Marilyn Monroe : 50 years after. (Ένα αφιέρωμα σε μια ταραγμένη ψυχή και σε μια ηθοποιό, που, συμβαδίζοντας με τον μύθο της, παραμένει διαχρονική).

1960 : Η Marilyn Monroe, σε μια ανεπανάληπτη παράσταση, τραγουδάει το "My heart belongs to daddy" και σπάει ταμεία, στην ταινία "Let's Make Love", με τον Yves Montand (με τον οποίον, φυσικά, έκανε έρωτα εκτός πλατώ). Ας την απολαύσουμε...



Αυτόν τον μήνα συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατο της Norma Jean Mortenson - της Marilyn Monroe. Στις 5 Αυγούστου 1962, μετά από χρήση μεγάλης ποσότητας βαρβιτουρικών, τα οποία πήρε για να αυτοκτονήσει, η μεγάλη ενζενύ ηθοποιός, έφυγε από την ζωή και άφησε ανολοκλήρωτη μια μεγάλη καριέρα.

Όντας μια μεγάλη ναρκισίστρια, αλλά και μια ταλαιπωρημένη ψυχή, υπήρξε, προφανώς, μία από τις πολλές, τις άπειρες μπορώ να πω, κατασκευές του Hollywood. Μια κατασκευή, η οποία, όπως και όλες οι άλλες, δεν είχε καμμία σχέση - ή είχε μια πολύ μικρή σχέση -, με αυτό που η ίδια η Norma Jeane Mortenson ήταν. Αλλά δεν ήταν  και δεν είναι αυτό, που έχει σημασία στην περίπτωσή της, όπως και σε πολλές άλλες. Σημασία έχει το, εάν αυτό, που έκανε και αυτό που υποδυόταν, το έκανε και το υποδυόταν καλά, ή όχι.




Το ότι η Norma Jeane Mortenson ήταν μια πολύ ωραία γυναίκα, είναι γνωστό. Ως Marilyn Monroe, υπήρξε, ακόμα, περισσότερο όμορφη. (Εδώ, σε μια σειρά εκπληκτικών φωτογραφιών, που της τράβηξε ο Peter Sneyder, λίγο πριν η μεγάλη αυτή ηθοποιός αυτοκτονήσει).

Και όταν λέω ότι έχει σημασία, εάν έκανε και αν υποδυόταν καλά, αυτό, που έκανε και αυτό, που υποδυόταν, δεν αναφέρομαι στην ζωή της, σαν star, δηλαδή σε αυτό το τσίρκο, στο οποίο υποβλήθηκε η ίδια η Marilyn Monroe και στο οποίο υποβάλλεται η ζωή όλων των μελών του αέναου και ακατάπαυστου star system, από τις ανάγκες της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας να παρουσιάσει μια εικόνα των αστέρων της, η οποία να πουλάει στο κοινό και να ικανοποιεί την αδηφαγία του. Αναφέρομαι στην τέχνη της και σε αυτό, που έκανε στα κινηματογραφικά πλατώ.




19/5/1962 : Η Marilyn Monroe τραγουδάει, δημόσια το πασίγνωστο "Happy birthday Mr. President", στον J. F. Kennedy, ο οποίος την είχε πασάρει και στον αδελφό του...


Και αυτό, που έκανε - την τέχνη του ηθοποιού -, το έκανε καλά. Πολύ καλά, μάλιστα -, όσο και αν ένα μεγάλο κομμάτι του μύθου της σχετίζεται, με το επικοινωνιακό κομμάτι της ζωής της (δηλαδή, όπως προανέφερα, με το τσίρκο, που διοργάνωσε γύρω από την ζωή της η κινηματογραφική βιομηχανία και στο οποίο συμμετείχε, φυσικά και η ίδια) και με τις ερωτικές σχέσεις της, με τον ακατασίγαστο γυναικά και πρόεδρο των Η.Π.Α. John Fitzgerald Kennedy και τον, επίσης, γυναικά αδελφό του προέδρου και τότε, υπουργό Δικαιοσύνης Robert Francis Kennedy, από τα κρεβάτια των οποίων πέρασε, αλληλοδιαδόχως, η Marilyn, όταν ο πρώτος την βαρέθηκε και στην πάσσαρε στον δεύτερο.

