ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τελευταία και καταϊδρωμένη η Ελλάδα στο σύνολο των φορολογικών εσόδων και στον φόρο εισοδήματος + κεφαλαίου, ως ποσοστά του ΑΕΠ των χωρών των 15 παλαιών μελών της Ε.Ε., κατά το έτος 2008. Αυτό που, λόγω της ανευθυνότητας της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, δεν έγινε κατά την περίοδο της ανάπτυξης, δεν μπορεί να γίνει τώρα, κατά την περίοδο της ύφεσης, αφού θα εντείνει την ύφεση και θα μειώσει τα φορολογικά έσοδα. Μόνον η χρηματοδότηση από την Ε.Κ.Τ. θα λύσει το πρόβλημα και θα ανατάξει την χαμένη ανάπτυξη.   Το παρακάτω κείμενο είναι ένα παλιό μου κείμενο, που δημοσίευσα στο "FREE FORUM" τον Δεκέμβριο του 2009  και στο οποίο αναφέρομαι στην δυνατότητα που είχε ο ΓΑΠ να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι οι ευρωζωνίτες δεν μπορούσαν να αφήσουν την Ελλάδα να χρεωκοπήσει και να απαιτήσει την χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου από την Ε.Κ.Τ., με την μαζική έκδοση κρατικών ομολόγων και με όχημα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα - και ιδίως τις κρατικές τράπεζες της χώρας μας.  Αυτ

Οι ναζί συνεδριάζουν στην Γερμανία, σε ειρηνικούς, ακόμα, καιρούς. Ο κίνδυνος που αντιπροσώπευαν ήταν, παρών, άμεσος και σαφής. Γι' αυτό και η μόνη δυνατότητα αντιμετώπισής τους, ήταν ο πόλεμος. Ένας πόλεμος, που ήταν αιματηρός και ανηλεής αλλά και που ήταν, επίσης, ένας δίκαιος πόλεμος, ό,τι και αν λέει ο κ. Νάσος Θεοδωρίδης... " Τα όσα γράφει ο κ. Θεοδωρίδης εκφράζουν τον δογματισμό της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης αριστεράς και έχουν να κάνουν με την πλήρη ανικανότητά της να αντιληφθεί τις συνθήκες κάθε ιστορικής εποχής και το κάθε φορά διακύβευμά της. Ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένα σφαγείο και ότι ήταν ιμπεριαλιστικός είναι δεδομένο. Πλην, όμως, δεν αντιπροσώπευε μόνον αυτά. Το πραγματικό του διακύβευμα ήταν το εάν τις σύγχρονες δημοκρατίες (δηλαδή τα φιλελεύθερα ολιγαρχικά καθεστώτα της εποχής μας) θα τις αντικαθιστούσαν οι ολοκληρωτικές ολιγαρχίες των ναζιστών, των φασιστών και των θεοκρατικών αυτοκρατορικών Ιαπώνων μιλιταριστών (μην ξεχνάμε ότι ο

            ( ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2002, σελίδα 17 ). Δείτε τις απόρρητες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στους εκδότες των αθηναϊκών εφημερίδων, που έγιναν στις 30/10/1940 , με τις οποίες εξέφρασε τις ψύχραιμες και άκρως διορατικές απόψεις του, για τον πόλεμο. (Κλικάρετε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε το κείμενο). " Το φάντασμα του Ιωάννη Μεταξά δίνει ραντεβού με την ιστορική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας, πάντοτε, στις 28 Οκτωβρίου, εδώ και 70 χρόνια τώρα. Ο «κοντόχοντρος ανθρωπάκος» των πολιτικών του αντιπάλων, με τρεμάμενη από την συγκίνηση φωνή, αλλά με αποφασιστικότητα, απήντησε, με φράσεις που έμειναν χαραγμένες για πάντα στην ιστορική μνήμη και οι οποίες κυριολεκτικά τον έσωσαν από τον Καιάδα της ιστορικής ανυποληψίας, στο ιταμό τελεσίγραφο, που του απηύθυνε ο ομοϊδεάτης του Μπενίτο Μουσσολίνι. ‘‘Alors, c’ est la guerre’’ και ‘‘Όχι δεν υπάρχει περίπτωση ελευθέρας διελεύσεως’’ . 25/3/1941 : Η τε

