Το έγχρωμο αφεντικό των σουνιτών τζιχαντιστών και των Ουκρανών ναζιστών, σε νέες περιπέτειες. (Οι νέοι μπελάδες του Barack Hussein Obama, καθώς η ισλαμική τρομοκρατία πλήττει, ξανά, τις Η.Π.Α.).

Θα ήταν να γελάει κανείς, με τα καμώματα του Barack Hussein Obama και του, εντελώς, αστείου επιτελείου του, που, ως σύνολο, ξεπέρασαν κάθε όριο ερασιτεχνισμού, αν δεν ήταν να μελαγχολήσει, με το γεγονός ότι αυτά τα ερασιτεχνοειδή καμώματα οδήγησαν και οδηγούν, στα παθήματα, που υφίσταται, άνευ ουσιώδους λόγου και αιτίας, ο αμερικανικός λαός, ο οποίος, όμως, σιγά-σιγά, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την αιτιώδη συνάφεια, ανάμεσα, στην "πατατοειδή" και εξόχως, κομφουζιονιστική εξωτερική πολιτική του Αμερικανού προέδρου και εν γένει της αμερικανικής ελίτ και τα ανηλεή τρομοκρατικά κτυπήματα των οπαδών και των μαχητών του πολιτικού και στρατιωτικού τζιχαντισμού του Ισλαμικού Κράτους, του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκνταντί.

Το ερασιτεχνικό επιτελείο του έγχρωμου αφεντικού των, πάσης φύσεως και προελεύσεως, ριζοσπαστικοποιημένων ακτιβιστών, μαχητών και πολεμιστών, που λειτουργούν, ως έμμισθα όργανα της CIA, ή της NSA, ή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ή του ΝΑΤΟ και δρούν, στα όρια της τρομοκρατίας, από το 2010, μέχρι τις ημέρες μας, ανά την υφήλιο (από τους ναζιστές, στην Ουκρανία, έως τους ισλαμιστές μαχητές, στο Χαλιφάτο του Ιράκ και του Λεβάντε), μετά το μακελειό, που πραγματοποίησαν, στις 13 Νοεμβρίου, στο Παρίσι, κάποιοι από τους, εκεί, υπάρχοντες πυρήνες του Ισλαμικού Κράτους, προσπάθησε να καθησυχάσει τον αμερικανικό λαό, με την συνεχή προπαγάνδα, περί του ότι οι Η.Π.Α. δεν κινδυνεύουν, από τέτοια κτυπήματα, διότι - υποτίθεται ότι - είναι προστατευμένες, ή ότι οι μυστικές υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους δεν έχουν επισημάνει κάποιο τέτοιο κίνδυνο, για το εσωτερικό της χώρας.

Εννοείται, βέβαια, ότι ο Barack Hussein Obama και το επιτελείο του έλεγαν ανοησίες. Μετά την 11/9/2001, η ισλαμική τρομοκρατία, πλήττει, ξανά, με ένα ευδιάκριτο, μαζικό και τυφλό κτύπημα, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όταν, στις 2 του μηνός, το ζευγάρι των μουσουλμάνων (ενός Αμερικανού και μιας Πακιστανής) δολοφονούσε, μαζικά, τους 14 ανάπηρους, στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνιας, οι υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους, προσπάθησαν να ισχυρισθούν, μέσω του προέδρου Barack Hussein Obama, ότι δεν γνώριζαν τίποτε, γύρω από την ταυτότητα των δραστών και τους υποκινητές τους.

Λίγα εικοσιτετράωρα, αργότερα, προσπάθησαν να πουν ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει "καμία ένδειξη" που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δράστες του μακελειού στο Σαν Μπερναρντίνο ανήκαν, σε κάποια ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, αμέσως, μόλις το Χαλιφάτο του πρώην κρατουμένου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στο Ιράκ, αλ Μπαγκνταντί ανέλαβε την ευθύνη των πράξεων του ζευγαριού των ενόπλων ακτιβιστών, οι οποίοι σκοτώθηκαν, κατά την ανταλλαγή των πυροβολισμών, με τις αστυνομικές και λοιπές δυνάμεις, που έφθασαν, στον τόπο του μακελειού.

