Αλβανία : Οι εκλογές, η άνετη επικράτηση του Edi Rama και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, η ανικανότητα, η διαλυτική πανσπερμία και η απολιτική φατριαστική συγκρότηση της αντιπολίτευσης, τα αδιέξοδα της αλβανικής κοινωνίας και της ελληνικής μειονότητας.

Ασχολούμενος και σήμερα, με τις αλβανικές βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, αλλά και με την αλβανική κοινωνία, όπως και την ελληνική μειονότητα, στην γειτονική χώρα, με το αρχικό βίντεο, πιυ τράβηξα, χθες 12  Μαΐου 2025 και περιγράφοντας την κατάσταση, που επικρατεί, προτρέπω τους αναγνώστες να το παρακολουθήσουν, διότι είναι αναλυτικό και επεξηγηματικό, για την κατάσταση, που επικρατεί, στην γειτονική χώρα και σε σχέση, με το αλβανικό πολιτικό σκηνικό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κεντρική στόχευση της αλβανικής ολιγαρχίας, όσον αφορά την ολοκλήρωση της λεγόμενης “ευρωπαϊκής πορείας της χώρας”, με κεντρικό στόχο την ένταξη της Αλβανίας, στην “Ευρωπαϊκή Ένωση”, με χρονικό ορίζοντα, το 2030. 

Στο βίντεο αυτό, λοιπόν, παρουσιάζεται η εκτεταμένη επιχειρηματολογία, γύρω από τα ζητήματα αυτά, όπως και για την ελληνική μειονότητα, που κατοικοεδρεύει, στην γειτονική χώρα και ως εκ τούτου, είναι, απολύτως, χρήσιμη η παρακολούθησή του, από το αναγνωστικό κοινό.

Η εκλογική επικράτηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Edi Rama είναι πολύ μεγαλύτερη, από αυτή, που ήταν αναμενόμενη και που καταγράφηκε στα exit polls της περασμένης Κυριακής. Με καταμετρημένο το 28% των ψήφων, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει φθάσει, στο ποσοστό του 53%, γεγονός το οποίο του δίνει μια άνετη αυτοδυναμία, στο νέο αλβανικό κοινοβούλιο, με 84 ή 85, έδρες και σε σύνολο 141 εδρών.

Βέβαια. η αποχή υπήρξε πολύ μεγαλύτερη, από την αναμενόμενη, φθάνοντας, στο 50%, αλλά, τελικά, παρά το γεγονός ότι η αλβανική κοινωνία έδειξε τον, βαθύτατα, αρνητικό προβληματισμό της, για τα συμβαίνοντα, στην πολιτική ζωή της χώρας, στο βαθμό, που συμμετείχε, στην εκλογική διαδικασία, προτίμησε τον Edi Rama και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, απέναντι σε μια αντιπολίτευση, η οποία, παρά τις απέλπιδες προσπάθειές της να κερδίσει την πλειοψηφία, αποδείχτηκε, παντελώς, ανίκανη να την αποσπάσει, εξ αιτίας του γεγονότος ότι δεν θέλησε να αποδεχτεί το γεγονός ότι με τον 81χρονο Sali Berisha, γιατί δεν μπορούσε να έχει καμία τύχη. 

Το αποτέλεσμα ήταν, ευθύς εξ αρχής, μετά την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, ο αντιπολιτευτικός συνασπισμός των 21 κομμάτων, που τον απαρτίζουν, να οδηγείται, σε διάλυση, με άδηλο μέλλον, το οποίο θα είναι δύσκολο, διότι η ανασυγκόλληση, η αναζήτηση και η ανεύρεση ενός νέου ηγέτη είναι μία πολύ δύσκολη και επώδυνη διαδικασία, σε μια κοινωνία, σαν την αλβανική, όπου ο φατριασμός Και οι διαφόρων ειδών φάρες παίζουν σημαντικό ρόλο, σε αυτές τις διαδικασίες.  

 Ως εκ τούτου, ο Edi Rama έχει εύκολο έργο μπροστά του και φυσικά, θα αργήσει πολύ να βρεθεί, κάτω από την πίεση ενός νέου πολιτικού αντιπάλου, που να μπορέσει να συσπειρώσει την αντιπολίτευση, αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, να διεκδικήσει την εξουσία. 

Ένα βασικό πρόβλημα, όμως, που αντιμετωπίζει και που θα αντιμετωπίσει η αλβανική ολιγαρχία, όπως και το Σοσιαλιστικό Κόμμα και ο Edi Rama, με την νέα κυβέρνηση, που θα σχηματίσουν, έχει να κάνει με τον λεγόμενο “ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Αλβανίας”, αφού ο γαλλογερμανικός άξονας, στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση”, προσανατολίζεται, έντονα, στην παύση της διεύρυνσης αυτού του διακυβερνητικού θεσμού, δίνοντας προτεραιότητα, στην εμβάθυνςή του, και στην ενίσχυση της εσωτερικής συνοχής των 27 κρατών συμμετέχουν, σε αυτόν τον θεσμό.

Ως εκ τούτου, η διεύρυνση της αυτοαποκαλούμενης “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, με τα κράτη των δυτικών Βαλκανίων, μετατοπίζεται, σε δεύτερη μοίρα και παραπέμπεται στις καλένδες. Αυτό αποτελεί ένα πλήγμα, για την κεντρική πολιτική επιλογή του Wdi Rama, υπέρ της, όσο το δυνατόν, ταχύτερη ταχύτερης ένταξης της Αλβανίας, στην λεγόμενη “ Ευρωπαϊκή Ένωση”, μια διαδικασία που ο Αλβανός πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα πραγματοποιήσει, μέχρι το 2030, πλην, όμως, οι νεότερες εξελίξεις, που, μόλις, ανέφερα, αποτελούν ένα ουσιαστικό και καθοριστικό εμπόδιο, στον σχεδιασμό του κυβερνητικού κόμματος, αλλά και της αλβανικής ολιγαρχίας. 

