Ελλάδα και ευρωζώνη : Το παιχνίδι σκληραίνει και δυσκολεύει, για όλους, ενώ ο απεγκλωβισμός της ελληνικής οικονομίας από το ευρώ, με ένα οριστικό ή "προσωρινό" grexit, καθίσταται ολοένα και πιο αναγκαίος. (Θα βαδίσει τον δρόμο αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας);



2010 - 2015 : Η πορεία των προγνώσεων του Δ.Ν.Τ., σε σχέση με την πραγματική πορεία της ελληνικής οικονομίας, έτσι όπως αυτές απεικονίζονται, στις καμπύλες του πίνακα, απέχουν, όσο η ημέρα, από την νύχτα. Και φυσικά, αυτή η πραγματικότητα δεν αφορά, μόνο το Δ.Ν.Τ., αφού, επίσης και όλες οι ανάλογες προβλέψεις των ευρωπαϊκών θεσμών, είχαν την ίδια τύχη. Αυτή η παταγώδης αποτυχία δεν είναι προϊόν της όποιας τεχνοκρατικής ανεπάρκειας των στελεχών του Δ.Ν.Τ., της Ε.Κ.Τ., της Eurostat.και της Commission. Πέραν των όποιων τεχνοκρατικών ανεπαρκειών, ο βασικότερος λόγος αυτής της στατιστικής αποτυχίας, έχει να κάνει, με το γεγονός ότι τα όποια παρουσιαζόμενα "ευρήματα" και οι προβλέψεις, που αφορούσαν και αφορούν την εξέλιξη των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών, ήσαν και εξακολουθούν να είναι μακιγιαρισμένα και επεξεργασμένα, έτσι όπως ήθελε και θέλει η ηγεσία αυτών των θεσμών να τα παρουσιάσει, για λόγους, καθαρά, προπαγανδιστικούς. Αυτά είναι τα περίφημα, για το γελοιογραφικό περιεχόμενό τους, "IMF statistics" και "Eurostatistics", τα οποία πρέπει, στο σύνολό τους, να πεταχτούν στα σκουπίδια, μαζύ με το ευρώ και την ζώνη του...





Από τον περασμένο Φεβρουάριο, δηλαδή από την αρχή των λεγόμενων διαπραγματεύσεων, ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στους δανειστές, ήταν φανερό ότι και οι δύο πλευρές του τραπεζιού αυτό, για το οποίο ενδιαφέρονταν, ήταν το να κερδίσουν χρόνο και να γονατίσουν, όσο το δυνατό γρηγορότερα, τον αντίπαλο, με έναν χρονικό ορίζοντα, ο οποίος εκτεινόταν, μέχρι τον Ιούνιο.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι, τον Φεβρουάριο, ο δρ. Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε και ο συνασπισμός των συμφερόντων, που αυτός εκφράζει, μέσα στα πλαίσια της γερμανικής κυβέρνησης (και τα οποία συμφέροντα είναι, άμεσα, συνδεδεμένα, με το γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τον εξαγωγικό τομέα της γερμανικής οικονομίας και τις απαιτήσεις τους), είχαν άλλα σχέδια, τα οποία περιλάμβαναν την επίδοση τελεσιγράφου, με τις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, αποβλέποντας στην άμεση υποταγή της νέας ελληνικής κυβέρνησης, ή τον εξαναγκασμό της, σε μιαν ευθεία, ή, έστω, εκ του πλαγίου, άτυπη - πλην όμως, ουσιαστική - έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, αλλά οι υπόλοιποι παράγοντες, μέσα και έξω από την γερμανική κυβέρνηση, που παίζουν ρόλο, στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, με πρώτον από όλους τις Η.Π.Α. του Μπαράκ Ομπάμα, δεν ήσαν διατεθειμένοι να προχωρήσουν, σε μια τέτοια σύγκρουση. Για τον λόγο αυτόν, προκρίθηκε η σύναψη της προσωρινής συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, με σκοπό την αγορά χρόνου, ο οποίος υποτίθεται ότι θα ήταν χρήσιμος, σε όλες τις πλευρές.

Έτσι, οι ξένοι δανειστές επέλεξαν μια συγκεκριμένη τακτική, την οποία είχαν χρησιμοποιήσει, με επιτυχία και στο παρελθόν. Η τακτική αυτή είναι ο πόλεμος φθοράς της κυβέρνησης, που σχημάτισαν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου, μέσα από την θηλιά της χρηματοδοτικής ασφυξίας, που επέβαλαν η Ε.Κ.Τ. του Μάριο Ντράγκι, οι λοιποί δανειστές και οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας. 

Σκοπός αυτού του πολέμου φθοράς της νέας ελληνικής κυβέρνησης ήταν και είναι μια γρήγορη απονομιμοποίησή της και η απώλεια της υποστήριξης, που απολαμβάνει, από τον πληθυσμό της χώρας, ή (και) εάν κάτι τέτοιο δεν γίνει δυνατό να επιτευχθεί, να γίνει κατορθωτή, έστω, η ταχεία παράδοση του Αλέξη Τσίπρα και η αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, με την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο θα έλθει, ως αποτέλεσμα της σύναψης μιας νέας δανειακής σύμβασης, ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και τους ξένους δανειστές - την Ε.Κ.Τ., την Commission και το Δ.Ν.Τ. -, για την κάλυψη των τρεχουσών και των μελλοντικών υποχρεώσεών του, κατά τα προσεχή χρόνια, τουλάχιστον, μέχρι το 2018. 

Αυτές οι επιδιώξεις των ξένων δανειστών - μέχρι τώρα - δεν έχουν επιτευχθεί. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως, άλλωστε, επιδίωξε, κατάφερε να μείνει όρθια, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να απαιτεί μιαν σημαντική αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, την συγκρότηση ενός αναπτυξιακού πακέτου, για την ελληνική οικονομία και την αποφυγή μέτρων, όπως η μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά και η γενική αύξηση της φορολογίας, που θα πλήξουν την κατανάλωση και θα εντείνουν την βαρύτατη οικονομική κρίση, την οποία, σχεδιασμένα, έφεραν, οι πολιτικές που εκπορεύτηκαν, από την τρόϊκα των ξένων δανειστών, κατά την τελευταία πενταετία, από την εποχή της, επίσης (από ένα σημείο και πέρα), σχεδιασμένης ελληνικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010 και του πρώτου Μνημονίου, που ακολούθησε την χρεωκοπία αυτή. 

Στην πραγματικότητα, όμως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έμεινε όρθια, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δεν σημαίνει, επί της ουσίας και πολλά πράγματα. Αυτό έχει να κάνει, με τον ίδιο τον πυρήνα της επιδίωξης του Αλέξη Τσίπρα, του Γιάννη Βαρουφάκη, του Γιάννη Δραγασάκη, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και όλων όσων μετέχουν στην ελληνική διαπραγματευτική ομάδα.

