ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

27/2/1953 Λονδίνο : Η γερμανική αντιπροσωπεία, πανευτυχής, υπογράφει την ευεργετική για την χώρα της, Συμφωνία, μεταξύ της Ο.Δ. της Γερμανίας και 21 κρατών. Η πείρα της τραγικής αποτυχίας της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που οδήγησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο αναμφισβήτητος αμερικανικός ρεαλισμός οδήγησαν στην μεγαλύτερη διαγραφή χρέους, που έγινε, ποτέ στον 20ο αιώνα και απετέλεσε την βάση εκκίνησης του μεταπολεμικού γερμανικού οικονομικού θαύματος, το οποίο δεν θα είχε συντελεσθεί, εάν δεν είχε υπάρξει αυτή η συμφωνία, που αφάνισε το 62,6% του τότε, γερμανικού δημόσιου χρέους. Αυτή την πραγματικότητα οι Γερμανοί την ξεχνούν. Όχι, όμως οι Έλληνες. Το οικονομικό θαύμα των Γερμανών έγινε δυνατό, επειδή δεν αναγκαστήκαν να πληρώσουν αποζημιώσεις, τα κατοχικά δάνεια και τα έξοδα κατοχής. Εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε, πολύ καλά. Με δεδομένες τις υπάρχουσες συνθήκες και εν όψει της ακαμψίας των Γερμανών, που αρνούνται την, μέσω του seigniorage, χρηματοδότηση του ελληνικού δημόσι

Όλα αυτά τα χρόνια, από το ξέσπασμα της κρίσης του ελληνικού χρέους και την ουσιαστική χρεωκοπία της Ελλάδας και της ευρωζώνης, δεν έχει κανέναν υποστηρικτή, ο οποίος να μπορεί να ισχυρισθεί ότι ξεφεύγει από τα πλαίσια του περιθωριακού γκρουπούσκουλου και να είναι δυνατόν να ισχυρισθεί ότι έχει κάποιες, άξιες λόγου πολιτικές και κοινωνικές αναφορές. Παρ' όλ' αυτά, η δραχμή , το παλαιό καλό soft εθνικό μας νόμισμα, που, αδοκήτως και ανοήτως, αντικαταστάθηκε, το 2002, από το hard ευρώ, είναι, πλέον, πανταχού, παρούσα, αποτελώντας τον πιο φρικτό εφιάλτη των αφελών και ανίκανων να σκεφθούν, στρατηγικά, "ευρωπαϊστών" μας, οι οποίοι ενδύθηκαν την λεοντή ενός υστερικού - στα όρια του γεροντοκορισμού - (ψευδο)εκσυγχρονισμού. Χωρίς καμμιά, πραγματική υποστήριξη, τότε, που - τον Μάϊο του 2010 - ξεκίνησε η κρίση, έχει φθάσει, πλέον, να βρίσκεται στο μυαλό και στην σκέψη ενός ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού Ελλήνων, οι οποίοι όχι μόνο την νοσταλγούν, αλλά και επιθυμούν την επ

  Ο Κώστας Σπέρας , η δράση του και ο θάνατός του, πρωταγωνιστούν στο σημερινό δημοσίευμα, με το οποίο θα προσπαθήσω μια αποσαφήνιση των εκκρεμοτήτων, που έχουν μείνει από τα προηγούμενα δημοσιεύματα. Όσο, δηλαδή μπορούν να αποσαφηνισθούν αυτού του είδους τα ιστορικά ζητήματα μιας σκοτεινής και ταραγμένης περιόδου, όπως αυτή, που αφορά τον Μεσοπόλεμο του περασμένου αιώνα. Από την εποχή που ασχολήθηκα εντατικά, με τον παλαιό αναρχοσυνδικαλιστή της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα, ο οποίος στην πορεία του χρόνου συντηρητικοποιήθηκε, χωρίς, ποτέ να ξεκόψει, οριστικά, από το παρελθόν του, στο οποίο, κατά καιρούς επέστρεφε και από το οποίο απομακρυνόταν, ενώ πολλές φορές, αυτό το παρελθόν και τις ιδέες του, τα συνέπλεκε, με, άκρως, αντίθετες τοποθετήσεις, έχει περάσει πολύς καιρός και από τότε, πολλά πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει, σχετικά με αυτόν, την δράση του και τον θάνατό του. Το πώς δολοφονήθηκε ο Κώστας Σπέρας , από τους σταλινικούς, κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής και