Οι ανειλημμένες μνημονιακές υποχρεώσεις, για την εξόντωση της Χρυσής Αυγής, οδηγούν την Νέα Δημοκρατία στην διαδικασία της πολιτικής αποτέφρωσης. (Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή : Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι).

Στις 4/10/2013 ο, μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης αποκαλύπτει τις πιέσεις των ελληνοεβραϊκών και των αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων, καθώς και τις σχετικές εντολές, από την Ουάσινκτων και την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την εξουδετέρωση της Χρυσής Αυγής. Το κουβάρι των παρασκηνιών που προηγήθηκαν και εξακολουθούν να καθοδηγούν τις παρασυνταγματικές διώξεις, κατά της ηγεσίας και του κόμματος των Ελήνων ναζιστών (οι οποίοι, φυσικά, δεν είναι αθώες περιστερές - κάθε άλλο μάλιστα) και το όλο επικοινωνιακό θέαμα, γύρω από αυτές βγαίνει στην επιφάνεια, με τον πιο εκκωφαντικό και καταστροφικό, για τους διαχειριστές αυτής της επιχείρησης, τρόπο...



Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλές ημέρες, για να ξετυλιχθεί, δημόσια, το κουβάρι των παρασκηνίων που οδήγησαν, με αφορμή την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από μια συμμορία χρυσαυγιτών, την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, στην καταιγιστική πολιτική των απηνών διώξεων, κατά της ηγετικής ομάδας και των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Όπως έχουμε, ήδη, επισημάνει, στο προηγούμενο δημοσίευμα, που γράφτηκε, την προπερασμένη Κυριακή [ "Η δυσχερής θέση των δανειστών και η ανυπαρξία αξιόπιστων δεσμεύσεων, για την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, οδηγούν το καθεστώς της αποικίας χρέους να θέσει την Χρυσή Αυγή, εκτός πολιτικού παιχνιδιού. (Η παιδική χαρά της Πολιτικής Άνοιξης οδηγεί την Νέα Δημοκρατία ενώπιον της εκλογικής συντριβής)"
http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2013/09/debt-colony-jorge-videla-boris-yeltsin.html  ], ακριβώς, κατά την ώρα της "αντιφασιστικής" ευφορίας και ενώ επιχειρείτο το ηθικό τσάκισμα του κόμματος των Ελλήνων ναζιστών (που ντρέπονται να πουν το όνομά τους), μέσα από μια παρασυνταγματική κυβερνητική και δικαστική επιχείρηση, η οποία συνοδεύτηκε από μια τεράστια εκστρατεία μαζικής αποπληροφόρησης, την διεύθυνση της οποίας ανέλαβαν οι τηλεοπτικοί σταθμοί της χώρας, μηδενός εξαιρουμένου, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, με διαταγή του ίδιου του πρωθυπουργού και με όργανα τους υπουργούς Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια και Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, με την αγαστή επικουρία της διορισμένης ηγεσίας του Αρείου Πάγου, προχώρησε στην εκτέλεση του σχεδίου για την αποδόμηση της Χρυσής Αυγής, τον αποκεφαλισμό της και την θέση της, σε μια κατάσταση πολιτικής ομηρείας και ιδιότυπης απαγόρευσης της δράσης της.

Στόχος και σκοπός του παρακυβερνητικού επιτελείου, που περιστοιχίζει τον Αντώνη Σαμαρά, ήταν - και προφανώς, εξακολουθεί να παραμένει :

1) Η εκλογική εξαφάνιση του κόμματος της εθνικοσοσιαλιστικής παραστρατιωτικής αυτής οργάνωσης και η εξαφάνιση και των δύο, από την πολιτική ζωή της χώρας, μέσα από την ηθική και την πολιτική τους απαξίωση, με όργανο το "ανεξάρτητο" (και στην πραγματικότητα το, περίπου, πλήρως, εξαρτημένο από την κυβέρνηση) δικαστικό σύστημα της χώρας και την φυλάκιση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής  και όλου, ή σχεδόν όλου, του κομματικού και του παραστρατιωτικού της μηχανισμού.

2) Η λεηλασία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής - αυτών, που την ψήφισαν το 2012 και όσων μετακινήθηκαν προς αυτήν, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012 - από την αφυδατωμένη και παραπαίουσα Νέα Δημοκρατία, η οποία, όντας εκλογικά αποδυναμωμένη, ήδη, από τις διπλές εκλογές του περασμένου χρόνου, μετεκλογικά, είχε εισέλθει, σε μια διαδικασία θανάσιμης πολιτικής, κοινωνικής και εκλογικής αιμορραγίας, η οποία κατευθυνόταν, προς την Χρυσή Αυγή (και όχι μόνον αυτήν).


Αυτοί είναι οι στόχοι και οι σκοποί. Το τί θα πετύχει, από όλα αυτά, είναι κάτι που θα το δούμε. Μπορούμε, όμως, να το προβλέψουμε.

Αυτό που θα πετύχει είναι την πολιτική αποτέφρωση της Νέας Δημοκρατίας.


Ο Αντώνης Ρουπακιώτης, με όσα λέει, στο παραπάνω βίντεο, υπήρξε, πλήρως, αποκαλυπτικός, για όλο το παρασκήνιο, που υπήρξε, γύρω από τις πιέσεις, που ασκήθηκαν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και επί της δικής του θητείας στο υπουργείο Δικαιοσύνης, από τις εβραϊκές οργανώσεις (οι οποίες και καλώς έπραξαν πιέζοντας, σε αυτή την κατεύθυνση) στην Ελλάδα και στην Ουάσινγκτων, αλλά και από την Comission, προκειμένου να παταχθεί η Χρυσή Αυγή και η δράση της.


Η Νέα Δημοκρατία, αφού, για μακρό χρονικό διάστημα, αντιστάθηκε στις πιέσεις αυτές, με αιχμή την άρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να αποδεχθεί την ψήφιση ενός αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, προκειμένου να αποφύγει μια εκλογική καταστροφή, η οποία θα προέκυπτε από την ένταση του ρεύματος φυγής των ψηφοφόρων της προς το κόμμα των Ελλήνων ναζιστών, που παρουσιάζονται ως εθνικιστές, θεώρησε ότι ο φόνος του Παύλου Φύσσα της επέτρεψε και της έδωσε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με την Χρυσή Αυγή, ενώ, παράλληλα, θα ήταν δυνατό να ικανοποιηθούν και οι απαιτήσεις των ξένων αφεντικών.

 Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού ΣΚΑΙ, σε διάλογό του, με την Σία Κοσιώνη (θα τον δείτε από το 3,07 λεπτό του βίντεο και μετά) εξηγεί, με πλήρη ωμότητα τις άτυπες, μεν, άλλα ουσιαστικές, δε, μνημονιακές υποχρεώσεις της κυβέρνησης των Σαμαρά -Βενιζέλου, για την δραστική αντιμετώπιση του πολιτικού και συστημικού κινδύνου, που εκφράζει, για το πρόγραμμα των δανειστών η Χρυσή Αυγή, εντάσσοντας, σε αυτήν την δραστική αντιμετώπιση, το παρασυνταγματικό κύμα των διώξεων, κατά της ηγεσίας και ομάδας βουλευτών του κόμματος της Χρυσής Αυγής (το οποίο αντιμετωπίστηκε, ως μια απλή εγκληματική οργάνωση και όχι ως ενεργό κόμμα του κοινοβουλίου), που εξαπέλυσε η κυβέρνηση, με την αγαστή συνεργασία της ηγεσίας του δικαστικού συστήματος της χώρας και της επικοινωνιακής καταιγίδας, που συνόδευσε τις διώξεις αυτές, οι οποίες θα παίξουν ρόλο στην πορεία των διαπραγματεύσεων και των οποίων διώξεων την συνέχεια, μέχρι το τέλος, απαιτούν και αναμένουν οι δανειστές...

Αλλά, δεν ήταν μόνον ο Αντώνης Ρουπακιώτης, που αποκάλυψε την παρασκηνιακή πραγματικότητα, γύρω από τις διώξεις και το σκηνικό αποπληροφόρησης, που ξετυλίχθηκε εκείνο το Σαββατοκύριακο, της 28-29/9/2013, με τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και την πραξικοπηματική πολιτικοδικαστική διαχείριση του πολιτικού προβλήματος, που αυτή αντιπροσωπεύει. 

Πριν από τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ της 30/9/2013 ο γνωστός σταλινονεοφιλελεύθερος δημοσιογράφος Μπάμπης Παπαδημητρίου υπήρξε, ωμά, αποκαλυπτικός για τις ανειλημμένες μνημονιακές υποχρεώσεις, που, ατύπως, αλλά ουσιαστικά, έχει αναλάβει (έναντι των επικυρίαρχων του καθεστώτος της αποικίας χρέους) η κυβέρνηση και τις οποίες εκτελεί, με την βοήθεια της παρακυβερνητικής επιτροπής, που έχουν σχηματίσει οι περιστοιχίζοντες τον Αντώνη Σαμαρά σύμβουλοί του, οι οποίοι ενεργούν, ως μπράβοι των δανειστών, όσον αφορά την πολιτική εξόντωση της Χρυσής Αυγής.

Έτσι, αυτό που ενδιαφέρει τους δανειστές - υπερατλαντικούς και Ευρωπαίους -, αλλά και τους μπράβους, που εκτελούν τις διαταγές τους, οσμιζόμενοι και ελπίζοντας σε ένα δικό τους πολιτικό όφελος, δεν είναι η όποια τήρηση των συνταγματικών διαδικασιών και του κράτους δικαίου, που θα έπρεπε να διέπει ένα σύγχρονο αστικοδημοκρατικό καθεστώς. Δεν τους ενδιαφέρει, ούτε κάν ο εντοπισμός των ποινικών ευθυνών της ηγεσίας και των μελών της Χρυσής Αυγής, που εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες.

Αυτό που ενδιαφέρει όλους αυτούς και αυτό που διαμηνύουν, στο δικαστικό σύστημα της χώρας, είναι απλό και διακηρύσσεται, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, από το σύστημα πληροφόρησης, που επικρατεί στην χώρα, δηλαδή το σύνολο των ΜΜΕ, τα οποία αποτελούν έναν μηχανισμό παραπληροφόρησης :

Όλοι αυτοί, δηλαδή η ηγεσία και ο κομματικός και ο παραστρατιωτικός μηχανισμός της Χρυσής Αυγής, πρέπει να βρεθούν, οπωσδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, μέσο, ή διαδικασία, ένοχοι, για τα πάντα. Για όσα κατηγορήθηκαν, για όσα κατηγορούνται και για όσα πρόκειται να κατηγορηθούν, εάν αυτά, για τα οποία κατηγορήθηκαν και κατηγορούνται, δεν είναι επαρκή. Για τον λόγο αυτό, έπρεπε να συλληφθούν, με την παρασυνταγματική διαδικασία του αυτοφώρου οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής και να μην ρωτηθεί καν η Βουλή.

Όλα αυτά θα παίξουν τον αναμφισβήτητο ρόλο τους στις διαπραγματεύσεις,με την τρόϊκα, λέει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, αφού η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού κινδύνου, για το πρόγραμμα που εφαρμόζει η τρόϊκα στην Ελλάδα.

Πολύ περισσότερο, από το, ήδη, εφαρμοζόμενο πρόγραμμα, η Χρυσή Αυγή αποτελεί έναν κίνδυνο, για το πρόγραμμα του, υπό κατάρτιση, 3ου Μνημονίου, το οποίο θα υπογραφεί μέσα στους προσεχείς μήνες, αφού η παρουσία της αδυνατίζει την πολιτική και εκλογική βάση των δύο κυβερνητικών εταίρων και κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, καθιστώντας, εκ των πραγμάτων, αφερέγγυα οποιαδήποτε δέσμευσή τους, στον μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, μέσα στον οποίο θα ξεδιπλωθούν οι όροι, οι δεσμεύσεις και τα ποσά, που θα εκταμιευθούν, μέσα στα πλαίσια του Μνημονίου αυτού.

