Γιατί η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει την Βρετανία και να βγει, από την "Ευρωπαϊκή Ένωση". (Μια ματιά, στα παραγωγικά αδιέξοδα, στον οικονομικό μαρασμό και στην μεσομακροπρόθεσμη δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού, που έφεραν τα Μνημόνια και η κρίση).
Την ίδια στιγμή, που η γερμανική ηγεσία, δια της προέδρου της CDU Annegret Kramp - Karrenbauer ξεκαθαρίζει, απαντώντας, στον Emmanuel Macron, ότι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί να αλλάξει η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, επικαλούμενη και φυσικά, αρνούμενη τα φαντάσματα του ευρωπαϊκού συγκεντρωτισμού και του αντίστοιχου κρατισμού, που υποτίθεται ότι εκφράζονται, μέσα από την αμοιβαιοποίηση των δημοσίων χρεών, την υιοθέτηση ενός ελάχιστου μισθού και τον εξευρωπαϊσμό των κοινωνικών συστημάτων, που προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος βρίσκεται, υπό την ασφυκτική πίεση των Κίτρινων Γιλέκων, τα ελληνικά προβλήματα, που έχει δημιουργήσει η ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, όχι, μόνο, συνεχίζουν να υφίστανται, αλλά και διογκώνονται.
Η επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται, κάτω από το καθεστώς της μνημονιακής εξουσίας, που ασκούν οι ευρωθεσμοί και το ΔΝΤ, μέσα από την άρνηση του Eurogroup να χορηγήσει, στο ελληνικό δημόσιο, 1 δισ. €, από τα κέρδη, που αποκόμισαν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, επειδή δεν έχουν προχωρήσει οι εξοντωτικές ρυθμίσεις, για την πρώτη κατοικία και τα κόκκινα τραπεζικά χρέη των δανειοληπτών (αλλά και την ρύθμιση της πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, την εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, όπου έχει πραγματοποιηθεί εξόφληση, μόνον, 600 εκατ. €, έναντι 1,3 δισ. €, την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας και την στελέχωση της "ανεξάρτητης" αρχής δημοσίων εσόδων), είναι πολύ σημαντικό, είναι κύριο ζήτημα, αλλά δεν είναι το κυριότερο.
Όπως προκύπτει από τον παραπάνω πίνακα, ο οποίος καταγράφει τα ουσιαστικά παραγωγικά και οικονομικά αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας, μέσα από τον αριθμό των προσώπων, που συντηρεί κάθε εργαζόμενος (πέραν της οικογενείας του), στην χώρα μας, η κατάσταση, που επικρατεί, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, δεν είναι βιώσιμη, μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης, αφού αυτά που απαιτούνται, για να γίνει, υπό τις παρούσες συνθήκες, βιώσιμη η ισορροπία, ανάμεσα στον απασχολούμενο και τον μη απασχολούμενο πληθυσμό, εντός της ελληνικής κοινωνίας, είναι όλα όσα απορρίπτει, μετά βδελυγμίας, η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ.
Αν, μάλιστα, ληφθούν, υπόψη, οι επικρατούσες δημογραφικές τάσεις, εντός του ελληνικού πληθυσμού, έτσι, όπως παρουσιάζονται, στον παρατιθέμενο, πολύ καλό και πολύ χρήσιμο, γραφηματικό πίνακα, της περιόδου 1960 - 2017, που πήρα, από τον Jo Di, τα πράγματα γίνονται, ακόμη χειρότερα, αφού αυτό που περιγράφεται, στον πίνακα αυτόν, όσον αφορά το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, είναι, απολύτως, καταστροφικό, με δεδομένη την ταχεία συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας, εξ αιτίας της κατάρρευσης των γεννήσεων, η οποία επιταχύνθηκε, σφοδρότατα, λόγω της έλευσης της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010 και της τεράστιας οικονομικής και ανθρωπιστικής καταστροφής, που έφεραν οι συνταγές, που εφάρμοσε το ελληνικό μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, το οποίο, από τον Μάϊο του 2010 και εφεξής, ενεργεί, ως ένα σύνολο εταιρειών, που έχουν μισθωθεί από τους ξένους δανειστές, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής, που η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ και οι ευρωθεσμοί έφεραν στην Ελλάδα, πέραν από τον γραφηματικό πίνακα του Jo Di, είναι χρήσιμο και απαραίτητο, να παρακολουθήσουμε, έτος προς έτος, την αρνητική εξέλιξη των γεννήσεων, στην Ελλάδα, από το 1960, έως το 2017 :
| ΕΛΛΑΔΑ | ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ |
| 1960 | 157.239 |
| 1961 | 150.716 |
| 1962 | 152.297 |
| 1963 | 148.366 |
| 1964 | 153.221 |
| 1965 | 151.565 |
| 1966 | 154.708 |
| 1967 | 162.904 |
| 1968 | 160.406 |
| 1969 | 154.117 |
| 1970 | 144.986 |
| 1971 | 141.155 |
| 1972 | 140.916 |
| 1973 | 137.555 |
| 1974 | 144.096 |
| 1975 | 142.295 |
| 1976 | 146.582 |
| 1977 | 143.757 |
| 1978 | 146.604 |
| 1979 | 147.995 |
| 1980 | 148.147 |
| 1981 | 140.953 |
| 1982 | 137.296 |
| 1983 | 132.621 |
| 1984 | 125.742 |
| 1985 | 116.495 |
| 1986 | 112.823 |
| 1987 | 106.401 |
| 1988 | 107.561 |
| 1989 | 101.657 |
| 1990 | 102.251 |
| 1991 | 102.620 |
| 1992 | 104.081 |
| 1993 | 101.799 |
| 1994 | 103.763 |
| 1995 | 101.495 |
| 1996 | 100.718 |
| 1997 | 102.038 |
| 1998 | 100.894 |
| 1999 | 100.643 |
| 2000 | 103.267 |
| 2001 | 102.282 |
| 2002 | 103.569 |
| 2003 | 104.420 |
| 2004 | 105.655 |
| 2005 | 107.545 |
| 2006 | 112.042 |
| 2007 | 111.926 |
| 2008 | 118.302 |
| 2009 | 117.933 |
| 2010 | 114.766 |
| 2011 | 106.428 |
| 2012 | 100.371 |
| 2013 | 94.134 |
| 2014 | 92.149 |
| 2015 | 91.847 |
| 2016 | 92.898 |
| 2017 | 88.553 |
Αλλά δεν είναι, μόνον, η δραματική μείωση των γεννήσεων, το πρόβλημα. Η ελληνική δημογραφία χειροτερεύει και καθίσταται προβληματική, επειδή, πέραν της τεράστιας πτώσης των γεννήσεων, που έφεραν τα Μνημόνια και η μακροχρόνια και βαρύτατη οικονομική κρίση, ο νεανικός και ο ενεργός πληθυσμός της χώρας, ο οποίος, κατά μεγίστη πλειοψηφία, έχει μεγάλες δεξιότητες και πλούσια προσόντα, μεταναστεύει, στο εξωτερικό.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο ελληνικός πληθυσμός να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πρόβλημα εσωτερικής αντικατάστασής του, μέσω της διαδοχής των γενεών και ο παραγωγικός πληθυσμός, που απομένει να τρέφει, όχι μόνο τον φθίνοντα αριθμό των παιδιών που γεννιούνται, αλλά και τον γηρασμένο πληθυσμό, ο οποίος αυξάνει και επίσης και τον πληθυσμό των ανέργων και εν μέρει των υποαπασχολούμενων, πληθυσμοί, οι οποίοι - και πάλι εξ αιτίας των Μνημονίων και της οικονομικής κρίσης - έχουν αυξηθεί και η αύξησή τους τους αυτή έχει αποκτήσει, πλέον, μόνιμα χαρακτηριστικά.
Αυτά τα, άκρως, δυσμενή δεδομένα, προφανώς, είναι γνωστά, στους ξένους δανειστές και στην εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ. Οι ευρωθεσμοί και το ΔΝΤ, όμως, όπως είναι φυσικό, αδιαφορούν, για αυτές τις σκληρές και αδυσώπητες πραγματικότητες, που συρρικνώνουν, δραματικά, τον ελληνικό πληθυσμό. Αλλά, όπως καθίσταται σαφές, δεν αδιαφορούν, γι' αυτές τις εξελίξεις, μόνον, οι ξένοι. Μαζύ με τους ξένους, αδιαφορούν και οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές", οι οποίοι, με την αγαστή συνεπικουρία και καθοδήγηση των ευρωθεσμών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, στοχεύουν, στην μερική αντικατάσταση του πληθυσμού της χώρας μας, από τους αλλοδαπούς μετανάστες, που έρχονται, από την Αφρική και την Ασία και οι οποίοι, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, χρησιμεύουν, ως εφεδρικός βιομηχανικός στρατός, ο οποίος κρατάει χαμηλά τα μεροκάματα και το εργατικό κόστος.
