2024 : Πού πάει η ελληνική οικονομία; Με ένα ΑΕΠ, το 2023 - σε σταθερές τιμές του 2018 -, στα 192,248 δισεκ. € και με δημόσιο χρέος 405 δισεκ. €, δεν μπορεί να πάει πουθενά, πέραν από την παρατεταμένη και αέναη διαδικασία της ελεγχόμενης πτώχευσης και φυσικά, παρακμάζει. (Wellcome to hell)!

  

Τον έχουμε ξαναδεί τον, παραπάνω, πίνακα, που, ανάμεσα στα άλλα, παρουσιάζει την πορεία της δραματικής συμπίεσης του ελληνικού ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές, με βάση το 2018, από τα 252,939 δισεκ. €, το 2009, στα  181,288 δισεκ. €, το 2021 και με διορθωμένα στοιχεία, στα 188,478 δισεκ. €, το 2022, υπολογιζομένης της αξίας του νομίσματος, σε σχέση, με τον δείκτη τιμών καταναλωτή. Αυτή είναι ότι  η πραγματική και ουσιαστική βάση υπολογισμού του ελληνικού ΑΕΠ, ως σταθερό αποπληθωρισμένο μέγεθος, για τα επόμενα έτη.

Έτσι, αν δεχθούμε τα μακροοικονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, όπως τα υπολόγισε, τον Δεκέμβριο του 2023, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2024, το οικονομικό επιτελείο του υπουργού Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη και η ΕΛΣΤΑΤ, η αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ, για το 2023, υποτίθεται ότι έφθασε, στο 2,4%, γεγονός, το οποίο τέθηκε, υπό αμφισβήτηση, αλλά, έστω και έτσι, αυτό το ποσοστό, μας έδινε ένα ΑΕΠ, για το 2023, σε σταθερή βάση, ίσο με 193,001 δισεκ. €.

Κάπως έτσι, παρουσιάζονταν τα πράγματα, μέχρι πριν λίγες ημέρες, όποτε, αίφνης, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι τα στοιχεία αυτά, πρέπει να αναθεωρηθούν, πολύ προς τα κάτω, με ρυθμό ανάπτυξης 2% του ελληνικού ΑΕΠ, το 2023, λόγω ξαφνικής - υποτίθεται - επιδείνωσης των στοιχείων, κατά το 4ο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, γεγονός το οποίο έχει, ως αποτέλεσμα την, επί τα χείρω, αναθεώρηση του συνολικού ΑΕΠ του 2023, υπολογισμένου, σε σταθερές τιμές του 2018, στα 192,248 δισεκ. €. Και φυσικά, τα στοιχεία αυτά της ΕΛΣΤΑΤ, είναι, επίσης, προσωρινά.

Στην πραγματικότητα τα ελληνικά μακροοικονομικά μεγέθη του 2023 είναι, ακόμη χειρότερα, όπως, άλλωστε, προέκυπτε από τα τις εκτιμήσεις των μακροοικονομικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας, ήδη, από τον Μάιο του 2023, όπως είχαν ανακοινωθεί, από την διεθνή μπατιροτραπεζοκρατία, όταν, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τάιζε, με τον σανό του “έγκυρου” οικονομικού τύπου της χώρας μας, με το κλασικό σενάριο της ανάπτυξης του 3%, κατά μέσον όρο, εντός του χρονικού ορίζοντα του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (2022-2026), όπως ισχυριζόταν ο γνωστός, για την συστηματική ψευδολογία του, ο, λειτουργικά, αγράμματος και απολύτως, ανεπαρκής Διοικητής της ψευδεπίγραφης “Τράπεζας της Ελλάδος” Γιάννης Στουρνάρας.

Αργότερα, στις 20/12/2023, ο Γιάννης Στουρνάρας αναθεώρησε τις προβλέψεις του και όπως φαίνεται, στον, παραπάνω, πίνακα, που περιλαμβάνεται, στην Ενδιάμεση Έκθεσή του, για την Νομισματική Πολιτική, η ανάπτυξη, το 2023, θα έφθανε, στο 2,4%, (σε σχέση, με την προηγούμενη πρόβλεψη του Στουρνάρα, τον περασμένο Ιούνιο, για ανάπτυξη 3,0%) και στα έτη 2024 και 2025, ανέμενε η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας να φθάσει, στο 2,5% και επίσης, ότι θα υποχωρήσει, ελαφρά, στο 2,3%, το 2026.

