Να καταλήξουν σε συμφωνία οι ελληνο"μακεδονικές" διαπραγματεύσεις; Όχι, ευχαριστώ. (Ο αμερικανικός σχεδιασμός, για την ένταξη της Σλαβομακεδονίας, στο ΝΑΤΟ, μέσα από την ελληνική συγκατάνευση, αποτελεί έναν επαρκέστατο λόγο για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων).




Αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση των παραπάνω εικονιζόμενων ορφανών του ελληνικού σταλινισμού (Αλέξης Τσίπρας, Γιάννης Δραγασάκης και σια) και των παρηκμασμένων και γονατισμένων στους ξένους πατριωτών (Πάνος Καμμένος κλπ) προχώρησε - αιφνιδίως, για τους πολλούς, αλλά, καθόλου, ξαφνικά, για όσους γνωρίζουν το πλήθος, την σοβαρότητα και την βαρύτητα των συναρπαστικών διεθνών και πλανητικών εξελίξεων - στην αναζωπύρωση της παραγκωνισμένης δημόσιας συζήτησης, για το σύγχρονο μακεδονικό ζήτημα, το οποίο, αν και είχε τεθεί, στο ράφι, ουδέποτε ξεχάστηκε, παρά την γνωστή και διαψευσθείσα ρήση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη

Έτσι, το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής FYROM, του κράτους του αταίριαστου και δυσχερέστατου συνεταιρισμού των, βουλγαρικής καταγωγής, Σλαβομακεδόνων, που, επί του παρόντος, πλειοψηφούν, στο σύνολο του πληθυσμού και των Αλβανών, που, τώρα, μειοψηφούν, αλλά, παρερχομένου του χρόνου, αυξάνονται, με μεγαλύτερη ταχύτητα, από τον υπόλοιπο πληθυσμό - ο οποίος περιέχει και άλλες μειονότητες (Τούρκους, Ρομά, Σέρβους), θυμίζοντας την παλαιά πολυεθνική και ενιαία οθωμανική Μακεδονία -, επικαιροποιείται, για μία, ακόμη, φορά.

[Για το σύγχρονο μακεδονικό ζήτημα, έχω γράψει αρκετά πράγματα, εδώ και χρόνια, αναφερόμενος, στην ουσία του περιεχομένου του. Όποιος έχει την επιθυμία μπορεί να δει, σε αυτό το μπλογκ, ενδεικτικά, τα δημοσιεύματα, με τίτλο :  Ελλάδα και FYROM : Το μακεδονικό ζήτημα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, και Το Μακεδονικό (και οι ... τσάμηδες) στις δεκαετίες 1920 - 1930 : Ένας αποκαλυπτικός διάλογος του Λέοντα Τρότσκυ με το ελληνικό "Αρχείο του Μαρξ", αλλά και το, σχετικά, πρόσφατο Η Ρωσία, το λιλιπούτειο Μαυροβούνιο, το ΝΑΤΟ, η αναμόχλευση του γιουγκοσλαβικού ζητήματος, το Κόσοβο, η FYROM και οι πιθανές επιπτώσεις στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. (Τί συμβαίνει με τους Αμερικανούς; Τους τρώει ο πισινός τους; Αν, ναι· έχουν μπλέξει. Εκτός εάν)...].

 Όμως, τα πράγματα δεν είναι, καθόλου, απλά. Κάθε άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ο ενδοτικός πολιτικός κόσμος της χώρας επιθυμεί αυτή η επαναφορά της συζήτησης να είναι και η τελευταία, αλλά, δυστυχώς, για όλους τους, ακόμη και εάν υπάρξει μια οποιαδήποτε κατάληξη, στις δύσκολες να περάσουν, στο κοινό της χώρας μας (όπως και στο κοινό της πΓΔΜ), ελληνο‘‘μακεδονικές’’ διαπραγματεύσεις, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Η σύγχρονη εκδοχή του μακεδονικού προβλήματος θα εξακολουθήσει να ταλαιπωρεί την χώρα μας, τον πολιτικό κόσμο και να επανέρχεται, στην δημόσια συζήτηση, γιατί δεν αφορά, απλώς και μόνο την ονομασία της γείτονος, αλλά έχει να κάνει και με τις βλέψεις, τον σαφή και ομολογημένο αλυτρωτισμό και τα σύμβολα, που χρησιμοποιούνται, για την υλοποίησή τους, από την τιτοϊκής καταγωγής ελίτ της πΓΔΜ, η οποία τα χρησιμοποιεί, ως εργαλείο, για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και την εξουσία, που ασκεί, στον σλαβομακεδονικό πληθυσμό.

