προθεσεως οι Απριλιανοι δικτατορες παρεδωσαν τη μιση Κυπρο στους Τουρκους. Περιττο να αναφερθει ότι αυτό δεν στηριζεται σε κανενα απολυτως στοιχειο. Πολύ απλα τους επιασαν κορόιδα ο Κισιγκερ και η CIA.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν κατηγορώ τον Σωσσίδη, για την καταγραφή των προσωπικών απόψεων του Ντην Άτσεσον. Καλά έκανε και τις κατέγραψε. Και αυτές οι απόψεις, μπορεί να εντάσσονταν, στον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό, αλλά είχαν έναν ρεαλισμό, αφού στηρίζονταν, στην παρουσία της ελληνικής μεραρχίας, στην Κύπρο.

Τον Σωσσίδη, τον κατηγορώ, για άλλα πράγματα. Τον κατηγορώ, για την άφρονα ενεργό συμμετοχή του, στο πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου, σε μιαν εποχή, κατά την οποία οι ισορροπίες είχαν αλλάξει, άρδην, στην Κύπρο, μετά την απόσυρση της μεραρχίας και το νησί ήταν έκθετο, σε μια τουρκική εισβολή, η οποία θα ερχόταν, ως απάντηση, στο πραξικόπημα.

Και καλά, ας πούμε ότι οι καραβανάδες της Αθήνας, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν την κρισιμότητα των εξωτερικών ισορροπιών, ούτε και το πώς και με ποιόν τρόπο, οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ, δια των, τότε, ηγετικών τους ομάδων, βλέπουν την υλοποίηση των όποιων επιδιώξεών τους, στην διεθνή σκηνή και το πώς αυτές οι επιδιώξεις τους συγκεκριμενοποιούντο, στην Κύπρο. (Δεν δέχομαι το σύνολο του επιχειρήματος αυτού, αλλά το προβάλλω, για να δω το τί έκανε ο Σωσσίδης). Όμως, αυτός ο παλαιός και έμπειρος διπλωμάτης - ο Σωσσίδης - δεν εδικαιούτο να μην δει αυτή την αλληλουχία των διεθνών ισορροπιών.

Θα μου πεις ότι έκανε λάθος. Μπορεί. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει θέμα, γύρω από τα κίνητρα. Και τα δικά του και των υπολοίπων.

Εκείνο, πάντως, που είναι σίγουρο, για τους δικτάτορες, που ήσαν όλοι στρατιωτικοί (και συνεργάτες της CIA - δες στο 21/4/1967 : Το τοπικό κλιμάκιο της CIA αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα. Το παρασκήνιο ενός πραξικοπήματος, που έγινε, για να εξακολουθήσει η Ελλάδα - όπως και τώρα - να μην ανήκει, στους Έλληνες. (Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο "κομμουνισμός" και η κεντροαριστερά) την αφήγηση, στον Τσιγάντε, της Μάργκαρετ Χίγκινς) ότι γνώριζαν, πλήρως, τις καταστροφικές επιπτώσεις των ενεργειών τους, στις στρατιωτικές ισορροπίες, όχι μόνον στην Κύπρο, αλλά και στον ελλαδικό χώρο, με την απομάκρυνση της μεραρχίας, από την μεγαλόνησο.

Οι στρατιωτικοί δικτάτορες, επίσης, γνώριζαν, πολύ καλά, τις τραγικές επιπτώσεις της εγκατάλειψης της Κύπρου, στην τουρκική απόβαση, το πρωϊνό της 15/7/1974, την οποία μπορούσαν, πλήρως, να αναχαιτίσουν, με την πλήρη καταβύθιση του συνόλου του τουρκικού στόλου. Και αυτοί, αντί αυτού, αυτό που έπραξαν ήταν να διασώσουν τον τουρκικό στόλο από την βύθιση και να σώσουν την τουρκική στρατιωτική ηγεσία, από μιαν επονείδιστη ήττα.

Το γεγονός ότι η, τότε, στρατιωτική ηγεσία αφέθηκε, από τον Δημήτριο Ιωαννίδη και τους συνεργάτες του, να ολοκληρώσει, την παράδοση της Κύπρου, στις επιθυμίες του αποβιβαζόμενου, εκεί, εχθρού, αποτελεί πράξη προδοσίας, η οποία είναι ενσυνείδητη, διότι όλοι τους γνώριζαν, πολύ καλά, τις επιπτώσεις της ενέργειάς τους αυτής. Όπως, επίσης, γνώριζαν, άριστα και το τί μπορούσαν και το τί έπρεπε να κάνουν, για να αποτρέψουν την εχθρική απόβαση.