Η επιδίωξη αυτή, όπως έχουμε πει πολλές φορές, σχετίζεται, με τις "ευρωπαϊστικές" αυταπάτες, που διατηρεί, μέσα στις τάξεις της, η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αφορά την επίμονη προσπάθεια της κυβέρνησης να κρατήσει την Ελλάδα, μέσα στην ζώνη του ευρώ.

Αλλά, αυτή η επιδίωξη, που θέλει να κρατήσει την ελληνική οικονομία, μέσα στο ευρώ και την ζώνη του είναι αντιφατική και καθίσταται άτοπη, όσο το ευρώ, είναι δομημένο, έτσι όπως είναι, όσο, δηλαδή, η έκδοση και η κυκλοφορία του κοινού νομίσματος των χωρών της ευρωζώνης, αποτελούν μεγέθη, όπλα και εργαλεία, που βρίσκονται, αποκλειστικά, στα χέρια της κεντρικής ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας, η οποία αποτελείται, από την χρηματοπιστωτική γραφειοκρατία της Ε.Κ.Τ., σε κεντρικό και περιφερειακό (εθνικό) επίπεδο. Με αυτά τα δεδομένα, οι επιδιώξεις και οι στοχεύσεις του ελληνικού κυβερνητικού επιτελείου καθίστανται, εξ ορισμού, υπονομευμένες, αφού, σε τελική ανάλυση, το κεντρικό παιχνίδι, όσον αφορά το νόμισμα και την ακολουθητέα οικονομική πολιτική, διεξάγεται, σε ένα γήπεδο, το οποίο είναι ξένο, για την ελληνική κυβέρνηση. 

Αυτό συμβαίνει, απλούστατα, επειδή άλλοι είναι οι "ιδιοκτήτες" και τα πραγματικά και ουσιαστικά αφεντικά του ευρώ.

Ως εκ τούτου, όσες παραχωρήσεις και όσες υποχωρήσεις και αν κάνουν, τα πραγματικά αφεντικά κοινού νομίσματος (η Ε.Κ.Τ. και η γερμανική κυβέρνηση), απέναντι στα αιτήματα της ελληνικής πλευράς, τελικά, εκείνοι είναι, που θα προσδιορίσουν τον κεντρικό πυρήνα της όποιας "συμφωνίας", εάν και όταν επιτευχθεί. Και ο κεντρικός πυρήνας αυτής της συμφωνίας, που επιδιώκουν οι ευρωθεσμοί και το Δ.Ν.Τ., είναι η ολοκλήρωση του εκκρεμούντος δανειστικού προγράμματος της χώρας μας και η σύναψη νέου δανεισμού, που θα φθάνει και θα ξεπερνάει το 2018. Και φυσικά, όλα αυτά, με δόσεις, υπό όρους, προϋποθέσεις και με προαπαιτούμενα

Ως εκ τούτου, οι ευρωθεσμοί και το Δ.Ν.Τ. απαιτούν την ολοκλήρωση του δεύτερου Μνημονίου και την σύναψη ενός νέου, ενός τρίτου, κατά σειράν, Μνημονίου, για την υπογραφή του οποίου, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η κυβέρνησή τους, η οποία προέκυψε, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί, από την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας και ειδικότερα, από το ευάριθμο τμήμα του εκλογικού σώματος, που τους ψήφισε. Το αντίθετο, μάλιστα. Ο πληθυσμός της χώρας και οι ψηφοφόροι των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων απαιτούν να μην υπογραφεί μια συμφωνία, η οποία θα αποτελεί ένα νέο Μνημόνιο, το οποίο, ακόμη και στην πιο "ήπια" εκδοχή του, πρόκειται να συνεχίσει να οδηγεί και να διατηρεί μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού, στον υποσιτισμό, στην εξαθλίωση και στην πείνα. 

Οι συριζαίοι διαπραγματευτές θέλουν να πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να υποχρεώσουν τους ευρωθεσμούς να ανατρέψουν τις πολιτικές της λιτότητας και ότι είναι εφικτό να αντικαταστήσουν το νέο Μνημόνιο, με μια συμφωνία, η οποία θα περιέχει, μεν, κάποια μέτρα, αλλά δεν θα συνοδεύεται, από έναν νέο δανεισμό και θα περιλαμβάνει μια μεγάλη μείωση (με τον ένα, ή τον άλλον τρόπο) του ελληνικού δημόσιου χρέους, η οποία θα συνδυάζεται, με ένα δωρεάν αναπτυξιακό πακέτο, το οποίο υποτίθεται ότι θα βοηθήσει, στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Όλα αυτά, που λένε ότι επιδιώκουν οι διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς, ακούγονται πολύ ωραία, για να είναι αληθινά και φυσικά, μετά από την παρέλευση των, περίπου, πέντε μηνών, από την έναρξη των διαπραγματεύσεων, πλησιάζει η ώρα της αλήθειας, για όλους τους εμπλεκόμενους.

Και η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι καλά, για όλους όσους συμμετέχουν, σε αυτές τις συζητήσεις. Δεν είναι καλά, ούτε για την ελληνική κυβέρνηση, όσο αυτή εμμένει, στις αυταπάτες της, γύρω από την έμπρακτη ενσάρκωση του σύγχρονου τερατογεννήματος του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού" και ψάχνει να βρει λύσεις, εντός των πλαισίων της ευρωζώνης, αλλά δεν είναι καλά, ούτε και για τους δανειστές, αφού, πέραν από τον κίνδυνο να χάσουν τα όσα χρήματα επένδυσαν, στο ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος και στα παράγωγά τους, μια ελληνική κρατική χρεωκοπία, έστω και αν επιχειρηθεί να παραμείνει η Ελλάδα, στην ευρωζώνη, μπορεί να οδηγήσει, σε μιαν ελληνική έξοδο, από το ευρώ και την ζώνη του και να αποτελέσει την αρχή του ξηλώματος της "ευρωπαϊκής κάλτσας" και στην διάλυση της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, αφού η επιστροφή στην δραχμή (έστω και ως παράλληλου, με το ευρώ, νομίσματος), θα μετασχηματίσει το ευρώ, από ένα ενιαίο νόμισμα, που είναι - έστω και με χίλια ζόρια -, τώρα, σε έναν ιδιότυπο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, ο οποίος, με την πάροδο του χρόνου, θα διευρύνεται, με την επιστροφή και άλλων χωρών της ευρωζώνης, στα δικά τους εθνικά νομίσματα.

