Το δημοψήφισμα της 5-7-2015 (όπως και το «OXI, στο Μνημόνιο»), είχε προδοθεί και πουληθεί, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τον, τότε, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα - που έπιασαν κορόιδα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον Γιάννη Βαρουφάκη, την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους λοιπούς -, πολύ πριν, καν, ληφθεί η απόφαση, για την διεξαγωγή του, όπως αποκάλυψε, στις 29-2-2024, ο, τότε, πρόεδρος του κράτους Προκόπης Παυλόπουλος. (Όσο περνάει ο καιρός, οι μάσκες πέφτουν)…

 

Είδαμε, στο χθεσινό δημοσίευμα, σε αυτό, εδώ το μπλογκ, το μακροχρόνιο και συνάμα, εξευτελιστικό πολιτικό ξεγύμνωμα του κυνικού Αλέξη Τσίπρα, από το 2012, έως τώρα [το αναγνωστικό κοινό είναι πολύ χρήσιμο να δει αυτό το δημοσίευμα, με τίτλο : 1-3-2024 Ο Αλέξης Τσίπρας και η, με δικά του λόγια, ευτελιστική πολιτική του κατρακύλα, στο συνέδριο, για τα 50 χρόνια, από την αστική μεταπολίτευση, με την προδοτική μεταστροφή του, από «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και «το ερώτημα είναι Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ» της 13-6-2012, στην πλήρη πολιτική του απαξίωση και καταβαράθρωση, με “ΣΥΡΙΖΑ+ ευρώ+Μνημόνια”, δηλαδή έναν συνδυασμό, για τον οποίο του οφείλει πλείστες χάριτες η εγχώρια ολιγαρχία. (Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται) και εύκολα, θα αντιληφθεί, περί τίνος πρόκειται, αφού το περιεχόμενο αυτού του άρθρου έχει άμεση συνάφεια και σύνδεση, με το περιεχόμενο του παρόντος δημοσιεύματος] και το, παραπάνω, video, με τις αποκαλύψεις, σχετικά με τα γεγονότα, του 2015, στις οποίες προέβη ο, τότε, πρόεδρος του κράτους Προκόπης Παυλόπουλος, στις 29/2/2024, στην ομιλία του, στο Συνέδριο «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ : 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ», είναι, απολύτως, χαρακτηριστικές των πραγματικών πολιτικών βουλήσεων του, τότε, πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της μεγίστης πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που περιέπαιζαν το εκλογικό σώμα και την ελληνική κοινωνία, με θρασύτατη, ψυχρή, ωμή, παραμυθιακή εγκληματική δεινότητα, όπως αυτή έχει, ιστορικά, καταγράφει και διασωθεί, από τα, παρακάτω, παρατιθέμενα  videos του, χρονικά, μικρού διαστήματος, στο οποίο συμπυκνώθηκαν, μια σωρεία κοσμοϊστορικών, για την χώρα μας, αλλά και για την ευρωζώνη και την αυτοαποκαλούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονότων, που, κυριολεκτικά, στριμώχθηκαν, αλλά και με μεγάλη ευκολία, συνέβησαν, από τις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, όταν ο ριζοσπαστικοφανής “αντιμνημονιακός” και κομμουνιστογενής ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα σχημάτισε, με το μικρό κόμμα της δεξιάς “Ανεξάρτητοι Έλληνες” του Πάνου Καμμένου, κυβέρνηση, έως το δραματικό και προδομένο δημοψήφισμα της 5/7/2015, με το συντριπτικό «ΟΧΙ, στο Μνημόνιο» του 61,3% του εκλογικού σώματος, που το βράδυ της ίδιας ημέρας ο, Αλέξης Τσίπρας, ως, πρωθυπουργός, πλέον, μαζί με την μεγίστη πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, μετέτρεψαν, χωρίς ίχνος φιλότιμου - λέξη άγνωστη και χωρίς περιεχόμενο, για όλους αυτούς -, με περισσή ξιπασιά και ξεδιάντροπα, σε «ΝΑΙ, στο Μνημόνιο», έτσι όπως καταγράφεται, μέσα από την αλληλουχία των γεγονότων, που περιέχονται, στα videos αυτά, σε συνδυασμό, με το αρχικό video του παρόντος δημοσιεύματος, που περιέχει την αφήγηση των γεγονότων, από τον, τότε, πρόεδρο του κράτους Προκόπη Παυλόπουλο, που μας δίνει, γλαφυρότατα, το μεστό παρασκήνιο εκείνης της εποχής και την, εξ αρχής, δεδομένη προδοτική στάση και το προαποφασισμένο ξεπούλημα της λαϊκής ετυμηγορίας, από τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στην εντόπια ολιγαρχία και τους ευρωθεσμούς.

