Υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη και Νέα Δημοκρατία : Η ασόβαρη ηγετική ομάδα, που περιστοιχίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οφείλει να δώσει εξηγήσεις, στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα. Με αυτόν τον ερασιτεχνισμό θα κυβερνήσουν αύριο;

Αυτή η φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον διεστραμμένο Νίκο Γεωργιάδη και τον διεφθαρμένο Πέτρο Μαντούβαλο, το βράδυ των επινίκιων πανηγυρισμών, για την εκλογή του, ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, πρόκειται να κυνηγάει, δια βίου, τον γιό του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αν δεν πρόκειται για ερασιτεχνισμό, τότε αυτές οι περίεργες προτιμήσεις της ηγετικής ομάδας του συντηρητικού κόμματος, που, πιθανότατα, θα κυβερνήσει την χώρα, μετά τις εκλογές, υποκρύπτουν κάτι πολύ χειρότερο.





Η ενασχόληση με την υπόθεση του Νίκου Γεωργιάδη και τις σεξουαλικές συνευρέσεις του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, με ανήλικους (και μη), τον Νοέμβριο του 2010, στην Μολδαβία, δεν είναι μια ευχάριστη ενασχόληση. Είναι μια πολύ δυσάρεστη υπόθεση. Όχι, μόνο, επειδή η ανάδειξή της αποτελεί στρατηγική επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως front man, τον γνωστό δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και είναι σαφές δείγμα ότι, εξ αιτίας της ανυπαρξίας μετρήσιμων πολιτικών στόχων, που θα μπορούσαν να τεθούν, ως άξονες της προεκλογικής του εκστρατείας, το κυβερνητικό κόμμα προτίθεται να κυλίσει τον εκλογικό αγώνα, στον κιτρινισμό και στον βούρκο (κάτι που, άλλωστε, είναι σύνηθες, στην ελληνική πολιτική σκηνή και όχι, μόνο, σε αυτήν).

Είναι δυσάρεστη αυτή η ενασχόληση, επειδή τα προβλήματα του πληθυσμού της χώρας μας είναι άλλα και όχι οι δραστηριότητες και οι σεξουαλικές προτιμήσεις του Νίκου Γεωργιάδη. Δυστυχώς, η ρυπαρή τακτική του εκλογικού επιτελείου του κυβερνώντος κόμματος χρησιμοποιεί αυτά τα ζητήματα της σεξουαλικής ηθικής, ως βασικό εργαλείο του εκλογικού αγώνα, προκειμένου να πλήξει, καίρια, την Νέα Δημοκρατία και κυρίως τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού το όποιο άλλο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ουσιαστικά, ανύπαρκτο, ή, έστω, εξαιρετικά, ασθενές, ως προς την ικανότητά του να προσελκύσει το εκλογικό σώμα, το οποίο αποστρέφεται, στην μεγίστη πλειοψηφία του, το κυβερνητικό κόμμα και τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της βουρκώδους προεκλογικής εκστρατείας.

Η όλη υπόθεση των σεξουαλικών προτιμήσεων του συντηρητικού πρώην βουλευτή δεν θα είχε καμμία αξία, εάν δεν συνδυαζόταν, με τον απίστευτο ερασιτεχνισμό του εκλογικού επιτελείου της Νέας Δημοκρατίας και της ηγετικής της ομάδας, που αντί να απορρίψουν οποιαδήποτε σχέση, με τον πρώην βουλευτή και παλαιό μέλος της νομενκλατούρας του κόμματος, έσπευσαν να τον υπερασπίσουν, μιλώντας, δια του γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρη Αυγενάκη (ο οποίος είναι προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη), για σκευωρία, που εξυφάνθηκε, εις βάρος του, ενώ στην δίκη που έγινε αυτές τις ημέρες, στην Αθήνα (και έγινε επειδή ο Νίκος Γεωργιάδης δεν μπορούσε να δικαστεί, στην Μολδαβία, επειδή είχε κάτι σαν διπλωματική ασυλία, ως απεσταλμένος διεθνούς οργανισμού, στην χώρα αυτή), πήγε ως μάρτυρας η Άννα - Μισέλ Ασημακοπούλου και όπως λέγεται, παραβρέθηκαν (όχι ως μάρτυρες) και άλλα στελέχη της Ν.Δ.

