Λουκάς Παπαδήμος : Ο εκφραστής της περίπου απόλυτης δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, για να θυσιάσει την χώρα, προς χάρη της σωτηρίας του ευρώ.
"Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν θα είναι ο νέος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος. (Δείτε στο μπλογκ μου το θέμα : "Ο σύγχρονος Γεώργιος Τσολάκογλου φεύγει. Ποιός θα είναι ο σύγχρονος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος; (Ελπίζω πως όχι ο Βαγγέλης Βενιζέλος)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/11/georgios-tsolakoglou-konstantinos.html ). Αυτό είναι κάτι καλό για τον ίδιο (όσο και αν δεν το καταλαβαίνει αυτό). Αυτό το καλό, όμως, εξουδετερώνεται, εάν παραμείνει υπουργός Οικονομικών στην νέα κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος θα είναι, λοιπόν, ο νέος πρωθυπουργός της υπό κατοχήν ευρισκόμενης χώρας μας. Και η επιλογή του, από τους ΓΑΠ - Αντώνη Σαμαρά - Γιώργο Καρατζαφέρη, καθ' υπόδειξη της Αγγέλας Μέρκελ και της Ε.Κ.Τ., έρχεται να εκφράσει, εναργέστατα, το νεοκατοχικό status της Ελλάδας και την υπαγωγή της στο καθεστώς της περίπου απόλυτης δικτατορίας της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ελίτ.
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ως επίλεκτο μέλος της παρέας του Κώστα Σημίτη και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι άμεσα υπεύθυνος για την παρούσα καταστροφή, που υπέστη η χώρα μας. Μια καταστροφή, η πορεία της οποίας ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και απέχει μακράν από την ολοκλήρωσή της. Η κατηγορία αυτή, την οποία απευθύνω στον κ. Παπαδήμο δεν είναι πρόχειρη, ούτε γίνεται εν θερμώ, αφού ο άνθρωπος αυτός είναι βασικός υπεύθυνος, μαζί με τον Κώστα Σημίτη, τον Νίκο Θέμελη, τον Γιάννη Στουρνάρα, τον Γιάννο Παπαντωνίου, τον Νίκο Χριστοδουλάκη και τον Παναγιώτη Ιωακειμίδη, για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη το 2002, χωρίς η χώρα μας να πληροί ουδεμία προϋπόθεση για την ένταξη αυτή, γεγονός το οποίο την αποστέρησε από το νόμισμά της και την κυριαρχία της στην άσκηση της νομισματικής και της δημοσιονομικής της πολιτικής, με αποτέλεσμα τον παρόντα εγκλωβισμό της ελληνικής οικονομίας στην οξύτατη και βαθιά κρίση της τελευταίας διετίας και στην αδυναμία χρηματοδότησης των αναγκών της, λόγω της ασκουμένης πολιτικής της υπεράσπισης του σκληρού και υπερτιμημένου ευρώ, που ακολουθεί η νεοφιλελεύθερης νοοτροπίας Ε.Κ.Τ., με την συνεπικουρία της γερμανικής μεταναζιστικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και των Γάλλων collaborateurs του Νικολά Σαρκοζύ, με την πεισματική και ξεροκέφαλη άρνησή τους να υποτιμήσουν το ευρώ (γεγονός που σημαίνει ότι, ουσιαστικά, αρνούνται να προσαρμόσουν την τιμή του νομίσματος της ευρωζώνης στα πραγματικά της επίπεδα), προτιμώντας, αντί αυτής της προσαρμογής της τιμής του νομίσματος, να προσαρμόσουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες στις ανάγκες της εξυπηρέτησης της πολιτικής του σκληρού και υπερτιμημένου ευρώ, οδηγώντας τις οικονομίες αυτές στην μακροχρόνια ύφεση, η οποία βαθαίνει ολοένα και περισσότερο, το τραπεζικό σύστημα στην επιταχυνόμενη πτώχευση, τα ευρωπαϊκά κράτη στην χρεωκοπία (τελευταίο θύμα η Ιταλία και επόμενο η Γαλλία) και να οδηγήσουν την ευρωζώνη στην διάλυση - και όλα αυτά για χάρη της "ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας" των οικονομιών της ευρωζώνης, μια πολιτική η οποία οξύνει τα αδιέξοδα, ακριβώς, όπως συνέβη και κατά την εξέλιξη της Great Depression της περιόδου κατά την τελευταία δεκαετία του Μεσοπολέμου, από το 1929, έως το 1939, οπότε και ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος).
