Το Μακεδονικό (και οι ... τσάμηδες) στις δεκαετίες 1920 - 1930 : Ένας αποκαλυπτικός διάλογος του Λέοντα Τρότσκυ με το ελληνικό "Αρχείο του Μαρξ".
Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρονστάϊν (Τρότσκυ) : Ο μεγάλος δογματικός και κοσμοπολίτης πολιτικός.
Όπως έγραψα και στο προηγούμενο το δημοσίευμά μου, με τίτλο : "Ελλάδα και FYROM : Το μακεδονικό ζήτημα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/12/fyrom.html , είναι και θα είναι δεδομένη η επιμονή των σλαβομακεδόνων κατοίκων της χώρας μας να θέλουν να σφετερισθούν το όνομα της Μακεδονίας και από γεωγραφικό όρο, να τον μετατρέψουν σε εθνοπροσδιοριστικό μηχανισμό, μέσω του οποίου επιθυμούν να απεγκλωβιστούν από την γνωστή (και προφανή) βουλγαρική τους καταγωγή.
Δεν είναι η Ελλάδα που θα τους αρνηθεί αυτόν τον επιχειρούμενο απεγκλωβισμό . Δεν έχει κανένα λόγο να το πράξει και είναι δικαίωμά τους να προσδιορίζονται, όπως οι ίδιοι επιθυμούν. Προφανώς, είναι μακεδόνες. Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί μακεδόνες. Μακεδόνες είναι και οι Έλληνες, όπως και οι Βούλγαροι (αλλά και οι Αλβανοί) κάτοικοι της παλαιάς ενιαίας οθωμανικής Μακεδονίας. Αλλά, πέρα από αυτούς, ομοίως, μακεδόνες είναι και οι απόγονοι των προσφυγικών πληθυσμών, που κατέκλυσαν την ελληνική Μακεδονία το 1924, μετά την Συνθήκη της Λωζάνης.
Ως εκ τούτου, οι ονομασίες που δίδουν οι σλαβομακεδόνες, που κατοικούν στην ελληνική Μακεδονία, στις όποιες οργανώσεις, ή στους συλλόγους, που σχηματίζουν δεν πρέπει να σφετερίζονται το όνομα της Μακεδονίας, με σκοπό την αποκλειστική του χρήση, και τον εθνικό προσδιορισμό τους ως "Μακεδόνων". Διότι μακεδόνες μπορεί να είναι. Αλλά δεν είναι "οι Μακεδόνες".
Και φυσικά, απαραίτητο είναι να προσδιορίσουν το τι είδους (ποιάς καταγωγής) μακεδόνες είναι, όσον αφορά τον εθνικό τους προσδιορισμό, εφ' όσον δεν θέλουν να αποκαλούνται ως αυτό που, ιστορικά, είναι. Δηλαδή ως μια συνιστώσα του βουλγαρικού έθνους, του οποίου την γλώσσα έχουν, ως μητρική.
Αυτό, όμως, δεν θα το πράξουν. Και δεν θα το πράξουν, διότι αν το πράξουν, θα αποδομηθεί πλήρως ο εθνοποιητικός τους μύθος και θα είναι "εκτός γραμμής", σε σχέση με την κεντρική προπαγάνδα της κυβερνώσας την F.Y.R.O.M. ελίτ.
Η επίκληση του δικαίωματός τους στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό δεν είναι, γενικώς, εσφαλμένη. Είπαμε ότι το δικαίωμά τους αυτό είναι αναφαίρετο (και ας βρουν άκρη με το υπόλοιπο βουλγαρικό έθνος). Αλλά αυτός ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός δεν μπορεί να επιχειρείται εις βάρος της ιστορικής κληρονομιάς των Ελλήνων, όπως, επίσης και εις βάρος των υπολοίπων κατοίκων της ευρύτερης Μακεδονίας, οι οποίοι έχουν ποικίλες εθνικές καταγωγές, δια του σφετερισμού ενός τοπικού γεωγραφικού όρου και των παραγώγων αυτού, που χρησιμοποιούνται από τους πληθυσμούς του, ως προσδιοριστικοί όροι του τόπου καταγωγής κάποιου ανθρώπου, ή μιας ομάδας πληθυσμού μιας χώρας και όχι ως όροι εθνικού προσδιορισμού, όπως επιχειρούν οι βουλγαρικής καταγωγής σλαβομακεδόνες της F.Y.R.O.M. και τα ισχνότατα υπολείμματα του σλαβομακεδονικού πληθυσμού, που απέμειναν στην ελληνική Μακεδονία το 1949, μετά το τέλος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.
