Πως η ΕΚΤ, με την ένταξη της Ελλάδας, στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης κατέστησε το ελληνικό δημόσιο, με ένα χρέος 370 δισ. €, που αντιστοιχεί στο 220% του ΑΕΠ, από αναξιόχρεο, σε, προσωρινώς, αξιόχρεο και οι μελλοντικοί κίνδυνοι, αφού η ΕΚΤ μαζεύει το 70% των ελληνικών κρατικών ομολόγων.

Ο παραπάνω πίνακας, που προέρχεται από την ΕΚΤ και δείχνει την κίνηση των ομολόγων, ανά κράτος της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", είναι πολύ ενδιαφέρον, αφού, ανάμεσα, στα άλλα παρουσιάζει και το αξιοσημείωτο γεγονός ότι, με δεδομένη την τρέχουσα υγειονομική κρίση  του COVID-2019 και την άνευ όρων ένταξη της Ελλάδας, στα προγράμματα της ποσοτικής χαλάρωσης, η ΕΚΤ της Christine Lagarde αγόρασε, εντός του 2020, ελληνικά ομόλογα ύψους 16,307 δισ. €, σε ένα σύνολο 23,200 δισ. € (ήτοι το 70% όλων των ελληνικών ομολόγων), ενώ, συνολικά, για τις χώρες της "Ε. Ε" έριξε, στην δευτερογενή αγορά, 651,810 δισ. €, στην ουσία, στρεβλώνοντας και καταργώντας κάθε έννοια ελεύθερης χρηματοπιστωτικής αγοράς. 

Έτσι και για τον λόγο αυτός οι αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων έπεσαν στο 0,674%, ή σε 119,5 μονάδες βάσης, γεγονός που είχαμε να δούμε, από το 2009 και πιο πίσω, ακόμη. 

Μέσα σε αυτόν τον γενικό χαμό και την βαριά οικονομική κρίση, που έχει πλήξει τις χώρες της "Ε. Ε", η κίνηση αυτή της ΕΚΤ, είναι θετική, αν και είναι, απολύτως, ανεπαρκής, διότι, ουσιαστικά, αυτό, που γίνεται, είναι να αναχρηματοδοτούνται και να ανακυκλώνονται τα κρατικά χρέη, χωρίς αυτή η ενέργεια να έχει κάποια ουσιαστική θετική επίπτωση, στις ευρωπαϊκές οικονομίες, η μεγάλη πτώση των οποίων είναι δεδομένη (και για την Ελλάδα, μπορεί να ξεπεράσει το 13%).

Τα χρήματα αυτά, μπορεί, μερικώς, να μετριάζουν, κάπως, την πτώση της ενεργού ζήτησης, αλλά δεν επενεργούν, στην συγκράτηση της συρρίκνωσης της παραγωγής, η οποία, τώρα, πέφτει, εξ αιτίας των σφοδρών περιοριστικών μέτρων, που, ανοήτως, επιβληθεί, με αφορμή την υγειονομική κρίση. 

Τουλάχιστον, όμως, η τωρινή οικονομική κρίση, στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη, δεν μπορεί να συγκριθεί, με την αντίστοιχη κρίση του 2010, αν και είναι πολύ βαθύτερη, από εκείνη. Αυτό συμβαίνει και λόγω των μέτρων της νομισματικής ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά, κυρίως, επειδή η  ΕΚΤ δεν αρνείται να αποδεχθεί τα κρατικά ομόλογα των χωρών της, αντιθέτως, με όσα είχε πράξει το 2009-2010, δια του Jean-Claude Trichet, με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010. 

Τώρα πια βλέπουμε την βασική αιτία της ελληνικής τραγωδίας του 2010 και όλων των 10 μνημονιακών χρόνων, που ακολούθησαν, η οποία τραγωδία θα είχε αποφευχθεί, πολύ εύκολα, εάν η ΕΚΤ έκανε αυτό, που κάνει τώρα. Αν δηλαδή συνέχιζε, αδιατάρακτα, να αγοράζει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, όπως και των άλλων κρατών της ευρωζώνης, που χρεωκόπησαν εκείνη την εποχή. 

Ακομη, αντιλαμβανόμαστε, γιατί, σημερα το ελληνικό δημόσιο, με ένα χρέος κουρεμένο και ίσο, με 370 δισ. € και ποσοστό χρέους που αγγίζει το 220% του ΑΕΠ, θεωρείται αξιόχρεη, ενώ το 2010, με ένα ακούρευτο χρέος 310 δισ. €, που ισούτο, με το 115% του ελληνικού ΑΕΠ, κρίθηκε αναξιόχρεη και χρεωκόπησε. 

Πάρα ταύτα, οι κίνδυνοι δεν έχουν περάσει, διότι υποτίθεται ότι όλα αυτά γίνονται, λόγω της υγειονομικής κρίσης, που όταν τελειώσει, θα επανέλθουμε, στην προηγούμενη "κανονικότατα" των Μνημονίων και της σφικτης οικονομικής πολιτικής. Και φυσικά, μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ θα οδηγήσει το ελληνικό δημόσιο, σε νέα χρεωκοπία. 

Αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης.