Ο σύγχρονος Γεώργιος Τσολάκογλου φεύγει. Ποιός θα είναι ο σύγχρονος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος; (Ελπίζω πως όχι ο Βαγγέλης Βενιζέλος).
"Πιθανότατα, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, μεταβαίνουμε από την μεταναζιστική νεοκατοχική κυβέρνηση του σύγχρονου Γεωργίου Τσολάκογλου στην συνέχειά της. Δηλαδή σε μια κυβέρνηση ενός σύγχρονου Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου.
Έτσι προστάζουν οι μεταναζιστές απόγονοι των Γερμανών ναζιστών και οι κληρονόμοι (και συνεχιστές) των Γάλλων collaborateurs.
Το πρώτο ερώτημα είναι, εάν ο σύγχρονος Τσολάκογλου εννοεί όσα λέει και είναι διατεθειμένος να παραδώσει την εξουσία, σε ένα διάδοχο σχήμα - έστω και εν μέρει, ακόμα και αν κρατήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται ότι είναι. (Αλλά, ας μη το δέσουμε κόμπο. Ας περιμένουμε, αφού ο ΓΑΠ θέλει να μείνει μέσα στο παιχνίδι).
Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με το ποιός θα παίξει τον ρόλο του σύγχρονου Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου.
Θα είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που θα αναλάβει τον ρόλο της αρχιεπιστασίας στην ολοκλήρωση του έργου, που προσδιορίζει και καθοδηγεί η νεοκατοχική τρόϊκα των εκπροσώπων των τοκογλυφικών δανειστών του ελληνικού κράτους;
Φαίνεται πολύ πιθανό. (Βέβαιο δεν είναι, αλλά είναι πολύ πιθανό). Ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν το αρνείται. Και όποιος τον γνωρίζει, αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος αυτός του είναι αρεστός.
Και του είναι αρεστός ένας τέτοιος ρόλος, ανάμεσα στα άλλα και επειδή μια τέτοια εξέλιξη φαίνεται στα δικά του τα μάτια ότι αποτελεί την δικαίωσή του για την πικρή (και άδικη) ήττα του από τον ΓΑΠ το 2007.
Τι το καλύτερο, γι' αυτόν, από το να γίνεται παράκλητος του βαθέος ΠΑΣΟΚ, το οποίο, ως στελεχειακός μηχανισμός και ως λαϊκή βάση, ουδέποτε είδε τον Βαγγέλη Βενιζέλο με καλό μάτι, αφού του είχε κολλήσει την "ρετσινιά" του δεξιού.
Ως εκ τούτου, ο αθεράπευτος είρωνας Βαγγέλης Βενιζέλος, μπορεί να γελάει με (και να περιγελάει) το βαθύ ΠΑΣΟΚ, για την ταύτισή του με τον πινοσετικό νεοφιλελευθερισμό, εκδικούμενος για τα όσα υπέστη από αυτό.
Ο αγαπητός Βαγγέλης μπορεί (και δικαιούται) να απολαμβάνει μια τέτοια εκδίκηση. Αλλά, δυστυχώς, γι' αυτόν, ταυτίστηκε και ο ίδιος με αυτήν την πολιτική του ιδιότυπου γιωργοπαπανδρεϊκού σοσιαλνεοφιλελευθερισμού, της οποίας έγινε και ο ουσιαστικός εκφραστής.
Όμως, το χειρότερο γι' αυτόν (και τον τόπο) είναι αυτό που φαίνεται ότι έρχεται, αφού ο Βαγγέλης Βενιζέλος, υπακούοντας στα κελεύσματα των ξένων αφεντικών του τόπου μας και στην εγωιστική του μωροφιλοδοξία, έχει ράψει πρωθυπουργικό κοστούμι, έστω και αν αυτό το κοστούμι θα αντιστοιχεί σε μια νεοκατοχική και δοτή πρωθυπουργία, η πολιτική της οποίας θα είναι υπαγορευόμενη και στην παραμικρή της λεπτομέρεια, από τους δανειστές του ελληνικού δημοσίου και τους δευτεροκλασσάτους τροϊκανούς πραίτορες, που αυτοί έχουν εξαπολύσει στην χώρα μας, την οποία, ουσιαστικά, διοικούν, όπως ακριβώς την διοικούσε ο "Mr. Dirty" (ο περιβόητος Gust Avrakotos), από το ξενοδοχείο Χίλτον, κατά την περίοδο της δικτατορίας του 1967 - 1974.