Σε αυτά τα πράγματα, δεν χωρούν δικαιολογίες και συγχωροχάρτια. Ούτε μπορούν να συγχωρηθούν η στρατιωτική ηγεσία και ο "αόρατος δικτάτορας" (ο οποίος άφησε τις τραγικές εξελίξεις να πάρουν τον δρόμο τους, χωρίς να αντιδράσει και να συλλάβει, επί τόπου, τους πάντες, όπως, άλλωστε, φοβόταν ο αχαρακτήριστος Γρηγόριος Μπονάνος, όπως έχει ο ίδιος πει και ο οποίος μάλιστα, δήλωσε ότι η Κύπρος ήταν ένα πυορροούν πρόβλημα, για την Ελλάδα και ότι ήταν υπερήφανος, που με την στάση του, εκείνες τις ημέρες, βοήθησε, στην απεμπλοκή της Ελλάδας, από το πρόβλημα αυτό), για την εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων των ξένων (Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ), οι οποίοι, καλώς πράττουν και εκτιμούν το ποιά είναι τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία και υπηρετούν.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Έτσι, οι ξένοι μπορεί όλους αυτούς να τους έπιασαν κορόϊδα, λέγοντάς τους ότι η Τουρκία δεν θα αντιδράσει και δεν θα κάνει απόβαση. Αλλά αυτοί, ως στρατιωτικοί ηγέτες, μπορούσαν να απαντήσουν, στην κοροϊδία και να υπερασπίσουν την Κύπρο και τον ελλαδικό χώρο.

Αυτό δεν το έπραξαν και προτίμησαν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της νατοϊκής συμμαχίας, των Η.Π.Α. και του Ισραήλ, με δική τους πρωτοβουλία.

Αυτές τους οι πράξεις στοιχειοθετούν, πλήρως, το ατιμωτικό αδίκημα της κατασκοπείας, υπέρ του εχθρού και της εσχάτης προδοσίας.

Δυστυχώς...

(Στα Ίμια, τουλάχιστον, στα τέλη του Ιανουαρίου του 1996, η, τότε, στρατιωτική ηγεσία και ο, τότε, υφυπουργός Άμυνας, ο απόστρατος πτέραρχος Νίκος Κουρής, ήσαν, υπέρ της καταβύθισης του συνόλου του τουρκικού στόλου, στο Αιγαίο, μια ενέργεια, η οποία ήταν, στο επίκεντρο του στρατιωτικού σχεδιασμού και θα ελάμβανε σάρκα και οστά, αλλά αποτράπηκε, από την, τότε, πολιτική ηγεσία και ειδικά, από τον ίδιο τον, τότε, πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ο οποίος, αρνήθηκε, στις 31/1/1996, κατηγορηματικά, κάθε τέτοια προοπτική).

Άλλες εποχές, άλλα ήθη. Αλλά, πάντοτε, τα ίδια σφάλματα...
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Διόρθωση στο προτελευταίο σχόλιό μου :

Αντί του εσφαλμένου :

"Οι στρατιωτικοί δικτάτορες, επίσης, γνώριζαν, πολύ καλά, τις τραγικές επιπτώσεις της εγκατάλειψης της Κύπρου, στην τουρκική απόβαση, το πρωϊνό της 15/7/1974, την οποία μπορούσαν, πλήρως, να αναχαιτίσουν",

το ορθόν είναι :

"Οι στρατιωτικοί δικτάτορες, επίσης, γνώριζαν, πολύ καλά, τις τραγικές επιπτώσεις της εγκατάλειψης της Κύπρου, στην τουρκική απόβαση, το πρωϊνό της 20/7/1974, την οποία μπορούσαν, πλήρως, να αναχαιτίσουν"
Ο χρήστης NF είπε…
Στις 20-21 Ιουλιου του 1974 οι Μπονανος-Αραπακης-Παπανικολαου-Γκιζικης αφαιρεσαν απο τον Ιωαννιδη τον ελεγχο των Ενοπλων Δυναμεων με την υποστηριξη των Αμερικανων.

Σας υπενθυμιζω οτι το πρωι της 20-7-1974 οι Αμερικανοι εστησαν αεροπορικο φραγμα μεταξυ Κυπρου Κρητης, εκαναν αναχαιτισεις και ηλεκτρονικες παρεμολες εναντιον ελληνικων μαχητικων ανατολικως της Κρητης, ενω διεδοδαν φημες για κινησεις βουλγαρικων στρατευματων. Το μηνυμα ηταν σαφες: Αν η Ελλαδα πολεμουσε, οι ΗΠΑ θα βοηθουσαν τους Τουρκους, ενω θα αφηναν την Ελλαδα ακαλυπτη σε περιπτωση επιθεσης απο το Βορρα.