Καρλ Πόππερ Κορνήλιος Καστοριάδης " Αγαπητέ Μανώλη. Αν το παραπάνω σχόλιό μου δεν είναι εντελώς άστοχο, όπως λες, τότε το ερώτημά σου είναι περιττό. Και τούτο διότι ουδείς χρειάζεται να μου ζητήσει να γίνω κριτής, ή να αποφασίσω για το πότε βελτιώνεται (ή δεν βελτιώνεται) η σκέψη του κ. Τσούκα. Κάθε διανοητής (σαν τον κ. Τσούκα, ο οποίος, επαναλαμβάνω ότι είναι αξιόλογος, πέρα από τις όποιες - μικρές και μεγάλες - διαφωνίες) εκτίθεται στην δημόσια κρίση και κριτική και ως εκ τούτου, ουδεμία άδεια απαιτείται για την έκφραση των απόψεων του οποιοιουδήποτε (ακόμα και της ασημαντότητάς μου), γύρω από τις σκέψεις του εν λόγω (ή του όποιου άλλου) διανοητή. Φυσικά, σε αυτήν την έκφραση απόψεων υπάρχει ένα όριο, το οποίο έχει να κάνει, με την σοβαρότητα και την ποιότητα της όποια κριτικής εκφράζεται. Και αυτή η σοβαρότητα και η ποιότητα της κριτικής έχει να κάνει με την επιχειρηματολογία, που συνοδεύει και στηρίζει την όποια ασκούμενη κριτική. Όπως αντιλαμβάνομαι, σε ένα

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος , με τις αμετροεπείς και αγοραίες απόψεις του, περί συνενοχής όλων, για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία, έδωσε την αφορμή, για μια επανατοποθέτηση του κ. Χαρίδημου Τσούκα , γύρω από τον καταμερισμό των ευθυνών, ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία της χώρας και στον πληθυσμό. Μια επανατοποθέτηση νηφαλιότερη και ορθότερη, σε σχέση με όσα είχε γράψει δύο μήνες νωρίτερα, στο γνωστό άρθρο του "Φον Φούφουτοι ή κατσαπλιάδες;" http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html   . Το νέο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του, με τίτλο : «Πάγκαλος: Oι πολιτικοί είναι φαύλοι!»   http://htsoukas.blogspot.com/2010/10/o.html   και φυσικά είναι πολύ ενδιαφέρον. Απαντώντας στο άρθρο αυτό, δημοσίευσα στις 13/10/2010 , στο μπλογκ του κ. Χαρίδημου Τσούκα, το παρακάτω σχόλιό μου   http://htsoukas.blogspot.com/2010/10/o.html?showComment=1286991977900#c3503569270380836642   : "Η οικονομία ήταν ανέκαθεν ο κατ εξοχήν χώρος που συντρίβονται οι αυταπά

Ντομινίκ Στρως-Καν - Το αφεντικό του Δ.Ν.Τ. (όπως και οι Η.Π.Α του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα) είχε και έχει διαφορετικό σχεδιασμό από την γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη, όσον αφορά την Ελλάδα και το πρόγραμμα λιτότητας, που έχουν επιβάλλει ο  γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός, η Ε.Κ.Τ. και η Comission. Αυτό το έχει πράξει και για λόγους πολιτικής αλληλεγγύης προς τον ΓΑΠ, αλλά και επειδή είναι ρεαλιστής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πόουλ Τόμσεν, στέλεχος του Δ.Ν.Τ. και μέλος της τρόϊκας, έχει δηλώσει ότι το οικονομικό μίγμα του Μνημονίου είναι εσφαλμένο, ενώ ο ίδιος ο Ντομινίκ Στρως-Καν (ο οποίος θέλει να είναι υποψήφιος του P.S. στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του Απριλίου του 2012), δήλωσε προ μιας εβδομάδος στην εφημερίδα "Le Monde" ότι η αύξηση του ελληνικού δημόσιου χρέους οφείλεται κατά μόλις 10% στα δημόσια ελλείμματα και κατά 90% στην ύφεση. Όλα αυτά δείχνουν την διαφορετική προσέγγιση του αμερικανοκρατούμενου Δ.Ν.Τ. από τους ευρωζωνίτες, η οποία δεν αποκλείεται να λά

Το κενό περιεχομένου του ηγέτη, συμβαδίζει με το κενό περιεχομένου της ελίτ, με αποτέλεσμα την σύγχρονη ελληνική τραγωδία, που είναι αποτέλεσμα των βλακωδών και φυσικά τραγικά αποτυχημένων στρατηγικών επιλογών του συνόλου σχεδόν της ελληνικής ελίτ. " Την ελίτ (ή καλύτερα το μίγμα των σύγχρονων κοινωνικών ελίτ) αποτελούν όσοι διοικούν - με οποιονδήποτε τρόπο - την χώρα. Φυσικά, πρώτη από όλους, ανήκει στην ελίτ η κοινωνική ομάδα, που έχει τις οικονομικές τύχες της χώρας μας στα χέρια της. Δηλαδή τα διοικητικά στελέχη των μεγάλων ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων, η περίφημη τεχνοδομή (η διοικητική γραφειοκρατία) των επιχειρήσεων αυτών, μαζί με τους κλασσικούς καπιταλιστές , που ασκούν ενεργό διοίκηση και συμμετέχουν στην καθημερινή λήψη αποφάσεων στις επιχειρήσεις τους. Κοντά σε αυτούς, σε αυτήν την ελίτ συμμετέχουν και τα συνδικαλιστικά όργανα της ευάριθμης κοινωνικής και οικονομικής κατηγορίας των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και των επαγγελματοβιοτεχνών, των δικηγό