31-8-1944. Η δολοφονία της Μαρίας Δημάδη. 8ος - 10ος 1944. Ο Άρης Βελουχιώτης, στην Καλαμάτα και στην Πάτρα και η επιστολή του, στον υπουργό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. 1ος αιώνας πΧ. Η Ήπειρος, στα «Γεωγραφικά», του Στράβωνα. 24-8-1757. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, στην Κριμαία 1853-2014. Αθήνα. 1870 Τρίκαλα. 1893-2025. Παναθηναϊκό Στάδιο. 1902-1922 Σμύρνη. 1920-1970. Θεσσαλονίκη (η Διαγώνιος). 1930. Οι Navajo, στην Αριζόνα. 1925-1962. Η Ρόδος. 1935-2025. Το «Παλλάς», στον Πειραιά. 1944. Ο Αττίκ. 1944-1960. Λεμεσός. 1950-1964 Ιωάννινα. 1951. Ο άτυχος 18χρονος ηθοποιός Στράτος Φλώρος. 1953. Το Isetta. 1958. «Μια ζωή την έχουμε». 1960. Ο Γιώργος Σεφέρης. 1961. Άρτα, Πεντέλη. 19-8-2025. To “Ελληνικό”. 2025. τα Καμμένα Βούρλα, το “κοιμητήριο τραίνων”, στην Βολιβία και μετέπειτα. (174).
1920 - 1930 (δεκαετίες). H Μαρία Δημάδη. 31/8/1944. Αγρίνιο. Δολοφονείται η Μαρία Δημάδη, η ηρωίδα κατάσκοπος της αντίστασης, από τους, εγκληματίες των Ταγμάτων Ασφαλείας. RESPECT. Η Δημάδη γεννήθηκε, το 1907, στο Αγρίνιο. Πατέρας της ήταν ο Κώστας Δημάδης, γνωστός γυναικολόγος του Αγρινίου, με σπουδές στο Παρίσι, ποιητής και διηγηματογράφος. Η μητέρα της ήταν κόρη καπνέμπορου. Μικρό παιδί έπαιζε πιάνο, έμαθε ξένες γλώσσες, ζωγραφική, διάβαζε/έγραφε ποιήματα. Μεγαλώνοντας, σπούδασε φιλολογία, στο Αμβούργο. Παντρεύτηκε δικαστή του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απέκτησε ένα κοριτσάκι, αλλά χώρισε. Η Δημάδη θα παρέμενε, ίσως, άγνωστη, μια καλλιεργημένη κυρία του σαλονιού. Όμως, ο πόλεμος τα άλλαξε όλα. Η κήρυξη του πολέμου του 1940 την δραστηριοποιεί. Δημιουργεί ομίλους γυναικών, που στέλνουν ρούχα, στους στρατιώτες, στο αλβανικό μέτωπο, εργάζεται η ίδια, σαν εθελόντρια νοσοκόμα, δίπλα, στους τραυματίες. Έρχεται η Κατοχή και η αντίσταση, κατά των κατακτητών φουντώνει. Οι γείτο...