Η κυβέρνηση, ο πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ως "Επιθεωρητής Clouseau" και το φαινόμενο της παράνομης αστυνομικής βίας : Πάμε, για μια γελοιοκρατική παρωδία πρακτικών, που επικρατούν, στο Abu Ghraib και στο Guantanamo; (Τα "όργανα της τάξεως" παρεκτρέπονται, συστηματικά και φυσικά, αυτό πρέπει να παταχθεί, άμεσα, από το δικαστικό σύστημα).
Όπως φαίνεται, από την, παραπάνω, φωτογραφία, τα "όργανα της τάξεως", σε μια επίδειξη κατάχρησης εξουσίας (άρθρο 239 Π.Κ.), έχουν ρίξει, στην ταράτσα, τον κρατούμενο, δεμένο πισθάγκωνα, αφού, προηγουμένως, του φόρεσαν κουκούλα, χρησιμοποιώντας και παρωδώντας πρακτικές, τις οποίες αντέγραψαν, με γελοιοκρατικό τρόπο, από τις αμερικανικές φυλακές, στο Guantanamo και στο Abu Ghraib!
Εννοείται ότι αυτά τα πράγματα, που ενθαρρύνει, ή, έστω, ανέχεται και καλύπτει, ο πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ (επί εποχής Κώστα Σημίτη, τρομάρα του) και υπουργός "Προστασίας του Πολίτη" (όπως μετονόμασε, οργουελλικώ τω τρόπω, το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, όταν ήταν πρωθυπουργός, ο ακατονόμαστος ΓΑΠ) Μιχάλης Χρυσοχοΐδης - και πάνω από αυτόν ο πρωθυπουργός -, πρέπει να αποδοκιμασθούν και να παταχθούν, από το εγχώριο δικαστικό σύστημα. Το οποίο πρέπει να είναι αμείλικτο.
Τί είναι, πάλι, αυτό το κακό, που βρήκε την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα, ένα τμήμα της ελληνικής νεολαίας;
Δίνουν και παίρνουν, πλέον, οι "νέες" πρακτικές των "οργάνων της τάξεως", που παρανομούν, χωρίς συστολή και χωρίς περίσκεψη, ενθαρρυνόμενα, από την πολιτική/προπαγανδιστική καρικατούρα του επιτελείου της νεοσυντηρητικής καθοδήγησης του κυβερνητικού κόμματος, για την "επιβολή του νόμου και της τάξεως", η οποία, όμως, συνδυάζεται, με τα (πραγματικά ή υποτιθέμενα) πολιτικά κέρδη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του.
Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ, με αυτά τα φαινόμενα της αυθαίρετης και ως εκ τούτου, παράνομης αστυνομικής βίας, γιατί δεν είναι ευχάριστη, αλλά και επειδή αυτή - ως προπαγανδιστικό εργαλείο της κυβερνητικής πολιτικής, που ασχολείται, με τα εύκολα και τα επιφαινόμενα (τους κατονομαζόμενους, ως μπαχαλάκηδες), αποφεύγει να ασχοληθεί, με τα ουσιώδη, δηλαδή με το οργανωμένο έγκλημα και την καθημερινή μικροεγκληματικότητα, που πλήττει τις γειτονιές των πόλεων της χώρας μας - δεν αποτελεί το κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ, αντίθετα, η αντιμετώπιση της πραγματικής εγκληματικότητας, που πλήττει την κοινωνία και ως αποτέλεσμα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης του εγκλήματος, αποτελεί, όντως, ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα, το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Δυστυχώς, ή ευτυχώς (δυστυχώς), η αστυνομία είναι αναγκαία, για την αποτελεσματική και επιτυχή διαχείριση της εγκληματικότητας και την στοιχειώδη προστασία των πολιτών και ως εκ τούτου, έχει ένα σημαντικό έργο να επιτελέσει. Όμως, αυτό το έργο δεν μπορεί να εξαντλείται, ικανοποιώντας της προπαγανδιστικές ανάγκες της (όποιας) κυβέρνησης, απέναντι, σε - υποτιθέμενους, ή πραγματικούς - εύκολους στόχους.
Ακόμη περισσότερο, αυτού του είδους η επικοινωνιακή φιέστα δεν πρέπει να επιτραπεί, από την κοινωνία, την ίδια, αλλά και από το δικαστικό σύστημα της χώρας - τα όργανα του οποίου έχουν να παίξουν έναν κρίσιμο ρόλο - να οδηγήσει, σε συνέχιση των κραυγαλέων παρανομιών των αστυνομικών οργάνων, όπως αυτές έχουν εκδηλωθεί, μετά (αλλά και πριν) τον διορισμό του σύγχρονου "Επιθεωρητή Clouseau", ως υπουργού "Προστασίας του Πολίτη".
Έτσι, από τις δημόσιες διαπομπεύσεις, με τα ξεγυμνώματα συλληφθέντων διαδηλωτών, από τις έρευνες νεαρών κοριτσιών, για το εάν, όντως, έχουν σερβιέττες, στα απόκρυφα σημεία του σώματός τους και από τους αδικαιολόγητους ξυλοδαρμούς, φθάσαμε, τώρα, στις αυθαίρετες και παράνομες αστυνομικές εισβολές, σε σπίτια, ξημερώματα, χωρίς την αναγκαία άδεια των ενοίκων τους και χωρίς την γραπτή εντολή, ή την παρουσία εισαγγελέα (όπως καταγγέλει ο συνήγορος υπεράσπισης των παθόντων), τον ανηλεή ξυλοδαρμό τους και το πέρασμα της κουκούλας, σε συλληφθέντα, προκειμένου να χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου.
