Η νέα χρεωκοπία της Νέας Δημοκρατίας, (μέσω της επαναγοράς ομολόγων), η άνοδος της Χρυσής Αυγής, η πολιτική χρεωκοπία των ευρωσταλινικών και οι ανησυχίες των μνημονιακών για τον Αλέξη Τσίπρα.

Από τις εκλογικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά, στην Νέα Χρεωκοπία, που αντιπροσωπεύει το "πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων", που αποφάσισε το Eurogroup, ως προϋπόθεση, για την σταδιακή εκταμιέυση της δόσης. Από εκεί και πέρα, η κατάποση της Ν.Δ. από την Χρυσή Αυγή, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες θα είναι (και ήδη είναι) το φυσικό αποτέλεσμα της νέας ακατονόμαστης ύβρεως εις βάρος του πληθυσμού της χώρας. Μαζύ με την πολιτική κατασπάραξη του θνήσκοντος σώματος της Ν.Δ. και την κονιορτοποίηση του ΠΑΣΟΚ, έρχεται, ως φυσικό επακόλουθο και η πολιτική εξαφάνιση των ευρωσταλινικών της ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι είναι πια το μόνο πραγματικό και ουσιαστικό στήριγμα της δονκιχωτικής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, η οποία κινδυνεύει, ανά πάσα στιγμή, με ακαριαίο πολιτικό θάνατο. Ο θάνατος αυτός είναι σίγουρο ότι θα έλθει, χωρίς αυτό, όμως να σημαίνει ότι επίκειται. Δυστυχώς, όσο και αν η παραμονή στην εξουσία αυτής της κυβέρνησης είναι επικίνδυνη, για τον τόπο και τον πληθυσμό που κατοικεί σε αυτόν, η απομάκρυνσή της από την εξουσία μπορεί να πάρει χρόνο. Χωρίς να υπάρχει η βεβαιότητα ότι η διάδοχος κατάσταση θα είναι καλύτερη...


Όσα τον περασμένο Απρίλιο συζητούσαμε, με τον κ. Χαρίδημο Τσούκα, εν όψει των εκλογών της 6/5/2012, έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί, ως τάσεις και συμπεριφορές, μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Το φαινόμενο του ελληνικού νεοναζισμού, το οποίο ντρέπεται λόγω των ελληνικών ιστορικών ιδιαιτεροτήτων, να πει το όνομά του και να αυτοπαρουσιασθεί, έτσι όπως ακριβώς αισθάνεται και έτσι όπως είναι, έχει ριζώσει στην ελληνική κοινωνία και τείνει να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά, όπως ακριβώς περιέγραφα στις συζητήσεις μας, εκείνη την εποχή.

Αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι το ελληνικό νεοναζιστικό φαινόμενο απέχει πολύ από το να φθάσει στην οροφή της δυνάμεώς του. Και το ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι δεν είναι δυνατόν να υπολογισθεί το ύψος αυτής της οροφής.

Αυτό που προδιαγράφουν οι εξελίξεις είναι απλό : Η Χρυσή Αυγή θα καταπιεί την Νέα Δημοκρατία του υποτακτικού της κ. Μέρκελ και τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ του μπουχέσα αρχηγού του - εάν η άπειρη ηγεσία των Ελλήνων νεοναζιστών αποφύγει κάποια τρομακτική ανοησία και εφ' όσον η Ε.Κ.Τ. δεν ανοίξει τους κρουνούς της χρηματοδότησης της ψυχορραγούσας ελληνικής οικονομίας. (Αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμώ συνέχιση των δανείων προς την χώρα. Και αυτό επειδή είμαι εχθρός των δανείων προς την χώρα. Δεν τα έχει ανάγκη. Και φυσικά, θα έπρεπε να τα αρνηθεί και το 2010 και τώρα)...

Το μέλλον είναι, όντως άκρως, ενδιαφέρον, χάρη στην ελαφρότητα και στην τραγική διαχείριση των ελληνικών πολιτικοοικονομικών πραγμάτων από την ανόητη πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου μας.

Οψόμεθα...

ΓΑΠ, Φώτης Κουβέλης, Λεωνίδας Κύρκος. Όλα τα μωρά (τα δύο εν ζωή, το τρίτο μετά θάνατον) που χρεωκόπησαν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, στην πίστα. Μετά την πλήρη πολιτική χρεωκοπία του πρώτου, ήλθε η ώρα της πολιτικής χρεωκοπίας και των δύο άλλων.... 

Το πιο αστείο από όλα είναι ότι ο Στουρνάρας, φέροντας επάξια το επώνυμό του, κατάφερε, για μία ακόμη φορά, να οδηγήσει την χώρα σε χρεωκοπία. Για τον λόγο αυτό οι αφελείς ευρωσταλινικοί πιστεύουν ότι πρέπει να του δοθεί και το βραβείο της πρωθυπουργίας, για το βαθύ ... μεταρρυθμιστικό του έργο, το οποίο οδηγεί στην εμβάθυνση και στην μετατροπή αυτής της χρεωκοπίας της ελληνικής οικονομίας, σε ένα καθεστώς διαρκείας, δια της μετεξέλιξής του, σε ένα μόνιμο καθεστώς.

Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι οι κληρονόμοι των παραληρηματικών ιδεοληψιών του Λεωνίδα Κύρκου βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Είναι και το ότι το παραλήρημά τους ταυτίζει τον μεταρρυθμισμό, με την εξελισσόμενη μετατροπή της χώρας από μια χώρα υψηλής ανάπτυξης, σε μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής. Ο συνδυασμός αυτών των δύο καταστάσεων δείχνει και την ουσιαστική γύμνια των ευρωσταλινονεοφιλελεύθερων και την παρακρουστική απομάκρυνσή τους από την τρέχουσα πραγματικότητα.

