26/9/2009 : ΜΙΑ ΚΑΛΗ (ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ) ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ.

                   

               Ο Μίμης Ανδρουλάκης φθάνει στο μαγαζί του Δημήτρη Τζαβάρα.

Ήλθε σήμερα (26/9/2009), γύρω στις 3 παρά τέταρτο το μεσημέρι, στην καφετέρια ''RENATO'' του κοινού μας φίλου, του Δημήτρη Τζαβάρα, στην Πετρούπολη ο Μίμης Ανδρουλάκης, που είναι και πάλι υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Β' Αθηνών.

Η άφιξή του συνδυάστηκε με μια καλή προεκλογική (μέσα στα πλαίσια του δυνατού, εν όψει της αγχώδους και βιαστικής προεκλογικής εκστρατείας και εν όψει των βεβαρημένων υποχρεώσεων του υποψήφιου) συζήτηση, αμέσως, μετά τα προκαταρκτικά, που είχαν να κάνουν με τον σπάσιμο του πάγου ανάμεσα στον υποψήφιο και τους ανθρώπους που μαζευτήκαμε, μετά από προτροπή του Δημήτρη Τζαβάρα, να τον δούμε και να μιλήσουμε μαζί του.

Η συζήτηση, που εξελίχθηκε σε πολύ ενδιαφέρουσα, αναλώθηκε - που αλλού, άλλωστε θα μπορούσε να αναλωθεί; - στα οικονομικά, για να κλείσει με μια ιδεολογική αναφορά στην έννοια του σοσιαλισμού σήμερα, αφού το σύνολο σχεδόν των συνευρισκόμενων προήρχοντο από την παλαι ποτε κομμουνιστική και κομμουνιστογενή αριστερά.


Ο Μίμης Ανδρουλάκης μίλησε για την αναγκαιότητα μιας ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας, που πρέπει να σχηματισθεί, εν όψει της ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, μιας συμμαχίας, η οποία πρέπει να υπερβαίνει κατά πολύ τα πλαίσια του ΠΑΣΟΚ και να περιλαμβάνει την ελληνική αριστερά και σε κυβερνητικό - υπουργικό επίπεδο, αλλά και πέραν αυτού, σε επίπεδο στελεχών και της ευρύτερης κοινωνίας.

Για τον Μίμη Ανδρουλάκη αυτή η αναγκαιότητα είναι άμεση σήμερα, λόγω των δύσκολων στιγμών, που έχουν έλθει από την οικονομική κρίση, αλλά και από την επισφαλή θέση της χώρας σε διεθνές επίπεδο, μια επισφαλής θέση, η οποία έχει προκύψει, λόγω του υπέρογκου δημόσιου χρέους της, που την έχει φέρει σε μια κρίσιμη κατάσταση, η οποία - πάντοτε σύμφωνα με τον Μίμη - μπορεί να εξελιχθεί σε καταστροφή, όχι μόνον από την ίδια την διεθνή κρίση, αλλά και από τα απόνερά της, όταν οι άλλες χώρες θα έχουν ξεφύγει από αυτήν.

Χαρακτηριστική είναι η έκκλησή του για ένα νέο 1909, για μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, που θα ανατάξει την χώρα καθώς επίσης και η δραματική έκφρασή του, που συνοψίζεται στο ότι ''αν συνδυαστούν και συνωμοτήσουν όλοι οι διεθνείς δαίμονες (νέο φούντωμα της κερδοσκοπίας, αύξηση των επιτοκίων, άρνηση της Γερμανίας να βοηθήσει, καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην ελληνική κοινωνία και οικονομία - τις οποίες όμως δεν προσδιόρισε κλπ) σε βάρος της χώρας, που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, τότε η χώρα θα υποστεί μια πρωτόγνωρη καταστροφή'', κάνοντας και μια γενικότερη αναφορά στο ασφαλιστικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα, το οποίο οδηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία στην χρεοκοπία, κάτι που καμμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήσει να συμβεί. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού, για τον Μίμη Ανδρουλάκη, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με γενική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η οποία μικρές μόνον βελτιώσεις μπορεί να προσφέρει στην κάκιστη χρηματοοικονομική κατάσταση του συστήματος, η οποία μπορεί να αντιμετωπισθεί με εξεύρεση άλλων πηγών χρηματοδότησης.