Πέραν τούτου, με δεδομένο το άτυπο, αλλά, απολύτως, υπαρκτό χρονοδιάγραμμα, για την κατάληξη της διαπραγμάτευσης των δύο μερών, την οποία οι ενδιαφερόμενοι (οι φανεροί και οι παρασκηνιακοί) θέλουν να τελειώσουν, μέχρι τα μέσα του ερχόμενου καλοκαιριού, καθίσταται προφανές ότι η ελληνική πολιτική ζωή θα υποστεί σημαντικές αναταράξεις. Όσο ο χρόνος θα περνάει και καθώς η συζήτηση θα εξελίσσεται, το πολιτικό κλίμα θα βαραίνει, με δεδομένα τα πολιτικά παίγνια, που θα γίνουν, προκειμένου τα κόμματα και οι πολιτικοί να αποκτήσουν τα επιδιωκόμενα κέρδη και να αποφύγουν, ή, έστω, να περιορίσουν τις πολιτικές ζημιές, που θα προκύψουν, κυρίως, από την στάση του πληθυσμού του βορειοελλαδικού χώρου, αλλά όχι, μόνον, αυτού.

Αλλά, όποια και αν είναι τα παιχνίδια της πολιτικής τακτικής, που θα γίνουν από τα πολιτικά κόμματα και τους κύριους παίκτες του ελληνικού πολιτικού κόσμου, στο τέλος της διαδρομής, θα ξεπροβάλουν οι απαιτήσεις της γενικότερης στρατηγικής, η οποία, δυστυχώς, για τους υποταγμένους, στους ξένους επικυρίαρχους, πολιτικούς ηγέτες των αστικών κομμάτων και για την κυβερνώσα αριστερά των σταλινικών ορφανών, δεν προσδιορίζεται από τον ελληνικό κοινοβουλευτικό πολιτικό κόσμο. Αν καθοριζόταν, από αυτόν, τα πράγματα θα ήσαν εύκολα. Δεν είναι, όμως.

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, για τον ελληνικό πολιτικό κόσμο, επειδή η στρατηγική πολιτική, για το σύγχρονο μακεδονικό και οι συναφείς απαιτήσεις, που προβάλλονται, προσδιορίζονται από τους σχεδιαστές της αμερικανικής πολιτικής, δηλαδή από το βαθύ αμερικανικό κράτος. Και η βασική απαίτηση της Ουάσιγκτων, όσον αφορά την FYROM, είναι μια και μόνη.

Η αμερικανική ηγεσία επιθυμεί, σταθερά, την ένταξη της Σλαβομακεδονίας, στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να αποτρέψει την διείσδυση της Ρωσίας, στον βαλκανικό χώρο. Αυτή είναι η ουσία της όλης υπόθεσης, που αφορά την τρέχουσα ανακίνηση του μακεδονικού ζητήματος. 

Αυτή την στρατηγική καλούνται να υπηρετήσουν οι κυβερνώντες και ο κατεστημένος αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας μας, δεδομένου του παραθύρου ευκαιρίας, που άνοιξε, η περυσινη εκλογική ήττα του Νικόλα Γκρούεφσκι και του σλαβομακεδονικού VMRO και ο σχηματισμός της παρδαλής κυβέρνησης των Σοσιαλιστών και των αλβανικών κομμάτων, υπό τον αμερικανόφιλο (και για την ακρίβεια : αμερικανόδουλο) Ζόραν Ζάεφ.

Και φυσικά, επειδή και ο ελληνικός αστικός πολιτικός κόσμος, στον οποίο έχουν προσχωρήσει και τα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού, που διοικούν, σήμερα την ελληνική κοινωνία, με την πλήρη υποστήριξη της Ουάσινγκτων, αποτελείται, από αμερικανόδουλους, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το πολιτικό σλάλομ, το οποίο, όλοι αυτοί θα πραγματοποιήσουν και να δούμε την τελική μυθοπλασία την οποία σκοπεύουν να βρουν και να κατασκευάσουν, προκειμένου να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τον άμεσο αμερικανικό σχεδιασμό, για την περιοχή των Βαλκανίων και να ακολουθήσουν, χωρίς (ή, έστω, με περιορισμένες) απώλειες, κυρίως, το βαθύ αμερικανικό κράτος, αλλά και την κυβέρνηση του Donald Trump, στην ανοικτή και απροσχημάτιστη αντιρωσική πολιτική, την ολοκλήρωση της οποίας, το State Department, το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. και φυσικά, η CIA, ως εκτελεστικό όργανο, επείγονται να φέρουν σε πέρας, με δεδομένη την αστάθεια του χώρου των Βαλκανίων, που έχει επιδεινώσει η τουρκική μεταστροφή, υπέρ της Ρωσίας, ύστερα από το αποτυχημένο αμερικανονατοϊκό πραξικόπημα της 15/7/2016.

Αλλά όλα αυτά δεν είναι εύκολο να συνδυασθούν. Πολύ περισσότερο, καθίσταται δύσκολη η επιτυχής αποπεράτωση του σχεδιασμού της Ουάσινγκτων - αν και η υλοποίηση της στρατηγικής στόχευσης των Αμερικανών έχει, με την τωρινή θέαση των επικείμενων εξελίξεων, στο μακεδονικό ζήτημα, πολλές πιθανότητες , να ευοδωθεί -, επειδή η βιαστική επαναφορά του μακεδονικού ζητήματος συμπίπτει, με την βαθύτατη και χρόνια, πλέον, οικονομική κρίση, στην οποία έχει εμπλακεί η ελληνική κοινωνία, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών, που ακολουθούνται, μετά την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου - Μαΐου του 2010 και οι οποίες δεν πρόκειται να σταματήσουν, παρά την, περί του αντιθέτου κυβερνητική παραφιλολογία, η οποία συνεπικουρείται και από την αστική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση.

Υπ' αυτές τις συνθήκες, οι απώλειες είναι δεδομένες, για όλους όσους δεχθούν να συμμετάσχουν, στην υλοποίηση του αμερικανικού σχεδιασμού, για την επίλυση του σύγχρονου μακεδονικού ζητήματος, που, προπαγανδιστικά, εστιάζεται, στην ονομασία του γειτονικού κράτους, ενώ, στην πραγματικότητα, το όλο ζήτημα την υπερβαίνει και σχετίζεται, με τον αλυτρωτισμό και την Ιστορία, ως ενεργού και ταυτοποιητικού μύθου, που δίνει υπόσταση, στον σλαβομακεδονικό πληθυσμό και κυρίως, στην ελίτ του γειτονικού κράτους, που διοικεί, την χώρα αυτή και την αποκόπτει, από τις βουλγαρικές της ρίζες και την βουλγαρική επιρροή.




Στην χειρότερη θέση όλων όσων μετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι βρίσκονται οι φυλλορροούντες Ανεξάρτητοι Έλληνες και ο αρχηγός τους, ο Πάνος Καμμένος, οι οποίοι γνωρίζουν, πολύ καλά, ότι θα εξαφανισθούν, από την πολιτική σκηνή, εάν αποδεχθούν, επιτρέψουν, ή ανεχθούν, με οποιονδήποτε τρόπο, οποιαδήποτε ονομασία του γειτονικού κράτους, που θα περιέχει τον όρο "Μακεδονία", είτε, ευθέως, είτε, ως επιθετικό προσδιορισμό. Ως εκ τούτου, πρέπει να δούμε την εξέλιξη των πραγμάτων, γύρω από την στάση του υπουργού Άμυνας και του κόμματος του, αφού η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι, μόνο, κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κυβέρνηση και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, αφού, σε αυτήν, συμμετέχει και την στηρίζει, κοινοβουλευτικά και το κόμμα αυτό.

Προφανώς, η τωρινή κυβέρνηση της αριστεροδεξιάς έχει σχηματισθεί, με την έγκριση και την προτροπή της Ουάσιγκτων και είναι, απολύτως, σαφές ότι τα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να ικανοποιήσουν τις αμερικανονατοϊκές απαιτήσεις.

Ομοίως και ο Πάνος Καμμένος, προφανώς, επιθυμεί να βρει ένα modus vivendi, για να εξυπηρετήσει τον αμερικανικό σχεδιασμό. Αλλά, "όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη". Οι περιστάσεις απαιτούν την πολιτική αυτοκτονία του Πάνου Καμμένου και των, συν αυτώ. Ως εκ τούτου, μένει να δούμε, εάν θα την διαπράξει, ή, εάν θα επιλέξει την απομάκρυνσή του, από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα.

Μετά τον Πάνο Καμμένο και το κόμμα του, η αλήθεια είναι ότι, παρά τους τωρινούς επιθετικούς αντικυβερνητικούς τόνους και την - ομολογουμένως, χαμηλής εντάσεως - (ψευδο)πατριωτική ρητορική, που εκπέμπουν, σε δυσχερή θέση βρίσκονται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία, που έχουν εγκλωβισθεί, ανάμεσα στα δάκρυα του γηραιού Κωνσταντίνου Καραμανλή και στην περίφημη Απόφαση του Βουκουρεστίου, που απέσπασε ο Κώστας Καραμανλής, τον Απρίλιο του 2008, κατά την, τότε, Σύνοδο του ΝΑΤΟ, για το μακεδονικό - την οποία Απόφαση, την πλήρωσε, πολύ ακριβά, ο, τότε, πρωθυπουργός.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, όσο θα λιγοστεύει η άμμος, στην κλεψύδρα του χρόνου και καθώς θα εκτυλίσσονται οι διαπραγματεύσεις, θα είναι υποχρεωμένος, παρά την όποια πολιτική τακτική, που του επιτρέπει να πετάει την μπάλα, στην εξέδρα, θα υποχρεωθεί να ανοίξει τα χαρτιά του και να τοποθετηθεί, επί της ουσίας του μακεδονικού ζητήματος και θα κληθεί να επιλέξει την υποστήριξη της αμερικανικής στρατηγικής. Και φυσικά, θα υποχρεωθεί να μην αγνοήσει τον αμερικανικό σχεδιασμό, τον οποίο καλείται να υποστηρίξει - εκτός εάν του επιτρέψει να τον αγνοήσει (ανοήτως, ποιών) ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό, όμως, είναι κάτι, που δεν προβλέπεται να συμβεί. Και δεν θα συμβεί.



Η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα...

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Συμπαράταξη της Φώφης Γεννηματά, αυτός ο πολιτικός χώρος έχει προδώσει τις πολιτικές του θέσεις και σε αυτό το ζήτημα, εδώ και πολλά χρόνια. Ήδη, από την εποχή του Κώστα Σημίτη και του ΓΑΠ και τώρα, απλούστατα,
θα υποχρεωθεί να εμφανίσει τις δικές του θέσεις, στο σύγχρονο μακεδονικό ζήτημα. Και φυσικά, αυτές οι πολιτικές θέσεις της πασοκικής γραφειοκρατίας και των συμμάχων της, στο Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και την, πάλαι ποτε, "ανανεωτική Αριστερά" των επιγόνων του Λεωνίδα Κύρκου, δεν είναι άλλες, από αυτές, που εξυπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα, στην περιοχή της χερσόνησου του Αίμου.

