ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η άσκηση της εξουσίας, ως πολιτικοκοινωνικού εργαλείου, για την διοίκηση των ανθρώπινων κοινοτήτων, ήταν, είναι και φυσικά, θα εξακολουθήσει, εις το διηνεκές, να αποτελεί ένα ζήτημα, όχι, μόνο, ακανθώδες, αλλά και αντικείμενο έντονων διαξιφισμών, αντιπαραθέσεων, εντός των κοινωνιών. Όμως, πέραν των όποιων άλλων στάσεων, η ίδια η εξουσία, ως φαινόμενο, μαζί με την - καθόλου ουδέτερη - εργαλειακή άσκησή της και συνάμα, τις (επί του παρόντος και για ένα ομιχλώδες και απροσδιόριστο μέλλον, το οποίο, πιθανότατα, να είναι και ατελεύτητο) ουτοπικές προθέσεις και διαθέσεις, για την κατάργησή της, αποτελεί ένα αντικείμενο, το οποίο, διαχρονικά, αποτέλεσε και είναι βέβαιο ότι θα εξακολουθήσει να αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή σοβαρών ατομικών και κοινωνικών προβληματισμών.  Τα συμπεράσματα αυτών των προβληματισμών, προφανώς, θα είναι, διαρκώς, ανοικτά, σε διάφορες θεωρήσεις και αναθεωρήσεις, αλλά, σε κάθε περίπτωση, όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες προσδιορίζονται, από την ιεραρχική σχέση

Ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται, άμεσα, επενδύσεις είναι, απολύτως, σίγουρο. Βεβαίως, η φιλολογία, που αναπτύσσεται, γύρω από την επενδυτική και την, εν γένει, αναπτυξιακή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που πέρασαν, κατά την διάρκεια όλων των ετών της πολύχρονης και βαριάς οικονομικής κρίσης, από το 2009 και μετά - και η οποία κρίση είναι προϊόν της πολιτικής των Μνημονίων, που επέβαλαν, στην ελληνική κοινωνία οι ξένοι δανειστές και το αστικό και κομμουνιστογενές πολιτικό προσωπικό της χώρας - , έχει ένα, καθαρά, φιλολογικό περιεχόμενο και θέλει να κρύψει την συστηματική, σταθερή και επίμονη πολιτική που ασκείται, στον χώρο των επενδύσεων, η οποία αποσκοπεί, στην μακροπρόθεσμη και συνάμα, ταχεία αποεπένδυση, στον χώρο της ελληνικής οικονομίας.  Αυτή η πολιτική της γοργής και μακροπρόθεσμης αποεπένδυσης είναι η ασκούμενη και ως εκ τούτου, πραγματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας. Και φυσικά, αφού αναγνωρίσουμε αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα, αφ

Παρακολουθώντας την πορεία της ρωσικής οικονομίας, από το 2015, μέχρι τις ημέρες μας, προκύπτει ένα συμπέρασμα, το οποίο αφορά και την χώρα μας. Και το συμπέρασμα αυτό δεν είναι άλλο, από το ότι η ελληνική οικονομία, προκειμένου η χώρα να βαδίσει, στον δρόμο της γοργής οικονομικής μεγέθυνσης, πρέπει να βγει από το ευρώ και την ζώνη του.  Όπως άπειρες φορές έχουμε πει, η ελληνική οικονομία πρέπει να βγει, από την ευρωζώνη, για να σταθεί δυνατό να αναπτυχθεί η εγχώρια βιομηχανία, ο κλάδος της μεταποίησης και η αγροτική παραγωγή, μειώνοντας, παράλληλα, την μεγάλη εξάρτηση της χώρας, από τις εισαγωγές, οι οποίες, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης και του ευρώ, παραμένουν, επίμονα, μεγαλύτερες, από τις εξαγωγές και κρατούν την ελληνική οικονομία, κάτω από την δαμόκλειο σπάθη των μεγάλων και διευρυνόμενων εξωτερικών ελλειμμάτων, τα οποία εξακολουθούν να επιμένουν, παρά την μακροχρόνια έλευση της σαρωτικής οικονομικής κρίσης, που έπληξε την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η περίπτ

Από όσα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης , στην 84η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στην παρούσα φάση, δεν είναι τα οικονομικού περιεχομένου θέματα, αυτά που θα απασχολήσουν το παρόν δημοσίευμα. Άλλωστε, όπως είπε και ο ίδιος, το περιεχόμενο και η αποτελεσματικότητα των εξαγγελιών του, που αφορούν την οικονομική πολιτική της νέας κυβέρνησης, θα κριθούν, σε έναν χρόνο, από τώρα και για μένα, είναι δεδομένο ότι οι εξαγγελίες αυτές, εφ' όσον υλοποιηθούν (κάτι που δεν είναι δεδομένο) , θα δημιουργήσουν ένα βαρύ δημοσιονομικό πρόβλημα, όπως έχω περιγράψει, πολύ πριν ο πρωθυπουργός σχηματίσει την παρούσα κυβέρνηση [Δείτε τα παλαιότερα δημοσιεύματά μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ : Μια πρόωρη, αλλά και αληθής πρόβλεψη, για την αποτυχία του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, που έρχεται. (Τα ασφυκτικά δεσμά του ευρώ, οι ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, για την έκδοση ενός τοπικού νομίσματος και τα προκύπτοντα αδιέξοδα) , αλλά και 2009 - 2019 : Η ελλη

Ενώ η τουρκική κυβέρνηση έχει ανοίξει τις πύλες της μεταναστευτικής κόλασης, φορτώνοντας, κατά το τρίμηνο Ιουνίου - Αυγούστου 2019, την χώρα μας, με, περισσότερους, από 15.000 μετανάστες, οι ροές των οποίων, μάλιστα, συνεχίζονται, με αυξανόμενους ρυθμούς, έχοντας στόχο να αποσπάσει περισσότερα και μεγαλύτερα κονδύλια, από τα ταμεία της παραπαίουσας "Ευρωπαϊκής Ένωσης", είναι απαραίτητη και χρήσιμη μια προοπτική ματιά, στην κατάσταση, που επικρατεί, στον αποκαλούμενο, ως ευρωπαϊκό χώρο, προκειμένου να διαπιστώσουμε την παρούσα και την μακροπρόθεσμη πραγματική, ή υποτιθέμενη, αναγκαιότητα αυτών των μεταναστευτικών ροών, για την αγορά εργασίας και τον πληθυσμό, που σήμερα καλύπτει τον συρρικνούμενο (εν όψει του πολύπαθου Brexit ) , σε μέγεθος και πολύ περισσότερο, σε ισχύ, χώρο της "Ε.Ε.". Παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, στην πραγματικότητα, οι ελλείψεις, στο ευρωπαϊκό εργατικό δυναμικό , με δεδομένη την πολύ πιθανή δημογραφική συρρίκνωση, την οποία θα υποσ