Σχετικά με το ζήτημα του εθνικού προσδιορισμού των βουλγαρικής καταγωγής κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας και τον δογματικά ακραίο τρόπο αντιμετώπισής του από την διεθνή και την ελληνική κομμουνιστική αριστερά, κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και 1930, προκειμένου να διευκολυνθεί η πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς και να προωθηθούν οι πρόσκαιρες και τυχοδιωκτικές πολιτικές συμμαχίες του βουλγαρικού Κ. Κ., με τους βουλγαρομακεδόνες εθνικιστές, εις βάρος των συμφερόντων της χώρας μας, μπορούμε να δούμε εδώ το παρακάτω παλαιό κείμενό μου, που δημοσιεύτηκε στις 11/5/2008 στο "PETROUPOLIS FORUMS" ( http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=6609&sid=29ecdabc76056f23fd685cf19a3f4334&mforum=pfor#6609 ) και στο τροτσκιστικό "Πολιτικό Καφενείο" :
"Το περιοδικό ''ΦΑΝΤΟΜΑΣ'' στο τεύχος (Νο 23 του Μαΐου - Ιουνίου 2008) δημοσίευσε - και μου υπενθύμισε - μια παλιά συζήτηση του Λέοντα Τρότσκυ, με τους Έλληνες Αρχειομαρξιστές της εποχής του Μεσοπολέμου για το Μακεδονικό Ζήτημα. Η συζήτηση αυτή έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 1932 και έχει ως εξής (όπως την αναδημοσίευσε ο ''ΦΑΝΤΟΜΑΣ'') :
«ΛΕΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙ: Δεν έχετε πει τίποτα για το εθνικό ζήτημα. Τι άποψη έχετε για τη Μακεδονία και τις μειονότητες;
ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ: Το συνέδριό μας πήρε απόφαση ενάντια στο σύνθημα για ανεξαρτησία της Μακεδονίας, που είχε υιοθετήσει το κόμμα το 1925.
Λ.Τ.: Γιατί;
Α.Μ.: Προέκυψε μετά την πλήρη ανταλλαγή πληθυσμών Ελλήνων, Τούρκων και των Βουλγάρων. Η βουλγαρική Μακεδονία αποτελούνταν στo 90% από Βούλγαρους, η ελληνική Μακεδονία από 90% Έλληνες, η σερβική Μακεδονία το ίδιο. Αν εξαιρέσουμε την εβραϊκή μειονότητα, η οποία μένει μόνο στις πόλεις, όπου στην επαρχία είναι Έλληνες από τη Μικρά Ασία και την περιοχή της Μαύρης θάλασσας.
Λ.Τ.: Γιατί πρόβαλε το κόμμα το σύνθημα για ανεξαρτησία της Μακεδονίας;
Ντιμίτρι Ζαχάροβιτς Μανουήλσκυ : Το ηγετικό στέλεχος του Κ. Κ. Σ. Ε. και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που οργάνωσε την πρόσκαιρη και τυχοδιωκτική πολιτική συμμαχία του βουλγαρικού Κ. Κ. με τους Βούλγαρους εθνικιστές και καθοδήγησε την καταστροφική πολιτική του Κ. Κ. Ε. και του τότε γενικού γραμματέα του κόμματος Παντελή Πουλιόπουλου, υπέρ της "αυτονομίας της Μακεδονίας", προκειμένου να στηριχθούν οι επιδιώξεις της Κ. Δ., η οποία είχε επενδύσει πολλά σε αυτή την συμμαχία του Κ. Κ. Βουλγαρίας, με τους Βούλγαρους μακεδόνες εθνικιστές.