Τώρα εννοείται ότι όλοι αυτοί οι βλακώδεις ισχυρισμοί, που ήσαν, καθαρά, προπαγανδιστικοί όπως και προϊόντα εξωπραγματικών υπολογισμών, «πήγαν στον κουβά» και κυριολεκτικά, κατέρρευσαν. 

Έτσι, επανερχόμαστε, στις προβλέψεις του προηγούμενου πίνακα του Μαΐου του 2023, που και αυτός έχει σοβαρά προβλήματα, ως προς την βάση του υπολογισμού του ελληνικού ΑΕΠ και τελικά, επανερχόμαστε, στους υπολογισμούς, που κάνω, στο παρόν δημοσίευμα, με βάση τον πίνακα, με τον οποίο αρχίζω το σημερινό δημοσίευμα, κρατώντας, από τις εκτιμήσεις του πίνακα του Μαΐου 2023, ρυθμούς ανάπτυξης, για την ελληνική οικονομία 1,79%, για το 2023, 0,61%, για το 2024, 1,19%, για το 2025 και 2,13, για το 2026, που και αυτοί, κατά την γνώμη μου, - αν και ρεαλιστικότεροι, από όσα προέβλεπαν το οικονομικό επιτελείο του Κωστή Χατζηδάκη και ο, παραπάνω, εικονιζόμενος Γιάννης Στουρνάρας - είναι, φιλόδοξα, αισιόδοξοι.

Η ουσία, στην όλη υπόθεση είναι ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται και να κινείται, σε χαμηλά επίπεδα και να φορτώνεται, με ένα αυξανόμενο δημόσιο χρέος, που, τώρα, ξεπερνάει τα 405 δισεκ. € και φυσικά, η ελληνική οικονομία, εντός του παρόντος έτους, έχει αρχίσει να αγκομαχά.

Η Ελλάδα, παρά τα όσα λέγονται, είναι μια πανάκριβη χώρα, που δεν έχει μηχανισμούς ελέγχου μισθών - τιμών - κερδών - εισοδημάτων και έτσι, τα διάφορα και ποικίλα ολιγοπώλια επιβάλλουν εναρμονισμένες αυξημένες τιμές, μέσα από τον έλεγχο της αγοράς. 

Η ελληνική οικονομία είναι μια φούσκα, που πρόκειται να σπάσει, με πάταγο, είναι καταχρεωμένη και παρουσιάζει λογιστικές αυξήσεις του ΑΕΠ με ενέσεις, από τα ευρωπαϊκά ταμεία.

Αυτό συμβαίνει, επειδή η καταρράκωση των εσωτερικών δυνάμεων της χώρας τις κάνει να μην επαρκούν, για να στηρίξουν, ούτε καν, μια υποτυπώδη ανάπτυξη!  

Η Ελλάδα διαθέτει ένα χρηματιστήριο, με πλασματικές αποτιμήσεις που κατασκευάζονται και δεν αποτελούν πραγματική αξία και το οποίο αποτελεί μια φούσκα έτοιμη να σκάσει και θα σκάσει, ενώ, εθελοτυφλώντας, όλοι ποντάρουν, στο καλό σενάριο ότι όλα θα πάνε καλά αγνοώντας επιδεικτικά τα αρνητικά μηνύματα, ενώ πολλές εταιρίες είναι πανάκριβες και οι τράπεζες έχουν εξαντλήσει, ουσιαστικά, τα ανοδικά τους περιθώρια. 

Στις συνθήκες αυτές η ελληνική οικονομία, που, το 2009, είχε ΑΕΠ 237,534 δισεκ. €, σε τρέχουσες τιμές και δημόσιο χρέος 301,062 δισεκ. € (120% του ΑΕΠ), με τις πολιτικές των διαδοχικών Μνημονίων από τους δανειστές ( ΔΝΤ, ΕΚΤ, Commission), ύστερα από την χρεωκοπία του 2010, καταβυθίστηκε και από τότε, ουδέποτε  ανέκαμψε. 

