ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

25/3/2015 : Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης κάνει λόγο, για ρήξη, με τους "εταίρους", αλλά... Αυτό, που, όσο περνάει ο καιρός, καθίσταται προφανές, είναι η κατεπείγουσα αναγκαιότητα μιας ριζοσπαστικής διαχείρισης της χρονίζουσας ελληνικής κρίσης και συνακόλουθα, της κρίσης της ευρωζώνης. Το τέλμα, μέσα στο οποίο, σήμερα, έχει εγκλωβισθεί η ελληνική οικονομία, ύστερα από την κατακλυσμιαία συρρίκνωση όλων των θετικών και την εκθετική αύξηση όλων των αρνητικών μακροοικονομικών της μεγεθών, κατά την τελευταία πενταετία και οι συνδυαστικές επιδιώξεις των ξένων δανειστών να συνεχίσουν την πολιτική της λιτότητας και της περαιτέρω συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης, συγκροτούν ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο θα οδηγήσει, στην περαιτέρω συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας, όπως συνέβη και το 2014, παρά τα θρυλούμενα, τα οποία διέδιδε η απελθούσα κυβέρνηση των σαμαρο βενιζέλων και στην μεγέθυνση της πτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού. Ως εκ τούτου, η ώρα της ρήξης της

Ο παραπάνω πίνακας, που παρουσιάζει το τρέχον μέγεθος και την διασπορά του ελληνικού δημόσιου χρέους, ως προς τους κατόχους του, είναι, απολύτως, παραστατικός και περιγραφικός του τεράστιου εγκλήματος, που διαπράχθηκε, εις βάρος της ελληνικής οικονομίας και του πληθυσμού της χώρας μας, με την μετατροπή του, από ένα χρέος, το οποίο οφειλόταν, σε ιδιωτικούς οργανισμούς και διάφορα φυσικά πρόσωπα, σε ένα χρέος, το οποίο, μετά τα δύο Μνημόνια του Απριλίου του 2010 και του Φεβρουαρίου του 2012, τώρα, πλέον, βρίσκεται, στην μεγίστη πλειοψηφία του, στα χαρτοφυλάκια διάφορων κρατών και διακρατικών οργανισμών της ευρωζώνης, καθώς και στο Δ.Ν.Τ. Η κοινοβουλευτική Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους, που συγκροτήθηκε, από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και στην οποία συμμετέχει ο Eric Toussaint , ο γνωστός ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, που θεωρείται ειδικός, περί των κρατικών χρεών και περί της διαγραφής τους, αποτελεί μια ευχάριστη εξέλιξη,

Παρακολουθώντας την πορεία των γεγονότων, αλλά και κάνοντας μια ανασκόπηση των εξελίξεων, που ακολούθησαν από την εποχή της δημιουργίας της ευρωζώνης, μέχρι τις ημέρες μας, μπορούμε, εύκολα, να διακρίνουμε τον καμβά, που αναδεικνύει τον προσανατολισμό της γερμανικής πολιτικής όλα αυτά τα χρόνια. Ο παραπάνω πίνακας, που καταγράφει την εξέλιξη της πραγματικής (θετικής και αποθετικής) ποσοστιαίας μεγέθυνσης του ΑΕΠ, από επιλεγμένες χώρες της ευρωζώνης (Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία, Φιλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ελλάδα) και την Βρετανία, είναι, μερικώς, περιγραφικός, αλλά, σαφώς, παραστατικός των κοσμογονικών επιπτώσεων, που είχε η έλευση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η βαθιά ύφεση που την ακολούθησε, με αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της ευρωζώνης, την οποία σηματοδότησε η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και φυσικά, ο προσανατολισμός αυτός, για τον οποίο κάνουμε λόγο, δεν είναι άλλος, από την επιχειρούμενη (και φαινόμενη)  εγκαθίδ