Α.Μ.: Ο Μανουήλσκυ και ο Κολάρωφ επέμεναν σ' αυτό. Την εποχή εκείνη, το βουλγαρικό κόμμα είχε συμμαχήσει με τους Βούλγαρους εθνικιστές, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν «Μακεδόνες», ελπίζοντας να τους κερδίσουν με το μέρος τους. Σ' αυτήν τη βάση ήταν που προβλήθηκε το σύνθημα για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας. Όμως οι «Μακεδόνες», υπό την ηγεσία του Τσανκώφ έστρεψαν αμέσως τα πυρά τους κατά των κομμoυνιστών.
Λ.Τ.: Μήπως θα 'πρεπε να 'ναι ζήτημα ανεξαρτησίας της Μακεδονίας συνολικά;
Α.Μ.:Ναι.
Λ.Τ.: Δεν είμαι σίγουρος αν είναι συνετό να απορρίψουμε αυτό το σύνθημα. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε αντίθετοι επειδή θα το απορρίψει ο κόσμος που τον αφορά. Πρέπει να του ζητηθεί η άποψή του. Οι «Βούλγαροι» αντιπροσωπεύουν ένα καταπιεσμένο στρώμα. Εμείς πρέπει να εξηγήσουμε ότι ο πληθυσμός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για ό,τι τον αφορά. Αν η κυβέρνηση απορρίψει το δημοψήφισμα, τότε πρέπει να παλέψουμε ενάντια σ' αυτή την απόφαση. Αν η καταπιεσμένη εθνότητα εξεγερθεί ενάντια στην κυβέρνηση, τότε πρέπει να τους υποστηρίξουμε. Με μια τέτοια γλώσσα πρέπει να μιλάμε. Και αν οι Μακεδόνες Έλληνες διακηρύξουν την αντίθεσή τους στην κυβέρνηση της Αθήνας, απαιτώντας την ανεξαρτησία τους, εμείς θα εναντιωνόμαστε δογματικά; Αμφιβάλλω. Ωστόσο, δεν γνωρίζω αρκετά καλά το ζήτημα, μιας και με απασχόλησε το Μακεδονικό ζήτημα μόνο το 1913.
Βασίλι Κολάρωφ : Ο ηγέτης του βουλγαρικού Κ. Κ. που οργάνωσε, μαζί με τον Μανουήλσκυ και εφάρμοσε την τυχοδιωκτική και τελικά, αποτυχημένη πολιτική συμμαχιών του κόμματος, με τους βουλγαρομακεδόνες εθνικιστές.
Α.Μ.: Η Κομμουνιστική Διεθνής εγκατέλειψε αυτό το σύνθημα, γιατί είχε καταντήσει απραγματοποίητο. Η Μακεδονία δεν αποτελεί μια ομοιόμορφη εθνική ολότητα.
Λ.Τ.: Μα μήτε και η Ελλάδα. Γιατί να μην μπορεί η Μακεδονία να υπάρξει με τον ίδιο τρόπο σαν μια αυτόνομη ένωση με διαφορετικές εθνικότητες; Ο πληθυσμός πρέπει να εκφράσει την άποψή του πάνω σ' αυτό το θέμα μέσα από ένα δημοψήφισμα.
Α.Μ.: Ποιές δυνάμεις θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο;
Λ.Τ.: Δεν είναι δικό μας καθήκον να οργανώνουμε εθνικιστικές εξεγέρσεις. Απλώς λέμε πως, αν το ζητήσουν οι Μακεδόνες, εμείς θα πάρουμε το μέρος τους, πως θα 'πρεπε να τους δινόταν η δυνατότητα να αποφασίσουν, και ότι επίσης θα υποστηρίξουμε την απόφασή τους ... Για μας, που είμαστε υπέρ μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας σοβιετικών κρατών, είναι αδιάφορο το αν η Μακεδονία ανήκει σ' αυτή την ομοσπονδία σαν αυτόνομη ολότητα ή σαν τμήμα ενός άλλου κράτους ...
Λ.Τ.: Υπάρχει κίνημα Μακεδόνων στην Ελλάδα υπέρ της αυτονομίας;
Α.Μ.: Όχι.