Το ερώτημα είναι, γιατί η Ν.Δ. στάθηκε, στο πλευρό του Νίκου Γεωργιάδη, ενώ η κατηγορία, εις βάρος του, είναι ατιμωτική.

(Το πρόβλημα, για μένα, δεν βρίσκεται, στην ομοφυλόφιλη σεξουαλική προτίμηση του Κερκυραίου πρώην βουλευτή. Δικαίωμά του αναφαίρετο είναι να έχει ομοφυλοφιλικές επιθυμίες και να τις πραγματοποιεί. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται, ούτε στο εάν πληρώνει νέους, μεσόκοπους, ή γέρους, για να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του αυτές. Και αυτό είναι δικαίωμά του και ουδείς μπορεί να τον ψέξει, για όσα πράττει - πλην ίσως η Εφορία, εάν δεν πληρώνει τον απαιτούμενο φόρο. Το πρόβλημα εντοπίζεται, στην όποια σεξουαλική συνεύρεσή του, με ανήλικους. Αυτό είναι απαράδεκτο και γι' αυτό καταδικάστηκε, από το δικαστήριο, πρωτοδίκως. Από εκεί και πέρα, όσον αφορά τις ανοησίες, που έγραψε, στην "Καθημερινή" ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, για να τον υπερασπίσει, αναρωτώμενος εάν έπρεπε να ζητήσει ταυτότητα, για να δει την ηλικία των νεαρών, με τους οποίους συνευρισκόταν, η απάντηση είναι ότι, ναι, αφού ερχόταν, σε επαφή, με νέους ανθρώπους, που βρίσκονταν κοντά στην ενηλικίωσή τους, ο Νίκος Γεωργιάδης θα έπρεπε να ζητήσει τα δει την ηλικία τους. Και εδώ που τα λέμε, δεν το έπραξε διότι αυτό που τον ενδιέφερε, είναι να ήσαν μικροί. Ούτε και ενδιαφέρει το εάν του άρεσε να έρχεται, σε επαφή, μόνο, με ανήλικα αγόρια. Και με ανήλικα κορίτσια να ερχόταν, σε σεξουαλική επαφή, πάλι υφίσταται πρόβλημα. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα πουριτανισμού. Για την προστασία των ανηλίκων πρόκειται. Πολύ περισσότερο, όταν αυτοί, πέφτουν, στα χέρια, προαγωγών, σε μια χώρα πτωχή και με ελλιπή νομική και πραγματική προστασία. Πολύ περισσότερο, δηλαδή, που οι ανήλικοι πράττουν ό,τι πράττουν, εξ ανάγκης και όχι από κάποια μορφή ελεύθερης προσωπικής επιλογής).

Μια πρώτη εκτίμηση, που δεν είναι σοβαρή, έχει να κάνει με την υποτιθέμενη σκευωρία, που στήθηκε, εις βάρος του Νίκου Γεωργιάδη, όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, στην Μολδαβία, όπου βρισκόταν, τότε, σε αποστολή της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", η εμπλοκή της οποίας, στην χώρα αυτή, δεν ήταν αποδεκτή από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Βλακείες. Και έτσι να είναι, ο Κερκυραίος πρώην βουλευτής, έπραξε αυτά, για τα οποία κατηγορείται, όπως αποδεικνύει το παραπάνω έγγραφο της Μολδαβικής αστυνομίας, η οποία είχε παγιδεύσει, το σπίτι, στο οποίο διέμενε. Αν η FSB τον έπιασε, στην φάκα, αυτό είναι δική του ευθύνη. Ας πρόσεχε. Ως εκ τούτου, η εκδοχή της σκευωρίας, δεν έχει σχέση με την υπεράσπιση, που είχε ο Νίκος Γεωργιάδης, από την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία είναι σαφές ότι, γνώριζε, εδώ και χρόνια, την υπόθεση αυτή. Δεν ήταν ανήξερη. Μπορεί να μην ήξερε όλες τις λεπτομέρειες, όμως, την υπόθεση την ήξερε. Και μάλιστα, καλά.