Ο Μίμης Ανδρουλάκης μίλησε στην συνέχεια για την στήριξη των μισθών και των μεσαίων εισοδημάτων, μέσα από αυξήσεις που θα υπερκαλύπτουν τον πληθωρισμό, έτσι ώστε να τονωθεί η αγορά και για την στήριξη (αύξηση) της απασχόλησης, κυρίως μέσα από την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για να μπορέσει να τροφοδοτηθεί η αναπτυξιακή απογείωση της ελληνικής οικονομίας.

Με τον Μίμη Ανδρουλάκη στου Τζαβάρα.

Στο σημείο αυτό και αφού ολοκλήρωσε ο Μίμης Ανδρουλάκης, παρενέβην και έθεσα δύο θέματα, τα οποία είναι κρίσιμα, όσον αφορά την βιωσιμότητα ενός σχεδίου, το οποίο θα βγάζει την χώρα από τα αδιέξοδα, μέσα στα οποία ενεπλάκη η κυβέρνηση Καραμανλή και η οποία απέτυχε να δώσει λύσεις, αφού δεν τόλμησε - προφανώς επειδή είχε εγκλωβιστεί από τα συμφέροντα εκείνα τα οποία εξέφρασε και τα οποία δεν εδέχοντο τέτοιου είδους κυβερνητικές παρεμβάσεις -, να βαδίσει προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η πρώτη πρότασή μου αφορούσε το εισπρακτικό κομμάτι του δημοσίου. Είπα στον Μίμη ότι οι τοποθετήσεις του, γύρω από το μεγάλο δημόσιο χρέος και το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας (ως μέτρο αντιμετώπισης της κακής χρηματοοικονομικής κατάστασης του ασφαλιστικού συστήματος πρότεινα την γενική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, προκειμένου να μπορέσουν να μαζευτούν πολύ περισσότερα χρήματα από την είσοδο ενός μεγάλου αριθμού ασφαλισμένων, οι οποίοι θα μπορούν και θα είναι συνεπείς στην καταβολή της εισφοροδοτικής τους υποχρέωσης), έχουν να κάνουν με το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, το οποίο έχει να κάνει και με την ανορθολογική κατανομή των κρατικών δαπανών, αλλά όχι κυρίως με αυτήν.

Ανέφερα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι, ενώ η Ελλάδα σε επίπεδο κρατικών δαπανών βρίσκεται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (μιλάμε για την Ευρώπη των 15), δηλαδή κάτι παραπάνω από το 40% του ΑΕΠ, αντίθετα, σε επίπεδο κρατικών εσόδων, βρίσκεται κατά 10 με 12 μονάδες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, γεγονός το οποίο εξηγεί τα μεγάλα ελλείμματα του δημόσιου τομέα και την μεγάλη έκταση της φοροδιαφυγής. Η σύλληψη αυτών των διαφυγόντων εσόδων (μια διαφυγή, που δεν συμβαίνει σε καμμιά σοβαρή αναπτυγμένη οικονομία) θα μπορούσε άνετα να λύσει το οξύ άμεσο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, ακόμα και αν γινόταν σταδιακώς και μερικώς.

Η δεύτερη πρότασή μου είχε να κάνει με την αναγκαιότητα για την κρατικοποίηση του τραπεζοπιστωτικού συστήματος της χώρας, η οποία είναι απαραίτητη έστω και αν αυτή είναι μερική. Είπα στον Μίμη Ανδρουλάκη ότι η πρόταση αυτή δεν είναι τόσο ριζοσπαστική, όσο ακούγεται, διότι προτάθηκε στην κυβέρνηση Καραμανλή από ένα από τα επιφανή κομματικά της στελέχη και προσωπικό φίλο του Κώστα Καραμανλή, τον Άγγελο Φιλιππίδη, διοικητή του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου, ο οποίος δημοσίως έκανε αυτή την πρόταση πέρυσι με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης και αφού η κυβέρνηση Καραμανλή είχε ανακοινώσει το πακέτο στήριξης των ελληνικών τραπεζών - αυτά τα 28 δισ ευρώ, εκ των οποίων τα 15 δισ ευρώ εξακολουθούν να λιμνάζουν αχρησιμοποίητα. Φυσικά, ο Φιλιππίδης μπορεί να χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση, ως μοχλός πίεσης έναντι των δυστροπούντων τραπεζιτών του ιδιωτικού τομέα, αλλά η ουσία είναι ότι η πρόταση έγινε, άσχετα αν δεν πραγματοποιήθηκε, έστω και μερικώς, με αποτέλεσμα η παρούσα κυβέρνηση, που απέρχεται, να υποστεί τα επίχειρα και να αποτύχει το πρόγραμμα τόνωσης της ελληνικής οικονομίας, αφού δεν είχε τα κατάλληλα εργαλεία, δηλαδή το τραπεζικό σύστημα, για να εφαρμόσει την πολιτική της.
Αν η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προχωρήσει στην, μερική έστω, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος της χώρας - είπα στον Μίμη Ανδρουλάκη - θα αποτύχει στην εφαρμογή της πολιτικής της για την επίτευξη της αναπτυξιακής απογείωσης της ελληνικής οικονομίας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και με τα όποια επίχειρα, τα οποία θα είναι ανάλογα και χειρότερα από αυτά που έπαθε η κυβέρνηση Καραμανλή.

