"Adults in the room" (1) : Οι τρεις επιλογές. (Μελετώντας και κριτικάροντας το εξαιρετικό και πολυσέλιδο ιστορικό ανάγνωσμα του Γιάννη Βαρουφάκη).

 

Αυτές τις (αρκετές) ημέρες κάθησα και μελέτησα το γνωστό βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη "Ανίκητοι ηττημένοι" ("Adults in the room"), το οποίο είχα αγοράσει, εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, αλλά δεν εύρισκα την ευκαιρία να το διαβάσω. Από την μία πλευρά, η δουλειά, από την άλλη, η περιορισμένης διάρκειας προσωπική μου ζωή, με υποχρέωσαν να αναβάλω το διάβασμα του εξαιρετικού αυτού αναγνώσματος, το οποίο περιγράφει ζωντανά την, εντελώς, πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, όσον αφορά την υποταγή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και κατ' επέκτασιν, της ελληνικής κοινωνίας, στο σύγχρονο καθεστώς της χρεωδουλείας, το οποίο έχει την πολιτική μορφή και κάλυψη της νομιζόμενης αστικής δημοκρατίας.

Η παραίτηση από την δουλειά του υπαλλήλου του e-ΕΦΚΑ, τον περασμένο Ιούνιο και η συνταξιοδότησή μου, μου έδωσαν την ευκαιρία και την απαραίτητη χρονική άνεση να διαβάσω αυτό το πόνημα των 829 σελίδων (στην ελληνική του έκδοση). Και φυσικά, ο χρόνος, που καταναλώθηκε, στο διάβασμα του βιβλίου δεν πήγε  καθόλου, χαμένος. Υπήρξε πολύ παραγωγικός και μου δίνει την ευκαιρία να το παρουσιάσω, εδώ, με την αμείλικτα, κριτική ματιά του αναγνώστη, που έχει διαμορφώσει και έχει περιγράψει, πολλές φορές, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, την δική του γνώμη, για όσα έγιναν το καυτό 2015, για τα οποία γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης, στο βιβλίο του.

Όπως γράφει ο συγγραφέας του βιβλίου, οι επιλογές, που είχαν μπροστά τους οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΓΑΠ, Λουκά Παπαδήμου, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα), από την εποχή της ελληνικής χρεωκοπίας, τον Απρίλιο του 2010, μέχρι την αποδοχή του 3ου Μνημονίου, τον Αύγουστο του 2015 και την ανατροπή του ΟΧΙ, στο Μνημόνιο, που καταγράφηκε, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, από την μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού εκλογικού σώματος (αλλά και στις ημέρες μας, όπως και στο μέλλον, που θα ακολουθήσει) ήσαν και παραμένουν, τρεις :

1) Η επίτευξη μιας βιώσιμης λύσης, για την Ελλάδα, με την παραμονή εντός της ζώνης του ευρώ.

2) Η έξοδος, από την ευρωζώνη και η επιστροφή, στο εθνικό μας νόμισμα.

3) Η χρεωδουλοπαροικία, με παραμονή στο ευρώ, ύστερα από την υποταγή της εντόπιας ελίτ και της ελληνικής κοινωνίας, στις εξουθενωτικές, καταστροφικές και αντιαναπτυξιακές απαιτήσεις των δανειστών και των ευρωθεσμών.

Αυτά υποστηρίζει ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος, όμως, προσθέτει και μια άλλη προσωρινή λύση  ως έσχατο μέσο πίεσης  επί των ευρωθεσμών : Την εισαγωγή για κάποιους μήνες, ενός παράλληλου, με το ευρώ, εσωτερικού συστήματος πληρωμών (και ουσιαστικά, παράλληλου, με το ευρώ, νομίσματος, με την μορφή χρεωστικών και πιστωτικών καρτών), το οποίο θα μπορούσε να πείσει τους ευρωθεσμούς - και ουσιαστικά, το Βερολίνο -, για την αποδοχή μιας βιώσιμης λύσης, με την παραμονή της Ελλάδας, στο ευρώ, ή, εάν το Βερολίνο παρέμενε αμετακίνητο, στις απαιτήσεις του, για την παραμονή της Ελλάδας, στο καθεστώς της χρεωδουλοπαροικίας, ή την έξοδό της από την ευρωζώνη, τότε αυτό το παράλληλο εσωτερικό νόμισμα/σύστημα πληρωμών θα αποτελούσε, εκ των πραγμάτων, την βάση, για την αντικατάσταση του ευρώ, με την επιστροφή, στο εθνικό μας νόμισμα.

Φυσικά, η πρώτη λύση, την οποία προσπάθησε, με τον δικό του αφελή τρόπο, να επιτύχει ο ΓΑΠ, ο οποίος απέτυχε και υποτάχθηκε, στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, υπογράφοντας το 1ο Μνημόνιο και την οποία υποτίθεται ότι διαπραγματεύθηκε, επί ένα εξάμηνο, ο Αλέξης Τσίπρας (πάρα τις καλές προθέσεις του, τότε, υπουργού Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη) ήταν επιθυμητή και για τον Λουκά Παπαδήμο και για τον Αντώνη Σαμαρά, που επέλεξαν, μαζί με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ευθύς εξ αρχής, την παραμονή της Ελλάδας, στο ευρώ, υπό το καθεστώς της χρεωδουλοπαροικίας, υπήρξε και παραμένει, μια ουτοπική αντίληψη του Γιάννη Βαρουφάκη, αφού η ζώνη του ευρώ δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι ένα κρατικό μόρφωμα. 

Αυτή υπήρξε και παραμένει να είναι η μεγάλη αδυναμία του πρώην υπουργού Οικονομικών και τώρα αρχηγού του ΜΕΡΑ25. Μαζί με αυτή την αδυναμία, συνδυάζεται και μια δεύτερη, η οποία έχει να κάνει, με την ανικανότητα που επέδειξε, με το να μην προβλέψει και στην πορεία να διαπιστώσει το ποιόν και τις πραγματικές προθέσεις εκείνων, με τους οποίους αποφάσισε να συνεργαστεί. Δηλαδή την ηγεσία του ψευδεπίγραφου ΣΥΡΙΖΑ. 

Αλλά τα υπόλοιπα θα τα δούμε, σε επόμενο δημοσίευμα...