Γιατί πρέπει να μην εκταμιευτεί η 5η δόση και να μην υπογραφεί το νέο αποικιοκρατικό Μνημόνιο. Μια απάντηση στον αφελή (;) κ. Σταύρο Θεοδωράκη και τις δογματικές ανοησίες του κ. Valery Guiscard d' Estaing.
Ο εικονιζόμενος Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι τόσο αφελής, όσο θέλει να δείχνει ότι είναι, υπερασπιζόμενος την πολιτική του (όντως αφελούς) ΓΑΠ, του ανθρώπου, δηλαδή, που οδηγεί την Ελλάδα στον όλεθρο και τον πληθυσμό της, υπό ένα μοντέρνο καθεστώς πεονίας και στην εξαθλίωση, ολοκληρώνοντας την υποταγή της χώρας στην μοντέρνα μεταναζιστική κατοχική τρόϊκα των δανειστών της, με το νέο συμπληρωματικό Μνημόνιο της ντροπής, που αποφάσισε να υπογράψει, για να δανειστεί, έντοκα και να αναχρηματοδοτήσει ένα τοκογλυφικό χρέος, πάνω από 70 δισ. €, στους δανειστές του ελληνικού δημοσίου, κατά την περίοδο 2012- 2013.
Για να στηρίξει τον παραπαίοντα ΓΑΠ και την κυβέρνησή του, η οποία έχει ουσιαστικά καταρρεύσει, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ από την μεταπολίτευση, μέχρι σήμερα (ξεπερνώντας σε ταχύτητα κατάρρευσης ακόμα και την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, της περιόδου 1990 - 1993, αφού εκείνη είχε καταρρεύσει πολιτικά και κοινωνικά 24 μήνες μετά την εκλογή της, ενώ αυτό συμβαίνει τώρα και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση, στην κυβέρνηση του ΓΑΠ, μόλις 19 μήνες, μετά την θριαμβευτική εκλογή της με 10,48 μονάδες διαφοράς από την Ν.Δ.) ο Σταύρος Θεοδωράκης κινδυνολόγησε, αρκούντως, επικάλούμενος ακόμα και τον γηραιό (και ξεμωραμένο) Guiscard d' Estaing. Και φυσικά διεψεύσθη από τις μετέπειτα εξελίξεις - μην ξεχνάμε ότι το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στις 30/5/2011, δηλαδή πρίν από την συμφωνία της τρόϊκας με την κυβέρνηση του ΓΑΠ για την καταβολή της 5ης δόσης και πριν από την συμφωνία του ΓΑΠ με την Comission για την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, πάνω στα ερείπια του παλαιού, για την εκταμίευση ποσού, ύψους μεγαλύτερου των 70 δισ. €, ίσως και πάνω από 100 δισ. €, εάν το νέο Μνημόνιο επεκτείνει την αναχρηματοδότηση των ελληνικών κρατικών ομολόγων και για το 2014, προκειμένου οι πανικόβλητοι Ευρωπαίοι "εταίροι" να αποφύγουν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τους συστήματος, το οποίο τόσο πιστά υπηρετεί ο ΓΑΠ.
Ας απολαύσουμε, όμως, την απάντησή μου στις κινδυνολογικές ανοησίες του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, που , προφανώς, ανησυχεί, τα μάλα, για την τύχη του καταρρέοντος ΓΑΠ :
"Ο απίθανα αφελής (;) κ. Θεοδωράκης (η αφέλειά του συναγωνίζεται εκείνην του ΓΑΠ) πιστεύει ότι η εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι κάτι το εύκολο και γι' αυτό ικετεύει (με τον δικό του τρόπο) τον ελληνικό πληθυσμό - και μάλιστα το εγγράμματο τμήμα του, το οποίο τον διαβάζει - να υποκύψει στα κελεύσματα των δανειστών, που εμφανίζονται, ως "εταίροι" και ενεργούν, ως κατακτητές.
Καλόν, όμως, είναι ο κ. Σταύρος να ρωτήσει, πρώτα, την Dexia. (Όχι την ... δεξιά, την Dexia)!