Βέβαια, θέλοντας και μη και προφανώς, υπό το βάρος των προσωπικών του ευθυνών, αφού η δική του διακυβέρνηση είναι εκείνη, που όπλισε την ισλαμική τρομοκρατία των ακτιβιστών του τζιχαντισμού του Χαλιφάτου, στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη και σε άλλες αραβικές και μουσουλμανικές κοινωνίες, όπως, επίσης και υπό το βάρος μιας θλιβερής, για τον ίδιο, πραγματικότητας, ο πρόεδρος Barack Hussein Obama υποχρεώθηκε να μισοψελίσει την αλήθεια, για την ιδιότητα, τα κίνητρα και τους σκοπούς των δύο δραστών.

Άλλωστε το FBI και οι άλλες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, που ανέλαβαν την υπόθεση της μαζικής δολοφονίας των 14 αναπήρων και των άλλων τόσων, που τραυματίστηκαν, στο Σαν Μπερναρντίνο, αντιμετώπισαν το περιστατικό, ως τρομοκρατική ενέργεια, αφού η Τασφίν Μαλίκ, που, μαζύ με τον Σαγιέντ Ρισβάν Φαρούκ, πραγματοποίησε αυτό το μακελειό, είχε δηλώσει, με ανάρτησή της, στο Facebook, λίγο πριν τις επιθέσεις ότι είναι ακόλουθος του Χαλιφάτου, με αποτέλεσμα την άμεση διαγραφή του λογαριασμού της, από το Facebook.

Με αυτά τα δεδομένα και υπό την πίεση της αμερικανικής κοινής γνώμης, έναντι της οποίας είναι, απόλυτα, εκτεθειμένος, ο Barack Hussein Obama, έχοντας αντιληφθεί ότι οφείλει εξηγήσεις, θα απευθύνει νέο διάγγελμα, στον πληθυσμό της χώρας του. Αυτό είναι και το ελάχιστο, που μπορεί να κάνει, προκειμένου να σώσει το πολιτικό του προφίλ.

Όμως, η αλήθεια είναι πως ό,τι και να κάνει, ο ακρογωνιαίος λίθος της δικής του εξωτερικής πολιτικής, η οποία υποστηρίζεται και από την αμερικανική ελίτ και το βαθύ αμερικανικό κράτος, έχει πληγεί, ανεπανόρθωτα, αφού η μαζική στήριξη των Η.Π.Α. και της Δύσης, μαζύ με την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία, στον διεθνή ένοπλο ισλαμισμό και στην συνακόλουθη τρομοκρατική δράση του σουνιτικού κλάδου του πολιτικού ακτιβισμού του ισλαμικού τζιχαντισμού, προκειμένου να εξοντωθεί ο Μπασάρ αλ Άσαντ, και το καθεστώς του, στην Συρία, έχει, κυριολεκτικά, καταρρεύσει.

Ο Barack Hussein Obama και η τρέχουσα πινακοθήκη των εξουσιαστών ηλιθίων, που αποτελείται, από τα μέλη της κυβέρνησής του, καθώς και από τα ιθύνοντα μέλη των λοιπών οργάνων του αμερικανικού κράτους, που χαράσσουν την εξωτερική, την αμυντική και την ευρύτερη γεωστρατηγική πολιτική των Η.Π.Α., με την αγχώδη επιδίωξή τους να εγκλωβίσουν την Ρωσία και την Κίνα, τις οποίες προσπαθούν να θέσουν, υπό καθεστώς υποτέλειας και να τις παραγκωνίσουν από την διεθνή σκηνή, εξασφαλίζοντας την εξωπραγματική κατοχύρωση της διαρκούς αμερικανικής πλανητικής κυριαρχίας, με την ενεργό συνδρομή του ευρύτερου συνασπισμού της Δύσης, τα έκαναν, κυριολεκτικά, θάλασσα. Σε σημείο, μάλιστα, που η κατάσταση έχει γίνει ασυμμάζευτη.

