ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας Γρηγόρης Ψαριανός , κυριολεκτικά για γέλια, αλλά συνάμα και (πολύ περισσότερο) για κλάματα. Μπορείτε να τον ... απολαύσετε στην συνέντευξή του στο informer , όπως αναδημοσιεύεται στο μπλογκ " ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ"   http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html   . Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μία (αναλόγως) απολαυστική δική μου απάντηση στα όσα εξέμεσε και σε αυτήν την συνέντευξη, αλλά και στην πρόσφατη, εμετικά φιλομνημονιακή, εκπομπή του "ετέρου Καππαδόκη", του ομογάλακτού του - περί του κ. Σταύρου Θεοδωράκη , ο λόγος. (Έχει να πέσει πολύ γέλιο, με όσα όλη αυτή η παρέα των πανικόβλητων υπηρετών της επίσης πανικόβλητης - και συνάμα ανόητης και καταστροφικής - "ευρωπαϊστικής"/κοσμοπολιτικής ελληνικής ελίτ προπαγανδίζει και με όσα ήδη συμβαίνουν και στην συνέχεια πρόκειται να ακολουθήσουν στην δυστυχή ελληνική κοινωνία, η οποία οδηγείται προς την πείνα την εξαθλίωση και την καταστροφή. Ακριβώς, όπως το περιέγραψε η ευρω

Στα τέλη του 2009, έχοντας να επιλέξει ανάμεσα στο ευρώ και την δραχμή, ο ΓΑΠ πήρε λάθος δρόμο, επιλέγοντας να βαδίσει το μονοπάτι προς το ευρώ, με αποτέλεσμα να οδηγήσει την Ελλάδα στο σημερινό αδιέξοδο. Επιλέγοντας έναν τρίτο ενδιάμεσο δρόμο, ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει την χώρα είτε στην μία, είτε στην άλλη κατεύθυνση, θα μπορούσε να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος, αποσπώντας, από τον γαλλογερμανικό άξονα, τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα (μεταξύ των οποίων και την διαγραφή του δημόσιου χρέους), υπέρ της ελληνικής οικονομίας και στην περίπτωση, που η Ελλάδα θα επέλεγε να μείνει στο ευρώ, όπως, επίσης και στην περίπτωση, που θα ακολουθούσε τον δρόμο της επιστροφής στο παλαιό εθνικό νόμισμα. Τώρα, τα έχει κάνει θάλασσα. Αυτό, όμως, μπορεί να διορθωθεί... Αποτελεί η επιστροφή στην δραχμή μια κακή μας μοίρα; Σίγουρα, όχι. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει επιλογή μας. Και όσο η ευρωζώνη μένει σε αυτή την κατάσταση της μακρόσυρτης αποδιοργάνωσης, στην οποία έχει εισέλθει και η

Λουκάς Παπαδήμος : Ο βασικός υπεύθυνος για την ολέθρια ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και για την παρούσα καταστροφή του τόπου, που ήλθε ως αποτέλεσμα εκείνης της εγκληματικά εσφαλμένης στρατηγικής επιλογής του βλακωδώς ανίκανου να σκεφθεί με όρους στρατηγικής "ευρωπαϊστικού"/κοσμοπολίτικου τμήματος ελληνικής πολιτικοοικονομικής και πνευματικής ελίτ, αποδέχθηκε την εκχώρηση της πρωθυπουργίας, για να εκφράσει την, περίπου, απόλυτη δικτατορία της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ και για να σώσει το ευρώ και την ζώνη του, αναλώμασι του ελληνικού πληθυσμού. Φυσικά, συνεχίζοντας την πολιτική του μοιραίου και ανίκανου ΓΑΠ, θα μας πάει για φούντο... " Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν θα είναι ο νέος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος . (Δείτε στο μπλογκ μου το θέμα : "Ο σύγχρονος Γεώργιος Τσολάκογλου φεύγει. Ποιός θα είναι ο σύγχρονος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος; (Ελπίζω πως όχι ο Βαγγέλης Βενιζέλος)"   http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/11/georgios-tsolakoglou

Θα είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος ο σύγχρονος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος; Ελπίζω πως όχι... " Πιθανότατα, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, μεταβαίνουμε από την μεταναζιστική νεοκατοχική κυβέρνηση του σύγχρονου Γεωργίου Τσολάκογλου στην συνέχειά της. Δηλαδή σε μια κυβέρνηση ενός σύγχρονου Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου . Έτσι προστάζουν οι μεταναζιστές απόγονοι των Γερμανών ναζιστών και οι κληρονόμοι (και συνεχιστές) των Γάλλων collaborateurs. Το πρώτο ερώτημα είναι, εάν ο σύγχρονος Τσολάκογλου εννοεί όσα λέει και είναι διατεθειμένος να παραδώσει την εξουσία, σε ένα διάδοχο σχήμα - έστω και εν μέρει, ακόμα και αν κρατήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται ότι είναι. (Αλλά, ας μη το δέσουμε κόμπο. Ας περιμένουμε, αφού ο ΓΑΠ θέλει να μείνει μέσα στο παιχνίδι). Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με το ποιός θα παίξει τον ρόλο του σύγχρονου Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου. Θα είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος , που θα αναλάβει τον ρόλο της αρχιεπιστασίας στην ολοκλήρωση του έργου, που προσδ

Αργά θυμήθηκαν το δημοψήφισμα ο δυστυχής ΓΑΠ και ο κωλοτούμπας οπορτουνιστής Βαγγέλης Βενιζέλος (ο Βαγγέλης τώρα κάνει και τον ανήξερο!). Αν αφήσουν τον ΓΑΠ να το κάνει, αν το εννοεί και αν το τολμήσει, θα μπορούσε και να του βγεί. Αλλά... Και όμως, το δημοψήφισμα είναι μια λύση, παρά το γεγονός ότι  η εξαγγελία του είναι προϊόν του πανικού του ΓΑΠ και του στενού κυβερνητικού επιτελείου. Η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, όμως, το φοβάται και φαίνεται ότι είναι διατεθειμένη να κάνει ό,τι μπορεί, για να το αποτρέψει. Και θέλει να το αποτρέψει, ακριβώς επειδή φοβάται την λαϊκή ετυμηγορία, η οποία μπορεί να οδηγήσει την χώρα, πίσω στην δραχμή και την ευρωζώνη στην διάλυση. Οι φόβοι ενός ευάριθμου τμήματος της παραζαλισμένης και πανικόβλητης κοσμοπολίτικης/"ευρωπαϊστικής" ελίτ του τόπου δεν είναι αβάσιμοι. Όμως, μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι αναπότρεπτη, ούτε μοιραία. Μπορεί να καταστεί αναγκαία, αλλά, πριν συμβεί, θα πρέπει να γίνει αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης, μ