Τα πράγματα, για τους ευρωζωνίτες, είναι, ούτως, ή άλλως, δύσκολα, αφού, ουσιαστικά, η Ελλάδα βρίσκεται, από τον Φεβρουάριο του 2015, με το ενάμισυ πόδι, εκτός του ευρώ και της ζώνης του. Αυτό συμβαίνει, απλούστατα, επειδή, από χρηματοοικονομική άποψη, ο μόνος δεσμός της ελληνικής οικονομίας, με το ευρώ και την ζώνη, του, μετά τον αποκλεισμό των ελληνικών κρατικών ομολόγων, από τον Μάριο Ντράγκι και την Ε.Κ.Τ., υφίσταται, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Ρευστότητας Έκτακτης Ανάγκης, του διαβόητου E.L.A., ο οποίος, εξ αιτίας της τεράστιας διαφυγής κεφαλαίων, από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την ελληνική οικονομία, προς το εξωτερικό, χρησιμοποιείται, από την Ε.Κ.Τ. και την Τράπεζα της Ελλάδος, ως εργαλείο παροχής ρευστότητας, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ούτως ώστε οι ελληνικές τράπεζες να μπορούν να έχουν μετρητό χρήμα και να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, αλλά και να δανειοδοτούν, έστω, και περιορισμένα, το ελληνικό δημόσιο, μέσα από τον μηχανισμό των εντόκων γραμματίων. Με τον τρόπο αυτόν, ο E.L.A. σταματάει - προσωρινά, έστω, αλλά και ακριβά - τις διαρροές, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, έως ότου, αποκατασταθεί η ισορροπία των διατραπεζικών και λοιπών χρηματικών ροών, ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, με την επιστροφή, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, των χρημάτων, που διέφυγαν, στο εξωτερικό, ή αλλού (π.χ. στα σεντούκια, ή σε άλλους προορισμούς και τοποθετήσεις).

Φυσικά, οι ευρωζωνίτες θα μπορούσαν να μπλοκάρουν την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική οικονομία, με την διακοπή της δανειστικής χρηματοδότησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, δηλαδή, με την αιφνίδια και απότομη διακοπή της παροχής ρευστότητας, από τον E.L.A., αφού, στην περίπτωση αυτή, που κοπεί αυτή η χρηματοδότηση, που έχει φθάσει και έχει ξεπεράσει τα 83 δισ. €, οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν, στις υποχρεώσεις τους, προς τους καταθέτες τους και τους πιστωτές τους και έτσι η έλλειψη ρευστότητας θα μπλοκάρει όλες τις χρηματικές συναλλαγές. Σε μια τέτοια περίπτωση, η άμεση αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης θα είναι η έκδοση ενός νέου εθνικού νομίσματος, το οποίο θα αντικαταστήσει (ή θα κυκλοφορεί και θα χρησιμοποιείται στις συναλλαγές, παράλληλα, με) το ευρώ.

Όμως, για να κάνουν κάτι τέτοιο οι ευρωζωνίτες, θα πρέπει να έχουν αποφασίσει την έξοδο (ή μια απροσδιόριστη "άδεια απουσίας") της Ελλάδας, από την ευρωζώνη. Και αυτό φαίνεται ότι δεν το έχουν αποφασίσει. Θέλει τόλμη, για να το αποφασίσουν, όσο και αν ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε και πολλοί άλλοι το βλέπουν, ως μια λύση, η οποία, όσο κακή και αν είναι, αποτελεί μια κάποια λύση - η οποία, μάλιστα, μπορεί να ανοίξει και άλλους δρόμους.


Αλλά, αυτό, που δεν έχουν αποφασίσει οι ευρωζωνίτες, θα πρέπει να το αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση.

Έτσι πρέπει να εκδώσει ένα νέο μόνιμο τοπικό νόμισμα, για να καλύψει τις επείγουσες ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, για παροχή ρευστότητας. Άλλωστε, αυτές τις επείγουσες ανάγκες, για παροχή ρευστότητας, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, θα πρέπει να τις καλύψει, ακόμη και αν επιλέξει να εκδώσει, προσωρινά έστω, ένα νέο τοπικό χρηματόγραφο, το οποίο θα χρησιμοποιείται, εν αναμονή της αποκατάστασης της ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, από την Ε.Κ.Τ., στον βαθμό, που το αρχικό σοκ, από μια τέτοια ενέργεια, ακολουθηθεί, από έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων, με τους ευρωζωνίτες και το Δ.Ν.Τ. 

Ούτως, ή άλλως, το ευρώ, πολύ γρήγορα, θα εξαφανισθεί, από τις καθημερινές συναλλαγές και θα μείνει, ως αποθησαυριστικό εργαλείο, μετατρεπόμενο, δηλαδή, σε ξένο συνάλλαγμα, του οποίου η ισοτιμία, με το νέο τοπικό ελληνικό νόμισμα, θα προσδιορίζεται, με βάση τα επίπεδα της προσφοράς του νέου νομίσματος αυτού και την επίπτωσή του, στην παραγωγική διαδικασία και στον σχηματιζόμενο όγκο της εγχώριας παραγωγής, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι η αυξητική επίδραση, που θα έχει το νέο τοπικό νόμισμα, στην ελληνική παραγωγή, δηλαδή, στο πραγματικό ΑΕΠ της χώρας μας, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντιστοίχιση της πραγματικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, με την αυξημένη προσφορά του νέου χρήματος, θα περιορίσει τις πληθωριστικές πιέσεις, μέσα από τον προσεκτικό έλεγχο του τμήματος εκείνου της ολικής προσφοράς χρήματος, που οικονομολόγοι περιγράφουν, ως M2 και το οποίο, σύμφωνα, με τον απλό ορισμό, που προσδιορίζει την αξία του χρήματος [και περιγράφεται, στην εξίσωση : P = (M1 x V1) + (M2 x V2) / T, όπου, το P απεικονίζει την αξία του χρήματος, το M1 αφορά το κυκλοφορούν χρήμα, το V1 απεικονίζει την ταχύτητα του κυκλοφορούντος χρήματος, το M2 αφορά τις τραπεζικές καταθέσεις, το V2 απεικονίζει την ταχύτητα κυκλοφορίας των τραπεζικών καταθέσεων και το T περιγράφει τον όγκο του εμπορίου], αντιστοιχίζεται, στο αποκαλούμενο τραπεζικό χρήμα.

Μόνον έτσι, θα ανακτηθεί το σύνολο του τεράστιου τμήματος της εσωτερικής αγοράς, που έχει αποσπασθεί, από τις ελληνικές επιχειρήσεις και έχει χαθεί, στα πλαίσια της ευρωζώνης και του διεθνούς ανταγωνισμού, λόγω της ύπαρξης και της λειτουργίας του ευρώ, ως σκληρού νομίσματος, το οποίο έχει καταστήσει μη ανταγωνιστική την ελληνική παραγωγή. Και μόνο έτσι, θα κερδηθεί και πάλι, το μερίδιο της εξωτερικής αγοράς, που έχουν χάσει οι Έλληνες παραγωγοί, αφού η υιοθέτηση του σκληρού ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, κατέστησε ακριβό και έθεσε εκτός αγορών, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής παραγωγής, που κατευθύνεται προς τις εξαγωγές.

Παρά τους όποιους κατευθυνόμενους και καλλιεργούμενους φόβους, οι οποίοι διασπείρονται, στον πληθυσμό της χώρας, εξυπηρετώντας την προπαγάνδα της ανόητης "ευρωπαϊστικής" ελίτ του τόπου μας, οι όποιες δυσμενείς επιπτώσεις της εξόδου (ή της απροσδιορίστου χρόνου "άδειας απουσίας") της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, στην πραγματικότητα και με τους κατάλληλους χειρισμούς, θα είναι ανύπαρκτες, ή ελάχιστες και σε κάθε περίπτωση, πολύ μικρότερες, από αυτές, που, άκριτα, συζητούνται και λέγονται, ενώ, με την κατάλληλη οικονομική πολιτική, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και η επαναφορά της, σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, θα είναι πολύ γρήγορη και θα έλθει, σε λίγους μήνες, μετά το εγχείρημα.