Βέβαια, μια τέτοια εξέλιξη είναι διαχειρίσιμη, για την αλβανική κυβέρνηση και τον Edi Rama, διότι, απλούστατα, αυτό που μπορεί να κάνει και θα το κάνει, είναι το να είναι το να συνεχίσει να εξαγγέλλει την ένταξη της Αλβανίας, στην “Ευρωπαϊκή Ένωση”, όχι, πλέον, για το 2030, αλλά για αργότερα.

Όσον αφορά την ελληνική μειονότητα, στην Αλβανία, που κατοικοεδρεύει, κυρίως, στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, αυτή παρουσιάζει προβλήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η ελληνική κοινότητα, στην περιοχή αυτή, στην πράξη, έχει εγκαταλειφθεί, από το ελληνικό κράτος και τις ελληνικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα την στροφή της μειονότητας, προς τα αλβανικά κόμματα και κυρίως, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Edi Rama, γεγονός, βέβαια, το οποίο βοηθάει, στην διατήρηση των καλών επαφών της, με τους Αλβανούς και στο να βλέπει τον εαυτό της, ως ένα τμήμα της αλβανικής κοινωνίας, κάτι, που δεν είναι, βέβαια, κακό, διότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες μειονοτικοί ζουν, στην Αλβανία και με την αλβανική κοινωνία είναι, που έχουν δοσοληψίες και αποτελεί ένα πολύ φυσικό φαινόμενο, το να προσαρμόζεται, στα δεδομένα προβλήματα της αλβανικής κοινωνίας, που, βέβαια, αφορούν και την ελληνική μειονότητα. Άλλωστε οι σχέσεις της ελληνικής μειονότητας, με τους Αλβανούς, είναι, εξαιρετικά, καλές, αφού το 90% των Αλβανών θεωρεί ότι οι σχέσεις τους, με την ελληνική μειονότητα και με τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου είναι, από κανονικές, έως πολύ καλές. 

Άγιοι Σαράντα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των 150.000, έως 200.000 μελών, που υπολογίζεται ότι είναι ο αριθμός των Ελλήνων μειονοτικών, στην Αλβανία, έχει μεταναστεύσει, στην Ελλάδα, με τους 189.000 μετανάστες, από την Αλβανία (οι οποίοι υπολογίζονται, σε 442.000) να δηλώνουν ότι έχουν ελληνική καταγωγή. Φυσικά, όλοι αυτοί δεν είναι, στο σύνολό τους, Έλληνες μειονοτικοί, αλλά Αλβανοί πολίτες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την καταγωγή τους, ως προερχόμενη, από την ελληνική μειονότητα, κάτι, που είναι σημαντικό. 

Από εκεί και πέρα, τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η αλβανική κοινωνία, είναι τεράστια και όπως έχω γράψει και προχθές, η κοινωνία αυτή εξακολουθεί να αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα μεταναστευτικής φυγής, από την χώρα αυτή και μάλιστα, τώρα πλέον, αυτό συμβαίνει, κυρίως, στους κύκλους της αλβανικής νεολαίας, η οποία έχει εξειδικευμένη μόρφωση, αλλά όχι τα απαραίτητα κίνητρα, για να μείνει στον τόπο της.. Άλλωστε, στην μεγάλη τους πλειοψηφία πι μορφωμένοι νέοι δηλώνουν, ξεκάθαρα, ότι σκοπεύουν να φύγουν, στο εξωτερικό, ευθύς ως αποκτήσουν το πτυχίο τους, προκειμένου να έχουν καλύτερη τύχη, την οποία δεν τους εξασφαλίσει η Αλβανία και φυσικά, πηγαίνοντας, στο εξωτερικό, σκοπεύουν να μην γυρίσουν, ποτέ, πίσω, όπως δηλώνουν, ευθαρσώς, όταν ερωτώνται. 

Αυτή είναι η κατάσταση, που επικρατεί, στην αλβανική κοινωνία και φυσικά, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον, στο ορατό μέλλον. Η πραγματικότητα αυτή, που έχει διαμορφωθεί, αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα, για την αλβανική κοινωνία, το οποίο είναι προϊόν όλων των κυβερνήσεων, που ακολούθησαν, μετά την αυτοκατάργηση του κομμουνιστικού καθεστώτος, οι οποίες είναι συνυπεύθυνες, για την δημιουργία και την μακροημέρευση αυτής της μαζικής φυγής του αλβανικού πληθυσμού και της εγκατάλειψης της χώρας. 

Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Έχω γράψει, ήδη, πολλά, αν υπολογίσουμε και τα όσα έγραψα και ανέφερα και στο προχθεσινό δημοσίευμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι απαραίτητο να παρακολουθούμε την γειτονική χώρα και την κοινωνία της τις οποίες δεν γνωρίζουμε, αν και ο πληθυσμός της χώρας αυτής είναι, στενά, συγγενικός με τον ελληνικό, από τα αρχαία χρόνια. 

Αυτά, επί του παρόντος και επαναλαμβάνω, για μία ακόμη φορά, την προτροπή μου, προς το αναγνωστικό κοινό, να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, αφού αυτό είναι πολύ χρήσιμο και κατατοπιστικό, για την κατάσταση, που επικρατεί, μετά τις αλβανικές εκλογές βουλευτικές εκλογές, στην γειτονική μας κοινωνία, όπως και στην ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, η οποία είναι επίσημα αναγνωρισμένη, από το 1913.