Μιλώντας, επί της ουσίας, η κυβέρνηση, δυστυχώς, με όργανο την Αστυνομία, ανοίγει ένα υποτιθέμενο, ως εύκολο, μέτωπο, με τον αποκαλούμενο, ως "αναρχικό χώρο" (ό,τι και αν σημαίνει αυτός ό όρος), αλλά, όπως φαίνεται, είναι η κοινωνία - οι πολίτες -, που θα πληρώσει αυτή την υποτιθέμενη, ως ανέξοδη, ή, ως χαμηλού κόστους, προπαγανδιστική πολιτική των νεοσυντηρητικών, που κυβερνούν.
Το γιατί, ήδη, συμβαίνει αυτό, γίνεται αντιληπτό, από την ("λογική", στα πλαίσια του δικού τους ανορθολογισμού) αντίδραση των καθοδηγητών του αναρχικού χώρου, οι οποίοι, βλέποντας ότι δεν μπορούν να αντισταθούν, στα Εξάρχεια και στους χώρους των καταλήψεων, που κτυπούν οι αστυνομικές δυνάμεις, έχουν αρχίσει μια διαδικασία, απαγκίστρωσης, από τους χώρους αυτούς και δίκην αντάρτικου πόλεων, αποκεντρώνουν την δράση των πυρήνων τους, διασπείρωντας τα κτυπήματά τους, πολύ πέραν του λεγόμενου κέντρου των Αθηνών, ή/και σε άλλα σημεία του, για τα οποία το επιτελικό κέντρο της αστυνομίας δεν είναι ενημερωμένο και ως εκ τούτου, δεν έχει περιθώρια, για άμεση αντίδραση (καταστροφές ΑΤΜ, καψίματα αυτοκινήτων, καταστροφές, σε δημόσιους και μη, χώρους, προειδοποιητικές τοποθετήσεις βομβών κλπ).
Όλα αυτά, με δεδομένη την κλιμάκωσή τους, θα οδηγήσουν την κοινωνία, σε απώλειες, οι οποίες είναι πιθανόν να είναι μεγάλες. Και αυτό, δεν είναι, απλώς, πιθανό. Είναι το πιθανότερο, με την όξυνση των πνευμάτων, που κλιμακώνεται.
Μέσα σε όλα αυτά, η αυξανόμενη χρήση της έκνομης αστυνομικής βίας, η οποία, προφανώς, εκπορεύεται, από την κυβέρνηση (τον "Επιθεωρητή Clouseau" και τον πρωθυπουργό), πέρα από την ίδια την απαξία της, ως παράνομης πρακτικής, οξύνει την, ήδη, τεταμένη κατάσταση, αποδομώντας, σταδιακά, το ίδιο το επικοινωνιακό παίγνιο του κυβερνητικού επικοινωνιακού επιτελείου.
Μπορεί, τώρα, να φαίνεται ότι οι απώλειες των κυβερνώντων, από τις υπερβασίες των αστυνομικών οργάνων, είναι μικρές, όμως, αυτό δεν θα έχει διάρκεια. Συν τω χρόνω, η αυθαίρετη και παράνομη χρήση της μη νόμιμης - της παράνομης - αστυνομικής βίας, θα χάσει, σταδιακά, την νομιμοποίησή της και όλο το επικοινωνιακό οικοδόμημα του κυβερνητικού επιτελείου θα εξωκείλει.
Στις σχετικές συζητήσεις, που κάνω, κάποιοι φίλοι, που είναι καλοπροαίρετοι, δεν θέλουν να δεχθούν ότι οι πρακτικές αυτές των παρανομούντων "οργάνων της τάξεως", καθοδηγούνται, ή ένθαρρύνονται, από την κυβέρνηση.
Δεν έχουν δίκιο. Και δεν έχουν δίκιο, διότι οι ίδιοι οι συνδικαλιστικοί παράγοντες των αστυνομικών υπαλλήλων, εν τη αφελεία τους, διακηρύσσουν ότι "τώρα τους έχουν λυθεί τα χέρια" και μπορούν να πράττουν όσα πράττουν, τα οποία θεωρούν νομιμότατα.
Έτσι, με δεδομένο ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά πράγματα, από την κυβέρνηση, επανερχόμαστε, σε αυτό, που έγραψα παραπάνω :
Η παράνομη χρήση της βίας, από τα "όργανα της τάξεως" και η κλιμάκωσή της, πρέπει να παταχθούν, άμεσα από τους δικαστές, οι οποίοι πρέπει, απλώς, να εφαρμόσουν τον νόμο, με την απαραίτητη αυστηρότητα. Να μοιράσουν, δηλαδή, τις καταδίκες, εκεί όπου πρέπει, σαν τα στραγάλια.
Αυτό και τίποτε λιγότερο.
Προφανώς και η κοινωνία έχει τον δικό της ρόλο να παίξει, στην όλη διαδικασία. Πρέπει να μην αποδεχθεί την χρήση της παράνομης βίας, από τα αστυνομικά όργανα, τα οποία πρέπει να ασχοληθούν, με το λεγόμενο κοινό έγκλημα, που μαστίζει τις αθηναϊκές γειτονιές, όπως και όλες τις γειτονιές των πόλεων της χώρας μας.
Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Σχόλια