Σε αυτή την εξέλιξη θα βοηθήσει και το γεγονός ότι, στην χώρα υπάρχει ένα κυκλοφορούν ρευστό, της τάξεως των 27 δισ. €, ποσόν το οποίο αφορά χαρτονομίσματα και κέρματα, σε ευρώ, τα οποία χρησιμοποιούνται, τώρα, στις συναλλαγές, εντός Ελλάδας και θα αποτελέσουν τα συναλλαγματικά αποθέματα της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, ακόμη και εάν η ελληνική κυβέρνηση δεν ασκήσει το δικαίωμα του seigniorage, εκτυπώνοντας τις απαραίτητες ποσότητες χρήματος, σε ευρώ, για να καλύπτει τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, έτσι όπως αυτές θα προκύψουν από το διεθνές εμπόριο και τις λοιπές διεθνείς συναλλαγές (εξαιρουμένης της εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο θα πρέπει να παύσει να εξυπηρετείται, εάν η Ελλάδα δεν ασκήσει το seigniorage, με την εκτύπωση των απαραίτητων ποσοτήτων ευρώ, για την αποπληρωμή του χρέους αυτού), η χώρα θα έχει επαρκέστατα συναλλαγματικά αποθέματα, για να καλύψει τις ανάγκες της, κατά την πρώτη περίοδο της μετάβασης και για πολύν καιρό, μετά από αυτήν.

Αυτά είναι τα δεδομένα, που έχει μπροστά της η χώρα. Με αυτά τα δεδομένα βαδίζει και θα βαδίσει -  όσο υπάρχει - η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.


Αυτά τα δεδομένα οδηγούν, στο αβίαστο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα πρέπει να απεγκλωβισθεί, από τα δεσμά της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης και το ευρώ.


Και το ερώτημα, που γεννάται, έχει να κάνει, με το εάν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του θα βαδίσουν τον δρόμο του απεγκλωβισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της ευρωζώνης, ή, εάν θα προτιμήσουν να την κρατήσουν, μέσα σε αυτήν την δολοφονική ποντικοπαγίδα.


Το συμφέρον τους είναι να πάρουν τον δρόμο του - με οποιονδήποτε τρόπο και ευφημισμό - απεγκλωβισμού της χώρας, με την (οριστική, ή "προσωρινή") έξοδο της ελληνικής οικονομίας, από την ευρωζώνη. Οποιοσδήποτε συμβιβασμός, με τις ευρωζωνικές ελίτ και τις γραφειοκρατίες της Ε.Ε., ακόμη και ο καλύτερος δυνατός, θα είναι επιζήμιος και για την χώρα και για τους ίδιους και για το κόμμα τους και για την Αριστερά.

Το δυστύχημα, στην όλη υπόθεση, είναι ότι η, εκ των έσω, θέαση των συμφερόντων των κοινωνικών και των πολιτικών ομάδων, πολλές φορές (και συνήθως, τις περισσότερες) δεν είναι διαυγής και ευκρινής, για τα μέλη των ομάδων αυτών και εξ αιτίας αυτής της πραγματικότητας, πάντοτε, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ληφθούν αποφάσεις, οι οποίες είναι - και εκ των υστέρων, αποδεικνύονται -, εξ αντικειμένου, εσφαλμένες και ενίοτε καταστροφικές.

Ελπίζω ότι κάτι τέτοιο, στην περίπτωση αυτή, που αφορά την χώρα μας, θα αποφευχθεί, αλλά, όπως έχω πει πολλές φορές, αποφεύγω να παίρνω τις όποιες ελπίδες μου, στα σοβαρά. Δεν είναι οι ελπίδες αυτές, που θα προσδιορίσουν το τί θα γίνει, στις ημέρες, που έρχονται. Άλλοι παράγοντες είναι αυτοί, που θα προσδιορίσουν την πραγματικότητα. Και αυτοί οι παράγοντες έχουν να κάνουν, με το κυβερνητικό επιτελείο και τις επιδιώξεις, τις προσδοκίες, τους στόχους, τις αυταπάτες και τον βαθμό της διαύγειας των μελών του, ως προς την διακρίβωση της πραγματικότητας, την οποία αντιμετωπίζουν και καλούνται να διαχειρισθούν, καθώς και ως προς τις επιλογές, ενώπιον των οποίων ευρίσκονται.

Έτσι, με ολοένα και περισσότερο επιταχυνόμενους ρυθμούς, όσο περνούν οι ημέρες και όσο πλησιάζουμε στο τέλος του Ιουνίου και στις αρχές Ιουλίου, το παιχνίδι, που διεξάγεται, ανάμεσα στους ξένους δανειστές και στην ελληνική κυβέρνηση σκληραίνει και εμπλουτίζεται, με τους όποιους εκβιασμούς, μπορούν, εκατέρωθεν, να ασκηθούν, προκειμένου να φοβηθεί ο αντίπαλος, να δειλιάσει και να οπισθοχωρήσει.

Ως εκ τούτου, όλες αυτές οι ημέρες, που έπονται, θα είναι, άκρως, ενδιαφέρουσες και θα σημαδεύσουν και αυτές την πορεία της χώρας, στα προσεχή χρόνια.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να τις "απολαύσουμε" - όσο αυτό είναι δυνατό...




Σχόλια

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Oι απόψεις σου συμπλέουν με τις απόψεις πολλών άλλων κυρίως είναι η αλήθεια ανθρώπων που κινούνται στον αριστερό χώρο, Καζάκης, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κτλ, βασικά είναι απόψεις που τις ασπάζεται κάθε κοινός και έντιμος νους που θέλει να βγει η χώρα από αυτό το γελοίο σπιράλ θανάτου. Και το ερώτημα αυτοφύεται, γιατί το πολιτικό κομματικό σύστημα της Ελλάδος προτείνει και ακολουθεί μόνο πολιτικές που σκοτώνουν με ρυθμό καλπάζοντα καρκίνου τον τόπο; Προσωπικά και το έχω ξαναπεί, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ιδεοληπτικοί άνθρωποι, ότι κινούνται ιδεοληπτικά κόμματα και κομματικά πρόσωπα, οι ιδεοληπτικοί είναι βαθύτατα ρομαντικοί άνθρωποι και μόνο ως ρομαντικούς δεν μπορώ να χαρακτηρίσω όλους αυτούς τους ευρωπαϊστές, και της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς.
Ο χρήστης GEORGE είπε…
Σιγουρα υπάρχουν δογματικές "ευρωπαιστικες" ιδεοληψίες σε όλα τα συστημικά κόμματα (απο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εως και ΣΥΡΙΖΑ) και αυτές έχουν διαδωθει και σε μια κρίσιμη μάζα της κοινωνίας μεσω της χρόνιας συστηματικής προπαγανδας των (εγχώριων και διεθνών) Μίντια. Το θέμα ομως δεν ειναι μονο ιδεολογικό. Είναι κυρίως θέμα οικονομικών συμφερόντων των (εγχώριων και υπερεθνικων) ελίτ αλλα και ενός ποσοστου 20% της ελληνικής κοινωνίας που βολεύεται απο το υπάρχων σύστημα. Και μην ξεχνάμε οτι το εγχώριο πολιτικό συστημα και οι παρατρεχάμενοι τους τρώνε και πίνουν απο τα κονδύλια και τις επιδοτήσεις της δικτατορικής ΕΕ. Οι ελίτ λοιπον θέλουν την Ελλάδα ενταγμένη ως προτεκτοράτο στο σύστημα της νέας τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και οι ντόπιες μαριονέτες τους απλά εκτελούν εντολές. Αυτό ευνοεί γεωστρατηγικά τις μεγάλες δυνάμεις, τους πολυεθνικούς ομίλους, και γενικα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου που θαπλιατσικολογεί στους πλούσιους πόρους της Ελλάδας.