 

Όπως αφηγείται ο Προκόπης Παυλόπουλος «Το πρώτο πράγμα, που ρώτησα τον Τσίπρα, ήταν "γιατί εγώ;". Μου απάντησε: "Γιατί η χώρα πρέπει να μείνει στην Ευρώπη", ενώ, παράλληλα, αποκάλυψε ότι ξεκαθάρισε, στον, τότε, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, πως «εγώ Πρόεδρος της Δραχμής δεν πρόκειται να γίνω». Κάτι, που, άλλωστε, ήταν γνωστό, στον Αλέξη Τσίπρα και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που επέλεξαν τον Προκόπη Παυλόπουλο - και όχι, πχ τον Μανώλη Γλέζο, ή τον Νίκο Κωνσταντοπουλο -, ακριβώς, για τον λόγο αυτόν.

Επίσης, ο Προκόπης Παυλόπουλος ανέφερε ότι, όταν έγινε το δημοψήφισμα, την Κυριακή το βράδυ, ο Αλέξης Τσίπρας του είπε «ότι το δημοψήφισμα έγινε, για να υπάρξει μεγαλύτερη δυνατότητα και στήριξη, στην διαπραγμάτευση, που έπρεπε να γίνει», τονίζοντας ο, τότε, πρόεδρος του κράτους ότι «ζήτησα εγγυήσεις, από τον, τότε, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, για να μην παραιτηθώ, από το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Αφού είχα και αυτή τη δήλωσή του, γιατί, αλλιώς, θα είχα παραιτηθεί –, τότε, είχαν κοπεί οι γέφυρες, με την Ευρώπη, εκείνη την τραγική εβδομάδα – επικοινώνησα, με τον Ολλάντ» είπε ο, τέως, πρόεδρος του κράτους, ο οποίος χαρακτήρισε την ημέρα του δημοψηφίσματος, ως «συγκλονιστική».

Ο Προκόπης Παυλόπουλος συνέχισε, λέγοντας «Κάλεσα όλους τους πολιτικούς αρχηγούς των δημοκρατικών δυνάμεων» είπε, σχετικά, με την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου του 2015 και εξήρε την υπευθυνότητα των παριστάμενων, τότε, πολιτικών αρχηγών, συμπεριλαμβανομένου, ακόμη και του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα (κάτι, που, βέβαια, δεν τιμά τον τελευταίο) και ευχαρίστησε, ιδιαίτερα, τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη «γιατί ήταν μεγάλη υπόθεση, ως αξιωματική αντιπολίτευση, να πάρει, επάνω του, το βάρος να στηρίξει κάτι, για το οποίο θα μπορούσε να "σταθεί στην γωνία"».

Αλλά είπε και αλλά, περισσότερο ενδιαφέροντα, ο Προκόπης Παυλόπουλος, που αφηγήθηκε «μία ιστορία, από εκείνη την περίοδο, που δείχνει τί περνά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αφού συμφωνήσαμε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει εντός, έπρεπε να υποβάλει το αίτημα, για να ανανεωθεί ο ELA. Στις 7 Ιουλίου του 2015 μου τηλεφωνεί ο Τουσκ και μου λέει ότι “το αίτημα, για την διαπραγμάτευση της Ελλάδας, θα πρέπει να το υπογράψετε εσείς, δεν μας αρκεί η υπογραφή της κυβέρνησης Τσίπρα”. Του εξήγησα ότι δεν ήμουν εκτελεστικός πρόεδρος και μου απάντησε πως ήξεραν ότι είμαι καλός καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και επομένως, θα έβρισκα την λύση. Επικοινώνησα, με τους συναδέλφους μου, τον Νίκο Αλιβιζάτο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τους είπα ότι “αγγίζω τα όρια του ρυθμιστή του πολιτεύματος”. Και τότε, όλοι μαζί συμφωνήσαμε αυτό, που διδάσκω και τα παιδιά, στο πανεπιστήμιο, ότι ο ρυθμιστικός ρόλος είναι, σαν ένα μπαλόνι, που φουσκώνει, όταν έχουμε κρίση. Ο ρόλος του Προέδρου είναι να φροντίζει, για την ομαλή λειτουργία των θεσμών. Αν αυτοί λειτουργούν, μπορεί να είναι πολύ σιωπηλός. Όταν, όμως, υπάρχει κρίση, διογκώνεται αυτός ο ρόλος. Αυτό έκανα, τότε, υπέγραψα. Η δική μου υπογραφή υπάρχει, στο αίτημα. Η “Καθημερινή” το είχε δημοσιεύσει, ο κ. Αλέξης Παπαχελάς το θυμάται, είχαμε επικοινωνήσει εκείνη την ημέρα και του είχα εξηγήσει, για να μην μου γίνει κριτική, ότι ήμουν, σε πλήρη συμφωνία, με τους συναδέλφους μου, για το ότι άγγιζα, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα ακραία όρια του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά το άρθρο του Συντάγματος». 

Το βράδυ του δημοψηφίσματος, ο Προκόπης Παυλόπουλος, σε επικοινωνία του, με τον πρωθυπουργό, έθεσε, με σαφήνεια, την κόκκινη γραμμή, επιβάλλοντας μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία για το δημοψήφισμα. Η ερμηνεία αυτή ήταν ότι «το δημοψήφισμα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη». 

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε, ήδη, επικοινωνήσει, με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολλάντ, δεν διαφώνησε και ενημέρωσε τον, τότε, πρόεδρο του κράτους ότι, μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, οι ηγέτες της “Ευρωπαϊκής Ενωσης” ήθελαν την διαβεβαίωση του ίδιου του Προκόπη Παυλόπουλου ότι «η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει στην Ευρωζώνη».

Τότε, ο Προκόπης Παυλόπουλος επικοινώνησε, με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολλάντ και του είπε ότι, ασφαλώς, υπάρχει θεσμικό μονοπάτι και εγγύηση, για την επιστροφή στην σταθερότητα, μέσα από την έκτακτη σύγκληση συμβουλίου των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, που θα είχε στόχο να επαναβεβαιωθεί η βούληση της Ελλάδας, για την παραμονή στην Ευρωζώνη. Ο  Φρανσουά Ολλάντ το αποδέχθηκε (με την συμφωνία της Ουάσινγκτων και προσωπικά, του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα) και ζήτησε να επαναληφθεί η επικοινωνία τους, το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, Δευτέρας 6 Ιουλίου 2015, μετά την λήξη του συμβουλίου των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων.

Τα παραπάνω, άλλωστε, επιβεβαίωσε ο Φρανσουά Ολλάντ, όταν επισκέφθηκε την χώρα μας, στις 15/11/2018 και δήλωσε, τότε, στον Προκόπη Πουλόπουλο ότι : «Μου είχατε τηλεφωνήσει, για να μου πείτε ότι εσείς, προσωπικά, θέτετε τον εαυτό σας, ως εγγυητή της βούλησης της Ελλάδας να παραμείνει μέλος της ευρωζώνης, έπειτα από αυτό το δημοψήφισμα. Μου είχατε πει ότι μπορείτε να με διαβεβαιώσετε, με μεγάλη ασφάλεια, ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης. Τσίπρας θα ξεκινούσε τις διαπραγματεύσεις. Και με είχατε, επίσης, διαβεβαιώσει ότι η αντιπολίτευση (και αυτό ήταν ένα ιδιαίτερα σημαντικό μήνυμα) ήταν και εκείνη έτοιμη να πράξει τα δέοντα, έτσι ώστε η Ελλάδα να παραμείνει, εντός της ευρωζώνης».

Αυτός ήταν και ο έσχατος και χείριστος όλων κατεξευτελισμός - κανονικός διασυρμός και πλήρης πολιτική διαπόμπευση - του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του.

Σε εκείνη την σύσκεψη, μετά από πολλά διαλείμματα και συνεχείς διαβουλεύσεις, συμφώνησαν - πλην του Δημήτρη Κουτσούμπα - να βγάλουν ένα κείμενο, με τις υπογραφές όλων των άλλων, όπως, αναφέρει, σε ανάρτησή του, έναν χρόνο μετά, στις 5/7/2016, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, το οποίο κείμενο, αρχικά, επιχείρησε να υπαγορεύσει ο Αλέξης Τσίπρας. 

Οι υπόλοιποι του εξήγησαν ότι έπρεπε να πουν ένα ξεκάθαρο “ναι” στους ευρωθεσμούς και όχι μισόλογα και κατόπιν, οι πολιτικοί αρχηγοί των, συντριπτικά, ηττημένων και κοινωνικά, νεκρών μνημονιακών κομμάτων του αστικού πολιτικού κόσμου, που ανέστησε ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν τις προσθαφαιρέσεις και σε λίγες ώρες, ήταν έτοιμο το κείμενο, που μετέτρεψε το “όχι”, σε “ναι”. 

Ο Προκόπης Παυλόπουλος έπραξε αυτό, που θεωρούσε σωστό, ενώ οι “ευρωπαϊστές”, τον ψέγουν, επειδή δεν απαγόρευσε την διενέργεια του δημοψηφίσματος, στον Αλέξη Τσίπρα. Όντως, θα μπορούσε να αρνηθεί να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αλλά, όμως, μια τέτοια απόφαση θα διαμόρφωνε πρωτοφανείς συνθήκες έντασης, διχασμού και αποσταθεροποίησης του συστήματος, ενώ χρόνος δεν υπήρχε, για τέτοιες “πολυτέλειες”. 

