11/2022 MRB : Η καθίζηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζεται. Στο 29,1% το ποσοστό της, έναντι 23% του ΣΥΡΙΖΑ και 11,5% του ΠΑΣΟΚ. (Λογικά, δεν προβλέπεται η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη να βγάλει τον χειμώνα).

 

Πραγματικά, η πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών του κυβερνητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας παραμένει εντυπωσιακή και στην δημοσκόπηση της MRB, η οποία διενεργήθηκε, κατά την περίοδο 31 Οκτωβρίου 2022, έως 2 Νοεμβρίου 2022. Βρίσκεται στο 29,1%, έναντι 23% του ΣΥΡΙΖΑ, σε επίπεδο πρόθεσης ψήφου, η οποία αν αναχθεί, στο επίπεδο των έγκυρων ψήφων των ψηφισάντων, το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, μόλις, φθάνει στο 30,4%, έναντι 24,1% του ΣΥΡΙΖΑ και 12% ΠΑΣΟΚ, ενώ, από την άλλη πλευρά, η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου παραμένει σταθερή, σε ποσοστά, πάνω από το 4% και οι Έλληνες για την Πατρίδα του Ηλία Κασιδιάρη πλησιάζουν το ποσοστό του 3%, που απαιτείται, για να εισέλθει το κόμμα αυτό, στην βουλή, εμφανίζοντας, τώρα, ένα ποσοστό της τάξης του 2,6%, το οποίο, προφανώς, μέχρι την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών θα αυξηθεί και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα ξεπεράσει το 4%. 

Προφανώς το ποσοστό του 6,1, έως 6,4%, για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένα αυτοκτονικό ποσοστό, εάν το δούμε, σε βάθος χρόνου και πέρα από τον πολύ κακό χειμώνα, που έρχεται, εάν αυτή η κυβέρνηση καταφέρει να βγάλει αυτό το χειμώνα, κάτι που, λογικά, είναι δύσκολο, αφού είναι πολύ πιθανό και ήδη ο πρωθυπουργός έχει τις ανάλογες εισηγήσεις, για διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, μέσα στον Ιανουάριο του 2023, ή - το αργότερο - τον Φεβρουάριο του 2023, κάτι που, στο Μαξίμου, ελπίζουν ότι μπορεί να περισώσει τα πράγματα και να κρατήσει την Νέα Δημοκρατία, σε επίπεδα καθαρής πρωτιάς, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος η αλήθεια είναι ότι, παρά την πολύ αργή άνοδο του και με δεδομένη την υποεκτίμηση της ψήφου, που γίνεται όσον αφορά τους ψηφοφόρους του κόμματος αυτού όπως και με την σημαντική άνοδο των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, θα καταφέρει να μειώσει την απόσταση που το χωρίζει από την πρωτοπόρο Νέα Δημοκρατία. 

Απλούστατα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και το στελεχικό δυναμικό του κόμματος αυτού, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα όσα έπραξαν το καλοκαίρι του 2015 και κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας, από το κόμμα τους, κατά την περίοδο 2015 - 2019, με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και την ψήφιση του τέταρτου “ντροπαλού” μνημονίου, το οποίο ισχύει, σήμερα, έστω και αν η πανδημία είχε χαλαρώσει, όπως και τώρα, ο πόλεμος, στην Ουκρανία, εξακολουθεί, προς το παρόν, τους όρους επιβολής των όσων έχουν συμφωνηθεί.

Αυτή είναι η πολιτική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία, με δεδομένη την συνολική ανοησία των πολιτικών, που εφαρμόστηκαν, κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με την πιεστική και συνεχόμενη ακρίβεια των αγαθών, η οποία οδηγεί το 52% του πληθυσμού (και στην πραγματικότητα το ποσοστό αυτό πρέπει να είναι πάρα πολύ μεγαλύτερο), τώρα, θεωρεί ότι η ακρίβεια είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, σήμερα, η ελληνική κοινωνία. Και όντως, είναι, με δεδομένη την εθελοδουλική προσκόλληση, στις αδιέξοδες πολιτικές, που επιβάλλονται, από την Ουάσινγκτων και την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά την εμπλοκή της χώρας μας, στον πόλεμο, κατά της Ρωσίας, στην Ουκρανία, γεγονός το οποίο έχει καταστήσει την χώρα μας εχθρική, για την Μόσχα, με αποτέλεσμα την εκρηκτική άνοδο τιμών, χωρίς την παράλληλη διορθωτική αύξηση των μισθών και των συντάξεων, μια αύξηση που υποτίθεται ότι πρόκειται να δοθεί, στις αρχές του ερχόμενου έτους και που, στην πραγματικότητα, δεν θα είναι αύξηση, αλλά μια περιορισμένη αποπληθωρισμένη μείωση των εισοδημάτων του πληθυσμού, η οποία, φυσικά, ως ονομαστική αύξηση, θα είναι ανεπαρκής και κυριολεκτικά, ανύπαρκτη, αφού θα πρόκειται για αποπληθωρισμένη μείωση.

Και φυσικά, ενώ η κυβέρνηση οδεύει, προς την χειροτέρευση της θέσης της, το μετεκλογικό σκηνικό, ακόμη και αν διεξαχθούν δεύτερες βουλευτικές εκλογές, προκειμένου να καεί το σύστημα της δόλιας και νοθευμένης απλής αναλογικής, που ψήφισε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η χώρα οδηγείται σε μια πολιτική κατάσταση, στην οποία πρόκειται να είναι αδύνατος ο σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης και θα είναι εξαιρετικά δύσκολη η συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων. 

Αυτό, βέβαια, μένει να το δούμε, διότι τελικά κάποια κυβέρνηση, σαν αυτή του Μάριο Ντράγκι, στην Ιταλία, θα βρεθεί τρόπος να σχηματιστεί και δεν αποκλείεται να ψηφιστεί από ένα, ικανοποιητικά, μεγάλο κομμάτι των κοινοβουλευτικών κομμάτων των συνθέσεων της βουλής, που θα προκύψουν, από τις επόμενες και τις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές, που πρόκειται να γίνουν ακόμη περισσότερο, αν δεν γίνουν μέσα στον χειμώνα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαντλήσει, ακόμη και την άνοιξη, για την διεξαγωγή τους. Αυτό που έχει σημασία, είναι, καταρχήν, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να είναι πρωθυπουργός, στην επόμενη κυβέρνηση όποια και αν είναι αυτή. 

Κατι τέτοιο δεν είναι, κατ’ ανάγκην, καλό, διότι οι κυβερνήσεις, σαν αυτή του Λουκά Παπαδήμου, ή την απελθούσα κυβέρνηση Ντράγκι, στην Ιταλία, μόνο κακό μπορούν να κάνουν, στην ελληνική κοινωνία και τίποτα καλύτερο, από αυτό, που, ήδη, γίνεται. Και φυσικά, σίγουρα τα πράγματα θα είναι χειρότερα από τώρα και μάλιστα θα χειροτερέψουν πολύ, με δεδομένο ότι η ουκρανική κρίση δεν φαίνεται να οδεύει προς κάποιον συμβιβασμό, ούτε και η υποταγή του καθεστώτος του Κιέβου, στην Μόσχα, θα γίνει, με εύκολο τρόπο. 

Περισσότερα δεν χρειάζεται να πούμε. Αυτό που χρειάζεται, είναι να περιμένουμε πότε και με ποιές συνθήκες θα διεξαχθούν οι προσεχείς ελληνικές βουλευτικές εκλογές. 

Ας κάνουμε λοιπόν υπομονή.