Λ.Τ.: Στη Σόφια υπάρχει μια Μακεδονική Επιτροπή που υποστηρίζεται, βέβαια, από την κυβέρνηση. Ωστόσο, στη Βιέννη υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει; ) στα χρόνια 1929-1930, μια μακεδονική εφημερίδα που εκδιδόταν από μια επιτροπή υποστηριζόμενη από την Κομμουνιστική Διεθνή. Τι προτείνετε εσείς για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους;
Α.Μ.: Μια σοβιετική ομοσπονδία.
Λ.Τ.: Και το κόμμα;
Α.Μ.: Μια σοβιετική Ελλάδα. Δεν λένε τίποτε για μια βαλκανική ομοσπονδία σοβιετικών κρατών. Το κόμμα επικρίνει το σύνθημά μας για μια ομοσπονδία, γιατί ισχυρίζoνται ότι το χρησιμοποιούμε για να κρύψουμε το γεγονός ότι είμαστε αντίθετoι μια σοβιετική Ελλάδα.
Λ.Τ.: Πριν τον πόλεμο υπήρχαν οι Tesniaki (αριστεροί σοσιαλδημοκράτες) στη Βουλγαρία, οι οποίοι υποστήριζαν μια βαλκανική ομοσπονδία. Την εποχή εκείνη, το σύνθημα αυτό έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο. Το υιοθετήσαμε, αν και αυτό που πρότειναν ήταν μια (αστική) δημοκρατική ομοσπονδία. Είναι πια φανερό ότι δεν υπάρχει καμιά δημοκρατική δύναμη στα Βαλκάνια ικανή να πραγματοποιήσει μια τέτοια ομοσπονδία. Μάλλον είναι ένα έργο για το προλεταριάτο ...
[ ... ]
Λ.Τ.: Θα 'θελα να ξαναθέσω το ζήτημα της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Απ' ό,τι καταλαβαίνω, δεν έχει δοθεί τόση σημασία στο ζήτημα αυτό έως τα σήμερα. Όμως, το ζήτημα αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών, για την απελευθέρωσή τους από τιs εθνικές προκαταλήψεις, για τη βελτίωση της κατανόησής τουs για τη διεθνή κατάσταση στα Βαλκάνια και γενικότερα. Οι επίσημες στατιστικές δίνουν τα εξής στοιχεία: Υπάρχουν 82.000 Σλαβομακεδόνες στους 1.400.000 κατοίκους της Μακεδονίας. 19.000 Αλβανοί στους 300.000 κατοίκους της Ηπείρου. Το πρώτο που θα πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Είναι ακριβή τα στοιχεία αυτά; Το πρώτο μας καθήκον είναι να αντιμετωπίσουμε αυτά τα νούμερα με απόλυτο σκεπτικισμό. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν το 1925, την εποχή της επανεγκατάστασης των πληθυσμών, κάτω από τις ξιφολόγχες των στρατιωτικών αρχών. Τι εννοούμε με τη λέξη «Έλληνας»; Ίσως αυτούς που μιλούν Ελληνικά, επειδή τους επιβάλλεται, αλλά δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Αν τα στοιχεία αυτά είναι ανακριβή, αυτό και μόνο θα προκαλούσε δυσαρέσκεια και μίσος στους κόλπους των εθνικιστών. Αν λέμε ότι τα επίσημα στοιχεία πρέπει να αντιμετωπίζονται με δυσπιστία, θα κερδίσουμε πολύ συμπάθεια. Πιο σημαντικό όμως, με τον τρόπο αυτό μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του βουλγάρικου προλεταριάτου ...
[ ... ]
Λ.Τ.: Αλλά ακόμη και 82.000 Σλάβοι να υπήρχαν στην Μακεδονία, το ζήτημα αυτό θα διατηρούσε τη μεγάλη του σημασία. Πού μένει αυτή η μειοψηφία των 82.000; Πιθανά στα βουλγαρικά σύνορα. Το μικρό μέγεθος αυτού του εθνικού στρώματος δεν αποκλείει την αυτονομία. Έτσι στη Ρωσία έχουμε τη μικροσκοπική χώρα της Μολδαβίας, κοντά στη Ρουμανία, που υπάρχει σαν ανεξάρτητη οντότητα. θα ρωτήσουν: θέλετε ακόμη μεγαλύτερη βαλκανοποίηση; Εμείς απαντάμε σ' αυτό: Είμαστε υπέρ του σχηματισμού μεγάλων οικονομικών ενοτήτων. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί ενάντια στη θέληση των μαζών.»