Και φυσικά, οι δανειστές δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα λεφτά που πρόκειται να δώσουν. Όπως δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν και όσα χρήματα έχουν, ήδη, χορηγήσει και όσα θα χορηγήσουν, μέσα στα πλαίσια των πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου.

Ακόμη, ένα απαύγασμα της σχολιογραφικής παραμυθολογίας του απιθανογραφούντος Μιχάλη Γαργαλάκου στο "ΠΑΡΟΝ" της 6/10/2013. Προφανώς, ο Μιχαλάκης έχει πληροφορηθεί ότι οι δανειστές ζητούν και την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να προχωρήσουν, σε ένα 3ο Μνημόνιο, για την αναχρηματοδότηση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά και για την νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Γι' αυτό και γράφει όσα γράφει. Αυτό το κομμάτι, άλλωστε, είναι και το μόνο σοβαρό, μέσα σε όλα τα τραγελαφικά και εκτός τόπου και χρόνου, απιθανογραφήματα, τα οποία περιέχονται σε αυτό το νέο ευθυμογραφικό, αν και αγχώδες, σχόλιό του Μιχάλη Γαργαλάκου, το οποίο είναι άξιο ενός μακρόσυρτου μειδιαματικού καγχασμού...



Όπως έχω, γράψει, σε προηγούμενο δημοσίευμα, το 3ο Μνημόνιο, κατά πάσαν πιθανότητα, θα αφορά και την νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Δεν θα περιοριστεί στην αναχρηματοδότηση των δανείων του ελληνικού δημοσίου. Οι τράπεζες αντιμετωπίζουν, ήδη, ένα ολοένα και ογκούμενο πρόβλημα είσπραξης των δανείων, που έχουν χορηγήσει στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις.

Τα περισσότερα από αυτά τα δάνεια, που φθάνουν και ξεπερνούν, ανά οφειλή, τα 30 εκατομμύρια ευρώ, έχουν καλυφθεί, με εγγύηση σε ακίνητα, τα οποία, όμως, λόγω της κατακρήμνισης της αγοράς των ακινήτων, έχουν χάσει την αξία τους και τα ποσά που μπορούν, τώρα, να εισπραχθούν, εάν αυτά μπορέσουν να εκποιηθούν, είναι μηδαμινά. Έτσι, οι τράπεζες, εάν εκπλειστηριάσουν τα ακίνητα, που έχουν τεθεί, ως εγγύηση, για τα δάνεια, που έχουν χορηγήσει, δεν θα πάρουν τίποτε περισσότερο, από κάποια, ανάξια λόγου, ποσά, τα οποία δεν θα καλύπτουν, ούτε στο ελάχιστο, τα χορηγηθέντα δάνεια, που τα ακίνητα αυτά υποτίθεται ότι καλύπτουν.

Ακόμη χειρότερα, οι ρυθμίσεις των δανείων, στις οποίες προβαίνουν οι τράπεζες και οι οποίες υποτίθεται ότι γίνονται, προκειμένου να σταθεί δυνατό να εξυπηρετηθούν τα δάνεια αυτά, δεν διευθετούν το πρόβλημα, αλλά, απλώς, μεταθέτουν, στον μέλλοντα χρόνο, την αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων και την παύση της εξυπηρέτησής τους, εκ μέρους των δανειοληπτών. Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, οι τράπεζες θα έπρεπε να αποδεχθούν ένα κούρεμα των δανείων αυτών, αλλά η ελληνική μπατιροτραπεζοκρατία αρνείται να συζητήσει μια τέτοια προοπτική, αφού αυτή η συζήτηση θα καθιστούσε ανασφαλείς τους ισολογισμούς των τραπεζών και την διαδικασία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών τους, προς τους πελάτες τους - δηλαδή τους καταθέτες.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τα τραπεζικά δάνεια, που χορηγήθηκαν σε επιχειρήσεις, είναι στον αέρα και έτσι οι τράπεζες, που τα χορήγησαν, δεν έχουν επαρκή κεφάλαια, για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, ούτε και έχουν σχηματίσει ικανοποιητικές προβλέψεις, για τις απώλειες, από τα κόκκινα δάνεια, που διογκώνονται και τα οποία, όπως φαίνεται, θα προσεγγίσουν, εάν δεν ξεπεράσουν, το 1/3 των τραπεζικών δανείων, στις αρχές του 2014.

Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει στην παρατεταμένη και διαρκώς εντεινόμενη, ασφυκτική ανυπαρξία ρευστότητας στην αγορά, αφού αυτού του είδους οι επισφάλειες οδηγούν την μπατιροτραπεζοκρατία της χώρας μας, στο να κλείνει τους κρουνούς της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.

Ως εκ τούτου, η νέα ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι, εν όψει, θα γίνει, αργά, ή γρήγορα και θα ρυθμιστεί, είτε με το επερχόμενο 3ο Μνημόνιο, είτε, εντός μερικών μηνών, είτε με μια εμβαλωματική λύση, σε μεταγενέστερο χρόνο. Και φυσικά, θα συνδυασθεί, με ένα κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων, όπως, ήδη, έχουμε πει, σύμφωνα με τους πρόσφατους ομιχλώδεις κανονισμούς, που ισχύουν στην ευρωζώνη και που κάλλιστα μπορούν να διαφοροποιηθούν, επί τα χείρω.

Ως εκ τούτου, οι δανειστές, εν όψει του τρίτου Μνημονίου, τελούν, όσον αφορά τον πολιτικό κίνδυνο, που αντιπροσωπεύει η Χρυσή Αυγή, εν αναμονή, συγκεκριμένων και χειροπιαστών αποτελεσμάτων. Και φυσικά, απαιτούν από την κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου την τήρηση των άτυπων, αλλά και ουσιαστικών, μνημονιακών της δεσμεύσεων, για την εξάλειψη του συστημικού κινδύνου, που εκφράζει το κόμμα των Ελλήνων ναζιστών και ο οποίος αποσταθεροποιεί την εφαρμογή του προγράμματος, που απορρέει από τα Μνημόνια, που έχει υπογράψει η χώρα, στον βαθμό, που δεν επιτρέπει - κυρίως στην Νέα Δημοκρατία - την ανάληψη αξιόπιστων μακροπρόθεσμων δεσμεύσεων και εγγυήσεων, για την εφαρμογή των όρων και της επιστροφής των ποσών, που θα χορηγηθούν, στα πλαίσια του επερχόμενου 3ου Μνημονίου, αλλά και όσων χρημάτων έχουν χορηγηθεί και μέλλεται να χορηγηθούν, στα πλαίσια των δύο προηγούμενων Μνημονίων.

Έτσι, οι δανειστές δεν πρόκειται να μείνουν στις τωρινές διώξεις. Θα απαιτήσουν και άλλες. Θα περιμένουν να φθάσει η όλη διαδικασία, μέχρι το τέλος. Δηλαδή, μέχρι την εκρίζωση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής, την οποία συνδέουν με την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε., που έρχεται στο πρώτο εξάμηνο του 2014 και ως πρώτο χειροπιαστό αποτέλεσμα, το οποίο είναι και το απείρως σημαντικότερο, για την Comission και το Βερολίνο, περιμένουν την παρεμπόδιση της Χρυσής Αυγής, ούτως ώστε να μην μπορέσει να εκλέξει βουλευτές, στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014.

Φυσικά, μέσα στα πλαίσια αυτά, το τεκμήριο της αθωότητας πηγαίνει περίπατο, όπως, επίσης, πηγαίνουν περίπατο οι συνταγματικές και δικονομικές εγγυήσεις των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, ενώ ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, δίκην αρχιδικαστή, προαναγγέλει, από τις Η.Π.Α. όπου βρίσκεται, διώξεις, καταδίκες και επεκτάσεις αντίστοιχων ποινικών διώξεων, στον χώρο της αριστεράς και όλων όσων είναι αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Και φυσικά, όταν κάποιοι πρέπει να βρεθούν ένοχοι, όταν καταργούνται οι συνταγματικές και δικονομικές εγγυήσεις και όταν οι πρωθυπουργοί μετατρέπονται σε αρχιδικαστές (όπως ο Adolf Hitler, κατά την περίοδο της Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών), τότε, ήδη, το πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ένα καθεστώς, το οποίο έχει εκτραπεί προς την αυταρχία.

