Από το 1806 και την «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ», στο KKE και τον “Ριζοσπάστη” της 25-12-1944 (“Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ”) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής - με ολίγον, από Ανδρέα Παπανδρέου -, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (07).

25/12/1944 «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» αρθρογραφεί, πρωτοσέλιδα, στον “Ριζοσπάστη”, ο παραιτηθείς υπουργός Γεωργίας της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου  Γιάννης Ζεύγος, ενώ η “Μάχη των Αθηνών” των Δεκεμβριανών βρίσκεται, σε κρίσιμο σημείο και ο Winston Churchill, είχε έλθει, στην Αθήνα, για διαπραγμάτευση, με το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ, που απέβη άκαρπη. 

Ο τίτλος του άρθρου του Γιάννη Ζεύγου, στον “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” της 25/12/1944, που αποτελεί παλαιό σύνθημα, το οποίο η ηγεσία του ΚΚΕ, απλώς, μεταχειρίστηκε, για ευκαιριακούς λόγους συμφέροντος, αλλά ουδέποτε πίστεψε, στο περιεχόμενό του, δεν υπήρξε εφεύρεση του, παρακάτω, εικονιζόμενου Ανδρέα Παπανδρέου, που επικρίθηκε, για “σωβινισμό” και εθνικισμό, όταν το κατέστησε κεντρική προμετωπίδα της αριστερής πτέρυγας της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου, μετέπειτα, του ΠΑΚ, ήτοι της ελληνικής εκδοχής της σοσιαλιστικής Νέας Αριστεράς, που ίδρυσε, στην εποχή της δικτατορίας της 21/4/1967, αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, σήμερα, στο καθεστώς της νεοαποικιακής χρεωδουλείας, υπό το οποίο βρίσκεται η Ελλάδα, είναι επίκαιρο, όσο ποτέ, στο παρελθόν.

1942. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε νεαρή ηλικία, ως εθελοντής, στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ, σε σημαντική θέση, ως εξεταστής μοντέλων, για τον κατάλληλο χρόνο επισκευής πολεμικών πλοίων. Τον επόμενο χρόνο, θα λάβει το διδακτορικό του, στα Οικονομικά (ειδικευθείς, στην Οικονομετρία) και στην Φιλοσοφία, από το Harvard, όπου θα προσληφθεί, αμέσως, ως αναπληρωτής Καθηγητής. Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, ακόμη και τώρα, στις έρευνες, που γίνονται, θεωρείται, από την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, ως ο, μακράν, καλύτερος όλων, ως προς την καθιέρωση υψηλού βιοτικού επιπέδου, στον πληθυσμό της χώρας και την λειτουργία των θεσμών. Αν και με βαθύτατη αμερικανική κουλτούρα, παρέμεινε, αδιάλλακτα, Έλληνας και “αντιαμερικανός”, όντας ρεαλιστής. Στην δεκαετία του 1960, πήρε στους ώμους του, το σύνθημα «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ», στο οποίο και πίστευε, υπηρετώντας το, με ώμο ρεαλισμό και για το οποίο μισήθηκε, από την CIA, που έκανε (και κάνει και σήμερα) κουμάντο, στην Αθήνα. Αν και ορθότατα, αντιτάχθηκε, με ακράδαντα, επιχειρήματα, στην ένταξη της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, δεν έβγαλε την χώρα, από αυτήν, μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, από τον ίδιο, τον Οκτώβριο του 1981 και στην συνέχεια, γεγονός, το οποίο υπήρξε και είναι, το κυριότερο σφάλμα του. 

1806. «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ. Ήτοι Λόγος Περί την Ελευθερίαν». Ανώνυμου του Έλληνος».

Τυπώθηκε, στο τυπογραφείο του Tomaso Masi, στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Δεν σχετίζεται, άμεσα, με την Αθήνα, αλλά υπήρξε προπομπός του ελληνικού αγώνα της δεκαετίας του 1820, για την ανεξαρτησία.

1930 (δεκαετία). Πλατεία Αιγύπτου. Πατησίων και Λεωφόρος Αλεξάνδρας.

Ένα κάρο κατεβαίνει, προς την Πατησίων, στα δεξιά, ένα υδροφόρο οχήμα. Στην Πατησίων υπάρχουν ράγες των τραμ, η περίφημη πισίνα, και το Πεδίον του Άρεως είναι χωράφια, ακόμη.

1870. Ο ποταμός Ιλισός στο ύψος του λόφου Αρδηττού.

