ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τελικά το πραξικόπημα της 15/7/2016, που συνοδεύτηκε, από πολύ αίμα και από βομβαρδισμούς, μέσα σε πόλεις και κατοικημένες περιοχές, δεν έγινε από κάποιους μεσαίους και μικρούς αξιωματικούς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, όπως νόμισα στην αρχή και όπως έγραψα, στα ξημερώματα της επόμενης ημέρας, όταν οι εξελίξεις έτρεχαν και τίποτε, ακόμη, δεν είχε κριθεί. [δείτε εκείνο το δημοσίευμα, που έχει τον τίτλο : 15/7/2016 : Το έγχρωμο αφεντικό των Τούρκων πραξικοπηματιών (ο πασίγνωστος ανακατωσούρας Barack Hussein Obama) προσπαθεί να ανατρέψει τον Recep Tayyip Erdoğan. Θα τα καταφέρει; Μάλλον, όχι.   ]. Δεν επρόκειτο περί, αυτού. Παρά τα όσα λέγονται, όχι μόνο από τους διάφορους αναλυτές, στην Δύση, αλλά και από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό των Τούρκων ισλαμιστών και τον ίδιο τον Recep Tayyip Erdoğan , ο κύκλος των πραξικοπηματιών δεν ήταν περιορισμένος και φυσικά, μέσα στις τάξεις τους, δεν ήσαν οι προσκείμενοι στον  Muhammed Fethullah Gülen , αυτοί, που είχαν τον πρώτο λόγο. Το π

Η αφίσα των δημοκρατικών καλεί την διεθνή κοινότητα, σε εγρήγορση και σε βοήθεια, για την απόκρουση των Ισπανών πραξικοπηματιών και των στρατευμάτων τους, ενώ τα πολεμικά αεροπλάνα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας βομβαρδίζουν την δημοκρατική Ισπανία... " Η άλλη ανάμνηση είναι του Ιταλού πολιτοφύλακα, που έσφιξε το χέρι μου, στο φυλάκιο, την ημέρα που κατατάχθηκα στην πολιτοφυλακή. Έχω γρά ψ ει, γι' αυτόν τον άνθρωπο, στην αρχή του βιβλίου μου, για τον ι σπανικό εμφύλιο πόλεμο και δεν επιθυμώ να επαναλάβω ό,τι έχω πεί, εκεί. Όταν θυμάμαι - ω, πόσο ζωντανά! - την κουρελιασμένη στολή του και το άγριο, συγκινητικό, αθώο πρόσωπό του, τα πολυσύνθετα, επί μέρους, προβλήματα του πολέμου φαίνονται να χάνονται μακρυά και βλέπω καθαρά ότι, τουλάχιστον, δεν υπάρχει αμφιβολία, για το ποιά παράταξη είχε δίκιο.  Παρά την πολιτική ισχύος, παρά τα δημοσιογραφικά ψέμματα, το κεντρικό ζήτημα του πολέμου ήταν η απόπειρα ανθρώπων, σαν αυτόν, να μπορέσουν να ζ