Από τον Γρηγόρη Ψαριανό στη Νίκη Τζαβέλλα. Η αποδόμηση της ευρωζώνης, τα κωμικοτραγικά αδιέξοδα του ελληνικού (αριστερού και δεξιού) κοσμοπολιτικού "ευρωπαϊσμού" και η πορεία της χώρας προς την καταστροφή.

Ένας Γρηγόρης Ψαριανός, κυριολεκτικά για γέλια, αλλά συνάμα και (πολύ περισσότερο) για κλάματα. Μπορείτε να τον ... απολαύσετε στην συνέντευξή του στο informer, όπως αναδημοσιεύεται στο μπλογκ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ"  http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html . Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μία (αναλόγως) απολαυστική δική μου απάντηση στα όσα εξέμεσε και σε αυτήν την συνέντευξη, αλλά και στην πρόσφατη, εμετικά φιλομνημονιακή, εκπομπή του "ετέρου Καππαδόκη", του ομογάλακτού του - περί του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, ο λόγος. (Έχει να πέσει πολύ γέλιο, με όσα όλη αυτή η παρέα των πανικόβλητων υπηρετών της επίσης πανικόβλητης - και συνάμα ανόητης και καταστροφικής - "ευρωπαϊστικής"/κοσμοπολιτικής ελληνικής ελίτ προπαγανδίζει και με όσα ήδη συμβαίνουν και στην συνέχεια πρόκειται να ακολουθήσουν στην δυστυχή ελληνική κοινωνία, η οποία οδηγείται προς την πείνα την εξαθλίωση και την καταστροφή.



Ακριβώς, όπως το περιέγραψε η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Νίκη Τζαβέλλα στην ευρωβουλή : "Αν είναι να καεί η Ελλάδα, ας καεί, για να σωθεί η ευρωζώνη").

Ομολογουμένως, όλοι αυτοί οι παγκοσμιοποιημένοι κοσμοπολίτες "ευρωπαϊστές" δεν πάνε καλά στα μυαλά τους. Προφανώς (πέρα από τον δεδομένο πανικό τους, μπροστά στις καταιγιστικά καταστροφικές εξελίξεις, που έχουν ενσκήψει, στην πατρίδα μας και στην χαοτική ευρωζώνη), κάτι έχουν πιεί και δεν μας το λένε... 

Ας δούμε, όμως, το παρακάτω κείμενό μου :




Δεν ξέρω αν ο κ. Βορίδης είναι (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του αφελούς παγκοσμιοποιημένου μεταναζιστή κ. Ψαριανού) πρώην φασίστας. Μπορεί και να είναι.



Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι ο κ. Ψαριανός ήταν και παραμένει, νυν και αεί, κρετίνος.


(Και φυσικά, εσαεί, κατάπτυστος).

 Στην εκπομπή του ομογάλακτού του (του κ. Σταύρου Θεοδωράκη) ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός ήταν για γέλια και για κλάματα. (Περισσότερο για κλάματα και λιγότερο για γέλια, αν αναλογισθεί κανείς την κατάντια του ανδρός).


Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Ψαριανός, ο όψιμος (;) φίλος (ντροπαλός image maker και ολίγον συγκεκαλυμένος αριστερός αποκαθαρτής) των πολιτικών απογόνων του Γεώργιου Παπαδόπουλου, προκάλεσε, σε όλους όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του, μια μελαγχολική θυμηδία, με όσα υποστήριξε σε αυτήν την θλιβερή κουϊσλινγκική φιλομνημονιακή εκπομπή.


Φυσικά, ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει και να υποστηρίζει ό,τι επιθυμεί. Ακόμα και το δικαίωμα του αυτοεξευτελισμού είναι αναφαίρετο.


Και η άσκηση, από τον κ. Ψαριανό, αυτού του δικαιώματος είναι καλοδεχούμενη, διότι η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει (και γνωρίζει) με ποιόν έχει να κάνει...