Ο Ελευθεριος Βενιζελος ειχε θεσει εναν απαραβατο κανονα οταν εγινε Πρωθυπουργος:

«Η Ελλαδα δεν θα κοντραρει ποτε την κυριαρχη ναυτικη δυναμη της Ανατολικης Μεσογειου.»

Ολες οι Κυβερνησεις σεβαστηκαν τη φοβερη παρακαταθηκη του Μεγαλου Κρητικου. Με πρωτο και καλυτερο τον γερμανοφιλο αντιβενιζελικο Μεταξα το 1940.
Αρχιδερβεναγας της Ανατολικης Μεσογειου ηταν η Αγγλια μεχρι το 1947, και οι ΗΠΑ στη συνεχεια.

Τι γινεται ομως οταν ο Αρχιδερβεναγας της Ανατολικης Μεσογειου υποστηριζει απροκαλυπτα τον αντιπαλο;

Η πρωτη φορα που τεθηκε το διλημμα αυτο ηταν το Σεπτεμβριο του 1922, οταν η Αγγλια συνεπλευσε απροθυμα με τη Γαλλια και απαιτησε να παραδωσουμε την Ανατολικη Θρακη.
Η δευτερη φορα ηταν το 1974, οταν οι ΗΠΑ απαιτησαν να μην αντιδρασει η Ελλαδα στην Κυπρο.
Και στις δυο περιπτωσεις η Ελλαδα υποταχθηκε στη μοιρα της. Και στις δυο περιπτωσεις η Ελλαδα μπορουσε να μην υπακουσει. Μπορουσε να επιχειρησει δια των οπλων υπερασπιση της Ανατολικης Θρακης και της Κυπρου. Πιθανον οι Αγγλογαλλοι το 1922 ή οι ΗΠΑ το 1974 να μην τολμουσαν να υποστηριξουν τον αντιπαλο. Αλλα μπορει και να το εκαναν. Αν ελληνικες ηγεσιες του 1922 και του 1974 αποφασιζαν μη συμμορφωση και τολμουσαν δυναμικη αντιδραση, θα επαιζαν την τυχη ολοκληρου του Εθνους στα χαρτια. Συχνα ο τολμων νικα. Αλλα οχι παντα.
Ο Ιωαννιδης αποφασισε συμμορφωση. Δεν ηταν σοφο να τα βαλλει με τους Αμερικανους, οταν η Ελληνικη Αεροπορια χρησιμοποιουσε μονο αμερικανικα μαχητικα, τα οποια οι ΗΠΑ μπορουσαν να εξουδετερωσουν τεχνολογικα με μεγαλη ευκολια. Δεν μιλησε ποτε και τα πηρε ολα στην καμπουρα του. Ηταν ο μονος που ανελαβε τις οντως βαρυτατες ευθυνες που του αναλογουσαν. Ουδεποτε πιστευε οτι οι καλοι συμμαχοι της Ελλαδας οι Αμερικανοι θα φερονταν ετσι. Αν μιλουσε, ολοι οι Ελληνες θα γινονταν κομμουνιστες,η Ελλαδα θα αποχωρουσε απο το ΝΑΤΟ και τα εκτεταμενα βορεια συνορα της θα εμεναν εκτεθειμενα στο Συμφωνο της Βαρσοβιας.
Οπως καταλαβαινετε, καποια πραγματα δεν μπορουσαν να ειπωθουν στο κοπαδι προβατων που λεγεται Ελληνικος Λαος.Αλλα τι σόι Δημοκρατια ειναι αυτη που στηριζεται σε ενα ψεμμα;
Δικη για την Κυπρο δεν εγινε ποτε, γιατι θα εβγαιναν στη φορα επικινδυνα πραγματα. Ο Ιωαννιδης εγινε βολικος αποδιοπομπαιος τραγος. Μπονανος, Αραπακης, Ππανικολαου, Γκιζικης αποστρατευθηκαν στη Μεταπολιτευση, ευδοκιμως τερρματισαντες τη σταδιοδρομια τους και εισπραξαντες πληρη συνταξη και τιμητικους τιτλους. Ο Καραμανλης, με τεραστιες ευθυνες γιατη Ζυριχη και τον Αττιλα ΙΙ, εγινε ο Παρακλητος και ο δοξασμενος Θεμελιωτης της μεταπολιτευτικης Δημοκρατιας.
Η Μεταπολιτευτικη Δημοκρατια χρεωκοπησε το 2010. Ηθικα ομως ηταν χρεωκοπημενη απο τη μερα της γεννησης της. Κατα τη γνωμη μου της αξιζει να τελειωσει οπως η βασιλευομενη Δημοκρατια του 1946-1967.
ΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΡΠΙΛΙΖΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΟΙ ΗΠΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝ, ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΡΑΦΤΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Και στις δύο περιπτώσεις (ανατολική Θράκη 1924 - Κύπρος 1974) η ελληνική πλευρά έσφαλε.

