Βαγγέλης Βενιζέλος : Από την νεανική απόπειρα συγκρότησης ενός σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος στην τωρινή του πορεία προς το επερχόμενο τραγικό πολιτικό και προσωπικό αδιέξοδο.
Στο μπλογκ "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ" του κυρίου Χαρίδημου Τσούκα συνεχίστηκε ο διάλογος, που περιστράφηκε, γύρω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αυτό το γεγονός μου έδωσε την αφορμή να θυμηθώ τα φοιτητικά μου χρόνια και την επαφή μου, με τον τωρινό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών, καθώς και κάποια ιστορικά στοιχεία, για τον αγαπητό μου "θείο Μπέννυ" (έτσι τον αποκαλούσαμε τότε εμείς οι φοιτητές του). Την έναρξη του διαλόγου αυτού, δείτε στο μπλογκ μου το θέμα : "Ο απογοητευτικός (και συνυπεύθυνος, ως πρωτουργός) Βαγγέλης Βενιζέλος ακολουθεί την προκαθορισμένη πορεία και οδηγεί τον τόπο προς την καταστροφή" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/07/o-protourgos-kai-synypefthynos-vangelis.html . Την συνέχεια του διαλόγου αυτού και την χθεσινή μου παρέμβαση, μπορείται να την διαβάσετε, ευθύς αμέσως:
"OK κ. Τσούκα. Δεν διαφωνώ με όσα λέτε και τα αποδέχομαι. (Άλλωστε, η αναφορά μου στην πιθανώς υποκρυπτόμενη ζήλεια σας, έναντι του Βαγγέλη Βενιζέλου, είχε περισσότερο μια φιλοπαίγμονα διάθεση, παρά ένα ουσιαστικό περιεχόμενο).
Πάντως, ο αγαπητός Βαγγέλης δεν είναι ουτιδανός. Βερμπαλιστής (και μάλιστα ακατάσχετος, αφού πάσχει από έναν υπερτροφικό ναρκισσισμό) είναι, αλλά έχει ένα κάποιο (και αρκετές φορές σημαντικό) περιεχόμενο. Δεν στερείται περιεχομένου ο Βαγγέλης. Όμως, ο εγωισμός του (και η γνώση του, περί του ότι, σε επίπεδο λόγων υπερέχει, έναντι των άλλων) τον κάνει επιρρεπή, προς την πολυλογία και έτσι, το όποιο περιεχόμενο έχει ο λόγος του, χάνεται μέσα στην ακατάσχετη ροή των λεγομένων του.
Το δυστύχημα είναι ότι, επιλέγοντας να κάνει πολιτική καρριέρα, από τότε που ο Μένιος Κουτσόγιωργας τον γνώρισε και ο Κώστας Λαλιώτης τον καθιέρωσε δίπλα στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου (ήταν το 1989 όταν οι δύο εξ αυτών - ο Μένιος και ο Ανδρέας - φαινόταν ότι θα είχαν προβλήματα με την Δικαιοσύνη), παράτησε και υπέταξε την επιστήμη του στις ανάγκες και στις μυλόπετρες της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Και αυτό είναι ένα απο τα χείριστα που έπραξε και το οποίο τον οδήγησε στην χείριστη όλων και φυσικά κατάπτυστη πράξη του :
Να νομιμοποιήσει το Μνημόνιο της ντροπής και της Κατοχής πέρυσι την Πρωτομαγιά, φιλοτεχνώντας (μαζύ με τον Ανδρέα Λοβέρδο) την νομοτεχνική του διατύπωση. Αυτά που έπραξε, βέβαια, τότε, τώρα θα τα λουστεί, αφού, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών του ΓΑΠ, θα πρέπει να διαχειρισθεί την σημερινή ύβρι (το ότι είναι αληθής, ως προς το περιεχόμενό της, δεν αναιρεί τον χαρακτήρα της ως ύβρεως) του Προέδρου του Eurogroup, του κ. Jean-Claude Junker, ο οποίος, ωμότατα, πλην όμως αληθώς, είπε ότι η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σημαντικά, τώρα μετά την ψήφιση του "μεσοπροθέσμου".
[Βέβαια, η ανάμειξή του Βαγγέλη με την πολιτική δεν ήταν κάτι το νέο και δεν του ήλθε, ξαφνικά, το 1989. Η αλήθεια είναι ότι ο ...πισινός του τον έτρωγε από πολύ νωρίς, ήδη από την εποχή που ο πνευματικός του πατέρας και διδάσκαλος, ο αείμνηστος Δημήτρης Τσάτσος, πάλευε να φτιάξει ένα σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα στην μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία, πότε με τις Νέες Δυνάμεις της Ενώσεως Κέντρου (την περίφημη ΕΔΗΚ), πότε με το ΚΟΔΗΣΟ, ή την Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία των εκλογών της 20/11/1977), μαζί με τον αείμνηστο Ιωάννη Πεσμαζόγλου και τον προσφάτως αποβιώσαντα Χαράλαμπο Πρωτοπαππά. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν δίπλα του και από τότε δήλωνε σοσιαλδημοκράτης - κάτι που το δηλώνει ακόμα].
Αλλά, όπως είπαμε, ο αγαπητός Βαγγέλης Βενιζέλος τα ήθελε και τα έπαθε. Και θα πάθει ακόμα περισσότερα, αφού αυτό, που τον αναμένει, είναι ο εγκλωβισμός του σε ένα τραγικό πολιτικό αδιέξοδο, που θα τον οδηγήσει στον προσωπικό αυτοεξευτελισμό.
Και τα όσα έπαθε, με τον ανηλεή διασυρμό του, από τους "συναδέλφους" του υπουργούς της ευρωζώνης, στο πρώτο Eurogroup, που συμμετέσχε, αμέσως μετά τον διορισμό του ως αντιπροέδρου της κυβερνήσεως και υπουργού Οικονομικών, είναι ένα μικρό δείγμα και μόνον η αρχή.
Ειλικρινά, εύχομαι να σφάλλω, αλλά φοβάμαι ότι ουδόλως σφάλλω...
[Τώρα, όσον αφορά τον πολυαγαπημένο μου Κορνήλιο (Καστοριάδη), αγαπητέ κύριε Τσούκα, καλόν είναι, αφού τον αναφέρατε, ως διδάσκαλό σας, να χρησιμοποιήσετε τα όποια διδάγματα έχετε αντλήσει από αυτόν και αναστοχασθείτε τα όσα υποστηρίζετε, με αφορμή την ελληνική κρίση, από πέρυσι τον Αύγουστο, μέχρι τώρα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο]."
(Σχόλιό μου http://htsoukas.blogspot.com/2011/07/blog-post.html?showComment=1309724439683#c7347679193956507305 της 3/7/2011, που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ «ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ», ως απάντηση στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα, με τίτλο : «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του» http://htsoukas.blogspot.com/2011/07/blog-post.html ).
Σχόλια