Όσον αφορά το ποιός τράκαρε το "όχημα Ελλάς", καλόν είναι, με το απειροελάχιστο ψήγμα μυαλού που του έχει απομείνει, να σταματήσει να αποδίδει - με την κλασική "λογική" της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και του μεταναζιστικού επαρχιωτικού εθνικισμού της συντηρητικής γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ - τις ευθύνες στον ελληνικό πληθυσμό. Αν είχε στοιχειώδη οικονομική και κοινωνιολογική παιδεία - πού να την βρει όμως, αφού δεν πωλείται σε τιμή ευκαιρίας; - θα γνώριζε ότι το ελληνικό όχημα τράκαρε στην ανόητη, έως βλακώδη και συνάμα καταστροφική στρατηγική επιλογή της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, ήτοι στο ίνδαλμα του αγαπητού κ. Γρηγόρη. Δηλαδή στο ευρώ, χάριν του οποίου ο στυγνός και στεγνός μεταναζιστής κ. Ψαριανός είναι διατεθειμένος να υποβάλει το σύνολο του ελληνικού - αλλά και του ευρωπαϊκού - πληθυσμού στα "μαρτύρια εξιλέωσης" και εξόντωσης των σύγχρονων απογόνων της Ιεράς Εξέτασης και της λουθηρανικής "κοινωνικής καθαρότητας".


Αυτό το ευρώ των συνθηκών της ευρωζώνης από το Μάαστριχτ, μέχρι την Λισαβώνα - το οποίο με νύχια και με δόντια υπερασπίζεται, ως νέος Ιγνάτιος Λογιόλα, με εκτελεστικά όργανα τους "φαναρτζήδες" της τρόϊκας των εκπροσώπων των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας μας, ο αφελής κ. Ψαριανός και ουκ ολίγοι απόγονοι του ιστορικά εκπεσόντος ευρωκομμουνισμού, δηλαδή οι ευρωκομμουνιστονεοφιλελεύθεροι - οδεύει προς τον θάνατό του, αφού προηγουμένως οδηγεί προς τον ασφυκτικό πνιγμό τις ευρωπαϊκές οικονομίες και τους πληθυσμούς της γηραιάς ηπείρου.


Το ευτύχημα είναι ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν θα επιτρέψουν σε αυτό το, κοινωνικά αντιδραστικό και πολιτικά αντικοινωνικό, συνονθύλλευμα ενός κυριαρχούντος οικονομικού οπισθοδρομικού δογματισμού και των συμφερόντων του χρηματιστικού κεφαλαίου, που αυτός ο δογματισμός εκφράζει, να τους οδηγήσει στην πυρά και δεν θα επιτρέψουν να μετατραπούν σε καύσιμη ύλη, που θα τροφοδοτήσει αυτήν την πυρά. Και η δραχμή, το παλαιό οθνείο νόμισμα, θα ήταν μία λύση, όσο και αν φρικιά μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη ο μικρόνους κ. Ψαριανός.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το ευρώ, των κοινωνικά κομφουζιονιστικών και οικονομικά χαοτικών ευρωσυνθηκών, που υπερασπίζεται ο "μοδάτος" κ. Γρηγόρης, οδεύει στον τάφο του, όσο και αν αυτή η εξέλιξη δεν αρέσει στον όψιμο μεταναζιστή βουλευτή και "εραστή" του στυγερού εκπρόσωπου της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας - περί του κ. Λουκά Παπαδήμου ο λόγος. Και φυσικά, ουδείς λόγος υπάρχει για να λυπηθούμε για τον θάνατο αυτού του ευρώ, το οποίο δεν είναι τίποτε περισσότερο από την τραγική πρακτική αποτυχία μιας χρήσιμης, αναγκαίας, καλής και ορθής ιδέας. Της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, η οποία δεν θα πεθάνει μαζί με αυτό το ευρώ των διαλυτικά καταστροφικών ευρωσυνθηκών.



Ο κ. Ψαριανός, η παρηκμασμένη παρέα του και οι υπηρετούντες τα συμφέροντά τους Έλληνες και Ευρωπαίοι μπατιροτραπεζίτες, καθώς και οι πολιτικοί lacees αυτών των μπατιροτραπεζιτών, μπορούν να λυπηθούν, όσο επιθυμούν, για τον θάνατο του ευρώ τους, το οποίο έκοψαν και έραψαν, αποκλειστικά, στα δικά τους μέτρα. Ο υπόλοιπος ελληνικός και ευρωπαϊκός πληθυσμός ουδένα πραγματικό λόγο έχει για να λυπηθεί. Και φυσικά, ουδόλως, θα λυπηθεί...