Το 1924 μπορούσε να κρατήσει (και να επεκτείνει τα κατακτημένα εδάφη), στην ανατολική Θράκη, χωρίς κόπο και κόστος, αφού ο Μουσταφά Κεμάλ δεν είχε τις δυνάμεις, για να απωθήσει τον ελληνικό στρατό [η ήττα του οποίου, άλλωστε, στην Μικρά Ασία, οφείλετο, στις ανοησίες του Γούναρη και του Χατζανέστη, με την μεταφορά κρίσιμων μονάδων, από το μικρασιατικό μέτωπο, στην Θράκη, για την κατάληψη της ... Κωνσταντινούπολης, η οποία, τελικώς, δεν έγινε - δες το : 31/8/1922 : Ο εμπρησμός της Σμύρνης και η σφαγή. (Tα γεγονότα, όπως αυτά έγιναν και οι παραϊστορικές ψευδοσυνειδησιακές αφηγήσεις) -, πλην όμως, το όλο εγχείρημα υπήρξε καταστροφικό, για τις ισορροπίες, στο μικρασιατικό μέτωπο και για το σύνολο του ελληνισμού] και θα υφίστατο μια απίστευτη συντριβή, εάν το επιχειρούσε. Η Αγγλία, άλλωστε, δεν θα το έβλεπε, με κακό μάτι αυτό.

Δυστυχώς, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η τριανδρία Πλαστήρα - Γονατά - Φωκά φοβήθηκαν και έδωσαν, στον εχθρό, τα εδάφη αυτά, τα οποία ήσαν, ήδη, τμήμα της χώρας μας. (Το ίδιο ισχύει και για την Ίμβρο και την Τένεδο).

Αργότερα, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με την κατάληψη της εξουσίας, σκόπευε - και ήταν εύκολο - να πάρει την Πόλη. Δεν τον άφησαν (όρθα, ίσως, τότε -αν και αυτό, ακόμη, είναι συζητήσιμο).

Τον Ιούλιο του 1974, ό,τι και αν έλεγαν, ό,τι και αν έκαναν οι Αμερικανοί, οι πραγματικότητες ήσαν συγκεκριμένες :

Η Ελλάδα είχε την υπεροπλία, στο Αιγαίο, ενώ στην Κύπρο, παρά την απουσία της μεραρχίας, μπορούσε να βυθίσει, αμέσως, τον τουρκικό αποβατικό στόλο και να καταφέρει καίριο πλήγμα, στο τουρκικό εγχείρημα.

Η κήρυξη του ελληνοτουρκικού πολέμου, βέβαια, θα ήταν αναπόφευκτη, αλλά, όπως είπα, ό,τι και να έκαναν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, οι πραγματικότητες δεν θα άλλαζαν και το ίδιο το γεγονός του πολέμου, με τις πρώτες μάχες και την πραγματική έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ - συνοδευόμενη από μια φιλοσοβιετική πολιτική στροφή - θα έκαναν τον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό να αλλάξει κατεύθυνση και να περιμένει να δει το που θα έγερνε η πλάστιγγα, στο μέτωπο.


Όσον αφορά τους Βούλγαρους, αυτά, που έλεγαν οι Αμερικανοί, περί εισβολής τους, στην Ελλάδα, ήσαν προϊόν μιας εκφοβιστικής προπαγάνδας. Οι Βούλγαροι είχαν κάθε λόγο για να δουν την Τουρκία να ηττάται και ως μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, θα έπρεπε να πάρουν το ΟΚ, από την Μόσχα, για να κάνουν οποιαδήποτε εισβολή, στην Ελλάδα.

Αυτό το ΟΚ δεν θα το έδιναν οι "Σοβιετικοί". Και αν το έδιναν, δεν θα το άφηναν αναπάντητο οι Αμερικαοί - είτε Ελλάδα ήταν, είτε δεν ήταν στο ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αυτό, που έπρεπε, ήταν απαραίτητο και μπορούσε, χωρίς δεύτερη κουβέντα, να γίνει, ήταν η βύθιση του τουρκικού αποβατικού στόλου.

Αυτό, όμως και όλα τα προηγούμενα, ποιοί θα το έκαναν; Οι συνεργάτες (πολλοί εκ των οποίων ήσαν και πράκτορες) της CIA, που είχαν γαλουχηθεί, στην αμερικανολατρεία και στον στείρο αντικομμουνισμό, που, εκ των πραγμάτων, τους εμπόδιζαν να δουν τις γεωπολιτικές πραγματικότητες της περιοχής τους;

Όχι, βέβαια...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…