Η αρχική αντίδραση του Μίμη Ανδρουλάκη στις δύο προτάσεις, που έθεσα για συζήτηση υπήρξε αρνητική, αλλά στην πορεία της συζήτησης και των τοποθετήσεών του, έγινε περισσότερο δεκτικός και ουσιαστικά συμφώνησε, όταν και οι δύο προτάσεις άρχισαν να συγκεκριμενοποιούνται.

Όσον αφορά το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, με την προταθείσα από εμένα εξίσωση των δημοσίων εσόδων, ως ποσοστού του ΑΕΠ, ανάμεσα σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση των 15, η αρχική του αντίδραση είχε να κάνει με την συλλογιστική (αν και δεν την εξέφρασε με αυτήν την σαφήνεια, αλλά η αντίληψή του εκεί στηριζόταν), που λέει ότι δεν μπορείς να επιβαρύνεις την ιδιωτική οικονομία, όταν αυτή δρα και κινείται σε συνθήκες ύφεσης, διότι έτσι συμπιέζεις την ολική ζήτηση και εντείνεις τα υφεσιακά φαινόμενα στην αγορά.
Η λογική αυτή δεν είναι εσφαλμένη, πλην όμως, από την πρόοδο της κουβέντας προέκυψε και έγινε αποδεκτό και από εμένα και από τον Μίμη Ανδρουλάκη ότι αυτού του είδους η πίεση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει σε εκείνα τα στρώματα των μικρομεσαίων, που πιέζονται από τις υφεσιακές συνθήκες της αγοράς, όντας οριακοί, αλλά σε εκείνα τα στρώματα που φοροδιαφεύγουν, έχοντας εισοδήματα πολύ μεγαλύτερα από τους οριακούς μικρούς επιχειρηματίες και ότι απαιτείται μια λεπτομερής εξέταση της αγοράς και ο προσδιορισμός των κατά περίπτωση προτεραιοτήτων, που πρέπει να τεθούν, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί σε ένα βάθος χρόνου το ουσιώδες αυτό πρόβλημα, που καμμία κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε μέχρι τώρα.

 Όσον αφορά το ζήτημα της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος ο Μίμης Ανδρουλάκης ήταν και εκεί αρνητικός αρχικά, επικαλούμενος τους τραπεζικούς κανόνες ‘‘Βασιλεία 1’’ και ‘‘Βασιλεία 2’’, που περιορίζουν τις δυνατότητες παρέμβασης του κράτους στην τραπεζική λειτουργία και το γεγονός ότι η απόκτηση της πλειοψηφίας των μετοχών μιας τράπεζας από το κράτος δεν αλλάζει την λειτουργία της.

