ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

  Όπως βλέπουμε, το ελληνικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, κατά την χρονική περίοδο 2010 - 2021, πηγαίνει, από το κακό, στο χειρότερο. Δηλαδή, κυριολεκτικά, κατά διαβόλου.  Φυσικά, αυτή η μακροχρόνια εξέλιξη δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα των κακών χειρισμών, που έχουν γίνει όλη αυτή την περίοδο και οφείλεται, στην εφαρμογή των τεσσάρων Μνημονίων, τα οποία υποτίθεται ότι έγιναν, προκειμένου η ελληνική οικονομία να καταστεί μια εξαγωγική και πλεονασματική οικονομία, αποκτώντας ένα σταθερό θετικό ισοζύγιο πληρωμών, για να μπορεί, δι’ αυτού του τρόπου, να αποπληρώνει τα τεράστια χρέη της. Κάτι τέτοιο, απλώς, ουδέποτε συνέβη.  Αυτό που πραγματικά συνέβη όλα αυτά τα χρόνια είναι κυριολεκτικά η συντριβή του ελληνικού ΑΕΠ, αφού αυτό, από τα 224,1 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήταν το 2010, κατέρρευσε, στα 176,9 δισεκατομμύρια ευρώ, το 2021. Αυτό ήταν το κατόρθωμα των Μνημονίων. Αυτό και τίποτα άλλο. Αυτήν την παταγώδη και καταθλιπτική, συνάμα, κατάρρευση είναι, που παρακολουθούμε, καθόλη την

  Στις 18, έως τις 22 Μαΐου 2022, η εταιρία Marc του Θωμά Γεράκη διεξήγαγε δημοσκόπηση, στην οποία η καταμετρηθείσα πρόθεση ψήφου κατέγραψε τα, παραπάνω, εικονιζόμενα αποτελέσματα, τα οποία, όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, για την Νέα Δημοκρατία, την οποία εμφανίζει, στο 32%, αποτελούν μαγική εικόνα, η οποία, φυσικά, δεν αντικατοπτρίζει την σκληρή, για το κυβερνητικό κόμμα, πραγματικότητα, η οποία, από τον Μάρτιο του 2022, συστηματικά, καλλωπίζεται, όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήμα της ίδιας εταιρίας δημοσκοπήσεων.  Η πραγματικότητα, σε αυτήν τη δημοσκόπηση, μπορούμε να πούμε ότι εμφανίζεται, σε ένα άλλο επίπεδο μέτρησης της κοινής γνώμης, ή, τουλάχιστον, αυτού του γκρουπ των ανθρώπων, οι οποίοι ρωτήθηκαν, από την εταιρεία Marc, για την ψήφο τους και την προτίμησή τους, όσον αφορά τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Και εκεί, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, για το κυβερνητικό κόμμα, αφού το ποσοστό, που επιθυμεί αυτήν την αυτοδύναμη κυβέρνηση, είναι το ίδ

  Στην Δύση, αυτές τις ημέρες έχει αρχίσει μια συζήτηση, γύρω από το ζήτημα του τερματισμού του πολέμου, στην Ουκρανία, η οποία συζήτηση γίνεται, χωρίς την συμμετοχή της, κυρίως, ενδιαφερόμενης πλευράς, η οποία κατοικοεδρεύει, στο Κρεμλίνο και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται, για την λήξη του διεξαγόμενου πολέμου, πολύ περισσότερο, τώρα, που το ρωσικό εκστρατευτικό σώμα, αργά, αλλά και επιταχυνόμενα, προχωρεί, σε σημαντικές νίκες, επί του ουκρανικού στρατού, στο Ντονπάς, το οποίο πρόκειται, σε ένα κάποιο - όχι μακρύ - χρονικό διάστημα, να εκκαθαριστεί και να καταληφθεί, πλήρως. Αυτή η προοπτική έχει οδηγήσει ένα κομμάτι των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ελίτ και κυρίως, των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προτρέπουν την κυβέρνηση Ζελένσκι να προβεί σε κάποιες εδαφικές κι άλλες παραχωρήσεις, στην Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, προκειμένου να επιτευχθεί ένα είδος ειρήνευσης, με την δικαιολογία ότι η παράταση του πολέμου θα οδηγήσει την Ουκρανία, σε αδιέξοδο και σε αύξηση των απαιτήσεων της Μόσχας, κάτ