Η Ελλάδα ουδέποτε εκπλήρωσε τα κριτήρια, που είχαν τεθεί, για την ένταξή της στην ευρωζώνη και πριν και μετά την είσοδό της σε αυτήν την ζώνη σκληρού νομίσματος. Ο παραπάνω πίνακας, που αφορά την χρονική περίοδο 1999 - 2009, είναι απολύτως παραστατικός του εγκλήματος, που διέπραξε, εις βάρος της χώρας και του πληθυσμού της η ανόητη (και ανίκανη να προβεί σε οποιαδήποτε στρατηγική ανάλυση και πρόβλεψη της ζοφερής προοπτικής της ελληνικής οικονομίας, εντός της χαοτικής, θεσμικά, ευρωζώνης) ελληνική "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική ελίτ, με βασικό όργανο τον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Λουκά Παπαδήμο και την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας, την οποία αυτός κατηύθυνε και συντόνισε, με την σιωπηρή συμφωνία και ενθάρρυνση των ευρωπαϊκών (κυρίως των γαλλογερμανικών) πολιτικών και οικονομικών ελίτ, προκειμένου να επιτευχθεί, όπως - όπως, η ένταξη, που οδήγησε την χώρα στην παρούσα καταστροφή. Αυτού του είδους, η αβαρία, δεν έγινε, άλλωστε, μόνον στην Ελλάδα. Όπως δείχνει ο πίνακας, αναλόγου είδους διευθετήσεις έγιναν σε όλες, σχεδόν, τις χώρες που εντάχθηκαν στην ευρωζώνη το 2002. Ακόμα και στην Γερμανία!!!
Γι' αυτούς τους λόγους, οι ευθύνες του κ. Παπαδήμου είναι βαριές. Και γίνονται βαρύτατες, ακριβώς επειδή, ως κεντροτραπεζίτης, είχε ενεργή και απροσχημάτιστη συμμετοχή στην παραποίηση των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, κατά την περίοδο 1999 - 2001, οπότε ελήφθησαν οι αποφάσεις για την ελληνική συμμετοχή στην ευρωζώνη, προκειμένου να εμφανισθεί ότι η χώρα μας πληροί τα κριτήρια για την ένταξή της στην νομισματική αυτή ζώνη του σκληρού νομίσματος και ενώ, όπως είπαμε, δεν πληρούσε ούτε ένα από τα κριτήρια αυτά (δημόσιο έλλειμμα κάτω από 3% του ΑΕΠ, δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ ήσαν κάποια από αυτά τα κριτήρια, τα οποία δεν εκπληρώθηκαν από την χώρα μας).
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ, κατά την διάρκεια των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2007, είχε, δημόσια και απερίφραστα, καταγγείλει τον Λουκά Παπαδήμο, που, τότε, ήταν αντιπρόεδρος της Ε.Κ.Τ., για τον ρόλο του αυτόν στην απόκρυψη των ελληνικών στατιστικών στοιχείων και την απατεωνίστικη ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και πρόσφατα, ανέφερε και πάλι ότι η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη με ψευδή στοιχεία και χωρίς η οικονομία της να είναι έτοιμη για μια τέτοια ένταξη. Η ευρωπαϊκή ελίτ, βέβαια, έχει, τώρα, μετανιώσει για το γεγονός ότι αποδέχθηκε την χώρα μας στην ευρωζώνη, αν και γνώριζε ότι η Ελλάδα (όπως και άλλες χώρες) δεν πληρούσαν τα κριτήρια για την ένταξή της σε αυτήν. Τώρα, όμως, είναι αργά. (Αν και πρέπει να επισημανθεί ότι και πάλι λόγοι συμφέροντος - οι οποίοι έφθασαν και σε επίπεδο άνομων συναλλαγών κάτω από το τραπέζι - υπαγόρευσαν στις γαλλογερμανικές πολιτικοοικονομικές ελίτ να δεχθούν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν οι ευρωζωνίτες να προσποιούνται τους ανήξερους).
