ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

18/2/2012 : Ο Θωμάς Γεράκης αφηγείται την εμπειρία του από την Πολωνία του Βόϊτσεχ Γιαρουζέλσκυ την εποχή της άγριας καταστολής της εξέγερσης της πολωνικής εργατικής τάξης, που με επικεφαλής την "Αλληλεγγύη" , αντιστάθηκε, με σθένος στον ξενοκίνητο σταλινικό ολοκληρωτισμό. Ο αφηγητής προσπαθεί να συνδέσει την πολιτική και κοινωνική αποσύνθεση του κομμουνιστικού καθεστώτος, με μια αυριανή χρεωκοπία (είναι τόσο προπαγανδιστικός ο λόγος του, που, φυσικά, αρνείται να πει το πασίδηλο : Ότι δηλαδή η Ελλάδα έχει, ουσιαστικά, ήδη, χρεωκοπήσει, κάτι που, τώρα, επισημοποιούν οι διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης, ως αποτέλεσμα του υπογραφέντος νέου Μνημονίου)  της Ελλάδας και δι' αυτού του τρόπου, να υπερασπιστεί (μαζί με αυτούς που τον φιλοξενούν στην εμμετική εκπομπή των Ι ορδάνη Χασαπόπουλου και Μανώλη Αναγνωστάκη ) το ξενόδουλο καθεστώς του Μνημονίου, που έχει επιβληθεί στον ελληνικό πληθυσμό. Όμως, η δακρύβρεκτη αφήγηση του Θωμά Γεράκη δεν έμεινε αναπάντητη. Κάποιος συμφοιτητ

Ότι τα έδωσαν όλα είναι αλήθεια. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Η ουσία είναι ότι στην πράξη δεν πήραν τίποτε από όσα μπορούσαν να πάρουν (αν και για πρώτη φορά, έκαναν μια αχνή και εντελώς υποτυπώδη διαπραγμάτευση). Και για να είμαστε ακριβείς, πήραν ελάχιστα, τα οποία είναι και αμφισβητούμενα, αφού προφανώς δεν θα μπορέσουν να ανθέξουν σε βάθος χρόνου, διότι είναι σαφές πως και το νέο Μνημόνιο είναι εξωπραγματικό και οι στόχοι, που το ίδιο θέτει, μη ρεαλιστικοί. Οι ευρωζωνίτες θα φορτωθούν, πλήρως, το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο θα διογκώνεται, με, απελπιστικά, ραγδαίους ρυθμούς, εις το διηνεκές (όσο δεν διαγράφεται, ή, έστω, όσο δεν συρρικνώνεται, σε μεγέθη της τάξεως κάτω του 40% του ΑΕΠ της χώρας)... Το νέο Μνημόνιο κατέφθασε με βήμα ταχύ. Η χώρα θα γίνει κομμάτια και θρύψαλα και ο ελληνικός πληθυσμός θα καταστεί ένας πληθυσμός μοντέρνων δούλων, αφού το ελληνικό κράτος θα διαλυθεί και τα έσοδά του θα πηγαίνουν στον, υπό ίδρυση, ειδικό λογαριασμό, με διακηρυγμένο σκ

Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από την Συμφωνία της Βάρκιζας (13/2/1945), η οποία έσωσε την χώρα μας από την διχοτόμηση και με την οποία Συμφωνία το Κ.Κ.Ε. υποχρεώθηκε, από τον Ιωσήφ Στάλιν , εν όψει της συμφωνίας της Γιάλτας, να παραδώσει (έστω και μερικώς)  τα όπλα και την πλήρη κυριαρχία, που είχε στην χώρα, ακόμα και μετά την πρόωρη ήττα του, από τους Βρετανούς του Winston Churchill,   στην μάχη των Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 1944 και την εσπευσμένη, διατεταγμένη, σχεδιασμένη και συμφωνημένη αποχώρηση του ΕΛΑΣ, από την Αθήνα στις 5/1/1945, μια αποχώρηση, που έγινε, κάτω από τις οδηγίες του Γκιόργκυ Δημητρώφ και ύστερα από την καθοδήγηση που έγινε στον ηγέτη του Κ.Κ.Ε. Γιώργη Σιάντο , για την διεξαγωγή των μαχών στην Αθήνα και η οποία δεν είχε καμμία στρατιωτική/πολεμική λογική, αλλά ήταν προϊόν μιας πολιτικής διαχείρισης του πολέμου, με σκοπό την εξυπηρέτηση των ευρύτερων "Σοβιετικών" συμφερόντων, εν όψει της αντιπαράθεσης του Στάλιν, με τους ηγέτες

Τα παλαιά γερμανικά "panzer", επί το καταστροφικόν τους έργον. Ομοίως και η σύγχρονη εκδοχή τους συνεχίζει αυτό το καταστροφικό έργο, πάνω σε ένα διαφορετικό, μεν, αλλά παρόμοιο, δε, μοτίβο. Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι, ενώπιον του οικονομικού αφανισμού της και παραπαίει, έχοντας να αντιμετωπίσει το φάσμα της επελαύνουσας μοντέρνας πείνας και εξαθλίωσης, από την ωμή και ανελέητη έκφραση του σύγχρονου γερμανικού εθνικισμού. Είτε με τον πρωσικό "αυτοκρατορικό μεγαλοϊδεατισμό" , είτε με τον   "ναζισμό" , είτε με τον "νεοφιλελευθερισμό" , η επαρχιωτικής νοοτροπίας γερμανική πολιτικοικονομική ελίτ, διαχρονικά, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εκφράζει τον βαθιά ριζωμένο εθνικισμό της και την ανικανότητά της να ασκήσει έναν, πραγματικά, ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη, ρίχνοντας, για μία ακόμη φορά, την ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Μπροστά σε αυτόν τον σύγχρονο σκληρό πόλεμο, ο οποίος θα αφανίσει τουλάχιστον τ