  Ενώ η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησαν τα δικά τους συνέδρια, ήρθε η ώρα του νεοονομασθέντος ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, το οποίο πραγματοποίησε κι αυτό το δικό του συνέδριο, προσπαθώντας να πλασαριστεί, στην ελληνική πολιτική σκηνή, ως κάτι το νέο, ή, τουλάχιστον, ως κάτι το ανανεωμένο, αφήνοντας, στην άκρη, την πρόσφατη αλλά και παρούσα πολύ κακή ιστορία του, κατά την τελευταία δωδεκαετία και κυρίως, κατά την κυβερνητική του περίοδο του 2010 - 2015, στην διάρκεια της οποίας οδήγησε την χώρα, στην χρεοκοπία και στην καταστροφή, με την ψήφιση των δύο πρώτων επαχθών Μνημονίων, με τους ξένους δανειστές.  Τώρα, ο πολιτικός κληρονόμος αυτού του ΠΑΣΟΚ της καταστροφής και της λεηλασίας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ο Νίκος Ανδρουλάκης, προσπαθεί, σαν νέος αρχηγός του κόμματος, να συνδέσει το ΠΑΣΟΚ, με την παλαιά κραταιά παρουσία του, της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου, κουβαλώντας, όμως, όπως φαίνεται και στην παραπάνω φωτογραφία, όλα τα τεράστια βαρίδια του παρελθόντος τα οποία βαρίδι

   Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Πρόεδρος της Ουκρανίας. Καθώς περνάει ο καιρός και φτάνουμε στον τρίτο μήνα, από την ρωσική εισβολή, στην Ουκρανία και τον πόλεμο που εξακολουθεί να γίνεται, είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν απολογισμό αυτού του πολέμου, έχοντας, πάντα, υπόψη μας ότι, όπως έχω γράψει αρκετές φορές, το ρωσικό εκστρατευτικό σώμα είναι μικρό και ανεπαρκές, όσον αφορά τους στόχους, τους οποίους καλείται να διεκπεραιώσει.  Αυτή η διαπίστωση, όμως, δεν σημαίνει ότι η Ρωσία ηττάται, στο ουκρανικό μέτωπο, παρά τα όσα θέλουν να προπαγανδίζουν οι δυτικές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ των χωρών της Δύσης. Αντιθέτως, η αλήθεια είναι ότι αυτό το ανεπαρκές εκστρατευτικό σώμα, που έστειλε η Μόσχα, στην Ουκρανία, έχει καταφέρει πολλά και σημαντικά πράγματα και έχει διεισδύσει, σε ένα μεγάλο τμήμα εδαφών, στα ανατολικά και στα νότια της χώρας αυτής.  Είναι γεγονός ότι το Κίεβο ελπίζει, πως η μεγάλη χρονική διάρκεια του πολέμου, την οποία επιδιώκει, θα καταπονήσει και θα εξαντλήσει τις ρωσικές στρατιωτικές

Χρήσιμο είναι, τώρα, που έχει περάσει ένα ικανό χρονικό διάστημα, από την επιβολή των σαρωτικών, πραγματικά, κυρώσεων, που επέβαλε η Δύση, στην ρωσική οικονομία και καθώς οδεύουμε, προς τον τρίτο μήνα, από την επιβολή των κυρώσεων αυτών, να δούμε, με έναν ψύχραιμο και ψυχρό τρόπο, τα αποτελέσματα αυτών των κυρώσεων και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις τους, στην παγκόσμια οικονομία και κυρίως, στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στο διεθνές εμπόριο. Παγώνοντας τα περιουσιακά στοιχεία, δηλαδή τους λογαριασμούς, της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, το τραπεζικό σύστημα της Δύσης δεν έκανε τίποτα περισσότερο, από το να επιδείξει την απελπισία, από την οποία διακατέχεται η ίδια η Δύση, ως σύνολο, καθώς και το σύνδρομο αυτοκαταστροφής, το οποίο την καταδιώκει, τουλάχιστον από την εποχή που η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης μπήκε στον πάγο.  Φυσικά, αφορμή, για τις κυρώσεις, είναι η εισβολή της Ρωσίας, στην Ουκρανία, αλλά αυτή είναι, μόνον, η αφορμή. Η πραγματική αιτία βρίσκεται, στο γεγονός ότι η παγκόσμ

  Έχουν περάσει 12 χρόνια, από το 1ο Μνημόνιο, με το οποίο ξεκίνησε ένας φαύλος και σαρωτικός κύκλος σχεδιασμένης πτώσης του μισθωτικού και συνταξιοδοτικού κόστους και από τότε, τίποτε δεν έχει αλλάξει, ως προς τις πολιτικές, που υλοποιούνται, από όλους όσους κυβέρνησαν και τους, νυν, κυβερνώντες και από τους εργοδότες, που συνεχίζουν, επίμονα και μακροχρόνια, την μείωση του συνολικού εργατικού κόστους και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αν και λόγω των ασκουμένων, από τις μνημονιακές νεοαποικιακών οικονομικών πολιτικών, τα λειτουργικά πλεονάσματα και βεβαίως, τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν, συνολικά, μειωθεί, μέσα, στην καταστροφική δωδεκαετία των τεσσάρων Μνημονίων, που εξακολουθητικά εφαρμόζονται. Όλα αυτά προκύπτουν, από τον παραπάνω πίνακα, τον οποίον, άλλωστε, έχω ξαναπαρουσιάσει, στο προηγούμενο άρθρο, σε αυτό εδώ το blog. Είναι, όμως, χρήσιμο και απαραίτητο να επανεξετάζουμε τα στοιχεία, που παρουσιάζει, γιατί αυτά είναι, εκ των πραγμάτων, πολύ σημαντικά, αφού αναφέρονται, σ