Από εκεί και πέρα, το πώς θα εμφανίσουν και το πώς θα διακοσμήσουν αυτήν την πολιτική οι αφελέστατοι - ως προς την δουλοφροσύνη τους, στις επιταγές και τα κελεύσματα της Ουάσινγκτων - Κεντροαριστεροί, έχει ενδιαφέρον να το παρακολουθήσουμε, αφού δεν αποκλείεται να αυτοχειριασθούν, για πολλοστή φορά και να στηρίξουν, άμεσα, ή έμμεσα, τις κυβερνητικές επιλογές. Πολύ περισσότερο, εάν ο Πάνος Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αποφασίσουν να αποχωρήσουν, από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα.

Αλλά η ουσία του μακεδονικού ζητήματος, στην τωρινή του φάση, δεν αφορά την ονομασία του γειτονικού κράτους και το εάν αυτή θα ισχύει erga omnes, ή όχι. Δεν αφορά, ούτε τον "μακεδονικό" αλυτρωτισμό και τα σύμβολά του. Κάθε άλλο, παρά όλα αυτά, αφορά. Άλλωστε, περί αυτών οι θέσεις μου είναι γνωστές και όποιος επιθυμεί μπορεί να τις δει, στα δημοσιεύματα, στα οποία αναφέρομαι, παραπάνω.

Η ουσία της τωρινής φάσης του μακεδονικού και των διαπραγματεύσεων, που, άρον-άρον, έχουν, ήδη, παρασκηνιακά, ξεκινήσει, με τον "αθάνατο" επιδιαιτητή Matthew Nimitz, βρίσκεται στην βιασύνη των Η.Π.Α. να εντάξουν την Σλαβομακεδονία, στο ΝΑΤΟ και να βάλουν, ακόμη, έναν λίθο, στην προσπάθειά τους να αποκόψουν την εγκατάσταση της Ρωσίας, στα Βαλκάνια.

Αυτός και μόνον, ο λόγος είναι υπερεπαρκής, προκειμένου να αιτιολογηθεί, σαφέστατα, η αναγκαιότητα, για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Ο αμερικανονατοϊκός σχεδιασμός πρέπει να αποτύχει.

Και για να αποτύχει, πρέπει να μην προκύψει καμμία συμφωνία, ανάμεσα, στην χώρα μας και την πΓΔΜ. Οι όποιες διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητο να αποβούν άκαρπες και το ΝΑΤΟ να ηττηθεί. (Μακροπρόθεσμα, θα ηττηθεί και θα οδηγηθεί, στην διάβρωση, στην αποδιοργάνωση και στην διάλυσή του. Αλλά, όσο το γρηγορότερο, κάτι τέτοιο συμβεί, τόσο το καλύτερο).

Αυτός είναι ο λόγος, που καθιστά αναγκαία, την αποτυχία των ελληνο"μακεδονικών" διαπραγματεύσεων. Η ελληνική συγκατάνευση, στον αμερικανικό σχεδιασμό, δεν πρέπει να δοθεί. 

Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο...

                             

Σχόλια

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τάσο έχω μια απορία, γιατί τους λες αμερικανόδουλους; Να πεις ότι φοβούνται την Αμερική και επιθυμούν να απαλλαγούν από την πίεσή της μάλιστα, αλλά αμερικανόδουλοι; Aν ήταν έτσι τότε δεν θα παραχωρούσαν, και θα συνεχίσουν να παραχωρούν, ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της οικονομίας στους αντιπάλους των Αμερικανών
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Πωλούν ό,τι τους επιτρέπεται να πωλήσουν, Γιώργο. Και εκεί, που τους επιτρέπεται.