Η Marilyn, είχε κότσια, παρά το γεγονός ότι έζησε, ως παιδί χωρίς οικογένεια, γεννημένη στις 1 Ιουνίου 1926, από μια μητέρα, την Gladys Pearl Baker, η οποία ήταν ψυχικά ασταθής και την γέννησε, χωρίς γάμο και χωρίς, καλά-καλά, να ξέρει και με ποιόν την έκανε, αφού η Marilyn ήταν καρπός μιας από τις πολλές περιστασιακές σχέσης της μητέρας της και το ονοματεπώνυμο Norma Jeane Mortenson η μητέρα το έδωσε στην κόρη της, από το όνομα ενός άνδρα, ο οποίος υπήρξε μία από τις εφήμερες αυτές ερωτικές σχέσεις της και ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Στην κόρη της, όμως, πέρα από το όνομα του περιστασιακού εραστή της, έδωσε και ένα κομμάτι από τον ταραγμένο και ασταθή ψυχικό και συναισθηματικό της κόσμο, γεγονός, το οποίο έπαιξε τον ρόλο του, όταν η Marilyn Monroe, ενεργώντας, ως Norma Jeane Mortenson, δηλαδή, ως ο δυστυχής εαυτός της, αποφάσισε να βάλει τον τίτλο του τέλους στην ζωή της.





Κομμάτι από την πορνοταινία του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1940, στην οποία συμμετείχε η άγνωστη, τότε, Norma Jeane Mortenson...



Παρ' όλ' αυτά, ή, μάλλον και εξ αιτίας όλων αυτών, η Marilyn επεδίωξε και κατάφερε να ανέβει, κάνοντας τα πάντα. Πέρασε, ένα φεγγάρι και από την πορνοβιομηχανία της χώρας της, που, ήδη, από την δεκαετία του 1940, ανθούσε, ξάπλωσε στα κρεβάτια αμέτρητων παραγόντων, που την βοήθησαν να φθάσει εκεί που έφθασε, χωρίς να διστάσει. Δεν ήταν η πρώτη, ούτε η μόνη. Και φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν άξιζε, σαν ηθοποιός. Αλλά, για να μπορέσει κάποιος να αποδείξει ότι αξίζει, δεν αρκεί το να αξίζει. Προαπαιτούνται και πολλά άλλα, προκειμένου να φθάσει στο σημείο να δείξει αυτό, που αξίζει (ή αυτό που δεν αξίζει).

Αλλά, η αλήθεια είναι ότι, όταν έφθασε στην κορυφή, έδειξε τα καλλιτεχνικά της προσόντα, τα οποία ήσαν πολλά και πλούσια. Τα προσόντα αυτά εξακολουθεί - και θα εξακολουθεί πάντοτε - να τα επιδεικνύει, στις παρούσες και στις μέλλουσες γενεές, μέσα από το έργο της, που άφησε πίσω της και ξετυλίγεται στις ταινίες, στις οποίες συμμετείχε. Με τα προσόντα αυτά, άλλωστε, πήρε την πρωτιά στο καλλιτεχνικό στερέωμα, χωρίς, ουσιαστικά, να την χάσει, παρά τα τόσα χρόνια, που πέρασαν και παρά το γεγονός ότι κύλισε πολύ νερό στο ποτάμι, από εκείνη την εποχή, που έφυγε από την ζωή.


Γιατί, τελικά, η Norma Jeane Mortenson άξιζε. Και αυτό που άξιζε, σαν ηθοποιός, το πήρε...