Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2024

Από το βαγόνι του Σουλτάνου Abdülhamid II, στην δεκαετία του 1900, στο γραμματόσημο, με τον Άντολφ Χίτλερ, το 1937, στην “Madame Ortance”, του Νίκου Καζαντζάκη, στο εργοστάσιο της ΕΛΑΪΣ, στην οδό Πειραιώς, στο Νέο Φάληρο, το 1946, στον γάμο της Marilyn Monroe και του Arthur Miller, το 1956, με τον Pelé, στην Ακρόπολη, το 1973, στα τραίνα (1984-2010) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (48).

Εικόνα
  1900 (δεκαετία). Το τελευταίο βαγόνι, στο οποίο πήγαινε, για να καπνίσει ο έκπτωτος και εξόριστος σουλτάνος, στην οθωμανική Θεσσαλονίκη,  Abdülhamid II.   Τώρα, το βαγόνι αυτό βρίσκεται, στην Αθήνα, στο αμαξοστάσιο του Ρέντη και γίνεται συζήτηση, για την επιστροφή του, στην Θεσσαλονίκη. Ο Σουλτάνος, Χαλίφης του Ισλάμ, Υπηρέτης των δυο Ιερών Προσκυνημάτων, Ηγέτης των πιστών, Καίσαρας - Αυτοκράτορας - των Ρωμαίων και Μέγας Χάνος Abdülhamid II  (21 Σεπτεμβρίου 1842 - 10 Φεβρουαρίου 1918).   Ήταν ο 34ος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ανατράπηκε,  στις 26 Απριλίου του 1909, από το “ ITTIHAT VE TERAKKI” , το ”Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος” των  Jön Türkler, ή Genç Türkler, δηλαδή των  Νεοτούρκων. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του  Mehmed V Reşad, που υπήρξε όργανο του Κομιτάτου. Το Κομιτάτο ξεκίνησε, την εξέγερση, στην Θεσσαλονίκη, μ ε την υποστήριξη του στρατού,  τον Ιούλιο του 1908, για την εφαρμογή του Συντάγματος του 1876 και  αποτέλεσε την έναρξη ενός βαθύτατου και επεκτεινόμενου

Από τον 4ο πΧ αιώνα και την “πυραμίδα” του Ελληνικού, στην επιτύμβιο στήλη του Αφροδίσιου, τον 2ο μΧ αιώνα, στον τάφο του Μιχαήλ Μπακούνιν, το 1876, στα ελληνικά τραίνα (1887-2003), στον Πειραιά (1890-1970), στην αιματηρή κρητική βεντέτα, στα Βορίζια, το 1953, στα κάτω Πετράλωνα, το 1934 και τα πράσινα λεωφορεία των Αθηνών, το 1984 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (47).

Εικόνα
  7/1876.  Ο τάφος του Μιχαήλ Αλεκσάντροβιτς Μπακούνιν, στο “ cimetière de Bremgarten” της Βέρνης,  σήμερα. 4ος αιώνας πΧ. Η “πυραμίδα” του Ελληνικού Αργολίδας. Με τον όρο Πυραμίδα του Ελληνικού αποκαλείται ένα μνημείο, στην περιοχή του Άργους, κτισμένο, πάνω στην οδική αρτηρία, που ένωνε το Άργος, με την Τεγέα. Η ονομασία του προέρχεται, από την χαρακτηριστική πυραμιδοειδή μορφή του. Δηλαδή, με λίγα λόγια, δεν είναι πυραμίδα.  Η χρονολόγηση του κτίσματος είναι αντικείμενο διαφωνιών, με την αρχική και πιο διαδεδομένη εκτίμηση να την τοποθετεί, στον 3ο, με 4ο αιώνα πΧ. Για την πιθανή χρήση του, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, π.χ. ότι χρησίμευε, ως τύμβος, οχυρό, ή φρυκτωρία. Τα δεδομένα, όμως, υποδεικνύουν ότι ήταν τύμβος. Ο Παυσανίας, πολύ αργότερα, (2ος αιώνας μΧ), στο έργο του «Ἑλλάδος περιήγησις» , στο δεύτερο βιβλίο, Κορινθιακά (XXV, 7), αναφέρεται, σε πυραμιδοειδές οικοδόμημα, χωρίς να είναι σαφές, αν αυτό πρόκειται, για την “πυραμίδα” του Ελληνικού ή την γειτονική “πυραμίδα”