Ό,τι και να συμβεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. € δεν μπορεί να αποπληρωθεί. (Η χρησιμότητα των κινημάτων "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ").

Το άρθρο, που δημοσιεύω παρακάτω, δείχνει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. € δεν μπορεί να πληρωθεί, σε καμμία περίπτωση, υπό τις παρούσες υπαναπτυξιακές συνθήκες και δεν είναι μόνον οι παραπάνω πίνακες που φανερώνουν του λόγου το αληθές. Χωρίς την κοπή άφθονων ποσοτήτων ευρώ από την Ε.Κ.Τ. (ή όποιον άλλον αποφασίσει να κόψει ευρωνόμισμα), το χρέος αυτό έχει τέτοιο ύψος και τέτοια δομή, που δεν ξεπληρώνεται.


Όλα τα άλλα (με επιμήκυνση, ή χωρίς επιμήκυνση, αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. €, προς τις χώρες της ευρωζώνης, ή/και του συνολικού ποσού του ελληνικού δημόσιου χρέους) αποτελούν παρηγοριά στον άρρωστο και μια τεράστια επιχείρηση απάτης.


Φυσικά την ευθύνη, γι' αυτήν την εξέλιξη, την έχουν οι ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου, που έδωσαν την χαριστική βολή στην αξιοπιστία της χώρας, όταν μίλησαν για την "εσκεμμένη παραποίηση" των στατιστικών μεγεθών της χώρας (για δεύτερη φορά μετά το 2004), καθώς, επίσης, για δημοσιονομικό έλλειμμα υψηλότερο, κατά, περίπου, 7 μονάδες από το επίσημα προϋπολογιζόμενο (Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μίλησε για δημοσιονομικό έλλειμμα, κατά το 2009, της τάξης του 12,7% του ΑΕΠ, ενώ η Comission και η ΕΕ το υπολόγιζαν στο 5%, με 5,5% του ΑΕΠ για το 2009 - δείτε στο μπλογκ του ΠΑΣΟΚ την ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/69753ada-8818-451e-ad59-deaf776a348d , όπου το ΠΑΣΟΚ από το καλοκαίρι του 2009 και πριν από τις εκλογές της 4/10/2009, μιλούσε για το εύθραυστο των ελληνικών δημοσιονομικών μεγεθών και την επικινδυνότητα του δημόσιου χρέους).


Αυτή η χασματική απόκλιση του δημοσιονομικού ελλείμματος των 7 μονάδων αποτελεί διαχρονικό ρεκόρ στην Ευρώπη και ήταν φυσικό να οδηγήσει στα μοιραία αποτελέσματα, που οδήγησε. Βέβαια, αυτό δεν ήταν το μόνο που προβλημάτισε την Ε.Ε. και την ευρωζώνη  και η βλακώδης, όσο και κουτοπόνηρη ψευδοειλικρίνεια της κυβέρνησης του ανίκανου ΓΑΠ δεν έλυσε το πρόβλημα, αντίθετα υπήρξε η πηγή του. Αναλόγως σημαντικές ήσαν και οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και ο προγραμματισμός της κυβέρνησης, για μείωση του ελλείμματος στο 9,1% του ΑΕΠ μας το 2010 - όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν πλέον δυσκολοδιαχειρίσιμο, μέσα σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης και με δεδομένη την μονεταριστική και περιοριστική πολιτική των ευρωγραφειοκρατών και της Γερμανίας -, καθώς και για το ότι χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα χρόνια (η αναξιοπιστία της χώρας δεν λειτούργησε θετικά στους όποιους προγραμματισμούς και στις προβλέψεις του ανίκανου κυβερνητικού επιτελείου) για να ελεγχθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας.

Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους, για να φθάσουμε σε αυτό το χρονικό σημείο, στο οποίο ο διευθυντής του τμήματος κρατικών αναλύσεων του οίκου Fitch, ο 46χρονος Brian Coulton, ο οποίος έχει εργασθεί στο παρελθόν για το βρετανικό Υπουργείο Οικονομικών, ενώ ήταν και υπεύθυνος στον Fitch, για την αξιολόγηση της Κίνας, της Ιαπωνίας, του Χονγκ Κονγκ και των Φιλιππίνων, ήταν επόμενο να ανακοινώσει ότι: "Υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές των δημοσίων Οικονομικών της Ελλάδας", ρίχνοντας το ελληνικό δημόσιο και την ελληνική οικονομία στο καναβάτσο.



Αμέσως μετά, εμφανίσθηκε στις οθόνες των τραπεζών, σε όλον τον κόσμο, η ένδειξη: "Ο Fitch υποβαθμίζει την αξιολόγηση της Ελλάδας σε BBB+". Η είδηση κυκλοφόρησε, αμέσως, μέσα από όλους τους υπολογιστές, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με τον Bloomberg - με αποτέλεσμα να προωθηθεί, αυτοστιγμεί, σε χιλιάδες τράπεζες, σε ασφαλιστικές εταιρείες, σε όλους τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και σε όλους τους επενδυτές, οι οποίοι παρακολουθούν διαρκώς τις ανακοινώσεις  αυτού του διεθνούς οικονομικού δικτύου πληροφόρησης.


Αυτή η αρνητική αξιολόγηση του Fitch, για την ελληνική οικονομία, ουσιαστικά είχε την έννοια της προειδοποίησης ότι το ελληνικό δημόσιο αντιμετώπιζε τον κίνδυνο της άμεσης χρεωκοπίας, με αποτέλεσμα το πρωτοφανές γεγονός να υποβιβάζεται μια χώρα της Ευρωζώνης σε ΒΒΒ+. Στην συνέχεια οι διεθνείς επενδυτές άρχισαν να πωλούν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, χωρίς καμία επιφύλαξη και σε συνθήκες πανικού, ενώ ο Coulton διαβεβαίωνε ότι : "Ο τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα διαχειρίζεται τα δημόσια ταμεία της είναι “ιδιαίτερος” – ο προϋπολογισμός της είναι εκτός ελέγχου"  και ενώ τα συνταξιοδοτικά ταμεία, και πολλά επενδυτικά κεφάλαια, υποχρεώθηκαν, εκ των πραγμάτων, να πουλήσουν όλα τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, που είχαν στα χαρτοφυλάκια τους, αφού θεσμικά δεν τους επιτρεπόταν να μένουν εκτεθειμένα σε επικίνδυνα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, σαν αυτά των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Με επικεφαλής τα Hedge funds, όλοι, πλέον, στοιχημάτισαν, κατά των ελληνικών κρατικών ομολόγων, ενώ οι μεγάλες τράπεζες συνέστησαν στους πελάτες τους να αποσύρουν τα χρήματα τους από την Ελλάδα.

Μετά από αυτην την εξέλιξη, η πώληση κρατικών ομολόγων, εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, έγινε αδύνατη και τα επιτόκια δανεισμού αυξήθηκαν, για να πάρουν την πορεία προς τις 1000 μονάδες βάσης και τα ασφάλιστρα έναντι δανειακών κινδύνων (CDS) σύντομα ξεπέρασαν τα αντίστοιχα για την Αργεντινή.



Αφού, λοιπόν, οι εξελίξεις, μετά από αυτήν την απύθμενη βλακεία των ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου, πήραν τον δρόμο τον στραβό και έφθασαν εδώ που τώρα είναι και με δεδομένο ότι τα χειρότερα δεν έχουν περάσει, είναι απόλυτα φυσιολογική η διαπίστωση, με την οποία ξεκίνησα το παρόν άρθρο : Το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. €, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί όχι μόνο να ξεπληρωθεί, αλλά ούτε καν να εξυπηρετηθεί, έστω και σε βραχυπρόθεσμη βάση - εκτός εάν φτωχοποιηθεί, πλήρως, η ελληνική κοινωνία και δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εργάζεται για να αποπληρώσει το χρέος αυτό. Γεγονός που σημαίνει ότι θα αποδεχθεί και μια δραματική πτώση του βιοτικού της επιπέδου, για δεκαετίες.