Το χειρότερο, για τον κ. Λουκά Παπαδήμο, όμως, είναι ότι ο βασικός και ουσιαστικός ρόλος που έπαιξε στην ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, δείχνει και την τεχνοκρατική ανεπάρκειά του, παρά και ενάντια στην τρέχουσα προπαγάνδα των παπαγαλακίων της ανόητης και τρομαγμένης ελληνικής πολιτικοοικονομικής και πνευματικής ελίτ, που επιθυμεί να τον παρουσιάσει, ως ικανότατο τεχνοκράτη.
Η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη αποδεικνύει ότι ο κ. Παπαδήμος είναι πολύ κακός τεχνοκράτης, διότι με την παραποίηση των στοιχείων της ελληνικής οικονομίας, συνέβαλε στην παραπληροφόρηση και στην αποπληροφόρηση του ελληνικού και του ευρύτερου ευρωπαϊκού πληθυσμού, για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν πληρούσε τις σχετικές προϋποθέσεις ένταξης στην ευρωζώνη, επιτρέποντας στους πολιτικούς απατεώνες να κοροϊδέψουν τον ελληνικό πληθυσμό.
Και όχι μόνον αυτό. Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος απέδειξε ότι δεν έχει στρατηγικό νου, αφού όλες αυτές οι αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, που έπρεπε να κουκουλωθούν, για να ενταχθεί η χώρα στην ευρωζώνη, σε συνδυασμό με το χαοτικό θεσμικό υπόβαθρο της ευρωζώνης, δεν του επέτρεψαν να λειτουργήσει, ως κοινωνικός μηχανικός και να δει ψύχραιμα ότι η χώρα (και η ευρωζώνη μαζί της, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει περισσότερο η χώρα μας) θα οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή και στο καθεστώς της σύγχρονης πεονίας, που της ετοιμάζουν οι ευρωζωνίτες δανειστές της και να φροντίσει να αποτρέψει αυτές τις ολέθριες εξελίξεις, ή να παραιτηθεί, εάν δεν μπορούσε να τις αποτρέψει.
Αντί αυτού, ο κ. Παπαδήμος προτίμησε να συμμετάσχει σε αυτήν την οδυνηρή και καταστροφική, για τον ελληνικό και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό πληθυσμό, φαρσοκωμωδία, χωρίς να επιδείξει οιαδήποτε ικανότητα μεσομακροπρόθεσμης πρόβλεψης, για την επερχόμενη καταστροφή, η οποία θα εξεδηλώνετο, με την εμφάνιση της μετρίας εντάσεως χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η οποία ξεκίνησε από το ξεφούσκωμα της αμερικανικής μπατιροτραπεζοκρατίας και συνεχίστηκε με την τωρινή κρίση της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η οποία θα αποδομήσει την ευρωζώνη, αυτήν την πραγματικά τραγική πρακτική αποτυχία της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, παρά τις απαράδεκτες εκκλήσεις του ομογάλακτου του κ. Παπαδήμου (του δυστυχούς κ. Ξενοφώντα Γιαταγάνα), που εξέφρασε, ως γνήσιο τέκνο της ευρωπαϊκής γραφειοκρατικής ελίτ, την επιθυμία του για την απώλεια της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, προς χάρη της ευρωζώνης.
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος μόλις σήμερα (10/11/2011) διακήρυξε ότι σκοπός της νέας κυβέρνησής του είναι να εφαρμόσει την Συμφωνία της 26-27/10/2011, για το κούρεμα του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες κατά 50% (δεν θα είναι τόσο, θα είναι πολύ λιγότερο, αλλά τέλος πάντων). Αλλά, πολύ πρόσφατα και μάλιστα λίγες ημέρες προηγουμένως, ο εντολοδόχος πρωθυπουργός είχε εκφράσει την διαφωνία του με το κούρεμα του ελληνικού χρέους! Είναι και αυτή η δημόσια τοποθέτησή του δείγμα της τεχνοκρατικής ανεπάρκειας και της προσωπικής ασυνέπειας του ανδρός. Όπως, επίσης αυτή του η τοποθέτηση, η οποία συνάδει με τις απόψεις της διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας, είναι ένα σαφές και εναργές δείγμα των συμφερόντων που έχει επιλέξει να υπερασπίζει...