Η κρίση οφείλεται στην ένταξη και παραμονή στην ΕΟΚ/ΕΕ αλλα και στην είσοδο στο ευρω. Μπορούσε να αποφευχθει με αποχώρηση απο το ευρώ (και την ΕΕ) και διαγραφή χρέους. Αυτο που έγινε ειναι να δεθεί η χώρα με αποικιοκρατικες δανειακες συμβασεις που οδηγούν σε κοινωνικη εξαθλιωση, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τριτοκοσμικοποιηση της ελληνικής οικονομίας. Ισως η ζημιά ειναι πλέον μη αναστρέψιμη σε ανθρώπινες απώλειες (δραματική μειωση γεννήσεων, μεγαάλη μετανάστευση κλπ). Ωστόσο η χωρα (και ο λαός) μπορει να σωθούν εάν δημιουργηθεί ενα μαζικό λαικό κινημα με στόχους την εξοδο απο ΕΕ/ΕΥΡΩ, διαγραφή χρέους, και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

Αυτο είναι δύσκολο να γίνει αφού μεγάλο μέρος του κόσμου εκφυλίστηκε στα χρόνια της υπερ-καταναλωτικής σαπίλας και πολλοι ειναι στο σκοτάδι για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης (με συνεισφορα του ΣΥΡΙΖΑ που συστηματικα αποπροσανατολίζει) . Απο τη μια τα γαλαζο-πρασινα κομματοσκυλα διεδιδαν οτι πήραμε αφελώς δάνεια, "μαζι τα φάγαμε" και αφού αμαρτήσαμε τώρα πρεπει να πληρωσουμε (ακομα και εαν μείνει στάχτη και μπούρμπερη). Και το εναλλακτικό σενάριο εξοδου απο ΕΕ/ΕΥΡΩ το παρουσιάζουν ως ακόμα χειρότερο μεσα απο τα πληρωμένα (απο το ΔΝΤ) δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους. Απο την άλλη οι συριζαίοι πουλάνε το παραμύθι περι μείωσης λιτότητας, και "σκληρής" διαπραγμάτευσης πάντα μεσα σε ΕΕ/ΕΥΡΩ και αποκλειίωντας καθε ρηξη....

Δεν υπάρχει μέση λύση ομως. Ειτε μένουμε προτεκτοράτο μεσα σε ΕΕ/ΕΥΡΩ και ο ελληνισμός σκλαβώνεται στη Νεα Ταξη Πραγματων και νομοτελειακά αργο-πεθαίνει. Ειτε ανακτάμε την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία και παλεύουμε να ανορθώσουμε τη χώρα (με μεγάλες εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις και αντιδράσεις ) ....
Ο χρήστης NF είπε…
Ακουσα σημερα παλι τον Αλεξη Μητροπουλο να κλαψουριζει στον Αυτια οτι "θα συμβιβαστουμε, αφου φαινεται οτι ο Λαος δεν μπορει να διαχειριστει τη Ρήξη".

Οσα δε φτανει η Αλεπου..................
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Το τι είχαν να διαχειρισθούν οι συριζαίοι (ως ηγεσία), το γνώριζαν, πριν τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015. Οπότε, εν προκειμένω, δεν υπάρχει άγνοια.

Αλλά, ας περιμένουμε, το αποτέλεσμα. Το οποίο παραμένει άδηλο και αβέβαιο (εξ ού και ο πανικός των "ευρωπαϊστών" και οι αστείες διαδηλώσεις της "κατσαρόλας")...
Ο χρήστης NF είπε…
Συμφωνειτε λοιπον αγαπητε οτι οι ΣΥΡΙΖΑίοι συνειδητα παραμυθιασαν το λαο στις εκλογες. Ας προσεχε ο λαος, ας μην ηταν τοσο αφελης.

Τωρα οι ευρωπαϊστες "διαδηλωτες της κατσαρολας" μου φανηκαν και εμενα λιγακι αστειοι. Διοτι δεν μιλαμε για ειλικρινεις υποστηρικτες του -νεφελωδους αλλωστε- φιλοευρωπαϊκου ιδεολογηματος, αλλα για βολεμενους που δε θελουν να χασουν την καταναλωτικη ευμαρεια που τους εδινε το ευρω: τα φθηνα αυτοκινητα, τα φθηνα i-pad, οι φθηνες LCD oθονες, τα φθηνα ταξειδακια στο εξωτερικο....................
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Και παραμύθιασαν και αυτοπαραμυθιαστηκαν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Τον βαθμό του ενός και του άλλου καθώς και την αναλογία τους, στο τελικό μείγμα, θα το δούμε.

Αλλά το παιχνίδι, ακόμη, παίζεται. Ολα και όλοι θα κριθούν, από το αποτέλεσμα...
Ο χρήστης NF είπε…
Και το αποτελεσμα δεν ειναι καθολου "αδηλο" αγαπητε. Επιμενετε να πετατε στα συννεφα, αλλα θα συντομα θα προσγειωθειτε ανωμαλα μαζι με τους ΣΥΡΙΖΑίους στους οποιους τοσες ελπιδες εχετε εναποθεσει. Ποιος το λεει; Ο..........Νομος της βαρυτητας! :)))))

Τα αριστερα ιδεολογικα "ναρκωτικα" που δοκιμασατε στη νεοτητα σας, σας οδηγησαν και παλι σε "τεχνητους παραδεισους". Ευχομαι να μην σας πιασει συνδρομο στερησης οταν σε λιγο παρελθει η δραση τους.............

Αλλα απορω μαζι σας. Αφου τους ξερατε απο παλια αυτους τους σαλονάτους "Ανανεωτες" τι χαλβάδες ητανε,

"που για τα σοβαρά έργα δεν είναι,
για του Λαου την αρχηγία πολύ ακατάλληλοι."

