Η "νομιζόμενη δημοκρατία" της χρεωδουλείας έχει πουλήσει τα πάντα. Όχι μόνο την Μακεδονία. (Οι κινητοποιήσεις των μαθητών προβάλλουν αντίσταση στον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό και αξίζει να αντιμετωπισθούν, χωρίς ανούσιες καταδίκες, οι οποίες, ουσιαστικά, στηρίζουν την πολιτική του ΝΑΤΟ και της Δύσης, ως παραμάγαζων της Ουάσινγκτων).

Με αφορμή τις όποιες κινητοποιήσεις ενός μέρους της νεολαίας, με αφορμή το Μακεδονικό και την Συμφωνία των Πρεσπών, ορισμένα πράγματα πρέπει να ειπωθούν και να επισημανθούν, έτσι όπως έχουν και έτσι όπως είναι. Και φυσικά, δεν είναι αυτό το τμήμα της σύγχρονης νεολαίας, που πρέπει να κατηγορηθεί και να δαιμονοποιηθεί, ως αποτελούμενο, από "φασίστες", επειδή κινητοποιείται, έστω και καθ' υποκίνηση, όπως λένε τα κυβερνώντα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού (τα οποία, βεβαίως και προφανώς γνωρίζουν, πολύ καλά, από υποκινήσεις διαμαρτυριών, διαδηλώσεων και καταλήψεων), εναντιούμενο, στην Συμφωνία των Πρεσπών.

Προφανώς, οι ομάδες των μαθητών, που καταλαμβάνουν, τα σχολεία - κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα -, δεν δρουν, από μόνες τους. Και επίσης προφανώς, είναι ο χώρος των πολιτικών κομμάτων της δεξιάς, που (όχι, μόνο) στηρίζει αυτές τις κινητοποιήσεις, προκειμένου να κερδίσει πόντους, στο πολιτικό και εκλογικό παιχνίδι, που έχει ξεκινήσει, με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες δεν θα αργήσουν να γίνουν. Αυτά είναι δεδομένα. Και λαμβάνοντας, υπόψη, αυτά τα δεδομένα, πρέπει, χωρίς υποκρισίες, να γίνει η συζήτηση, για την νεολαία, για τις κινητοποιήσεις της, για το Μακεδονικό και για την Συμφωνία των Πρεσπών, υπό το φως της προεκλογικής εκστρατείας, που έχει ξεκινήσει και η οποία, προϊόντος του χρόνου, θα ενταθεί.

Αυτό, που, πρακτικά, έχει συμβεί, είναι το ότι η μνημονιακή συντηρητική αντιπολίτευση (και από κοντά, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής) βρίσκεται κάτω από την ομοβροντία των  εξαγγελιών των προεκλογικών παροχών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, η οποία είναι σαφές ότι θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο, που έχει, για να χρηματοδοτήσει αυτές τις παροχές. Και φυσικά, δεν πρόκειται να μείνει εκεί. Όχι, μόνο, θα εξαντλήσει τα μικρά οικονομικά περιθώρια, που έχει, αλλά θα τα υπερβεί, αφήνοντας τον λογαριασμό, στην επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.

Απέναντι, σε αυτόν τον βομβαρδισμό των προεκλογικών εξαγγελιών, για παροχές, η συντηρητική μνημονιακή αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και η Χρυσή Αυγή του Νίκου Μιχαλολιάκου (για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά δεν γίνεται λόγος, αυτό, απλώς, θα τεθεί εκτός των εξελίξεων) δεν έχουν να αντιπαραθέσουν κάτι το ουσιαστικό και το οποίο να μετράει, στο εκλογικό σώμα. Ό,τι και να πουν, ό,τι και να πράξουν, στον τομέα αυτόν, στο τέλος θα υποχρεωθούν να γίνουν ουρά της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, τα κόμματα των οποίων ελπίζουν ότι, μέσα από αυτή την διαδικασία των προεκλογικών παροχών, θα καταφέρουν συγκρατήσουν εκείνο το τμήμα των ψηφοφόρων τους, οι οποίοι δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ και ότι θα επιτύχουν να επανασυσπειρώσουν ένα κάποιο μέρος των παλιών ψηφοφόρων τους, οι οποίοι τώρα έχουν αποστασιοποιηθεί, από τα κόμματα αυτά, μετεωριζόμενοι στην αδιευκρίνιστη ψήφο, ή δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν άλλα κόμματα. (Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν θα τα καταφέρουν, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί).

Ως εκ τούτου, η μνημονιακή συντηρητική αντιπολίτευση χρειάζεται έναν σημαντικό προεκλογικό αντιπερισπασμό, προκειμένου να μπορέσει να "ισοφαρίσει" - όσο αυτό είναι δυνατόν - το δυνατό προεκλογικό παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ και να ισοπεδώσει τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ η Χρυσή Αυγή χρειάζεται ένα σημαντικό πεδίο δράσης και επιρροής, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που μπορεί να της δημιουργήσει η συνεχιζόμενη δίκη, για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στην οποία, όσο περνάει ο καιρός, αποδεικνύεται ο, πέραν του πολιτικού κόμματος, χαρακτήρας της, ως εγκληματικής οργάνωσης (ή, ορθότερα, ως πολιτικού κόμματος, το οποίο, παράλληλα έχει και βραχίονες, οι οποίοι αποτελούν εγκληματική οργάνωση).

Αυτός ο προεκλογικός αντιπερισπασμός των κομμάτων της ελληνικής δεξιάς, αναγκαστικά, πρέπει να έχει ως προνομιακό πεδίο έκφρασης, τα εθνικά θέματα. Και επειδή, με τα ζητήματα, που τρέχουν, άμεσα και αφορούν την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της, στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι πολύ σοβαρά, για να γίνουν προεκλογικά παιχνίδια, αφού ο ανατολικός γείτονας είναι πολύ ισχυρός, για να αγνοηθούν οι αντιδράσεις του, ο αντιπερισπασμός αυτός πρέπει να έχει ως επίκεντρο, το Μακεδονικό και την Συμφωνία των Πρεσπών, επειδή, εδώ, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει αναλάβει σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις, έναντι των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ και της "Ε.Ε.", τις οποίες, προφανώς, θα προσπαθήσει να τηρήσει, μέσα στα συμφωνημένα χρονοδιαγράμματα, ενώ ο αντίπαλος - η πΓΔΜ - είναι ανίσχυρος και οι όποιες αντιδράσεις του μπορούν να αγνοηθούν.

Κάπου εδώ, εμπλέκεται η μαθητική νεολαία, ο όποιος αυθορμητισμός των μελών της και το τμήμα της εκείνο, το οποίο τείνει ευήκοον ους, στην πατριωτική ρητορεία, η οποία, δεδομένων των συνθηκών του κατοχικού καθεστώτος της χρεωδουλείας, που έχει επιβληθεί, στην ελληνική κοινωνία, από τους ευρωθεσμούς και τον μνημονιακό πολιτικό κόσμο της χώρας, δεν εκλαμβάνεται ως και δεν είναι απλή ρητορεία. Έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού η απώλεια της εθνικής και της λαϊκής κυριαρχίας, από το νεοκατοχικό καθεστώς των Μνημονίων, από το 2010 και εφεξής, παράγει οδυνηρά και μακροχρόνια αποτελέσματα, τα οποία η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα το πιο ευαίσθητο τμήμα της, η νεολαία, τα έχει υποστεί και πλήρως, αντιληφθεί.

Βέβαια, η νομιζόμενη δημοκρατία του καθεστώτος της χρεωδουλείας έχει πουλήσει, τα πάντα. Αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι, προκειμένου να δικαιολογηθεί η σύναψη της Συμφωνίας των Πρεσπών, για χάρη των αμερικανονατοϊκών σχεδιασμών, που θέλουν την Σλαβομακεδονία, στο ΝΑΤΟ, με σκοπό τον αποκλεισμό της Ρωσίας (και των αγωγών του φυσικού αερίου της), από την Βαλκανική.

Τα πράγματα, στην περιοχή μας, εξελίσσονται και είναι πολύ σοβαρά και άσχημα, για να αγνοήσουμε τις εξελίξεις, που βρίσκονται καθ' οδόν και τα όσα μέλλεται να ακολουθήσουν. Ήδη, ο Turkstream έχει φθάσει - παρακάμπτοντας την Ουκρανία -, στην Ανατολική Θράκη και ψάχνει να βρει δίοδο, για να φθάσει, στην Σερβία και από εκεί, στην Δυτική και την Κεντρική Ευρώπη (γι' αυτό ο Βλαντιμίρ Πούτιν πρόκειται να δεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα, στην Μόσχα και γι' αυτό, όλον αυτόν τον καιρό, φαίνεται ότι η "Ελληνική Λύση" του Κυριάκου Βελόπουλου έχει την προβολή, που έχει).

