ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

  Αυτό, που ευρηματικά, αναγράφεται, στην προειδοποιητική ταμπέλα, έξω από την περιοχή των τραπεζών, στην πόλη του Λονδίνου ( «Κλέφτες δραστηριοποιούνται, σε αυτήν την περιοχή» ), αυτό είναι, που συμβαίνει, στην παγκόσμια και στην ελληνική μπατιροτραπεζοκρατία.   Η ελληνική μπατιροτραπεζοκρατία, παρά τα, επιφανειακώς, φαινόμενα, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται και παρά την σχετική άνοδο των τραπεζικών καταθέσεων των ιδιωτών και των επιχειρήσεων, τον Ιούνιο του 2023, στα 189,3 δισεκ. €, παραμένουν να έχουν μια επισφαλή κεφαλαιακή βάση, όταν συγκρίνουμε την παρούσα κατάσταση, με την κατάσταση, στην οποια βρίσκονταν οι καταθέσεις των ιδιωτών και των επιχειρήσεων, στις ελληνικές τράπεζες, κατά την εποχή της ελληνικής χρεωκοπίας, τον Απρίλιο του 2010, όταν έφθαναν, στο ύψος των 245 δισεκ. €. Ας δούμε, όμως, τα σχετικά στοιχεία Ιανουαρίου - Ιουνίου 2023 και τις σχετικές ροές, κατά τον Ιούνιο του 2023, επισημαίνοντας ότι ο μήνας αυτός ηταν προεκλογικός, γεγονός, το οποίο έπαιξε και αυτό το

  1925 : Ένα επίκαιρο, πλέον, στις ημέρες μας, σκίτσο του Robert Berkeley, γνωστού, στην εποχή του, ως “Bob Minor”. Θα μπορούσαν οι BRICS να είναι η ενσάρκωση αυτής της, καθόλου, σατυρικής πρόβλεψης, για την γιγάντωση της Κίνας, της Ινδίας και της Αφρικής, απέναντι, στην ιμπεριαλιστική Δύση; Δεν είναι απίθανο και δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Η δική μου γνώμη, έχοντας ως δεδομένη την ασταθή, αλλά και προοπτικά, μεγεθυνόμενη μείωση της οικονομικής δύναμης των ΗΠΑ και της Δύσης, είναι ότι οι εξελίξεις, σε γενικές γραμμές,  βαίνουν, προς αυτή την κατεύθυνση, αν και οι, επί μέρους, διαφοροποιήσεις μπορεί να είναι, σημαντικές και ως προς αυτές τις διαφοροποιήσεις, ίσως, ο ρόλος της Ινδίας να είναι, μελλοντικά, καθοριστικός. Ο οικονομικός συνασπισμός των χωρών BRICS – Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική – έχει αρχίσει να αποκτά μια σημαντική παρουσία, στα διεθνή οικονομικά δεδομένα και στις πλανητικές ισορροπίες, μέσα, σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, που διακρίνεται, από την ευπαθή α

Και ενώ τα παραμύθια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, σχετικά με τις αυξήσεις των μισθών στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, μετεκλογικά, εντείνονται, η πραγματικότητα και οι μνημονιακές υποχρεώσεις, που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει η κυβέρνηση αυτή, με το, υπό συζήτηση, στην ευρωζώνη, Πρόγραμμα Σταθερότητας και το κυριότερο, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2023 - 2026, που η ίδια η κυβέρνηση έχει καταθέσει, είναι πολύ σκληρές, με δεδομένο το γεγονός της κατάρρευσης των πραγματικών μισθών, στην Ελλάδα, κατά την χρονική περίοδο 2008 - 2022, όπως, με μια μελαγχολική, έως απελπιστική παραστατικότητα, δείχνει ο, παραπάνω, πίνακας. Δεν χρειάζεται καμμία φιλοσοφική συζήτηση, γύρω από το θέμα αυτό και ιδιαίτερα, για όσα συνέβησαν πέρυσι, το 2022, κατά το οποίο η ελληνική οικονομία πραγματοποίησε την τρίτη, σε σειρά κατάταξης, μεγαλύτερη μείωση, στους πραγματικούς μισθούς, ανάμεσα, στις οικονομίες του Ο.Ο.Σ.Α, αφού ο υπερμεγέθης πληθωρισμός του 9,6% ήταν φυσιολογικό να οδηγήσει, στην με

