ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Όταν, στις 14 Μαρτίου 1998 ο, τότε, πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανακοίνωνε, χρησιμοποιώντας έναν αναμενόμενο "αιφνιδιασμό", την υποτίμηση της δραχμής, κατά 13,8%, αποσκοπώντας, στην ένταξη της Ελλάδας, στον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) και στην σχεδιαζόμενη ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση (Ο.Ν.Ε.), λίγοι, ελάχιστοι, ήσαν εκείνοι, οι οποίοι αντιλήφθηκαν ότι, με αυτόν τον τρόπο, άνοιγε τον δρόμο, προς την παρούσα καταστροφή. Ίσως, να μην το κατάλαβε, ούτε ο ίδιος, αν κρίνουμε, από όσα ανέφερε, στο διάγγελμα, που έκανε εκείνο το Σάββατο, μένοντας, στην άρθρωση και την εκφορά της ηλιθιολόγας επιχειρηματολογίας, την οποία επικαλέστηκε, προκειμένου ο, λειτουργικά, αγράμματος κύριος καθηγητής, να πείσει, για την αναγκαιότητα της πράξης του και των σκοπών και των στόχων, τους οποίους υπηρετούσε. Αυτός ο στρωμένος, από τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη  και τις πράξεις αυτού του τσούρμου των ανεγκέφαλων ηλιθίων (οι οποίοι,

Οι εσωκομματικές εκλογές, που θα γίνουν (αν γίνουν, δηλαδή, εάν καταφέρουν να τις κάνουν), στην "Νέα Δημοκρατία" , για την ανάδειξη αρχηγού, στην μισοβυθισμένη κομματική ναυαρχίδα της συντηρητικής πολιτικής παράταξης της χώρας, μπορεί να φαίνονται και να είναι (και προφανώς, είναι) αδιάφορες, για την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν στερούνται νοήματος. Κάθε άλλο. Και νόημα έχουν και είναι σαφές ότι θα σηματοδοτήσουν την, παραπέρα, πορεία των πολιτικών εξελίξεων, στην χώρα. Εννοείται, βέβαια, ότι δεν είναι, ούτε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης , ούτε ο Απόστολος Τζιτζικώστας , που (εμφανίζονται ότι) είναι οι επικρατέστεροι νικητές, στον πρώτο γύρο αυτών των εκλογών, εκείνοι, οι βασικοί παράγοντες, οι οποίοι θα προσδιορίσουν την πορεία των πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Και φυσικά, δεν θα είναι αυτοί, που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, στην διαμόρφωση της τύχης της "Νέας Δημοκρατίας" , κατά το χρονικό διάστημα, που θα ακολουθήσει,

Θα ήταν να γελάει κανείς, με τα καμώματα του Barack Hussein Obama και του, εντελώς, αστείου επιτελείου του, που, ως σύνολο, ξεπέρασαν κάθε όριο ερασιτεχνισμού, αν δεν ήταν να μελαγχολήσει, με το γεγονός ότι αυτά τα ερασιτεχνοειδή καμώματα οδήγησαν και οδηγούν, στα παθήματα, που υφίσταται, άνευ ουσιώδους λόγου και αιτίας, ο αμερικανικός λαός, ο οποίος, όμως, σιγά-σιγά, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την αιτιώδη συνάφεια, ανάμεσα, στην "πατατοειδή" και εξόχως, κομφουζιονιστική εξωτερική πολιτική του Αμερικανού προέδρου και εν γένει της αμερικανικής ελίτ και τα ανηλεή τρομοκρατικά κτυπήματα των οπαδών και των μαχητών του πολιτικού και στρατιωτικού τζιχαντισμού του Ισλαμικού Κράτους , του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκνταντί . Το ερασιτεχνικό επιτελείο του έγχρωμου αφεντικού των, πάσης φύσεως και προελεύσεως, ριζοσπαστικοποιημένων ακτιβιστών, μαχητών και πολεμιστών, που λειτουργούν, ως έμμισθα όργανα της CIA, ή της NSA, ή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ή του ΝΑΤΟ και δρούν, στα