Δεν νομίζω ότι ο κ. Ψαριανός είναι πουλημένος. Τα πράγματα, όσον αφορά αυτόν τον ακραίο (και χυδαίο) μεταναζιστή βουλευτή της παρακμιακής (ψευδο)ανανεωτικής αριστεράς, είναι πολύ περισσότερο πεζά και απλά. Και εξηγούμαι :



Ο κ. Ψαριανός είναι ενσωματωμένος - και όχι πουλημένος - στην κυρίαρχη ολιγαρχία του βλακώδους και έντρομου (από τις καταιγιστικές εξελίξεις και τις απίθανα θηριώδεις αποτυχίες στρατηγικής του) "ευρωπαϊστικού"/κοσμοπολίτικου τμήματος της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, το οποίο καταβαράθρωσε την ελληνική οικονομία και κοινωνία, με την καταστροφική επιλογή της ένταξης της Ελλάδας στην χαοτικά θεσμική ευρωζώνη και ενώ η χώρα δεν πληρούσε ούτε ένα κριτήριο για να εισέλθει σε αυτήν.


Αυτήν την ενσωμάτωση και την αυξανόμενη δογματοποίηση του ολέθριου στρατηγικού αυτού σφάλματος, που συνοδεύεται από μια ανάλογη και δεδομένη, σε αυτές τις περιπτώσεις, ιδεολογικοπολιτική τύφλωση, εκφράζει ο κ. Ψαριανός και οι συντηρητικοποιημένοι νεοφιλελευθερίζοντες κληρονόμοι του παλαιού και τεθνεώτος ευρωκομμουνιστικού ρεύματος της ελληνικής (και της ευρωπαϊκής) αριστεράς.


Αυτό σημαίνει ότι, στην περίπτωσή τους, έχουμε να κάνουμε με την περίπου απόλυτη κυριαρχία του αποπροσανατολιστικού φαινόμενου vertigo, ή την επικράτηση μιας κατάστασης dejavu, στο οποίο, ή στην οποία, έχουν περιπέσει, ακριβώς επειδή βρίσκονται μπροστά σε μια αφόρητα πιεστική πραγματικότητα, η οποία έχει δραστικά και με ιλιγγιώδεις ταχύτητες ανατρέψει όλα τα δεδομένα και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές, που στήριζαν όλες τις θεμελειακές τους πεποιθήσεις, οι οποίες συγκεφαλαιώνονταν, γύρω από το ζήτημα - taboo αυτής της ομάδας των ανθρώπων, οι οποίοι γαλουχήθηκαν με την ιδεοληψία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η οποία ως ιδέα και ως πράξη, αντιμετωπίζεται, ως ζήτημα υπεράνω κριτικής και ως ινδική ιερή αγελάδα, αφού πάνω σε αυτήν οικοδόμησαν την κυρίαρχη - έως πρόσφατα - πεποίθηση της ιστορικής ιδεολογικής τους δικαίωσης απέναντι στην σταλινική αριστερά. Μια πεποίθηση, η οποία ήταν ένα βάλσαμο για την πικρή (και κατ' αυτούς, άδικη) ιστορική τους ήττα στο πεδίο της πραγματικής ιστορικής εξέλιξης, έτσι όπως αυτή η εξέλιξη έλαβε χώρα, μετά την μεταπολίτευση και κυρίως, μετά την κατάρρευση της "Ε.Σ.Σ.Δ." και του "υπαρκτού".


Αυτά τα ιδεολογικά στερεότυπα και αυτές τις εγκαθιδρυμένες ιδεοληπτικές πεποιθήσεις ήλθε να κατακρημνίσει η παρούσα και συνάμα θυελλωδώς εξελισσόμενη αποδομητική κρίση της ευρωζώνης, αυτού του πρακτικού αντικρύσματος του ιδεολογικού εποικοδομήματος και της δομής των ψευδοανανεωτικών (και εν τοις πράγμασι, νεοσυντηρητικών) απομειναριών του καταρρεύσαντος ευρωκομμουνισμού.