Ας έλθουμε τώρα, στην πραγματική (και ολέθρια για την Νέα Δημοκρατία) εκδοχή, σχετικά με την υπεράσπιση του Νίκου Γεωργιάδη, από την νομενκλατούρα του κόμματος.

Η ηγετική ομάδα - και μέσω αυτής ο αρχηγός του κόμματος - υπερασπίστηκε τον Νίκο Γεωργιάδη, διότι όπως προκύπτει και από την πρώτη φωτογραφία, με τους πανηγυρισμούς, στα επινίκια της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, ο Κερκυραίος πολιτικός, ο οποίος είχε παραγκωνισθεί, από την προηγούμενη ηγεσία, επειδή ήταν γνωστή η υπόθεση της Μολδαβίας, ήταν σύμβουλος και συμμετείχε ως στέλεχος της εσωκομματικής εκλογικής καμπάνιας του Κυριάκου Μητσοτάκη, για την διεκδίκηση της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, την οποία και κέρδισε.

Και εδώ εντοπίζονται οι τεράστιες ευθύνες της ασόβαρης ηγετικής ομάδας, που καθορίζει τις τύχες της Νέας Δημοκρατίας και αύριο της χώρας.

Όλοι αυτοί, με πρώτον τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις, στους ψηφοφόρους του κόμματος, σε ολόκληρο το εκλογικό σώμα, του οποίου ζητούν την ψήφο και στην κοινωνία.

Πού τον βρήκαν και τον ανέσυραν, από την αφάνεια, τον Νίκο Γεωργιάδη και γιατί τον έκαναν συνεργάτη τους, αφού γνώριζαν τα έργα και τις ημέρες του διεστραμμένου πολιτικού;

Αφήνουν, έτσι, απροστάτευτο τον αρχηγό τους, να τον πλησιάζουν, χωρίς έλεγχο, άνθρωποι, με γνωστό προβληματικό παρελθόν, την στιγμή, που σε όλα τα αρχηγικά επιτελεία, σε όλον τον κόσμο, περνούν από πολλαπλούς ελέγχους, όλοι όσοι έρχονται σε επαφή, ή παίρνουν κάποια, ουσιαστικά, έστω και άτυπα, πόστα, στον περίγυρό του;

Με αυτόν τον ερασιτεχνισμό θα πορευθούν, στις εκλογές, την ώρα που οι συριζαίοι τους έχουν κάνει ρόμπα, με το βίντεο, με τις δραστηριότητες του Νίκου Γεωργιάδη, για ένα ζήτημα ηθικής, το οποίο μπορούσαν, εάν είχαν στοιχειώδες μυαλό και την απαραίτητη τσίπα, να αποφύγουν;

Τόσο πολύτιμος τους είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, ώστε να παρακάμπτουν το πολιτικό κόστος, που, προφανώς, έχουν;

Έτσι, με αυτόν τον ερασιτεχνισμό και με αυτή την επίδειξη πολιτικής βλακείας, θα κυβερνήσουν την χώρα;

Αλλά πέρα από τα χονδροειδή καμώματα της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Ο Νίκος Γεωργιάδης, όπως είπαμε, δεν δικάστηκε, στο Κισινάου της Μολδαβίας επειδή είχε μια κάποια μορφή διπλωματικής ασυλίας. Ποιος, από το υπουργείο των Εξωτερικών του έδωσε αυτή την δυνατότητα και γιατί;

Τότε πρωθυπουργός ήταν ο ΓΑΠ και υπουργός Εξωτερικών ο Δημήτρης Δρούτσας. Τί ρόλο έπαιξαν αυτοί;

Όλα αυτά τα ερωτήματα μένουν εκκρεμή. Και απάντηση δεν αναμένεται.

Όμως, το καμπανάκι, για όσα μέλλονται να συμβούν, αν και όταν η ηγετική ομάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη αναλάβει την κυβέρνηση, κτύπησε. Είναι προφανές ότι, πιθανότατα, έχουμε να κάνουμε, με ερασιτέχνες και ανίκανους, αφού τα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού κατάφεραν, τόσο εύκολα και άνευ ουσιαστικού λόγου, να τους εξευτελίσουν.

Ως εκ τούτου, έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας, μέχρι το τέλος της προεκλογικής περιόδου.

Και έχουμε να πάθουμε, ακόμη, περισσότερα, μετά την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών.