3/12/1944 : ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ.


''ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ'' 3/12/1944 - Το εμφυλιοπολεμικό άρθρο του Γιάννη Ζεύγου πριν την διαδήλωση.


Όσο περνούν τα χρόνια η αποκάλυψη των ιστορικών ντοκουμέντων από τα αρχεία των πρώην χωρών του ''υπαρκτού σοσιαλισμού'' δείχνουν την πραγματική φύση των Δεκεμβριανών του 1944 , ως απόπειρας της ζαχαριαδικής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. να επιβάλει, με την δύναμη της στρατιωτικής της υπεροπλίας, την πολιτική και κοινωνική της εξουσία στην χώρα, ανατρέποντας το κλασσικό καπιταλιστικό καθεστώς της Ελλάδας, πάνω στα ερείπια, που άφησε πίσω της η τριπλή ξενική κατοχή της χώρας.


Για τα γεγονότα εκείνης της εποχής έχω αρθρογραφήσει στο ''PETROUPOLIS FORUMS'' στο θέμα που άνοιξε ο Θοδωρής Αδαμόπουλος πριν από δύο χρόνια ''Λεωνίδας Κύρκος Σήμερα είμαι απόβλητος και από το κόμμα μου'' http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=787&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor , αλλά και κατόπιν στο θέμα που άνοιξα εγώ με τίτλο : ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ’44 ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ 46-49'' http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=839&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τελευταίος χρονικά ελληνικός εμφύλιος πόλεμος της περιόδου 1944 – 1949 υπήρξε καθοριστικός για την πορεία του τόπου. Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, μετά την πλήρη στρατιωτική επικράτηση της κεντροδεξιάς οδήγησε την χώρα στον δρόμο που τώρα βαδίζουμε και αυτό φυσικά σημαίνει ότι οι συνέπειές του ακόμα υφίστανται για την χώρα και για εμάς, που ζούμε σε αυτήν.

Από την άλλη πλευρά, ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος υπήρξε και η (πρώιμη) πρώτη πράξη του ‘‘ψυχρού πολέμου’’ ανάμεσα στα δύο μπλοκ, που αναδείχτηκαν ως κυρίαρχα, με την λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και την συντριβή του άξονα. Σε αυτό του ανανεωμένου με τις κεϋνσιανές ιδέες καπιταλισμού και σε εκείνο του γραφειοκρατικού κομμουνισμού, που επεκτάθηκε στην ανατολική Ευρώπη (από Πολωνία έως Βουλγαρία), ως απότοκο των νικών του Κόκκινου Στρατού, κατά των Γερμανών, σε συνδιασμό με την κατάληψη της εξουσίας από αυτόχθονα παρτιζάνικα κομμουνιστικά κινήματα σε Γιουγκοσλαβία, Αλβανία.

Αυτό το γεγονός παραπέμπει στον άλλο δρόμο.

Αυτόν που η Ελλάδα δεν ακολούθησε, λόγω της ήττας της κομμουνιστικής αριστεράς.

Αυτή η ήττα υπήρξε πρωτίστως στρατιωτική, αφού ο ελληνικός εμφύλιος (όπως και κάθε εμφύλιος) κρίθηκε, σε όλες του τις φάσεις, στο πεδίο των μαχών. Μία στρατιωτική ήττα είναι πάντοτε κάτι το εξαιρετικό, μία ιστορική παρέκβαση και ως εκ τούτου, αν και η Ιστορία αποτελείται από αμέτρητες τέτοιες παρεκβάσεις, τίθεται το ερώτημα του τι θα συνέβαινε, ποια θα ήταν η πορεία του τόπου, εάν είχαν ηττηθεί οι νικητές.

Και φυσικά, τίθεται το ερώτημα γύρω από το ποιος ήταν ο ορθός για την χώρα δρόμος: Αυτός των νικητών, ή εκείνος των ηττημένων;

Η αυτοκριτική συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου στην ‘‘Καθημερινή’’, πριν δύο χρόνια, που αναδημοσίευσε ο Θοδωρής ο Αδαμόπουλος στο‘‘Περιβόλι του Αθηναϊκού Τύπου’’, με θέμα : ‘‘Λεωνίδας Κύρκος σήμερα είμαι απόβλητος και από το κόμμα μου’’ http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=787&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor. , άγγιξε εκείνη την περίοδο και με το οξύ περιεχόμενό της για τα διαδραματισθέντα και για κάποιους από τους πρωταγωνιστές εκείνης της αιματηρής, αλλά και βαριάς σε γεγονότα ιστορικής εποχής, άναψε μία συζήτηση, που ξεπέρασε κατά πολύ το περιεχόμενο της συνέντευξης και το ίδιο το πρόσωπο που συνεντευξιάζετο.

Στην συζήτηση που ακολούθησε τέθηκαν εκατέρωθεν επιχειρήματα, γύρω από τα γεγονότα, που εκείνη την εποχή εκτυλίχθηκαν, άλλοτε νηφάλια, άλλοτε εν θερμώ. Οι συζητητές συνεισέφεραν τεκμήρια και ντοκουμέντα, για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και φυσικά κατατέθηκαν άγνωστα στο ευρύ κοινό πειστήρια, που έκαναν πάταγο, όπως διαφάνηκε και από τις εκτός forum συζητήσεις

Επειδή ουδέποτε έγινε μια οργανωμένη συζήτηση στο forum, γύρω από τα ζητήματα του Δεκέμβρη του 1944 και του αντάρτικου κινήματος το 1946 – 1949, δηλαδή, γύρω από τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και στις δύο του τις φάσεις, σκέφθηκα να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα γύρω από τα γεγονότα εκείνης της εποχής, συνεισφέροντας τις απόψεις που εξέφρασα στο θέμα του Λεωνίδα Κύρκου, που άνοιξε ο Θοδωρής. Οι απόψεις αυτές, φυσικά, δεν αναπτύχθηκαν στο κενό, αλλά μέσα από έναν οξύ και ορισμένες φορές τραχύ, πλην όμως γόνιμο διάλογο με τον DimP, ο οποίος, εκφράζοντας τον αντίλογο στους δικούς μου ισχυρισμούς, συνεισέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη του διαλόγου.

Εδώ, εγώ δεν δικαιούμαι να μεταφέρω τις δικές του απόψεις και δεν θα το πράξω, αφού αυτό είναι αποκλειστικό δικαίωμα του ιδίου. Αυτό, που μπορώ να πράξω είναι να παραπέμψω τους ενδιαφερόμενους στην παραπάνω αναγραφόμενη ηλεκτρονική συντομογραφία, από όπου μπορούν να διαβάσουν και να μελετήσουν τις απόψεις του, αλλά και τις άλλες απόψεις – κυρίως του Λεωνίδα Κύρκου -, που εκφράστηκαν στο θέμα ‘‘Λεωνίδας Κύρκος σήμερα είμαι απόβλητος και από το κόμμα μου’’, που άνοιξε ο Θοδωρής Αδαμόπουλος στο ‘‘Περιβόλι του Αθηναϊκού Τύπου’’.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και κάποιες μικροδιορθώσεις, οι οποίες έγιναν εκ των υστέρων κατά την διάρκεια του διαλόγου και ενσωματώθηκαν στα αρχικά κείμενα, δοθείσης της ευκαιρίας, όπως και κάποιες ορθογραφικές διορθώσεις. Περιττό να πω ότι οι απόψεις μπορούν και πρέπει να εκφραστούν, για αυτό το σημαντικότατο κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας, χωρίς άγχος χρόνου και υπό το φως των νέων στοιχείων, τα οποία τώρα γίνονται σιγά – σιγά γνωστά στο κοινό, ως προϊόν της δημοσιοποίησης ιστορικών αρχείων από τις χώρες του πρώην ‘‘υπαρκτού σοσιαλισμού’’, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων τους την περίοδο 1989 – 1992. Βέβαια, πολλά χρήσιμα και κρίσιμα στοιχεία, για αυτή την περίοδο, δεν έχουν ακόμη δοθεί στην δημοσιότητα, αλλά αυτό, σε ένα βάθος χρόνου, θα παύσει ναι υφίσταται και είναι αναμενόμενο ότι πολλές αποκαλύψεις θα προκύψουν στο μέλλον. Μπορούμε να έχουμε υπομονή και όταν αυτές έλθουν, θα είμαστε σε θέση να επαναξιολογήσουμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής…..

Και όμως ήταν πραξικόπημα. http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=4840&mforum=pfor#4840

Η όποια συζήτηση γίνεται έχει νόημα μόνον όταν γίνεται με νηφαλιότητα. Με αυτήν την προϋπόθεση μπορεί να είναι παραγωγική και να έχει αποτελέσματα. Και φυσικά όταν δεν εξάγονται αυθαίρετα συμπεράσματα για την πολιτική τοποθέτηση του συνομιλητή, προκειμένου να τον ‘‘πολεμήσεις’’, αυτόν, ή τα επιχειρήματά του.

Προφανώς, πολλοί θεωρούν τις απόψεις μου αντικομμουνιστικές και αυτό κατανοητό είναι ότι ενοχλεί. Δεν κρύβω ότι, με δεδομένη την ιστορική πραγμάτωση των μαρξιστικών – λενινιστικών ιδεών, μέσα από το κατασκεύασμα της Ε.Σ.Σ.Δ. και των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που ξεπήδησαν μέσα από την πάλαι ποτέ Κομμουνιστική Διεθνή και τον θεωρητικό και πρακτικό γραφειοκρατικό κομμουνισμό που δικαιολόγησε Γκουλάγκς, μαζικούς φόνους και εξανδραποδισμό ολόκληρων κοινωνιών, οι απόψεις αυτές είναι αντικομμουνιστικές - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο εκφραστής τους είναι αντικομμουνιστής και χωρίς να αποτελεί αμάρτημα το να είναι κάποιος αντικομμουνιστής (απλώς όλοι οι ''αντί'' είναι, εκ τοποθετήσεως, μονομερείς και αυτό αποτελεί μειονέκτημα) - όσο και αν σοκάρει μία τέτοια ανοικτή έκφραση των απόψεων αυτών.




Κορνήλιος Καστοριάδης.


Δεν είναι απαραίτητα δεξιές αυτές οι απόψεις και στην χώρα μας έχουν εκφραστεί από μη δεξιούς πολιτικούς και διανοητές – ειρήσθω εν παρόδω ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο οποίος μόλις γλύτωσε στα Δεκεμβριανά από ένα ένοπλο απόσπασμα δολοφόνων της Ο.Π.Λ.Α., οι οποίοι κατ’ εντολήν των ηγετών τους εισέβαλαν στο σπίτι του στην Αθήνα, προφανώς όχι για να τον … φιλήσουν (!) Ο Κορνήλιος, τότε, ήταν τροτσκιστής και προφανώς … εγκληματίας κατά του λαού (!) Υπάρχει αυτή η γλαφυρότατη περιγραφή του Καστοριάδη για το πώς μπήκαν στο σπίτι του, όταν αυτός έβγαινε από αυτό, γλυτώνοντας κυριολεκτικά για κλάσματα δευτερολέπτου. Και να σκεφθούμε ότι ο Κορνήλιος δεν είχε λάβει μέρος στην σύγκρουση του Δεκέμβρη.

Ακόμη, ο Άγις Στίνας (Σπύρος Πρίφτης) πρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και πεισμένος αρχειομαρξιστής – τροτσκιστής από την δεκαετία του ’30. Έζησε και έχει γράψει ένα δίτομο βιβλίο με τις αναμνήσεις του από το μακελλειό που έστησε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ και οι πληρωμένοι δολοφόνοι της Ο.Π.Λ.Α.

 
Ακόμη ένα πλήθος οπαδών του Αρχείου του Μαρξ είχε την κατάλληλη ‘‘περιποίηση’’ από τις ένοπλες συμμορίες της Ο.Π.Λ.Α.

 
Ακόμη ο αναρχικός εργάτης Σπέρας, που είχε πρωταγωνιστήσει στην απεργία των μεταλλωρύχων στα ορυχεία της Σερίφου στις αρχές του περασμένου αιώνα (!) δεν ξέφυγε από τα πλήρως ενημερωμένα ‘‘κατάστιχα’’ των δολοφόνων της Ο.Π.Λ.Α. – τόσο μακρινή μνήμη κουβαλούσαν αυτά τα τεφτέρια! Τύφλα να έχει η Ασφάλεια μπροστά στα κατάστιχα της Ο.Π.Λ.Α.

Έτσι για να μιλήσουμε για τα εγκλήματα των συμμοριών που εξαπέστειλε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ για την εξόντωση πάσης φύσεως πολιτικών της αντιπάλων, παρόντων, παρελθόντων ή μελλοντικών. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ξεκαθαριστεί μέσα από τον διάλογο ότι δεν θα είναι διάλογος κουφών. Κάθε διάλογος πρέπει να αφορά την αναζήτηση της ιστορικής πραγματικότητας και να μην είναι αντιπαράθεση δογματικών απόψεων και προσωπικών ή συλλογικών εγωϊσμών, που θολώνουν τον νου και είναι αντιπαραγωγικοί.

Αυτό που εγώ μπορώ να ξεκαθαρίσω είναι ότι :

Α) Δεν θεωρώ ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια, ούτε καν την σχετική και ως εκ τούτου είμαι ανοικτός σε οποιαδήποτε αντίρρηση και επιχείρημα. Δεν πιστεύω ότι δεν κάνω λάθη και να σου πω κάτι αγαπητέ μου φίλε, ουδέποτε μου άρεσε η ‘‘ξερολική’’ αντίληψη των κομμουνιστών, που, ως παντογνώστες, θέλουν να εξηγούν τα πάντα και ‘‘καθοδηγούν’’ τις ‘‘μάζες’’, ως κάτοχοι της επιστημονικής αλήθειας – άλλη μια καταστροφική επίδραση των επιστημονικοφανών ανοησιολογιών του Μαρξ στο εργατικό και επαναστατικό κίνημα όλων των εποχών. (Πολλά λόγια και πολλά φρικτά έργα).

Β) Σημασία σε μία συζήτηση έχει η ουσία και όχι οι εκατέρωθεν χαρακτηρισμοί. Το επιχείρημα και το ανοικτό μυαλό, άλλως, η συζήτηση δεν έχει περιεχόμενο, αφού μετατρέπεται σε αντιπαράθεση μονολόγων, χωρίς ουσιαστική αναζήτηση της ιστορικής πραγματικότητας. Είναι δηλαδή χάσιμο χρόνου και θυμίζει τα παλαιά μεταπολιτευτικά πολιτικά ‘‘πηγαδάκια’’. Δεν έχω σκοπό να αναλωθώ σε μια τέτοια συζήτηση.

Γ) Η κριτική πρέπει να είναι ανεμπόδιστη και ουσιαστική, ακόμα και καταγγελτική, αλλά πάντα ουσιώδης και να αφορά τα πεπραγμένα όλων μας. Ένα ακόμα στοιχείο που δεν μου άρεσε στους κομμουνιστές ήταν η παντελής έλλειψη αυτοκριτικού πνεύματος και κυρίως στην ώρα της δράσης.

Πολλές φορές τίθεται το ερώτημα που αφορά το τι ήθελαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα.








Νίκος Ζαχαριάδης (1950 στο συνέδριο της σλαβομακεδονικής οργάνωσης ''Ίλιντεν'').


Όσοι το θέτουν, ξεχνούν, όμως, ότι η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος, Θέος, Πορφυρογένης, Ζεύγος, Ιωαννίδης κλπ – ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν κρατούμενος των ναζί στο Νταχάου και δεν ήταν παρών στις εξελίξεις, τις οποίες εκ των υστέρων επιδοκίμασε και αργότερα κατηγόρησε τον Σιάντο, ως πράκτορα της Intelligence Service, γεγονός που φαίνεται ότι απεδέχοντο οι ηγέτες των αδελφών ΚΚ της Κομινφόρμ – πάντα ο γραφειοκρατικός κομμουνισμός συνοδευόταν από πολλές γερές δόσεις παράνοιας) έφερε τους Άγγλους στην χώρα – κάτι λέει ο Ζεύγος για την προσφορά του Σκόμπυ στην απελευθέρωση της χώρας, αναφέροντας ότι δεν τον ενδιαφέρει εδώ αυτή (δείτε το δημοσιευμένο κείμενό του). Πικρό για τους κομμουνιστές, αλλά αληθές.




















Ρόναλντ Σκόμπυ - στρατηγός.


Αυτό έγινε στα πλαίσια μιάς ευρύτερης συμφωνίας στον Λίβανο και στην Καζέρτα, όπου αναγνωρίστηκε η ηγεμονική παρουσία των Βρετανών στην Ελλάδα, με την υπαγωγή όλων των ανταρτικών δυνάμεων της χώρας στην δικαιοδοσία του Σκόμπυ.

Το αστείο είναι ότι η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ γνώριζε πολύ καλά τα τεκταινόμενα, όπως επίσης ήταν σαφές ότι η παρουσία του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος δεν ήταν απαραίτητη για την απελευθέρωση της χώρας και τούτο επειδή αυτή είχε ήδη εν πολλοίς συντελεσθεί πριν τον ερχομό αυτού του σώματος στην Ελλάδα, με κάποιες εξαιρέσεις σε μέρος της Κρήτης και σε κάποια νησιά. Οι Γερμανοί αποχώρησαν και μοναδική δύναμη στην χώρα ήταν το ΕΑΜ, που είχε την συντριπτική υπεροπλία έναντι του ΕΔΕΣ. Έτσι λοιπόν η αποδοχή του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος και η δοθείσα, με τις ευλογίες των κομμουνιστών, αρχιστρατηγία στον Ρόναλντ Σκόμπυ ήσαν άνευ αντικειμένου, αφού η απελευθέρωση είχε ήδη εν πολλοίς συντελεστεί και αρκούσαν οι ντόπιες δυνάμεις για την ολοκλήρωσή της.

Όμως, η Βρετανία είχε γίνει αποδεκτή από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ως ηγεμονεύουσα δύναμη, κάτι που η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ είχε (φανεί ότι είχε) αποδεχτεί. Πολύ περισσότερο που, επαναλαμβάνω, η στρατιωτική παρουσία των Βρετανών ήταν οφθαλμοφανές ότι δεν ήταν απαραίτητη. Δεν έφθανε όμως αυτό.

Η γηραιά Αλβιών είχε συμφωνήσει για την δημιουργία ενός αστικού καθεστώτος στην χώρα, με κοινοβουλευτικό σύστημα και στην βάση αυτή έγιναν οι προαναφερθείσες συμφωνίες με τον ελληνικό πολιτικό κόσμο στην Καζέρτα και στον Λίβανο. Με αυτές τις συμφωνίες άλλωστε το ΚΚΕ εισήλθε με υπουργούς του στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου και φυσικά το καθεστώς το οποίο συμφωνήθηκε να ισχύσει ήταν το αστικό καθεστώς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το οποίο προσιδίαζε στους Βρετανούς και όχι ο γραφειοκρατικός κομμουνισμός που επιβλήθηκε αργότερα στις ανατολικοευρωπαϊκές κοινωνίες από τον σοβιετικό στρατό.










Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι Στάλιν.


Φυσικά, η Βρετανία στράφηκε και στην Ε.Σ.Σ.Δ. για την διασφάλιση των συμφερόντων της. Στις 9-10 Οκτώβρη 1944 οριστικοποίησε την συμφωνία με την ηγεσία του ΚΚΣΕ για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και για τον λόγο αυτό ουδέποτε η Ε.Σ.Σ.Δ. αναμείχθηκε εμφανώς στην Ελλάδα (αφανώς το έπραξε, βέβαια, μέσα από την καθοδήγηση που έκανε στην ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ, μέσω του αφανούς συντονιστή της επισήμως διαλυθείσης Κομιντέρν, ήτοι του ‘‘παππού’’ Γκιόργκι Δημητρώφ, παλαιού Γραμματέα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ενός μοιραίου ανθρώπου και για την Ισπανική Επανάσταση του 1936 – 1939, κύριου εκφραστή της σοβιετικής πολιτικής που κατέπνιξε την επανάσταση και οδήγησε στην νίκη του Φράνκο.

Η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ είχε ουσιαστικά αποδεχτεί την βρετανική ηγεμονία στα πράγματα της χώρας και την ένταξή της στην βρετανική στρατηγική επιρροή (τότε ακόμα δεν ήταν εμφανής η μετέπειτα προκύψασα διάλυση της βρετανικής αυτοκρατορίας), ενώ, παράλληλα, τα μηνύματα από την σοβιετική εξωτερική και στρατιωτική πολιτική ήταν εμφανή, αφού ο σοβιετικός στρατός έφθασε και σταμάτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, όπως αυτά ήσαν διαμορφωμένα πριν από τον πόλεμο (δεν εισήλθε δηλαδή σε βουλγαροκρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής Ελλάδας, αναγνωρίζοντας ότι αυτά ήσαν «ξένα χωράφια»), παρά τις εκκλήσεις του ΕΛΑΣ να εισέλθει και σε ελληνικά εδάφη.

Με αυτά τα δεδομένα, την 1/12/1944 το ΚΚΕ απέσυρε τους υπουργούς της κυβέρνησης Παπανδρέου, που προέρχονταν από το ΕΑΜ και άρχισε να της καταλογίζει τα μύρια όσα, λες και δεν συμμετείχε σε αυτήν (το κείμενο του Ζεύγου, δημοσιευμένο την 3/12/1944 μιλάει μόνο του).

Ποιο ήταν το πρόβλημα;

Φυσικά, το πρόβλημα ήταν ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, πράξη συμφωνημένη από την εποχή του Λιβάνου και της Καζέρτας (άλλο πράγμα οι όροι και οι προϋποθέσεις του. Σε αυτόν τον τομέα μπορούσε να βρεθεί λύση, πολύ περισσότερο όταν οι Βρετανοί δέχτηκαν την αποστράτευση της Χωροφυλακής και την ανασυγκρότηση του στελεχικού δυναμικού του νέου στρατού από επιτροπή στην οποία βέτο θα είχε εκπρόσωπος της εαμικής πλευράς και στον οποίο στρατό θα εντάσσονταν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ σε στελεχικό επίπεδο και σε επίπεδο βάσης).

Όμως, οι μπαρουτοκαπνισμένοι – όπως τους αναφέρει ο Ζεύγος – δεν ήσαν διατεθειμένοι να παραδώσουν τα όπλα. Αλλά έτσι δεν μπορούσε να λειτουργήσει ούτε στοιχειωδώς το κράτος, στην διαμόρφωση του οποίου είχαν συμφωνήσει οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις (και οι κομμουνιστές).

Η γερμανική κατοχή και η κατάρρευση του ιταλικού στρατού κατοχής το 1943, με το πέρασμα μεγάλου μέρους του ιταλικού οπλισμού στον ΕΛΑΣ είχε αναδείξει την συντριπτική υπεροπλία του ΕΛΑΣ. Από την εποχή εκείνη, που εξέπνευσε το καθεστώς του Μουσολίνι, ο ΕΛΑΣ έγινε αξιόμαχη στρατιωτική δύναμη και από τότε άρχισε την εκκαθάριση των λοιπών αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΚΚΑ – Ψαρρός), αποβλέποντας στην κατάληψη της εξουσίας στην μεταπολεμική περίοδο.

Δεν μπορείς, λοιπόν, ως πολιτική ηγεσία ενός κόμματος, να συνυπογράφεις σε όλα τα προηγούμενα και μετά να αρνείσαι την λογική συνέπεια των συμφωνιών σου. Ο Σκόμπυ ήταν αρχιστράτηγος σε καιρό πολέμου (ο πόλεμος κατά των ναζί και των Ιαπώνων μιλιταριστών συνεχιζόταν αμείωτος) και είχε το δικαίωμα να διατάξει την αποστράτευση των ανταρτικών δυνάμεων, είτε ο ίδιος, είτε με την επικουρία της κυβέρνησης, που είχε την σφραγίδα της νομιμότητας, μετά την ολέθρια αποχώρηση από αυτήν των εαμικών υπουργών.

Οι Βρετανοί ήσαν εκεί επειδή το ήθελε ο αστικός πολιτικός κόσμος, που ήταν αδύναμος απέναντι στον πάνοπλο ΕΛΑΣ και επειδή αυτή την παρουσία την είχε αποδεχτεί η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια στο ερώτημα.

Μα, ήσαν τρελοί αυτοί στην ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ; Όχι δεν ήσαν τρελοί. Στην αρχή αποπροσανατολίστηκαν από τις εξελίξεις του πολέμου, που μαινόταν σε όλα τα μέτωπα και από την ανάγκη υπεράσπισης της Ε.Σ.Σ.Δ., απέναντι στην ναζιστική εισβολή. Γι’ αυτό και ήσαν τόσο υποχωρητικοί – άλλωστε είχαν ηττηθεί, κατά το κίνημα της Μέσης Ανατολής από τους Βρετανούς και αυτό τους έκανε διαλλακτικότερους. Στην πορεία έπαιξαν το παιχνίδι της δύναμης, που βασικό του θεώρημα είχε την πεποίθηση ότι δεν επρόκειτο το ΕΑΜ να χάσει το πλεονέκτημα της υπεροπλίας έναντι των αντιπάλων του στην Ελλάδα και έναντι των Βρετανών, ό,τι και να συνέβαινε.






3/12/1944 : Συγκέντρωση και οργή μπροστά στα πτώματα διαδηλωτών του Ε.Α.Μ.


Πράγματι, το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα στην Ελλάδα, έτσι όπως αυτό ήταν πριν τον Δεκέμβρη του 1944, δεν αποτελούσε αξιόλογη δύναμη για τον ΕΛΑΣ, που μπορούσε να το αποδεκατίσει. Το δημοσιευμένο κείμενο του Ζεύγου για τον λαό και τον πάνοπλο στρατό του, για τους μπαρουτοκαπνισμένους μαχητές του ΕΛΑΣ, που θα έχουν πλέον τον λόγο, είναι σαφές για την απειλητικότητά του και για την αλαζονεία της δύναμης που απέπνεε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ, απειλώντας με την σάρωση της κυβέρνησης του ‘‘εμφυλίου πολέμου’’, δηλαδή της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε μόλις πριν 2 ημέρες η ίδια και η οποία κυβέρνηση δεν είχε ούτε καν τον στοιχειώδη κρατικό μηχανισμό για να επιβάλει τις θελήσεις της...

Στα μέσα Νοεμβρίου 1944 στην σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ, το θέμα της πιθανής σύγκρουσης με τους Βρετανούς ετέθη επί τάπητος και ο Άρης (Βελουχιώτης) το έθεσε με ιδιαίτερη ένταση. Η όλη συζήτηση έληξε με το συμπέρασμα ότι ο ΕΛΑΣ έχει την υπεροπλία και ως εκ τούτου ο βρετανικός παράγοντας ήταν αντιμετωπίσιμος.

Αυτή ήταν και η εκτίμηση της ζαχαριαδικής ηγεσίας: Η υπεροπλία του ΕΛΑΣ, που ήταν σε χειμέρια νάρκη, εξασφάλιζε την πολιτική υπεροχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στις μέλλουσες πολιτικές εξελίξεις της χώρας.

Όταν ετέθη το θέμα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ, η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ κατάλαβε ότι ετίθετο θέμα να χάσει την πολιτική παντοδυναμία που της έδιδε η υπεροπλία του ΕΛΑΣ. Πίστεψε ότι θα χάσει και την πολιτική της κυριαρχία (αυτό είναι συζητήσιμο και προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτό το τελευταίο δεν ήταν απαραίτητο να συμβεί οπωσδήποτε, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο). Η εκτίμηση της ζαχαριαδικής ηγεσίας του ΚΚΕ σχετικά με την υπεροπλία του ΕΛΑΣ, δεν ήταν αβάσιμη. Και οι επί μέρους εκτιμήσεις που απέρρεαν από αυτήν και αφορούσαν την δυνατότητα του ΚΚΕ να επιβάλει τους όρους του και να νικήσει του Βρετανούς, αν τα πράγματα έφθαναν στην σύγκρουση, ήσαν λογικές. Πατούσαν πάνω σε στέρεο έδαφος.

Δεν μπορεί η ηγεσία αυτή, που αμφέβαλε για την δυνατότητα των Βρετανών να κάνουν πόλεμο κατά του ΕΛΑΣ, να κατηγορηθεί για παραλογισμό σε αυτήν την φάση.


3/12/1944 : Η Πλατεία Συντάγματος γεμάτη πτώματα και καπνούς.


[Θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό κυριολεκτικά την προηγούμενη του συλλαλητηρίου της 3/12/1944: Ο Μιχάλης Κύρκος, συνάντησε τον Μήτσο Παρτσαλίδη και προφανώς μεταφέροντάς του τις κυβερνητικές απόψεις και τις διαθέσεις των Βρετανών, τον προειδοποίησε να μην πραγματοποιήσει το ΕΑΜ το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, λέγοντάς του «Μήτσο, σε όσα σχεδιάζετε πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι οι Εγγλέζοι θα χτυπήσουν». Η απάντηση του Παρτσαλίδη ήταν: «Μιχαλάκη, άσε. Έχουμε και εμείς τις πληροφορίες μας. Οι Εγγλέζοι λένε ότι θα χτυπήσουν, αλλά δεν θα χτυπήσουν». (Βέβαια, οι Εγγλέζοι χτύπησαν). Αυτό που δεν είπε στον ‘‘Μιχαλάκη’’ ο Παρτσαλίδης ήταν ότι η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ είχε προαποφασίσει να κτυπήσει, κάτι που οι Βρετανοί γνώριζαν - γι' αυτό άλλωστε αργότερα ο Νίκος Ζαχαριάδης κατηγόρησε τον Σιάντο ως πράκτορα των Βρετανών, κάτι που αποδέχονταν η Κομινφόρμ, όπως θα φανεί παρακάτω. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι άδικα ο Ζαχαριάδης, που ήταν εύκολος σε τέτοιου είδους κατηγορητήρια, κατηγόρησε τον Σιάντο, αλλά μένει να το δούμε όταν βγουν στην επιφάνεια όλα τα στοιχεία, που μέχρι σήμερα μένουν μυστικά και είναι πάρα πολλά αυτά].

Πράγματι, οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορούσαν στις αρχές Δεκεμβρίου του 1944 να καταβάλουν τον ΕΛΑΣ. Αντίθετα, μάλιστα, θα ηττώντο σε ανοικτή αντιπαράθεση με αυτόν. Αυτό ήταν γνωστό τότε και αυτός ήταν ο λόγος που οι ζαχαριαδικοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να επιβάλουν τους όρους τους, που λίγο – πολύ ήταν μία κυβέρνηση Ζεύγου, με κάποια ανδρείκελα του παλαιού αστικού πολιτικού κόσμου, όπως αργότερα έπραξαν οι Σοβιετικοί στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που πέρασαν στην ζώνη κατοχής τους.

Αυτή τους η πεποίθηση αντανακλάται στο δημοσιευμένο την 3/12/1944 κείμενο του υποψήφιου πρωθυπουργού Γ. Ζεύγου, με όλη την καυχησιολογία, την κομπορρημοσύνη και την αλαζονεία και το άμεσα απειλητικό στυλ, που το διακρίνει ( «Η αριστερά με τεράστιο κύρος στον λαό και με πολυάριθμο και πάνοπλο στρατό ….», «Τώρα τον λόγο έχει ο ελληνικός λαός. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ, που τους ζητούν να παραδώσουν τα τιμημένα και κερδισμένα σε μάχες όπλα τους.», « Ο ελληνικός λαός θα σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση π ρ α γ μ α τ ι κ ή ς εθνικής ενότητας» - εδώ ο Ζεύγος εννοούσε την δική του κυβέρνηση ).

Δεν ήσαν παχιά λόγια όλα αυτά, μέσα στο φορτισμένο και εμφυλιοπολεμικό κλίμα εκείνης της εποχής. Η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ έθετε θέμα κυβερνητικό, το οποίο προσδιόριζε ότι θα λυνόταν μέσα από την σάρωση της τότε παρούσας κυβέρνησης από τα υπερέχοντα όπλα των μπαρουτοκαπνισμένων μαχητών του ΕΛΑΣ και την δημιουργία νέας κυβέρνησης, που θα ήταν απότοκο της νικηφόρας σύγκρουσης αυτών των μαχητών με τα ένοπλα τμήματα που θα στήριζαν την τότε υφιστάμενη κυβέρνηση, δηλαδή κατά κύριο λόγο τους Βρετανούς του Σκόμπυ και κατά (πολύ) δευτερεύοντα λόγο την Χωροφυλακή, την Ορεινή Ταξιαρχία και τους Ιερολοχίτες.

Είπαμε, η ζαχαριαδική ηγεσία δεν ήταν παράλογη στις εκτιμήσεις της. Ο πόλεμος κατά του ναζιστικού ολοκληρωτισμού συνεχιζόταν αμείωτος στην Ευρώπη. Οι κομμουνιστές είχαν αίγλη σε όλον τον κόσμο, λόγω του ηρωικού αγώνα των λαών της Σοβιετικής Ένωσης κατά των χιτλερικών. Το κατάπτυστο Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ είχε ξεχαστεί και οι ανάγκες του πολέμου παρέμεναν μεγάλες σε όλα τα μέτωπα, αφού οι Ιάπωνες μιλιταριστές δεν το έβαζαν κάτω.






Ουΐνστον Τσώρτσιλλ (Αθήνα Χριστούγεννα 1944).








Παρά ταύτα, οι ζαχαριαδικοί δεν έλαβαν υπόψη τους τον προσωπικό παράγοντα, που λεγόταν Ουϊνστον Τσώρτσιλλ. Η εξέλιξη των Δεκεμβριανών δείχνει για μία ακόμη φορά τον ρόλο που μπορεί να παίξει σε καθοριστικές ιστορικές στιγμές ο προσωπικός παράγοντας. Ο Τσώρτσιλλ διεκατείχετο από αυτοκρατορική νοοτροπία, ήταν πείσμων, εμπαθής, ισχυρογνώμων και φανατικός υποστηρικτής των υποθέσεων που ανελάμβανε να υπερασπίσει, είτε αυτές ήσαν σε σωστή, είτε εσφαλμένη κατεύθυνση (π.χ. η τραγωδία του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος στην Καλλίπολη, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από την άλλη πλευρά η αδυσώπητη και άκαμπτη αντιναζιστική του καμπάνια την εποχή που η βρετανική πολιτική ελίτ προσπαθούσε με την κατευναστική πολιτική του Νέβιλ Τσάμπερλαιν να ρίξει γέφυρες με τον Χίτλερ).

Ο Τσώρτσιλλ σαν πρωθυπουργός εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να δει το επερχόμενο θυελλώδες τέλος της πάλαι ποτε βρετανικής αυτοκρατορίας και για τον λόγο αυτό συνέχιζε την πάγια προπολεμική πολιτική της Βρετανίας που ήθελε την Ελλάδα υπό την βρετανική ηγεμονία, για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους (Ν.Α. Μεσόγειος, Αιγαίο, Μαύρη Θάλασσα και πετρέλαια της Μέσης Ανατολής). Ακόμα και μετά τον πόλεμο τόνιζε ότι δεν μπορεί να προεδρεύσει στην διάλυση της αυτοκρατορίας.

Αυτές του οι εκτιμήσεις για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Βρετανίας οδήγησαν τον Τσώρτσιλλ στην απόφαση για την ένταξη της Ελλάδας στην βρετανική επιρροή πάση θυσία και με όποιο κόστος, με το καλό ή με το άγριο. Αυτή ήταν εν πολλοίς μια προσωπική του απόφαση που την πήρε και την έφερε σε πέρας τον Δεκέμβρη του 1944. Γι’ αυτό και πήρε όλα τα ρίσκα και όλες τις αναγκαίες αποφάσεις για να επιτύχει τους στόχους του, όσο αντιδημοφιλείς και αν ήσαν. Έκανε, δηλαδή, το απίθανο. Απέσυρε στρατεύματα από τα άλλα μέτωπα και ενώ ο πόλεμος κατά των Γερμανών και των Ιαπώνων συνεχιζόταν αμείωτος, απέστειλε χιλιάδες Βρετανούς στρατιώτες στην Αθήνα για να πολεμήσουν τον ΕΛΑΣ, με τον απαραίτητο εξοπλισμό, τα τανκς και τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, μέχρι να τον λυγίσουν, όπως και τα κατάφεραν.

Αυτή του την απόφαση και τις επακόλουθες ενέργειές του τις πλήρωσε ακριβά, αφού η πολιτική του στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 1944 δεν έγινε κατανοητή – αποδεκτή από την απλή κοινή γνώμη της χώρας του, με αποτέλεσμα λίγους μήνες αργότερα να χάσει ανέλπιστα τις εκλογές – την δουλειά του, όμως, την είχε κάνει.



Ψάχνοντας ανάμεσα στα ξεθαμένα πτώματα ομαδικού τάφου στα Τουρκοβούνια.

Γι’ αυτό έχασε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ την μάχη των Δεκεμβριανών, αν και είχε όλες τις ευκαιρίες, έστω και στην πορεία των εξελίξεων, να απεγκλωβιστεί, κατά την διάρκεια των συγκρούσεων που κράτησαν ένα μήνα και κόστισαν πάνω από 20.000 νεκρούς – πάρα πολλοί εκ των οποίων εκτελεσμένοι αναίτια από τους στυγνούς δολοφόνους της Ο.Π.Λ.Α., που έβγαλαν τα απωθημένα τους, με μαζικές σφαγές αντιφρονούντων, βάσει προσχεδιασμένων από καιρό καταλόγων, που περιείχαν τους πάντες: αντιφρονούντες, αλλά και ανθρώπους που ήσαν αντιπαθείς, για προσωπικούς λόγους, στους απαίσιους εκτελεστές, δηλαδή αμάχους - γυναίκες, παιδιά, γέροντες, ασθενείς.

Πρώτη ευκαιρία είχε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ στα μέσα Δεκεμβρίου 1944 για να απεγκλωβιστεί με μια συμφωνία που θα έσωζε πολλά από όσα αργότερα έχασε. Την ευκαιρία αυτή την απέρριψαν οι ζαχαριαδικοί, μετά από καθοδήγηση του Δημητρώφ.

Δεύτερη ευκαιρία τους δόθηκε τα Χριστούγεννα του 1944 όταν ήλθε εδώ ο Τσώρτσιλλ, αλλά και πάλι ήσαν αδιάλλακτοι. Από εκεί και πέρα ο μισθός τους υπήρξε άξιος – όχι όμως και των οπαδών τους.

Με λίγα λόγια, ο εμφύλιος πόλεμος και στις δύο του φάσεις (Δεκέμβρης 1944 και 1946 – 1949), μπορούσε να μην γίνει, ή μπορούσε να σταματήσει, ανά πάσα στιγμή, αλλά οι ζαχαριαδικοί ουδέποτε το θέλησαν πραγματικά. Όλα τα μετριοπαθή στοιχεία στον χώρο του ΕΑΜ παραγκωνίστηκαν και επικράτησαν οι οπαδοί της σεκταριστικής αδιαλλαξίας, οι οποίοι πρώτο βιολί τους είχαν τον Νίκο Ζαχαριάδη και το σύνολο της ζαχαριαδικής ηγεσίας. Αυτοί αιματοκύλισαν την χώρα ενσυνείδητα και προμελετημένα.


Βασίλη Κόντη - Σπύρου Σφέτα : ''Εμφύλιος Πόλεμος : Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία'' σελ. 20 - ο διάλογος Στάλιν - Δημητρώφ της 10/1/1945. [Επειδή το άνοιγμα της φωτογραφίας παρουσιάζει προβήματα, δείτε το κείμενό της στο θρεντ ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ '44 ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ '46-49'', στο άρθρο μου ''Τα αμείλικτα ερωτήματα.'' http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=4846&mforum=pfor#4846 ].









Γκιόργκυ Δημητρώφ - ηγέτης του Κ. Κ. Βουλγαρίας και υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Κ. Κ. Σ. Ε. (Την περίοδο της μοιραίας καθοδηγητικής αλληλογραφίας με Κοστώφ - Σιάντο ήταν στην Μόσχα, σε άμεση επαφή με τον Ιωσήφ Στάλιν).



Πολλοί ξεχνούν, ή δεν γνωρίζουν τον διάλογο του Στάλιν με τον Δημητρώφ στις 10/1/1945, τον οποίο επικαλούμαι και με τα συμπεράσματα του οποίου συμφωνώ απολύτως (αν και ο κυνικός ηγέτης της Ε.Σ.Σ.Δ. ψεύδεται, απεκδυόμενος των ευθυνών του, για την εμφύλια σύρραξη του Δεκέμβρη στην Ελλάδα, αφού όλη η αποκαλυφθείσα αλληλογραφία της εποχής δείνει ότι ο Στάλιν ήταν πίσω από όλες τις αποφάσεις για την έναρξη και την διεξαγωγή της) :

«Εγώ συμβούλευσα την Ελλάδα να μην αρχίσουν αυτόν τον αγώνα. Οι άνθρωποι του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να βγουν από την κυβ(έρνηση) του Παπανδρέου. Καταπιάστηκαν με δουλειά για την οποία δεν τους επαρκούν οι δυνάμεις. Φαίνεται υπολόγιζαν ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατέβει ως το Αιγαίο. Εμείς αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να στείλουμε και στην Ελλάδα δικά μας στρατεύματα. Οι Ελληνες έκαναν βλακεία».

Αρέσει – δεν αρέσει, αυτά δεν τα είπαν οι εθνικοσοσιαλιστές εκείνης της εποχής, ή τα θλιβερά απομεινάρια τους σήμερα. Αυτά τα είπε ο τότε ηγέτης της ΕΣΣΔ, που ως ηγέτης μιάς υπερδύναμης σε ακμή (εκείνη την εποχή) και ως εκφραστής του καθοδηγητικού κέντρου του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος της εποχής του, μιλούσε, μετά λόγου γνώσεως, για τα πεπραγμένα της ζαχαριαδικής ηγεσίας – άσχετα αν προσπαθούσε να βγάλει τον εαυτό του λάδι και να φορτώσει όλη την ήττα του Δεκέμβρη του 1944 στην πραξικοπηματική αντίληψη της ζαχαριαδικής ηγεσίας του ΚΚΕ.









Ο Γιάννης Ιωαννίδης στις ''Αναμνήσεις'' του αποκαλύπτει πως πήραν την απόφαση για σύγκρουση με τους Βρετανούς (από ''ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ'').


Το βασικό πρόβλημα εκείνης της εποχής ο τότε σοβιετικός ηγέτης το περιέγραψε με ενάργεια: Οι ζαχαριαδικοί ηγέτες του ΚΚΕ έκαναν ντου για να καταλάβουν την εξουσία, χωρίς να μελετήσουν τον συσχετισμό δυνάμεων σε βάθος χρόνου και στηριζόμενοι στις πλάτες των σοβιετικών, χωρίς αυτές να είναι διαθέσιμες. Το έπραξαν, μάλιστα, με έναν κωμικοτραγικό τρόπο, αφού έκαναν την κρίσιμη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΚΚΕ σε δωμάτιο νοσοκομείου (!) και έτσι, μέσα σε ένα φουτουριστικό τοπίο με κλίνες ασθενών, γάζες, ορούς, ετοιμόγενες γυναίκες και ετοιμοθάνατους γέροντες (!), αποφάσισαν στα τέλη Νοέμβρη 1944 να συγκρουστούν με τους Άγγλους και να ανασυστήσουν την Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ, δείχνοντας εμφανώς και απροκαλύπτως τις προθέσεις τους για την ένοπλη επιβολή των θελήσεών τους.

Φυσικά οι Βρετανοί το πληροφορήθηκαν και τους ανέμεναν έτοιμοι για σύγκρουση, με πρώτο βιολί τον πεισματάρη Τσώρτσιλλ. Γι' αυτό σε μία πρώτη φάση επέτρεψαν το συλλαλητήριο της 3/12/1944 και στην συνέχεια το απαγόρευσαν, προφανώς όταν σιγουρεύτηκαν ότι τα πράγματα πάνε για σύγκρουση. Με τόσο λίγη σοβαρότητα οι ζαχαριαδικοί πήραν μια τόσο σημαντική απόφαση! Να ποιοι είναι για γέλια (και πολύ περισσότερο για κλάματα, γιατί την νύφη την πλήρωσε αναίτια ο ελληνικός λαός, κάθε αποχρώσεως, με ποταμούς αίματος και διχασμού).

Όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας και σκέτη παραμυθία, αφού οι Βρετανοί ήταν επόμενο ότι θα αντιδρούσαν. Απλώς, οι ζαχαριαδικοί δεν ανέμεναν ότι αυτή η αντίδραση θα είχε την ένταση και την έκταση, που τελικώς έλαβε, μέσα από την πίεση των πραγμάτων, το απύθμενο πείσμα και την άφατη ισχυρογνωμοσύνη του Ουΐνστον Τσώρτσιλλ. Και εκεί έχασαν το παιχνίδι, αφού ο βρετανός πρωθυπουργός κατέβασε, μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη έναν στρατό 75.000 ανδρών, με πλήρη αεροπορική κάλυψη, που γονάτισε τον ΕΛΑΣ και τον πέταξε έξω από την Αθήνα με ταπεινωτικούς όρους.







Δεκέμβριος 1944 : Η ροή των τηλεγραφημάτων Δημητρώφ - Κοστώφ - Σιάντου (από ''ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ'' της 2/1/2000).

Ανά πάσα στιγμή, μπορούσαν να συμβιβαστούν. Οι προτάσεις για συμβιβασμό δεν έλειψαν, αλλά οι ζαχαριαδικοί παρέμειναν αδιάλλακτοι ακόμα και όταν οι πολιτικοστρατιωτικοί συσχετισμοί είχαν ανατραπεί εις βάρος τους, γιατί πάντα μέχρι το τέλος πίστευαν ότι οι Βρετανοί θα σταματούσαν, από ένα σημείο και πέρα, την μεταφορά στην Αθήνα στρατευμάτων από τα άλλα μέτωπα του πολέμου. Έπεσαν τραγικά έξω και αυτό το πλήρωσαν οι οπαδοί τους.

Βέβαια, εδώ υπάρχει και ευθύνη του αφανούς καθοδηγητικού κέντρου του κομμουνιστικού κινήματος, που, μέσω του Δημητρώφ, καθοδήγησε τους ζαχαριαδικούς στην συνέχιση των μαχών. Ας δούμε, όλη την σχετική αλληλογραφία που βρέθηκε στα αρχεία του Κ.Κ. Βουλγαρίας και που είναι αποκαλυπτική της καθοδήγησης που δέχτηκαν οι ζαχαριαδικοί για να συνεχίσουν την αιματοχυσία:

Ο Κοστώφ (μέλος της Κ.Ε. του ΚΚ Βουλγαρίας, ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός και ''εκκαθαρίστηκε'' (εκτελέστηκε) ως τιτοϊκός, στην ύστερη φάση των σταλινικής εμπνεύσεως διώξεων, που έγιναν στα ανατολικοευρωπαϊκά ΚΚ, που ήσαν στην εξουσία κατά τα τέλη της δεκαετίας ’40 - αρχές της δεκαετίας του ’50 και αποκατασταθείς κατά την περίοδο του Νικήτα Χρουστσώφ) στέλνει στον Δημητρώφ στις 13/12/1944 το εξής τηλεγράφημα:









ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΝΤΗ - ΣΠΥΡΟΥ ΣΦΕΤΑ : ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ''.


«Από την Αθήνα μας ανακοινώνουν, με ημερομηνία 12 τρέχοντος ότι ο ΕΛΑΣ συνεχίζει την προέλασή του κατά των πολιορκημένων Ελλήνων φασιστών και Άγγλων. Ο κλοιός γύρω τους σφίγγει. Σφοδρή εφόρμηση αγγλικών μηχανοκινήτων προς βοήθειά τους αποκρούστηκε με μεγάλες απώλειες γι’ αυτούς. Ο ΕΛΑΣ αιχμαλώτισε 70 Άγγλους στρατιώτες και αξιωματικούς τρία τανκς και μία μοτοσυκλέτα ».

13/12/1944: Νέο τηλεγράφημα του Κοστώφ προς τον Δημητρώφ: « Οι έλληνες ζητούν την αποκατάσταση επικοινωνίας με ασύρματο μαζί σου. Ο Ρούσσος επέστρεψε από το Βελιγράδι και αναχώρησε. Ο αγώνας στην Αθήνα συνεχίζεται όχι α ν ε π ι τ υ χ ώ ς. Οι δικοί μας δεν έχουν την πρόθεση να συνθηκολογήσουν ».

15/12/1944: Το επίμαχο τηλεγράφημα που καθοδήγησε τους ζαχαριαδικούς για συνέχιση των μαχών: «Ρούσσος αναχώρησε πριν από μερικές ημέρες. Ο Παππούς συμβουλεύει ο αγώνας να συνεχιστεί. Εμείς κάνουμε κάθε τι δυνατό».

16/12/1944 : Ο Σιάντος απάντησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ Βουλγαρίας, με τηλεγράφημα : "Τηλεγράφημά σας με συμβουλές παππού ελήφθη. Ευχαριστούμε. Συνεχίσωμεν παλλαϊκό πόλεμο δια ελευθερίαν λαού και ανεξαρτησίαν χώρας μας".

19/12/1944: Ο Κοστώφ τηλεγραφεί στον Δημητρώφ: « Ο Σιάντος σ’ ευχαριστεί για την συμβουλή. Ανακοινώνει ότι θα συνεχίσουν τον παλλαϊκό αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας».

19/12/1944: Την ίδια ημέρα ο Κοστώφ στέλνει ε π ε ί γ ο ν ραδιοτηλεγράφημα προς το ΚΚΕ, διευκρινίζοντας μέχρι που μπορούν να κάνουν κάθε τι δυνατό οι καθοδηγητές του: « Δίνοντας την συμβουλή του, ο παππούς τονίζει ότι στην παρούσα στιγμή είναι αδύνατη η εξωτερική βοήθεια. Να το έχετε υπόψη στην λήψη των αποφάσεών σας. Με τις καλύτερες ευχές».

Εδώ βρίσκεται και η βαριά ευθύνη των ξένων καθοδηγητών της ζαχαριαδικής ηγεσίας του ΚΚΕ, οι οποίοι όχι μόνο δεν την απέτρεψαν από το να κάνει τον πόλεμο (όπως αναληθώς ισχυρίστηκε στις 10/1/1945 ο Στάλιν), αλλά την καθοδήγησαν κιόλας να τον συνεχίσει (Ο Σιάντος είχε δίκιο, όταν έλεγε στον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, αναφερόμενος στο καθοδηγητικό τηλεγράφημα του Κοστώφ, ότι : Δημητρώφ = Στάλιν), προφανώς εξυπηρετώντας άλλες γεωπολιτικές σκοπιμότητες της ΕΣΣΔ και του υπό διαμόρφωση (τότε) ‘‘σοσιαλιστικού’’ στρατόπεδου.

Εδώ βρίσκεται και η τραγωδία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, που βρέθηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Από την μία πλευρά με μία σεκταριστική, δογματική και ‘‘αριστερίστικη’’ ηγεσία, η οποία ήταν μεθυσμένη από την έφοδο για την κατάληψη της εξουσίας και η οποία βρισκόταν μία ανάσα από αυτήν και από την άλλη πλευρά, με ένα διεθνές καθοδηγητικό κέντρο, το οποίο επιβράβευσε τις πραξικοπηματικές πρακτικές αυτής της ηγεσίας, χάριν άλλων ευρύτερων γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων της ΕΣΣΔ και του υπό διαμόρφωση ‘‘σοσιαλιστικού’’ στρατοπέδου, οι οποίες σκοπιμότητες δυστυχώς ευρίσκοντο στην αντιπέρα όχθη από τα συμφέροντα και τις ανάγκες της χώρας μας.

Οι σκοπιμότητες αυτές δεν έχουν ακόμη πλήρως διευκρινιστεί και ως εκ τούτου αποτελούν το ζητούμενο. Πιστεύω ότι με την σταδιακή μελέτη των αρχείων των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, αυτές οι σκοπιμότητες θα διευκρινιστούν.

Το αστείο είναι ότι η ζαχαριαδική και οι μεταζαχαριαδικές ηγεσίες του ΚΚΕ έκρυψαν όλη αυτή την προαναφερόμενη αλληλογραφία του Σιάντου με τους Δημητρώφ – Κοστώφ και από τους οπαδούς του και από τον ελληνικό λαό, που εδικαιούντο να γνωρίζουν τα παρασκηνιακά αυτά περιστατικά, που καθόρισαν με ένα τόσο καθοριστικό και αιματηρό τρόπο την μεταπολεμική ιστορία και την μετέπειτα πορεία της χώρας. Έκρυψαν την απροκάλυπτη ξένη παρέμβαση στα Δεκεμβριανά, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν. Ο Ρούσσος, μάλιστα, πηγαινοερχόταν σε Αθήνα – Σόφια – Βελιγράδι και ποιος ξέρει που αλλού, για εκ του σύνεγγυς και άμεσες επαφές και οδηγίες. Περιττό να πω ότι ούτε αυτός έχει πει κάτι το ουσιώδες για αυτές τις επαφές, που, προφανώς, με εντολές του ΚΚΕ, έκανε στις βαλκανικές πρωτεύουσες, ενώ ο άγριος Δεκέμβρης του ’44 εξελισσόταν με ένα τραγικό τρόπο στην Αθήνα.

Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ξενοδουλείας, τότε η λέξη αυτή έχει χάσει κάθε έννοια.

Όμως, αυτή η επονείδιστη αλληλογραφία είναι, πλέον, δημοσιευμένη, κατά ένα μέρος και αποτελεί, πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας.

Έτσι, λοιπόν, το ερώτημα για την επέμβαση των Άγγλων στην ελληνική πολιτική ζωή έχει απάντηση: Τους Βρετανούς τους έφερε στην Ελλάδα ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Τους έφερε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ, με τις συμφωνίες Λιβάνου – Καζέρτας, πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα δημιουργίας ενός αστικού δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος – κράτους και με υπαγωγή όλων των ανταρτικών οργανώσεων υπό την αρχιστρατηγία του Σκόμπυ, στην προοπτική του αφοπλισμού τους, μετά την απελευθέρωση της χώρας.

Γι’ αυτό οι ζαχαριαδικοί και μεταζαχαριαδικοί ηγέτες του ΚΚΕ, πρέπει να μέμφωνται τον εαυτό τους και όχι τους Βρετανούς, των οποίων η εξωτερική πολιτική και τα πάγια συμφέροντα στην Ελλάδα ήσαν πασίγνωστα. Αλλά, όπως, σωστά, είπε ο Στάλιν, οι Έλληνες καταπιάστηκαν με μία δουλειά, για την οποία δεν τους επαρκούσαν οι δυνάμεις και στηρίχτηκαν σε σοβιετικές στρατιωτικές πλάτες, που δεν τους ήσαν διαθέσιμες.

Σε αυτό το τελευταίο, για τις μη διαθέσιμες στρατιωτικές πλάτες των σοβιετικών ο Στάλιν είχε δίκιο, όπως φαίνεται από την τηλεγραφική αλληλογραφία των Κοστώφ – Δημητρώφ με το ΚΚΕ. Στο τηλεγράφημα της 15/12/1944 λένε ότι θα κάνουν ότι μπορούν, αλλά προς αποφυγή παρεξηγήσεων στο τελευταίο τηλεγράφημα της 19/12/1944 ο Δημητρώφ διευκρινίζει – μέσω του Κοστώφ – ότι εξωτερική (προφανώς στρατιωτική, γιατί αυτή ανέμενε η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ) βοήθεια στην παρούσα στιγμή αποκλείεται. Άφηνε, βέβαια, ανοικτό το ενδεχόμενο για εξωτερική βοήθεια σε άλλη στιγμή, αλλά τους ξεκαθάριζε ότι μέχρι τότε θα έπρεπε να στηριχτούν στις δικές τους στρατιωτικές δυνατότητες.

Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα εκείνης της ιστορικής εποχής. Και αν δεν καταπιαστούμε με αυτά, δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσουμε το τι έγινε και φυσικά δεν πρόκειται να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα και για το τότε και για το σήμερα.

Τίθεται, επίμονα το ερώτημα για το τι θα έπρεπε να πράξει το ΚΚΕ τότε. Το ΚΚΕ δεν χρειάζεται συμβουλές. Τώρα πιά γνωρίζει το τι έπραξε και το τι δεν έπρεπε να πράξει – άσχετα αν δεν το λέει.

Αυτό για το οποίο μπορώ να μιλήσω είναι για τις ανάγκες της χώρας εκείνη την εποχή. Η χώρα, μετά τον πόλεμο και την ξενική κατοχή, είχε ανάγκη να μπει σε μία ομαλή πορεία ανοικοδόμησης και ομαλού δημοκρατικού βίου, πάνω στην βάση των συμφωνηθέντων στον Λίβανο και την Καζέρτα και φυσικά με αφοπλισμό των ανταρτικών οργανώσεων, ύστερα από έναν εξαντλητικό διάλογο (χωρίς μυστικές αποφάσεις για σύγκρουση και κατάληψη της εξουσίας, χωρίς τελεσίγραφα, απειλές και ανασυγκροτήσεις της ΚΕ του ΕΛΑΣ), προκειμένου να αντιμετωπιστούν και να ικανοποιηθούν οι εύλογες αντιρρήσεις της αριστεράς και για να μπορέσει να λειτουργήσει ομαλά και ειρηνικά η κοινωνία.