Η κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί, στον χώρο της Μέσης Ανατολής, είναι τόσο ασυμμάζευτη, που ο Barack Hussein Obama, οι επιτελείς του και το σύνολο της Δύσης, θα οδηγηθούν, στον πλήρη κατεξευτελισμό, αφού θα υποχρεωθούν να επαιτήσουν, για να τους δοθεί η βοήθεια του εχθρού τους, του Μπασάρ αλ Άσαντ, τον οποίον προσπάθησαν, με όλα τα αθέμιτα και άθλια μέσα, να ανατρέψουν, χωρίς να το καταφέρουν, αν και κυριολεκτικά, κατάστρεψαν την χώρα του, με τον εμφύλιο πόλεμο, που εξαπέλυσαν, οδηγώντας, τεράστια τμήματα του συριακού πληθυσμού, στην προσφυγιά και την Ευρώπη, με τους άγουρους και ασθενείς θεσμούς της, σε σημεία διάλυσης.

Έτσι, ο Barack Hussein Obama, το ΝΑΤΟ και οι Δυτικοί θα στραφούν, προς τον Μπασάρ αλ Άσαντ, προκειμένου να τους βοηθήσει να εξαλείψουν το τέρας του Ισλαμικού Κράτους, που, οι ίδιοι, μαζύ με τα μεσαιωνικά αραβικά καθεστώτα και την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν, όπλισαν, έθρεψαν και εγκατέστησαν, ως κανονικό κράτος, σε εκτεταμένα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, τα οποία φθάνουν, ως προς την έκτασή τους, στο μέγεθος της Γαλλίας. Και αυτό θα το πράξουν διότι, επί του εδάφους, στο οποίο διεξάγονται οι μάχες, οι Δυτικοί και το ΝΑΤΟ δεν έχουν αξιόπιστες δυνάμεις, οι οποίες θα ήταν δυνατό να τους δώσουν εκείνες τις λύσεις, που αυτοί επιθυμούν, αφού η στρατιωτική κυριαρχία των μαχητών του Χαλιφάτου, μεταξύ των δυνάμεων της συριακής αντιπολίτευσης και των όποιων απομειναριών των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων, είναι αναμφισβήτητη.

Οι Η.Π.Α. και η Δύση, στα πεδία των μαχών, που διεξάγονται, στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, ζουν το χειρότερο δυνατό σενάριο, όσον αφορά τις επιδιώξεις και τα επενδυμένα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα τους. Οι σουνίτες τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, τους οποίους η αμερικανική κυβέρνηση, η Δύση και το ΝΑΤΟ εξέθρεψαν, έχουν στραφεί εναντίον των αφεντικών τους, ακριβώς, όπως είχε συμβεί και πριν από δύο δεκαετίες, με την αλ Κάϊντα του Οσάμα μπιν Λάντεν και του Αϊμάν αλ Ζαουάχρι.

Μόνο, που, τώρα, δεν συμβαίνει αυτό, που οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ είχαν καταφέρει, εκείνη την εποχή και για το οποίο είχαν μισθώσει και εκπαιδεύσει (με πρωτεργάτη τον γνωστό μας συνεργάτη, σύντροφο και συνάδελφο των ηγετών της ημετέρας απριλιανής δικτατορίας, τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA, τον αποκαλούμενο, ως "Mr Dirty", τον Gust Laskaris Avrakotos, στα βουνά του Αφγανιστάν) τον Οσάμα μπιν Λάντεν, τους Ταλιμπάν και τους λοιπούς πολεμιστές του ένοπλου τζιχαντισμού. Διότι, τότε, μπορεί η χρηματοδότηση, η εκπαίδευση και ο εξοπλισμός των ισλαμιστών μαχητών, να κατάφεραν να πετάξουν, έξω, από το Αφγανιστάν, τους "Σοβιετικούς" και στην συνέχεια, μπορεί να οδήγησαν την κομματική και κρατική ελίτ της "Ε.Σ.Σ.Δ." να αποφασίσει την διάλυση του "σοβιετικού" κράτους και του "υπαρκτού σοσιαλισμού", γεγονός, που οδήγησε, σε μια κατακλυσμική γεωπολιτική καταστροφή, η οποία αποδυνάμωσε, μακροπρόθεσμα, την Ρωσία, αλλά, τώρα, το ρωσικό κράτος επανακάμπτει και εκ των πραγμάτων, έχει τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, στα πεδία των μαχών και στα πολιτικά πράγματα της Συρίας.

Και εδώ, είναι, που την πάτησαν οι Αμερικανοί, οι νατοϊκοί και οι Δυτικοί.

Όπως, ακριβώς, οι ισλαμιστές του Οσάμα μπιν Λάντεν, έτσι και οι σύγχρονοι σουνίτες τζιχαντιστές του ISIS και των παραφυάδων του, που, στο σύνολό τους, αποτελούν συνέχεια της αλ Κάϊντα, έχουν την δική τους πολιτικοστρατιωτική ατζέντα, η οποία δεν περιλαμβάνει, μόνο, τον Άσαντ και το καθεστώς του, όπως θα επιθυμούσαν οι Δυτικοί. Η ατζέντα αυτή περιέχει στο μενού της, ως εχθρούς, τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους και την Δύση, στο σύνολό της.

Και φυσικά, με δεδομένη την δόμηση της εξουσίας του νέου Χαλιφάτου του αλ Μπαγκνταντί και του αραβικού και πολυεθνικού επιτελείου του, στο οποίο περίοπτη θέση έχουν οι, δεύτερης και τρίτης γενιάς, μουσουλμάνοι της Ευρώπης, οι οποίοι είναι απόγονοι μεταναστών, από τις αραβικές και τις άλλες μουσουλμανικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής, τα δεδομένα, για την Δύση, είναι, απολύτως, σκοτεινά και στην συγκεκριμένη περιοχή και ευρύτερα, εντός των κοινωνιών, που την συγκροτούν.

Έτσι, η ελίτ του βαθέος αμερικανικού κράτους και οι λοιπές δυτικές ελίτ τα έκαναν σκατά. Με πρωτεργάτες το έγχρωμο αφεντικό των σουνιτών τζιχαντιστών και το επιτελείο του, τα έκαναν μαντάρα και στον αραβικό κόσμο, με τον ίδιο τρόπο, που το ίδιο επιτελείο και το ίδιο αφεντικό των Ουκρανών ναζιστών, αυτή την φορά, τα έκαναν μαντάρα, στην Κριμαία και στην Ουκρανία, με την στρατολόγηση, την νατοϊκή εκπαίδευση και την υποστήριξη, που, αφειδώς, παρείχαν, στους ναζιστές του Δεξιού Τομέα και στις λοιπές παραφυάδες τους, πριν από δύο χρόνια, όταν ανέτρεπαν την κυβέρνηση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, με αποτέλεσμα να βρεθούν, μπροστά στην αντίδραση της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος ενσωμάτωσε την Κριμαία, στην Ρωσία, ενώ, παράλληλα, διχοτόμησε την Ουκρανία, με την υποστήριξη διάφορων χωριστικών οργανώσεων των Ρώσων κατοίκων των ανατολικών περιοχών της χώρας αυτής, θέτοντάς την, υπό καθεστώς ομηρείας.

Το χειρότερο, με τους Αμερικανούς του ανεκδιήγητου και ανίκανου να μοιράσει δυό γαϊδουριών άχυρα, Barack Hussein Obama, με την οπερετική και άκρως, επικίνδυνη Hillary Clinton, η οποία καθοδήγησε την καταστροφική "αραβική άνοιξη", αποσταθεροποιώντας και διαλύοντας κράτη, όπως το Ιράκ (με την ηλίθια και απολύτως, άκαιρη απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής), την Συρία και την Λιβύη - και παρ' ολίγον, την Αίγυπτο -, δίνοντας έδαφος, στους σουνίτες τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, είναι, όχι, μόνο, ότι επανέφεραν τους Ρώσους, στην Μέση Ανατολή, αλλά και ότι, με τις βλακώδεις ενέργειές τους, όπως αυτή της κατάρριψης του ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου, από την τουρκική πολεμική αεροπορία, έχουν μπει, στο στόχαστρο της πολεμικής μηχανής του ρωσικού κράτους και φυσικά, θα υποστούν τις συνέπειες, που τους αξίζουν και οι οποίες δεν θα είναι καθόλου αμελητέες.

Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται αντιληπτό αυτό, που είπαμε, ευθύς, εξ αρχής, όταν κατερίφθη το ρωσικό Σουχόϊ, στα τουρκοσυριακά σύνορα, κοντά στην Λατάκεια. 

Η τουρκική πολεμική αεροπορία και ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, του οποίου το μέλλον, προφανώς, δεν θα είναι καθόλου καλό, αφού πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υποστεί τα επίχειρα των πράξεών του και κανείς (ούτε οι Αμερικανοί, ούτε το ΝΑΤΟ) δεν πρόκειται να τον βοηθήσει να αποφύγει την τιμωρία, που η ρωσική ελίτ του επιφυλάσσει, δεν θα προέβαιναν, σε αυτή την ενέργεια, εάν δεν είχαν την απαραίτητη καθοδήγηση, από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς.

Όπως φαίνεται, εκείνη την ημέρα, ένα αμερικανικό στρατιωτικό αεροπλάνο παρακολούθησης, τύπου AWAC, πέταξε από την βάση του, στο Άκτιο, στην επίμαχη περιοχή των τουρκοσυριακών συνόρων και παρέσχε την κατάλληλη πληροφόρηση και την σχετική καθοδήγηση, για την πτήση του ρωσικού Σουχόϊ και προφανώς, όχι, μόνο, αυτού. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με προφανή την συμμετοχή της αμερικανικής βάσης στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας, η τουρκική πολεμική αεροπορία κατέριψε το ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο, με την καθοδήγηση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και του ΝΑΤΟ.

Με αυτά τα δεδομένα, το ΝΑΤΟ και ο Barack Hussein Obama δεν μπορούν να περιμένουν, τίποτε άλλο, εκτός από τα αντίποινα, τα οποία θα έλθουν, στον χρόνο και στον τόπο και με τον τρόπο, που θα αποφασίσουν ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ρωσική στρατιωτική ηγεσία. Με δεδομένη την προβοκάτσια, με την διακοπή της παροχής ρεύματος, που έγινε, στην Κριμαία, εκείνες τις ημέρες της κατάρριψης του ρωσικού Σουχόϊ, είναι σαφές ότι η απάντηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων δεν είναι καθόλου απαραίτητο να δοθεί (μόνο), επί τουρκικού εδάφους.

Η ρωσονατοϊκή αντιπαράθεση έχει ένα εκτεταμένο πεδίο, στον ευρωπαϊκό χώρο και ως εκ τούτου, από τις χώρες της Βαλτικής και την Σουηδία, έως την Ρουμανία και την Βουλγαρία, η ρωσική απάντηση έχει έναν τεράστιο χώρο, για να εκδηλωθεί. Όπως, επίσης και στον πλανήτη ολόκληρο, αν και ο ευρασιατικός χώρος είναι ο πιο ενδεδειγμένος, για ένα καταιγιστικό ρωσικό κτύπημα, στο οποίο οι νατοϊκοί, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν θα μπορέσουν και στην συνέχεια, δεν θα τολμήσουν, καν, να αντιδράσουν, με ένα τρόπο, που θα είναι αξιόλογος.