Η παράθεση των αποσπασμάτων της εν λόγω συζήτησης είναι πλήρως ενδεικτική (και κατ' ουσίαν αποδεικτική) για την κατάσταση και τις αντιλήψεις, περί του πληθυσμού της πρώην ενιαίας οθωμανικής Μακεδονίας, της νέας μεταοθωμανικής πολυεθνικότητας του εν λόγω πληθυσμού, προϊόντος της ανταλλαγής των πληθυσμών και της βουλγαρικής εθνικής καταγωγής των σλαβομακεδόνων και ιδίως τις αντιλήψεις, που επικρατούσαν στο ευρύτερο κομμουνιστικό κίνημα εκείνης της εποχής, με τις (οπορτουνιστικές) τακτικές του συμμαχίες, αλλά και έναν, πολλές φορές, ασυνεπή διεθνισμό, που, δυστυχώς, συμβάδιζε με τον δογματισμό.
Κλασσικό δείγμα δογματισμού αποτελούν οι θέσεις του - εξόριστου, τότε πλέον από την "Ε. Σ. Σ. Δ.", μετά την πλήρη εσωκομματική του ήττα από τον Ιωσήφ Στάλιν στην διαπάλη τους, ύστερα από τον θάνατο του Λένιν για την κατάκτηση της ηγεσίας του Κ. Κ. Σ. Ε. - Λέοντα Τρότσκυ, ο οποίος, παρά την αλλαγή και την πλήρη ανατροπή της εθνολογικής σύστασης της Μακεδονίας, σε βάρος των Βουλγάρων, μετά τις ανταλλαγές των πληθυσμών, κατά την δεκαετία του '20, επιμένει σε θέσεις ακραία δογματικές, που θέλουν να διϋλίσουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμιλο, προκειμένου να προσεταιριστεί το βουλγαρικό προλεταριάτο (!), μέσα από την καταπολέμηση των ''εθνικών προκαταλήψεων'' του ελληνικού προλεταριάτου, παραβλέποντας ότι αυτός ο επιχειρούμενος προσεταιρισμός του βουλγαρικού προλεταριάτου επεδιώκετο με την έξαψη του βουλγαρικού εθνικισμού και την υποταγή των - υποτιθέμενων - κομμουνιστών επαναστατών στις εθνικιστικές αυταπάτες των Βουλγάρων εργατών, που σκόπιμα και ανιστόρητα καλλιέργησε σε αυτούς και στους Βουλγάρους της ευρύτερης Μακεδονίας - μέσα από την διακίνηση μιας ''μακεδονικής'' ιδεολογίας - η βουλγαρική φεουδαρχοκαπιταλιστική πολιτικοστρατιωτική ελίτ από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του περασμένου αιώνα.
Ο Λέων Τρότσκυ, μάλιστα, έθεσε και θέμα Ηπείρου, για τους 19.000 Τσάμηδες, που κατοικούσαν στην ελληνική Ήπειρο, μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι οποίοι, μετέπειτα, εξεδιώχθησαν από εκεί, με το τέλος του πολέμου, με αφορμή, αλλά και αιτία, την συνεργασία τους με τους φασίστες και ναζιστές κατακτητές (Ιταλούς και Γερμανούς). Αυτός και αν είναι ακραίος δογματισμός, γύρω από τα εθνικά ζητήματα και την αυτοδιάθεση των λαών!