Δείτε τις προτάσεις του Γεωργίου Παπανδρέου, όπως αυτές εκφράστηκαν στο διάγγελμά του της 5/12/1944, μετά το ξέσπασμα των συγκρούσεων και θα ανακαλύψετε ότι αυτές κάλυπταν πλήρως τις λογικές εαμικές απαιτήσεις (πλην εκείνης της κατάληψης της εξουσίας από το ΚΚΕ) και μπορούσαν να γίνουν πλήρως αποδεκτές από μία νουνεχή ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία όφειλε να μπει αμέσως στην διαδικασία υλοποίησής τους, χωρίς να βγει από την κυβέρνηση και χωρίς φυσικά να καταφύγει στην αιματοχυσία, την οποία ασμένως και προθύμως απεδέχθησαν οι Βρετανοί, οι οποίοι προφανώς ήθελαν να θέσουν εκτός μάχης τον ΕΛΑΣ, τον οποίο δικαίως εφοβούντο.

Δυστυχώς, η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ δεν υπήρξε νουνεχής και σώφρων - δεν μπορούσε εκ συστάσεως να είναι και αυτό το πλήρωσαν οι οπαδοί της και η χώρα.

Ιδού οι προτάσεις του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, αφαιρουμένων των συναισθηματικών και πολιτικών του εξάρσεων και υπερβολών, που, εκείνη την ώρα, ήσαν εν πάση περιπτώσει δικαιολογημένες:



''Η ΕΛΛΑΣ'' (φύλλο της 6/12/1944). [Επειδή το άνοιγμα της φωτογραφίας παρουσιάζει προβλήματα, δείτε το κείμενο στο θρεντ ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ '44 ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ '46-49'' στο άρθρο μου ''Ο Στάλιν και οι ... χρυσαυγίτες!'' http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=4844&mforum=pfor#4844 ].

Πολύ περισσότερο ήσαν λογικοφανείς οι ισχυρισμοί του Γεωργίου Παπανδρέου, επειδή, μέσα στις συνθήκες εκείνης της εποχής, δεν υπήρχε δυνατότητα άλλης εναλλακτικής λύσης - πλην, φυσικά, της σταλινικής αντεπανάστασης, η οποία, χρησιμοποιώντας το προλεταριάτο της Αθήνας, ως παθητικό πεζικό μιας ψευδοεπαναστατικής διαδικασίας, θα έθετε στον ζυγό και αυτό και την χώρα, βαδίζοντας τον δρόμο των κοινωνιών και των χωρών του μετέπειτα ''υπαρκτού σοσιαλισμού''.

Με τα γνωστά - τώρα πια - αποτελέσματα...


































Και μια ''έκπληξη'' : Ρατσιστική εαμική αφίσσα, όπου μια φιγούρα νέγρου εμφανίζεται να ετοιμάζεται να ''ατιμάσει'' ολοφυρόμενη Αθηναία, μπροστά στο παιδί της. Περιττό να ειπωθεί ότι τέτοιο περιστατικό δεν παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή. (Οι κοπέλλες ''ελευθερίων ηθών'', που πήγαν με Βρετανούς στρατιώτες, δεν πήγαν με το ζόρι, αλλά ασκώντας επάγγελμα, όπως και με τους κατακτητές).





ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ 11/12/2008 :



Δείτε και στο FORUM της ‘‘Πατριωτικής Αριστεράς’’ το θρεντ (θέμα), που έχω ανοίξει με τίτλο : ‘‘3-12-1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ’’ http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=115 και στο FORUM του ‘‘ΡΕΣΑΛΤΟ’’ το θέμα, που, επίσης, άνοιξα, με τον ίδιο τίτλο ''3-12-1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2914



Τα σημαντικότερα κομμάτια των διαλόγων στα παραπάνω θέματα των FORUMS θα τα αναδημοσιεύω, εδώ, είτε υπό την μορφή σχολίων στο παρόν θέμα και κάτω από το αρχικό κείμενο, είτε με πρόσθεση στο παρόν αρχικό κείμενο των χρήσιμων κομματιών τους, όταν αυτά συνοδεύονται από φωτογραφικό υλικό.







ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ 11/12/2008 :



10/1/1945 : Ο ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΕΛΝΕΙ ΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ ΑΚΛΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟΥΣ. - ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ.





(Από το βιβλίο των Βασίλη Κόντη - Σπύρου Σφέτα : ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ'' (Εκδόσεις ''Παρατηρητής 1999.)



(Το εξώφυλλο του βιβλίου).

Αυτή είναι η ροή της εξέλιξης των γεγονότων, που οδήγησαν στον Δεκέμβρη του 1944 και αυτή είναι η άθλια και κυνική ρήση του Ιωσήφ Στάλιν, με την οποία ο ηγέτης της Ε.Σ.Σ.Δ. άδειασε τους ζαχαριαδικούς, ρίχνοντάς τους όλη την ευθύνη για το επιχειρηθέν πραξικόπημα, την σύγκρουση με τους Βρετανούς και την ήττα, ενώ ο ίδιος τους είχε καθοδηγήσει στο να πράξουν όσα έπραξαν, όπως προκύπτει από την τηλεαλληλογραφία Σιάντου - Κοστώφ - Δημητρώφ.


Ο κυνικός ηγέτης της Ε.Σ.Σ.Δ., αφού συμφώνησε με τον Τσώρτσιλλ στις 9 και 10 Οκτωβρίου 1944, κατά την επίσκεψη του Βρετανού ηγέτη στην Ε.Σ.Σ.Δ., για την μη ανάμειξη της Ε.Σ.Σ.Δ. στην Ελλάδα, καθοδήγησε τους ζαχαριαδικούς να έλθουν σε σύγκρουση με τους Βρετανούς, έτσι ώστε να μην φανεί ότι ο ίδιος έσπασε την συμφωνία με τον Βρετανό πρωθυπουργό.

Οι ιστορικοί ερευνητές Κόντης και Σφέτας υποστηρίζουν ότι ο Στάλιν δεν τους ενημέρωσε για την συμφωνία του με τον Τσώρτσιλλ. Αλλά αυτή η τοποθέτηση των δύο ιστορικών ερευνητών δεν προκύπτει από πουθενά.

Αντίθετα, από όσα οι ίδιοι αναφέρουν, (έκθεση Τζήμα της 16 Ιουνίου 1951 προς το Π.Γ. του Κ.Κ.Ε.)οι Σοβιετικοί τους είχαν πει ότι η ''μεγαλοθυμία του Στάλιν'' προς τον Βρετανό πρωθυπουργό απέτρεψε τους Σοβιετικούς από το να φθάσουν στην Αθήνα, πολύ πριν φθάσουν οι Βρετανοί από την Ελευσίνα, όπου είχαν αποβιβαστεί.

Πέρα από αυτό, όμως, υπάρχει και η σύσκεψη των καπεταναίων του ΕΛΑΣ, στα μέσα Νοέμβριου 1944, όπου εκεί τέθηκε το θέμα του γιατί οι Σοβιετικοί αποχώρησαν από τα ελληνικά εδάφη της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, όπου είχαν εισέλθει και στην σύσκεψη αυτή ειπώθηκε ότι η αποχώρηση αυτή των Σοβιετικών ήταν το αποτέλεσμα, που έφεραν οι δεσμεύσεις της σοβιετικής ηγεσίας προς τους δυτικούς (δηλαδή τους Βρετανούς) συμμάχους της και η ανάγκη για διατήρηση της ενότητας της αντιναζιστικής συμμαχίας.

Τα ντοκουμέντα υπάρχουν και θα τα φέρω, προσεχώς, για να γίνει αντιληπτή η ορθότητα του ισχυρισμού, που προβάλλω και το εσφαλμένο της τοποθέτησης των Κόντη και Σφέτα, οι οποίοι θέλουν να πιστεύουν (λόγω των πολιτικοϊδεολογικών τους καταβολών) ότι η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. δεν γνώριζε τις δεσμεύσεις των Σοβιετικών και περίμενε την προέλαση του Κόκκινου Στρατού.

Οι Σοβιετικοί, όμως, όχι μόνον δεν δεν προέλασαν στην Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, αναδιπλώθηκαν και εγκατέλειψαν εκείνα τα ελληνικά εδάφη, που είχαν καταλάβει και τα οποία βρίσκονταν, μέχρι τότε, υπό βουλγαρική κατοχή. Και το έπραξαν αυτό, αμέσως μετά την συμφωνία Στάλιν - Τσώρτσιλλ, η οποία έγινε, όπως είπαμε, στις 9 και 10 Οκτωβρίου 1944. Στα τέλη Νοέμβρη 1944, όταν οι ζαχαριαδικοί πήραν την απόφαση να συγκρουστούν με τους Βρετανούς και να καταλάβουν την εξουσία, ήταν, ήδη, ξεκαθαρισμένο στην ηγεσία του Κ. Κ. Ε. ότι (εκτός από μια δραματική αλλαγή στο διεθνές πεδίο) οι Σοβιετικοί δεν θα εισέρχονταν στην Ελλάδα.

Ως εκ τούτου, δεν υπήρξε θέμα επίδειξης αδυναμίας ρεαλιστικής καθοδήγησης και αδυναμίας κατανόησης των διεθνών εξελίξεων. Δεν ήταν η κρυψίνοια του Στάλιν, που αποπροσανατόλισε την ζαχαριαδική ηγεσία του Κ.Κ.Ε. και την οδήγησε σε εσφαλμένες αποφάσεις τον Δεκέμβρη, όπως ισχυρίζονται οι Κόντης και Σφέτας.

Ήταν η αδυναμία τους (που ήταν και αδυναμία των αφανών καθοδηγητών τους Δημητρώφ και Στάλιν) να προβλέψουν την σαρωτική, ριψοκίνδυνη και έξω από κάθε ορθολογικό στρατιωτικοπολιτικό σχεδιασμό, εν πολλοίς, προσωπική απόφαση του Ουΐνστον Τσώρτσιλλ να αποσύρει στρατεύματα από τα μέτωπα του πολέμου, κατά των ναζί και να τα φέρει στην Αθήνα, προκειμένου να ενισχύσει το μικρό βρετανικό εκστρατευτικό σώμα και να το καταστήσει αξιόμαχο, σε τέτοιο βαθμό, ώστε στις αρχές Ιανουαρίου 1945 να πετάξει έξω από την ελληνική πρωτεύουσα τον ΕΛΑΣ, με ταπεινωτικούς όρους.


Αυτή η πολύ συγκεκριμένη αδυναμία τους - να προβλέψουν την έκταση της αντίδρασης του Τσώρτσιλλ - ήταν που τους οδήγησε στην ήττα και τίποτε περισσότερο.


Πέρα από τα παραπάνω, αλλά και εξ αιτίας αυτών, αποτελεί μνημείο αθλιότητας, υποκρισίας, κυνισμού η ρήση του Ιωσήφ Στάλιν προς τον Δημητρώφ της 10/1/1945 (αυτοί οι δύο γνώριζαν το τι είχαν κάνει, αλλά κορόϊδευαν και έδιναν συγχωροχάρτι ο ένας τον άλλον, για όσα έπραξαν τον αιματηρό Δεκέμβρη), παρά τον, εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, ρεαλισμό της : «Εγώ συμβούλευσα την Ελλάδα να μην αρχίσουν αυτόν τον αγώνα. Οι άνθρωποι του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να βγουν από την κυβ(έρνηση) του Παπανδρέου. Καταπιάστηκαν με δουλειά για την οποία δεν τους επαρκούν οι δυνάμεις. Φαίνεται υπολόγιζαν ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατέβει ως το Αιγαίο. Εμείς αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να στείλουμε και στην Ελλάδα δικά μας στρατεύματα. Οι Ελληνες έκαναν βλακεία».

Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και τούτο απλά και μόνον επειδή έχουν συμβεί. Παλαιότερα το ΚΚΕ (όταν τα έκρυβε) μπορούσε εύκολα να μιλάει για ''αντισοβιετική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα''. Τώρα, όμως, τα ντοκουμέντα έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Τα συμπεράσματα είναι εύκολα. Η αλληλογραφία Δημητρώφ - Κοστώφ - ΚΚΕ αποδεικνύει την καθοδήγηση, που έγινε στον Σιάντο από την Μόσχα, ώστε να συνεχιστεί ο αιματηρός Δεκέμβρης 1944. Γιατί από την Μόσχα; Επειδή ο Δημητρώφ, εκείνη την εποχή, ήταν στην Μόσχα - γι' αυτό και όλη αυτή η αλληλογραφία. [Για την επικοινωνία με τον ασύρματο έχω, ήδη, μιλήσει].


Ο Στάλιν, όμως, έκανε το κορόϊδο στις 10/1/1945 και είπε ότι καθοδήγησε τους ζαχαριαδικούς να μην μπουν σε πόλεμο με τους Βρετανούς και να μείνουν στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αποκαλώντας τους βλάκες, που δεν το έκαναν.

Είναι εκτός πάσης λογικής η σκέψη ότι μπορεί να μην είχε ενημερωθεί ο σοβιετικός ηγέτης από τον Δημητρώφ - που, επαναλαμβάνω, ήταν στην Μόσχα -, για την καθοδήγηση που έγινε από τον τελευταίο στον Σιάντο, για συνέχιση των μαχών τον Δεκέμβρη του 1944. Η σύγκρουση Βρετανών και ΚΚΕ ήταν πολύ σημαντική, για τις διεθνείς σχέσεις της ΕΣΣΔ, την περίοδο που ο πόλεμος κατά των Γερμανών και των Ιαπώνων συνεχιζόταν αμείωτος, ώστε ο Στάλιν να μην ενημερωθεί γι' αυτήν, ή να αδιαφορήσει.
Ο σοβιετικός ηγέτης είχε ενημερωθεί για τις εξελίξεις και ο ίδιος έδωσε τις οδηγίες στον Δημητρώφ να πει στον Σιάντο να συνεχίσει τον πόλεμο κατά των Βρετανών, προφανώς, εν όψει κάποιων γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων της συγκυρίας εκείνης της εποχής, όπως ακριβώς ο ίδιος ο Στάλιν είχε καθοδηγήσει τους ζαχαριαδικούς να αρχίσουν την σύγκρουση με τους Βρετανούς - πάντοτε μέσω των διεθνών και των τοπικών εκφραστών των θελήσεών του - παρά το γεγονός ότι, μετά την ήττα, τους κατηγόρησε για τις πραξικοπηματικές τους ενέργειες.

Έτσι, η συνειδητή καθοδήγηση, που έγινε στο ΚΚΕ, για την συνέχιση του πολέμου με τους Βρετανούς, είναι δεδομένη και παραπέμπει σε καθοδήγηση που έγινε από τον Στάλιν, μέσω του Δημητρώφ και τούτο διότι ο Σιάντος είχε δίκιο όταν έλεγε στον Δεσποτόπουλο: «Δημητρώφ = Στάλιν». Όλοι οι παλαιοί κομμουνιστές το γνωρίζουν αυτό.


[Κάτι ανάλογο, άλλωστε, έπραξε αργότερα ο Στάλιν με τον Ζαχαριάδη στην Κριμαία, όταν συναποφάσισαν τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα (η συνάντηση παραμένει απόρρητη και οι Ρώσοι δεν έχουν ακόμη επιτρέψει την πρόσβαση στα πρακτικά, που τηρήθηκαν. Που θα πάει; Κάποια στιγμή θα δοθεί στην δημοσιότητα)].

Αυτό ήταν το ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής και αυτά ήσαν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, στην Σόφια και στην Μόσχα, με τους προαναφερόμενους πρωταγωνιστές (Στάλιν, Δημητρώφ, Κοστώφ, Σιάντος).

Τα συμπεράσματα είναι πανεύκολα, αφού τώρα πιά γνωρίζουμε, αυτά που το ΚΚΕ μας έκρυβε επί δεκαετίες.

Τα ωμά και απροκάλυπτα ερωτήματα, που γεννώνται, μετά τα παραπάνω, είναι:

1) Αξιζε στην χώρα μας να πληρώσει, με τόσους ποταμούς αίματος και ερειπίων, αυτά τα γεωπολιτικά παίγνια;

2)Έπρεπε το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα να αναλωθεί, χάριν των γεωπολιτικών συμφερόντων της ΕΣΣΔ και του ''σοσιαλιστικού'' στρατόπεδου και μάλιστα χωρίς να ενημερωθούν οι οπαδοί του;

3) Ήσαν βλάκες οι ηγέτες των δυτικοευρωπαϊκών Κ.Κ. (γαλλικό, ιταλικό - ακόμα και το ΑΚΕΛ, ήτοι το κυπριακό Κ.Κ.!), που δεν μπήκαν στην διαδικασία της σύγκρουσης με τους Αγγλοαμερικανούς, αλλά βρήκαν ένα modus vivendi, έναν εξισορροπιτικό συμβιβασμό με τον ξένο παράγοντα και τις άρχουσες τάξεις των χωρών τους;

4) Ήσαν έξυπνοι οι ζαχαριαδικοί, που επέλεξαν την σύγκρουση; Τι απέδωσε η πολιτική τους;

5) Υπάρχει και το λιγότερο, αλλά όχι αμελητέο ερώτημα: Μετά από όλα αυτά, πόσο έντιμοι υπήρξαν οι συνομιλητές της 10/1/1945 (Στάλιν και Δημητρώφ), που πέταξαν στα σκυλιά τους ζαχαριαδικούς, φορτώνοντάς τους όλη την ευθύνη; (Όχι, βέβαια, ότι ξεγελάστηκαν οι ζαχαριαδικοί από αυτούς τους δύο. Την ήθελαν την σύγκρουση. Μπορούσαν, όμως, να καθοδηγηθούν διαφορετικά και να μην αρχίσουν, ή, έστω, να παύσουν τον πόλεμο όταν ακόμα ήταν νωρίς).


Βέβαια, δεν είμαι εγώ αυτός που θα λυπηθεί για την ήττα των ζαχαριαδικών, η οποία ήταν επιβεβλημένη, διότι, στην αντίθετη περίπτωση, η νίκη τους θα οδηγούσε την χώρα στην εξαθλίωση, τον εξανδραποδισμό, την ολοκληρωτική διακυβέρνηση και την εθνική συρρίκνωση και με δεδομένο τον σεκταρισμό της ζαχαριαδικής ηγεσίας, είναι αμφίβολο το εάν το καθεστώς αυτό θα έπεφτε αναίμακτα, όταν θα ερχόταν η ώρα των κοσμογονικών εξελίξεων, που σάρωσαν στην Ευρώπη και στην Ε.Σ.Σ.Δ. τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του ''υπαρκτού σοσιαλισμού''.


ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ 12/12/2008.


ΠΡΟΣΟΧΗ : Το θέμα, που άνοιξα στο FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ'' : ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'', μετακινήθηκε και δεν βρίσκεται, πλέον, στην ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=115 και επίσης, αντί εμού, που είμαι ο συγγραφέας του θέματος, όταν ανοιχθεί το θέμα και περάσουμε στο κείμενο, εμφανίζεται, ως συντάκτης του, ο Nikoss. Κάποιοι, προφανώς, δεν αντέχουν στον διάλογο.
Τώρα, γιατί έκαναν αυτά, που έκαναν, οι ίδιοι γνωρίζουν, αλλά και οι αναγνώστες αντιλαμβάνονται. Πάντως, αν δεν ήθελαν το συγκεκριμένο θέμα - κάτι κατανοητό και θεμιτό, αφού το FORUM είναι δικό τους και δικαιούνται να επιλέγουν την θεματολογία του - μπορούσαν να το διαγράψουν εντελώς και όχι να πράξουν αυτά που έπραξαν, τα οποία είναι και ολίγον αστεία και θυμίζουν .... Παναγιώτη Βήχο.
Για τις μετακινήσεις του θέματος ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' δείτε τις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις : http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=128 (στην παιδική χαρά)!
Και http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=117&start=0 (στο περιθώριο), αν και όταν βρισκόμαστε στο FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ'' http://www.patari.org/forum/ , έξω από την θεματική ενότητα ''Στο περιθώριο'', δεν φαίνεται ότι το υπάρχον, μέσα σε αυτήν την θεματική ενότητα, κείμενο είναι αυτό, δηλαδή το δικό μου με τον τίτλο : ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ.'', - παρά το ότι, μέχρι τώρα το κείμενο αυτό είναι το νεότερο και θα έπρεπε να φαίνεται. Αντίθετα, φαίνεται ότι το νεότερο κείμενο ανήκει στον Nikoss.
Ακόμα, στην θεματική ενότητα ''Στο περιθώριο'' : [ http://www.patari.org/forum/viewforum.php?f=3 ] το μετακινημένο, πλέον, θέμα ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' εμφανίζεται με 17 απαντήσεις, εκ των οποίων - όταν ανοιχτεί - υπάρχουν μόνον 3 απαντήσεις στο αρχικό μου κείμενο (η απάντηση του κ. Δημήτρη Τούμπανη, η δική μου ανταπάντηση και μία ολιγόλογη τοποθέτηση του vngelis). Επίσης, το θέμα αυτό εμφανίζεται να έχει δύο σελίδες, αλλά όταν ανοιχτεί η δεύτερη σελίδα ( http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=117&start=15 ), εκεί δεν υπάρχουν γραμμένα κείμενα!
Είναι πολλά τα παράξενα, που, προφανώς, συνέβησαν στην Σ. Ο. του FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ''.
Δείτε και σχετικό σχόλιό μου, παρακάτω, στα σχόλια του παρόντος θέματος, το 4ο σχόλιο, όπου γίνεται αναφορά στα όσα έγιναν από τους ιδιοκτήτες του FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ'' και τις παλινωδίες και τις ανακολουθίες τους.
Υ.Γ. (1) της 14/12/2008 :
(Στις 14/12/2008 το θέμα ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' διεγράφη από την θεματική ενότητα ''Παιδική χαρά'' του FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ''. Έχει μείνει στην θεματική ενότητα ''ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ'' http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=117&start=0 ).
Υ.Γ. (2) της 14/12/2008 :
Δείτε στο ''Athens Indymedia'' το θέμα που άνοιξα εκεί με τίτλο : ''3-12-1944 : ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ''. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=939495 .

Υ.Γ (3) της 11/1/2009 :

Δείτε στο ''PHORUM.GR'' το θέμα, που άνοιξε ο ''ΤΑΫΓΕΤΗΣ'' με τίτλο ''ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1944'' ( http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=140154 ), και τις δικές μου παρεμβάσεις με νέα ντοκουμέντα από το βιβλίο του Ιορντάν Μπάεφ : ''Μια ματιά απ' έξω. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα'', αλλά και άλλα στοιχεία για το σχέδιο προγραφών που κατάρτισαν οι Δημήτρης Γληνός - Γιάννης Ιωαννίδης και πως το εφάρμοσαν στην πράξη. Επίσης για τα σχέδια των Βρετανών για την Ελλάδα από τα σοβιετικά αρχεία και για την κατασυκοφάντηση που υπέστη ο Κώστας Σπέρας από τον σταλινικό karhergr. (Για την κατασυκοφάντηση, που υπέστη ο Κώστας Σπέρας δείτε και στο ''Athens Indymedia'' το άρθρο που δημοσίευσα εκεί, με τίτλο : ''ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΠΕΡΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'', στην ηλεκτρονική διεύθυνση : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=958886 , όπου υπάρχει και ο αποκαλυπτικός διάλογος, με τον k55, ή Κούλη, καθώς και άλλους συμμετέχοντες στην συζήτηση και τα ντοκουμέντα, που αποκάλυψαν τα ψεύδη του karhergr, αλλά και το εσφαλμένο , μη τεκμηριωμένο και αόριστο περιεχόμενο των ''πληροφοριών'' του Δημοσθένη Κούκουνα).

Σχόλια

Ο χρήστης Κόκκινο Φεγγάρι είπε…
Φίλτατε πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμα. θα το μελετήσω και ίσως επανέλθω.Αλλά θα ήθελα μια "εισαγωγική" παρατήρηση.Ένα ερώτημα θέτω μάλλον αφού διέτρεξα "διαγωνίως" όσα αναφέρεις.
Ο Στίνας στον οποίο αναφέρεσαι και έχεις περί πολλού τη γνώμη του τι στάση κράτησε στην Κατοχή; Ποια ήταν η συμμετοχή του σε αυτό που αποκαλούμε (υποθέτω και εσύ) έπος της Εθνικής Αντίστασης;
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Αγαπητέ φίλε Δρυοπίδη.

Ο Άγις Στίνας (Σπύρος Πρίφτης), κατά την διάρκεια της Κατοχής κράτησε, όπως και η μεγάλη πλειψηφία των αρχειομαρξιστών και των τροτσκιστών της εποχής εκείνης, την λεγόμενη διεθνιστική και ντεφαιτιστική (αντιπολεμική) στάση.

Έτσι, ό Άγις Στίνας δεν πήρε μέρος στην λεγόμενη Εθνική Αντίσταση, αντιτασσόμενος στην πολιτική του Κ.Κ.Ε., την οποία χαρακτήριζε εθνικιστική.

Για την στάση του αυτή, μπορεί να του γίνει όση κριτική χρειάζεται να του γίνει και ως προς το αν ήταν σωστή, ή όχι, όπως επίσης και μέχρι ποίου σημείου ήταν σωστή (διότι, μέχρι ενός σημείου, ήταν σωστή), καθώς και από ποιό σημείο και μετά ήταν εσφαλμένη (διότι, από ένα σημείο και μετά, ήταν εσφαλμένη).

Πάντως, δεν ακολούθησαν όλοι οι αρχειομαρξιστές αυτήν την πολιτική στάση απέναντι στο Ε.Α.Μ. Ένα σημαντικό μέρος τους εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ. και πολέμησε τους κατακτητές στο πλευρό των μελών του Κ.Κ.Ε. και των άλλων, που συναποτελούσαν το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το οποίο ίδρυσε και δικαιωματικά καπέλωσε η ζαχαριαδική ηγεσία του Κ.Κ.Ε., μέσα στα ερείπια, την πείνα, τον όλεθρο και την ταχεία αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, που έφερε στην ελληνική κοινωνία της εποχής εκείνης η τριπλή ξενική κατοχή.

Η τύχη όσων από αυτούς τους αρχειομαρξιστές, που εντάχθηκαν στο Ε.Α.Μ. και τον Ε.Λ.Α.Σ. και δεν αφομοιώθηκαν από το ζαχαριαδικό Κ.Κ.Ε., αλλά παρέμειναν πολιτικά ανεξάρτητοι είναι γνωστή :

Δολοφονήθηκαν όλοι από αποσπάσματα της Ο.Π.Λ.Α., μετά από εντολές της ζαχαριαδικής ηγεσίας των Ελλήνων. σταλινικών (με πρώτα βιολιά τους Σιάντο, Μπαρτζιώτα, Ιωαννίδη), είτε λίγο πριν, είτε κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών.

Δυστυχώς, η τύχη αυτής της πολιτικής τάσης του ελληνικού εργατικού και επαναστατικού κινήματος ήταν προδιαγεγραμμένη :

Όποια στάση και αν κρατούσαν οι αρχειομαρξιστές, κατά την περίοδο της κατοχής, είτε αυτήν του Άγι Στίνα, είτε εκείνην των άλλων, που εντάχθηκαν στο Ε.Α.Μ., δεν υπήρχε περίπτωση να γλυτώσουν από τον πολιτικό αφανισμό τους και από την φυσική τους εξόντωση, που τους ετοίμαζε η ζαχαριαδική ηγεσία των Ελλήνων σταλινικών, με όπλο την Ο.Π.Λ.Α., την κατ' ευφημισμόν ''Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών''.

Όσοι από τους αρχειομαρξιστές γλύτωσαν, γλύτωσαν από καθαρή τύχη (όπως ο Άγις Στίνας και ο νεαρός - τότε - Κορνήλιος Καστοριάδης).

Αυτοί, πάντως, που σίγουρα δεν γλύτωσαν, είναι όσοι από τους αρχειομαρξιστές συνεργάστηκαν με τους ζαχαριαδικούς στο Ε.Α.Μ. και αρνήθηκαν να αφομοιωθούν πολιτικά (ή τους υποψιάστηκαν ότι δεν είχαν αφομοιωθεί) από το Κ.Κ.Ε.

Όλοι τους δολοφονήθηκαν, μέχρις ενός, από πληρωμένα και ιδεολογικοπολιτικά τυφλωμένα όργανα των ζαχαριαδικών ηγετών.