Αυτή την συναισθηματικά και ιδεολογικοπολιτικά αποδομητική κατάσταση ζει ο κ. Ψαριανός και η παρακμιακή συντηρητική του παρέα (η οποία δεν περιλαμβάνει μόνον αυτόν, αφού μπορεί κάποιος να διαβάσει όσα, εσχάτως, γράφει ο κ. Γιώργος Προκοπάκης στο μπλογκ "Μη μαδάς τη μαργαρίτα" και να χαμογελάσει, μελαγχολικά, με την εναγώνια - και συνάμα κωμική - προσπάθειά του να δει φως από την διαδικασία του ελληνικού PSI, τα discount rates των νέων ελληνικών ομολόγων και τις "προσπάθειες" του νέου δημίου του ελληνικού πληθυσμού - περί του κ. Παπαδήμου ο λόγος. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο αγαπητός κ. Προκοπάκης, ιδεοληπτικά τυφλωμένος, ως "ευρωπαϊστής", που είναι πιάνεται από τα μαλλιά του, όπως ο πνιγμένος και αδυνατεί, ή καμώνεται πως αδυνατεί, να δει ότι, ακόμα και η "καλύτερη" λύση στο ελληνικό PSI - δηλαδή ένα κούρεμα της τάξης του 80% του ελληνικού δημόσιου χρέους προς τους "ιδιώτες" -, θα οδηγήσει την χώρα στην διάλυση, όσο δεν διαγράφεται το σύνολο - σχεδόν - του τοκογλυφικού χρέους του ελληνικού κράτους. Δεν πειράζει. Σιγά - σιγά, θα το δει. Και θα το ζήσει. Και αυτός και ο κ. Ψαριανός και η παρέα τους...).


Ίσως να είσαι αγαθιάρης, όπως λες, αγαπητέ φίλε. Μπορεί, όμως και να μην είσαι.



Πιο πιθανό μου φαίνεται να είσαι καλοπροαίρετος και εύπιστος, έναντι των ανθρώπων (ή, τουλάχιστον, έναντι της εικόνας, που αυτοί διαχέουν στους άλλους, για τον εαυτό τους - όπως ο κυρ-Ψαριανός, "καλή ώρα". Τι "καλή", δηλαδή. Μαύρη και άραχνη είναι, αλλά, τέλος πάντων...)


Πάντως, είτε συμβαίνει το ένα, είτε το άλλο, οι εξελίξεις θα είναι τόσο ραγδαίες και καταιγιστικές, όσον αφορά την πορεία του τόπου και του πληθυσμού, που τον κατοικεί, προς την εξαθλίωση και την πείνα και θα λάβουν τέτοιες διαστάσεις, που δεν θα αφήσουν, σε κανέναν από όλους εμάς, το παραμικρό περιθώριο να μην καταλάβουμε (ή να καμωνόμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε), περί τίνος πρόκειται.


Ως εκ τούτου, εκ των πραγμάτων και υπό την αφόρητη πίεση των εξελίξεων, που, ήδη, έχουν φθάσει και εκτυλίσσονται, οι πάντες θα καταλάβουν, πολύ καλά, το που πάει η κατάσταση και το τι υπερασπίζονται οι κ. κ. Γρηγόρης Ψαριανός, Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Προκοπάκης και η απίθανα παρηκμασμένη παρέα τους...


Εγώ πάντως, σε ό,τι με αφορά, "Dixi et salvavi animam meam", για να θυμηθώ και μια σπάνια ευαγγελική αναφορά του αείμνηστου Karl Marx. Ή, επί το ελληνικότερον : "Μίλησα και έσωσα την ψυχή μου". Ή, ακόμα καλύτερα και ορθότερα : "Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν, ουκ έχω"...




(Σχόλιά μου http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html?showComment=1322293326889#c7844852975600969584 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html?showComment=1322293621804#c4362701597096455242  και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html?showComment=1322329194983#c5371657510435819385 και http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html?showComment=1322342921730#c3952622844211932585 της 26/11/2011, στο θέμα, που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ "Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ", με τίτλο : "Όταν, σωστά, την απαιτείς (την Απλή Αναλογική) και λες όχι στις συνεργασίες, είσαι διαταραγμένη φύση!" http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html ).