2008 - 2024 : Η δραματική κατάρρευση των πραγματικών μισθών, οι μύθοι, περί αυξήσεων των μισθών, της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, που το Πρόγραμμα Σταθερότητας προβλέπει, για το 2023 - 2027, σωρευτική αύξηση των πραγματικών μισθών, κατά 1,3%, με μείωση του πραγματικού μισθολογικού κόστους του Δημοσίου, κατά 730.000.000 € και η ανισότητα της κατανομής του πλούτου. (Αν και τελικά, οι εξελίξεις θα είναι χειρότερες).

Και ενώ τα παραμύθια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, σχετικά με τις αυξήσεις των μισθών στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, μετεκλογικά, εντείνονται, η πραγματικότητα και οι μνημονιακές υποχρεώσεις, που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει η κυβέρνηση αυτή, με το, υπό συζήτηση, στην ευρωζώνη, Πρόγραμμα Σταθερότητας και το κυριότερο, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2023 - 2026, που η ίδια η κυβέρνηση έχει καταθέσει, είναι πολύ σκληρές, με δεδομένο το γεγονός της κατάρρευσης των πραγματικών μισθών, στην Ελλάδα, κατά την χρονική περίοδο 2008 - 2022, όπως, με μια μελαγχολική, έως απελπιστική παραστατικότητα, δείχνει ο, παραπάνω, πίνακας.

Δεν χρειάζεται καμμία φιλοσοφική συζήτηση, γύρω από το θέμα αυτό και ιδιαίτερα, για όσα συνέβησαν πέρυσι, το 2022, κατά το οποίο η ελληνική οικονομία πραγματοποίησε την τρίτη, σε σειρά κατάταξης, μεγαλύτερη μείωση, στους πραγματικούς μισθούς, ανάμεσα, στις οικονομίες του Ο.Ο.Σ.Α, αφού ο υπερμεγέθης πληθωρισμός του 9,6% ήταν φυσιολογικό να οδηγήσει, στην μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, κατά 7,3%, ενώ ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός, το 2022, αυξήθηκε, μόνο, κατά 1,5% και διαμορφώθηκε στα 19.912 €, από τα 19.614 €, το 2021, εμφανίζοντας μια θηριώδη πραγματική μείωση της τάξεως του 8,1%. Και επειδή ο λόγος γίνεται για τους ακαθάριστους μισθούς, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, το 2021, ο μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός πλήρους απασχόλησης, στην Ελλάδα ανήλθε σε 15.879 €, έναντι 33.500 €, στην αυτοαποκαλούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, λοιπόν, η ελληνική οικονομία κατατάσσεται, στην 22η θέση, ανάμεσα στις 26 εθνικές οικονομίες της “Ε.Ε.”, σύμφωνα, με τα στοιχεία της Eurostat.Το ζήτημα είναι πώς μπορεί να αντέξει αυτή η κοινωνία ένα νέο γύρο λιτότητας; Είναι χαρακτηριστικό ότι το νέο «σύμφωνο σταθερότητας» που παρουσιάσθηκε στο Eurogroup προβλέπει ότι η ετήσια αύξηση των δημοσίων δαπανών δεν θα υπερβαίνει το 2,6%. 

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όχι μόνο είναι αδύνατη η αποκατάσταση των κρατικών υποδομών, με αυτά τα χρήματα αλλά, ούτε, καν, η πολυδιαφημισμένη αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, από 1/1/2024 και ας αφορά, μόλις, 45 €, μηνιαίως, για κάθε υπάλληλο.  

Οι προεκλογικές υποσχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, για 25% αύξηση, σε όλους, έπεσαν, μετεκλογικά, σε ελάχιστα ευρώ, ύστερα, από 13 χρόνια μειώσεων, όπως προκύπτει και στο νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, φθάνοντας, ακαθάριστα, στα 70 € και στα 45 €, καθαρά, διατηρώντας, στο ακέραιο, όλο το μνημονιακό πλαίσιο, που διαμορφώθηκε, από το 2010, μέχρι τώρα, ενώ, οι “αυξήσεις” αυτές των 45 ευρώ καθαρά με τίποτα δεν καλύπτουν την μείωση του πραγματικού μισθού κατά 8.1%, ούτε τον πληθωρισμό, ενώ οι μειώσεις αυτής της μνημονιακής περιόδου φθάνουν, στο 40%.