  Ο Λέων Τρότσκυ (7/11/1879 - 21/8/1940), ως ένας νέος και σφριγηλός “άγιος Γεώργιος” της προλεταριακής επανάστασης, που, ως ηγέτης του μπολσεβικικού Κόκκινου Στρατού, σκοτώνει τον δράκο της αντεπανάστασης, απεικονισμένος, σε μια ευρηματική και καθόλου, τυχαία προπαγανδιστική αφίσα των Μπολσεβίκων (που απευθύνονταν, σε έναν πληβειακό λαό, με ορθόδοξη χριστιανική πίστη και παράδοση), στην διάρκεια του πολυαίμακτου ρωσικού εμφυλίου πολέμου, με τα 9.000.000 των νεκρών, ο οποίος κατέληξε, σε αυτό, που όλες οι παραδοσιακές ελίτ του καπιταλιστικού κόσμου θεωρούσαν, ως αδύνατο να συμβεί. Δηλαδή, στην επικράτηση των Μπολσεβίκων του Λένιν, του Τρότσκυ, του Στάλιν και των υπολοίπων, επί των στρατιών των Λευκών αντεπαναστατών και των στρατών των χωρών της Δύσης, που, στην πλειοψηφία τους, δεν είχαν καμμία διάθεση να πολεμήσουν, εναντίον του επαναστατικού καθεστώτος, που, με σαφέστατη προσωπική επιμονή του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, στις 25 Οκτωβρίου/7 Νοεμβρίου 1917, ανέτρεψε την προσωρινή κυβέρνηση

   Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι (28/8/1828 - 7/11/1910). Καθώς αυτόν τον μήνα, συμπληρώνονται, με το Ιουλιανό ημερολόγιο, που ίσχυε, τότε, στην αυτοκρατορική Ρωσία, 195 χρόνια, από την γέννηση του κόμητα Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι, είναι μια ευκαιρία να κάνουμε έναν, εκ νέου, απολογισμό, όχι του συγγραφικού έργου του, εκ των μεγίστων, διανοούμενου του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά της ισχύος των λεγόμενων και των πραττόμενων του ανδρός. Έναν απολογισμό, για τον Λεβ Τολστόι τον έχω πραγματοποιήσει, πριν 10, ακριβώς, χρόνια [δείτε το άρθρο μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο :  Από τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, στον Λέοντα Τρότσκυ, από τον Τρότσκυ, στον Λέοντα Τολστόϋ και από τον Τολστόϋ, σε μας. (Η εκδίκηση του "αναχρονισμού", όταν η οπισθοδρόμηση εμφανίζεται ως "πρόοδος" και ο "εκσυγχρονισμός" αρμενίζει στραβά). ] και μπορώ να ισχυρισθώ ότι, από τότε, τα πράγματα, δηλαδή η διαχείριση των υποθέσεων της ανθρωπότητας, η οποία, πλέον, αποτελεί μια υπαρκτή και υπολογίσι

  Εγώ, πάντως, προσδιορίζω τον εαυτό μου, ως Έλληνα (νεοέλληνα), κατά τον εθνισμό, άθεο, ως προς την θρησκεία και αδιάλλακτο διεθνιστή, κατά την συνείδηση. Και να πάνε να χεστούν ο Ιουστινιανός, ο Θεοδόσιος, ο Λέων ο Ίσαυρος και ο Γεννάδιος Σχολάριος. Αν και εδώ που τα λέμε, δεν μπορούν να το πράξουν αυτό, αφού, εδώ και πολλούς αιώνες, έχουν ψοφήσει. (Εννοείται ότι αυτή η τελευταία “ασεβής” πρόταση, που είναι έκφραση του θυμικού, γίνεται, χάριν παιδιάς και προς εμφάνιση αυτής μου της ψυχικής - ούτως ειπείν - διάθεσης. Στην πραγματικότητα και μιλώντας ψύχραιμα και ψυχρά, πρέπει να τονίσω ότι και οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν, δυστυχώς, κομμάτι της προϊστορίας μου, ως νεοέλληνα. Αυτή είναι η αλήθεια όση και αν είναι η, όντως, μεγάλη δυσφορία, που όλοι αυτοί, μαζί με τον Ιησού, μου προξενούν). Είναι γεγονός ότι η λεγόμενη γέννα, δηλαδή η δημιουργία του σύγχρονου ελληνισμού - του νεοελληνισμού - υπήρξε πολυαίωνη, επίπονη, ακραία βασανιστική και ως προς το προκύψαν αποτέλεσμα, εκτρωματική, αφ