Ενώ, όπως βλέπουμε, παραπάνω, τα επιτόκια του ελληνικού κρατικού δανεισμού έχουν αρχίσει να παίρνουν, για τα καλά, την ανηφόρα, χρήσιμο είναι να προβούμε, σε μια, ακόμη, επισκόπηση της ελληνικής οικονομίας, από την εποχή της επιβολής των νεοαποικιακών δανειστικών Μνημονίων, το 2010, μέχρι την τωρινή εποχή, ήτοι το 2022, με βάση τα διατειθέμενα επίσημα στοιχεία. Η συλλογιστική και το σχέδιο των ξένων δανειστών - ευρωθεσμοί και ΔΝΤ - συνοψίζονταν και συνοψίζονται, ακόμη, στην πτώση σχεδόν όλων των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών (δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση, κρατικές και ιδιωτικές δαπάνες, εισαγωγές), προκειμένου, σε συνδυασμό με την αύξηση των κρατικών εσόδων και την μεγέθυνση των εξαγωγών, η Ελλάδα να μετατραπεί, σε εξαγωγική χώρα και δι’ αυτού του τρόπου, να μπορεί να διαμορφώνει αποθέματα, σε ευρώ, με τα οποία να εξυπηρετούνται, μέσω των πλεονασμάτων, στο εξωτερικό ισοζύγιο πληρωμών και των πρωτογενών πλεονασμάτων, στους κρατικούς προϋπολογισμούς της χώρας, τα υπέρογκα δάνεια,

  Αυτές τις ημέρες πρόκειται η φιλανδική κυβέρνηση να αποφασίσει, για το εάν θα υποβάλει αίτημα τάξης ένταξης της χώρας της στο ΝΑΤΟ, ή όχι. Το ζήτημα είναι πολύ κρίσιμο, διότι θα οδηγήσει σε ρήξη και σε μια καταστροφική, για τον φιλανδικό λαό, πολεμική σύγκρουση, με την Ρωσία, η οποία έχει προειδοποιήσει για τις καταστροφικές συνέπειες, που πρόκειται να υπάρξουν εάν η Φιλανδία και μαζί μ’ αυτήν και η Σουηδία, γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας  την στάση της ουδετερότητας την οποία κρατούσαν και κρατούν, μέχρι σήμερα.   Και ειδικά, η φιλανδική κυβέρνηση το σκέφτεται πάρα πολύ κ αι παρότι, όπως φαίνεται και όπως δηλώνει, είναι θετική, στο να υποβάλει σχετικό αίτημα ένταξης της χώρας της στο ΝΑΤΟ, μέχρι τώρα, παρά την έγκριση του φιλανδικού κοινοβούλιο, που έχει αποσπάσει, παραμένει επιφυλακτική, εν ώ ο Φιλανδός πρόεδρος επιφυλάσσεται και αυτός, προτιθέμενος,  εντός των ημερών, να ανακοινώσει την δική του θέση, για το ζήτημα αυτό. Καλά και σοφότατα θα πράξουν, εάν αποφασίσουν να μην

Σε αυτό το tweet του, ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος Robert Reich, που είναι μέλος της ελίτ των ΗΠΑ, είναι, σημαντικά, περιγραφικός, όσον αφορά το τεράστιο πρόβλημα, ως προς την ουσιαστική λειτουργία και την πραγματική και ασφυκτική δυσλειτουργία των αστικών δημοκρατικών ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, εξ αιτίας της συσσωρευόμενης και συγκεντροποιούμενης επικοινωνιακής και λοιπής κυριαρχίας της οικονομικής ολιγαρχίας, στην χώρα του. Και πράττει ορθά. Μόνο, που το πρόβλημα της, γιγαντιαία, αυξανόμενης ισχύος της οικονομικής ολιγαρχίας δεν είναι, απλώς εθνικό. Είναι διεθνές και παγκόσμιο. Και φυσικά, δεν απομονώνεται, στην σφαίρα της οικονομίας, αλλά εξαπλώνεται, ως πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα, που αφορά, κυρίως, την άσκηση της εξουσίας, καθιστάμενο, έτσι, ως ένα αμιγές εξουσιαστικό φαινόμενο. Ξαφνικά, λοιπόν, στην ζωή μας και στην δημόσια συζήτηση, τέθηκε, στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων, το ζήτημα της ύπαρξης της ολιγαρχίας. Μιας ολιγαρχίας την οποία, κυρίως, οι δυτικέ