Αυτή η λογική και η συμπεριφορά της αυταρχικής υποτέλειας, που θυμίζει το καθεστώς Ντυβαλιέ, δεν είναι καθόλου περίεργη για το αντίστοιχο καθεστώς της αποικίας χρέους, που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από τον Μάϊο του 2010. Ούτε, φυσικά, επιδεικνύεται τυχαία. Μπορεί να είναι μια κίνηση απελπισίας, αλλά τυχαία δεν είναι, αφού αποσκοπεί στην καταπτόηση του πληθυσμού της χώρας, μέσα από την εμπέδωση της πεποίθησης ότι η κυβέρνηση είναι πανίσχυρη.

Όμως, η αλήθεια είναι, εντελώς, διαφορετική. Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του συγκυβερνήτη Ευάγγελου Βενιζέλου είναι ανίσχυρη. Έχει απωλέσει κάθε νομιμοποίηση την οποία, κουτσά-στραβά, απέκτησε, λιγότερο μέσα από τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2013 και περισσότερο λόγω της συμμετοχής στο κυβερνητικό σχήμα της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, μια συμμετοχή η οποία χρησίμευσε, ως ένα πλυντήριο, για την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και των δύο απαξιωμένων κομμάτων, που την στηρίζουν, οδήγησε και στην πλήρη απώλεια των πολιτικών και κοινωνικών τους ερεισμάτων, τα οποία ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να επαναποκτήσει, μέσα από τυχοδιωκτικές παρασυνταγματικές δικαστικές πρακτικές, με αφορμή την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Ανάμεσα στα άλλα ντοκουμέντα, στα οποία φαίνεται ότι στηρίχθηκε η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, για την Χρυσή Αυγή - και στην πραγματικότητα, η οποία δεν λέγεται, δημοσίως, για κάποια άλλη οργάνωση, που είναι εμφωλευμένη μέσα σε αυτήν - είναι και αυτό το χειρόγραφο και ανυπόγραφο κείμενο, το οποίο παρουσιάστηκε, είτε, ως το "δεύτερο καταστατικό" της Χρυσής Αυγής, είτε ως όρκος των Ελλήνων εθνικοσοσιαλιστών. Φυσικά, το κείμενο αυτό είναι εμετικό, ως προς το περιεχόμενό του και φαίνεται ότι αποτελεί κάποιο είδος όρκου, τον οποίον, ουδόλως, αποκλείεται να έδιναν τα μέλη της Χρυσής Αυγής όταν ήταν μια περιθωριακή ναζιστική οργάνωση. Και ίσως να τον δίνουν ακόμη οι περισσότερο μυημένοι - αν και η αναφορά στους "θεούς των Ελλήνων", που παραπέμπει στην λατρεία του δωδεκάθεου, δείχνει ότι, πιθανότατα, πρόκειται, για κακόγουστη προβοκάτσια. Πάντως, σίγουρα, δεν είναι καταστατικό της οργάνωσης και ως κείμενο, παρά το απεχθές περιεχόμενό του, είναι ένα ιδεολογικό κείμενο, το οποίο δεν στοιχειοθετεί την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης. Η στήριξη του κατηγορητηρίου, σε αυτό, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να στοιχειοθετεί τον πολιτικό χαρακτήρα των διώξεων, που υφίσταται η ηγεσία των Ελλήνων ναζιστών, η οποία έχει βαρύτατες ευθύνες, για την εγκληματική δραστηριότητα των μελών της οργάνωσης, οι οποίες, όμως, πρέπει να καταλογισθούν, μέσα από την κανονική ποινική διαδικασία και όχι μέσα από τις παρασυνταγματικές διαδικασίες, που εφαρμόζουν οι επικυρίαρχοι του καθεστώτος της αποικίας χρέους, που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και οι εντόπιοι υποτακτικοί τους...




 Για το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν γίνεται καν λόγος. Το κόμμα αυτό έχει αποτεφρωθεί και είναι ζήτημα το εάν καταφέρει να εισέλθει στην επόμενη Βουλή, όποτε και αν γίνουν βουλευτικές εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία, όμως, ακολουθώντας τον δρόμο του ΠΑΣΟΚ, οδηγείται, με την σειρά της, εντός του πολιτικού αποτεφρωτή και όταν αυτός αποτελειώσει το έργο του, πιθανότατα, δεν θα μείνει ούτε η στάχτη της.

Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα που θα προκύψει, μέσα από την λυσσαλέα σύγκρουση που ξεκίνησε το επιτελείο του Αντώνη Σαμαρά, με την Χρυσή Αυγή και η οποία δεν έχει επιστροφή, αφού η ίδια η φορά των πραγμάτων οδηγεί στην κλιμάκωση αυτής της σύγκρουσης και στην κήρυξη του νεοναζιστικού αυτού κόμματος, εκτός νόμου, ή σε ένα καθεστώς διαδικαστικής απαγόρευσης της συμμετοχής του, στις προσεχείς εκλογές.

Το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που, μετά την μεταπολίτευση, εξέφρασε την μεγάλη μάζα της συντηρητικής παράταξης της χώρας και που υπήρξε ως συνέχεια της ΕΡΕ και του Ελληνικού Συναγερμού, για πάνω από 60 χρόνια, οδηγείται στην διαδικασία της αποτέφρωσης, της οποίας το τέλος θα σημάνει πιθανότατα και την εξαέρωσή της, αφού είναι αμφίβολο εάν αφήσει πίσω της, έστω την πολιτική της σκόνη.

Η μοιραία ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά και των φίλων του, από την Πολιτική Άνοιξη, που κορόϊδεψε και πρόδωσε τους ψηφοφόρους της συντηρητικής παράταξης, δίνοντάς τους βορά στο κόμμα της παραστρατιωτικής οργάνωσης των Ελλήνων νεοναζιστών - οι οποίοι ντρέπονται να πουν το όνομά τους, λόγω της θηριωδίας των Γερμανών ναζιστών και των Ιταλών φασιστών, κατά την περίοδο του πολέμου και της Κατοχής 1940 - 1944 -, εγκληματεί κατά της χώρας και της συντηρητικής παράταξης, αφού, με τις παρασυνταγματικές απηνείς διώξεις, κατά της ηγεσίας, των στελεχών και της ίδιας της Χρυσής Αυγής, ως κόμματος, το οποίο ταυτίζει, με εγκληματική οργάνωση, "επιτυγχάνει" να δημιουργήσει και να ενεργοποιήσει ταυτοποιητικούς ψυχικούς, συναισθηματικούς και πολιτικούς δεσμούς, που συνδέουν την παραστρατιωτική αυτή οργάνωση των Ελλήνων ναζιστών, με εκείνο το σημαντικό εκλογικό ακροατήριο, που έχει στραφεί προς το κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Φυσικά, η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά έχει διχάσει, βαθύτατα, την κοινωνική βάση της ελληνικής δεξιάς.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι η δεύτερη φορά, που ο αρχηγός της Ν.Δ., με την προδοτική στάση του, διχάζει και διασπά την συντηρητική παράταξη. Και δεν αναφέρομαι στην διάσπαση του 1993, με την ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης και την κατακρήμνιση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η ιστορία αυτή είναι παλαιά και η πολιτική πράξη, στην οποία προέβη, τότε, ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε αναγκαία και πολλαπλώς, χρήσιμη για τον τόπο.

Η διάσπαση, στην οποία αναφέρομαι, είναι πρόσφατη και αφορά την προδοτική μνημονιακή μεταστροφή του Αντώνη Σαμαρά, η οποία οδήγησε στην κατάρτιση και την υπερψήφιση του δεύτερου Μνημόνιου, στις 12/2/2012, μια πράξη, η οποία έφερε την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου και των βουλευτών, που συγκρότησαν το  κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, το οποίο άντεξε εκλογικά, κατεξευτελίζοντας την Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά, με εκείνο το ταπεινωτικό ποσοστό του 18,8%, που έλαβε η Ν.Δ., στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012, ενώ, παράλληλα, τροφοδότησε και την περιθωριακή, έως τότε, Χρυσή Αυγή, εκτινάσσοντάς την, από το μηδαμινό ποσοστό του 0,29% των βουλευτικών εκλογών της 4/10/2009, στο 6,9% των δύο βουλευτικών εκλογών του 2012.

Έτσι, η Νέα Δημοκρατία, με την προδοτική, διχαστική και διασπαστική πολιτική των ολομέτωπων διώξεων, αυτοκτονεί, πολιτικά και δεν πρόκειται να αποσπάσει ούτε έναν από τους ψηφοφόρους, που το 2012 ψήφισαν την Χρυσή Αυγή. Ούτε και πρόκειται να σταματήσει τις διαρροές της, προς την οργάνωση των Ελλήνων νεοναζιστών. Ακόμη και αν την θέσει, εκτός νόμου, ή, εάν της απαγορεύσει την συμμετοχή, στις εκλογικές αναμετρήσεις, που έρχονται (και εφ' όσον γίνουν), οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής θα ψηφίσουν όποιο άλλο νέο κόμμα εκφράσει τον χώρο αυτόν. Και εάν, πάλι, δεν επιτραπεί σε ένα άλλο νέο κόμμα να συμμετάσχει σε εκλογές, οι ψηφοφόροι αυτοί θα στραφούν αλλού. Θα ψηφίσουν, είτε το κόμμα του Πάνου Καμμένου, είτε θα καταφύγουν στην Αριστερά, είτε θα απόσχουν, αδυνατίζοντας, ακόμη περισσότερο, την κάλπη της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτό το μεγάλο κομμάτι των συντηρητικών ψηφοφόρων, μαζί με το υπόλοιπο, που έχει στραφεί προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τα οποία συνεχώς μεγαλώνουν, δεν πρόκειται να συγχωρήσουν στον Αντώνη Σαμαρά και στο προδοτικό στελεχικό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας, τα όσα έπραξαν, τα όσα πράττουν και τα όσα θα συνεχίσουν να πράττουν, ως μπράβοι των ξένων δανειστών.

Ανάμεσα στα άλλα, ήλθε στην επιφάνεια ένα παλαιό έγγραφο της ΚΥΠ, με ημερομηνία του Δεκεμβρίου του 1981 (λίγο μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές της 18/10/1981 και την ανάληψη της κυβέρνησης από αυτό), στο οποίο φαίνεται, ως μισθοδοτούμενος πράκτορας της εν λόγω υπηρεσίας, ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο Κώστας Πλεύρης, ο Πολύδωρος Δάκογλου και άλλοι. Αυτό το έγγραφο, για το οποίο έγιναν δίκες, αποδείχτηκε, μέσα από την δικαστική διαδικασία, ότι ήταν πλαστό. Τώρα, ευκαιρίας δοθείσης, επανήλθε στην δημοσιότητα...




Πραγματικά, σε αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και την Χρυσή Αυγή, δεν πρόκειται να υπάρξουν κανόνες. Και τούτο, διότι μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.

Όλα τα μέσα και όλοι τρόποι θα χρησιμοποιηθούν και ήδη χρησιμοποιούνται. Στο τέλος, προφανώς, όλη η ηγεσία και όλο το στελεχικό δυναμικό του κόμματος των Ελλήνων ναζιστών θα οδηγηθεί στα δικαστήρια, για όσα έπραξε, για όσα δεν έπραξε, για όσα σκέφθηκε να πράξει, ακόμη και για όσα δεν σκέφθηκε να πράξει. Θα διωχθεί, για όσα γνωρίζει και για όσα δεν γνωρίζει.

Αλλά, όλα αυτά, πιθανότατα, θα φέρουν και την ημερομηνία λήξεως του κόμματος, στο οποίο ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτή θα είναι η ημερομηνία των εκλογών (αν και όταν αυτές γίνουν), αφού θα πιστοποιήσουν την ολοκλήρωση του έργου του πολιτικού αποτεφρωτή, εντός του οποίου έχει τεθεί το ιστορικό κόμμα της συντηρητικής παράταξης, με την πολιτική κονιορτοποίηση της Νέας Δημοκρατίας.

Θα φάει, λοιπόν, η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Και θα είμαστε εδώ, για να το παρακολουθήσουμε...