ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ενώ η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζει, πυρετωδώς, το νέο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, που υπολογίζει να ψηφιστεί, μέσα στον Ιανουάριο του 2020, μαζύ με τις σχετικές αναλογιστικές μελέτες, οι διεθνείς οργανισμοί συνεχίζουν την ενορχηστρωμένη πολιτική του εκφοβισμού των πληθυσμών, στις αναπτυγμένες χώρες του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, γύρω από τις μέλλουσες δημογραφικές εξελίξεις και τις - υποτιθέμενες ως - δυσμενείς επιτώσεις τους, στα συνταξιοδοτικά συστήματα των χωρών αυτών. Τελευταίο δείγμα της πολιτικής του συνεχιζόμενου τρόμου είναι η Έκθεση του ΟΟΣΑ, με την οποία ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης κάνει σημαία του την (υποτιθέμενη) πίεση της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού, στις χώρες, που είναι μέλη του, από το 1979 και μέχρι το 2060. Οι υποθέσεις, για τις μελλοντικές εξελίξεις, στις οποίες προβαίνει ο ΟΟΣΑ, στηρίζονται, στην διαπίστωση ότι, από το 1979, μέχρι σήμερα, το μέγεθος των ατόμων, με ηλικία, άνω των 65 ετών, έχει αυ

Είναι να γελάει κανείς, με τα καμώματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο, όπως συμβαίνει, σε όλα τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού (η περίπτωση της Κίνας, λόγω της διακυβέρνησης της χώρας αυτής, από το Κομμουνιστικό Κόμμα , έχει τις δικές της, πολύ σημαντικές ιδιομορφίες, που δεν μπορούν να αγνοηθούν) , ουσιαστικά, έχει υπαλληλοποιηθεί, από τις μεγάλες πολυεθνικές και μη (και όχι, μόνο, αυτές) εταιρείες. Όπως συνέβη και στην περίπτωση της SIEMENS , έτσι και στην περίπτωση της Novartis , οι εξελίξεις, που έχουν προκύψει, αλλά και αυτές, που πρόκειται να ακολουθήσουν, θα το γελοιοποιήσουν, ακόμη περισσότερο, αποδεικνύοντας κάτι το οποίο, βέβαια, είναι προφανέστατο, αλλά παραμένει μη ομολογημένο, μέσα από την προσπάθεια όλων των μερίδων του εγχώριου πολιτικού συστήματος να πείσουν την κοινωνία ότι ο χρηματισμός και η συναφής υπαλληλοποίηση των πολιτικών, στις εταιρείες, που τους πληρώνουν, είναι μια περιστασιακή παραβατική συ

Εκατοντάδες έρχονται χιλιάδες, στης Ελλάδας τις πεδιάδες, πάνε και στα ορεινά, μετανάστες, στα τυφλά. Την χώρα, πάλι κατακλύζουν τις κοινωνικές ισορροπίες γκρεμίζουν, από το 2000, σταθερά , με βήματα πολύ γοργά. Δεν αντιλαμβάνονται πολλοί, γιατί πέφτουν οι μισθοί, την αγορά εργασίας οι μετανάστες πλημμυρίζουν, το βιοτικό επίπεδο της χώρας υποβαθμίζουν. Δεν απαιτεί πολύ μυαλό να το καταλάβουμε αυτό, μα, οι αστοί, πολύ καλά, το ξέρουν ότι οι μετανάστες τους συμφέρουν. Ο εφεδρικός βιομηχανικός στρατός τους είναι, πάντα, αρεστός, από του Καρλ Μαρξ , ναι, τους καιρούς, πού'χει κατακεραυνώσει τους αστούς. Από το 1866,  η Διεθνής , τους έχει τρέξει, πήρε, στο κυνήγι, τους αστούς, για τους ελιγμούς τους μεταναστευτικούς. Ήταν τότε, που οι ελίτ οι αστικές στήναν οργανωμένες μεταναστευτικές ροές, τις εργαζόμενες τάξεις να κτυπήσουν, τους μισθούς τους να τσακίσουν.  Τότε ο Μαρξ και η Διεθνής το παλέψαν, εξ αρχής, αρκετά τα