Αυτά τα ολίγα....
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ :

Χθες (10/12/2008) δημοσίευσα στο ''Athens Indymedia'' ένα παρεμφερές άρθρο, για το πολυαίμακτο και αποτυχημένο πραξικόπημα των ζαχαριαδικών τον Δεκέμβρη του 1944, πλουσιότατο σε ιστορικό υλικό, ανάμεσα στο οποίο και πολλές φωτογραφίες, με τον τίτλο : 3-12-1944 : ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=939495 .

Δυστυχώς, από δικό μου σφάλμα, δεν στάθηκε δυνατό να εμφανισθούν στην οθόνη οι φωτογραφίες, με αποτέλεσμα το κείμενο να γίνεται δύσκολο στην κατανόησή του.

Αυτό συνέβη επειδή η διαδικασία ανάρτησης κειμένων με φωτογραφικό υλικό είναι εντελώς διαφορετική στο ''Athens Indymedia'' από την ανάλογη διαδικασία στα άλλα FORUMS. Έτσι στην θέση των φωτογραφιών, που δεν στάθηκε δυνατό να αναρτηθούν, εμφανίζονται οι ηλεκτρονικές συντομογραφίες τους.

Για τον λόγο αυτόν, ζήτησα από την ΣΟ του ''Athens Indymedia'' συγγνώμη, για το λάθος μου και παρακάλεσα για την βοήθειά τους - αν μπορούσαν - για διόρθωση του σφάλματος, ή ακόμα και την ολοσχερή διαγραφή του άρθρου.

Το άρθρο δεν διεγράφη, ούτε διορθώθηκε, αλλά παρέμεινε κι μπορούν να το δουν, όσοι ενδιαφέρονται, στην αναφερόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση ( http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=939495 ).

Προφανώς, δεν μπορούσαν να το διορθώσουν, αλλά, προφανώς επίσης, ήθελαν να μείνει η ουσία των λεγομένων. Και από αυτήν την πλευρά η Σ. Ο. του ''Athens Indymedia'' έπραξε άριστα, που άφησε το μακροσκελές μου κείμενο, έστω και σε αυτήν την δυσνόητη μορφή.

Το ευθυμογραφικό στοιχείο στην όλη υπόθεση βρίσκεται στο γεγονός ότι, κάτω από αυτό το μακροσκελές κείμενό μου, παρενέβη, με τον γνωστό γελοιογραφικό και επιθεωρησιακό τρόπο της και με το χαμηλό - έως ανύπαρκτο - ύφος και ήθος της, η γνωστή πραγματική και εικονική παρέα του Παναγιώτη Βήχου, για να γράψει ένα σωρό αθλιότητες.

Φυσικά, έγιναν - ο Π. Βήχος και η ''παρέα'' του -, για μία ακόμη φορά, ρεντίκολα του διαδικτύου, αφού όλη η λασπολογική αρθρογραφία τους πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων από την Σ. Ο. του ''Athens Indymedia'', η οποία, προφανώς - και πράττει ορθότατα - κρατάει κάποια στάνταρντς ποιότητας στους αναπτυσσόμενους διαλόγους, πετώντας στον σκουπιδοντενεκέ, τις παρεμβάσεις εκείνες, που σκοπό έχουν να δυσφημίσουν έναν συνομιλητή και να υποβαθμίσουν, ή να καταστρέψουν, μια σοβαρή συζήτηση, αντίθετα από τον Παναγιώτη Βήχο και την συμπλεγματική του παρέα, οι οποίοι έχουν αναγάγει την λάσπη και την ύβρι - σε βάρος των συνομιλητών τους, που δεν συμφωνούν μαζύ τους -, σε κεντρική πολιτική του FORUM του ''ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ''. (Τελευταίο θύμα τους ο Communiste de Gauche).

Βέβαια, έχουν γίνει, πλέον, γνωστοί, ιδιαίτερα μετά τον κατεξευτελισμό, που υπέστησαν, με όσα έπραξαν, κατά την εξέλιξη του πολυθρύλητου θρεντ ''ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ : ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ'', με το (δύο φορές) χάκεμα του θρεντ - από τον ίδιο τον Παναγιώτη Βήχο, όπως τον κατάγγειλε ο αδελφός του - και με το κλείδωμά του, άλλες δύο φορές, κατάφεραν να γελούν μαζύ τους, μέχρι δακρύων, όλοι όσοι ασχολούνται με το Διαδίκτυο (αριστεροί και μη).

Αλλά, τα παθήματα - όπως έχω γράψει και άλλες φορές - δεν γίνονται μαθήματα στον πεισματάρη γέροντα Βήχο και την παρέα του. Γι' αυτό και συνεχίζουν να γελοιοποιούνται δημόσια και διαδικτυακά, όπως και στην παρούσα περίπτωση, αφού η προβοκατόρικη και λασπολογική τους επίθεση αντιμετωπίστηκε δεόντως από την Σ. Ο. του ''Athens Indymedia'' :

Έλαβαν αυτό που τους άξιζε : DELETE!

Κοινώς : ''Έφαγαν πόρτα'' και πήγαν από εκεί που ήρθαν, παρέα με τους φίλους τους, που πήγαν να υπερασπισθούν : Τον Δημητρώφ, τον Στάλιν και τους ζαχαριαδικούς εγκληματίες....

Νά'ναι καλά, που φροντίζουν για την διασκέδαση και την δική μου και όλων όσων γνωρίζουν την ύπαρξη του περιοδεύοντος κωμικοτραγικού θιάσου τους....

(Ακόμα και μόνον για τον λόγο αυτόν, καλώς έπραξε η Σ. Ο. του ''Athens Indymedia'', που άφησε το κείμενό μου για το πραξικόπημα των ζαχαριαδικών στην ιστοσελίδα του).

Αυτά για τον κυρ-Βήχο και την ''παρέα'' του.

Και πολλά είναι....
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΩΦ ΚΑΙ ΣΤΑΛΙΝ.


Περίεργα, αλλά όχι ανεξήγητα και επίσης, όχι απρόσμενα, συμβαίνουν στο FORUM της ''Πατριωτικής Αριστεράς ( http://www.patari.org/forum/index.php ).

Στο FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ'', δημοσίευσα, όπως έχω προαναφέρει το - παρεμφερές με το παρόν θέμα - κείμενό μου ''3/12/19944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση (που, επίσης, έχω προαναφέρει) :

http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=115 .

Στο κείμενο αυτό απάντησε ο Δ. Τούμπανης, με το παρακάτω κείμενό του, προφανώς εξ ονόματος και της Σ. Ο. του FORUM :


''Τασούλη σκας εδώ αρχικά σαν οικολόγος και καλείς να πάμε σαν καλοί χασομέρηδες να φυτέψουμε δεντράκια. Συμπαθητικό το προφίλ με το οποία συστήνεις τον εαυτό σου. Και δεν έχουμε τίποτε με τους ανθρώπους που παίρνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Φυσικά εμείς δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε ν’ αδειάσουμε τη θάλασσα με το κουτάλι. Ότι θα σωθεί το πράσινο με δεντροφυτεύσεις, όταν κάποιοι άλλοι λαμπαδιάζουν τη χώρα συνεχώς για 1/3 του αιώνα και μένουν ασύλληπτοι. Όσο οι εμπρηστές συνεχίζουν ελεύθεροι το έγκλημά τους η δεντροφύτευση είναι παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του. Μέχρι να γίνουμε Σαχάρα. Εμείς δεν είμαστε τόσο αφελής ή βλάκες, ούτε κοροϊδευουμε τον εαυτό μας και τους άλλους με παραμύθια περί οικοπεδοφάγων, για να μη διαταράξουμε την ξενασιά του καναπέ μας. Όμως όποιοι και νάναι οι εμπρηστές, το ερώτημα είναι γιατί δεν συλλαμβάνονται και γιατί κόμματα, ΜΜΕ, δήμαρχοι, παπάδες και όλος ο εξουσιαστικός συρφετός δεν το κάνει κεντρικό ζήτημα στη Βουλή και στο πεζοδρόμιο, αλλά κάνει την πάπια Απ’ τη μεριά μας είμαστε πεπεισμένοι ότι η χώρα μας είναι στόχος ενός μυστικού πολέμου, με εμπρησμούς, κλιματική τροποποίηση (με χημικούς ψεκασμούς στους ουρανούς της πατρίδας μας υπό την ανοχή των τενεκέδων που παριστάνουν τις κυβερνήσεις μας) τρομο-δολοφονίες, προβοκάτσιες, μέσω των οποίων εκβιάζονται και χειραγωγούνται οι πολιτικές εξελίξεις. Πίσω απ’ όλα αυτά είναι οι Αμερικάνοι γκάγκστερς. Κι αυτούς που μας λένε ότι είμαστε υπερβολικοί επειδή έτσι τους βολεύει, να μη σου πω που τους γράφουμε, γιατί δεν το επιτρέπει η αισθητική μου.
Αφού μας συστήθηκες σαν οικολόγος τώρα βγήκες σαν ιστορικός να μιλήσεις για τα Δεκεμβριανά, να σερβικής ανιστόρητος ισχυρισμούς με πρόθεση να κάνεις αντικομουνιστική προπαγάνδα. Δεν θα σε στείλουμε κατ’ ευθείαν στον κάδο των απορριμμάτων. Θα σου απαντήσουμε. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας.

Άκου πραξικόπημα του Ζαχαριάδη τα δεκεμβριανά! Άκου τροτσκιστής ο Στίνας!''.

Αυτά έγραψε ο κ. Δ. Τούμπανης.

Εν αναμονή της απάντησης, στην οποία θα προέβαιναν, όπως έγραψε ο Τούμπανης, αναφερόμενοι στην ουσία των επιχειρημάτων μου, ανταπάντησα, με το παρακάτω κείμενό μου :


ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.

Άγις Στίνας : Ένα φεγγάρι ήταν τροτσκιστής. Μετά διαχώρισε την θέση του. Αυτό είναι γνωστό. Δες τις ''Αναμνήσεις'' του (και όχι μόνον αυτές).

Το πραξικόπημα στα Δεκεμβριανά ήταν των ζαχαριαδικών (Σιάντος, Ζεύγος, Ιωαννίδης κλπ), δηλαδή της νοοτροπίας Ζαχαριάδη και όχι του ιδίου, ως φυσικής παρουσίας στην λήψη των αποφάσεων και στην εξέλιξη των γεγονότων. Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν στο Νταχάου και επέστρεψε στην Ελλάδα, με αγγλικό αεροπλάνο στις 31/5/1945, αφού τον απελευθέρωσε ο αμερικανικός στρατός. Επίσης, αλήθεια είναι ότι ο ηγέτης του Κ.Κ.Ε. επιδοκίμασε τα Δεκεμβριανά, αν και κατηγόρησε, ως σπιούνο των Άγγλων τον Γιώργη Σιάντο, αποκρύπτοντας τον καθοδηγητικό ρόλο του Δημητρώφ (ως εκπροσώπου του Στάλιν, αφού ο ηγέτης του Κ. Κ. Βουλγαρίας, ήταν ο επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Κ.Κ.Σ.Ε.) στην εξέλιξη των Δεκεμβριανών, μέσω των γνωστών, πια, τηλεγραφημάτων και κατόπιν, μέσω ασυρμάτου, όταν αποκαταστάθηκε αυτού του είδους η επικοινωνία, την οποία είχε ζητήσει η ζαχαριαδική ηγεσία του Κ.Κ.Ε. [δες το τηλεγράφημα του Κοστώφ προς τον Δημητρώφ, - ο οποίος βρισκόταν (που αλλού; ) στην Μόσχα - υπ' αριθμ. 22 της 13/12/1944 από τα αρχεία του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος].

Τα ντοκουμέντα έχουν δημοσιευθεί στο πολύτιμο βιβλίο των Βασίλη Κόντη και Σπυρίδωνα Σφέτα : ''ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ : ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ'' Εκδόσεις ''Παρατηρητής'' 1999. Μπορεί αυτά να μην είναι ευρέως γνωστά, αλλά είναι υπαρκτά και αποτελούν, πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας.

Ιστορικός; Όχι. Θα έλεγα ιστοριοδίφης. Δεν έχω τις κατάλληλες σπουδές για κάτι τέτοιο και όσο και αν έχω την έφεση, οι σπουδές είναι απαραίτητες για να έχει κάποιος τον τίτλο του ιστορικού, καθώς και την δυνατότητα να τον ασκήσει.

[Πάντως, για να βοηθήσω την όποια τοποθέτησή σας στα όσα έχω γράψει, πρέπει να σας πω ότι πρέπει να συνυπολογίσετε και αυτό που οσονούπω θα σκάσει σε κάποιο - απροσδιόριστο ακόμα - χρονικό διάστημα και το οποίο η ρωσική νομενκλατούρα και η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. έχουν κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό: Την συνάντηση Στάλιν - Ζαχαριάδη στην Κριμαία τον Μάϊο του 1946, όπου εκεί αποφάσισαν και οριστικοποίησαν την διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, ως όπλο της ψευδοΕ.Σ.Σ.Δ. και του ''σοσιαλιστικού'' στρατόπεδου στην διεθνή σκακιέρα του Ψυχρού Πολέμου, ολοκληρώνοντας τον πολιτικοστρατιωτικό σχεδιασμό της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. της 13/2/1946].

Οικολόγος; Όχι. Διότι δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Ως ενασχόληση; Γιατί όχι; Όποιοι και αν καίνε την χώρα (Αμερικάνοι, Τούρκοι, Έλληνες, ή όλοι μαζύ) και με όποια ιδιότητα και αν το πράττουν αυτό, πιστεύω ότι οι ενεργοί πολίτες πρέπει να απαντούν όπως μπορούν, σε κάθε δεδομένη στιγμή. Φυσικά και με δενδροφυτεύσεις, έστω και αν αυτό μοιάζει με το να θέλεις να αδειάσεις την θάλασσα με ένα κουτάλι, όπως χαρακτηριστικά και εύστοχα αναφέρεις αγαπητέ κ. Τουμπάνη. Διότι, αφού αυτοί καίνε, κάποιος πρέπει να φυτεύσει, για να αναπληρώσει, κάπως και στο μέτρο του δυνατού, την ζημιά.

Δεν ξέρω αν θα ''με πετάξετε στα σκουπίδια, ή όχι'' (κατευθείαν ή άλλως πως). Δικαίωμά σας να κάνετε ό,τι θέλετε. Το FORUM είναι δικό σας και αυτό το σέβομαι (όπως του Παναγιώτη Βήχου ήταν το forum του ''ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ'', κάτι που σεβάστηκα, αν και αυτός δεν το εκτίμησε).