Επίσης, η επιβολή των Μνημονίων, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, οδήγησε, σε μείωση 28%, κατά μέσο όρο των εισοδημάτων των εργαζομένων και κατά 40%, κατά μέσο όρο των εισοδημάτων των συνταξιούχων.  Το ΑΕΠ του 2009 (252,939 δισεκ. €) μειώθηκε στο επίπεδο των 192,248 δισεκ. €, σε πραγματικές τιμές, απώλεια της τάξης, άνω του 27%. Η οδηγώντας έτσι 400.000 εργαζόμενους στη πρόωρη, κυρίως, συνταξιοδότηση, λόγω της ανεργίας και 500.000 νέους και εξειδικευμένους εργαζόμενους, στην μετανάστευση, για αναζήτηση εργασίας, στο εξωτερικό. Αντίθετα, οι δανειστές υποστήριζαν ότι οι πολιτικές λιτότητας και η ελεγχόμενη διαδικασία πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας, που εφαρμοζουν τα Μνημόνια και οι αποκαλούμενες “μεταρρυθμίσεις”, υποτίθεται ότι θα οδηγούσαν, σε μερικά έτη, την ελληνική οικονομία, στον φαντασματικό “ορθολογικό, οικονομικό και δημοσιονομικό ενάρετο κύκλο”. 

Μπούρδες! 

Η καθίζηση που επήλθε, μεταξύ άλλων, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, είναι τεράστια, δεδομένου ότι το, κατά κεφαλήν, ελληνικό ΑΕΠ, το 2009, έφθανε, στο 95,3% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, ενώ σήμερα είναι το 67,8% και στην ευρωζώνη είναι το 104,4% του 2009. Έτσι, η απόσταση της ελληνικής οικονομίας από την ευρωζώνη σήμερα έχει διευρυνθεί κατά 36,6 ποσοστιαίες μονάδες. Οι σωρευτικές απώλειες (ΕΛΣΤΑΤ) του ΑΕΠ της χώρας μας, από το 2008, (242 δις ευρώ) ανήλθαν σε 76,6 δισεκ. €, το 2020 και 34 δισεκ. €, το 2022, ενώ η ελβετική τράπεζα UBS υποθέτει ότι το ΑΕΠ, σε ονομαστικές και φυσικά, όχι πραγματικές τιμές, το 2025, θα είναι αντίστοιχο, με αυτό του έτους 2009. 

Επίσης, μπούρδες. Δεν θα είναι.

Παράλληλα, η προσήλωση της μείωσης των συνταξιοδοτικών δαπανών, οδήγησε τους δανειστές και τις “ελληνικές” κυβερνήσεις, στις περικοπές (2009 -2018) των συντάξεων, κατά 67 δισ. ευρώ, υποτίθεται, για να εξισορροπηθεί, το 2010, η δημοσιονομική ανισορροπία όταν οι ετήσιες δαπάνες των συντάξεων ήταν 32 δισεκ. € και το ΑΕΠ ήταν, σε τρέχουσες τιμές, 237,534 δισεκ. €, ενώ, σήμερα, που οι ετήσιες δαπάνες συντάξεων είναι 29 δισεκ. € και το ΑΕΠ είναι, σε τρέχουσες τιμές, 212,160 δισεκ. €, η κοινωνική ασφάλιση θεωρείται ότι δεν υπονομεύει την δημοσιονομική ισορροπία. 

Το καίριο ερώτημα, που προκύπτει είναι : 

Ποιά είναι τα αποτελέσματα 14 χρόνια μετά από την επιβολή των Μνημονίων; 

Οι δυο παραπάνω πίνακες μιλούν, από μόνοι τους. Ο μέσος μισθός των εργαζομένων είναι, τώρα, 1.200 ευρώ - μεικτά - της πλήρους απασχόλησης, μειωμένος κατά 15%, σε σχέση, με το 2009. Και λαμβανομένης υπόψη και της αύξησης της μερικής και της ευέλικτης απασχόλησης, η οποία, το 2023, είναι 45%, ενώ, το 2009, βρισκόταν, στο 15%, τότε ο συνολικός μέσος μισθός βρίσκεται, στο 30% του μέσου συνολικού μισθού του 2009. 

Το εργατικό δυναμικό έχει μειωθεί, κατά 330.000 άτομα, από 5,020 εκατ. άτομα, το 2009, σε 4.690 εκατ. άτομα το 2023, δηλαδή κατά 6,6%. 

Το πραγματικό ΑΕΠ του 2023 βρίσκεται, ακόμη, στο 76% του πραγματικού ΑΕΠ του 2009 (το ονομαστικό ΑΕΠ βρίσκεται στο 89,3%) και το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί από 300 δισεκ. €, το 2010, άνω των 405 δισεκ. €. 

Ειδικότερα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από 342 δισεκ. €, το 2019, σε 405 δισεκ. €, το 2023. Το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης οφείλεται σε εκδόσεις νέων ομολόγων, κατά την περίοδο 2019 – 2023 (70 δισεκ. € και άλλα 5,5 δισεκ. €, από τα δάνεια του μηχανισμού ανάκαμψης και σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης). 

Έτσι, τα τοκοχρεωλύσια, που η ελληνική οικονομία θα πληρώσει, μέχρι το 2070, θα αυξηθούν, από 7 δισεκ. €, που ήταν, κατά μέσο όρο ετησίως, μέχρι το 2070, σε 8,2 δισ. ευρώ το έτος, κατά μέσο όρο. Κι’ εάν λάβουμε υπόψη και το κόστος μετάβασης (78 δισεκ. €) της κεφαλαιοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, τότε, τα τοκοχρεωλύσια, κατά μέσο όρο, θα αυξηθούν στο επίπεδο των 10 δισεκ. ετησίως. 

 Τοιουτοτρόπως, το συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγω, εκ των πραγμάτων, είναι, ότι, κατά την περίοδο των “μνημονιακών μεταρρυθμίσεων” συντελείται η βύθιση της ελληνικής οικονομίας και μεταξύ άλλων, συνοδεύεται από την ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας, της φοροδιαφυγής (παρά τα όσα λέει, τώρα, ο Γιάννης Στουρνάρας, που υπολογίζει την φοροδιαφυγή, μόνο, στο 20,9% του ΑΕΠ) και της φοροαποφυγής οι οποίες όχι μόνο δεν έχουν καταπολεμηθεί, αλλά, αντιθέτως, έχουν διεισδύσει, έντονα, στην ελληνική οικονομία, με την έξαρση του φαινομένου του πληθωρισμού των κερδών, στην ολιγοπωλιακή ελληνική αγορά, με τις εναρμονισμένες τιμές. 

Ουσιαστικά, λοιπόν, η κοινωνική κρίση, μέσα σε μια βουβαμάρα, βαθαίνει.

Έτσι, κατά βάση, το φτωχοποιημένο τμήμα του πληθυσμού (με όριο φτώχειας, το 2010, ισούτο, με το 60% του ισοδύναμου εισοδήματος, ήτοι, 6.800 € ετησίως) και το 2023 έπεσε, στα 5.700 €, ετησίως και η μείωση αυτή του δείκτη φτώχειας, το 2023, οφείλεται, στην συμπίεση, των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων. 

Για να γίνει πιο κατανοητή αυτή η δυσμενέστατη εξέλιξη, ένα μονοπρόσωπο νοικοκυριό, το 2010, ήταν στο όριο της φτώχειας, με 6.700 €, γιατί το διαθέσιμο ισοδύναμο εισόδημα ήταν 11.160 €, ενώ, το 2023, το αντίστοιχο ισοδύναμο εισόδημα είναι 9.500 €, δηλαδή μειωμένο, κατά 15% και φυσικά, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η επιστροφή, από το 2024, στους δημοσιονομικούς περιορισμούς, στην Ελλάδα, οδηγεί, στην επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσης της πλειοψηφίας των πολιτών. 

Ως εκ τούτου :  Wellcome to hell!