ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τέλος παιχνιδιού. Σαμαρο βενιζέλοι τέλος - τουλάχιστον, επί του παρόντος.  Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν μπόρεσαν να βρουν τους απαραίτητους 180 βουλευτές, για να στηρίξουν την εκλογή του Σταύρου Δήμα , ως νέου προέδρου του κράτους. Έτσι, αυτοδίκαια, η βουλή που προέκυψε, από τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012 και η κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων, η πιο μισητή κυβέρνηση, από την εποχή της δικτατορίας του Δημήτριου Ιωαννίδη , αποτελούν ένα κακό, ένα εφιαλτικό παρελθόν. Game over, λοιπόν . Έτσι, πέντε, σχεδόν, χρόνια, μετά την ουσιαστική ελληνική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, η βαριά σκιά της τιμωρητικής ψήφου και της έλευσης του ΣΥΡΙΖΑ , οδηγεί την βλαχομπαρόκ ελληνική έκδοση του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού" , κατ' ευθείαν και χωρίς περιστροφές, στην ζώνη του λυκόφωτος. Μέσα, στο 2015, είναι πολύ πιθανό το ευρώ να αποτελέσει παρελθόν, για την Ελλάδα. Όσο και αν μια τέτοια εξέλιξη τρομοκρατεί την ανόητη "ευρωπαϊστική" - και κ

Οι 168 ψήφοι, που απέσπασε ο Αντώνης Σαμαράς , στην δεύτερη ψηφοφορία, υπέρ της υποψηφιότητας του Σταύρου Δήμα , δεν είναι αρκετές. Δεν είναι, καν, ικανοποιητικές και απέχουν, μακράν, από τον σωτήριο, για τον ίδιο και την κυβέρνησή του, αριθμό των 180, που απαιτούνται, στην ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου - την τρίτη, κατά σειρά και φαρμακερή -, προκειμένου να εκλεγεί ο αντικαταστάτης του Κάρολου Παπούλια , στην προεδρία του ελληνικού κράτους, για την προσεχή πενταετία. Με λίγα λόγια : Αυτές οι 168 ψήφοι, που μάζεψε, χθες, ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι, βέβαια, περισσότερες, από τις 160 ψήφους της πρώτης ψηφοφορίας, αλλά είναι λίγες. Πολύ λίγες. Και ως εκ τούτου, ανεπαρκείς. Ακόμη χειρότερα,  και η τρίτη ψηφοφορία, στην βουλή, που θα ακολουθήσει, στις 29 Δεκεμβρίου, είναι και αυτή φανερή, όπως και οι δύο προηγούμενες. Δεν υπάρχει κάλπη και έτσι δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος να την κλέψει και να την μεταφέρει, στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας , όπως έπραξε ο αμίμητος Λευτέρη

Όντως,  είναι δύσκολες οι εξισώσεις της εκλογής προέδρου του κράτους, από την παρούσα σύνθεση της βουλής, έτσι, όπως αυτή προέκυψε, από τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012. Αλλά τα αποτελέσματά τους είναι καθαρά και συγκεκριμένα : Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τρίτο Μνημόνιο και νέα μέτρα, στην δεύτερη περίπτωση βουλευτικές εκλογές και σφοδρή πιθανότητα, για αλλαγή πολιτικής... "Όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, πρέπει να πεις ψέμματα".   Ο Αντωνάκης βλέποντας να έρχεται η παραπομπή του, στην αμείλικτη και φυσικά, καταδικαστική κρίση της λαϊκής ετυμηγορίας, αλλά και η μετέπειτα παραπομπή του, στην κρίση του δικαστικού συστήματος της χώρας, γεγονός το οποίο θα τον εκθέσει, σε μια σειρά δικαστικών περιπετειών, άρχισε να αφήνει, στην άκρη, τις σκληράδες και τους εγωισμούς. Τέρμα, πια οι "καθαρές λύσεις". Τώρα, καλές είναι και οι επαμφοτερίζουσες, οι "βρώμικες λύσεις", αρκεί να τον κρατούν, στην καρέκλα του πρωθυπουργού, όπως-όπως και για όσο κρατήσουν.

Ώδινεν όρος και έτεκεν μύν! Ο Αντωνάκης , χθες, το βράδυ, τα έκανε λίμπα. Πέρα από τα "γαλλικά", που μεταχειρίστηκε, προκειμένου να αντιμετωπίσει το βαρύ ψυχολογικό φορτίο, που του δημιούργησε η χαμηλή πτήση των 160 ψήφων, που αποκομίστηκαν, κατά την διάρκεια της πρώτης ψηφοφορίας, στην Βουλή, με την οποία αποδοκιμάστηκε η υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα , ο, υπό προθεσμία, πρωθυπουργός της χώρας, αντιλαμβάνεται ότι οδηγείται, προς την έξοδο. Οι ημέρες του, στην πρωθυπουργία και στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας , τελειώνουν. Το καντήλι του θλιβερού Αντωνάκη  σβήνει, μέσα στον γενικό κατεξευτελισμό, ακόμη και εάν καταφέρει να αποσπάσει - κάτι που δεν είναι, εντελώς, απίθανο - τις πολυπόθητες 180 ψήφους των βουλευτών, κατά την διάρκεια της τρίτης ψηφοφορίας, στην βουλή, για την εκλογή του νέου προέδρου της χώρας, είτε αυτός είναι ο Σταύρος Δήμας , είτε άλλος. Ο Αντώνης Σαμαράς , ο άνθρωπος, που υποτάχτηκε, στις θελήσεις και στις, κάθε είδους, ορέξεις και απαιτήσεις