Άλλωστε και αυτός και ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πάνος Καμμένος είχαν, προφανέστατα, προσυνεννοηθεί, ως προς το τί θα επακολουθούσε, μετά το δημοψήφισμα, ανεξαρτήτως, αποτελέσματος. 

Η Ελλάδα θα έμενε, στο ευρώ και την ζώνη του, πάση θυσία, αφού το δημοψήφισμα διεξήχθη, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας υπερεκτίμησε την επιρροή των εσωκομματικών του αντιπάλων, δηλαδή του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Γιάννη Βαρουφάκη και των άλλων, τους οποίους έπιασε κορόιδα, με μια, δραματικά, υπερβολική και άχρηστη, πολιτικά, κίνηση, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, το οποίο - ρεαλιστικά, μιλώντας - ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν να το αποφύγουν και να υπογράφουν το Μνημόνιο, που, τελικά, υπέγραψαν, αλλά φοβήθηκαν να το πράξουν, ενώ θεωρούσαν ότι το «ΟΧΙ, στο Μνημόνιο», μέσα στο δραματικό κλίμα και την σοβαρότατη κοινωνική αναστάτωση που δημιουργήθηκαν, με το κλείσιμο των τραπεζών, ήταν πολύ πιθανό - το πιθανότερο όλων - να μειοψηφήσει, η και εάν πλειοψηφούσε, αυτή η πλειοψηφία θα ήταν οριακή και πολιτικά, θα γινόταν, εύκολα, διαχειρίσιμη. 

Έπεσαν, δραματικά, έξω, στις προβλέψεις τους, διότι η επικράτηση του «ΟΧΙ, στο Μνημόνιο» υπήρξε συντριπτική (61,3%), αλλά, όπως, δυστυχώς, αποδείχτηκε, ακόμη και τότε, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, επειδή είχαν κομμουνιστικές πολιτικές αναφορές και ταυτίσεις, δεν προσέλκυσαν τις ψήφους των πολυπαραταξιακών και ποικίλων πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων του εκλογικού σώματος, του οποίου η σύνθεση, πατούσε, γερά, στα συντηρητικά και λοιπά “ευρωπαϊστικά” κόμματα, σπάζοντας τους πολιτικούς φραγμούς και τις ιδεολογικές ταυτίσεις, με αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ψηφίζοντας, υπέρ του «ΟΧΙ, στο Μνημόνιο».

Έτσι, εστάλη, τελικά, η επιστολή της πλήρους υποταγής, στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Στην επιστολή αυτή, μετά τις διατυπώσεις, για την ερμηνεία του «Οχι» ως εντολής, για καλύτερη συμφωνία, τονίζεται : 

«Η κυβέρνηση αναλαμβάνει την ευθύνη συνέχισης των διαπραγματεύσεων και κάθε πολιτικός αρχηγός θα συμβάλλει σε αυτή την προσπάθεια στη βάση του θεσμικού και πολιτικού του ρόλου. Ο κοινός στόχος, σε αυτό το πλαίσιο, είναι η αναζήτηση μιας λύσης η οποία θα διασφαλίζει:

Επαρκή κάλυψη των χρηματοοικονομικών αναγκών της χώρας.

Αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις, βασισμένες σε μια δίκαιη κατανομή των βαρών και την προώθηση της ανάπτυξης με όσο γίνεται λιγότερες υφεσιακές επιπτώσεις.

Ισχυρό, εμπροσθοβαρές πρόγραμμα ανάπτυξης, με κύρια κατεύθυνση την αντιμετώπιση της ανεργίας και την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας.

Δέσμευση για την έναρξη μιας ουσιαστικής συζήτησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Επίσης, οι πολιτικοί αρχηγοί υπογράμμισαν ότι η αποκατάσταση της ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, σε συντονισμό με την ΕΚΤ, αποτελεί άμεση προτεραιότητα».

Αυτή είναι η αλήθεια, για τα γεγονότα εκείνης της δραματικής εποχής.

Και φυσικά, η επελθούσα κονιορτοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι, απολύτως, εξηγήσιμη, αποτελώντας μια δίκαιη τιμωρία.

Άργησε, αλλά ήλθε.

ADVERTISEMENT

αρακτήρισε την ημέρα του δημοψηφίσματος ως «συγκλονιστική».

ADVERTISEMENT

χαρακτήρισε την ημέρα του δημοψηφίσματος ως «συγκλονιστική».