ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως έχω ξαναγράψει, όταν μέσα στον Ιούλιο του 1921, οι εκπρόσωποι των 7 κομμουνιστικών πυρήνων, συνεδρίαζαν, μυστικά, στο παρθεναγωγείο των καλογραιών, στην οδό Παμπαλού της Σαγκάης και ίδρυαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας , υπό την καθοδήγηση του Γκριγκόρι Βοϊτίνσκυ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς , εκτελώντας άμεσες εντολές του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν , ουδείς μπορούσε να φανταστεί τις δραματικές μακροχρόνιες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτού του γεγονότος, στην κινεζική ιστορία και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και όμως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας κατάφερε να ξεπεράσει τα στενά όρια μιας σέκτας και υπό την καθοδήγηση του Μάο Τσετούνγκ του Ιωσήφ Στάλιν και της Γ' Διεθνούς , μέσα από τον αντικατοχικό αγώνα κατά των Ιαπώνων κατακτητών και μετά από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, με το Κουομιντάγκ του Τσανγκ Καϊσέκ , να πάρει την εξουσία, στην πολυάνθρωπη και μεγάλη αυτή χώρα, κηρύσσοντας, τον Οκτώβριο του 1949, την Κίνα, ως "Λαϊκή Δημοκρατία". Αυτή την πάμπτωχη και πολυάνθ

Τώρα, που υπέβαλα αίτηση, για συνταξιοδότηση, ήλθε η ώρα να ξαναδούμε το ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό ζήτημα, υπό το φως του παραπάνω πίνακα, με την κολοσσιαία απόκλιση της παραγωγικότητας της εργασίας, από την ωραία αποζημίωση των εργαζομένων, κατά την περίοδο 1950 - 2018, κυρίως, για να υποδεχθεί ο εσφαλμένος δρόμος, τον οποίο ακολουθούν οι αναλογιστές και συνακόλουθα, η πολιτική τάξη της χώρας, με βαρύτατες συνέπειες, για την οικονομία και τον πληθυσμό της πατρίδας μας.  Το μεγάλο "άγχος" των αναλογιστών και των πολιτικών εστιάζεται, στην μακροχρόνια γήρανση του πληθυσμού και στην υπολογιζομενη μείωσή του, κατά τις προσεχείς δεκαετίες. Για τον λόγο αυτόν, σκαρφίζονται διάφορες εκδοχές του κεφαλαιοποιητικού ασφαλιστικού συστήματος, με την δημιουργία "ατομικών κουμπαράδων", για κάθε ασφαλισμένο, με τους οποίους, υποτίθεται ότι ο καθένας θα κτίζει, μέσω του ασφαλιστικού του βίου, το ποσόν της σύνταξης, που θα λάβει, όταν έλθει η μακρινή και επιμηκυνόμενη εκείνη ώρα, π