Αλλά, πέρα, από τις όποιες αντιπαραθέσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας, το ουσιαστικό περιεχόμενο των όσων συμβαίνουν έχει να κάνει, με την, για μία ακόμη, φορά, τραγική διαπίστωση του γεγονότος ότι οι αμερικανικές και οι δυτικές κυβερνώσες ελίτ και οι νατοϊκοί, όταν έχουν να κάνουν, με τους σχεδιασμούς τους, οι οποίοι αφορούν τα ευρύτερα και μακροπρόθεσμα - υποτιθέμενα ως - συμφέροντά τους, που έχουν να κάνουν, με την διατήρηση της πλανητικής ηγεμονίας της αμερικανικής υπερδύναμης και της Δύσης, ως ενός ευρύτερου συνόλου, αδιαφορούν, για την τύχη των πληθυσμών τους και για τις αιματηρές και ολέθριες επιπτώσεις των σχεδιασμών τους, στους πολίτες των ίδιων τους των χωρών.

Αυτούς τους πολίτες τους, οι οποίοι έχουν παραχωρήσει την εξουσία, στις διάφορες αναίσχυντες, αμοραλιστικές και αήθεις ελίτ, που τους κυβερνούν, οι ελίτ αυτές τους θεωρούν ηλίθιους και αναλώσιμους και ως εκ τούτου, αδιαφορούν, για την τύχη τους και για τον όλεθρο, που τους επιφυλάσσουν οι επιλογές των κυβερνώντων. Στα πλαίσια του ευρύτερου γεωστρατηγικού παιγνίου των αμερικανικών και των δυτικών ελίτ, οι πληθυσμοί των χωρών της Δύσης θεωρούνται ότι είναι αμελητέες ποσότητες και τα όποια παθήματά τους, όπως αυτά, της 11/9/2001, στην Νέα Υόρκη, ή στις 13/11/2015, στο Παρίσι, αντιμετωπίζονται, στα διάφορα εξεταζόμενα, ως πιθανά σενάρια, σαν παράπλευρες απώλειες, οι οποίες είναι ανεκτές και αποδεκτές.

Το ευτύχημα είναι ότι οι πολίτες των δυτικών κοινωνιών έχουν αρχίσει να υποψιάζονται το κακό, που τους επιφυλάσσουν οι επιλογές των ελίτ, που τους κυβερνούν. Και φυσικά, αρχίζουν να αντιδρούν, φέρνοντας τους κυβερνήτες τους, σε πολύ δύσκολη θέση.

Κάτι είναι και αυτό. Και προφανώς, είναι ελπιδοφόρο. Όμως, όσο ελπιδοφόρα και αν φαίνεται αυτή η στάση των πολιτών των δυτικών κοινωνιών, η ωμή και σκληρή αλήθεια είναι ότι αυτή δεν είναι αρκετή, για να αποτρέψει το κακό, που έρχεται και το οποίο θα προκύψει, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι δυτικές ελίτ δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένες να αποδεχθούν το μέλλον, που τους επιφυλάσσει το συρρικνούμενο μέγεθός τους και η μειούμενη βαρύτητά τους, μέσα στα πλαίσια της αναδιατασσόμενης παγκόσμιας κοινότητας.

Και φυσικά, οι δυτικές - με προεξάρχουσα την αμερικανική - ελίτ φαίνονται διατεθειμένες να πράξουν κάθε τι, που μπορούν να κάνουν, προκειμένου να διατηρήσουν, εσαεί, την πλανητική τους κυριαρχία, απέναντι, στην επανακάμπτουσα Ρωσία, στην, ραγδαία, ανερχόμενη Κίνα - αλλά και στις άλλες δυνάμεις, που θα προκύψουν, στο μέλλον.

Καιρός είναι οι αμερικανικές και οι λοιπές δυτικές ελίτ να το πάρουν απόφαση και να αποδεχθούν το αδιέξοδο, στο οποίο οδηγούνται. Ως εκ τούτου, απαραίτητο είναι να συνετισθούν και να προσαρμοσθούν, στα νέα δεδομένα. 

Αλλιώς, το μέλλον - και των ιδίων - θα είναι πολύ σκοτεινό...