Την γνώμη μου λέω και θα την λέω, όσο εσείς το επιτρέπετε και φυσικά όσο εσείς θέλετε να την λέω στο παρόν βήμα, που με φιλοξενείτε. Αν δεν την θέλετε, απλούστατα, θα παύσω να την λέω από το βήμα αυτό και βέβαια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας.

Όπως έγραψα και στο αρχικό μου κείμενο, δεν σκοπεύω να αναλωθώ σε ένα διαδικτυακό πολιτικό ''πηγαδάκι''. Θα απαντήσω μία φορά σε όσα πείτε, ως αντίλογο σε όσα έγραψα [άντε, το πολύ να κάνω και μια ακόμα διευκρινιστική παρέμβαση (και αυτή, αν χρειαστεί)], εκτός εάν εσείς επιθυμείτε περισσότερο ουσιαστικό διάλογο.

Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα....''



Μετά από αυτό το κείμενό μου, κάποια ολίγα έγραψε ο vngelis και περιμένοντας την απάντηση τους, είδα σήμερα (12/12/2008) ότι μετέφεραν το θέμα, που εκεί άνοιξα, με τον τίτλο ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΆ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'', αρχικά στην ενότητα ''ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ'' (εκεί όπου μεταφέρονται τα θέματα, που δεν θεωρούν σοβαρά και μετά από λίγο σβήνονται) και στην συνέχεια - ίσως, μετά από δεύτερες σκέψεις - στην θεματική ενότητα ''ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ'' (πάλι καλά ! - αν και κλείδωσαν το θέμα, στο οποίο, πριν ανοιχθεί, εμφανίζονται, ως αριθμός απαντήσεων, ότι έχουν δοθεί 17 απαντήσεις, οι οποίες, όμως, απαντήσεις δεν εμφανίζονται, ως κείμενα προς ανάγνωση), όταν το θέμα ανοιχθεί!), εκεί, δηλαδή, όπου μεταφέρονται τα θέματα, που κρίνουν, μεν ότι είναι σοβαρά, αλλά δεν προάγουν την συζήτηση, κάτι, που, άλλωστε, γράφει ο site admin. Nikoss, ο οποίος μετακίνησε το θέμα, όταν ανοίξουμε το θέμα στην αρχική του θέση (δείτε το : http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=115 ).

Για τις μετακινήσεις του θέματος ''3/12/1944 : ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ'' δείτε τις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις : http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=128 (στην παιδική χαρά)!
Και http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=117&start=0 (στο περιθώριο).

Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι να πράττουν, όπως επιθυμούν και βούλλονται οι ιδιοκτήτες του FORUM της ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ''.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιοσημείωτη η παλινωδία τους και η, από αυτήν την παλινωδία, προκύπτουσα ανακολουθία τους.

Βέβαια, το γεγονός ότι κλείδωσαν το θέμα, λέει πολλά [καθώς και το ότι δεν φαίνονται οι 14 από τις - υποτιθέμενες (;), ή πραγματικές - 17 απαντήσεις, αφού φαίνονται μόνον η απάντηση του κ. Δημήτρη Τούμπανη, η ανταπάντησή μου και η απάντηση του vngelis].

Το μαγαζί είναι δικό τους και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Αλλά, όλοι κρίνονται από τους αναγνώστες και πρώτ' απ' όλα, για την όποια συνέπεια, ή την ασυνέπειά τους.

Πάντως, αν και φαίνεται ότι δεν επιθυμούν να απαντήσουν - παρά τα περί του αντιθέτου, που ανέφερε ο κ. Δ. Τούμπανης -, δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα απαντήσουν (πήγαν ''να με πετάξουν απ' ευθείας στα σκουπίδια'' και τελικά, το έκαναν, με περισσότερο ''κόσμιο'' τρόπο, δηλαδή έμμεσα).

Ίδωμεν.

(Κάτι περίεργους υπερασπιστές που βρίσκουν ο Δημητρώφ, ο Στάλιν και οι ζαχαριαδικοί 64 χρόνια μετά....)
Ο χρήστης Μέτωπο Ιστορίας είπε…
Οι αστειότητες που γράφει ο κύριος Αναστασόπουλος είναι τα ανιστόρητα που έγραφαν οι ακροδεξιοί το 1949.

Τιποτα παραπάνω,τίποτα λιγότερο.

Κανένας σοβαρός Ιστορικός(πέρα από τον ......Τάσσο Αναστασόπουλο)δεν λέει οτι τα Δεκεμβριανά γίναν υπό τις εντολές του Στάλιν.

Τέλος πάντων φαιδρότητες χαμηλοτατου επιπεδου.

Για το θέμα του Στίνα,δεν έχετε παρά να διαβάσετε το καταπτυστο βιβλίο του που λίγο πολύ λέει οτι δεν έπρεπε να πολεμάνε οι Ελληνές τους ΝΑΖΙ.
Οτι κάθε αντισταση στους ΝΑΖΙ ήταν αχρειαστη κ.ο.κ

Βέβαια ο κύριος Αναστασοπουλος με πρόσχημα τον Στίνα ή τον Καστοριάδη προσπαθεί να την βγεί από τα αριστερά...

ενώ υποστηρίζει...ΤΟΥΣ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΙΤΕΣ(απλά δεν μας το λέει).ΩΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Άντε, σας έκανα την χάρη και το έβαλα, το σχόλιό σας, για να μην λέτε ότι κάνω λογοκρισία.

Ευτυχώς, που γράφετε όσα γράφετε, για να κριθείτε γι’ αυτά που γράφετε από τους αναγνώστες (όπως και εγώ, άλλωστε κρίνομαι γι’ αυτά που γράφω).

Εσείς, βέβαια, ασκείτε λογοκρισία, διότι από την 11/3/2009 δεν αφήνετε να περάσει το παρακάτω σχόλιό μου στο θέμα του Σπέρα, που, με προφανή συκοφαντική διάθεση ανοίξατε στο μπλογκ σας, με τίτλο : ‘‘Ποιος ήταν τελικά ο Κώστας Σπέρας ;’’ (http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/01/blog-post_21.html ).

Ιδού το κείμενο που δεν αφήνετε να περάσει στο μπλογκ σας :


‘‘Καλημέρα παιδιά!

Το ξύπνημά μου ήταν καλό. (Εσείς, βλέπω, ότι μένετε άγρυπνοι).

Τώρα, έγινε ακόμα καλύτερο!

Σας υπόσχομαι και δεσμεύομαι για μια συναρπαστική συνέχεια!

Μου άρεσε πολύ το γεγονός της ''καταδίωξης'' του ΕΔΕΣ από τον Άρη Βελουχιώτη, τον Δεκέμβρη του 1944 στην Ήπειρο.

Οι μαρτυρίες λένε ότι έψαχνε να τον βρει και δεν τον έβρισκε. Δεν έπεσε ούτε σφαίρα, εκτός από την επιβίβαση των δυνάμεων του Ζέρβα στα πλοία για την μεταφορά τους στην Κέρκυρα.

Για τέτοια ''καταδίωξη'' μιλάμε....

(Η συνέχεια στο ''ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΠΕΡΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'' http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=958886 .)

Αυτά προς τον παρόν, όσον αφορά την σταδιακή (κατά τμήματα) αποδόμηση των ''επιχειρημάτων'' του karhergr.’’


Σαφές είναι ότι έχετε χάσει και την αίσθηση του χιούμορ. Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Ουδέποτε οι σταλινικοί διακρίθηκαν για το χιούμορ τους. Αντίθετα, πάντοτε διακρίθηκαν για την φρικαλεότητα των πράξεών τους, όπως αυτή του αποκεφαλισμού του Κώστα Σπέρα από την ζαχαριαδοσταλινική συμμορία του Μούντριχα (‘‘καπετάν Ορέστη'').

Αλλά, οι δυσάρεστες, για σας, εκπλήξεις θα συνεχιστούν, όσον αφορά και την κατασυκοφάντηση, που κάνετε στον Κώστα Σπέρα.

Οι εκπλήξεις αυτές θα δημοσιευθούν και στο Athens Indymedia ( στο θέμα που εκεί άνοιξα με τίτλο : ‘‘ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΠΕΡΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ’’ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=958886 και στο θέμα που θα ανοίξω, προσεχώς, και στο μπλογκ μου.

Σας υπόσχομαι μια συναρπαστική και περιπετειώδη συνέχεια.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Για να είμαι δίκαιος με το ''ΜΕΤΩΠΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'', πρέπει να πω ότι σήμερα (14/3/2009) δημοσίευσε το παρακάτω κείμενό μου στο θέμα ''ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΕΡΑΣ;'' ( http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/01/blog-post_21.html#comments ):

''ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ. Θα το βάλετε τώρα το σχόλιο....

''Καλημέρα παιδιά!

Το ξύπνημά μου ήταν καλό. (Εσείς, βλέπω, ότι μένετε άγρυπνοι).

Τώρα, έγινε ακόμα καλύτερο!

Σας υπόσχομαι και δεσμεύομαι για μια συναρπαστική συνέχεια!

Μου άρεσε πολύ το γεγονός της ''καταδίωξης'' του ΕΔΕΣ από τον Άρη Βελουχιώτη, τον Δεκέμβρη του 1944 στην Ήπειρο.

Οι μαρτυρίες λένε ότι έψαχνε να τον βρει και δεν τον έβρισκε. Δεν έπεσε ούτε σφαίρα, εκτός από την επιβίβαση των δυνάμεων του Ζέρβα στα πλοία για την μεταφορά τους στην Κέρκυρα.

Για τέτοια ''καταδίωξη'' μιλάμε....

(Η συνέχεια στο ''ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΠΕΡΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'' http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=958886 .)

Αυτά προς τον παρόν, όσον αφορά την σταδιακή (κατά τμήματα) αποδόμηση των ''επιχειρημάτων'' του karhergr.’’

Όσον αφορά την ''καταδίωξη'' που ''υπέστη'' ο Ζέρβας και ο ΕΔΕΣ στα βουνά της Ηπείρου τον Δεκέμβριο του 1944 (και ''κατασχέθηκαν'' τα αρχεία του ΕΔΕΣ, που τα ''εγκατέλειψε'' πανικόβλητος), επαναλαμβάνω ότι δεν τα λέτε καλά.

Πολύ διαφορετικά παρουσιάζουν τα γεγονότα οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής.

Γι' αυτό, τουλάχιστον, όταν ο karhergr θέλει να ''παρουσιάσει'' μια εκδοχή, καλόν είναι να αντέχει και να ταιριάζει με τα στοιχεία που προκύπτουν από τις μαρτυρίες που υπάρχουν, γύρω από τα όσα έγιναν.

''Καταδίωξη'', λοιπόν, δεν υπήρξε. Τον έψαναν τον ΕΔΕΣ οι ελασίτες του Άρη Βελουχιώτη και δεν τον εύρισκαν.

Ούτε και ''κατασχέθηκαν'' έγγραφα του ΕΔΕΣ.

Οι μαρτυρίες των ελασιτών περιγράφουν πολύ διαφορετικά τα όσα έγιναν. Ούτε ''καταδίωξη'', ούτε ''κατασχέσεις''.

Όλα τα άλλα είναι απλώς κουραφέξαλα....

(Ο θυμός ουδέποτε είναι καλός σύμβουλος, διότι θολώνοντας τον νου, παραλύει την ευθυκρισία και οδηγεί σε εσφαλμένες αποφάσεις και συμπεράσματα, γύρω από την αντιμετώπιση των κρίσεων που κάθε φορά έχουμε να διαχειριστούμε).

Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα....''

Αυτή η δημοσίευση - αυτή, καθεαυτή - είναι ένα θετικό γεγονός και δείχνει ότι επικρατούν ηρεμώτερες και νηφαλιώτερες σκέψεις στον χώρο αυτόν.

Το τι θα κάνουν από εδώ και πέρα, βέβαια, είναι δικό τους θέμα και ουδείς μπορεί να τους επιβάλει το να πράξουν αντίθετα από τις επιθυμίες τους.

Απλώς, ελπίζω ότι θα αναθεωρήσουν την στάση τους.

(Αναφέρομαι στην ανακοίνωσή τους, την οποία έχουν αναρτήσει, ως σχόλιο στο θέμα για τον Κώστα Σπέρα στο μπλογκ τους, με την οποία ανακοίνωσαν ότι σταματούν τον διάλογο μαζύ μου).

Δικαίωμά τους, βέβαια, να πράξουν ό,τι θέλουν.
Ο χρήστης Μέτωπο Ιστορίας είπε…
Για το θέμα Σπέρα,υπάρχουν νέα στοιχεία στο
http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html

Οποιος θέλει ας τα διαβάσει.

Ευχαριστώ.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Αντε το βάζω το σχόλιό σας, μόνο και μόνο για να μην λέτε ότι κάνω λογοκρισία, όπως κάνετε εσείς εκεί στο ''ΜΕΤΩΠΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'' ( http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html ), όπου σβήσατε όλα τα σχόλιά μου, επειδή τσαντιστήκατε, που σας ''πήρε από κάτω'' η συζήτηση για τον ήρωα των νεανικών μου χρόνων Κώστα Σπέρα την μνήμη του οποίου τόλμησε ο σταλινικός παραχαράκτης και κιβδηλογράφος karhergr να σπιλώσει, μεταχειριζόμενος παραχαραγμένα έγγραφα από τα σταλινικά παραχαρακτήρια και κιβδηλοποιεία της εποχής του Άρη Βελουχιώτη.

Ας δουν οι αναγνώστες και όσοι ενδιαφέρονται τις τρεις συζητήσεις, που είναι σε εξέλιξη σε διάφορα fora (''ATHENS INDYMEDIA'' και ''PHORUM.GR'').

Ας δουν, λοιπόν, οι αναγνώστες τα θέματα :

1) Αυτό που άνοιξα εγώ, με τίτλο ‘‘ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΠΕΡΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ’’ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=958886 ) και

2) Τα δύο θέματα ‘‘ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΠΕΡΑ’’ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1009528 και http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=148657 , που άνοιξε ο karhergr, καθώς και όλους τους απολαυστικούς διαλόγους που έγιναν, με αφορμή αυτά τα θέματα και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους....

Περιττό να πω ότι, εν καιρώ, θα ακολουθήσει στο μπλογκ μου, ειδικό αφιέρωμα στον κυρ – Κωνσταντή, όπως έχω ήδη προαναγγείλει.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…