Αυτή η δυστυχής γαλλοβελγική τράπεζα, για την αποφυγή της κατάρρευσης της οποίας Βέλγοι και Γάλλοι ξόδεψαν ουκ ολίγα κεφάλαια και η οποία βρίσκεται με αρκετά ελληνικά κρατικά ομόλογα στο περιουσιολόγιό της είναι, για μία ακόμη φορά και πάλι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Φυσικά, για την σωτηρία της οι ευρωτραπεζίτες απαιτούν, ξανά την ... διάσωση της Ελλάδας, με ένα νέο Μνημόνιο, πολύ περισσότερο επαχθές από το περυσινό, για να μπορέσουν να το περάσουν στην ιεροεξεταστικού τύπου διαδικασία, που έχουν επιβάλει στην δύσμοιρη ευρωζώνη.
Για τον λόγο αυτόν, ο αγαπητός (αν και ολιγομαθής) κ. Θεοδωράκης και η πανικόβλητη ελληνική πολιτικοοικονομική και λοιπή "πνευματική" ελίτ, ας μην ανησυχούν. Οι "εταίροι" και την 5η δόση θα δώσουν και θα "διασώσουν" την Ελλάδα και πάλι, με ένα νέο Μνημόνιο και τούτο διότι αυτοί δεν είναι κορόϊδα. Θα δώσουν τα χρήματα και όσα άλλα απαιτηθούν, για να διασώσουν αυτόν που πραγματικά κινδυνεύει : Το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα.
Από αυτήν την εξέλιξη, όμως, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι πρέπει να ανησυχούν. Και όπως είπα, αυτοί δεν είναι ο κ. Θεοδωράκης και η ανόητη ελίτ του τόπου μας, της οποίας οι στρατηγικές επιλογές της τελευταίας δεκαετίας (και οι οποίες στηρίχθηκαν στην ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και στην κατάργηση της δραχμής) αποδείχτηκαν πλήρως και εκκωφαντικά καταστροφικές, για τον πληθυσμό της χώρας - συμπεριλαμβανομένης και της ιδίας.
Από αυτήν την εξέλιξη πρέπει να ανησυχούμε όλοι οι υπόλοιποι, διότι, απλούστατα, το νέο Μνημόνιο, που θα υπογραφεί πάνω στα ερείπια του πρώτου, θα οδηγεί στην λεηλασία του πλούτου της χώρας από τους δανειστές και σε ένα νέο "κούρεμα" των εισοδημάτων του πληθυσμού, προκειμένου να αποφευχθεί το "κούρεμα" των απαιτήσεων των δανειστών της χώρας, το οποίο για να είναι αποτελεσματικό, θα πρέπει να υπερβαίνει το 80%, φθάνοντας στα επίπεδα του 90% αυτών των απαιτήσεων. Αυτό είναι, άλλωστε, που τρομάζει όλους τους "ενδιαφερόμενους" (τους δανειστές, δηλαδή και τους εκπροσώπους τους, που εμφανίζονται ως "εταίροι").
Ως εκ τούτου, καλό, ορθό και ζωτικά αναγκαίο, για τον πληθυσμό του τόπου μας, είναι να παύσει η δανειακή χρηματοδότηση της χώρας από τους μηχανισμούς του Μνημονίου και να μην εκταμιευτεί η 5η δόση, ούτε και οποιαδήποτε άλλη δόση.
