Viva Catalunya libre! Το δημοψήφισμα για την καταλανική ανεξαρτησία και τα καμώματα των Καστιλλιάνων. (Ο Marianno Rajoy, ως ένας κωμικοτραγικός "Franco minimo" και η προδοτική συμμορία του PSOE, απαγορεύουν το δημοψήφισμα, αλλά οι Καταλανοί έχουν δικαίωμα και πρέπει να αποφασίσουν, για το μέλλον τους).
Όσο και αν οι εκφραστές του περιεχομένου της παραληρηματικής ψευδοσυνειδησιακής ακολουθίας των ιδεών, που συγκροτούν το αφήγημα της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης, προσπαθούν να το θέσουν εκτός συζήτησης και να αποφύγουν την υλοποίηση του, οι Καταλανοί, σήμερα, όπως και οι Κούρδοι, στο "ιρακινό" Κουρδιστάν, πριν λίγες ημέρες, ασκούν το αναφαίρετο δικαίωμα τους, να αποφασίσουν για την εθνική αυτοδιάθεση τους.
Οι, κάπου, 7.500.000 κάτοικοι αυτής της χώρας, που έχει έκταση 32.114 τ.χ., οι Καταλανοί, δηλαδή αυτοί που αποτελούν το εκλογικό σώμα, σε αυτόν τον τόπο, καλούνται, από την Generalidad, την τοπική κυβέρνηση, να ψηφίσουν, παρά και ενάντια, στο Σύνταγμα των κατακτητών, για το εάν η χώρα τους, η Καταλωνία, θα ανεξαρτητοποιηθεί, από το κράτος της περιοχής, που οι Έλληνες αποκαλούσαν "Ισπανία" (Ο Πλούταρχος αναφέρει, στο "Περί Ποταμών" 16: «Διόνυσος, νικήσας καί Ίβηρίαν, Πάνα κατέλιπεν έπιμελητήν. Ός τήν χώραν άπ’ αύτου Πανίαν μετωνόμασε: Ην οί μεταγενέστεροι, παραγώγως, Σπανία προσαγόρευσαν, ώς ιστορεί Σωσθένης, έν ΙΓ’ Ίβηρικών». Από, τότε, ήταν, που η περιοχή αυτή αποκλήθηκε Γη Πανός και όποιος πήγαινε εκεί, μετέβαινε, Εις Γην Πανία, δηλαδή Εις Πανία) και οι Ρωμαίοι "Hispania", την οποία οι Καστιλιάνοι βασιλείς ένωσαν, manu militari, ή εάν θα παραμείνουν στην σύγχρονη Ισπανία.
Αυτό είναι, που, παντί τρόπω, η ολιγαρχία της Μαδρίτης και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα του ισπανικού κράτους, με πρώτους και χειρότερους, τον κωμικοτραγικό "Franco minimo", τον Marianno Rajoy και την προδοτική συμμορία, που συγκροτεί την ηγεσία του PSOE, θέλουν να αποτρέψουν, καταφεύγοντας, ακόμη και στην χρήση της ωμής βίας. Και έχουν τους λόγους τους, που πράττουν, αυτά που πράττουν.
Αν επιτρέψουν, στους Καταλανούς να αποφασίσουν, για την αυτοδιάθεσή τους, ακόμη και εάν το εκλογικό σώμα, στην Καταλωνία, αποφασίσει να παραμείνει, στην Ισπανία, τότε οι σύγχρονοι απόγονοι του καστιλιάνικου ηγεμονισμού θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από αιτήματα διεξαγωγής αντίστοιχων δημοψηφισμάτων, στο Εουσκάντι, στην Γαλικία, στην Ανδαλουσία. Και όχι, μόνο, σε αυτές τις περιοχές. Και φυσικά, στο τέλος της διαδικασίας, η Ισπανία, ως ενιαία - έστω και ομόσπονδη - χώρα και μαζύ της το ισπανικό κράτος θα καταρρεύσουν και θα αντικατασταθούν, από μια σειρά, από χώρες και κρατίδια, που οι Καστιλιάνοι βασιλείς, με τον έναν, ή τον άλλο τρόπο υπέταξαν και ένωσαν, υπό την ηγεμονία τους.
Βέβαια, μπορεί η ισπανική ολιγαρχία να επέβαλε την κυριαρχία της, στις χώρες της Ισπανίας και να απαγόρευσε την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, με το ερώτημα της απόσχισης, με το Σύνταγμα, που κατασκεύασαν οι μεταλλαγμένοι Φαλαγγίτες του Adolfo Suarez και ο βασιλιάς Juan Carlos του οίκου των Βουρβώνων, που διαδέχτηκαν τον στρατηγό Francisco Franco, μετά τον θάνατό του, αλλά η πικρή, για όλους τους, αλήθεια είναι ότι αυτά τα ερωτήματα και την διεξαγωγή των αντίστοιχων δημοψηφισμάτων, δεν ήταν δυνατόν να τα αποφύγουν.
Για πρώτη φορά, οι Καταλανοί ψήφισαν, με την διεξαγωγή ενός μη δεσμευτικού δημοψηφίσματος, για την ανεξαρτησία τους, στις 9 Νοεμβρίου 2014. Τα ερωτήματα, που τέθηκαν, σε αυτό το δημοψήφισμα, ήσαν δύο ("Θέλετε η Καταλωνία να γίνει κράτος;" και "Θέλετε αυτό το κράτος να είναι ανεξάρτητο;") και τα αποτελέσματα υπήρξαν απογοητευτικά, για τους Ισπανούς της Μαδρίτης, έτσι όπως τα ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βαρκελώνης :
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, η βουλή της Καταλωνίας έκδωσε ψήφισμα, για την ανεξαρτησία της χώρας αυτής. Φυσικά, οι Καστιλιάνοι δεν έμειναν άπραγοι. Κάθε άλλο. Το συνταγματικό δικαστήριο του ισπανικού κράτους ακύρωσε το ψήφισμα αυτό, μετά από προσφυγή της ισπανικής κυβέρνησης του Marianno Rajoy, κατά του ψηφίσματος και κατά της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, το οποίο χαρακτηρίστηκε, ως παράνομο.
1/10/2017 Η ισπανική δημοκρατία, ως γνήσιος διάδοχος του φασιστικού καθεστώτος του Francisco Franco, εν πλήρη δράσει. Οι ψηφοφόροι, έστω και ηλικιωμένοι, εμποδίζονται να μεταβούν στις κάλπες και προκειμένου να μην ψηφίσουν στο δημοψήφισμα, μεταφέρονται σηκωτοί...
Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, για την ισπανική κυβέρνηση και τον σκληρό πυρήνα του ισπανικού κράτους, το οποίο, από την αρχέγονη σύσταση του, έχει συγκροτηθεί, πάνω στην βάση ενός ανελαστικού δεσποτισμού και του συγκεντρωτικού αυταρχισμού, που τον συνοδεύει, εξ αιτίας του απλού γεγονότος, ότι δεν μπόρεσε, μέσα, στην διαδρομή των αιώνων, να δημιουργήσει ένα εκτεταμένο ισπανικό εθνικό συναίσθημα και την αντίστοιχη συνείδηση, εντός της οποίας να συγκερασθούν και να αφομοιωθούν, τα εθνικά συναισθήματα και οι αντίστοιχες εθνικές συνειδήσεις των λαών της Ιβηρικής.
Το σημερινό δημοψήφισμα δεν είναι, απλώς, συμβουλευτικό. Η τοπική κυβέρνηση, στην Βαρκελώνη, δεν το προκήρυξε, ως μη δεσμευτικό. Το δημοψήφισμα γίνεται, για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας και η επόμενη ημέρα θα είναι πολύ δύσκολη, για την Μαδρίτη, αφού το ζήτημα της απόσχισης της Καταλωνίας, από την Ισπανία, θα τεθεί, άμεσα, εάν οι ψηφοφόροι επιλέξουν την έξοδο, από την ισπανική ομοσπονδία.
Η ισπανική κυβέρνηση, ο ισπανικός πολιτικός κόσμος, οι Ισπανοί ολιγάρχες και ο διάδοχος του Juan Carlos, ο βασιλιάς Felipe VI και η παγκόσμια κοινότητα θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν και να διαχειρισθούν το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας, την οποία καλό για όλους είναι να την αποδεχθούν, ή να διαπραγματευθούν την επανάληψη της, μέσα σε συνθήκες, πλήρους ομαλότητας και θεσμικής κανονικότητας, με την ακύρωση της συνταγματικής διάταξης, που "νομιμοποιεί" τον σκληρό πυρήνα του ισπανικού δεσποτισμού.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, ό,τι και να συμβεί, σε κάθε περίπτωση, είναι οι άνθρωποι, ως συλλογικότητες, τα κοινωνικά σύνολα, οι λαοί, αυτοί που πρέπει να αποφασίζουν, για τις τύχες τους και για το, εάν θα παραμείνουν, ή όχι, μέσα στα πλαίσια ευρύτερων κοινωνικών σχηματισμών.
Ως εκ τούτου, οι Καταλανοί, ως ένα συγκροτημένο και σαφέστατα, διακριτό, μέσα από την μακραίωνη διαδρομή του ιστορικού χρόνου, εθνικό και κοινωνικό σύνολο, έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν την εθνική και την κοινωνική τους αυτοδιάθεση και να αποφασίσουν, εάν το μέλλον τους, ως εθνικής και κοινωνικής ομάδας, θα εξακολουθήσει να εντάσσεται, μέσα στα πλαίσια μιας σύγχρονης ισπανικής ένωσης, ή εάν η πορεία της Καταλωνίας θα συνεχιστεί, χωριστά, από την Ισπανία.
Με αυτά τα δεδομένα, οι εξελίξεις δεν θα είναι καθόλου βαρετές. Κάθε άλλο.
Viva Catalunya libre, λοιπόν...
Αν επιτρέψουν, στους Καταλανούς να αποφασίσουν, για την αυτοδιάθεσή τους, ακόμη και εάν το εκλογικό σώμα, στην Καταλωνία, αποφασίσει να παραμείνει, στην Ισπανία, τότε οι σύγχρονοι απόγονοι του καστιλιάνικου ηγεμονισμού θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από αιτήματα διεξαγωγής αντίστοιχων δημοψηφισμάτων, στο Εουσκάντι, στην Γαλικία, στην Ανδαλουσία. Και όχι, μόνο, σε αυτές τις περιοχές. Και φυσικά, στο τέλος της διαδικασίας, η Ισπανία, ως ενιαία - έστω και ομόσπονδη - χώρα και μαζύ της το ισπανικό κράτος θα καταρρεύσουν και θα αντικατασταθούν, από μια σειρά, από χώρες και κρατίδια, που οι Καστιλιάνοι βασιλείς, με τον έναν, ή τον άλλο τρόπο υπέταξαν και ένωσαν, υπό την ηγεμονία τους.
Βέβαια, μπορεί η ισπανική ολιγαρχία να επέβαλε την κυριαρχία της, στις χώρες της Ισπανίας και να απαγόρευσε την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, με το ερώτημα της απόσχισης, με το Σύνταγμα, που κατασκεύασαν οι μεταλλαγμένοι Φαλαγγίτες του Adolfo Suarez και ο βασιλιάς Juan Carlos του οίκου των Βουρβώνων, που διαδέχτηκαν τον στρατηγό Francisco Franco, μετά τον θάνατό του, αλλά η πικρή, για όλους τους, αλήθεια είναι ότι αυτά τα ερωτήματα και την διεξαγωγή των αντίστοιχων δημοψηφισμάτων, δεν ήταν δυνατόν να τα αποφύγουν.
Για πρώτη φορά, οι Καταλανοί ψήφισαν, με την διεξαγωγή ενός μη δεσμευτικού δημοψηφίσματος, για την ανεξαρτησία τους, στις 9 Νοεμβρίου 2014. Τα ερωτήματα, που τέθηκαν, σε αυτό το δημοψήφισμα, ήσαν δύο ("Θέλετε η Καταλωνία να γίνει κράτος;" και "Θέλετε αυτό το κράτος να είναι ανεξάρτητο;") και τα αποτελέσματα υπήρξαν απογοητευτικά, για τους Ισπανούς της Μαδρίτης, έτσι όπως τα ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βαρκελώνης :
Επιλογή | Ψήφοι | Ποσοστό |
---|---|---|
Ναι - Ναι | 1.861.753 | 80,76% |
Ναι - Όχι | 232.182 | 10,07% |
Ναι - λευκό | 22.466 | 0,97% |
Όχι | 104.772 | 4,54% |
Λευκά | 12.986 | 0,56% |
Λοιπά | 71.131 | 3,09% |
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, η βουλή της Καταλωνίας έκδωσε ψήφισμα, για την ανεξαρτησία της χώρας αυτής. Φυσικά, οι Καστιλιάνοι δεν έμειναν άπραγοι. Κάθε άλλο. Το συνταγματικό δικαστήριο του ισπανικού κράτους ακύρωσε το ψήφισμα αυτό, μετά από προσφυγή της ισπανικής κυβέρνησης του Marianno Rajoy, κατά του ψηφίσματος και κατά της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, το οποίο χαρακτηρίστηκε, ως παράνομο.
1/10/2017 Η ισπανική δημοκρατία, ως γνήσιος διάδοχος του φασιστικού καθεστώτος του Francisco Franco, εν πλήρη δράσει. Οι ψηφοφόροι, έστω και ηλικιωμένοι, εμποδίζονται να μεταβούν στις κάλπες και προκειμένου να μην ψηφίσουν στο δημοψήφισμα, μεταφέρονται σηκωτοί...
Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, για την ισπανική κυβέρνηση και τον σκληρό πυρήνα του ισπανικού κράτους, το οποίο, από την αρχέγονη σύσταση του, έχει συγκροτηθεί, πάνω στην βάση ενός ανελαστικού δεσποτισμού και του συγκεντρωτικού αυταρχισμού, που τον συνοδεύει, εξ αιτίας του απλού γεγονότος, ότι δεν μπόρεσε, μέσα, στην διαδρομή των αιώνων, να δημιουργήσει ένα εκτεταμένο ισπανικό εθνικό συναίσθημα και την αντίστοιχη συνείδηση, εντός της οποίας να συγκερασθούν και να αφομοιωθούν, τα εθνικά συναισθήματα και οι αντίστοιχες εθνικές συνειδήσεις των λαών της Ιβηρικής.
Το σημερινό δημοψήφισμα δεν είναι, απλώς, συμβουλευτικό. Η τοπική κυβέρνηση, στην Βαρκελώνη, δεν το προκήρυξε, ως μη δεσμευτικό. Το δημοψήφισμα γίνεται, για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας και η επόμενη ημέρα θα είναι πολύ δύσκολη, για την Μαδρίτη, αφού το ζήτημα της απόσχισης της Καταλωνίας, από την Ισπανία, θα τεθεί, άμεσα, εάν οι ψηφοφόροι επιλέξουν την έξοδο, από την ισπανική ομοσπονδία.
Η ισπανική κυβέρνηση, ο ισπανικός πολιτικός κόσμος, οι Ισπανοί ολιγάρχες και ο διάδοχος του Juan Carlos, ο βασιλιάς Felipe VI και η παγκόσμια κοινότητα θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν και να διαχειρισθούν το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας, την οποία καλό για όλους είναι να την αποδεχθούν, ή να διαπραγματευθούν την επανάληψη της, μέσα σε συνθήκες, πλήρους ομαλότητας και θεσμικής κανονικότητας, με την ακύρωση της συνταγματικής διάταξης, που "νομιμοποιεί" τον σκληρό πυρήνα του ισπανικού δεσποτισμού.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, ό,τι και να συμβεί, σε κάθε περίπτωση, είναι οι άνθρωποι, ως συλλογικότητες, τα κοινωνικά σύνολα, οι λαοί, αυτοί που πρέπει να αποφασίζουν, για τις τύχες τους και για το, εάν θα παραμείνουν, ή όχι, μέσα στα πλαίσια ευρύτερων κοινωνικών σχηματισμών.
Ως εκ τούτου, οι Καταλανοί, ως ένα συγκροτημένο και σαφέστατα, διακριτό, μέσα από την μακραίωνη διαδρομή του ιστορικού χρόνου, εθνικό και κοινωνικό σύνολο, έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν την εθνική και την κοινωνική τους αυτοδιάθεση και να αποφασίσουν, εάν το μέλλον τους, ως εθνικής και κοινωνικής ομάδας, θα εξακολουθήσει να εντάσσεται, μέσα στα πλαίσια μιας σύγχρονης ισπανικής ένωσης, ή εάν η πορεία της Καταλωνίας θα συνεχιστεί, χωριστά, από την Ισπανία.
Με αυτά τα δεδομένα, οι εξελίξεις δεν θα είναι καθόλου βαρετές. Κάθε άλλο.
Viva Catalunya libre, λοιπόν...
Σχόλια
Μην ενθουσιαζεστε τοσο ευκολα. Κατ' αρχην δεν ειναι βεβαιο οτι η πλειοψηφια των Καταλανων επιθυμει Ανεξαρτησια. Διχασμενοι ειναι και αυτοι μεταξυ τους. Και εχει και η Μαδριτη το δίκιο της¨: Οι αυτονομιστες προωθουν την Ανεξαρτησια με πειρατικες μεθοδους, που στοχο εχουν να φιμωσουν τους "ισπανοφιλους" Καταλανους.
Δεν θα υπαρξει ανεξαρτησια. Οι Καταλανοι θα κηρυχθουν "αποσυναγωγοι" στην Ευρωπη, και θα χασουν περισσοτερα απο οσα θα κερδισουν, ακομα και σε οικονομικο επιπεδο.........
Αν οι Καταλανοί, στην πλειοψηφία τους, δεν θέλουν την ανεξαρτησία της χώρας τους, τότε τί καλύτερο από την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος;
Οι Καστιλιάνοι, όμως, δεν θέλουν την διεξαγωγή κανενός δημοψηφίσματος, ακόμη και αν το αποτέλεσμά του αποβεί υπέρ της παραμονής της Καταλωνίας, στην "Ισπανία". Μάλιστα, δεν θέλουν να διεξαχθεί πουθενά. Σε κανένα τμήμα της ισπανικής επικρατείας. Και για να είμαστε ακριβείς, το τρέμουν.
(Η Μαδρίτη, αγαπητέ, ουδέποτε ήταν το κέντρο του φρανκισμού, την εποχή του εμφυλίου πολέμου. Στο τέλος, αυτού του πολέμου, κατακτήθηκε, από τον στρατό των πραξικοπηματιών).
Εξαλλου οπως ειπατε και εσεις, το δημοψηφισμα θα ανοιγε πληγες αλλου. Διοτι στην Καταλωνια η Μαδριτη μαλλον θα το κερδιζε, αλλα στη χωρα των Βάσκων μαλλον θα το εχανε..........
Σε οτι αφορα τα του ισπανικου εμφυλιου παω πασο, ασφαλως τα εχετε μελετησει πολυ περισσοτερο απο εμενα.
Τελος παντων μην ενθουσιαζεστε, τιποτα δε θα γινει. Διοτι εκτος απο τη Μαδριτη, και τα υπολοιπα κρατη της Δυσης θα τραβηξουν το αυτι των Καταλανων αυτονομιστων. Διοτι το τελευταιο που τους χρειαζεται αυτη τη στιγμη ειναι να παρουν αερα οι Κορσικανοι, οι Ιταλοι του Παδου, οι Φλαμανδοι, οι Σκωτσεζοι, οι κατοικοι του Κεμπεκ, οι καθολικοι τγς Βορειας Ιρλανδιας και ποιος ξερει ποσοι αλλοι. Κανεις δε θελει ενα κυμα γιουγκοσλαβοποιησης........
Οι Καταλανοι της Ισπανιας δεν ειναι Κουρδοι της Τουρκιας. Ευημερουν οικονομικα, η γλωσσα τους και ο πολιτισμος τους σημερα προστατευονται, εχουν δικη τους τοπικη Κυβερνηση με σημαντικες εξουσιες και φορολογικους πορους. Νομιζω δε οτι ειναι και η μονη ισπανικη επαρχια που εχει δικη της Αστυνομια.
Δηλαδη τι αλλο να κανει η κακομοιρα η Μαδριτη για να ευχαριστησει τους κακομαθημενους αυτονιμιστες; Αν δωσει και αλλα, δε θα εξεγερθουν οι αλλες επαρχιες απαιτωντας ιση μεταχειριση;
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος είναι αποκαλυπτικά :
Η συμμετοχή, στο δημοψήφισμα - παρά την εκτεταμένη προσπάθεια της Guardia Civil και των λοιπών δυνάμεων ασφαλείας του ισπανικού κράτους, παρά τις μαζικές απαγωγές των καλπών και τις καταλήψεις των εκλογικών κέντρων και παρά την χρήση πλαστικών σφαιρών, κατά του πλήθους και το ανηλεές ξύλο, που έπεσε - ανήλθε στο 43,03%. Από τους 5.300.000 ψηφοφόρους, που αποτελούν το καταλανικό εκλογικό σώμα, 2.286.217 ψηφοφοροι συμμετείχαν και ψήφισαν στο δημοψήφισμα.
Ναι, στην ανεξαρτησία της χώρας τους, ψήφισαν 2.044.038 Καταλανοί, ήτοι το 90,18% των ψηφισάντων.
Όχι, στην καταλανική ανεξαρτησία, ψήφισαν 177.000 ψηφοφόροι, δηλαδή το 7,83%, ενώ, κάπου, 2% των ψηφοφόρων ψήφισαν λευκό.
Και οι ογκώδεις μεταδημοψηφισματικές διαδηλώσεις, που έγιναν στην Καταλωνία, δείχνουν ότι θα υπάρξει - ήδη υφίσταται - δυναμική αντίδραση, εάν ασκηθεί βία, από τις αρχές της Μαδρίτης. Οι αστυνομικές δυνάμεις χαρακτηρίζονται, από τα πλήθη, ως αυτό που είναι. Δηλαδή,ως δυνάμεις κατοχής και παρενοχλούνται, από τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι τους καλούν να τα μαζέψουν και να φύγουν.
Αυτοί οι άνθρωποι, ως εθνικό και κοινωνικό σύνολο, έχουν ιστορική μνήμη και δεν ξεχνούν ότι το 1714 οι προπάτορες τους έχασαν έναν πόλεμο και ότι οι Καστιλιάνοι κατέλαβαν την χώρα τους.
Ως εκ τούτου, ως μια, σαφέστατα, διακριτή και ξεχωριστή εθνότητα, έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την ανεξαρτησία τους, την οποία οι κατακτητές τους την στέρησαν και εξακολουθούν να τους την αρνούνται.
Το ισπανικό κράτος, ως συγκρότηση, ήταν, πάντοτε, προβληματικό. Και τούτο επειδή ήταν ένα κατακτητικό κράτος, το οποίο δεν μπόρεσε να αφομοιώσει τους λαούς της Ιβηρικής. Αυτό το πρόβλημα, θα πρέπει να το αντιμετωπίσει το ισπανικό κράτος και να βρει ειρηνικούς τρόπους, για το διευθετήσει, αφού λάβει υπόψη του, τις επιθυμίες των λαών, που περιλαμβάνει η επικράτεια του. Είναι δικό του ζήτημα, το πώς θα λύσει αυτήν την γριφωδη εξίσωση.
Άλλωστε, η Πορτογαλία ήταν, που άνοιξε, πολύ νωρίς (το 1136) την πόρτα των αποσχίσεων, διώχνοντας τους Καστιλιανους. Τώρα το αποπειρώνται οι Καταλανοί. Αύριο, ίσως, οι Βάσκοι. Και μετά, ποιός ξέρει ποιοί άλλοι.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όταν μία ευδιάκριτη και σαφώς συγκροτημένη εθνική ομάδα θέτει ζήτημα ανεξαρτησίας, από το ισπανικό κράτος, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, εντός των πλαισίων, κάθε εθνότητας της σημερινής Ισπανίας, είναι η μόνη λύση.
Φαινεται πως η Μαδρίτη τελικα εσπασε τον τσαμπουκα των αυτονομιστων. Ως συνηθως ενθουσιαστηκατε πριωρα αγαπητε.
"Ο Πουιτζντεμοντ επαθε.....Τσιπρα" μεταδιδουν τα ξενα ΜΜΕ.
Αλλά, έστω και έτσι, ανέδειξε τον βαθύ πυρήνα και την πραγματικότητα του χαρακτήρα του προβλήματος που αντιμετωπίζει το ισπανικό κράτος.
Η ουσία του προβλήματος, όμως, είναι ότι οι Καταλανοί έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν, με δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της χώρας, ή για την παραμονή, σε μια ισπανική ομοσπονδία.
Πέρα από το τί πράττει, ή δεν πράττει, ο Κάρλες Πουτζεμον...
Φαινεται πως οι Καταλανοι ανακαλυψαν με οδυνηρο τροπο οτι απο οικονομικης αποψεως η αποσχιση μαλλον ειναι πολυ λιγοτερο συμφερουσα απο ο,τι νομιζαν. Για τα λεφτα γινοταν μαλλον ο καυγας, και οχι για τιποτε........."εθνικους ποθους".
Και τωρα η Καστίλλη θα σφιξει τα λουρια..........
Η Ισπανία δεν μπορεί, πια, να είναι αυτό που ήταν, μέχρι τώρα.
Οπότε, υπομονή...
Οπως ειπα, η Μαδρίτη σφιγγει τα λουρια, τωρα που καταλαβε με τι χαλβάδες ειχε να κανει. Παρατραβηξε το αστειο.......
Όλα τα άλλα έπονται. Και θα είμαστε (ελπίζω) εδώ, για να τα παρακολουθήσουμε...
Η καταλανική κυβέρνηση έπραξε το πρέπον και το αρμόζον, αφού ο Καστιλιάνος "Franco Minimo", ο παλαιός φαλαγγιτάκος Marianno Rajoy, έστειλε την, αλήστου μνήμης, Guardia Civil να πατάξει και να αιματοκυλίσει το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, η Ισπανία, από εδώ και πέρα, δεν θα είναι αυτό, που ήταν, μέχρι τώρα.
Ούτε και η κουρελού της αυτοαποκαλούμενης "Ευρωπαϊκής Ένωσης" θα είναι αυτό που θέλει να εμφανίζεται ότι είναι. Δεν θα είναι, αφού και η ίδια η ψευδοευρωπαϊκή ψευδένωση έχει εισέλθει, εδώ και καιρό, σε μια μακρά, επίπονη και άκρως, απολαυστική διαδικασία αποδόμησης, που οδηγείται, στο να καταλήξει, σε μια εκκωφαντική διάλυση.
Όσο και αν η ορντινάντσα του Βερολίνου - ο ανιστόρητος "ιστορικός" Donald Tusk -, με κωμικοτραγικό στυλ, γράφει οτι, για την "Ε.Ε.", η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας, από το κοινοβούλιο της χώρας αυτής, δεν σημαίνει τίποτε.
Προφανώς, αυτός ο, λειτουργικά, αναλφάβητος Πολωνός, που ενεργεί ως υπηρέτης της γερμανικής ελίτ και τον οποίο η πλειοψηφία των Πολωνών θεωρεί εχθρό της χώρας τους, καμώνεται ότι, όταν λαοί φτύνουν την "Ε.Ε.", αυτό το φτύσιμο είναι μια απλή και χωρίς σημασία,βροχή, η οποία θα είναι παροδική. Δεν θα είναι παροδική αυτή η βροχή. Και δεν θα είναι μόνο βροχή, αφού θα μετατραπεί, σε κατακλυσμό.
Αυτό θα συμβεί, διότι ο σύγχρονος "υπαρκτός ευρωπαϊσμός" θα έχει την κάκιστη τύχη του "υπαρκτού σοσιαλισμού", του οποίου, άλλωστε, είναι ομογάλακτος αδελφός...
Οι Καταλανοί - ένας λαός, που έχει σαφή δικά του εθνικά χαρακτηριστικά - απώλεσαν την εθνική τους ανεξαρτησία, το 1714, όταν οι Καστιλλιάνοι βασιλείς κατάκτησαν την Αραγωνία.
Από τότε, οι Ισπανοί ξεκίνησαν την προσπάθεια, για την εξάλειψη της καταλανικής γλώσσας και την αντικατάσταση της από την καστιλλιάνικη (δηλαδή την ισπανική). Έτσι, αρχικά, απαγόρευσαν την χρήση της καταλανικής γλώσσας, στα σχολεία και το 1881 την απαγόρευσαν, στα δικαστήρια. Στην συνέχεια, οι Ισπανοί απαγόρευσαν την χρήση της καταλανικής γλώσσας, στα διοικητικά έγγραφα, ενώ το 1896 απαγόρευσαν την χρήση της, στις δημόσιες εκδηλώσεις, στις επικοινωνίες (ακόμη και στα τηλέφωνα) και το 1900, στα θέατρα. Όταν, μάλιστα, ο Φράνκο και οι Φαλαγγίτες κατέλαβαν την εξουσία, το 1939, μετά την νίκη των φασιστών, στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, η χρήση της καταλανικής γλώσσας απαγορεύτηκε παντού,
Βέβαια, οι Ισπανοί κατακτητές δεν έμειναν, μόνο, στην προσπάθεια της εκρίζωσης της καταλανικής γλώσσας και του εθνικού αισθήματος του καταλανικού λαού. Προχώρησαν, επί Φράνκο και στον εποικισμό της Καταλωνίας, με Ισπανούς, στους οποίους έδωσαν πολλά οικονομικά και άλλα κίνητρα, για να εγκατασταθούν, στα καταλανικά εδάφη.
Αυτή είναι η απλή ιστορική αλήθεια, για την Καταλωνία, τον πληθυσμό της και τα έργα και τις ημέρες των Ισπανών κατακτητών και του κράτους τους.
Όλα αυτά είναι χρήσιμο και απαραίτητο να τα γνωρίζουν όσοι μιλούν, για την Καταλωνία, για τους Καταλανούς και για τους Ισπανούς κατακτητές, που επιμένουν να υπερασπίζονται, με νύχια και με δόντια και με κάθε αθέμιτο μέσο και τρόπο, τις κατακτήσεις τους.
Και φυσικά χρήσιμο είναι να γνωρίζουν όλοι το ποιούς και το τί υπερασπίζονται οι άθλιες ελίτ, οι κυβερνήσεις και οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί της ψευδευρωπαϊκής ψευδένωσης.
Viva Catalunia libre, λοιπόν ...