Εκατοντάδες έρχονται χιλιάδες, στης Ελλάδας τις πεδιάδες, μετανάστες, στα τυφλά. (Από την εποχή της Διεθνούς, στο σήμερα).

Εκατοντάδες έρχονται χιλιάδες,
στης Ελλάδας τις πεδιάδες,
πάνε και στα ορεινά,
μετανάστες, στα τυφλά.


Την χώρα, πάλι κατακλύζουν
τις κοινωνικές ισορροπίες γκρεμίζουν,
από το 2000, σταθερά,
με βήματα πολύ γοργά.


Δεν αντιλαμβάνονται πολλοί,
γιατί πέφτουν οι μισθοί,
την αγορά εργασίας οι μετανάστες πλημμυρίζουν,
το βιοτικό επίπεδο της χώρας υποβαθμίζουν.


Δεν απαιτεί πολύ μυαλό
να το καταλάβουμε αυτό,
μα, οι αστοί, πολύ καλά, το ξέρουν
ότι οι μετανάστες τους συμφέρουν.


Ο εφεδρικός βιομηχανικός στρατός
τους είναι, πάντα, αρεστός,
από του Καρλ Μαρξ, ναι, τους καιρούς,
πού'χει κατακεραυνώσει τους αστούς.


Από το 1866, 
η Διεθνής, τους έχει τρέξει,
πήρε, στο κυνήγι, τους αστούς,
για τους ελιγμούς τους μεταναστευτικούς.


Ήταν τότε, που οι ελίτ οι αστικές
στήναν οργανωμένες μεταναστευτικές ροές,
τις εργαζόμενες τάξεις να κτυπήσουν,
τους μισθούς τους να τσακίσουν. 


Τότε ο Μαρξ και η Διεθνής
το παλέψαν, εξ αρχής,
αρκετά τα καταφέραν,
στους αστούς, οι ροές ουδέν προσφέραν.*


Στους καιρούς μας, όμως, δεν υπάρχει Διεθνής,
των αστών η πολιτική μένει ακραιφνής,
στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση συμφέρει
συνεχείς μεταναστευτικές ροές να φέρει.


Αυτό πράττουν, διαρκώς,
οι ελίτ του κόσμου, δυστυχώς 
και η χώρα συνεχώς, γεμίζει,
από μετανάστες η "Ευρωπαϊκή Ένωση" την πλημμυρίζει.


Οι "Ευρωπαίοι" τά'καναν σκατά,
αυτό το συμφέρον τους ζητά,
η Ελλάδα γίνεται αποθήκη τεράστιου πλήθους προσώπων,
στον άτυπο καταμερισμό αποθήκευσης στρατιών ανθρώπων.


Το έγκλημα είναι διαρκές,
φαινόμενο πολυέτες,
δεν πρόκειται να σταματήσει
και την χώρα θα εξαντλήσει.


Χωνευτήρι γίνεται ο τόπος αυτός
και ο πληθυσμός του ένας πολτός,
χωρίς καμμιά κοινωνική συνοχή,
δυστυχώς, ο κόσμος δείχνει ανοχή. 


Οι πραγματικοί μισθοί, συνεχώς, κατρακυλούν,
οι εργαζόμενες τάξεις δεν έχουν κάπουν να σταθούν,
ο πολιτικός κόσμος τους πολίτες κοροϊδεύει,
την χώρα, σε στάβλο, μεταστρέφει.


Πολλοί νομίζουν ότι όλα αυτά
θα έχουν ένα τέλος, μακριά, ή κοντά,
όμως, όλοι τούτοι κάνουν λάθος,
η κατάσταση αυτή έχει μακροχρόνιο βάθος.


Η "Ευρωπαϊκή Ένωση" και τα Μνημόνια,
με όλα τα δεκαετή καψόνια,
την χώρα έχουν αφοπλίσει,
η κοινωνία τα έχει παρατήσει.


Όμως, ο κόσμος, αν και έχει απηυδήσει,
πρέπει όλους αυτούς, στην άκρη, να αφήσει,
η επαναφορά της εθνικής και της λαϊκής κυριαρχίας,
θα φέρει την λύση κάθε απορίας.


Η κοινωνία μηχανισμούς πρέπει να στήσει,
τις μεταναστευτικές ροές να σταματήσει,
την πορεία των πραγμάτων να ανακόψει,
εάν θέλει, πάλι, να προκόψει.


Οι ροές των μεταναστών πρέπει να ελεγχθούν,
στις πραγματικές ανάγκες της χώρας να ενταχθούν,
οι πλεονάζοντες μετανάστες, στις χώρες τους να επιστρέψουν,
ή, στις χώρες, που επιθυμούν, να ταξιδέψουν.


Όλα αυτά, όμως, δεν τα μπορούν,
ούτε και τα επιθυμούν,
οι ντόπιοι, οι δουλικοί πολιτικοί,
των "ευρωενωσιακών" οι υποτακτικοί. 


Αυτοί την κοινωνία, συνειδητά, την καταστρέφουν,
τους μετανάστες, στην ενδοχώρα, στρέφουν,
υποβαθμίζουν των κατοίκων την ζωή,
εντολές εκτελούν, στο πι και φι.


Ετούτο το κακό πρέπει να σταματήσει,
εάν η χώρα θέλει να ορθοποδήσει,
τους υπηρέτες των βορειοευρωπαίων να στείλει, εις τον διάβολο,
πετώντας, στην άκρη κάθε τι, πού'ναι παράλογο. 


Όχι, λοιπόν, στην "Ε.Ε"/ΕΟΚ,
στοπ εις το ηλεκτροσόκ,
που κτυπάει την κοινωνία,
τέρμα, πια, η μαζοχιστική ανοησία.














*
"Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία, για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους, εναντίον των εργοδοτών, που, στην πλειοψηφία τους, είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να ανέβουν οι μισθοί ,στα επίπεδα των διαρκώς αυξανομένων τιμών των μέσων επιβίωσης, αλλά και να μπει ένα τέλος, στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών, σε αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.

Οι εργοδότες πίστεψαν ότι θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες από το Βέλγιο, την Γαλλία, ή την Ελβετία. Πάνω σε αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες, μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε. Αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών. 

Έχοντας ηττηθεί, στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας από την Σκωτία. Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν, αρχικά και στο Εδιμβούργο, να συμφωνήσουν, σε μια αύξηση μισθών 15%. Την ίδια στιγμή, όμως, μυστικά, έστειλαν, στην Γερμανία, ανθρώπους, για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά, από τις περιοχές του Αννόβερου και του Μεκλεμβούργου και να τους φέρουν, στο Εδιμβούργο. Η πρώτη ομάδα έχει, ήδη, μεταφερθεί. Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ίδιος, με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στην Τζαμάϊκα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.

Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που, ήδη, έχουν κάνει, αυτό θα έχει, αναπόφευκτα, τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Και αυτοί, που θα υποφέρουν περισσότερο, θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που, στην Μεγάλη Βρετανία, είναι περισσότεροι, από τους εργάτες άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. 

Αυτοί οι ίδιοι οι νεοεισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι, σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν, σύντομα, στο επίπεδο ενός παρία. Είναι ζήτημα τιμής, για τους Γερμανούς εργάτες να αποδείξουν, στους εργάτες των υπολοίπων χωρών, ότι και αυτοί, όπως οι αδελφοί τους, στην Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πως να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου, στον αγώνα του, εναντίον της εργατικής τάξης".

Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών.

Καρλ Μαρξ, Λονδίνο 4 Μαΐου 1866.