Με δεδομένες αυτές τις ολέθριες συνθήκες, οι οποίες έχουν επικρατήσει, στην ελληνική κοινωνία, η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ, μας λέει, δια της Annegret Kramp-Karrenbauer, ότι δεν επιθυμεί και δεν πρόκειται να επιτρέψει οποιαδήποτε από τις απαραίτητες και ζωτικά, αναγκαίες θεσμικές και πραγματικές αλλαγές, που θα αλλάξουν την δομή της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" και θα αντικαταστήσουν την χαοτική ευρωζώνη και τους αποδιοργανωτικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, από ένα θεσμικό πλέγμα, το οποίο θα αποτελέσει ένα πρόπλασμα ενός ομοσπονδιακού κρατικού σχήματος.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, όσον αφορά την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και την ίδια την "Ε.Ε.". Οι κυρίαρχες ευρωελίτ, με πρώτες και χειρότερες τις γερμανικές, αποδεικνύονται ότι, διαχρονικά, είναι ανίκανες να ξεπεράσουν τους ουσιαστικούς εθνικισμούς τους, που υποκρύπτουν τα ιδιαίτερα οικονομικά τους συμφέροντα και μέσω των οποίων καλύπτουν την πεισματική άρνησή τους να αναδιανείμουν και να ανακατανείμουν, εντός των οικονομιών της ευρωζώνης και της "Ε. Ε.", τα τεράστια πλεονάσματα, τα οποία έχουν, ως κέρδη, αποκομίσει.
Ως εκ τούτου η Ελλάδα, εάν θέλει να επιβιώσει, ως οικονομική και κοινωνική οντότητα, έχει υποχρέωση, ως κοινωνία, στον εαυτό της και στα παρόντα και μελλοντικά μέλη της, να αποχωρήσει, από την ευρωζώνη, αλλά, πιθανότατα και από την "Ευρωπαϊκή Ένωση".
Και αυτό πρέπει να το πράξει, προκειμένου να συμμαζέψει τα συντρίμμια της, από την τεράστια στρατηγική ήττα, στην οποία την οδήγησαν οι επιλογές του Κωνσταντίνου Καραμανλή να εντάξει την ελληνική οικονομία, στην Ε.Ο.Κ., μια ένταξη, την οποία, δυστυχώς, δεν αντέστρεψε, παρά τις εξαγγελίες του και τις, ιστορικά, πλέον, δικαιωμένες πολιτικές και στρατηγικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η "Ευρωπαϊκή Ένωση" οδεύει προς τα βράχια και μέσα στον μελλούμενο χρόνο (ο οποίος, όμως, δεν μπορεί να προσδιορισθεί) θα οδηγεί, στην καταστροφή της, ως μια οικονομική και ψευδεπιγράφως, πολιτική οντότητα, αφού, παρά την μετονομασία της, τον Νοέμβριο του 1993, από Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, σε Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πραγματικότητα, αυτή η θεσμική οντότητα παρέμεινε να είναι μια οικονομική κοινότητα και ουδέποτε μετεξελίχθηκε, έστω σε μια συνομοσπονδία κρατών.
Αλλά η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί, δεν έχει τον χρόνο, να περιμένει το πότε η "Ε.Ε." θα αυτοδιαλυθεί και το αν θα αντικατασταθεί, από αυτό που πρέπει, δηλαδή, από ένα ομοσπονδιακό κράτος. Η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από την ευρωζώνη και την "Ε.Ε.", όπως πράττει η Βρετανία, ει δυνατόν, άμεσα, ή, έστω, το συντομότερο.
Αλλιώς, ο μαρασμός και η καταστροφή της είναι διαδικασίες αναπότρεπτες, με δεδομένη την πεισματική και στενά συμφεροντολογική άρνηση της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ να συναινέσει, σε αυτά τα μέτρα που θα κάνουν την ελληνική οικονομία να ορθοποδήσει. Πολύ περισσότερο, που επιμένουν, στην υψηλή και συνάμα καταστροφική συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, το οποίο, μέσω αυτής της ισοτιμίας, καταστρέφει την ελληνική παραγωγή, καθιστώντας την πανάκριβη και ως εκ τούτου, μη ανταγωνιστική.
Σχόλια
Σε Αγγλια, Γερμανία, Γαλλια, Σκανδιναβικες χωρες κλπ υπαρχει τεράστιο ποσοστό αλλοδαπών παρα την ανεργια που μαστιζει τις οικονομιες τους. Σκοπος παντου η μειωση των μισθων με την εισαγωγη αλλοδαπων.
Ακομα και εκτος ευρωπαικου χωρου, ας πουμε στην Αυστραλία & και στο Καναδα, οι ασιατικης καταγωγης μεταναστες ειναι σημερα το 30-40% του συνολου (απο 5-10% πριν 20-30 χρόνια) και αυξανονται ταχυτατα αφου αποτελουν το 80% των νεων μεταναστων καθε ετος. Οι εταιριες σε Αυστραλια & Καναδα ειναι γεματες Ινδους & αλλους ασιατες, πολλοι νεοφερμενοι. Ενω η ευρεση εργασιας εχει γινει πολυ δυσκολη υποθεση και εκει, παρα τα επισημα στατιστικα. Το ιδιο και στην αγορα ακινητων αυτων των χωρων, οι τιμες αυξηθηκαν δραματικα αφου εκατονταδες χιλιαδες ξενοι αγοραστες (απο ΚΙνα, Χονγκ Κονγκ, Σινγκαπουρη, Κορεα κλπ) αγοραζαν ακινητα, πολλα ως investment.