Αλλα ο χρονος τελειωνει συντομα. Κοντος ψαλμος........................

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Βιάζεσαι...

Γι αυτό και θα σου θυμησω το αρχαιοελληνικό "σπεύδε βραδέως".

Διότι οι εκπλήξεις είναι όλες μπροστά μας...
Ο χρήστης NF είπε…
Βρισκω καταπληκτικη τη διαπιστωση σας οτι οι ΣΥΡΙΖΑίοι "αυτοπαραμυθιαστηκαν". Δεν το πολυπιστευω, αλλα αν εχετε δικιο ειναι πολυ ενδιαφερον.

Τη δεκαετια του 1970 η CIA ειχε φυτεψει εναν δικο της ανθρωπο στο Κρεμλινο, τον Μορις Τσαιλντς, ο οποιος ειχε κερδισει την εμπιστοσυνη των γηρασμενων αρτηριοσκληρωτικων Σοβιετικων ηγετων, και μαθαινε απο πρωτο χερι τις σκεψεις τους. Σε μια εκθεση του προς τις ΗΠΑ περιεγραφε την ηγεσια του Κρεμλινου ως εξης:

"Ειναι επιρρεπεις σε επικινδυνες αυταπατες. Δρουν βασει προκατασκευασμενων σκεψεων αντιληψεων και οχι βασει γεγονοτων. Ειναι αιχμαλωτοι της ιδιας της ψευδολογιας και της προπαγανδας τους"
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Έτσι, ήταν, διότι οι "σοβιετικοί" ηγέτες - και όχι μόνο - ευρίσκονταν, υπό την επήρεια της ιδεολογίας τους (νοουμένης, ως ψευδούς συνειδήσεως). Η συνείδησή τους αυτή παρέμεινε ψευδής, ακόμη και όταν άλλαξε το περιεχόμενό της και η πλειοψηφία της "σοβιετικής" ηγεσίας, υιοθέτησε την δυτική εκδοχή του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και οδήγησε, σε διάλυση την "Ε.Σ.Σ.Δ.".

Θα σε εκπλήξω, ακόμη, περισσότερο, λέγοντάς σου ότι, υπό την επήρεια της ψευδούς συνειδήσεως της λενινιστικής εκδοχής της ΝΕΠ, ευρίσκονται και οι ηγέτες του Κ.Κ. Κίνας (ονομάζοντάς την, με τον σύγχρονο περιγραφικό όρο - που είναι και περισσότερο ρεαλιστικός -, του μακαρίτη Ντενγκ Ξιάοπινγκ και ο οποίος περιγράφει την κινεζική οικονομία, ως "Σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς"), μόνο, που, σε αυτό το ιδεολογικό/ψευδοσυνειδησιακό σχήμα, έχουν εισαγάγει, ως κεντρικό προσανατολιστικό στοιχείο,στην επαφή τους, με την πραγματικότητα, τον κινεζικό εθνικισμό, με όργανο το εθνικό τους κράτος, στην υπηρεσία του οποίου έχει τεθεί και η παλαιά κομμουνιστική ιδεολογία και η, λενινιστικού τύπου, οργάνωση των κρατικών και των κοινωνικών δομών, οικοδομώντας ένα ενδιαφέρον υβρίδιο, που εμπλέκει, ως συστατικά του στοιχεία, την δυτική "αστική" γραφειοκρατική εκδοχή και την ανατολική "εργατιστική" γραφειοκρατική εκδοχή του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού.

Αλλά, για να είμαστε αντικειμενικοί και οι Αμερικανοί ηγέτες δεν έχουν αποφύγει το "αμάρτημα" της ιδεολογικής/ιδεοληπτικής θέασης των γεγονότων και την συναγωγή των όποιων συμπερασμάτων και πεποιθήσεών τους, μέσα από αυτή την στρεβλή κατάσταση.

Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου περίεργο, που αυτό δεν το απέφυγαν, οι Συριζαίοι. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο...


Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Βασικά στη ζωή και στην ιστορία σημαντικότερο ρόλο παίζουν πράγματα όπως η οντολογία, η γεωγραφία, το τυχαίο της ιστορικής γενετικής παρά οι ιδεολογίες.
Ο χρήστης NF είπε…
Oi ΣΥΡΙΖΑίοι ξεβρακωθηκαν τοσο ολοκληρωτικα με τις σημερινες τους προτασεις, που αυτες αρεσαν μεχρι και στον Ντάισελμπλουμ! "Ευρειες, συνολικες, θετικο βημα" , κλπ..........

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Το, εάν και το πόσο, όντως, του άρεσαν του Ντάϊσελμπλουμ οι προτάσεις των συριζαίων, είναι κάτι που θα περιμένουμε να το δούμε.

Ως εκ τούτου, υπομονή, διότι, ούτε και σήμερα θα υπάρξει αποτέλεσμα. Η υπόθεση θα τραβήξει, μέχρι το έσχατο σημείο.

(Και να σου πω κάτι άλλο (το έχω ξαναγράψει, πρόσφατα, αλλά, ας το ξαναπώ : Πιστεύω ότι οι συριζαίοι έχουν τα χρήματα, για να πληρώσουν το Δ.Ν.Τ. στο τέλος του μήνα. Και πιθανότατα, θα έχουν τα χρήματα, για να πληρώσουν και την Ε.Κ.Τ., τον Ιούλιο, αλλά τους "επεξεργάζονται", κανονικά. Και αυτό, μάλλον, οι άλλοι το ξέρουν, ή, έστω, το υποψιάζονται).

Θα δούμε...

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Και οι ιδεολογίες - νοούμενες, ως ψευδείς συνειδήσεις - παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, Γιώργο. Και αυτό, επειδή οι άνθρωποι δεν κινούνται, στο κενό, αλλά δρουν, μέσα στο πλαίσιο των ιδεών, από τις οποίες κινητροδοτούνται.

Ακόμη και όταν η ενεργή δυναμική μιας ιδεολογίας έχει εξαντληθεί, η θεσμική της διάσταση, η οποία της έχει δώσει μια υλική/πραγματική διάσταση, που κυριαρχεί, ή - έστω - παίζει σημαντικό ρόλο, στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, παραμένει και προσδιορίζει τις δράσεις των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Η ιστορία και η παρουσία των θρησκειών και των άλλων ιδεολογιών, όπως αυτή του μαρξισμού, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, για του λόγου το αληθές, αυτής της διαπίστωσης.

Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.

Ο χρήστης NF είπε…
Απο οτι μαθαμε χθες το βραδυ φαινεται οι ΣΥΡΙΖΑίοι οχι μονο προσκυνησαν, αλλα κυριολεκτικως κατεβασαν τα βρακια τους. Ακριβως οπως ειχα προβλεψει και ανεμενα. Μετρα 8 δισεκατομμυρια ευρω, ή 4 % του ΑΕΠ! Την Πεμπτη οριστικοποιουνται ολα.

Αν δε να συνελθετε και τωρα απο τις αυταπατες σας αγαπητε, τοτε μαλλον δεν υπαρχει ελπιδα για την περιπτωση σας.

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Τα όσα, διαχρονικά, έχω γράψει και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015 και πριν από αυτές, είναι δεδομένα και ευτυχώς, υπάρχουν, αφού είναι και παραμένουν ανηρτημένα, στο παρόν μπλογκ.

Ως εκ τούτου, οι αυταπάτες, στις οποίες αναφέρεσαι, δεν είναι κάτι, που με αφορά, διότι κτυπάς ανοικτές πόρτες, στον βαθμό, που, επανειλλημμένως, έχω γράψει ότι οι συριζαίοι έχουν εμπλακεί, σε μια διαδιασία, η οποία είναι εσφαλμένη και αδιέξοδη. Και για την χώρα και για τους ίδιους, ως κομματικό φορέα και ως πολιτικό χώρο.

Αλλά, καλόν είναι να περιμένουμε και την τελευταία πράξη της υπόθεσης, η οποία θα τραβήξει, μέχρι το έσχατό της σημείο...
Ο χρήστης NF είπε…
Tres bien αγαπητε. Περιμενετε μεχρι την Πεμπτη που τελειωνουν ολα. :)

Ορθως προβλεψατε οτι αν οι ΣΥΡΙΖΑίοι προσκυνησουν, θα αφανιστουν πολιτικα. Προσθετω οτι μαζι τους θα αφανιστει και ολοκληρη η Ελλαδικη Αριστερα. Να σας πω την αμαρτια μου, αυτο δεν με στεναχωρει καθολου. 70 χρονια κραταει το παραμυθι, φτανει πια.

Χθες ο ΣΚΑΙ μετεδιδε απο τις Βρυξελλες τη "συμφωνια". Η επιδοξος νυφη του Μητσοτακέϊκου Σία Κοσιωνη δεν μπορουσε να κρυψει τον ενθουσιασμο της. Ουτε ο Τσιμας. Μονο ο κυριος Μπαμπης παραδοξως κρατουσε μερικα προσχηματα. Παλι καλα.......
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν βιάζομαι να πω ότι θα εξαφανισθεί η ελληνική Αριστερά, εάν οι συριζαίοι υπογράψουν ένα νέο Μνημόνιο. Θα πληγεί, βαρύτατα, με γρηγορότερους, ή αργότερους ρυθμούς, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ελληνική Αριστερά έχει - και μπορεί να αποκτήσει - και άλλες εκδοχές, οι οποίες μπορεί να ενισχυθούν και να την περισώσουν. (Και φυσικά, δεν πρόκειται να κλάψω, εάν αυτή εκλείψει. Η χώρα και η κοινωνία μας είναι αυτή, που με απασχολεί και με ενδιαφέρει).

Και φυσικά, θα υπάρξει ενδιαφέρον, για τις προοπτικές, στον χώρο της ελληνικής ριζοσπαστικής δεξιάς, αφού μια τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει δρόμους, στον χώρο αυτόν.

Ας περιμένουμε, όμως...

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τάσο ένα παράδειγμα, η ανάγκη για επιβίωση μιας οντότητας, π.χ. εθνικής, αναγκάζει τις ομάδες που την αποτελούν να δημιουργήσουν ή να προσφύγουν σε σοσιαλιστικές ιδέες και ιδεολογίες, οι Έλληνες την εποχή της εποχής της Ρωμαιοκρατίας με τον Χριστιανισμό, οι Εβραίοι με την αλληλοϋποστήριξη στους αιώνες της περιπλάνησής τους, οι Ρώσοι με την κομμουνιστική ιδεολογία την εποχή της κατάρρευσης του Τσαρικού καθεστώτος και της οικονομικής αποικιοκρατίας από τους δυτικούς με τις επενδύσεις τους στην Ρωσία εκείνα τα χρόνια, πάντα οι ιδεολογίες αποτελούσαν επικαλύψεις βασικών οντολογικών ζητημάτων, τα μέσα
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Γιώργο, αυτό, που αποκαλείς, ως "μέσο", η ιδεολογία (η οποία, όντως, είναι και μέσο) αποκτά, με την γέννησή της και κατέχει μιαν αυθύπαρκτη παρουσία, διότι παράγει και διαμορφώνει την πραγματικότητα.

Και αυτό το πράττει, όχι μόνο, ως κίνητρο δράσης, αλλά και ως εφαρμοσμένη κοινωνική μηχανική, με την δημιουργία συγκεκριμένων θεσμών, με σαφή και προσδιορισμένο χαρακτήρα και περιεχόμενο, οι οποίοι προσδιορίζουν την ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Ο χρήστης Αρχέλαος είπε…
Ο Τάσος Αναστασόπουλος ορθώς ανέλυσε την κατάσταση όλον αυτον τον καιρό.
Ο χρήστης NF είπε…
Η επικειμενη καταρρευση του ΣΥΡΙΖΑ θα ειναι για την Αριστερα τετοια συντριπτικη ηττα, που το σοκ του 1989-1991 θα ωχρια μπροστα της.

Η επικειμενη καταρρευση της Αριστερας θα ανοιξει δρομους σε αυτο που ονομαζω Εθνικη Παραταξη, που ειναι κατι πολυ ευρυτερο απο την "Ριζοσπαστικη Δεξια", αφου περιλαμβανει το παλαιο βενιζελικο πατριωτικο Κεντρο, και τη Λαϊκη Εθνικη Δεξια.

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τάσο την προσδιορίζει η ιδεολογία την ζωή των ανθρώπων αλλά αν σκεφθείς ότι ο Πούτιν για παράδειγμα, θα μπορούσε αν ζούσε στο παρελθόν, να ήταν ανετότατα ο γενικός γραμματέας του ΚΚ της Σοβιετικής ένωσης που θα έβγαζε πολιτικούς λόγους στην βάση της Μαρξιστικής ιδεολογίας, μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι περισσότερο είμαστε μαριονέτες που κινούνται προσαρμοζόμενες στον περιβάλλοντα χώρο παρά κάτι άλλο.
ΝF την κατάρρευση του 1989-1991 την βιώσαμε θεωρητικά, δεν μπορεί να συγκριθεί με την ολική σημερινή καταστροφή της Ελλάδος όπου τα γεγονότα δεν έρχονται από τους τηλεοπτικούς δέκτες, ως μακρινές εικόνες.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν το κάνει αυτό, που λες, επειδή, στο παρελθόν κάποιοι άλλοι επέλεξαν να οδηγήσουν την "Ε.Σ.Σ.Δ.", στην αυτοδιάλυση. Και αυτό το έπραξαν, επειδή, επέλεξαν να αντικαταστήσουν, στα μυαλά τους, την μαρξιστική ιδεολογία, με την ποικιλόμορφη ιδεολογία της δυτικής εκδοχής του κλασσικού γραφειοκρατικού καπιταλισμού. Γι' αυτό και άλλαξαν και τους θεσμούς, που είχε εγκαταστήσει ο λενινισμός, μετά το 1917.