Στην πραγματικότητα, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, με τις χαοτικές τεχνοκρατικές του ανεπάρκειες, δεν έρχεται να κάνει τίποτε περισσότερο από το να βυθίσει την χώρα ακόμα περισσότερο στην κινούμενη άμμο στην οποία την ενέπλεξε, κατά την περίοδο 1999 - 2002, με την ένταξή της στην ζώνη του ευρώ και να ολοκληρώσει τον ασφυκτικό της θάνατο, αφού, ουσιαστικά, είναι ο άνθρωπος της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας και υποστηρικτής της αδιέξοδης και καταστροφικής πολιτικής του δόγματος της νομισματικής σταθερότητας.
Αυτό, άλλωστε, δεν θα αργήσει να φανεί...
Μπορεί, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, ο τίτλος του παρόντος άρθρου σας ("Ο μοιραίος πρωθυπουργός"), που αναφέρεται στον ευήθη ΓΑΠ, να είναι επιτυχημένος, αλλά, μετά από την σημερινή (11/11/2011) ορκωμοσία του Λουκά Παπαδήμου, ως πρωθυπουργού και κυρίως μετά την ορκωμοσία των μελών του υπουργικού του συμβουλίου, θα πρέπει να παραδεχθείτε ότι ο νέος πρωθυπουργός βαδίζει πάνω στα χνάρια του απελθόντος μοιραίου προκατόχου του, καθιστάμενος και ο ίδιος (όσον αφορά την διαφαινόμενη τύχη της χώρας μας και του πληθυσμού της) το ίδιο μοιραίος με εκείνον.
Στην συντριπτική του πλειοψηφία το νέο υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από μέλη της απερχόμενης κυβέρνησης του ανίκανου ΓΑΠ. Συγκεκριμένα, 39 μέλη της "νέας" κυβέρνησης προέρχονται από την προηγούμενη, με ελάχιστες προσθήκες - τον φίλο και κολλητό του νέου πρωθυπουργού και γνωστό από παλαιά, ως μέλος της μοιραίας, για τον τόπο, παρέας του Κώστα Σημίτη, που οδήγησε το σκάφος της χώρας μας στα βράχια (περί του Τάσου Γιαννίτση ο λόγος) - και με ελάχιστες ανακυκλώσεις κάποιων μελών της στις υπουργικές καρέκλες. Σε αυτόν τον εσμό των αποτυχημένων σοσιαλνεοφιλελεύθερων, ήλθαν να προστεθούν 6 "εξωκοινοβουλευτικά" στελέχη της Ν.Δ. (αν μπορεί ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος να ονομασθεί εξωκοινοβουλευτικός, αφού παραιτήθηκε μόλις σήμερα από την βουλευτική του έδρα, για να μην γίνει το Κ.Κ.Ε. αξιωματική αντιπολίτευση - τι κόλπο είναι πάλι αυτό; Με ποιά συνταγματική και κοινοβουλευτική λογική, μπορεί να μείνει η συγκυβερνώσα Νέα Δημοκρατία ... αξιωματική αντιπολίτευση; Αντιλαμβάνονται ποίου είδους συνταγματική εκτροπή ετοιμάζουν και σε ποιό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα οδηγούνται; -). Και για να ολοκληρωθεί το κομφουζιονιστικό περιεχόμενο της νέας κυβέρνησης του κ. Λουκά Παπαδήμου, σε όλους αυτούς προσετέθησαν και 4 στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, κάποιοι εκ των οποίων, με δυσκολία, αποκρύπτουν την αντικοινοβουλευτική τους νοοτροπία και τον φιλοδικτατορικό τους προσανατολισμό (όσον αφορά την δικτατορία της 21/4/1967), ενώ κάποιοι είναι και γραφικοί, αν θυμηθούμε και το πρόσφατο άρθρο σας για "τα γομάρια" του κ. Ροντούλη.
Έτσι, λοιπόν, μαζί με τον ανεπίσημο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ευρωπαϊκής γραφειοκρατικής ελίτ, στον οποίον η παραπαίουσα ελληνική αστική πολιτική ελίτ εκχώρησε (προσωρινώς; ) την διακυβέρνηση της χώρας, σε αυτήν την διακυβέρνηση συμμετέχουν οι αποτυχημένοι σοσιαλνεοφιλελεύθεροι, οι παλαιομοδίτες συντηρητικοί - κάποιοι εκ των οποίων είναι και κλασσικοί νεοφιλελεύθεροι π.χ. Μουρμούρας - και οι όψιμοι ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι του Γιώργου Καρατζαφέρη, είτε αυτοί είναι αξιοπρόσεκτοι, σαν τον Μάκη Βορίδη, είτε αγγίζουν τα όρια της ευήθειας, σαν τον αγαπητό Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι είδαν φως και μπήκαν, προκειμένου να πάρουν ένα κομμάτι από την "λάμψη" της εξουσίας.