"Η όλη συζήτηση γύρω από την "απείθεια στον νόμο", η οποία - υποτίθεται ότι - υποκρύπτει και μια σωκράτεια φιλοσοφική χροιά, γίνεται για να συγκαλύψει το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και το οποίο είναι προϊόν δύο συγκεκριμένων πολιτικών της ελληνικής πολιτικοοικονομικής και κοινωνικής ελίτ, για τις οποίες έχω μιλήσει επανειλημμένα και στο παρόν μπλογκ, αλλά και στο δικό μου.


Το πρόβλημα αυτό, το οποίο είναι τεράστιο και δυσεπίλυτο και το οποίο, όσο παραμένει χωρίς δραστική αντιμετώπιση, θα βαρύνει την ελληνική κοινωνία, επί πολλά έτη και επί πολλές γενεές και θα την γονατίσει, έχει να κάνει με το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας, ένα δημόσιο χρέος το οποίο, τώρα, φθάνει κοντά στα 345 δισ. €, αγγίζει το 148% του ελληνικού ΑΕΠ και διαρκώς διογκούται και ως απόλυτο μέγεθος και ως ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας και φυσικά, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι αδύνατον να αποπληρωθεί ό,τι και αν γίνει.


Και είναι αδύνατο να αποπληρωθεί αυτό το χρέος, διότι, όσο περνάει ο καιρός, διογκώνεται, μόνο και μόνο, επειδή οι τρέχοντες τόκοι το πολλαπλασιάζουν και το μεγαλώνουν, καθιστώντας το ολοένα και περισσότερο αδύνατο να αποπληρωθεί, πολύ περισσότερο τώρα, που η διακοπή της ομαλής ροής των πιστώσεων στην χώρα, εδώ και σχεδόν έναν χρόνο και για άγνωστο - αλλά πάντως μακρύ - ακόμα χρονικό διάστημα, έχει σταματήσει την διαδικασία της αναχρηματοδότησής του, χάρη στις ανείπωτες βλακείες των ΓΑΠ - Τρισέ - Μέρκελ.


Το ουσιώδες αυτό πρόβλημα της χώρας, δηλαδή το πρόβλημα του δυσβάστακτου ελληνικού δημόσιου χρέους, έχει να κάνει με την βλακώδη, την ηλίθια επιλογή της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ να εντάξει την χώρα στην ζώνη του ευρώ. Αυτό, όπως έχω πολλές φορές γράψει, μετέτρεψε το ελληνικό δημόσιο χρέος από, κατά 86% δραχμικό χρέος, που ήταν, πριν από την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, σε χρέος σε ευρώ, μετασχηματίζοντάς το, σε ένα χρέος το οποίο ήταν ουσιαστικά εκφρασμένο σε ένα ξένο νόμισμα και σε καθ' ολοκληρίαν εξωτερικό χρέος της χώρας και τούτο επειδή, με την υιοθέτηση του ευρώ, η Ελλάδα, ως κράτος, έχασε κάθε έλεγχο επί των διαδικασιών έκδοσης του νομίσματος της χώρας, αφού αυτό εκδίδεται από την χρηματοπιστωτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης.


Αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικά εσφαλμένης στρατηγικής επιλογής της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ ήταν το να τεθούν οι βάσεις για την μελλοντική χρεωκοπία της χώρας, αφού αυτή δεν μπορούσε να ασκήσει το εκδοτικό της δικαίωμα, επί του νομίσματος και έτσι να πληρώσει τα χρέη της (κάτι που, επί δραχμής, το έκανε, δηλαδή έκδιδε νόμισμα και πλήρωνε το σε δραχμές εκφρασμένο χρέος της, ανταποκρινόμενη στις υποχρεώσεις της, γεγονός, το οποίο την προστάτευε επαρκέστατα από κάθε πιθανότητα χρεωκοπίας, η οποία καθίστατο αδύνατη, σε συνθήκες δραχμής, αφού, όπως είπαμε, το χρέος ήταν κατά 86% δραχμικό χρέος) και παράλληλα, η χώρα να χάσει κάθε δυνατότητα άσκησης νομισματικής και τώρα, σε συνθήκες κρίσης και κάθε δυνατότητα άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής, αφού η κρίση χρέους στην οποία, βλακωδώς, ο ΓΑΠ βύθισε την ελληνική οικονομία, στέρησε την χώρα από κάθε δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης πολιτικής δανεισμού και την υποχρέωσε να στραφεί στον δανεισμό από τον προχειροφτιαγμένο Μηχανισμό Στήριξης από την ευρωζώνη και του ΔΝΤ, προκειμένου να μπορέσει η χώρα να πληρώσει τις τρέχουσες δανειακές της υποχρεώσεις προς τους ευρωπαϊκούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς (κυρίως γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, αλλά και άλλα πιστωτικά ιδρύματα και συνταξιοδοτικούς οργανισμούς).


Το χείριστο όλων είναι ότι, από τον κακοφτιαγμένο Μηχανισμό Στήριξης, που κατ' ευφημισμόν αποκαλείται Μηχανισμός Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας και στην πραγματικότητα είναι Μηχανισμός Στήριξης του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, στην ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να δοθεί ούτε ένα λεπτό του ευρώ. Όλο το ποσόν των 110 δισ. €, που προβλέπεται να δοθεί (και το οποίο, ανοήτως και φυσικά ανεπιτυχώς, οι Γερμανοί πολιτικοί, δια του επαχθούς και απεχθούς αποικιοκρατικού Μνημονίου, προσπάθησαν να αποφύγουν να δώσουν, με την επιβολή μέτρων και πολιτικών, που πίστευαν ότι θα επανέφεραν την Ελλάδα για δανεισμό από τις "αγορές", μέσα σε ένα χρόνο, με χρονικό ορίζοντα τον Απρίλιο του 2011, δηλαδή πολύ πριν από την ολοκλήρωση της εφαρμογής του προγράμματος "βοήθειας" της περιόδου 2010 - 2013, μέσα στην οποία εκτείνεται η καθ' υπόθεσιν εκταμίευση των 110 δισ. €) θα δοθεί στους δανειστές της χώρας, δηλαδή στους ευρωπαϊκούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και στις ελληνικές τράπεζες.


Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, αγαπητέ κ. Τσούκα. Και σε αυτά απαντούν - όπως απαντούν, με τα όποια λάθη τους και τα σωστά τους - τα κινήματα που αρνούνται την πληρωμή των όποιων επαχθών τελών, εισιτηρίων, φορών και προστίμων επιβάλλει η κατοχική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η άρχουσα τρόϊκα των εκπροσώπων των δανειστών, που βρίσκονται πίσω από την επιβολή των μέτρων αυτών και που στην πορεία θα εκταθούν στην εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.


Με λίγα λόγια, τα κινήματα αυτά, με τις όποιες ανεπάρκειές τους, απαντούν στο ερώτημα, που έχει τεθεί, εκ των πραγμάτων και αφορά το αν πρέπει να χρηματοδοτηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών από το εισόδημα των κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, ή αν πρέπει να παύσουν να χρηματοδοτούνται οι απαιτήσεις αυτές.


Δηλαδή, για να το εκφράσω αλλιώς : Αν πρέπει να κουρευτούν τα εισοδήματα του ελληνικού πληθυσμού, αδιακρίτως, ή αν πρέπει να κουρευτούν οι απαιτήσεις των δανειστών.