Στην ουσία, δηλαδή αντικατέστησαν μια ιδεολογία και την ζώσα θεσμική της συγκρότηση, με μιαν άλλη. Και αυτό είναι κάτι το σύνηθες, μέσα στην ιστορική διαδρομή των κοινωνιών.

Ότι αυτό υπήρξε μια "προσαρμογή" στην πραγματικότητα, είναι σίγουρο. Αλλά αυτή η προσαρμογή (η οποία είναι και σκοτεινή, ως προς την αντικειμενική υπόσταση των πραγματικών αναγκαιοτήτων, που υποτίθεται ότι εξέφραζε), τελικά, επιλέχθηκε, από τους ίδιους να γίνει. Και φυσικά, θα μπορούσε και να μην γίνει, εάν επέλεγαν να μην την πραγματοποιήσουν.

Μιαν ανάλογη "προσαρμογή", οι Κινέζοι κομμουνιστές ηγέτες επέλεξαν, την ίδια εποχή, με τους "σοβιετικούς", να μην την πραγματοποιήσουν και την απέτρεψαν, με την καταστολή, στην Τιέν Ανμέν. Κάτι, που συνεχίζουν και οι διάδοχοί τους. Έτσι, τελικά, ιστορικά, αποδείχτηκε, πως ο Ντενγκ Ξιάοπινγκ και τα μέλη της γεροντοκρατίας του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Κ., το 1989, "είχαν δίκιο", αφού το καθεστώς μακροημερεύει και θα συνεχίσει να το πράττει, άγνωστο, για πόσο, ακόμη.

(Περιττό να αναφέρω ότι η πλειοψηφία της τωρινής ρωσικής ολιγαρχικής ελίτ έχει μετανοιώσει, για την διάλυση της "Σοβιετικής Ένωσης")...
Ο χρήστης NF είπε…
@ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ:
Γραφεις οτι «την κατάρρευση του κομμουνισμου το 1989-1991 την βιώσαμε θεωρητικά, την τηλεοραση, ενω σημερινή καταστροφή της Ελλάδος τη ζουμε στο πετσι μας.»
Ακριβως για αυτο πιστευω οτι αποκλειεται να επιβιωσει η ελλαδικη Αριστερα τωρα που εδωσε γαια και υδωρ στους Δανειστες. Τοτε επαθε ενα πολυ χοντρο στραπατσο, αλλα παραδοξως επιβιωσε. Τωρα δε θα επιβιωσει.
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Τάσο στην Κίνα μακροημερεύει η η αναγκαία για τα μεγέθη της και για οργανωμένη αντίσταση στην πίεση των δυτικών στρατοκρατία και ο Κομφούκιος, ανεξάρτητα από την όποια ιδεολογία επικαλείται το ΚΚΚ. Για την Ρώσικη ολιγαρχία διαφωνώ απόλυτα μαζί σου, εκτός και αν εννοείς ότι εντός πλαισίου Σοβιετικής ένωσης θα κάναν καλύτερα τις μπίζνες τους στις γειτονικές χώρες αλλά αυτό είναι παράλογος μαξιμαλισμός και αντιφατικό, δηλαδή το να συνυπάρχει ο υπαρκτός κουτσο-σοσιαλισμός για τους πολλούς και ο άγριος καπιταλισμός για τους λίγους ολιγάρχες.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ολα αυτά που γίνονται στην Κίνα εξυπηρετούν τους εθνικούς σκοπούς της κινεζικής ελίτ και τίθενται στην υπηρεσία του κινεζικού εθνικού κράτους, το οποίο, όμως είναι δομημένο, πανω στα λενινιστικά πρότυπα και έχει οργανώσει την κοινωνία, με τις δομές και τους θεσμούς του εμπρακτου - του υλοποιημένου - μαρξισμού.

Οσον αφορά την πλειοψηφία της ρωσικής ολιγαρχίας, αυτή έχει μετανιώσει, για την διάλυση της "Ε.Σ.Σ.Δ.", επειδή το κινεζικό παράδειγμα απέδειξε ότι υπήρχε εναλλακτικός δρόμος, την περίοδο 1989 - 1991 και ότι ήταν δυνατή η αποφυγή της τεράστιας γεωπολιτικής καταστροφής, που υπέστη η Ρωσία, εκείνη την περίοδο και η οποία καταστροφή κυνηγάει και θα εξακολουθεί να κυνηγάει την Ρωσία, για πολλά χρόνια και των οποίων χρόνων το πλήθος δεν μπορεί να υπολογισθεί.

Οσον αφορά τα δικά μας, η αλήθεια είναι ότι η φορά των πραγμάτων οδηγεί την διαπραγμάτευση, στο να φθάσει, στα απώτατα χρονικά της όρια, τα όποια είναι πολύ πιθανό να τα ξεπεράσει.

Θα δούμε...
Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Tάσο για να μιλήσεις για μια χώρα κάπως αντικειμενικά, και αυτό ισχύει για τον καθένα, πρέπει να την ζήσεις από μέσα, για να διαπιστώσεις με τα δικά σου μάτια το κατά πόσο διαφοροποιήθηκε ουσιαστικά από το παρελθόν της και εν τέλει αν η ισχύουσα ιδεολογία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα απλό πρόσχημα κάτω από το οποίο συνεχίζουν να υπάρχουν και να λειτουργούν κοινωνιολογικά και οικονομικά χαρακτηριστικά αιώνων.
Η Σοβιετική ένωση ήταν πολυεθνική, πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό που λές όταν όλες οι χώρες από την Λιθουανία μέχρι την Γεωργία θέλαν εθνική ανεξαρτησία και ενώ είναι γεμάτοι με αρνητικά συναισθήματα για τους Ρώσους;
Kαι για ποια καταστροφή μιλάμε; Oι άνθρωποι ιδιωτικοποίηση της Σοβιετικής περιουσίας με μαφιόζικους τρόπους κάναν αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες. Οι μισοί που ήρθαν στην Ελλάδα από την Σοβιετική ένωση, και δικοί μας αλλά και άλλες εθνότητες, ή άρρωστοι ήταν ή στην πορεία αρρωστήσαν και το Ελληνικό κράτος πράττοντας ανθρώπινα και σωστά τους περιέθαλψε, δηλαδή αναλογικά η Ελλάδα έκανε περισσότερα για μια ξένη καταστροφή από ότι η Ρωσία που την αφορούσε άμεσα. Αυτά τα ξεχνάμε τώρα που όλοι μας κάνουν τον καμπόσο. Οι Ρώσοι θέλουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ακέραιη, δηλαδή ένα συνδυασμό των οικονομικών δυνατοτήτων που δίνει ο καπιταλισμός με τις δυνατότητες που έδινε ο υπαρκτός σοσιαλισμός για επέκταση της επιρροής.
Για τα δικά μας είναι ολοφάνερο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σφυρίζει βολικώς για τον ίδιο αδιάφορα ενώ μέχρι και εγώ που είμαι ημιμαθής έχω καταλάβει, από το 2011, ότι αυτό που θέλει ΕΕ είναι μια Βουλγαροποιημένη Ελλάδα χωρίς εργοστάσια βεβαίως.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…