Από τότε (Οκτώβριος 2019) , που, στην αρχή της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, έγινε η παραπάνω δημοσκοπική έρευνα, στην Βρετανία, έχει περάσει αρκετός καιρός, αλλά, στην ουσία του, το κλίμα, στο βρετανικό εκλογικό σώμα, δεν έχει αλλάξει.  Το Συντηρητικό Κόμμα του πρωθυπουργού Boris Johnson , μετά από μια σοβαρ ή καταθλιπτική περίοδο, υπό την ηγεσία της Theresa May , κατά την διάρκεια της οποίας είχε βρεθεί, στα τάρταρα, έχει σταθεροποιήσει την άνετη πρωτοπορεία του, εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 12 Δεκεμβρίου, αφήνοντας μακριά, πίσω του, το Εργατικό Κόμμα του Jermy Corbyn και αφαιμάσσοντας, παράλληλα, το Brexit Party του Nigel Farage , το οποίο έχει συμφωνήσει, με τους Tories , να μην κατεβάσει υποψήφιους, σε 317 περιοχές, που αντιστοιχούν, σε 317 έδρες, σύμφωνα με το μονοεδρικό εκλογικό σύστημα, που, παραδοσιακά, επικρατεί, στην χώρα αυτή. Καταγράφοντας την παρούσα κατάσταση, στο βρετανικό εκλογικό σώμα, πρέπει να πούμε ότι οι Συντηρητικοί του Boris Johnson

Ώρα για φόρους; Όχι, ευχαριστώ... Σταθερή πεποίθησή μου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ήταν και είναι ότι η επιβολή κάθε μορφή κρατικής φορολογίας, στην οικονομική δραστηριότητα, εκτός από την επιβολή δασμών και τελών, κατά περίπτωση, σ το εξωτερικό εμπόριο, είναι - από ορθολογική σκοπιά εξεταζόμενη - άχρηστη, επιβλαβής στην οικονομική ανάπτυξη (η οποία, λιγότερο, ή περισσότερο, αναχαιτίζεται, από την επιβολή φόρων) και τέλος, η φορολόγηση των φυσικών και των νομικών προσώπων αποτελεί μια διαδικασία άσκησης, σε διαρκή βάση της κρατικής εξουσίας, στην κοινωνία, η οποία, πέρα από επουσιώδης, οικονομικά, είναι, όπως κάθε μορφή άσκησης ετσιθελικής εξουσίας, φθοροποιός και επικίνδυνη, ως εθιστική, στην πειθάρχιση και στην υποταγή των πολιτών, σε αυτού του είδους τον κρατικό ανορθολογισμό, ο οποίος επιβάλλεται και λειτουργεί, ως "κρατικός εξορθολογισμός", με την χρήση της κρατικής βίας. Συζητώντας αυτή μου την άποψη, με πάρα πολλούς φίλους μου, αλλά και ευρύτερα, με ένα

Έναν μύθο θα σας πω, όλο πιο αληθινό, τον Ανδρέα τον Λοβέρδο , μεσ' το πιάτο, σας τον φέρνω. Κνίτης ήτανε σωστός και σκληρός σταλινικός, στα αμφιθέατρα κεντούσε, με φανατισμό, πάντα, μιλούσε. Δεν δεχότανε κουβέντα, πάντοτε ο Ανδρέας είχε ρέντα, του ΚουΚουέ ήταν καμάρι, μα την έχασε την χάρη. Άφησε τον Περισσό, ντουγρού, εις τα κρύα του λουτρού, γίνηκε πανεπιστημιακός και του ΠΑΣΟΚ ένας πιστός. Του Σημίτη υπουργός, τό'παιζε, τότε, σεμνός, μα του Μεταξόπουλου έκανε τον μάρτυρα, του Αιμίλιου , της Παντείου το αμάρτημα. Όμως δεν σταμάτησε εκεί, αυτή η πονηρή μορφή, ήταν υπερασπιστής του Άκη , στων εξοπλισμών το μαύρο παραδάκι. Παρέα, με τον Βενιζέλο τον χοντρό, έκανε και τότε, τον σκληρό , "αθώος" , φώναζε, " ειν' ο Άκης ", που αποδείχτηκε αρπαχτάκης. Επεράσανε τα χρόνια, ύστερα ήλθαν τα Μνημόνια, ο Ανδρέας έγινε θρασύς, φανατικός τους υπερασπιστής. Πήγε υπουργός Εργασίας κι ύστερα, εις το Υγεία