Από τα όσα γράφετε, αγαπητέ κύριε Τσούκα, προκύπτει ότι εσείς έχετε δώσει την δική σας απάντηση, σε αυτό το ερώτημα. Και η απάντηση αυτή είναι σαφής :


Δια της επίκλησης της αναγκαιότητας της εφαρμογής του νόμου και την αποφυγή της "ανομίας" (για να θυμηθώ τον τραγελαφικό και ευήθη ΓΑΠ), όπως επίσης και με την επίκληση της αναγκαιότητας, για την επιβολή των επιπτώσεων, σε εκείνους που απειθούν στην κείμενη νομοθεσία και την αποδοχή, εκ μέρους τους, των επιπτώσεων αυτών, σαφώς προκύπτει ότι σεις έχετε επιλέξει ότι αυτό, που προέχει και είναι το ορθό να γίνει, είναι το να ικανοποιηθούν (στο ακέραιο) οι απαιτήσεις των δανειστών της χώρας, σε βάρος του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού πληθυσμού.


Έχετε επιλέξει, όπως και η παρούσα κυβέρνηση, που έφερε την μοντέρνα μεταναζιστική ξενική Κατοχή, υπέρ του κουρέματος των μισθών, των συντάξεων και των εν γένει εισοδημάτων του ελληνικού πληθυσμού και όχι υπέρ του κουρέματος των απαιτήσεων των δανειστών της χώρας.


Δικαίωμά σας. Αλλά αυτό είναι καλό και ορθό να το πείτε καθαρά και χωρίς περιστροφές, που επικαλούνται την "νομιμότητα" (η οποία μπάζει από παντού) και την "υπεράσπισή" της, ξεχνώντας ότι αυτή η νομιμότητα δεν είναι κάτι το δοσμένο και στατικό, όπως ήταν και είναι στις μη δημοκρατικές ολιγαρχίες, αλλά είναι προϊόν μιας κοινωνικής δυναμικής, που εξελίσσεται και που είναι αποκρυστάλλωση ενός συσχετισμού δύναμης, που ουδέποτε μένει, ως έχει.


Και σε αυτόν τον δυναμικό συσχετισμό δύναμης και στην αποκρυστάλλωσή του, τα όποια κινήματα (και φυσικά και αυτά του "δεν πληρώνω") έχουν να παίξουν - και θα τον παίξουν - τον ρόλο τους. Όποιος και αν είναι αυτός ο ρόλος. Μικρός ή μεγάλος.


Βεβαίως, η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, μέσα στον μακροημερεύοντα πανικό της και στην σύγχυση, που συνοδεύει αυτόν τον πανικό, αντιλαμβάνεται τον τεράστιο κίνδυνο που ελλοχεύει από μια γενίκευση μιας τέτοιας συμπεριφοράς, μέσα στην αγανακτισμένη (αλλά ακόμα υπομένουσα) ελληνική κοινωνία.


Μπορώ να κατανοήσω τους φόβους της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ (που προφανώς είναι και δικοί σας φοβοί κ. Τσούκα). Αλλά δεν μπορώ να τους συμμεριστώ. Και τούτο διότι η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, όπως έστρωσε, έτσι και θα κοιμηθεί.


Και αν αναλογισθούμε το μέγεθος των απίθανων βλακειών, που στρατηγικά έχει κάνει, κατά την τελευταία 15ετία και το τεράστιο μέγεθος της παραμυθολογικής προπαγανδιστικής εξαπάτησης, που έχει κάνει στον ελληνικό πληθυσμό όλα αυτά τα χρόνια, η ελίτ αυτή, τότε πρέπει να ομολογήσουμε ότι θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένη για το γεγονός ότι δεν έχει, μέχρι τώρα, βρεθεί μπροστά σε χειρότερες εξελίξεις.


(Βέβαια, προφανώς, φοβάται ότι αυτές μπορεί να είναι μπροστά της. Και δικαίως φοβάται, αφού ουδέν έχει ακόμα κριθεί...)"

(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2011/02/blog-post.html?showComment=1297721141153#c793312342514455613 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/02/blog-post.html?showComment=1297723893450#c4236036320052712210 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/02/blog-post.html?showComment=1297723926997#c2287997838967284727 της 15/2/2011 στο άρθρο, που δημοσίευσε στο μπλογκ του «ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ» ο κ. Χαρίδημος Τσούκας, με τίτλο : «Ανυπακοή αλά ελληνικά…» http://htsoukas.blogspot.com/2011/02/blog-post.html ).