Τα εξοχικά κέντρα «Παντρεμενάδικα», με τα γεφύρια, στις όχθες του Ιλισού ποταμού, δίπλα από τον λόφο του Αρδηττού.
Δεξιά, ο χώρος, που θα χτιστεί, αργότερα, το Ζάππειο Μέγαρο, το 1874 - 1888.
Στο κέντρο, βλέπουμε το Ολυμπιείο, ο χωματόδρομος, στην ευθεία της Ακρόπολης, είναι η λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας, μπροστά στο Ζάππειο.
Αριστερά, στο βάθος, είναι ο λόφος του Φιλοπάππου, δεξιά, η περιοχή Πλάκα, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού και η Ακρόπολη.

1860. Το Ολυμπιείο, και η Ακρόπολη.

Ο Ναός του Ολυμπίου Διός, με το Ασκηταριό, τα καφενεία, με τα τραπεζάκια τους, στο βάθος, η Ακρόπολη, με τον Φράγκικο πύργο, (έως το 1874), από κάτω, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, με το οχυρωματικό τείχος Σερπετζέ, και τα λιγοστά, τότε, σπίτια της περιοχής, από τα οποία τα περισσότερα σώζονται, έως και σήμερα.

1910 (δεκαετία). Κολωνάκι. Βοσκοί και γιδοπρόβατα.

1905. Η Πύλη του Αδριανού, με φόντο την Ακρόπολη.

1887. Εξάρχεια.

Από την πλευρά της Πατησίων, στο ύψος του Μουσείου, βλέπουμε την περιοχή των Εξαρχείων, τον Λυκαβηττό, και αριστερά, τον Λόφο Στρέφη.

1900. Το Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, όταν η Σταδίου ήταν, ακόμη, χωματόδρομος.

Είναι ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο, που βρίσκεται, στην οδό Σταδίου, στην Αθήνα. Αποτελεί ένα από τα, πλέον, ιστορικά κτίσματα της πόλης και στεγάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

1888. Ζάππειο.

1900. Ζάππειο.

Δεξιά  είναι χώρος, που θα αναμαρμαρωθεί, το Στάδιο Καλλιμάρμαρο, που υπήρχε, ήδη, από τους αρχαίους χρόνους. Οι, γύρω, περιοχές Παγκράτι, Βύρωνας, Ζωγράφου, Ιλίσια, είναι χωράφια, ακόμη.

1930 (δεκαετία). Πλατεία Κουμουνδούρου, ή Πλατεία Ελευθερίας.

Πειραιώς και Μυλλέρου. Στο βάθος, η Πάρνηθα.

Τραμ, στην οδό Πανεπιστημίου. (Έτος άγνωστο).

Αριστερά, το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών και δεξιά, το Οφθαλμιατρείο.

1900 (δεκαετία). Η Πηγή Καλλιρρόης και ο ποταμός Ιλισός.

Οι καταρράκτες του Ιλισού, δεξιά, το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής. Στο βάθος, ο λόφος του Αρδηττού, το Παναθηναϊκό Στάδιο και το Πανόραμα Θων.

1908. Πλάκα. Η Πύλη της Αθηνάς Αρχηγέτιδος.

Κατά την διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αδριανού (2ος αιώνας μ.Χ.), επεκτάθηκε και προστέθηκε μια επιγραφή, στην πύλη, η οποία και καθόριζε τις φορολογικές υποχρεώσεις των εμπόρων λαδιού. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πύλη της Αθηνάς Αρχηγέτιδος, ονομάστηκε «πύλη του παζαριού», καθώς την εποχή εκείνη ο χώρος χρησιμοποιήθηκε, ως παζάρι σιταριού. Κατά την διάρκεια των ανασκαφών του 1843, προκειμένου να ολοκληρωθεί η έρευνα, κατεδαφίσθηκε ο ναός του Προφήτη Ηλία ("Παναγία των Καταλανών"). Τέλος, ανακαλύφθηκε, ξανά, τον 20ό αιώνα και  ανεσκάφη, από τους αρχαιολόγους. Όλα τα σπίτια, που βλέπουμε, στην αριστερή πλευρά, πριν και μετά την Πύλη, υπάρχουν και σήμερα.

1906. Άμαξα εισέρχεται, σε οικία, επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας.