Η Ελλαδα βεβαια με το οικονομικό επιπεδο που εχει, δεν θα επρεπε να δεχεται κανενα (λαθρο)μεταναστη. Αλλα ηδη απο τη δεκ. του 1990, εγινε μαζικη εισαγωγη αλβανών, και πολλων αλλων απο το Καυκασο και την πρωην ΕΣΣΔ. Το αποτέλεσμα ηταν γνωστό, βρεθηκε μια τεράστια μαζα φθηνών εργατων που ανέλαβαν εργασιες σε οικοδομες, αγροτικό τομεα κλπ. Οι μισθοι συμπιέστηκαν σε πολλους κλάδους & επιβιωσε μεσα στο πλαισιο ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ προσωρινα η ηδη απο τοτε παρακμαζουσα ελλ. οικονομια.
Ειναι παντως παγκοσμιο φαινομενο η χειροτερευση των συνθηκων εργασιας & επιπεδου διαβιωσης. Παγκοσμιοποιηση της φτωχειας
......
Αλλα η ελληνικη περιπτωση ισως ειναι πολυ χειροτερη.Και οντως μονη λυση η αποχωρηση απο ΕΕ-ΕΥΡΩ
Όταν λοιπόν σε μια νεκρή οικονομία μας λένε ότι οι μετανάστες θα μας λύσουν το πρόβλημα, κάτι άλλο συμβαίνει. Όταν φεύγει για παράδειγμα ο Έλληνας νεαρός στη Γερμανία και αντικαθίσταται με τον Πακιστανό μετανάστη, θα φέρει ανάπτυξη ο Πακιστανός; Ας πούμε ότι πληρώνεται κάτι λιγότερο. Θα φέρει ανάπτυξη; Η Ελλάδα θα είναι πάντα ακριβότερος προορισμός για επενδύσεις σε αυτή τη γειτονιά που βρισκόμαστε και με το χρέος που έχουμε.
Έχω την εντύπωση ότι η νέα ιδιοκτησία της χώρας, αυτό που επιδιώκει είναι να υπάρξει μακροχρόνια πολιτική σταθερότητα ώστε να απολαύσει τα κέρδη της από την εκμετάλλευση της χώρας για τον επόμενο αιώνα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με έναν πληθυσμό εθνικά ομοιογενή που έχει ρίζες και δικαιώματα στον τόπο του, που έχει βιώματα μιας άλλης άνετης ζωής. Κάποια στιγμή, με δεδομένο ότι το χρέος θα απαιτεί συνέχεια "μεταρρυθμίσεις", ο λαός αγανακτισμένος θα διεκδικήσει αυτοδιάθεση. Αν αυτό γίνει με όρους σύγκρουσης (πτώχευση), οι "επενδυτές" θα μπουν αναγκαστικά σε περιπέτειες.
Αν όμως ο πληθυσμός αντικατασταθεί με διάφορους νομάδες, με πληθυσμούς εξαθλιωμένων, με ανθρώπους που θα ευχαριστούν τον Αλλάχ για την ευκαιρία που τους έδωσε να επιβιώσουν έστω και φτωχικά σε μια ειρηνική και Ευρωπαϊκή γη, τότε θα φύγει ένα άγχος από τους τοκογλύφους/ιδιοκτήτες μας ενώ παράλληλα θα μπορέσουν σε βάθος χρόνου να περάσουν τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που σήμερα σκοντάφτουν. Δηλαδή να ρίξουν συνολικά το κόστος που απαιτείται για την λειτουργία του κράτους, ώστε να μην χρειαστεί μελλοντική διαγραφή χρέους. Ή ακόμη και να προχωρήσουν σε ανακατατάξεις συνόρων αν αυτό κριθεί απαραίτητο για τη βιωσιμότητα του κράτους ή την καλύτερη απόδοση των επενδύσεων.
Ότι αυτό το πρόβλημα ενδιαφέρει τους δανειστές, από αρνητική σκοπιά (δηλαδή τους ενδιαφέρει η αποεθνικοποίηση του πληθυσμού) αυτό είναι βέβαιο.
Και για τον λόγο αυτόν, είναι απαραίτητη η αναστροφή των επικρατουσών τάσεων, που είναι, πραγματικά, καταστροφικές.
Θα αλλάξει με την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.