Η χώρα χρεωκοπεί, τώρα και με δική τους άμεση ευθύνη και αυτοί καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν (όταν δεν παρουσιάζουν το γεγονός αυτό ως φυσιολογικό, ή ως ευλογία).

Δικαίωμά τους, να επιλέξουν τον τρόπο και τον δρόμο του πολιτικού τους αφανισμού. Στο τέλος φυσικά, ουδείς θα τους λυπηθεί. Και θα είναι άξιοι της θλιβερής τύχης που τους περιμένει, τώρα που αποφάσισαν στα πολιτικά τους γεράματα να δείξουν τον παλαιό γνωστό, σε όλους που ασχολιούνταν με τα κοινά, εδώ και χρόνια, πολιτικό και κοινωνικό αντιδραστισμό τους, ο οποίος, σε επίπεδο πράξης, ξεπέρασε και τον αλήστου μνήμης χιλιανό πινοσετισμό.

Το πολιτικό νεκροταφείο, αν και είναι γεμάτο, έχει ένα χώρο και γι' αυτούς και τους περιμένει, για να τους δεχθεί στην τελευταία τους κατοικία.

(Συγγενείς και φίλους, πάντως, να μην περιμένουν στην εξόδιο ακολουθία. Δεν πρόκειται να τους κλάψει κανείς)...

Ο εμετικά μνημονιακός Σταύρος Θεοδωράκης ανησυχεί για τον ... Αλέξη Τσίπρα. (Αυτό θα μπορούσε να είναι και καλό)...



Και μετά από όλα αυτά, ο Σταύρος Θεοδωράκης ανησυχεί για τον Τσίπρα!

Α, ρε Σταύρο και κυρ-Σταύρο, τσουτσουλομύτη! Φυσικά ξέρεις πολύ καλά, πως κανένα σύνδρομο δεν απειλεί τον Αλέξη Τσίπρα. Ούτε, επίσης, σε ανησυχεί, αν κάποιο σύνδρομο τον απειλεί. Δεν είναι αυτός ο πόνος σου, ούτε ο καημός σου. Σιγά, μην σε έπιασε η ανησυχία για το καλό του Τσίπρα.

Άλλη είναι η ανησυχία σου. Άλλο είναι το κόψιμο που σε έπιασε. Αλλά δεν μπορείς πια να το ομολογήσεις, με την ίδια ευκολία, που το έκανες στο παρελθόν (επί ΓΑΠ και επί Παπαδήμου). Δεν είναι κακό, βέβαια, που δεν μπορείς να εκφραστείς, με την ίδια άνεση, όπως στο παρελθόν (τότε που έκανες πολιτικό lifting στον φίλο σου τον Μαυρουδή Βορίδη και στον Σπύρο  - ο οποίος καμώνεται πως είναι Άδωνις - Γεωργιάδη, παρέα με τον Ψαριανό), αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα, σε ό,τι σε αφορούν.

Η αγωνία σου Σταύρο μου (που είναι αγωνία και των αφεντικών σου) έχει να κάνει με το γεγονός ότι το οπερεττικό κυβερνητικό καρυδότσουφλο πάει για φούντο και φοβάσαι ότι ο Τσίπρας θα διαλύσει όλα όσα επένδυσες ως ιδεοληψία, μαζύ με την λοιπή "ευρωπαϊστική" ελληνική πολιτικοοικονομική και κοινωνική ελίτ, που οδήγησε τον τόπο και τον πληθυσμό του στην παρούσα χρεωκοπία και στο καθεστώς της πεονίας, που έκτισαν τα Μνημόνια και οι τοκογλύφοι δανειστές, από τον Απρίλιο του 2010 (των οποίων Μνημονίων και του καθεστώτος υποδούλωσης που αυτά εγκαθίδρυσαν, υπήρξες ένθερμος και φανατικός υπερασπιστής).

Το καλό και ωραίο είναι ότι, παρά την ιδεοληπτική συμπεριφορά σου, ορθά έχεις επισημάνει τον κίνδυνο.

Όντως ο Τσίπρας μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να γκρεμίσει όλο αυτό το σύστημα ιδεών, όλο αυτό το πλέγμα των βεβαιοτήτων, πάνω στα οποία έκτισες την ζωή σου και μέσα από τις οποίες ιδέες και βεβαιότητες κατάφερνες, μέχρι τώρα, να κουκουλώνεις τις χαώδεις προσωπικές σου ανεπάρκειες.

Τώρα, ο λειτουργικά αγράμματος βασιλιάς, ο Σταύρος, παραμένει, όπως πραγματικά είναι : Γυμνός και τσίτσιδος, ενώπιον της χλεύης, η οποία, όμως, συνοδεύεται από την διογκούμενη οργή του φιλοθεάμονος κοινού.

Ας είχες τον νου σου. Ας πρόσεχες!


(Το παρόν κείμενο είναι προϊόν τριών σχολίων μου που έκανα στις 4/12/2012 και στις 6/12/2012 στα παρακάτω άρθρα, που δημοσιεύτηκαν στην "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ", στην "Αριστερή Στρουθοκάμηλο" και στο "Protagon.gr" : Του Χαρίδημου Τσούκα, με τίτλο :  Ό,τι αρπάξουμε καλό είναι… , του Γιώργου Παπασπυρόπουλου : "Αντί να κάνει κόμμα ο Στουρνάρας κάνει ο Λοβέρδος" και του Σταύρου Θεοδωράκη : Ένα σύνδρομο απειλεί τον Τσίπρα . Φυσικά, το σχόλιο που αφορά το κείμενο του τσουτσουλομύτη Σταύρου δεν θα το βρείτε δημοσιευμένο εκεί)...