Έτσι, λοιπόν, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος (Ε.Κ.Τ.), οι σοσιαλνεοφιλελεύθεροι και οι προεδρικοί πρασινοφρουροί του ΓΑΠ, οι συντηρητικοί καραμανλικοί και οι νεοφιλελεύθεροι της Ν.Δ., μαζί με τους εκφυλισμένους εθνικιστές ακροδεξιούς νεοφιλελεύθερους του ΛΑΟΣ, (ισχυρίζονται ότι) ήλθαν για να σώσουν - και αυτοί - τον τόπο, συνεχίζοντας το κατεδαφιστικό έργο του μοιραίου ΓΑΠ.
Με δεδομένη την ακραία και γοργή εμβάθυνση της κρίσης στην ευρωζώνη και την ουσιαστική χρεωκοπία της Ιταλίας (η οποία δεν είναι διαχειρίσιμη, με την παρούσα διάρθρωση της ευρωζώνης), όλοι αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εμβαθύνουν και την εξελισσόμενη ελληνική κρίση. Και τούτο, όχι μόνον, λόγω της πολιτικής, που θα ακολουθήσουν και η οποία θα βρίσκεται ακριβώς, πάνω σε όσα "έκτισε" (δηλαδή γκρέμισε) η κυβέρνηση του απελθόντος μοιραίου ΓΑΠ, αλλά και λόγω του παρδαλού σχήματος στο οποίο συμμετέχουν, όπως επίσης και ένεκεν της αλληλοϋπονόμευσης στην οποία, για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας, θα επιδοθούν. Ακόμα και αν πράξουν (που θα τα πράξουν) αυτά, για τα οποία έχουν δεσμευθεί στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στο Παρίσι και εξ αιτίας αυτών που θα πράξουν.
"Όλα τα μωρά στην πίστα", λοιπόν. Το γέλιο και ο πόνος που θα ακολουθήσουν αυτήν την απίθανη συγκυβέρνηση (η οποία αποτελεί την πολιτική αντιστροφή των, περίπου, προ 20ετίας προσωρινών συγκυβερνήσεων των αείμνηστων Τζαννή Τζαννετάκη και Ξενοφώντα Ζολώτα, στις οποίες τότε συμμετείχαν το Κ.Κ.Ε. και ο Συνασπισμός) θα λάβουν τέτοιες διαστάσεις που δεν θα έχουν προηγούμενο.
(Θα βοηθήσει, σε αυτήν την εξέλιξη και ο "άρχοντας του χάους", ο μοιραίος ΓΑΠ, ο οποίος από την Ιπποκράτους θα οργανώσει την άμυνά του έναντι των δελφίνων του και των εξαγριωμένων οπαδών του ΠΑΣΟΚ - όσων έχουν απομείνει - που θέλουν την κεφαλή του, επί πίνακι. Και την οποία ουδόλως είναι έτοιμος να παραδώσει. Αντιθέτως, μάλιστα πιστεύει ότι η πάροδος του χρόνου θα τον βοηθήσει και θα τον ... δικαιώσει).
Η όλη κατάσταση, που διαμορφώνεται, μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση Παπαδήμου, αποκτάει στοιχεία σασπένς και παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον. Εδώ είμαστε, για να την παρακολουθήσουμε (και να την υποστούμε).
(Και φυσικά, αναμένω να δω και τις απόψεις σας για την κυβέρνηση αυτή και για τον αρχηγό της. Προφανώς θα έχουν πολύ ενδιαφέρον).
Οψόμεθα..."
(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1320956960378#c8575883113661682252 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1320957043746#c1068319638352352136 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1320957096225#c1105003825550322085 της 10/11/2011 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1321043231327#c6920331187422837909 και http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1321043609925#c3873836558742726029 της 11/11/2011, στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα : "Ο μοιραίος πρωθυπουργός" http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html , που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ'').
Σχόλια