Αλλά και αυτές οι “αυξήσεις” των δημοσίων υπαλλήλων, από 1/1/2024, δεν είναι, ισομερώς, κατανεμημένες, ενώ ο κωμικός “5046c”, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ο αχαΐρευτος Κωστής Χατζηδάκης, τον οποίο, ως παρακολουθούμενο, από την ΕΥΠ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει του χεριού του, παρουσιάζει την “αύξηση”, πολύ μεγαλύτερη από αυτή, που είναι, υπολογίζοντας, ως αύξηση, το σύνολο των, επί μέρους, μεγάλων αυξήσεων, σε πολύ μικρές, αριθμητικά, κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. 

Κλασικό παράδειγμα είναι το επίδομα θέσης ευθύνης, το οποίο αφορά τμηματάρχες και διευθυντικά στελέχη των δημοσίων υπηρεσιών, που επιλέγονται, με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο, από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία (μιλώντας, από προσωπική εμπειρία, ως συνταξιούχος υπάλληλος του e-ΕΦΚΑ) έχει κομματικοποιήσει, σχεδόν, πλήρως, την διαδικασία επιλογής των στελεχών αυτών της δημόσιας διοίκησης - δείτε το πρόσφατο δημοσίευμά μου, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλο : Το ΣτΕ ακυρώνει την 682/2022 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του e-ΕΦΚΑ, για την τοποθέτηση ιδιωτών, σε θέσεις Προϊσταμένων Γενικής Διεύθυνσης, κατ’ εφαρμογή του “αμαρτωλού” N.4892/2022. Μια δικαστική Απόφαση, που μπορεί και να αποτελεί “πύρρειο νίκη” του συνδικαλιστικού κινήματος, αφού ο νόμος αυτός δεν κρίνεται, ανοικτά, ως αντισυνταγματικός. (Ο Παναγιώτης Δουφεξής τα έκανε μπάχαλο, αλλά)  - και σκοπεύει να ολοκληρώσει αυτή την διαδικασία, η οποια προωθείται, μέσω της “αξιολόγησης”, την οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση, για να εξυπηρετήσει λίγους, που της είναι αρεστοί, σε αυτές τις καίριες και κρίσιμες διοικητικές θέσεις και ως εκ τούτου, αυτή η μεγάλη αύξηση δεν αφορά τον γενικό αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων.

Αντίθετα, οι μισθοί της μεγάλης μάζας των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθούν, σε πραγματική βάση, διότι, γενικότερα η διατήρηση των μισθών στο Δημόσιο, σε χαμηλά επίπεδα, είναι η κεντρική οικονομική επιλογή της κυβέρνησης και οδηγεί, προς τον βασικό της στόχο, ο οποίος, ουσιαστικά είναι η μείωση του μισθωτικού κόστους (στα 730.000.000 €, προβλέπεται να φθάσει αυτή η μείωση, στο Δημόσιο, όπως προβλέπει το κυβερνητικό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2023 - 2027), σε συνδυασμό, με την περαιτέρω υποβάθμιση του ευρύτερου ανθρώπινου παράγοντα, στον Δημόσιο Τομέα, με την μείωση του εργαζομένου, σε αυτόν, προσωπικού, που, εκ των πραγμάτων, πρόκειται να οδηγήσει, στην υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, προς τους πολίτες. 

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας, οι δαπάνες του μισθολογίου του Δημόσιου Τομέα σε, σταθερές τιμές, μειώνονται, μεταξύ 2023 και 2026, συνολικά, όπως ανέφερα, παραπάνω, κατά 730.000.000 € και ως εκ τούτου, ή οι πραγματικοί μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθούν, ή θα μειωθεί ο αριθμός των εργαζόμενων, στο Δημόσιο. Άλλη λύση δεν υπάρχει, πλην ενός μείγματος αυτών των δυο. 