Βέβαια, η πρωθυπουργοποίηση του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν είναι απόλυτα σίγουρη. Είναι πολύ πιθανή, αλλά δεν είναι εντελώς εξασφαλισμένη. Υπάρχουν, άλλωστε, ουκ ολίγοι, πρόθυμοι, για την ανάληψη μιας τέτοιας εξευτελιστικής πρωθυπουργίας [η οποία θυμίζει, λίγο ή πολύ, την αναλόγως εξευτελιστική πρωθυπουργοποίηση ενός άλλου δοτού, που υπήρξε ένας λαμπρός πνευματικός άνθρωπος, ο οποίος ήταν μια ιδιοφυΐα, αλλά συνάμα και πολιτικά άτυχος. Περί του Σπύρου Μαρκεζίνη ο λόγος, ο οποίος Σπύρος Μαρκεζίνης απεδέχθη την πρωθυπουργία που του πρότεινε ο εκλέξας τον εαυτό του, ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, κατά την περίοδο Οκτωβρίου - Νοεμβρίου 1973, μόνο και μόνο επειδή, κατά την διάρκεια του δημοκρατικοφανούς προδικτατορικού πολιτικού βίου της χώρας, δεν μπόρεσε να γίνει πρωθυπουργός, λόγω της σύγκρουσής του, με τον πρωθυπουργό και αρχηγό του "Ελληνικού Συναγερμού" Αλέξανδρο Παπάγο].
Οι μνηστήρες μιας τέτοιας πρωθυπουργίας, λοιπόν, που έχουν μαζευτεί στους προθαλάμους των τροϊκανών και των αφεντικών όλων τους (περί των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας ο λόγος) είναι πολλοί - μα πάρα πολλοί. Ως εκ τούτου, ο Βαγγέλης δεν έχει εξασφαλισμένο τον πρωθυπουργικό θώκο, αφού, σε αυτές τις περιπτώσεις, "η νύχτα βγάζει επίσκοπο και η αυγή μητροπολίτη" και οι δανειστές και οι νεοκατοχικοί εκπρόσωποί τους θα επιλέξουν εκείνον που θα είναι ο περισσότερο υπάκουος, εί δυνατόν ο απόλυτα δουλικότερος όλων.
Όμως, σήμερα, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει το προβάδισμα. Έχει τις περισσότερες πιθανότητες.
(Πως σου φαίνεται, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, ο Βαγγέλης, ως πρωθυπουργός;)
Εγώ, πάντως, του εύχομαι να μην γίνει. Και το εύχομαι αυτό, με όλη μου την καρδιά, για να περισώσει το όποιο επιστημονικό και πνευματικό κύρος του έχει απομείνει (αν του έχει απομείνει).
Δεν πειράζει. Ας μην γίνει ένας τέτοιος πρωθυπουργός. Μακροπρόθεσμα, θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη. Τώρα μπορεί να μην μπορεί να το αντιληφθεί αυτό. Με τον καιρό, θα το καταλάβει.
Οψόμεθα...
Υ.Γ. : Ο Gust Avrakotos (ο περιβόητος "Mr. Dirty") ήταν ένας Ελληνοαμερικανός πράκτορας της C.I.A., που υπηρετούσε, πριν και κατά την διάρκεια της δικτατορίας του 1967, στην Αθήνα. Ο Avrakotos ήταν κολλητός των συνταγματαρχών, που είχαν κάνει το πραξικόπημα της 21/4/1967 και ήταν ο πραγματικός κυβερνήτης της χώρας, εκείνη την περίοδο. Την διοικούσε από το ξενοδοχείο Χίλτον, όπου διέμενε. Η εμπλοκή του στο πραξικόπημα του Δημήτριου Ιωαννίδη, με το οποίο ανετράπη ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στις 25/11/1973 και απομακρύνθηκε από την πρωθυπουργία ο Σπύρος Μαρκεζίνης, είναι δεδομένη, όπως και η εμπλοκή του στο πραξικόπημα, κατά του προέδρου της Κύπρου αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις 15/7/1974, που οδήγησε στην εισβολή των Τούρκων στην μεγαλόνησο και την κατοχή του βόρειου τμήματός της, μέχρι σήμερα. Ένα ανάλογο έργο, με αυτό του Gust Avrakotos, έχει αναλάβει, σήμερα, στην Ελλάδα η τροϊκανή junta των δανειστών της χώρας. Μπορεί τα μέλη της να μην έχουν τον άξεστο και vulgar χαρακτήρα του "Mr. Dirty" (το προσωνύμιο, που του είχαν δώσει οι συνάδελφοί του στην C.I.A., ήταν προσδιοριστικό του χαρακτήρα και των μεθόδων, που χρησιμοποιούσε, π.χ. όταν οι δικτάτορες είχαν συλλάβει τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Avrakotos πήγε ως απεσταλμένος της κυβέρνησης των Η.Π.Α. και τους είπε ότι "η κυβέρνησή του τους ζητάει να αφήσουν ελεύθερο τον Ανδρέα, αλλά ο ίδιος τους συμβουλεύει να σκοτώσουν αυτόν τον γιό της σκύλας, διότι θα τον βρουν μπροστά τους". Ο Ανδρέας Παπανδρέου την γλύτωσε, επειδή οι δικτάτορες προτίμησαν να υπακούσουν στα κελεύσματα του προέδρου Lynton B. Johnson και όχι στις επιθυμίες του Avrakotos) και κατά πάσαν πιθανότητα, δεν έχουν έναν τέτοιο χαρακτήρα. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων και των εξελίξεων..."
(Σχόλιά μου http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1320506388369#c901846107541626743 και
http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html?showComment=1320506428727#c1495910873385433611 της 5/11/2011 στο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα : "Ο μοιραίος πρωθυπουργός" http://htsoukas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html , που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του "ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ'').
Σχόλια