Και φυσικά, ζωτικά απαραίτητο είναι το να μην υπογραφεί το σχεδιαζόμενο νέο Μνημόνιο, με το οποίο οι δανειστές, που εμφανίζονται ως "εταίροι" και οι εκπρόσωποί τους, θέλουν, εκβιαστικά, να δώσουν στο ελληνικό δημόσιο, επί πλέον των 110 δισ. € του αρχικού Μνημονίου, άλλα, περίπου, 70 δισ. €, για να καλυφθεί το σύνολο των δανειακών του αναγκών (σε ομόλογα), κατά τα έτη 2012 και 2013, οι οποίες δανειακές ανάγκες δεν καλύπτονται από το περυσινό Μνημόνιο επειδή, αφελώς, το γερμανικό οικονομικό επιτελείο και η Comission πίστευαν ότι το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να δανειστεί από τις "αγορές". Η πίστη αυτή, αποδείχτηκε φρούδα και εξωπραγματική (όπως από πέρυσι λέω) και επισφράγισε την παταγώδη αποτυχία του περυσινού Μνημονίου, που υπέγραψε ο αφελής ΓΑΠ, παραδίδοντας την χώρα στα βίτσια των τροϊκανών εκπροσώπων των δανειστών, που εμφανίζονται, ως "εταίροι" και οι οποίοι λειτουργούν με την νοοτροπία μοντέρνων μεταναζιστών κατακτητών.
Καλό, λοιπόν, είναι να γίνει αυτό που λέει ο κ. Valery Guiscard d' Estaing. Ζωτικά αναγκαίο για την χώρα και τον πληθυσμό της είναι να παύσει αυτή η νοσηρή και άκρως τοκογλυφική δανειοδότηση του ελληνικού κράτους, την οποία προβλέπει το Μνημόνιο του περυσινού Μαϊου και η οποία αποσκοπεί στην πληρωμή των ομολόγων των δανειστών του ελληνικού δημοσίου.
Με την εξής, όχι ασήμαντη διαφοροποίηση : Αντί για πτώχευση, το ελληνικό δημόσιο να κηρύξει στάση των εξωτερικών πληρωμών του και να καλέσει τους δανειστές, σε διαπραγμάτευση, με διακηρυγμένο στόχο το κούρεμα του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους στα επίπεδα που ήδη προανέφερα, ήτοι στο 85% έως το 90% του χρέους αυτού.
Αυτήν την εξέλιξη - δυστυχώς - δεν είναι διατεθειμένοι να την αφήσουν να συμβεί οι "εταίροι". Και θα κάνουν τα πάντα για να την αποτρέψουν, διότι δεν είναι κορόϊδα.
Άλλοι (αποδείχτηκαν ότι) είναι κορόϊδα αγαπητέ κύριε Σταύρο.
Ο φίλος σου, ο Κώστας Σημίτης και φυσικά ο τραγελαφικός ΓΑΠ ..."
(Σχόλιό μου http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7074&page=2#item_comments υπ’ αριθμ. 49 της 30/5/2011) στο άρθρο, που δημοσίευσε στο Protagon.gr ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, με τίτλο : «Ακούει κανείς τον ήχο της δραχμής;» http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7074 ).
Σχόλια
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7206
Παράθεση
"Οι Wolf και Krugman εύστοχα συμπεραίνουν ότι η ευρωζώνη βρίσκεται πιασμένη στην εξής αμείλικτή παγίδα: Από την μία μεριά, μια πτώχευση κάποιου κράτους ή εθνικού τραπεζικού συστήματος θα ξεκινούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία δεν θα σταματήσει πριν γκρεμίσει το κοινό νόμισμα. Από την άλλη όμως, δεν φαίνεται πως είναι δυνατόν να αποφευχθεί μία τέτοια πτώχευση δεδομένης της δυναμικής του ελληνικού χρέους και της κρίσης στο τραπεζικό σύστημα (αρχικά της περιφέρειας και, σε προέκταση, της ευρωζώνης). Με απλά λόγια, η πτώχευση (ή στάση πληρωμών ή αναδιάρθρωση ή όποιος άλλος ευφημισμός χρησιμοποιηθεί) (Α) θα είναι καταστροφική και (Β) θα έρθει...
Γιατί θα έρθει, σύμφωνα με τους Wolf και Krugman; Επειδή δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει τους στόχους του Μνημονίου 2 (επονομαζόμενου και Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος). Εδώ έχουν άδικο: Ακόμα κι αν επιτευχθούν οι στόχοι του Μνημονίου 2, η πορεία του ελληνικού δημόσιου χρέους θα είναι, λίγο-πολύ το ίδιο εκρηκτική. Εν ολίγοις, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, το Μνημόνιο 2, είναι εκτός θέματος! Τόσο απλά.