Τα κτίρια, που αποτελούν το φόντο, από ό,τι φαίνεται, σώζονται έως σήμερα. Το δεξί, βέβαια, λογικά έχει υποστεί τροποποίηση των ανοιγμάτων του ισογείου. Επίσης, υπό την προϋπόθεση ότι τα πίσω κτίρια, υπάρχουν μέχρι σήμερα, η άμαξα εισέρχεται, στην αυλή οικίας που βρισκόταν δίπλα (ή σχεδόν δίπλα), στο Μέγαρο Σταθάτου.

1902. Οδός Φιλελλήνων.

Ο δρόμος, με ράγες, για τα ιππήλατα τραμ, άμαξες της εποχής, και κόσμος απολαμβάνει την βόλτα του. Δεξιά, η Ρωσική εκκλησία Αγία Τριάδα.

1916. Οδός Φιλελλήνων.

1930 (δεκαετία). Κολωνάκι (κατσικάδικα).

Η οδός Πατριάρχου Ιωακείμ (χωματόδρομος), στην διασταύρωση, με την οδό Πλουτάρχου.

1900. Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας.

Όταν, ακόμη, ήταν χωματόδρομος ο δρόμος, μπροστά, στο Ζάππειο Μέγαρο. Αριστερά, διακρίνονται οι ράγες της γραμμής του ιππήλατου τραμ.

1870. Μοναστηράκι. Εδώ θα δημιουργηθεί η γνωστή πλατεία Μοναστηρακίου.

Το όνομά της προέρχεται, από την παλιά εκκλησία, «Κοιμήσεως της Θεοτόκου», που βρίσκεται, επί της πλατείας και παλαιότερα ήταν μετόχι μοναστηριού. Είναι η μικρή εκκλησία, που βλέπουμε, μπροστά, στην φωτογραφία. Από πίσω, ακριβώς, βλέπουμε το παλιό «τζαμί Τζισταράκη», το οποίο, σήμερα, στεγάζει παράρτημα του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης. Πιο πίσω, φαίνεται η περιοχή Πλάκα, «Αναφιώτικα», η Ακρόπολη, με τον Φράγκικο πύργο, έως το 1874 και δεξιά, στο βάθος, το Μνημείο Φιλοπάππου.
Η πλατεία Μοναστηρακίου, όταν δεν ήταν πλατεία και στην θέση της, υπήρχε, όντως, το "Μοναστηράκι", δηλαδή η Ι. Μονή Παντάνασσας, που την βλέπουμε, εδώ, περιτειχισμένη. Η σημερινή εκκλησία ήταν, τότε, το καθολικό της μονής και το, σχετικώς, ογκώδες κωδωνοστάσιο δεν είχε προστεθεί, ακόμη. Καλά, που υπάρχει και το τζαμί του Τζισταράκη, ως σταθερό τοπόσημο.
Πίσω και λίγο δεξιά, από το τζαμί, οι παλιές στρατιωτικές φυλακές, γνωστές, ως «παλιά στρατώνα», με τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Το κτίριο ξεκίνησε την ζωή του, γύρω στα 1780, ως σεράι του Οθωμανού διοικητή της Αθήνας, από το 1775, έως το 1795, Χατζή Αλή, ή Χασεκή. Επί Όθωνος, χρησιμοποιήθηκε, ως στρατώνας, για τους Βαυαρούς στρατιώτες και στην συνέχεια, μετατράπηκε, σε φυλακή.
Αριστερά, ο πύργος του ωρολογίου του Έλγιν, δωρεά, στην πόλη, το 1814, του Λόρδου Έλγιν. Ο πύργος ήταν, στην Παλιά Αγορά, κοντά στην Βιβλιοθήκη του Αδριανού και είχε, από ένα ρολόι  σε κάθε πλευρά. Κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821, τα ρολόγια έπαθαν ζημιές και σταμάτησαν να λειτουργούν, ενώ, μετά την απελευθέρωση, εκλάπησαν. Ο πατέρας του Όθωνα, βασιλιάς Λουδοβίκος της Βαυαρίας επισκεύασε τον πύργο και δώρησε ένα νέο ρολόι. Τελικά, ο πύργος καταστράφηκε, στην μεγάλη πυρκαγιά της Παλιάς Αγοράς, το 1884 και τα ερείπιά του κατεδαφίστηκαν, πλήρως, για να γίνουν ανασκαφές, στον χώρο.
Στους πρόποδες της Ακρόπολης, διακρίνεται η οικία Κλεάνθη-Schaubert, η πρώτη στέγη (μέχρι το 1841) του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Η λήψη έχει γίνει, από όροφο κτιρίου, στην γωνία Ερμού και Αθηνάς.