Η διάρρηξη της σχέσης εξάρτησης της δυνητικής παραγωγής, από την πραγματική, που έφερε η μπατιροτραπεζοκρατία και τα παραμένοντα αδιέξοδα. (Ενθυμούμενος τον Karl Marx, μέσα από μια επικαιροποιημένη Κριτική στην Πολιτική Οικονομία της εποχής μας).
Πάνω από δέκα χρόνια μετά την αμερικανική χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την βαθιά ύφεση, που κτύπησε την παγκόσμια οικονομία, πολλοί παραμένουν έκπληκτοι, από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε, αυτή η κατάσταση όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν. Αν και η ύφεση αυτή, σε πολλές χώρες (με πρώτη την Ελλάδα) εξελίχθηκε, σε ανοικτή οικονομική κρίση και είναι η χειρότερη, από την εποχή της GREAT DEPRESSION της περιόδου 1929 - 1939, η παγκοσμιοποιημένη ελίτ του αναπτυγμένου γραφειοκρατικού καπιταλισμού - και όχι μόνον αυτή - την αντιμετωπίζει, περίπου, ως φυσική καταστροφή, αν και γνωρίζει ότι δεν πρόκειται, περί αυτού. Αυτή η αντιμετώπιση της βαθιάς και μακροχρονίσασας οικονομικής ύφεσης, ως θεομηνίας (δηλαδή ως ένα τσουνάμι διαρκείας) έχει οδηγήσει τις ελίτ, στην παπαγαλιστική προπαγάνδιση της επικρατούσας άποψης, σε όλους τους "επιστημονικούς" κύκλους και όλα τα μέσα μαζικής, αλλά και εξιδεικευμένης ενημέρωσης, που η διεθνής παγκοσμιοποιημένη ελίτ διαθέτει και έχει υπό τ