Μήπως τα παραλέω; Όχι φίλες και φίλοι. Τις τελευταίες εβδομάδες, στο πλαίσιο του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ που μου ανέθεσε να στήσω το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (και στο οποίο συνεργάζονται οι Τάσος Πατώκος, Λευτέρης Τσερκέζης και Χρήστος Κουτσοπέτρος), μελετήσαμε διεξοδικά την πορεία του ελληνικού δημόσιου χρέους. Στην βάση λεπτομερών στοιχείων για τις αποπληρωμές που θα πρέπει να κάνει το κράτος τα επόμενα χρόνια, δημιουργήσαμε μια προσομοίωση της πορείας του ποσοστού χρέους.
Βέβαια, κάθε πρόβλεψη είναι τόσο καλή όσο και οι παραδοχές στην οποία βασίζεται. Για αυτό τον λόγο, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι απλό: Να στηριχθούμε στους στόχους του Μνημονίου (ως προς περικοπές δημόσιων δαπανών, ανάκαμψης μετά το 2012 κλπ) και να υποθέσουμε ότι η χώρα τους πετυχαίνει στο ακέραιο.
Στο γράφημα της φωτογραφίας, στο κάθετο άξονα βλέπετε τις προβλέψεις μας για την πορεία του ποσοστού χρέους (τα νούμερα αφορούν το ποσοστό χρέους ως προς το ΑΕΠ) υπό τέσσερα βασικά σενάρια:
Σενάριο 1 (οι γκρι γραμμές): Εδώ προβλέπουμε πως θα εξελιχθεί το ποσοστό χρέους αν από εδώ και στο εξής πιάσουμε τους στόχους του επικαιροποιημένου Μνημονίου 1 άνευ ιδιωτικοποιήσεων και νέων μέτρων. Στο τέλος της δεκαετίας, το ποσοστό χρέους θα έχει ξεπεράσει τα 210%, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο αν οι Γερμανοί μας διασωληνώσουν και κάθε χρόνο μας στέλνουν δεκάδες δις νέων, ακριβών δανείων.
Σενάριο 2 (οι κίτρινες γραμμές): Το ίδιο με το Σενάριο 1 με την διαφορά ότι εδώ υποθέτουμε πως οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν €15 δισ το 2011, άλλα €15 δισ το 2012, και επί πλέον €10 billion το 2013 και €10 δισ το 2014. Σύνολο το πολυπόθητο (και βεβαίως άπιαστο) ποσό των €50 δισ, το οποίο μάλιστα υποθέτουμε ότι χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή υπάρχοντος χρέους.
Παρατηρήσατε τι συνέβη με το που πέτυχαν οι ιδιωτικοποιήσεις; Μια τρύπα στο νερό! Καμία, ουσιαστική, διαφορά! Οι κίτρινες γραμμές ανεβαίνουν με την ίδια μανιακή ορμή είτε γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις είτε όχι. Γνωρίζοντας οι αγορές ότι, ακόμα και οι ιδιωτικοποιήσεις να γίνουν, εμείς θα οδηγηθούμε στην στάση πληρωμών (καθώς η Γερμανική κυβέρνηση κάποια στιγμή δεν θα μπορεί να πείσει τους πολίτες της να χρηματοδοτούν ένα εκρηκτικό χρέος) δεν υπάρχει πιθανότητα να προσγειωθούν τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου. Η στάση πληρωμών θα μας επιβληθεί (θέλουμε δεν θέλουμε) από τα στυγνά γεγονότα."
Και το οποίο ελληνικό δημόσιο δεν μπορούν να το αφήσουν να χρεωκοπήσει επίσημα (διότι ουσιαστικά έχει χρεωκοπήσει).