Στην πορεία της συζήτησης έθεσα το θέμα της κρατικοποίησης της Εθνικής Τράπεζας, που είναι η ναυαρχίδα του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, όχι απλά με τον διορισμό μιας διοίκησης, αλλά με την παρέμβαση στην ίδια την γραφειοκρατία της τράπεζας προκειμένου να μπορέσει η κυβέρνηση να υλοποιήσει τους συγκεκριμένους αναπτυξιακούς της στόχους, με την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων και την απογείωση της ελληνικής οικονομίας, κάτι που είναι καίριο για την επίτευξη της αναπτυξιακής απογείωσης της ελληνικής οικονομίας και της αυτοτροφοδοτούμενης εξυπηρέτησης και ομαλοποίησης του μεγάλου δημόσιου χρέους της χώρας, στόχους στους οποίους απέτυχε η κυβέρνηση Καραμανλή.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης ήρε σταδιακά τις επιφυλάξεις του, για την κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας (οι επιφυλάξεις αυτές είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν μπορούν να γίνουν μαζικοί δημόσιοι δανεισμοί ταυτόχρονα και για τις αυξήσεις, που έχει προγραμματίσει να δώσει το ΠΑΣΟΚ στους μισθούς και στις συντάξεις και για την πληρωμή των συντάξεων των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και για την εξαγορά του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής), όταν το όλο εγχείρημα μπει σε μια ιεράρχηση προτεραιοτήτων, αποδεχόμενος ότι η εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου της Εθνικής Τράπεζας, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για την εφαρμογή της - επί του συγκεκριμένου - χρηματοπιστωτικής της πολιτικής, που συνίσταται στην χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με χαμηλότοκα δάνεια, προκειμένου να στηριχθεί η επιχειρηματικότητα, η απασχόληση και η επάνοδος σε αναπτυξιακή τροχιά της ελληνικής οικονομίας.


Η κουβέντα δεν προχώρησε παρακάτω, λόγω των πιεστικών ανειλημμένων υποχρεώσεων του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος στο τέλος ζήτησε να στραφεί η συζήτηση σε αμιγώς πολιτικά θέματα και απάντησε σε ερώτηση, που του ετέθη από τους παρευρισκόμενους, σχετικά με την έννοια και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού σήμερα.

Η απάντηση του Μίμη Ανδρουλάκη ήταν ότι η έννοια του σοσιαλισμού σήμερα δεν έχει καμμία σχέση με το σοβιετικό κρατικιστικό μοντέλο, που ιστορικά απεβίωσε μαζί με την ‘‘Ε.Σ.Σ.Δ.’’, αν μπορούμε αυτό το μοντέλο να το ονομάσουμε σοσιαλισμό (στο σημείο αυτό είπα ότι ουδεμία σχέση με τον σοσιαλισμό έχει αυτό το μοντέλο, κάτι που ο Μίμης Ανδρουλάκης απεδέχθη, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, που είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν ήθελε να σοκάρει το κομμουνιστογενές ακροατήριό του, που ήταν και η συντριπτική πλειοψηφία των συνομιλητών του) και ότι η έννοια του σοσιαλισμού σήμερα και στο μέλλον προσδιορίζεται στην διαρκή καλυτέρευση των πραγμάτων στην κοινωνία, με την διαρκή βελτίωση της κοινωνικής θέσης και του βιοτικού επιπέδου του ευρύτερου εργαζόμενου πληθυσμού, καθώς και με τον διαρκή μετριασμό της ανισοκατανομής του εισοδήματος, πάνω σε μια ολοένα και περισσότερο δίκαιη βάση, υπέρ των ασθενέστερων εργαζόμενων τάξεων.


Κάπου εδώ, γύρω στις 4.00 το απόγευμα έληξε η ενδιαφέρουσα προεκλογική συζήτηση, που δεν αναλώθηκε σε μαυρογιαλουρισμούς, παρά το περιορισμένο του χρόνου και ο Μίμης Ανδρουλάκης έφυγε, για να συναντήσει τους επόμενους συνομιλητές του, χωρίς να υποσχεθεί τίποτε και μιλώντας περισσότερο, ως Μίμης Ανδρουλάκης και λιγότερο, ως ΠΑΣΟΚ, αφού είναι σαφές ότι δεν μπορεί και δεν θέλησε να δεσμευθεί για τα όσα πράξει η μελλοντική κυβέρνηση του ΓΑΠ.

Τώρα, το τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, αυτό είναι ένα άλλο θέμα...

(Δείτε στο ‘‘PETROUPOLIS FORUMS’’ το θέμα : ‘‘ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ’'  http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=1847&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor και στο ''FREE FORUMS'' το ομώνυμο θέμα :  http://www.freeforums.gr/index.php/topic,3441.0.html ).