Αξιοσημείωτη είναι η ρεαλιστική προσέγγιση των Αρχειομαρξιστών στο Μακεδονικό Ζήτημα, υπό το φως των εξελίξεων της δεκαετίας του '20, παρά το ''ναι'' τους στο εξωπραγματικό - υπό τις παρούσες περιστάσεις εκείνη την εποχή, αλλά και τώρα - ιδεολόγημα της ανεξάρτητης (και προφανώς) σοβιετικής Μακεδονίας. Οι αντιστάσεις στις τροτσκικές προτροπές είναι προφανείς και αντανακλούν την γνώση της επικρατούσας στην ελληνική Μακεδονία εθνικοκοινωνικής πραγματικότητας, η οποία, μέσα από την συζήτηση, χρησιμεύει, ως ανάχωμα στις προτροπές του Τρότσκυ, ο οποίος - αν και αναμφισβήτητα μεγάλη προσωπικότητα - κατατρεχόταν από έναν ακατασίγαστο κοσμοπολιτισμό, που τον απέτρεπε από το να εντρυφήσει στις εθνικοπολιτικές πραγματικότητες των κοινωνιών της εποχής του και για τον λόγο αυτόν απέτυχε να μετουσιώσει σε επίπεδο μαζών τις πολιτικοκοινωνικές του αντιλήψεις, ακόμα και όταν (κάποιες από αυτές) δικαιώθηκαν.
Κλασσικό παράδειγμα η ανάλυσή του για την φύση της γραφειοκρατίας, που αναδείχτηκε, ως εξουσιαστικό και εκμεταλλευτικό κοινωνικό στρώμα στην "Σοβιετική Ένωση". Πάντοτε έλεγε ότι το γραφειοκρατικό αυτό στρώμα είναι ένα βοναπαρτιστικής υφής κοινωνικό στρώμα, το οποίο προέκυψε, λόγω της ανακοπής της επαναστατικής διαδικασίας στον καπιταλιστικό κόσμο, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ως εκ τούτου, έχει έναν προσωρινό, μεταβατικό χαρακτήρα, γεγονός που σημαίνει ότι στο μέλλον, μέσα από την όξυνση της ταξικής πάλης και των διεθνών κρατικών αντιπαραθέσεων, είτε θα σαρωθεί από το επαναστατικό προλεταριάτο, είτε από την δυναμική του καπιταλισμού, μέσα από μια παλινορθωτική διαδικασία. Ιδού, τώρα πια, η γραφειοκρατία του Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων) επανέφερε - χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά, για την τιμή των όπλων - τον καπιταλισμό στην "Ε. Σ. Σ. Δ.", αλλά οι επίγονοί του Λέοντα Νταβίντοβιτς, οι οποίοι, πλήρως, κληρονόμησαν τον κοσμοπολιτισμό, του ιδεολογικού τους πατέρα, μέσα από τις σέκτες που δημιούργησαν, ύστερα από την ολιγοετή παρουσία της 4ης Διεθνούς, ουδόλως μπόρεσαν να παρέμβουν και να επηρεάσουν την διαδικασία πτώσης της "Ε. Σ. Σ. Δ." και να ξυπνήσουν το κοιμώμενο προλεταριάτο της "Σοβιετικής Ένωσης". Και όχι μόνον εκεί, αλλά ούτε και στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο, είτε της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και αμέσως μετά από αυτόν, είτε της σύγχρονης εποχής του γραφειοκρατικού καπιταλισμού.
Περιττό να πω ότι από την όλη συζήτηση, εκτός από τον διάχυτο δογματισμό του Τρότσκυ και τον συγκρατημένο δογματισμό των ρεαλιστών, κατά τα άλλα, αρχειομαρξιστών (οι οποίοι στην πορεία ακολούθησαν διαφορετικό πολιτικό δρόμο και διατήρησαν την πολιτική τους αυτονομία από τους τροτσκιστές), βγαίνουν και άλλα ιστορικά διδάγματα, τα οποία έχουμε τεκμηριώσει, ήδη, στα προηγούμενα σημειώματά μας :
Οι ''Μακεδόνες'', αυτό το ιδεολόγημα της τιτοϊκής κλίκας της FYROM, ουδεμία βάση είχαν, ως αυτοτελής και ανεξάρτητη εθνική οντότητα, παρά μόνον, ως εθνικό παρακολούθημα των Βουλγάρων και της πολιτικοστρατιωτικής ελίτ της Σόφιας. Έτσι αντιμετωπιζόταν στις δύο δεκαετίες του Μεσοπολέμου, δηλαδή τις δεκαετίες του '20 και του '30.
Αυτό να μην το ξεχνάμε..."
Σχόλια
Συγγνώμη, για την αβλεψία μου.