Αυτό, που τώρα κάνουν οι γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές ελίτ, είναι, όμως, αξιοσημείωτο και δεν μπορεί να παρακαμφθεί :
Μετατρέπουν, σταδιακά, αλλά σταθερά, το ελληνικό δημόσιο χρέος, από ένα κρατικό χρέος προς ιδιώτες, σε (διευρωπαϊκό/ευρωζωνικό) διακρατικό χρέος.
Αυτό, αν το δει κάποιος, προοπτικά, πάνω σε μια μεσομακροπρόθεσμη βάση, δεν είναι καθόλου λίγο. Διότι, εντάξει, προς το παρόν, κουκουλώνουν τα πράγματα, μέχρι το 2012 - 2014. Από εκεί και πέρα, τι θα κάνουν;
Θα συνεχίσουν να δανείζουν το ελληνικό κράτος, μέχρι να καταστήσουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, καθ' ολοκληρίαν, ευρωζωνικό, διακρατικό χρέος;
Ή, από κάποιο σημείο και μετά (και ποιό χρονικό σημείο θα είναι αυτό;) θα παύσουν να δανείζουν και θα αφήσουν να λάβει χώρα (και επισήμως) η ελληνική χρεωκοπία;
Και αν αποφασίσουν κάτι τέτοιο, θα μπορούν να το κάνουν; (Μην ξεχνάμε ότι η ελληνική χρεωκοπία, αν συμβεί κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια, - π.χ. το 2013 - 2014 - θα συμπεριλάβει και το δικό τους διακρατικό τμήμα του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο τμήμα μεγαλώνει και θα υποχρεωθούν να το αποπληρώσουν αυτοί - δηλαδή τα άλλα κράτη της ευρωζώνης - στις "αγορές", από τις οποίες το έχουν δανειστεί έντοκα;).
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα συνιστά αυτό το γεγονός μια μερική ανακύκλωση των γερμανικών/ευρωζωνικών πλεονασμάτων προς την Ελλάδα; (Αφού αυτή δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει ούτε και το μη τοκογλυφικό τμήμα του δημόσιου χρέους της).
Δεν θα συμβεί, έτσι, αυτό, που - υποτίθεται ότι - θέλουν να αποφύγουν οι γερμανικές ελίτ;
Όλα αυτά αποτελούν έναν γρίφο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα των τυχοδιωκτικών αυτοσχεδιασμών των ευρωζωνιτών και της συστηματικής αποφυγής να προχωρήσουν σε καθαρές λύσεις. (Διάλυση της ευρωζώνης, ή ομοσπονδία).
Προς το παρόν, σπρώχνουν τον χρόνο. Αλλά μέχρι πότε;
http://www.adonisgeorgiadis.gr/phpbb3/viewtopic.php?f=2&t=3528
Αυτός και το κόμμα του έκαναν το λάθος (ήταν, άραγε, απλό λάθος;) να ψηφίσουν το Μνημόνιο και τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν...
Ας πρόσεχαν...
Όσον αφορά το που πάνε τα λεφτά του Μνημονίου, δες στο μπλογκ μου και το θέμα : "Γιατί και πως όλα τα ποσά του δήθεν "Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδας" χρηματοδοτούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και όχι τους μισθούς." http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/01/mihanismos-stirixis-kai-misthoi.html .
(Για τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ελληνικό δημόσιο χρέος και τις ευθύνες του πατρός του ΓΑΠ για την τωρινή χρεωκοπία της Ελλάδας, είδα ότι μου είχες απευθύνει ένα ερώτημα, στο θέμα : "Ποιός θα πληρώσει την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους; (Γιατί ούτε η ΕΚΤ, ούτε οι "Μηχανισμοί στήριξης" μπορούν να σώσουν την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή περιφέρεια)." http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/05/eurodebt.html . Στο ερώτημα αυτό το οποίο το είχα αφήσει αναπάντητο, απάντησα. Δεν γνωρίζω αν έχεις δει την απάντηση αυτή. Μπορείς να την δεις στα σχόλια του εν λόγω θέματος).