Και γι' αυτόν τον λόγο προχωρεί ο αμερικανικός σχεδιασμός, για την συγκρότηση της Μεγάλης Αλβανίας, αλλά και ο αντίστοιχος ρωσικός σχεδιασμός, για την δημιουργία της Μεγάλης Σερβίας, γεγονός που σημαίνει ότι το σημείο τομής αυτών των δύο σχεδιασμών, που εντοπίζεται, στο Κόσοβο και στην πΓΔΜ, είναι ένα πυρακτωμένο σημείο, το οποίο, σε οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να οδηγήσει, στην έκρηξη ενός νέου γιουγκοσλαβικού πολέμου, ο οποίος θα επηρεάσει και τις γειτονικές χώρες, τις οποίες, πιθανότατα να τις οδηγήσει να συμμετάσχουν, σε αυτόν.

Μέσα από το πρίσμα αυτών των δεδομένων, οι όποιες κινητοποιήσεις της μαθητικής νεολαίας, κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν μπορούν να αγνοηθούν, ή να καταδικασθούν, μόνο και μόνο, επειδή αποτελούν μέρος του προεκλογικού αγώνα, που έχει ξεκινήσει. Κάθε άλλο.

Οι εγχώριοι δράστες αυτού του εγκλήματος, που διαπράττεται, τώρα, στα Βαλκάνια (ο Αλέξης Τσίπρας και τα ορφανά του ελληνικού σταλινισμού, δηλαδή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μαζύ με τον Πάνο Καμμένο, που καμώνεται ότι αντιτίθεται, στην Συμφωνία των Πρεσπών και ο οποίος στηρίζει, αλλά και θα συνεχίσει να στηρίζει, αυτή την κυβέρνηση, η οποία εκτελεί τις εντολές της κυβέρνησης του Donald Trump), κλαυθμηρίζουν, επικαλούμενοι τον κίνδυνο της αύξησης της επιρροής της Χρυσής Αυγής και του εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Άργησαν. Πολύ άργησαν να επικαλεσθούν τον κίνδυνο, που οι ίδιοι εκτρέφουν, με την πολιτική, που, επίμονα και συστηματικά, ακολουθούν, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των αφεντικών τους. Ο κίνδυνος, που επικαλούνται, είναι υπαρκτός, αλλά είναι αντιμετωπίσιμος. Και σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη των όποιων κινδύνων δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμποδίσει τις κινητοποιήσεις, οι οποίες στρέφονται, κατά της πολιτικής, που οι κυβερνώντες εφαρμόζουν και η οποία οδηγείται, προς την διεκπεραίωσή της, όχι πολύ μακριά, από σήμερα, με καταστροφικά, για τον τόπο και την ελληνική κοινωνία, αποτελέσματα.

Μόνο και μόνο, για το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις αυτές των μαθητών προβάλλουν αντίσταση και αποτελούν εμπόδιο (όσο μικρό και αν είναι αυτό), στον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό και στους εντόπιους εφαρμοστές του - την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, παρά τις, περί του αντιθέτου, προσποιήσεις του Πάνου Καμμένου - και εκφράζουν την ευρύτερη διάθεση και επιθυμία του πληθυσμού της χώρας μας, αξίζει να αντιμετωπισθούν, με ευμένεια και χωρίς ανούσιες καταδίκες, οι οποίες, ουσιαστικά, στηρίζουν την πολιτική των Η.Π.Α. του ΝΑΤΟ και της Δύσης, ως παραμάγαζου της Ουάσινγκτων, η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί να δρα ανενόχλητη, στην περιοχή μας και στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο.

Αυτή είναι η πρακτική ανάγκη, που υφίσταται, στις ημέρες μας, για την αντιμετώπιση των τεράστιων κινδύνων, που αντιμετωπίζει η χώρα μας και η ευρύτερη περιοχή, αλλά και ο πλανήτης ολόκληρος, αφού η μάχη, για την ενέργεια και την διανομή της, είναι, σε εξέλιξη και μπορεί να πυροδοτήσει πολέμους, τους οποίους, μέχρι σήμερα, δεν έχει γνωρίσει ο κόσμος.

Και φυσικά, αυτή είναι και η πραγματικά, πατριωτική, αλλά και διεθνιστική στάση, την οποία πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική κοινωνία, προκειμένου να αποτραπεί ο ο πόλεμος, που είναι, επί θύραις και ο οποίος πρέπει και μπορεί να αποτραπεί.

Αλλά, για να αποτραπεί, πρέπει να εμποδιστεί ο αμερικανονατοϊκός σχεδιασμός. Ένας σχεδιασμός, ο οποίος είναι, άκρως, επικίνδυνος, στον βαθμό, που οι "Ευρωπαίοι" δεν θέλουν να αποσπασθούν, από την αμερικανική επικυριαρχία και παράλληλα, φοβούνται την Ρωσία, την οποία αδυνατούν να δουν, ως αυτό, που η γεωγραφία επιβάλλει να είναι.

Δηλαδή, ως εταίρο.