Το δυστύχημα είναι ότι, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο πληθωρισμός, ο οποίος έχει προκύψει, ως πληθωρισμός κερδών, έχει έλθει, για να μείνει, μετατρέπεται, σε στασιμοπληθωρισμό, με αποτέλεσμα την διαρκή πραγματική πτώση των μισθών και  την μείωση των πραγματικών μισθών, αλλά και ευρέων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

(Για να δούμε το τί συμβαίνει αλλού, πρέπει να αναφέρω ότι, στην Γερμανία, που ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε στο 8,5% το 2022, η μείωση του πραγματικού μισθού έφθασε, στο 4,6%, ενώ, στην Ιταλία, ο πληθωρισμός έφθασε στο 8,1%, ενώ η μείωση του πραγματικού μισθού έφθασε, στο 2,2% και στην Πορτογαλία, ο πληθωρισμός έφθασε, στο 8,3% και η μείωση του πραγματικού μισθού έφθασε, στο 3,5%). 

Από την άλλη πλευρά, η ανισότητα στα εισοδήματα διευρύνεται, όπως προκύπτει, από τα στοιχεία του, παραπάνω πίνακα, με αποτέλεσμα, με ένα ΑΕΠ, ανά ενήλικα (οι οποίοι φθάνουν, στα 8.000.000), στα 26.349 $, ο μέσος πλούτος των ενηλίκων να φθάνει, στα 53.501 $ (που, εάν πολλαπλασιασθεί, με τα 8.000.000 των ενηλίκων, μας δίνει συνολικό πλούτο 428.008.000.000 $, ενώ ο καταμετρημένος συνολικός πλούτος, φθάνει στα 0,9 τρισεκατομμύρια $) και ο δείκτης ανισότητας, στην κλίμακα Gini Index, στο 68,1. 

Βέβαια, αυτοί οι υπολογισμοί του πλούτου των Ελλήνων, στα 0,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, θέτουν το ζήτημα, που αφορά το τί μετράται, μέσα, σε αυτό το μέγεθος, το οποίο είναι, κατά την γνώμη μου, πολύ μετριοπαθές, διότι, προφανώς, δεν προσμετρώνται τα αφανή περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, στο εσωτερικό (πχ τα ποσά που βρίσκονται, στις τραπεζικές θυρίδες και στα σεντούκια των κατοικιών) και στο εξωτερικό. 

Ως εκ τούτου, πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί, για τα μεγέθη, που αναφέρει ο, παραπάνω, πίνακας, ο οποίος, παρά ταύτα είναι πάρα πολύ χρήσιμος (θα έλεγα ότι ειναι πολύτιμος).

Αξίζει, πάντως, να υπογραμμισθεί ότι, ανάμεσα, στο 2000 και στο 2022, ο πλούτος, ανά ενήλικα, εφθασε, στο 1,8%, ανά έτος, στην Ελλάδα, στο 2,8%, στην Ιταλία και 5,0%, στην Ισπανία, αυξάνοντας το χάσμα πλούτου μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων χωρών, ενώ, το 2022, ο πλούτος, ανά ενήλικα, μειώθηκε, κατά 2,3% στην Ελλάδα, 6,1% στην Ιταλία και 2,4% στην Ισπανία, αν και σε ευρώ, ο πλούτος ανά ενήλικα αυξήθηκε, κατά 3,7%, στην Ελλάδα και στην Ισπανία και μειώθηκε, στην Ιταλία, κατά 0,3%.

Με λίγα λόγια, πάμε, από το κακό, στο χειρότερο, διότι αυτά είναι μέσοι όροι και όχι πραγματικά μεγέθη.

Και φυσικά, με δεδομένες τις εξελίξεις, σε σχέση, με το μέτωπο της ευρωζώνης, ως προς τις όποιες αλλαγές υπάρξουν, από 1/1/2024, στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, λαμβάνοντας υπόψιν, τις εμμονές της γερμανικής κυβέρνησης, τα πράγματα, στην Ελλάδα, θα πάνε, πολύ χειρότερα, με δεδομένο το γεγονός ότι, τώρα, ο ESM υποβάθμισε το επίπεδο της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, για το 2023, στο 1,2%.

Ως εκ τούτου, έχουν πολλά να δουν τα ματιά μας. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο “5046c” και η παρέα τους (δηλαδή η κυβέρνηση) πρόκειται να τα κάνουν μαντάρα. 

Αλλά δεν έχουν αντίπαλους. Και δεν προβλέπεται να αποκτήσουν, στο ορατό μέλλον.