Άλλωστε, έχουν αποδειχθεί ότι έχουν χρέη και είναι αναγκασμένοι να πουλήσουν όσο-όσο και οπουδήποτε, αφού οι Αμερικανοί δεν είναι διαθέσιμοι να αγοράσουν τα πάντα.

Από εκεί και πέρα, προφανώς, φοβούνται το αμερικανικό βαθύ κράτος και τις αντιδρ του, στα ζητήματα, που αυτό θεωρεί ότι είναι μείζονος σημασίας. Και αυτός ο φόβος τους οδηγεί, στην αμερικανοδουλεία.
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τα χρέη Τάσο όπως ξέρεις πολύ καλά δεν είναι προσωπικά, δηλαδή δεν πουλάν τον προσωπικό τους βίο, ξεπουλάν τη δημόσια περιουσία, υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσα και εγώ να αναγνωρίσω χρέη άλλων και να αρχίσω να ξεπουλάω έχοντας μάλιστα και προσωπικά πολλαπλά κέρδη. Τί αγοράζουν οι Αμερικάνοι; Eίναι ξεκάθαρο τι γίνεται, διά της ποσότητας παν να αλλάξουν την ποιότητα, δηλαδή όταν όλη η οικονομία περνάει στους Κινέζους, στους Ρώσους και στους Γερμανούς το επόμενο νομοτελειακό βήμα είναι να εκτοπίσουν γεωπολιτικά τους Αμερικάνους από την Ελλάδα, στο ενδιάμεσο δίνουν και λίγη τροφή στο Αμερικάνικο θηρίο για να μην βρυχάται, αν οι Έλληνες προτιμούν τον φασιστικό καπιταλισμό της Κίνας και της Ρωσία είναι επειδή μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Προφανώς, Γιώργο τα χρέη, για τα οποία μιλώ, δεν είναι προσωπικά των μελών του πολιτικού κόσμου της χώρας και της εντόπιας ελίτ. Εμφανίζονται ότι είναι χρέη του ελληνικού κράτους και φορτώνονται, στην ελληνική κοινωνία.

Οι Αμερικανοί βρίσκονται, σε φάση παρακμής και δεν μπορούν (και δεν θέλουν και αυτό δεν αφορά, μόνο, την περίπτωση της Ελλάδας) να εφαρμόσουν ένα νέο σχέδιο Μάρσαλλ. Έχουν καβούρια, στην τσέπη και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν απεριόριστες δυνατότητες. Ως εκ τούτου, είναι περιορισμένα τα ανοίγματά τους, στην ελληνική αγορά, διότι έχουν άλλα κεσάτια και άλλες έγνοιες. Ακούγεται ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται, για τον λιμένα της Αλεξανδρούπολης. Θα δούμε, αλλά το πορτοφόλι δεν είναι φουσκωμένο.


Παρά ταύτα, όμως, οι Η.Π.Α. είναι οι Η.Π.Α. και η "Ευρώπη" δεν αποτελεί σοβαρό μέγεθος, στην παγκόσμια σκηνή. Έτσι, στα ζητήματα, γενικότερης στρατηγικής, οι εντόπιοι γίνονται (και συμπεριφέρονται, ως) δούλοι...

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Η Ευρώπη δεν αποτελεί αλλά αποτελεί η Ρωσία που τόσα χρόνια συμπορεύεται με την Γερμανία, δηλαδή οικονομική ισχύ της Ευρώπης στα χέρια των Γερμανών και οι Ρώσοι σε ρόλο προστάτη σε μια συμμαχία τριπλή, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, που ακόμα κάνουν οι περισσότεροι ότι δεν τη βλέπουν και δώστου οι δικοί μας παίζουν το θέατρο του παραλόγου διασπασμένοι εικονικά ως ευρωπαϊστές από τη μια πλευρά και ρωσολάγνοι από την άλλη, περιμένοντας όμως όλοι μαζί το χρήμα από την τριπλή αυτή συμμαχία. Το πόσο δαιμονοποιείται ο Τραμπ από τα ΜΜΕ της Ελλαδος αρκεί για να καταλάβει κανείς τι γίνεται
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, Γιώργο - και ανεξάρτητα από τις διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες -, η αλήθεια είναι ότι οι "δικοί" μας είναι του κλώτσου και του μπάτσου. Έτσι, τους βλέπουν και έτσι, τους μεταχειρίζονται οι ξένοι, είτε αυτοί είναι οι Αμερικάνοι, είτε οι ευρωζωνίτες, είτε (αύριο) οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, εάν υπάρξει, στο μέλλον, κάποιος αναπροσανατολισμός των συμμαχιών της χώρας, τον οποίο θα κάνει το παρόν πολιτικό προσωπικό.

Εάν ο εγχώριος πολιτικός κόσμος είχε την όποια ικανότητα να ελιχθεί, αυτό, που θα έπρεπε να διαπραγματευθεί, είναι μια ονομασία της πΓΔΜ, που δεν θα περιλάμβανε τον όρο "Μακεδονία", είτε ευθέως, είτε με επιθετικό προσδιορισμό, είτε άλλως πως.

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που δεν μετράει ο "ορθός λόγος" και το "ηθικό δίκαιο", αλλά η ισχύς, η ελληνική πλευρά μπορεί να επιμείνει, στην επιβολή μιας τέτοιας ονομασίας, για το γειτονικό κράτος, η κυβερνώσα ελίτ του οποίου είναι εκείνη, που επιθυμεί να εισέλθει, στο ΝΑΤΟ και στην αυτοαποκαλούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση. Και φυσικά, για να επιτύχουν τους στόχους τους, η σλαβομακεδονική ελίτ και οι Αλβανοί εταίροι της (οι οποίοι στόχοι, όταν επιτευχθούν τερματίζουν την όποια παρούσα ισχύ της ελληνικής πλευράς) πρέπει να πληρώσουν το βαρύ τίμημα της όποιας παρούσας διαπραγματευτικής (πραγματικής, ή υποτιθέμενης) αδυναμίας τους.

Αυτή την λύση πρέπει να υποχρεωθούν να την αποδεχθούν και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι (οι Αμερικανοί και η "Ε.Ε"). Και αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί, από έναν πολιτικό κόσμο και μια κυβέρνηση, που έχουν τα ελάχιστα εχέγγυα και περιθώρια ανεξαρτησίας.

Hic Rhodus, hic salta...


Ο χρήστης NF είπε…
Ας τους αναγνωρισουμε ως Ανω Μακεδονια η Republika Makedonska (αμεταφραστο) να τελειωνουμε. Ο νεος τους Προεδρος φαινεται λογικος και ετοιμος να συμγωνησει. Εγκατελειψε και τα καραγκοζιλικια του προκατοχου του με τους Μεγαλεξανδρους, τους χαρτες, τα αγαλματα κσι τα σχετικα. Ουτως ή αλλως αμφιβαλλω αν θα επιβιωσει το κρατος αυτο μακροπροθεσμα.

Ο πραγματικος μας εχθρος στα Βαλκανια ειναι οι Τουρκαλβανοι, και οι Σκοπιανοι ειναι οι προφανεις μας συμμαχοι εναντιον τους.

Η Ρωσια τους ειχε αναγνωρισει με το αρχικο τους ονομα και δεν μπορει να μας πει τιποτα.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Στα ζητήματα, αυτού του είδους, την υπογραφή σου, ως κράτος και ως κοινωνία, πρέπει να προσέχεις, που την βάζεις.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά...


Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Ύστερα είναι και το τι εικόνα εκπέμπεις, μια χώρα που ξεπουλάει τα πάντα από οικονομία μέχρι και ιστορικά ονόματα αποθρασύνει όλες τις όμορες χώρες, με άλλα λόγια εδώ που κατάντησε η Ελλάδα πλέον ούτε σε σύνθετη ονομασία δεν πρέπει να συμφωνήσει αν θέλει να την υπολογίζουν

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…